Skyrim RPG

Jason Hiddon

Destiney vond dat hij echt goed voor haar was, echt lief. 'Ik heb zo mijn goede kanten.' zei hij met een glimlachje op zijn gezicht tegen haar. Ze begreep dat hij haar zo goed mogelijk wilde behandelen, maar het zal haar altijd pijn blijven doen als hij Diana bleef spreken. 'Maar ik zou nooit meer met haar doen, echt niet, nooit meer... zo ben ik niet... Maar ze was op sommige momenten in mijn leven de enige die ik had. Ik ben er niet aan toe om dat los te laten, geloof ik,' fluisterde hij. 'Ja, ik zal met haar praten, bedankt...' voegde hij er zacht aan toe.

Koning Thobias Hiddon

Hij luisterde naar Reagan en hij knikte langzaam. 'Je moet niet smeken bij haar, Reagan. Dat werkt niet. Dan voelt ze zich gedwongen. Dat is waarom ze nooit hier wilde wonen, dat is waarom je jaren terug geen indruk op haar kon maken. Het was te duidelijk dat je haar wilde. Het voelde als een verplichting.' zei hij zacht, omdat hij het wel eens met Gwynn besproken had. 'Ik zal kijken of ik haar een brief kan sturen, misschien ergens kan afspreken om het uit te praten. Misschien als ik zeg dat het goed is tussen mij en Destiney, dat ze zich iets minder schuldig voelt..'

Koningin Destiney Hiddon

"Jij hebt heel erg veel goede kanten, vooral als het om Dany gaat." Sprak ze tegen hem. Hij zei dat hij nooit meer wat met Diana zou doen, nooit meer, zo was hij niet. "Laat dat haar dan geloven, ik denk dat ze heel erg bang is dat Diana je nog in haar macht kan krijgen." Zei ze hem zachtjes. Ze begreep hem ook wel... Ze begreep dat het moeilijk voor hem was.


Koning Reagan Tridon

Hij zuchtte diep door de woorden van Thobias. "Ik vind het zo moeilijk, ik hou zoveel van haar..." Fluisterde hij tegen hem. "Kan je me niet helpen? Ik zou zo graag sterker willen zijn, meer zoals jij, geharder." Klonk zijn stem heel erg eerlijk. Daar zat hij al een tijdje over na te denken. Hij stelde voor om een brief te schrijven naar Gwynn om het uit te praten. Daardoor knikte hij eventjes. "Ja, dat zou ik wel heel fijn vinden." Gaf hij aan.


Dany

Ze had een paar dagen zichzelf opgesloten in de gigantische bibliotheek van het kasteel. Ze was druk aan het studeren en had uiteindelijk de ideale spreuk gevonden. Ze kon op deze manier de invloed die Diana kon hebben op mensen bevriezen. Zodat Diana niemand meer lastig kon vallen, maar Jason wel gewoon met haar kon praten, want ze wist dat hij dat fijn vond.

Jason Hiddon

'Dankje, dat is lief van je,' zei hij zacht tegen haar. Het was wel fijn om dit even allemaal met iemand anders te bespreken, dat kon hij wel gebruiken. Het gaf hem een beter gevoel. 'Ja, dat doe ik, want ze hoeft echt totaal niet bang te zijn, het gaat niet gebeuren, ik hou het bij Dany, daar ben ik gelukkig mee.' zei hij oprecht. 'Ik zal haar opzoeken, enorm bedankt voor alles... en als ik iets voor jou kan doen, zeg het gerust.' zei hij, daarna zocht hij Dany op.

Koning Thobias Hiddon

Door wat Reagan zei glimlachte hij zwakjes. 'Ik weet niet of dat nou altijd zo goed is, Reagan. Dat geharde is juist wat ik los wil laten, omdat Destiney het fijn vindt om te zien wat ik voel en hoe belangrijk sommige dingen voor mij zijn. Het is niet handig als je altijd maar laat zien dat het je niets kan interesseren, dat werkt ook niet.' zei hij eerlijk. 'Ik denk dat je goed bent zoals je bent, maar wordt niet te wanhopig. Respecteer de ander, laat het los op sommige momenten, hoe moeilijk het ook is. Laat haar naar jou toe komen... ik ga mijn best doen om met haar te praten.'

Koningin Destiney Hiddon

Hij vond het lief van haar en ze glimlachte een beetje. Hij zei dat hij het ging doen en zei dat ze niet bang hoefde te zijn. Het ging niet gebeuren, hij was gelukkig met Dany. Ze knikte daardoor en glimlachte weer. Het was echt goed om hem zo op te beuren.
"Kan je er niet voor zorgen dat Thobias ook wat meer deze kant laat zien?" Vroeg ze een beetje plagend aan hem. Daarna wenste ze hem nog even succes.


