Medieval Times

Koningin Fay Lahero

Ze knikte door zijn woorden met een klein glimlachje. Hij gaf aan dat hij de dingen voor haar niet makkelijker maakte. "Nee, dat klopt, het wordt er zeker niet makkelijker op. Maar als jij weg gaat, dan ben ik je kwijt... je bent ontzettend dierbaar voor me, Nathan, ik geef heel erg veel om je en ik wil je niet kwijt." KLonk haar stem zachtjes en ze keek hem doordringend aan. Ze wilde echt niet dat hij weg ging.
Hij zei dat het hem speet als hij haar pijn deed. "Doe dat dan niet..." Fluisterde ze terug tegen hem. Ze wilde niet dat hij haar pijn deed.

Nathan Gerono

'Ik wil ook hier blijven, maar ik... Ik vind het heel erg moeilijk allemaal.' zei hij zacht tegen haar. Ze zei dat hij haar geen pijn moest doen en opeens kreeg hij weer tranen in zijn ogen. Het was duidelijk dat hij echt enorm de weg kwijt was. 'Dan moet ik gaan. Anders doe ik dat toch. Zo ben ik. Ik ben een vreselijke vriend. Ik heb Elvira laten stikken en ik ga jou pijn doen.' zei hij met trillende stem tegen haar. Hij keek weg en hij voelde dat hij meteen weer weg wilde.

Koningin Fay Lahero

Hij vond het heel erg moeilijk en ze knikte eventjes. “Ik snap het wel, het is ook heel erg moeilijk…” Klonk haar stem zachtjes. Hij zou haar pijn doen als hij bleef. “Nee, het doet me juist pijn als je weggaat, dan ben ik je kwijt.” Ze keek hem liefdevol en doordringend aan. “Je laat Elvira niet stikken, we gaan haar helpen.” Knikte ze nu en ze pakte zijn hand stevig vast en keek hem liefdevol aan. Ze drukte zacht een kusje op zijn wang. “Rustig maar. Alles komt goed.” Glimlachte ze een beetje.

Nathan Gerono

Ze probeerde hem weer wat te kalmeren, maar het ging hem niet zo makkelijk af. Hij kroop weer tegen haar aan en hij sloot zijn ogen. Na een tijdje werd het wel iets beter en hij streek langs haar gezicht. Hij drukte even kort zijn lippen op die van haar. Hij wilde haar eigenlijk zoenen, maar hij wist zich met moeite in te houden en hij nam weer afstand van haar. Misschien moest hij maar gewoon iets met iemand anders doen. Dan zou hij dit vast minder voelen en had hij ook afleiding.

Koningin Fay Lahero

Hij kroop weer tegen haar aan en ze hield hem in haar armen. Wanneer het weer een beetje met hem leek te gaan, streek hij langs haar gezicht en kreeg ze een kusje van hem. Ze keek hem doordringend even aan daardoor. “Wil je me helpen met Elvira?” Vroeg ze hem nu zachtjes. Als hij niet wilde, dan zou ze een wachter vragen.

Nathan Gerono

Ze vroeg of hij haar wilde helpen met Elvira en hij aarzelde even, maar daarna knikte hij toch. Hij wilde het gevoel hebben dat hij alles geprobeerd had om haar te helpen. Dat vond hij heel belangrijk. 'Wacht even.' zei hij zachtjes. Hij pakte haar kin vast en daarna zoende hij haar langzaam, maar vol liefde. Het was niet eens echt verlangend, het ging eigenlijk ook echt om de liefde aan haar te laten voelen. 'Kom, dan gaan we...' zei hij daarna tegen haar.

Koningin Fay Lahero

Hij knikte toch na een tijdje en wanneer ze overeind kwam, zei hij dat ze even moest wachten. Hij pakte haar kin en zoende haar nu, langzaam en vol liefde. Ze zoende hem zacht en liefdevol terug en sloeg haar armen even om hem heen. Daarna zei hij dat ze gingen en ze knikte even. Ze nam het boek mee en wat touwen. Eenmaal in de kelder zorgde ze ook nog voor een stoel en liep ze naar de cel van Elvira toe. Ze was zichzelf, maar ze leek echt doodop te zijn. Ze zat in een hoekje en snikte zachtjes.

