Skyrim RPG

David Hiddon

Hij keek op toen hij zijn naam hoorde en hij glimlachte naar Sterre. Voor zijn familie was hij eigenlijk altijd wel heel lief. 'Hey, het is al heel erg laat... Moet je niet in bed liggen?' Vroeg hij zachtjes aan haar. Normaal was ze nooit zo laat wakker, misschien was er wel iets aan de hand. dan moest hij haar helpen. ' Is er iets? moet ik je helpen?' Vroeg hij dus ook meteen. Hij bedoelde de meeste dingen die hij deed ook echt goed.

Gwynn Hiddon

' Ja, hij doet hard zijn best en hij wil niet dat we weer teleurgesteld zijn in hem, maar hij heeft toen wel iemand verkracht. Dat is niet niks, zeker niet omdat hij het zelf niet snapt. Als het gevoel straks erger wordt slaat hij misschien wel helemaal door. Hij lijkt zo veel op Thobias en die is nou ook niet echt geweldig met zelfbeheersing.' zei ze zacht. Nu pakte ze ook zijn hand vast, het was wel fijn. ' Ja, misschien moeten we maar zo iets regelen. Al weet ik niet of het helpt, maar dan raakt hij hopelijk wat van die frustratie kwijt.'

Sterre Hiddon

Hij zei dat het al heel erg laat was en dat ze eigenlijk in bed moest liggen. "Ik kon niet slapen dus ik wilde een rondje lopen." Sprak ze tegen hem. Hij vroeg of er iets was, of hij haar moest helpen.
"Nee hoor, met mij gaat het wel, maar met jou niet zo heel erg... ik voel het eigenlijk al een tijdje. Kan ik je helpen, David?" Klonk haar stem zachtjes tegen hem. Zelf vond ze alles wat ze kon heel erg normaal en stond ze er niet bij stil hoe bijzonder ze was. Eigenlijk wist niemand dat echt, alleen Dany vroeg haar er af en toe naar.


KOning Reagan Tridon

"Hij legt de lat hoog voor zichzelf. Hij weet dat wat hij heeft gedaan fout was, Gwynn, in zijn hoofd was het slecht en doet hij het niet meer omdat iedereen dat heeft gezegd tegen hem, al begrijpt hij er helemaal niets van... Hij lijkt ook op jou, jij kan je wel beheersen... we komen er echt wel uit, echt." Beloofde hij haar nu zachtjes. Ze pakte zijn hand vast en hij kneep er even zacht in. Ze zei dat ze zoiets misschien moesten regelen, ze wist alleen niet of het hielp, maar hij raakte dan hopelijk wel een beetje de frustratie kwijt. Hij knikte eventjes bedenkelijk.

Gwynn Hiddon

'Dat is nu, Reagan. Ik was vroeger ook anders en Thobias... Dat is natuurlijk helemaal intens. Zeker op deze leeftijd is het nogal wat. Ik ben allang blij dat hij het zo enorm graag goed wilt doen, maar misschien moeten we kijken of we toch iets meer voor hem kunnen betekenen.' zei ze tegen hem. Daarna streek ze heel langzaam langs zijn gezicht, ze was blij dat hij er was, dat hij met David had willen praten. Dat voelde goed. Ze zoende hem nu zelfs langzaam, dat was enorm lang geleden.

David Hiddon

Ze begon te vertellen en daarna had ze het over zijn gevoel, waardoor hij haar even wat aanstaarde. 'Ik weet het niet. Maar het gaat wel met mij, echt.' zei hij zacht. 'Ik loop wel even met jou mee naar je kamer. Dan weet ik zeker dat je veilig in bed komt te liggen en geen rondjes gaat lopen.' zei hij tegen haar en hij nam haar weer mee naar haar kamer. Hij was echt heel lief voor haar, zo was bijna niet voor te stellen dat hij zo anders was, dat hij zo anders dacht en soms enorm kon doordraaien. 'Het is echt al heel laat, Sterre. Als Destiney en Thobias horen dat je nog wakker was...' zei hij tegen haar.