Koning Reagan Tridon

Hij wist niet of het nu altijd zo goed was. Destiney wilde juist dat hij haar liet zien wat hij voelde en wat belangrijke dingen voor hem waren. Hij knikte een beetje door zijn woorden. "Ja, maar zo is Destiney, Gwynn is heel erg anders..." Sprak hij zachtjes tegen zijn vriend. Hij zuchtte eventjes.
"Ik bén nu gewoon heel erg wanhopig... ik ben zo bang dat ik haar nooit meer zie, het liefst achtervolg ik haar overal, bescherm ik haar..." Klonk zijn stem ook wanhopig. Hij ademde eventjes diep in en keek zijn vriend doordringend aan. "ik vind het moeilijk..." Mompelde ze.


Dany

Ze liep zelfverzekerd van haar zaak door de gangen heen, tot ze Jason tegen kwam. Ze keek hem onzeker aan, ze wist gewoon niet goed wat hij op dit moment wilde, wilde hij haar nog wel zien? Hij leek haar elke keer te ontwijken en dat deed haar zo ongelooflijk veel pijn... vooral omdat ze had gehoord dat hij wel met Diana sprak.. Daarom wilde ze de spreuk ook stiekem uitvoeren, want dan was ze er meteen vanaf... dan had ze Jason weer terug.

Koning Thobias Hiddon

'Reagan, je zou jezelf eens moeten horen. Je jaagt mij bijna weg. Niet aantrekkelijk zo, totaal niet...' zei hij nu plagend tegen zijn vriend. 'Doe niet zo wanhopig. Prima dat je dat voelt, maar dat hoeft de hele wereld toch niet te weten? Ze raakt in paniek als je zo doet, ik raak zelfs in paniek. Ze is niet dood, ze leeft nog, je ziet haar wel weer, ze zei toch dat het niet voorgoed zo zou zijn? Geloof haar dan.' zei hij nu.

Jason Hiddon

Hij liep Dany tegen het lijf en hij zag haar onzekere blik, daardoor ademde hij langzaam in. Zorgde hij daarvoor? 'Zullen we even praten?' vroeg hij zacht aan haar. Hij pakte wel haar hand vast, hij wilde haar laten zien dat er tussen hun niets veranderd was, hij moest gewoon zelf alles wat meer op een rijtje krijgen, dat was het. Het gevoel voor haar was nog steeds hetzelfde en nog steeds net zo bijzonder.

Koning Reagan Tridon

Hij sloot zijn ogen even door de woorden van Thobias. "Ik kan er niets aan doen... dat bedoel ik dus." Fluisterde hij en hij wreef over zijn gezicht heen en keek Thobias eventjes aan. "Ik vind het zo moeilijk, ik kan het niet goed verbergen..." Mompelde hij. "Als ik dat probeer, dan krijg ik weer zo'n dorst... dat is ook niet goed." Fluisterde hij schor tegen zijn vriend. Hij zuchtte even diep, hij zag het echt allemaal niet zo heel erg zitten.



Dany

Hij vroeg aan haar of ze zouden praten samen en ze knikte alleen maar eventjes. Hij pakte haar hand en ze ademde diep in, van binnen maakte ze zich al helemaal druk, ze was zo ontzettend bang voor wat hij zou zeggen tegen haar. Zou hij nu haar laten zitten? Zou hij zeggen dat het klaar was? Dat hij koos voor Diana... Ze maakte zichzelf gek in haar hoofd, maar tegelijkertijd voelde ze de liefde door zijn aanraking... het maakte haar vreselijk in de war.

Koning Thobias Hiddon

'Ik praat met Gwynn, jij doet het allemaal een beetje rustig aan en als ze terug komt, bespring je haar niet alsof je haar jaren niet gezien hebt. Dan komt het allemaal weer goed. Nog even rustig aan doen, echt.' zei hij zacht tegen Reagan. Hij zou Gwynn zo meteen wel schrijven, hij vond het vreselijk om Reagan zo te zien, maar hij wist dat dit niet was wat Gwynn leuk vond, helemaal niet.

Jason Hiddon

Hij nam haar mee naar zijn kamer en hij liet haar op de bank zitten, daar pakte hij haar hand weer vast. 'Ik had wat tijd nodig, voor mezelf. Ik heb een paar keer met Diana gesproken, we hebben het gehad over vroeger, over nu... Over jou en mij.' zei hij eerlijk. 'Ik denk dat het allemaal meer een groot misverstand was, het zal nooit meer verder gaan dan dit, maar ze is wel belangrijk voor mij. Gewoon, om af en toe wat mee te drinken en te praten. Niet meer dan dat. Ik ben hartstikke gek op jou en ik hou van je, Dany. Ontzettend veel.' fluisterde hij.