Nathan Gerono

Hij was enorm gespannen. Hij vond dit soort dingen altijd lastig en nu ging het ook nog eens om Elvira. Dat maakte het niet veel makkelijker. Eenmaal bij de cel zag hij dat ze redelijk rustig leek te zijn. Hij opende de deur heel voorzichtig. ' We gaan je proberen te helpen.' zei hij zachtjes. Het klonk wat zwak, hij maakte zich zo veel zorgen om alles. Hij ging naar haar toe en hij pakte haar meteen heel erg stevig vast. Hij wilde geen risico nemen dat ze iemand iets aan deed, maar haar zo vasthouden maakte heel veel gevoelens in hem los. Hij keek in haar ogen en hij merkte dat hij opnieuw tranen in zijn ogen kreeg. Hij wist niet of het slim was, maar toch drukte hij zijn lippen op die van haar en zoende hij haar.

Elvira Solore

Ze dook wat in elkaar toen de deur open ging, bang voor zichzelf, bang dat ze ze pijn zou doen. Nathan kwam naar haar toe en zei dat ze haar gingen proberen te helpen. Ze werd stevig door hem vastgepakt en ze snikte zachtjes. Ze kroop tegen hem aan. Ze wilde zo graag dat hij er voor haar was, dat ze niet alleen was. Hij zoende haar nu en ze zoende hem liefdevol en langzaam terug. "Ik hou van je..." KLonk haar stem schor en hees tegen hem en ze keek hem doordringend aan met de tranen in haar ogen. Fay zette de stoel klaar en gebood Nathan om haar daarin te zetten. Daarna begon ze Elvira vast te zetten met touwen.
"Het zal wel pijn doen, Elvira, maar ik hoop dat het helpt." Elvira knikte een klein beetje. Zolang ze maar beter werd...

Nathan Gerono

Dit maakte alles misschien alleen nog maar moeilijker voor hem. Hij was al zo in de war en nu wilde hij bij Elvira zijn. Altijd, maar hij wist dat hij het niet kon en dat hij helemaal zou doordraaien. Hij kon het niet goed hebben. Hij deed wat Fay vroeg en hij legde zijn hand op de schouder van Elvira neer. Nu wilde hij haar gewoon meenemen en samen weg gaan, maar hij wist dat het heel erg onverstandig zou zijn van hem. Dat wist hij heel goed.

Koningin Fay Lahero

Nathan zei niets terug tegen Elvira, maar ze zag aan alles dat hij ook van haar hield. Dat hij gek op haar was... Zodra Elvira stevig vastgebonden zat, pakte ze een kommetje met water. Vuur schoot uit haar vingers terwijl ze een bezwering over het kommetje water uitsprak. Haar ogen sloot ze en het water begon te borrelen en te roken. Daarna keek ze Elvira doordringend aan.
"Laat haar maar los." Zei ze tegen Nathan, anders zou ze hem erin mee slepen. Ze doopte haar vingers in het kommetje water en keek nog een keer naar het boek. Daarna legde ze haar vingers op de slapen van Elvira. Langzaam bouwde ze de bezwering op en je hoorde Elvira gillen van de pijn. Het was heel erg heftig. Voor beide eigenlijk. De neus van Fay begon te bloeden, maar ze ging door, ze bleef doorgaan tot Elvira steeds stiller werd.

Nathan Gerono

Hij moest haar los laten en dat deed hij ook. Hij nam wat afstand en hij voelde hoe erg hij trilde. Helemaal toen het geschreeuw begon, hij wilde alleen maar weg en hij kreeg weer tranen in zijn ogen. Hij durfde Fay niet alleen te laten, maar hij stond strak met zijn rug tegen de muur, zo ver mogelijk weg van alles. Hij vond dit zo afschuwelijk. De mensen waarvan hij hield hadden pijn en daardoor dacht hij altijd dat het maar beter was om niet van iemand te houden.

Koningin Fay Lahero

Na een tijdje stopte ze en keek ze vermoeid naar Nathan. "Ik kan er niet goed bij..." Klonk haar stem spijtig. "Het lukt niet goed genoeg..." Fluisterde ze. Elvira opende kreunend haar ogen. "Het voelt wel alsof het weg is..." Fluisterde ze schor tegen Fay en Nathan. Ze wilde ook gewoon zo graag genezen zijn.
"Ik weet het niet Elvira... ik weet niet of het echt wel heeft geholpen. Het is wel duidelijk dat iets bezit over je neemt als je zo doordraait, maar ik weet niet of ik hem weg heb gehaald." Mompelde ze.