Koning Reagan Tridon

Hij luisterde naar haar en knikte, hij wist inderdaad dat het anders was vroeger, hij vergat het haast doordat Gwynn nu zoveel zelfbeheersing had. "We gaan zoeken naar een oplossing, maar nu weet ik echt even niet zo goed wat, Gwynn." Klonk zijn stem lief tegen haar. Ze streek langs zijn gezicht en hij sloot daardoor zijn ogen, dit was zo fijn... hij had haar zo erg gemist.... haar vingers leken tot diep in zijn huid door te dringen en het zorgde ervoor dat hij helemaal warm werd, toen opeens zoende ze hem. Hij was verbaasd eigenlijk en zoende in eerste instantie niet eens terug, daarna bewoog hij pas, na een paar seconden. Hij zoende haar zacht en vol van liefde.


Sterre Hiddon

Hij wist het niet, maar het ging wel. "Nee." Zei ze alleen maar en ze schudde langzaam haar hoofd. Hij zou met haar meelopen naar haar kamer, dan wist hij zeker dat ze veilig in bed kwam te liggen. Ze grinnikte zachtjes. "Je lijkt Thomas wel, die zorgt ook altijd voor me." Plaagde ze een beetje en ze liep toch maar gewoon met hem mee, eenmaal bij haar kamer keek ze David eventjes aan en daarna omhelsde ze hem stevig, daardoor gebeurde er alleen iets... ze veranderden allebei... Zij werd zoals David en hij zoals haar, het enige verschil was dat ze haar krachten wel hield. Ze had het niet eens in de gaten, totaal niet.
"Slaap lekker." Zei ze alleen maar, zich ineens meer van geen kwaad bewust van alle zorgen die ze had, het leek uitgeschakeld te zijn en het maakte haar niets meer uit. Ze had nu geen gevoel meer voor goed en kwaad...

David Hiddon

'Blijkbaar is dat nodig als jij zo laat nog door het kasteel dwaalt.' zei hij tegen haar, wel met een grijnsje op zijn gezicht. Hij werd door haar omhelsd en toen hij haar los liet keek hij nog even naar haar, daarna draaide hij zich om en liep hij richting zijn slaapkamer. Hij voelde zich even wat raar, maar hij wist niet precies wat het allemaal was. Waarschijnlijk door het praten en doordat hij moe was. Hij haalde een hand door zijn haren heen, hij klopte kort aan op de kamerdeur en daarna stapte hij naar binnen. Reagan en zijn moeder waren er nog steeds en dat vond hij ook niet zo erg. 'Ik ga slapen.' zei hij zachtjes. Hij voelde zich echt raar.

Koning Reagan Tridon

Hij stopte de zoen net voordat David weer binnen kwam, gelukkig maar. Hij wilde de jongen niet in een rare situatie brengen. Hij zei eigenlijk meteen dat hij ging slapen. "Gaat het weer een beetje?" Vroeg Reagan aan hem en hij kwam alvast overeind. Hij keek naar de jongen met een glimlachje.

David Hiddon

'Weet ik niet... Ik kwam Sterre tegen en nu voel ik mij raar.' zei hij zachtjes. Hij ging op de rand van zijn bed zitten en hij haalde een hand door zijn donkere haren heen. Hij was vooral heel erg moe nu en hij voelde zich echt best wel raar. Nog meer dan normaal, dit gevoel kende hij allemaal niet. Hij staarde even voor zich uit en hij zag zijn moeder al overeind komen. ' Ga maar lekker slapen, dan spreken we elkaar morgen weer.' zei ze tegen hem..

Koning Reagan Tridon

De jongen zei dat hij Sterre tegen was gekomen en dat hij zich nu raar voelde. Gwynn leek er niets achter te zoeken, hij moest gaan slapen en dan spraken ze elkaar de volgende dag wel weer.
"Slaap lekker, David." Zei hij zelf ook nog en daarna liep hij samen met Gwynn zijn slaapkamer uit. Hij vond het raar dat de jongen zich zo vreemd had gevoeld na zijn ontmoeting met Sterre.

Gwynn Hiddon

Ze liep met hem mee en daarna keek ze even opzij. 'Ik praat morgen wel even met Thobias en Destiney over Sterre en David, dan kijken we wel wat er allemaal aan de hand is.' zei ze tegen hem. 'Ik ben blij dat je met hem wilde praten, echt. het is heel erg fijn.' Zei ze zacht. Ze gaf hem kort een kusje en glimlachte dankbaar naar hem. 'Slaap lekker, Reagan. Enorm bedankt.' zei ze zacht tegen hem. Ze liep naar haar kamer en ging al snel het bed in. Ze was best wel moe.

