Skyrim RPG

Sterre Hiddon

"Hij was net heel erg in de war en wanhopig, ik mocht het niet aan jou vertellen want hij vond het vreemd en niet kunnen. Maar ik begrijp die gevoelens toch niet, voor mij is het heel simpel, ik raak hem aan en die gevoelens zijn weg." Fluisterde ze hem toe. Hij dacht dat jason en Dany haar wel een beetje konden helpen en hij vroeg of ze het morgen zouden bespreken. Ze knikte eventjes daardoor. Nu moest ze alleen wel gaan slapen, hij ging haar helpen. Ze kreeg een kusje van hem en streek door haar haren. Ze leunde tegen hem aan.
"Papa, wil je me naar bed brengen?" Vroeg ze nu zacht aan hem. Ze was gewoon nog wat van streek en het hielp haar om dichtbij haar vader te zijn.

Koning Thobias Hiddon

'Het is goed dat je het mij wel verteld. je kan mij altijd alles eerlijk vertellen en ik zal kijken of ik David ook een beetje kan helpen, zodat jij er wat minder last van hebt.' zei hij tegen het meisje. Misschien hielp dat ook wel een beetje. Ze vroeg nu of hij haar naar bed wilde brengen en daardoor glimlachte hij vol liefde naar haar. Hij tilde haar op en nam haar mee naar haar kamer, daar legde hij haar in het bed neer. Hij trok de dekens over haar heen en hij gaf haar een knuffel. 'Lekker slapen schatje, morgen weer een dag en ik ga je helpen.' zei hij zacht en vol liefde.

Sterre Hiddon

Hij vond het goed dat ze het vertelde en hij wilde David ook een beetje helpen. "Je bent niet boos op hem, toch?" Vroeg ze zacht en ze keek haar vader doordringend aan. Hij bracht haar naar bed. Het was fijn om zijn liefde te voelen, het maakte haar minder onzeker en het vulde haat met goedheid. Met het licht. Ze kreeg nog een knuffel van hem en hij zei dat hij haar morgen ging helpen. "Dankjewel voor alles pap, ik houd van je..." Fluisterde ze. Haar ogen zakten langzaam dicht, ze was wel heel erg moe.

Koning Thobias Hiddon

'Nee, totaal niet boos. Ik wil hem ook heel erg graag helpen, met alles. Dat is beter, aan boos zijn heb ik niets.' Fluisterde hij. Hij zag haar wegzakken in slaap en hij drukte nog zachtjes zijn lippen op haar voorhoofd, daarna vertrok hij. Hij liet een wachter Dany halen, zelf ging hij zijn werkkamer in en schonk hij een glas sterke drank in. Hij overdacht alles een beetje,hoe kon hij David het beste helpen? Hij vond het moeilijk, omdat hij zichzelf een heel slecht voorbeeld vond.

Dany

Ze wist al een tijdje dat Thobias met haar wilde praten, maar ze hoorde elke keer maar niets van hem. Laat in de avond werd ze pas opgehaald door een wachter en ze liep niet veel later de werkkamer in. Ze ging bij hem zitten en keek hem aan.
"Ik heb het aan Jason vertelt..." Fluisterde ze zacht. "Hij vind het allemaal niet erg." Legde ze aan hem uit.

Koning Thobias Hiddon

Dany verscheen en ze kwam bij hem zitten, ze zei tegen hem dat ze het Jason verteld had. Hij vond het allemaal niet erg. Daardoor keek hij haar verbaasd aan. 'Echt niet?' Vroeg hij zacht aan haar. Dat had hij dus niet verwacht, hij had gedacht dat Jason het juist erg zou vinden. Maar blijkbaar niet. ' Hoe kan hij het nou niet erg vinden? Ik bedoel, is hij niet jaloers?' Vroeg hij zacht. Daarna wreef hij even langs zijn voorhoofd. 'Er zijn wat problemen met David en Sterre.' zei hij zacht tegen haar.