Nathan Gerono

Fay twijfelde nog of het nu wel beter was, maar Elvira dacht van wel. 'Ik blijf gewoon een tijdje hier bij je. Dan merken we het vanzelf....' zei hij tegen Elvira. Het was vast over nu. Dat moest. Hij wilde het ook heel graag geloven en het zou vast goed voor hem zijn om even bij Elvira te blijven. Hij pakte nu Fay zachtjes vast. ' Ga maar wat rusten, ik blijf hier en als er iets gebeurd laat ik het je meteen weten. Ik kom straks weer naar jullie toe en ik zal niet opeens weg vluchten. ' zei hij zachtjes tegen haar. Daarna maakte hij langzaam Elvira los en sloeg hij zijn armen om haar heen.

Koningin Fay Lahero

Vertwijfeld keek ze naar Nathan. Hij zou blijven en dan merkten ze het vanzelf. Ze moest gaan rusten en hij bleef. Hij zou het haar meteen laten weten wanneer er iets gebeurde en kwam straks naar hun toe, hij zou niet ineens weg vluchten. "Oké..." Fluisterde Fay. "Wel echt doen hoor." Waarschuwde ze Nathan nog en daarna liep ze langzaam weg, ze ging naar Stephen toe en liep langzaam zijn werkkamer in, uitgeput plofte ze op de bank neer en wreef ze over haar gezicht heen.


Elvira Solore

"Wil je echt blijven?" Vroeg ze zachtjes aan Nathan. Hij maakte haar los en ze hield hem stevig en trillend vast. Haar hoofd deed ongelooflijke pijn door wat Fay had gedaan, maar het ging wel goed zo... ze hoopte dat het voorbij was...


Abbygail Ladell

Vol stomheid keek ze naar het naaldje in de pop van Elvira die ineens in vlammen opging. Ze staarde ernaar, het naaldje verdween gewoon en de pop leek ongeschaad... dit was vast Fay, dat kon niet anders. Ze wist wat de vrouw allemaal kon en ze had een manier gevonden om Elvira te helpen. Ze gromde even. Maar ze kon nog zat doen bij Elvira, dit was nog lang niet voorbij. Ze zou de vrouw ongelooflijk verzwakken.

Nathan Gerono

' Ja, ik wil wel even bij je blijven...' zei hij zacht tegen haar en wat schor. Hij streek langs haar wang. Ze leek zich niet echt goed te voelen, maar dat drong niet echt tot hem door. Hij drukte zijn lippen op die van haar en hij zoende haar intens. Misschien was dit ook wel waarom hij zo graag wilde geloven dat het over was. Dat hij haar losmaakte en bij haar bleef, zonder bang te zijn dat er iets zou gebeuren. Het verlangen dat hij voelde was echt heel erg intens en heftig voor hem. Hij drukte zijn lichaam tegen haar aan en hij raakte haar overal aan.

Elvira Solore

Ze vond het wel heel fijn. Hij zoende haar heel intens en ze merkte dat de druk in haar hoofd toenam. Hij was wel lief voor haar. Al werd hij steeds heftiger en raakte hij haar overal aan. Ze kreunde zachtjes en stopte de zoen.
"Ik voel me niet lekker..." Fluisterde ze helemaal bleek tegen hem. Ze draaide zich van hem weg, dat was net op tijd want ze begon over te geven.

Nathan Gerono

Opeens zei ze dat ze zich niet lekker voelde. Ze draaide zich van hem weg en hij ademde diep in, hij had zo gehoopt dat het nu wel goed ging. Ze moest overgeven en hij pakte haar zachtjes vast. 'Rustig maar... Misschien komt dit wel door wat Fay gedaan heeft. misschien moet je even een paar minuten bijkomen en gaat het daarna wel weer.' zei hij zacht. Dat hoopte hij zelf ook echt enorm, hij wilde van dit gevoel af en als dat niet met Elvira kon en hij ging naar iemand anders, dan zou hij haar nooit meer trouw kunnen blijven.

