Skyrim RPG

Joy

Hij vond het wel goed en zei dat ze na haar werk wel naar hem toe mocht komen. Daardoor knikte ze eventjes. "Dan tot morgen." Sprak ze tegen hem. Vervolgens liep ze de bibliotheek weer uit en begon ze aan haar weg naar huis. Ze vond het leuk om met hem om te gaan en ze zag vanzelf wel hoe het ging, waarschijnlijk konden ze vanzelf beter met elkaar opschieten en ze vond het leuk om hem dingen te leren.

David Hiddon

Ze vertrok weer naar huis en hij dacht even na over alles, hij vond het toch wel wat raar, maar hij leerde er wel van, hij zag nu in wat hij wel en niet mocht doen, hij merkte dat hij veel meer na kon denken over alles dan normaal, dat was wat Sterre met hem deed en dat was best wel bijzonder. Hij besloot nu even langs Sterre te gaan, hij wist dat hij haar duizend keer beter begreep dan iemand anders nu, dus hij was graag bij haar.

Sterre Hiddon

Ze deed haar best om zich netjes te gedragen, maar ze vond het moeilijk. Ze zat nu voor haar raam en keek naar buiten toe en ze probeerde zich dingen te herinneren van wat ze kon doen om zich niet te vervelen. Toch was alles heel beperkt en wist ze het gewoon niet. Ze had geen idee...

David Hiddon

Hij ging de kamer van Sterre in en hij ging zitten. 'Ik weet hoe irritant het is om je te vervelen. Wil je morgen een sneeuwpop maken met mij?' Vroeg hij zacht aan haar. Hij keek kort op naar haar en daarna keek hij weer voor zich uit. 'Ik vind het lief dat je mij wilde helpen. Ik begrijp nu dingen en ik denk dat ik zelf snap hoe het werkt als je iemand leuk vindt. Maar het is wel verwarrend.' zei hij zacht. Hij wist niet of ze hem echt kon volgen, maar hij kon het alleen met haar bespreken. 'Ik wil alleen niet dat je hebt wat ik normaal heb. Ik weet tenminste hoe ik er mee om moet gaan. Het is gewoon hoe ik ben...' zei hij zacht.

Sterre Hiddon

Ze keek op toen David binnen kwam en ze zei hem zacht gedag. Hij kwam naast haar zitten en ze legde haar hoofd even tegen hem aan omdat het fijn was dat hij bij haar was, hij begreep alles, dat zorgde voor rust.
"Ja, sneeuwpop." Grijnsde ze hem nu toe, dat leek haar leuk. Al wist ze niet eens echt precies wat het ook alweer was, ze had ook nog nooit zo'n winter meegemaakt als deze. Hij begon te praten en ze haalde haar schouders op, ze begreep niet zo goed wat hij zei, maarh ij leek het gewoon kwijt te moeten.
Hij wilde niet dat zij had wat hij had normaal gesproken. Ze keek hem eventjes met samengeknepen ogen aan omdat ze het ook niet begreep, pas na een tijdje leek ze zich iets te beseffen. "Het is alsof alle deuren op slot zijn." Mompelde ze en ze tikte eventjes met haar vinger tegen haar hoofd aan. Ze wist heel veel dingen wel, maar ze kon er niet bijkomen leek het wel.

David Hiddon

Hij sloeg zijn arm om haar heen en hij luisterde naar haar. 'Ik weet het, het is heel vervelend, maar voor mij wel normaal. Maar misschien begrijp jij mij voortaan ook wel beter en dat is wel fijn. Dan kan ik het met jou bespreken.' zei hij zacht tegen haar. Hij dacht wel dat het hem zou helpen. 'Ik weet nu wat het betekend om echt om iemand te geven en iemand leuk te vinden, dankzij jou.' zei hij zacht en dankbaar. 'Misschien vind ik nu wel echt iemand leuk en ik wil haar geen pijn doen.' Zei hij zacht.