Dany

Hij vroeg haar zacht of het echt zo was en ze glimlachte eventjes. "Nee, hij is niet jaloers, hij weet hoeveel ik van hem houd en dat ik altijd bij hem zal blijven. Hij vindt het zelfs niet erg als we elkaar zoenen, het maakt hem echt niet uit." Zei ze hem zachtjes en ze pakte zijn hand stevig vast.
"Jason werkt heel anders dan wij, het maakt hem echt niet uit." Glimlachte ze hem toe. Hij gaf aan dat er problemen waren met David en Sterre. Ze keek hem daardoor vragend aan. "Wat is er gebeurd?" Vroeg ze bezorgd.

Koning Thobias Hiddon

Ze begon te vertellen over hoe Jason het zag en hoe hij er mee omging. Daardoor knikte Thobias langzaam, hij vond het zelfs niet erg als ze zouden zoenen. Weer keek hij haar verbaasd aan. 'Dat vind ik heel knap van hem.' zei hij zacht tegen haar. 'David heeft het nogal moeilijk met zijn gevoel en ik krijg het idee dat Joy nog niet zo veel durft, waardoor hij het niet kwijt kan. Sterre krijgt daar alles van mee en ik weet niet hoe ik hem kan helpen. Wil jij niet een keertje met ze praten? morgen misschien?'

Dany

Hij knikte en vond het heel knap van hem. "Eerlijkheid is gewoon heel belangrijk voor hem." Glimlachte ze naar hem. Hij begon te vertellen over David en Sterre en vroeg of zij een keer met ze kon praten.
"Sterre kan ik wel helpen, denk ik... ik weet het niet zeker want ze is zo vreselijk sterk." Vertelde ze hem zacht. Daarna dacht ze na over David.
"Ik vind het moeilijk met hem. Ik weet dat hij ongeveer hetzelfde is als jij, maar ik heb geen invloed op hem. Hij mag echt geen dingen doen tegen haar zin hoor, dan gaat het fout..."

Koning Thobias Hiddon

'Het zou al fijn zijn als je met haar wilt praten, dat is denk ik het belangrijkste, dan voelt ze zich tenminste een beetje begrepen, dat is ook fijn.' zei hij zacht tegen haar, daarna pakte hij haar voorzichtig vast en trok hij haar bij zich op schoot. Hij sloeg zijn armen om haar heen en hij luisterde naar haar. 'Ik weet het, maar ik denk dus dat hij vanavond op het punt stond om dat wel te doen, toen Sterre hem hielp. Maar dat kan ze nooit altijd, bovendien moet hij zelf ook leren hoe hij met alles om moet gaan. Ik weet alleen niet hoe...' zei hij zachtjes. Hij streek langs haar wang en hij keek in haar ogen. 'Ik was vroeger nog veel erger.' fluisterde hij daarna.

Dany

Hij vond het fijn als ze met Sterre wilde praten, dat was het belangrijkste en dan voelde ze zich ook een beetje begrepen. Ze knikte even.
"Thobias... ik doe alles voor je, maar soms word het voor mij ook wat veel... ik wil het wel echt voor je doen, want je betekent heel erg veel voor mij, maar ik merk dat ik het wel zwaar vind, vooral omdat ik ook nog zwanger ben nu en dat kost me ook energie." Legde ze zacht aan hem uit. Ze was echt zo in de war en gebroken toen ze van hem wegging de vorige keer. Het was toen heel erg fijn dat Jason er was om haar te helpen.
HIj trok haar bij zich op schoot en ze legde haar hoofd tegen hem aan. Hij sprak over David en ze knikte een klein beetje. "Hoe heb jij het geleerd?" Vroeg ze zacht aan hem. "Jij had vroeger geen ouders, geen volwassenen om je te helpen, David heeft dat wel."