Koning Reagan Tridon

Ze zou morgen met Thobias en Destiney over Sterre en David praten en dan zouden ze kijken wat er aan de hand was. Hij knikte daardoor. "Als je hulp nodig hebt dan mag je mij altijd vragen, Gwynn." Klonk zijn stem zacht. Ze vond het heel erg fijn dat hij met David gepraat had en dat liet hem glimlachen naar haar. Ze gaf hem nog een kusje. "Welterusten, Gwynn." Fluisterde hij haar terug en hij keek haar na.
"Ik houd zoveel van je..." Sprak hij tegen haar terwijl ze haar kamer in verdween, zijn stem klonk zo zacht dat ze het waarschijnlijk niet eens hoorde, maar hij was echt zo gek op deze vrouw, dat was echt ongelooflijk.

Gwynn Hiddon

Ze had eigenlijk best wel goed geslapen, het was heel fijn geweest om met Reagan te kunnen praten en ook met David, al wilde ze het nu wel graag met Destiney en Thobias bespreken. Dat moest toch wel, ze wilde Thobias wel een beetje op de hoogte houden. Ze at even wat en liep daarna naar de slaapkamer van de twee toe. Daar bleef ze voor de deur staan en klopte ze aan. 'Ik ben het... Kan ik even met jullie praten? Het gaat over David en Sterre...' zei ze tegen de nog gesloten deur.

Koningin Destiney Hiddon

Ze was die ochtend al eerder wakker dan Thobias, dat kwam haast nooit voor eigenlijk. Zachtjes drukte ze een kusje op zijn wang en streelde ze eventjes door zijn haren heen. Hij was zo ongelooflijk knap en leuk... Daarna hoorde ze ineens een klopje op de deur. Het was Gwynn en ze wilde praten over David en Sterre. Even was ze bang dat David haar dochter wat had aangedaan, maar eigenlijk geloofde ze dan niet, David was altijd heel lief voor Sterre... Ze kleedde zich aan en maakte Thobias wakker, daarna opende ze de deur voor Gwynn.
"Wat is er gebeurd?" Vroeg ze meteen aan haar.

Koning Thobias Hiddon

Hij keek wat wazig uit zijn ogen toen hij wakker gemaakt werd. Hij kwam wat overeind en zodra hij doorhad dat Gwynn bij de deur stond deed hij snel wat kleding aan en ging hij naar Destiney en Gwynn toe. Hij kon net opvangen dat Gwynn vertelde dat ze met David aan het praten waren, dat de jongen even was weggelopen en Sterre was tegen gekomen. Daarna had hij zich raar gevoeld en Gwynn dacht dat er misschien iets gebeurd was. ' We kunnen wel even bij Sterre kijken, waarschijnlijk kan ze ons zelf wel een hoop vertellen.' zei hij daar op. Het was raar om Gwynn hier nu zo te zien, ze zag er goed uit, maar het was zo lang geleden dat hij haar gesproken had.

Koningin Destiney Hiddon

Thobias kwam bij hen staan en Destiney luisterde naar Gwynn. Ze knikte eventjes toen David had gezegd dat hij zich na zijn ontmoeting met Sterre wat raar had gevoeld. Thobias wilde bij Sterre kijken en dan kon ze hen wel een hoop vertellen. Destiney knikte eventjes. “Ja, dat is denk ik wel een heel erg goed idee.” Zei ze zacht en ze liep naar de slaapkamer van hun dochter. Ze klopte aan, maar ze hoorde niets, daardoor opende ze de deur.
De kamer was bezaaid met haar poppen, ze had ze helemaal uit elkaar getrokken, alle hoofdjes waren eraf en ze zat er middenin op de grond terwijl ze nu met de armen begon.
“Sterre, wat ben je aan het doen?” Vroeg ze bezorgd aan haar dochter. Daardoor haalde het meisje wat nors haar schouders op. “Ik vind poppen stom.” Zei ze alleen maar terwijl ze rustig doorging. Dit was echt geen goed teken…

Koning Thobias Hiddon

' Hij liep met haar mee naar de kamer van Sterre en hij staarde vol verbazing naar wat ze deed. Dit was niets voor haar. Dit was meer iets voor David. Hij kwam dichterbij en hij ging bij haar zitten, nu pakte hij de pop vast. 'Deze spullen hebben wij aan je gegeven. Waarom maak je het kapot? Misschien kan je het wel aan iemand anders geven die er blij mee is... Waarom doe je dit? Het doet mij pijn, maakt het je dan niet uit dat wij iets aan je geven?'