Sterre Hiddon

Hij wist het en hij zei dat het heel vervelend was , maar wel heel erg normaal voor hem. Dan kon ze hem zo misschien ook wel beter begrijpen en dat was wel fijn. "Ja, dat is goed." Glimlachte ze hem toe. Hij praatte verder en ze hoorde aan zijn stem dat hij dankbaar was en dat vond ze fijn, dat voelde wel goed.
"Gewoon lief zijn, zoals tegen mij." Lachte ze nu.

David Hiddon

'Maar jij bent mijn lieve zusje. Tegen jou ben ik natuurlijk altijd heel erg lief.' zei hij plagend tegen haar en hij streek met zijn hand over haar rug heen. Hij was echt blij met haar hulp, al zou hij het niet erg vinden als het weer terug gedraaid werd, want nu begreep hij meer en kon hij met haar praten over alles. Dit was ook best wel verwarrend. 'Ik ga zo maar naar bed toe. Morgen gaan we samen een sneeuwpop maken, kom maar naar mij toe als je wakker bent, dan hoef jij je niet te vervelen.'

Sterre Hiddon

Hij was tegen haar altijd heel lief want ze was zijn zusje. Ze knikte grijnzend, dat vond ze fijn om te horen van hem. Ze wilde tegen iedereen lief zijn en dan was iedereen ook weer lief voor haar. Hij ging zo naar bed en dan zouden ze morgen een sneeuwpop maken. Ze moest naar hem toekomen als ze wakker was, dan verveelde ze zich ook niet. "Goed idee." grijnsde ze en ze knikte weer.

David Hiddon

'Als ik nog niet wakker ben, mag je mij gewoon wakker maken hoor. Jij mag dat, dat vind ik helemaal niet erg.' zei hij grijnzend tegen haar. Hij knuffelde haar nog even en daarna liep hij de kamer uit, naar zijn eigen kamer toe. Hij was echt moe, maar hij was eigenlijk wel blij met deze dag. Alles was redelijk gedaan en hij vond het fijn om Sterre te zijn, dat deed hem altijd goed. Ze gaf hem altijd best wel een goed gevoel over zichzelf. Hij ging in bed liggen en hij dacht nog even na over alles.

Sterre Hiddon

"Dankjewel, David." Daar zat ze namelijk net over na te denken, dat ze straks morgen heel vroeg wakker was en dat ze hem dan misschien wel niet wakker kon maken. Dat zou ze heel vervelend vinden. Hij ging zijn kamer uit en toen bleef ze weer alleen achter. Ze besloot ook te gaan slapen en kroop haar bed in.

David Hiddon

Hij had nog even liggen denken aan Joy, het was wel wat raar allemaal, maar misschien werd het wel wat. Het was tenminste wel heel gezellig elke keer, dat was ook wat waard. Hij werd langzaam wakker en hij staarde naar het plafond. Hij vond het wel heel erg raar dat het allemaal zo voelde. Dat hij zo veel voelde. Hij vroeg zich af hoe het zou zijn als hij zichzelf weer was. Hoe het dan zou voelen allemaal. Hij hoopte dat het goed was, dat hij er dan van geleerd had.

Sterre Hiddon

De volgende ochtend was ze al heel erg vroeg wakker. Ze kwam daardoor zo snel mogelijk uit bed en trok wat warme kleding aan. Zodra ze helemaal goed ingepakt was, liep ze naar David toe, ze leek zelf wel een sneeuwpop, zo dik had ze zichzelf aangekleed. Ze klopte ongeduldig aan op zijn deur en wachtte terwijl ze van haar ene been op de andere wipte.