Koning Thobias Hiddon

Door wat ze zei ademde hij langzaam in, hij vond het vervelend, hij had Dany echt nodig en hij wist niet hoe hij dit allemaal zelf moest doen, hij had geen idee en daardoor raakte hij wat in paniek. Ze legde haar hoofd tegen hem aan en ze wilde weten hoe hij het geleerd had, daardoor dacht hij na. 'Ik denk niet dat ik het echt geleerd heb...' zei hij zachtjes. 'Ik deed wat ik wilde, wanneer ik het wilde, ik had toch niemand die mij ergens op aansprak.' fluisterde hij. 'Daarom weet ik ook niet hoe ik hem moet helpen.' zei hij zachtjes. Hij streek langs haar wang en daarna drukte hij zachtjes zijn lippen op die van haar. 'Ik wil niet dat alles je zo veel energie kost... dat het je energie kost om bij mij te zijn.' zei hij nog zachter.

Dany

Hij had het niet echt geleerd dacht hij, hij deed wat hij wilde, hij had niemand die hem erop aansprak. "Maar nu doe je het goed, Thobias... komt dat door Destiney?" Vroeg ze aan hem. Ze wilde weten wat de omschakeling was voor hem. Hij streek langs haar wang en ze voelde zijn lippen even op de hare. Hij wilde niet dat het haar zoveel energie kost.
Ze haalde haar schouders een beetje op. Ze was het wel gewend, maar het was wel zwaar. Het kwam misschien ook omdat Thobias van haar verwachtte dat ze alles op zou lossen.... Dat kon ze gewoon simpelweg niet, maar ze bleef het wel proberen.

Koning Thobias Hiddon

'Ik denk dat het door haar komt, ze liet mij al heel snel inzien wat ze wilde, wat ze normaal vond en hoe we dat samen konden doen. Dat heeft natuurlijk even tijd gekost, maar ik denk dat ik nu wel tevreden mag zijn met hoe het gaat.' zei hij tegen haar. Destiney had hem enorm geholpen met alles, daarvoor was hij net David geweest, hij had alleen altijd kunnen doen wat hij wilde, niemand die hem tegenhield, zoals ze wel bij David deden. Ze haalde haar schouders op en daardoor ademde hij diep in. 'Het doet mij pijn.' fluisterde hij. 'Ik wil niet dat het zwaar voor je is, ik wil dat je gelukkig bent.'

Dany

Ze knikte eventjes. "Dat zou Joy toch ook kunnen dan? Dan zou ze eigenlijk met Destiney moeten praten." Stelde ze voor aan hem met een glimlachje.
Hij zei dat het hem pijn deed, hij wilde niet dat het zwaar was, hij wilde dat ze gelukkig was.
"Sluit me dan alsjeblieft niet zo op, Thobias... ik vind het heel moeilijk om dingen met je te bespreken omdat alles wat ik zeg jou pijn doet. Dat wil ik helemaal niet... ik zou je nooit pijn willen doen, maar daardoor voel ik me heel erg opgesloten, want ik probeer dingen te zeggen die jij fijn vind om te horen om je geen pijn te doen. Ik heb soms het gevoel om ineens te gaan schreeuwen of wat dan ook... ik weet het niet zo goed. Ik ben gewoon wat in de war." Ze zuchtte diep en wreef over haar gezicht heen.

Koning Thobias Hiddon

'Ik kan wel aan Destiney vragen of ze dat ziet zitten, misschien helpt het wel.' zei hij. Hij wilde graag alles proberen wat wel eens zou kunnen helpen, elk beetje dat hielp was goed. Hij zou het morgen wel even met Destiney bespreken. Door wat Dany daarna allemaal zei ademde hij langzaam in. 'Doe ik dat zo erg? Dat heb ik echt helemaal niet door... Ik... Ik bedoel het niet verkeerd.' zei hij zacht. 'En je mag ook best dingen zeggen die mij pijn doen, dat doe ik vast andersom ook.' zei hij daarna. 'Ik wil dat jij het ook fijn vindt om bij mij te zijn, ik wil je niet opsluiten.' Fluisterde hij. Dat wilde hij juist niet.

