Medieval Times

Elvira Solore

Ze was zelf maar naar binnen gegaan de kamer in en was in bed gaan liggen. Het duurde ook niet heel lang voor ze in slaap viel. Ze sliep heerlijk en leek het ook echt hard nodig te hebben om te slapen. Het was zo gek, ze leek ineens zo anders in elkaar te zitten.


Koningin Fay Lahero

Ze was de hele dag bij Stephen geweest, maar had nu behoefte om even weg te gaan uit de benauwende werkkamer, eventjes naar buiten toe. Ze liep door de gangen heen en zag door het raam al dat Nathan aan het trainen was. Ze liep naar hem toe met een kleine glimlach en keek toe hoe hij net klaar was met zijn training.
“Hee, hoe gaat het?” Vroeg ze hem een beetje bezorgd door dat gedoe met Elvira.

Nathan Gerono

Opeens was Fay er al en hij glimlachte naar haar, daarna pakte hij zijn shirt op en trok hij het aan. Ze vroeg hoe het ging en hij haalde zijn schouders even op. 'Ik weet het niet. Ik weet niet hoe ik hier mee om moet gaan en net waren we heel even samen weg en wordt het verstoord omdat ze iets ziet dat er niet is.' zei hij zacht. 'Zullen we even wat drinken?' vroeg hij daarna. Elvira zou toch nog wel even slapen, misschien was het goed als hij met wat andere mensen zou praten en niet alleen bij Elvira was.

Koningin Fay Lahero

Hij haalde zijn schouders even op. Hij leek het niet te weten. Hij wist niet hoe hij ermee om moest gaan. Ze waren net even weg en het werd verstoord omdat ze wat zag dat er niet was. “Het is voor jullie allebei wel echt heel vervelend…” Gaf ze zachtjes aan. Ze vond het echt naar voor ze. “Ja, laten we wat gaan drinken.” Knikte ze nu. “Straks is het opgelost en zal ze het niet meer zien… dan kunnen jullie weer lekker samen zijn.” Glimlachte ze hem toe.

Nathan Gerono

'Ja, ik vind het ook heel erg voor haar, dat ik haar niet kan helpen. Dat zit mij echt dwars.' gaf hij haar eerlijk toe. Ze wilde wat gaan drinken en daarom liep hij met haar een woonkamer in, hij schonk voor hun allebei wat te drinken in en daarna liet hij zich op de bank zakken. 'ik hoop het maar, ik hoop dat het niet al te lang meer duurt, maar ik snap ook niet dat ze hier opeens last van heeft. Daardoor maak ik mij zo veel zorgen. Dit komt toch niet opeens?'

Koningin Fay Lahero

“Je bent echt heel lief voor haar, het gaat nu zoveel beter tussen jullie, ik zie het gewoon aan alles.” Zei ze met een lieve glimlach tegen hem. “Je kunt haar ook niet echt helpen… probeer je een beetje daarbij neer te leggen, lieve Nathan.” Zei ze hem zachtjes. Ze liep met hem mee en ging bij hem zitten. Ze pakte het glas met drinken van hem aan en keek naar hem. Hij maakte zich zoveel zorgen omdat het ineens was, ze had er ineens last van.
“Zo ging het bij Stephen toen ook, toen hij last van zijn hoofd kreeg, al was dat niet ineens, hij zei er gewoon niets over, zei dat het niets was… misschien had Elvira ook al een tijdje last van kleinigheidjes.” Vertelde ze hem zacht.

Nathan Gerono

'Ja, dat is ook wel zo, maar ik ben gewoon bang dat ik dit niet heel erg lang volhou, ik kan er niets aan doen. Zo ben ik gewoon. Ik weet dat het niet zou moeten, maar dit is niet echt iets voor mij.' zei hij zacht tegen haar. Ze vertelde over Stephen en hij knikte even. 'Ja, dat zou natuurlijk heel erg goed zo kunnen zijn... waarschijnlijk wil ze ook niet echt dat ik mij zorgen maak om wat er aan de hand is. ' zei hij. Hij pakte nu haar hand vast en hij hij drukte even kort zijn lippen op haar wang. 'Het is wel fijn om hier nu te zijn.' gaf hij toe.