Dany

Ze was hard aan het werk samen met Jason, het trainen van de boeren buiten het dorp was zwaar, maar iedereen leek het wel fijn te vinden. Ze gaven aan dat het prettig was dat de koning hen alle hulp wilde geven die ze nodig hadden. Af en toe sprak ze met Reagan om wat dingen te overleggen, de man ging elke dag opnieuw weer huizen af om ze te vragen hoe het met ze ging en of ze hulp nodig hadden.
Elke middag was ze weer terug in het kasteel met Jason om dan weer met Thobias te spreken. Ze hadden eveneens een trouwdatum gepland, maar Dany kwam er niet aan toe om ook maar iets te regelen daarvoor, ze baalde ervan, ze wilde een perfecte bruiloft hebben en dat leek zo niet te lukken... ze had niet eens tijd om een jurk aan te laten meten.

David Hiddon

Toen hij geklop op de deur hoorde schoot hij overeind, dat was Sterre natuurlijk. 'Ik kom er aan, even snel wat kleren aan doen.' riep hij haar toe. Hij trok wat warme kleding aan en daarna was hij ook klaar om te gaan, hij trok de deur open en hij keek naar Sterre, ze had zich duidelijk ook echt warm aangekleed. 'Kom, dan gaan we, sneeuw genoeg voor een prachtige sneeuwpop.' zei hij tegen haar. Hij pakte haar hand vast en hij nam haar mee naar buiten, het sneeuwde nu niet, maar er lag echt wel een enorme berg sneeuw.

Sterre Hiddon

Ze werd door hem meegenomen naar buiten toe en ze pakte daar een hand vol met sneeuw en gooide die in de lucht. "het sneeuwt!" Lachte ze vrolijk en ze gooide ook sneeuw naar David toe met een vrolijke grijns. Ze deed het nog een paar keer en draaide in het rond in de sneeuw.

David Hiddon

Ze gooide de sneeuw in te lucht en door wat ze zei grijnsde hij, hij vond het echt heel erg leuk om tijd met haar door te brengen, dat deed hem duidelijk goed. Misschien moest hij dat ook gewoon wat vaker doen, als het hun allebei hielp. Sterre leek het ook wel fijn te vinden met hem en hij hield echt van haar. Dat begreep hij nu een stukje beter. 'Kom, we moeten grote ballen maken, zodat we er een enorme sneeuwpop van maken. Als we hard ons best doen, kan papa hem zien vanuit zijn raam!' zei hij enthousiast tegen haar.

Sterre Hiddon

Hij zei dat ze grote ballen moesten maken zodat het een sneeuwpop werd en als ze hard hun best deden, dan kon hun vader het zien vanuit zijn raam. "En mama!" Zei ze enthousiast achter hem aan. Daarna pakte ze wat sneeuw en begon ze een klein balletje te maken. Ze plakte er elke keer wat meer sneeuw tegen aan en maakte het zo steeds groter.

David Hiddon

'Ja, die vindt dat vast ook heel erg leuk.' zei hij grijnzend tegen haar, hij vond het leuk om haar zo enthousiast te zien, dan kon ze hier tenminste ook een beetje haar gevoel in kwijt. Hij wist hoe fijn dat kon zijn, zeker samen. Ze maakte de bal steeds groter en hij deed hetzelfde, tot hij een flinke bal had, die bijna niet meer groter kon. Hij zette hem stevig op de grond neer en daarna keek hij naar haar. 'Zal ik hem er op tillen? We moeten nog wat steentjes zoeken voor de ogen en natuurlijk een grote peen voor de neus.' zei hij tegen haar.

Sterre Hiddon

Haar bal was een stuk kleiner dan die van David en hij vroeg of hij hem op de zijne moest tillen. Ze knikte daardoor en rolde hem naar David toe. Hij had het over steentjes voor de ogen en een peen.
"Bij de rivier zijn mooie stenen." Zei ze met een grijns tegen hem. Dit was leuk, gewoon ongecompliceerd, ze hoefde niet na te denken en het was niet moeilijk voor haar. Het ging goed en was gezellig.