Koningin Destiney HIddon

Thobias kwam bij hun dochter zitten en pakte de pop uit haar handen. Hij vroeg aan haar waarom ze het deed en ze staarde hem een tijdje aan alsof ze niet meteen begreep wat hij vertelde. Destiney had David niet vaak gezien, maar deze blik herkende ze wel van hem… hij keek precies zo wanneer hij tijd nodig had om een vraag te verwerken.
“Doe ik het fout, papa?” Vroeg het meisje nu ineens en ze keek om haar heen naar de poppen. “Ik wil niet slecht zijn.” Klonk haar stem met een lichtelijke aarzeling tegen hem.
“Hoe is David momenteel?” Vroeg Destiney aan Gwynn en ze keek de vrouw doordringend aan. Ze kon gewoon niet geloven dat Sterre zo reageerde.

Koning Thobias Hiddon

'Ik vind het niet leuk néé.' zei hij zacht tegen haar. Hij vond dit raar, het leek echt niet op Sterre, het leek op David. Destiney vroeg opeens aan Gwynn hoe David nu was en op dat moment zag hij zijn zoon staan. 'Ik voel mij heel raar.' zei de jongen zacht. Hij leek van slag te zijn, hij was anders dan normaal. 'Sterre gaf mij een knuffel en daarna was het heel raar en was ik moe en in de war... Maar het gaat niet over.' Fluisterde David. Daardoor keek Thobias weer naar Sterre. 'Ik denk dat we Jason en Dany nodig hebben.'

Koningin Destiney Hiddon

Ze wreef over haar gezicht heen toen ook David verscheen en zei dat hij zich heel erg raar voelde. Sterre gaf hem een knuffel en hij was moe en in de war. David sprak nooit zo over zijn gevoelens en Thobias zei dat ze Jason en Dany nodig hadden.
“Zijn ze verwisseld?” Vroeg ze wat hees en ze keek naar haar dochter die met een lege blik voor zich uitstaarde. Ze voelde lichte paniek. Wat nu als het niet goed kwam?
“Oh god…” Mompelde ze.

Koning Thobias Hiddon

'Daar lijkt het wel op.' zei hij zacht tegen Destiney. ' Ga maar even zitten, David.' zei hij tegen zijn zoon. Die knikte even en ging op de bank zitten, het was goed te zien hoe verwarrend alles voor hem was, terwijl Sterre maar wat voor haar uit staarde. 'Ik haal Dany wel.' zei hij zacht. Hij liep de kamer uit en hij zocht Dany meteen op. ' We hebben een probleem, het lijkt alsof David en Sterre verwisseld zijn. Sterre gaf hem een knuffel en nu is alles raar... Wil je alsjeblieft met mij mee lopen?' Vroeg hij wat paniekerig.

Dany

Ze keek op toen ze Thobias in paniek zag. Hij sprak over David en Sterre en dat alles nu raar was. Ze kwam daardoor meteen overeind en knikte alleen maar eventjes. Daarna liep ze meteen met Thobias mee naar de slaapkamer toe. Ze bekeek de twee kinderen en aaide even door de haren van Sterre heen, ze keek daarna naar Thobias.
“Ze wilde dit.” Sprak ze zachtjes tegen ze. Haar blik ging weer naar Sterre. “Ze wilde dat David alles wat meer zou begrijpen en zodra hij genoeg van het leven begrijpt, wisselen ze vanzelf weer terug. Haar krachten zijn voor nu uitgeschakeld.” Legde ze uit. Ze keek naar David en raakte zacht zijn schouder aan. “En ze zitten ook niet in David, dat is wel een opluchtig… nu moeten we ervoor gaan zorgen dat het goed gaat met David en als hij alles begrijpt, dan gaat het weer terug en zal hij een deel hiervan blijven onthouden.”