Koningin Fay Lahero

“Niet bang zijn, Nathan… echt niet, dat is nergens voor nodig. Zo ben je dan wel, maar ik denk dat je bent veranderd en daar mag je echt op vertrouwen.” Zei ze tegen hem met een glimlachje. Hij zei dat het wel heel erg goed zou kunnen dat Elvira er al wat langer last van had. Ze wilde waarschijnlijk ook niet dat hij zich zorgen maakte over wat er aan de hand was. “Dat begrijp ik ook wel…” Zei ze hem zacht. Hij pakte haar hand en ze kreeg een kusje van hem. Hij vond het fijn om hier te zijn.
“Gelukkig maar… ik vind het ook fijn om jullie weer te zien.” Zei ze hem lief.

Nathan Gerono

'Ik weet het niet hoor, ik denk niet dat ik echt ooit helemaal zal veranderen.' zei hij tegen haar. Hij deed wel meer zijn best voor haar, maar echt veranderen zou hij waarschijnlijk nooit. 'Maar, hoe gaat het nu met jou en Stephen? Hoe is het met Chayenne?' vroeg hij nu. Hij wist dat dat ook allemaal niet echt goed ging en dat moest zwaar voor hun allemaal zijn. Stephen was zo enorm gek op zijn dochter, die kon dit vast niet allemaal heel erg makkelijk hebben.

Koningin Fay Lahero

“Dat hoeft ook echt niet, Nathan… het is niet nodig dat je helemaal verandert.” Zei ze hem lief en met een glimlach. Hij wilde weten hoe het met haar en Stephen ging en met Chayenne.
“Chayenne gaat echt niet goed… echt niet… ik ben bang dat we binnenkort afscheid van haar moeten nemen, ze is heel erg ziek en heeft overal last van… Ik probeer er voor Stephen te zijn, zoveel als ik kan.” Zei ze hem zachtjes.

Nathan Gerono

'Soms zou het makkelijker zijn als ik een beetje zou veranderen.' zei hij tegen haar. Het ging met Chayenne ook echt niet goed, ze was bang dat ze binnenkort afscheid van haar moesten nemen. 'Dat vind ik heel erg voor jullie.' zei hij zacht. Dan ging het met Stephen dus sowieso niet echt goed. Hij kneep zachtjes in har hand en hij keek in haar vertrouwde ogen. 'Als er iets is waar ik mee kan helpen moet je het zeggen, ik doe het graag...' zei hij zacht.

Koningin Fay Lahero

“Dat ben je al, Nathan, je bent al heel erg veel veranderd.” Fluisterde ze. Hij vond het heel erg voor hun en hij kneep in haar hand. Ze kon hier echt niet goed tegen en voelde de tranen in haar ogen prikken. Langzaam gleden ze langs haar wangen. “Er is niet echt iets wat we kunnen doen. Ik doe mijn best met Faith samen, maar we kunnen niets vinden om haar beter te maken. Ze tast net zo in het duister als bij Elvira…” Klonk haar stem zacht en verdrietig.

Nathan Gerono

Hij zag de tranen over haar gezicht lopen en hij sloeg zijn armen om haar heen. Hij hield haar zo heel erg dicht tegen zich aan en hij streek langzaam en gelijkmatig over haar rug heen om haar een beetje te kalmeren. 'Ik vind het vreselijk voor jullie, maar je kunt altijd bij mij terecht. Al is het maar om even uit te huilen... ik weet dat je bij Stephen sterk wilt blijven.' zei hij zachtjes. Hij bleef haar vasthouden, hij vond het zelf ook wel fijn.

Koningin Fay Lahero

Door wat Nathan deed, begon ze zachtjes te snikken. Het was fijn dat hij er was, dat ze alles bij hem kwijt kon, ze had het ook echt nodig en dat merkte ze aan alles. Dit was gewoon prettig. Samen met hem zijn, hij begreep haar.
“Dankjewel…” Fluisterde ze hem toe en ze bleef een tijdje zo dicht tegen hem aan zitten.