Elvira Solore

HIj pakte haar vast en zei dat ze rustig moest worden. Ze knikte en leunde tegen hem aan en sloot haar ogen eventjes. Ze voelde de druk die hij op haar legde, ze merkte aan hem dat hij het heel erg graag wilde, maar ze kon het gewoon niet zo goed. Ze was moe en verzwakt.
"Het spijt me, Nathan... ik weet dat je het heel erg graag wilt, maar ik kan het niet... ik kan het nu echt niet." Fluisterde ze vol spijt. Ze wist hoe risicovol dit was.

Nathan Gerono

Ze leunde tegen hem aan en hij sloeg zijn arm om haar heen. Ze zei dat ze het niet kon nu. Het ging niet. Hij slikte moeizaam, hij wist niet hoe hij hier mee om moest gaan. 'Ik snap het...' Mompelde hij. Hij begreep het heel erg goed, maar vanaf nu zou hun relatie er wel anders uit gaan zien. Hij wist dat hij haar niet meer trouw zou blijven en zodra het één keer gebeurde, zou het altijd gebeuren. Hij wist dat Elvira dat ook wist. Ze wist heel goed hoe hij was. Hij liet haar even los, daarna pakte hij een dikke deken en wat water voor haar. Hij gaf het haar aan. Hij liet haar echt niet stikken, dat niet. 'Het is beter als ik nu ga...' zei hij heel zacht.

Elvira Solore

Hij snapte het gelukkig wel en daarna pakte hij een deken en wat water voor haar en gaf die haar aan. Hij vervolgde dat het beter was als hij nu ging. "Nee... echt? Kan je niet blijven? Alsjeblieft Nathan... lukt het echt niet?" Smeekte ze hem nu en ze pakte zijn arm vast.

Nathan Gerono

Ze zei meteen dat ze het niet wilde, ze smeekte hem om te blijven. Ze pakte zelfs zijn arm vast en hij voelde dat hij het benauwd kreeg, maar hij kon haar zo niet alleen laten. 'Een paar minuutjes nog dan.' fluisterde hij uiteindelijk. Hij had zo ontzettend veel voor haar over, want dit ging tegen al zijn gevoel in. Hij wilde veel liever weg, maar hij kon het niet, hij hield te veel van haar. Hij sloeg de deken om haar heen en hij ging tegen de muur zitten, hij trok haar ook dicht tegen zich aan.

Elvira Solore

Hij zou nog een paar minuutjes blijven en ze keek hem dankbaar aan. Ze voelde hoe hij de deken om haar lichaam heen sloeg en ze werd dicht tegen hem aangetrokken tegen de muur. Ze legde haar hoofd tegen hem aan en sloot haar ogen. Langzaam kwam ze echt tot rust, ze geloofde echt dat ze genezen was. Ze viel dicht tegen Nathan aan in slaap.

Nathan Gerono

Ze leek het echt heel fijn te vinden en dat deed hem ergens ook wel weer goed, al bleef dit heel erg moeilijk voor hem. Hij streek rustig over haar arm heen en na een tijdje sliep ze. Hij legde haar voorzichtig neer en hij dekte haar toe, daarna drukte hij kort zijn lippen op haar voorhoofd. Hij vertrok met de woorden dat hij van haar hield. Hij sloot de deur achter zich en daarna liep hij de kelder uit. Eenmaal in de gang haalde hij een hand door zijn warrige haar heen. Hij had beloofd om naar Fay toe te gaan, maar hij had het gevoel dat hij beter even uit haar buurt kon blijven. Hij wilde haar relatie met Stephen echt niet aan het wankelen brengen. Een wachter vertelde hem dat ze allebei in de werkkamer waren en daarom ging hij maar de slaapkamer in. Daar was nu toch niemand. Toen hij de slaapkamer in kwam zag hij dat een dienstmeisje het bed van Fay en Stephen stond op te maken en al vrij snel had hij het voor elkaar dat ze als een blok voor hem viel. Hij stond uitgebreid met haar te zoenen en zo vergat hij langzaam alles.

Koningin Fay Lahero

Ze was zo vermoeid dat ze eigenlijk meteen in slaap viel op de bank in de werkkamer. Nu pas werd ze weer wakker. Ze kwam langzaam overeind en keek even naar Stephen. "Hoe gaat het met jou?" Vroeg ze hem zacht en schor en ze kwam langzaam overeind. Ze pakte een doekje en haalde die zachtjes langs haar neus die gebloed had.