Koning Thobias Hiddon

Hij liep met Dany mee en hij luisterde naar haar uitleg, Sterre wilde dit dus. David moest meer gaan begrijpen en dan zou het vanzelf terug komen. ' Hoe kunnen we dat doen en hoe lang gaat dat duren?' Vroeg hij nu zacht aan Dany. Hij keek even naar zijn kinderen, David keek op naar hun. 'Ik wilde alleen maar helpen, ze liep nog heel laat op de gang en ik wilde haar naar bed brengen zodat ze kon slapen.' zei de jongen zacht. Er was nu al verschil te merken, hij sprak uit zichzelf, hij vertelde wat hij dacht.

Dany

Thobias vroeg hoe ze het konden doen en hoe lang het ging duren. “Geef David les, leer hem zoveel je weet. Houd Sterre in de gaten zoals jullie bij David deden. Het komt goed, Thobias… maar ze hebben de tijd nodig, push ze niet te hard. Ik weet niet hoe lang het zal duren. Het zal zo lang duren als Sterre van te voren bedacht had, nu weet ze dat niet meer." Legde Dany uit. Destiney knuffelde Sterre eventjes en hield haar dicht tegen zich aan.
“We gaan speelgoed voor je kopen wat je wel leuk vind, oké?” Sterre knikte alleen een beetje en kroop dicht tegen haar moeder aan. Misschien was dit wel wat er bedoeld was. Sterre kon goed en kwaad doen met haar kracht, met wat ze kon.
“Het is oké, David, ik begrijp dat je wilde helpen, denk maar zo dat Sterre jou ook wilde helpen. Wil je haar nu ook blijven helpen, jongen? Jij weet hoe het voor jou was, jij kan haar nu begrijpen.” Zei Destiney zachtjes tegen David. Ze wist dat ze hier niets tegenin te brengen had, dat ze dit maar gewoon moest laten gebeuren en accepteren.

Koning Thobias Hiddon

Hij baalde er eigenlijk heel erg van dat er verder niets was wat hij kon doen, dat frustreerde hem enorm. Hij wilde zo graag helpen, hij wilde iets voor de kunnen betekenen, maar ze moesten het de tijd geven. 'Ik zal mijn best doen.' zei hij zacht. 'Kan je helpen? wil je af en toe met ze praten?' Vroeg hij nu zachtjes aan Dany. Destiney sprak tegen David en die knikte langzaam. ' Ja, ik wil haar helpen, natuurlijk.' zei hij zacht. Hij leek alles wel wat moeilijk te vinden, maar hij wilde duidelijk echt meewerken en dat was al heel erg fijn om te merken nu.

Dany

“Ik weet dat je alles graag in eigen hand houdt, Thobias, dat je alles zelf wilt oplossen, maar dat kan gewoon niet… Sterre heeft in dit soort dingen echt een eigen willetje.” Zei ze zachtjes. Ze sprak vaak met het meisje, gewoon omdat ze interesse had in wat ze kon en ze wist heel goed hoe duidelijk ze kon zijn in haar grenzen.
“Ik wil best af en toe praten met ze. Ik weet alleen niet of ik verder echt wat kan betekenen, Thobias.” Legde ze aan hem uit.
Destiney glimlachte toen David aangaf te willen helpen. “Dankjewel, jongen, dat vind ik heel erg fijn.” Zei ze tegen hem. Daarna keek ze even op naar Gwynn, zou ze blij zijn hiermee? Dat Sterre David zo graag wilde helpen dat ze dit soort dingen voor hem over had?

Koning Thobias Hiddon

'Ik hou er niet van om mij machteloos te voelen.' zei hij doordringend tegen Dany, hij moest opletten dat hij hierdoor niet gefrustreerd raakte, maar hij wist dat Sterre het goed bedoelde en daar moest hij aan vasthouden, misschien viel het dan allemaal wel mee en kwam het ook allemaal wel goed, maar hij vond het nu nog lastig om dat zo te zien. 'Als je het niet wilt moet je het niet doen.' mompelde hij daarna tegen haar. Destiney bedankte David, die daar oprecht blij mee leek te zijn, dat was ook bijzonder om te zien. Hij keek zelf ook even naar Gwynn, die nog steeds wat verbaasd leek te zijn. 'Ik ga werken.' zei hij daarna, hij hield niet van dit soort situaties.