Dany

Hij zou het aan Destiney vragen en daardoor knikte ze langzaam. Door haar eerlijke woorden werd hij niet eens verdrietig, dat had ze verwacht. Hij zei dat hij het niet verkeerd bedoelde en dat hij het niet door had.
"Je doet het echt best wel erg... ik denk dat ik ook jouw verwarring overneem en dat maakt het echt heel zwaar voor me." Fluisterde ze tegen hem. Ze mocht ook best wel dingen zeggen die hem pijn deden.
"Ik kan daar echt niet tegen, ik kan heel slecht tegen de pijn op je gezicht..." Dat vond ze afschuwelijk. Ze kroop tegen hem aan en zuchtte zachtjes eventjes. Ze vond het gewoon heel moeilijk.
"Ik wil je ook eigenlijk liever niet zoenen... het voelt niet goed voor mij, sorry... maar daardoor pik ik nog meer van je op, ik voel daardoor nog meer van jouw verwardheid..." Ze besloot nu maar gewoon eerlijk te zijn.

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat hij het best wel erg deed, ze dacht dat hij zijn verwarring overnam en dat maakte het zwaar. 'Dat kan ik wel begrijpen, maar het is ook echt verwarrend voor mij en alles wat ik wil is dicht bij je zijn en er over praten, maar dat maakt het voor jou alleen maar erger.' fluisterde hij nu. Ze kon er niet tegen, ze kon niet tegen de pijn op zijn gezicht, daarna kroop ze tegen hem aan. Ze zei dat ze hem ook niet wilde zoenen, het voelde niet goed voor haar, ze pikte nog meer van hem op. Hij reageerde niet meer en hij staarde alleen maar wat voor zich uit. Hij wist niet hoe hij dit moest doen. Hij had geen idee hoe hij hier mee om moest gaan, hoe hij afstand moest houden, terwijl zijn gevoelens elke dag sterker leken te worden. 'Ik snap het.' zei hij uiteindelijk alleen wat schor. 'Ik denk dat het beter is als je naar Jason gaat nu.' zei hij daarna.

Dany

Na een tijdje werd hij stil en zei hij dat hij het begreep, ze moest naar Jason gaan. Daardoor keek ze hem aan. "Thobias... dit bedoel ik... het doet je pijn en dat haat ik. Had ik het maar nooit gezegd. Het spijt me... Ik zal het niet meer zeggen. Ik wil ook graag bij je zijn en praten over dingen, dat vind ik wel echt heel erg fijn. We kunnen dat ook doen zonder dat je me al te veel meegeeft. Probeer een beetje losjes te zijn, ontspannen en laat mij alsjeblieft uitkiezen waar ik wil zitten, want ik vind het echt fijn om bij je op schoot te zitten, maar niet zo strak en opgesloten." Probeerde ze nog, maar ze dacht dat ze het toch al wel verpest had nu...

Koning Thobias Hiddon

Ze keek hem aan en zei dat ze dit bedoelde. 'Ik probeer je te beschermen tegen mezelf, Dany. Ik kan dit nooit volhouden en als je het niet wilt, kan je beter uit mijn buurt blijven, echt...' fluisterde hij. Hij was zich al constant enorm aan het inhouden. 'Je mag alles zeggen wat je wilt, maar door wat je zegt, merk ik hoe vreselijk je het vindt. Dan kan je beter uit mijn buurt blijven.' zei hij zachtjes. Hij moest losjes zijn, ontspannen en ze wilde bepalen waar ze zat, daardoor liet hij direct zijn armen van haar lichaam glijden en ademde hij diep in, dit vond hij heel erg moeilijk.