Nathan Gerono

Ze bedankte hem en ze bleef bij hem zitten. Hij streek zachtjes langs haar gezicht en hij keek in haar ogen, daarna zoende hij haar eigenlijk bijna automatisch. Hij kon er ook niet echt iets aan doen, het was lang geleden en met Elvira gebeurde er ook niet zo heel erg veel. Hij vond het heel erg lastig om zich dan in te houden en hij dacht hier niet eens echt over na. Het voelde zo ontzettend fijn en vertrouwd.

Koningin Fay Lahero

Nathan streelde langs haar gezicht en zoende haar vervolgens, heel eventjes ging ze erin mee, maar daarna stopte ze en kroop ze weer tegen hem aan. “Ik vind het fijn Nathan, maar ik wil het niet teveel doen… dan raak ik in de war, vooral nu.” Fluisterde ze tegen hem met een klein glimlachje rond haar lippen. Ze wilde hier graag eerlijk over zijn.

Nathan Gerono

Ze ging mee in de zoen en daarna kroop ze tegen hem aan, ze zei dat ze het fijn vond, maar ze wilde het niet te veel doen, dan raakte ze in de war. Hij knikte even, waarschijnlijk was dat voor hem ook zo, maar hij merkte gewoon dat hij er wel enorm naar verlangde en met Elvira was het ook alweer even geleden, maar dat was ook niet zo gek. Hij vond het wel lastig. 'Ik vind het moeilijk.' gaf hij dus ook toe. Hij wilde het ergens heel graag, maar hij wilde niet dat hij Elvira zou teleurstellen. Het was alleen altijd zo'n enorme uitdaging om het bij Fay wel voor elkaar te krijgen als ze het eigenlijk niet wilde.

Koningin Fay Lahero

Hij knikte, hij werd niet boos, daar was ze wel heel erg blij mee. Het gaf haar toch een soort opluchting en ze haalde even diep adem. Hij vond het moeilijk en ze knikte. “Dat is het ook…” Fluisterde ze, ze ging dat ook echt niet ontkennen. “Ga anders weer lekker naar Elvira toe, het is niet dat ze het niet kan of dat het nu niet gaat. Misschien haal je er nu wat uitdaging uit om haar opgewonden te maken.” Klonk haar stem zachtjes tegen hem.

Nathan Gerono

Door wat ze zei ademde hij langzaam in. 'Met Elvira is het niet echt heel erg spannend... Ik heb er dan zelf ook echt niet zo heel erg veel zin in...' zei hij zacht tegen haar.hij schaamde zich er bijna voor, maar als hij dan merkte dat Elvira iets zag of niet lekker in haar vel zat, dan was het over. Zelfs als hij dan dacht aan alle problemen was het klaar en had hij niet echt zin meer. 'Het is niets voor mij, maar ik heb er dan echt geen zin in. Ik krijg er alleen maar zin in als ik aan iemand anders denk of kijk...'

Koningin Fay Lahero

Hij vond het met Elvira niet spannend en hij had er geen zin in. Ze slikte daardoor even en keek hem wat onbegrijpend aan. Ze vond het lastig om te geloven. Het was niets voor hem, maar hij had er gewoon geen zin in, alleen maar als hij aan iemand anders dacht of keek. Ze schudde daardoor langzaam haar hoofd. “Dat word dan wel heel lastig…” Fluisterde ze hem toe. “Ik wil niet dat je de fout in gaat, Nathan…” Dat wilde ze echt niet, ze vond het verschrikkelijk als dat zou gebeuren.

Nathan Gerono

'Ik wil het ook niet... Ik heb nog niets met iemand gedaan.' zei hij zacht tegen haar. Hij pakte haar hand vast en hij keek haar heel even aan. 'Ik hou gewoon niet van al deze problemen. Ik vind het vreselijk. Ik zal haar echt niet verlaten, maar verder is de opwinding wel een beetje weg.' zei hij zacht. Hij wilde echt niet iets met iemand anders doen, maar hoe langer het duurde, hoe moeilijker hij het vond. Hij was hier echt niet goed in.