Koning Reagan Tridon

Hij ademde even wat trillend in en knikte door de woorden van Thobias. "Dankjewel..." Fluisterde hij zacht tegen zijn vriend. "Vind je het goed als ik af en toe met je kom praten? Dat gaat beter, helemaal alleen word ik echt gek." Mompelde hij. Hij hoopte dat Thobias het niet erg vond, want dan vond hij het helemaal geen prettig idee.


Dany

Ze werd op de bank neer gezet en ze keek hem hopeloos aan. Door wat hij zei, liepen er langzaam tranen over haar wangen heen, dit was het dan, dit was het einde.... Maar ineens hoorde ze dat hij hartstikke gek op haar was, hij hield van haar, ontzettend veel. Ze sloeg haar armen om hem heen en hield hem stevig vast. "Ik was zo bang... Jason... ik dacht dat het klaar was... je was zo afstandelijk..." Fluisterde ze schor tegen hem. "Ik ben stapelgek op jou..." Ze drukte haar lippen op die van hem en zoende hem zacht en lief.

Koning Thobias Hiddon

'Geen probleem, kom gerust langs. Het meeste van de tijd zit ik gewoon hier,' zei hij tegen zijn vriend. 'Het komt wel goed, ik regel het wel met haar.' zei hij daarna nog eens. Hij had er wel vertrouwen in, hij moest het gewoon even uitpraten met Gwynn allemaal, maar dat kwam wel goed.

Jason Hiddon

Ze huilde en hij keek haar vragend aan, hij begreep dit allemaal echt niet, wat was er met haar aan de hand? Waarom was ze zo verdrietig? Uiteindelijk sloeg ze haar armen om hem heen en hield ze hem stevig vast, hij hield haar dicht tegen zich aan. 'Dat was niet zo, ik wil gewoon graag goed voor jou zijn en ik moest alles wat meer op orde krijgen. Maar ik ga jou echt niet verlaten, zeker niet voor haar. Wat wij hebben is zo ontzettend bijzonder en ik hou heel erg veel van jou... echt heel erg veel.' fluisterde hij.

Dany

Ze luisterde naar hem en pakte zachtjes zijn gezicht in haar handen, ze keek hem doordringend aan. "Zeg het de volgende keer tegen me. Alsjeblieft. Want dit is echt heel verwarrend voor me... Zeg alsjeblieft van te voren dat je dit soort dingen van plan bent, dan vind ik het ook echt niet erg, maar zo... zo was het heel moeilijk voor me." Legde ze aan hem uit. Ze gaf hem weer een klein kusje.
"Ik heb een manier gevonden waardoor Diana geen invloed meer op je uit kan oefenen. Zodat je gewoon met haar om kan gaan." Zei ze hem nu en ze streelde door zijn haren heen.

Jason Hiddon

'Het spijt mij, ik wilde je niet constant lastig vallen met mijn gezeur, ik wilde niet dat je mij vervelend zou gaan vinden.' gaf hij nu zachtjes toe. Daarom had hij haar niks verteld en het maar gewoon zo gedaan. Door wat ze daarna zei keek hij haar even aan. 'Dat is niet nodig, Dany. Je vertrouwt mij toch? Er gaat verder niks gebeuren. Echt niks... Ik praat alleen maar met haar, dat is het. Dit is echt helemaal niet nodig.' zei hij zacht tegen haar. Zo voelde het echt alsof ze hem niet vertrouwde.

Dany

"Het is geen gezeur... Ik zal je ook echt nooit vervelend vinden, nooit..." Klonk haar stem zacht en lief tegen hem en ze legde haar hoofd tegen hem aan. Hij vond het ook niet nodig, want ze moest hem gewoon vertrouwen, er zou verder niets gebeuren. Het was echt niet nodig. "Ik vertrouw haar gewoon niet... Ze wilt jou voor zichzelf... Ik kan dat echt niet laten gebeuren, ik moet dat echt tegenhouden." Zei ze hem en ze beet even op haar lip. "Zodra ze je niet meer in haar macht kan hebben, dan vin ik het goed en ben ik ook niet bang om je te verliezen." Zei ze zachtjes.

Jason Hiddon

Ze was heel lief voor hem, maar het was wel duidelijk wat ze wilde, ze wilde echt dat Diana het niet meer kon, terwijl hij dit niet nodig vond. 'Ik wil het niet oplossen met nog meer moeilijke dingen, krachten of spreuken... Ik wil het oplossen door te praten. Ze doet het niet meer, ik heb het duidelijk met haar besproken en ik heb heel duidelijk gezegd dat ik voor jou ga. Dat ik een toekomst zie met jou en dat ik enorm verliefd op je ben. Ze respecteerde het, Dany. Vertrouw mij hier alsjeblieft in. Wij zouden elkaar altijd vertrouwen, toch?'