David Hiddon

Hij pakte haar bal op en zette die boven op die van hem, waardoor het al een beetje vorm begon te krijgen. Ze zei dat er bij de rivier mooie stenen lagen en daardoor glimlachte hij. 'Dat is een goed idee.' zei hij tegen haar. Hij vertelde een wachter dat ze even naar de rivier zouden lopen, zodat er geen paniek zou ontstaan. Daarna pakte hij haar hand weer vast. 'Nou, opzoek naar wat mooie stenen. We hebben ogen nodig en misschien wat knoopjes, zodat het lijkt alsof hij een jas aan heeft.' zei hij tegen haar.

Sterre Hiddon

Hij vond het een goed idee en ze pakte zijn hand stevig vast, zo liep ze samen met hem naar de rivier. Hij zei tegen haar dat ze op zoek moesten gaan naar mooie stenen als ogen en misschien knoopjes zodat het leek alsof hij een jas aanhad. Ze knikte daardoor.
"Ik ga zoeken." Zei ze en ze speurde de zijkant van de rivier af. Ze was zo druk aan het zoeken dat ze niet eens doorhad dat ze op het ijs stond op een gegeven moment, ze liep langzaam verder terwijl ze bleef zoeken, maar op een gegeven moment hoorde ze het kraken onder haar voeten, er ontstond een scheur in het ijs waar ze stond en ze keek daar nieuwsgierig naar.

David Hiddon

Ze ging zoeken en hij bleef naar haar kijken ,maar daarna keek hij zelf ook een beetje rond, tot hij gekraak hoorde. Sterre bleef stil staan en hij ademde diep in. Hij aarzelde over wat hij moest doen, daardoor bleef hij zelf heel stil staan. 'Sterre, het ijs is hier nog niet zo stevig. Kom maar rustig naar mij toe lopen.' zei hij zachtjes tegen haar, maar wel nog redelijk kalm. Als ze er wel doorheen zou zakken, zou hij direct naar haar toe gaan. Als hij dat nu deed, dan zouden ze er waarschijnlijk samen in zakken.

Sterre Hiddon

Ze keek op naar David die tegen haar zei dat het ijs nog niet zo stevig was en dat ze rustig naar hem toe moest lopen. Ze keek hem vertwijfeld aan en begon voetje voor voetje naar hem toe te schuifelen. Het gekraak werd erger en ze keek naar hem, ze vond het eng... toen ineens was er veel gekraak te horen en viel ze in het ijskoude water toen hij ijs brak. Ze gilde het uit daardoor.

David Hiddon

het ging niet zoals hij gehoopt had, maar nu was ze tenminste wel dichtbij. Hij sprong naar voren en hij zakte door zijn knieen, daarna pakte hij meteen haar handen vast. 'Het is goed, ik heb je. Kom maar.' zei hij. Hij hoorde het ijs onder zich kraken, maar hij trok haar met veel kracht omhoog, tegen zich aan. Daarna sleurde hij haar mee richting de kant. Hij ademde diep in en hij pakte haar vast, hij trok haar natte jas uit en deed die van hem net zo snel uit, hij sloeg hem om haar lichaam heen, zodat ze niet meteen enorm af zou koelen. Hij tilde haar daarna op. 'Kom, we gaan snel naar binnen, dan word je weer warm.' zei hij zacht.

Sterre Hiddon

David greep meteen haar handen vast. Hij had haar en ze bibberde helemaal en snikte zachtjes. Ze kroop dicht tegen hem aan. "S-sorry." Snikte ze nu en ze wilde graag naar binnen toe. Hij tilde haar op en ze sloeg haar armen om hem heen.
"Ik wist niet dat het ijs was." Bibberde ze. "Nu is de sneeuwpop niet af." Dat vond ze echt niet leuk want ze wilde aan haar vader laten zien hoe mooi de sneeuwpop was, maar nu was hij niet af en was hij ook niet mooi.