Dany

Hij zei dat hij haar probeerde beschermen tegen zichzelf. Hij kon het nooit volhouden als zij het niet wilde. "Wat wil je dan precies?" Vroeg ze aan hem, want zoals hij het nu zei, leek het alsof hij al wel een plan had met wat hij wilde.
Ze mocht alles zeggen tegen hem, hij zei alleen dat hij merkte dat ze het vreselijk vond en dan kon ze beter uit zijn buurt blijven.
"Ik vind het niet vreselijk, het kost me alleen veel energie omdat ik me opgesloten voel." Fluisterde ze tegen hem. Hij liet haar los nu en ze ging naast hem zitten, maar ze kroop wel tegen hem aan. "Het spijt me... niets lijkt goed te zijn op dit moment." Klonk haar stem zacht en ze had tranen in haar ogen, ze voelde zich gewoon niet goed. Het ging niet zoals ze wilde en het frustreerde haar.

Koning Thobias Hiddon

'Ik weet niet precies wat ik wil, maar ik heb bij alles het gevoel dat ik mij in moet houden bij jou.' zei hij zachtjes tegen haar. 'Ik vind dat soort dingen juist fijn, maar ik snap wel dat het voor jou niet goed voelt. Het is alleen lastig als ik het wel graag wil... als ik juist dicht bij je wil zijn en je wil aanraken, bijvoorbeeld.' fluisterde hij. Ze vond het niet vreselijk, het kostte haar alleen veel energie, omdat ze zich opgesloten voelde. Daarna ging ze naast hem zitten, ze kroop wel tegen hem aan, maar hij deed verder niets, hij sloeg zijn armen maar niet meer om haar heen. 'Je doet niets fout, het is fout van mij dat ik meer wil.' zei hij zachtjes, hij voelde dat hij zelf ook een brok in zijn keel kreeg, hij vond dit gewoon heel moeilijk.

Dany

Hij had het gevoel dat hij zich in moest houden bij haar. Ze knikte daardoor eventjes. "Ik denk dat je daarin wel gelijk hebt." Sprak ze hem zacht toe. Hij moest zich inderdaad inhouden. "Misschien komt daar het opgesloten gevoel wel vandaan." Fluisterde ze hem toe.
"Oké... probeer anders maar, houd je niet in, oké. Ik wil weten hoe het voelt." Zei ze nu ineens. Ze wilde zien of dan haar opgesloten gevoel ook verdween. Of het hielp. Hij zei dat ze neits fout deed, het was zijn fout dat hij meer wilde.
"Niemand is fout..." Mompelde ze zacht. Ze wilde niet dat hij zoveel schuld op zich nam.

Koning Thobias Hiddon

Ze dacht dat hij wel gelijk had en daarna zei ze dat daar misschien het opgesloten gevoel vandaan kwam. Dat zou kunnen, want voor hem voelde het wel een beetje zo, hij moest zich inhouden omdat hij het gevoel had haar anders in een vervelende situatie te zetten. Ze zei dat hij het anders maar moest proberen, hij moest zich niet inhouden, ze wilde weten hoe het voelde. Hij keek haar wat verbaasd aan en ze zei nog dat niemand echt fout was. Hij ademde langzaam in en daarna legde hij voorzichtig en bijzonder teder zijn hand in haar hals. Hij drukte zijn lippen op die van haar en hij zoende haar zoals hij eigenlijk de hele tijd al had willen doen. Het was heel intens, vol passie, maar ergens ook enorm teder en met heel veel gevoel.

Dany

Hij keek haar eerst even verbaasd aan, maar daarna voelde ze zijn hand in haar hals en zoende hij haar. Ze ademde diep in en sloot haar ogen terwijl ze meeging in zijn zoen. Waarschijnlijk betekende het voor haar wat anders dan voor hem. Zij voelde wel liefde, maar ze hield ook van hem. Ze zoende hem alsof hij gewoon veel voor haar betekende, hij was haar waardevol en dat merkte ze heel erg in de zoen.