Koningin Fay Lahero

Hij had nog niets met iemand anders gedaan. Daardoor knikte ze eventjes, blij dat hij dit toegaf en het ook echt waar was. Hij pakte haar hand en ze kneep er zacht even in. “Ik weet het en je doet het al echt fantastisch, echt waar, Nathan. Ik vind dat je heel lief voor haar bent.” Zei ze hem nu complimenterend. “Ik hoop dat het Faith lukt om zo snel mogelijk die ketting te maken.” Zei ze tegen hem met een glimlach. Dan zou Elvira niet meer die dingen zien.
Niet lang daarna werd er op de deur geklopt en kwam Faith binnen. “Mam, Nathan, ik heb de ketting voor Elvira af. Als ze deze draagt, dan zal ze niets zien, dan is alles normaal.” Zei Faith nu en ze gaf de ketting aan haar moeder. Hij zag er oud uit, antiek. Al was de steen die erop stond wel heel helder. “Waar heb je deze vandaan?” Vroeg Fay zacht aan haar dochter. Faith keek haar moeder daardoor even aan. “Hij lag tussen mijn spullen.” Ze haalde haar schouders eventjes op en Fay raakte de steen even aan en huiverde lichtelijk, zoveel herinneringen… waarschijnlijk was de ketting per ongeluk bij Faith beland.
“Is het niet goed?” Vroeg Faith nu voorzichtig. “Nee, het is prima, het is gewoon… laat maar.” Zei Fay. Ze haalde even diep adem en gaf de ketting aan Nathan.

Nathan Gerono

Ze vond dat hij het goed deed. Het was lief van haar. 'Fay, het is gewoon.... Mijn gevoelens voor jou zullen denk ik nooit veranderen, nooit weg gaan. Daarom blijft het altijd moeilijk en zal ik je altijd een beetje missen.' Fluisterde hij nu. Hij wilde nog iets zeggen en toen kwam Faith binnen en bleef hij stil. Ze had de ketting en hij keek even naar Fay, wat bezorgd. 'Gaat het wel?' Vroeg hij zachtjes, best wel lief. Hij pakte meteen haar hand weer vast en hij keek in haar vertrouwde ogen.

Koningin Fay Lahero

“Dat weet ik… ik weet dat het zo lastig zal blijven… Ik zal je ook altijd een beetje blijven missen, ik ben gek op je, maar we moeten wel verstandig blijven. Niet meer zoveel onze gevoelens volgen, want dan raken we in de war en gaat het fout.” Klonk haar stem zacht tegen hem terug. Haar dochter ging eigenlijk al heel gauw weer weg en Fay keek naar Nathan toen hij haar hand pakte.
“Het gaat wel, die ketting is alleen altijd in mijn familie geweest, het is een erfstuk, maar ik heb er eigenlijk alleen maar nare herinneringen aan… misschien dat hij daarom bij Faith lag, omdat ik hem niet meer wilde zien.” Zei ze zacht tegen Nathan. “Maar hij zal Elvira vast fantastisch staan.” Glimlachte ze nu. Bovendien zat er nu toch een bezwering overheen van Faith.

Nathan Gerono

Haar woorden deden hem ergens nog steeds pijn. Fay was heel duidelijk geweest, heel erg , daarom was het nog steeds heftig voor hem. 'Ik snap jou wel. maar als jij hetzelfde zou voelen als ik voor jou voel, zou het wel anders gaan tussen ons.' Fluisterde hij. Dan zou ze echt niet zo veel afstand van hem willen houden. Hij luisterde naar haar verhaal over de ketting en hij knikte even. 'Als het maar werkt.' zei hij zacht tegen haar. ' Je hebt zeker liever dat ik weg ga?' Vroeg hij mompelend aan haar.

Koningin Fay Lahero

“Ja, dan zou het heel erg anders zijn gegaan, heel anders…” Fluisterde ze eerlijk tegen hem terug en ze streek even langs zijn wang met een waterige glimlach. Ze was wel echt gek op hem, dat zeker, dat zou ze ook altijd blijven.
“het werkt, Faith is hier ontzettend goed in.” Hij vroeg vervolgens dat ze liever had dat hij weg ging en daardoor knuffelde ze hem stevig.
“Natuurlijk niet, ik vind het fijn bij jou in de buurt, maar ik ben wel bang dat het mis gaat en dat wil ik niet.” Klonk ze weer heel erg eerlijk en ze streek langs zijn wang.