Dany

Hij wilde het niet oplossen met nog meer moeilijke dingen, krachten of spreuken. Hij wilde dit oplossen door te praten. Het zinde haar gewoon echt niet "Ik heb haar gesproken en ik vertrouw haar gewoon niet. Ze is zo gemeen. Ze liet me dingen over jouw geloven die niet waar waren. Dat vertrouw ik niet." Sprak ze tegen Jason. Ze wreef over haar gezicht heen. Ze vond het echt heel moeilijk met Diana.

Jason Hiddon

'Geef mij alsjeblieft de kans om dit zelf op te lossen. Als het niet werkt, mag jij doen wat jij wilt. Maar heb vertrouwen, ik ga volledig voor jou, mijn gevoel is alleen maar bevestigd de afgelopen dagen, ondanks dat ik haar meer gesproken heb dan jou. Ze laat mij met rust, ze doet het niet meer, alsjeblieft, Dany.' zei hij zachtjes en hij streek langs haar wang. Hij wilde echt dat dit op een normale manier opgelost werd.

Dany

Hij wilde het echt heel erg graag zelf oplossen, als het niet zou werken, dan mocht ze doen wat ze wilde. Hij ging echt volledig voor haar, zijn gevoel was bevestigd de afgelopen dagen, ookal had hij meer met Diana gesproken dan haar. Ze knikte daardoor eventjes, dit vond ze oké. Ze wilde hem het graag zelf uit laten vinden als hij dat wilde.
"Maar dan wil ik ook dat ze naar mij een beetje normaal doet." Fluisterde ze tegen hem. Ze knuffelde hem nu eventjes met een glimlach rond haar lippen.


Koningin Destiney Hiddon

Ze had wat bedacht en ze wilde eventjes met Thobias overleggen of hij het goed vond. Ze klopte eventjes aan op de deur van de werkkamer en daarna liep ze naar binnen toe.
"Gaat het goed hier?" Vroeg ze vrolijk aan haar man en ze gaf hem een kusje op zijn voorhoofd.

Jason Hiddon

Dany zei dat ze wilde dat ze ook tegen haar een beetje normaal deed. 'ja, dat begrijp ik heel erg goed, dat zou ik ook fijn vinden. Ik zal het met haar bespreken,' zei hij zacht. Hij werd geknuffeld en hij hield haar heel dicht bij zich, hij was echt heel blij met haar, hij genoot hier enorm van, gewoon even samen zijn. 'Ik hou van je, Dany. Ik hou echt van je,' fluisterde hij. Hij streek met zijn vingers langs haar hals en hij hield haar heel dicht tegen zich aan.

Koning Thobias Hiddon

Er werd op de deur geklopt die meteen open ging, hij had net zijn brief naar Gwynn geschreven en hij keek op toen hij een heel bekende stem hoorde. 'Ja, het gaat goed. Al was Reagan hier net om te zeggen dat Gwynn weg is.' zei hij zacht tegen haar. Hij keek omhoog naar haar terwijl hij wat achterover leunde. 'Hij was nogal van slag. Ik denk dat het komt door wat er allemaal gebeurd is... ze voelt zich schuldig.'

Dany

Hij begreep het heel erg goed en hij zou het fijn vinden als ze normaal deed tegen haar. Hij wilde het wel gaan bespreken. "Dankjewel." Glimlachte ze hem toe. Hij pakte haar ook vast en ze vond het zo fijn, ze had het echt heel erg gemist eigenlijk. Dit voelde gewoon puur en echt.
"Ik hou ook ongelooflijk veel van jou, je bent echt lief..." Fluisterde ze hem toe.


Koningin Destiney Hiddon

Hij zei dat het goed ging, maar daarna gaf hij aan dat Gwynn weg was. Hij keek naar haar en ze keek doordringend in zijn ogen terug. Ze vond het wel moeilijk eigenlijk. Reagan was van slag en Thobias dacht dat het kwam door wat er gebeurd was.
"Zal ik haar opzoeken en met haar praten?" Vroeg ze aan hem. Ze wist dat dit anders nooit beter zou gaan. Een van hen moest toch gaan slikken en ervoor zorgen dat ze weer met elkaar om konden gaan.

Koning Thobias Hiddon

'Wil je dat echt?' vroeg hij zacht aan haar. 'Ik wil het niet als jij er niet achter staat, Destiney. Dan ga ik zelf met haar praten en zal ik haar zeggen dat het beter is als wij afstand houden, maar dat ze best hier in de buurt mag zijn. En met Reagan...' zei hij zacht. Hij wist dat Destiney waarschijnlijk nog steeds bang was dat het fout ging, maar hij wilde wel laten merken dat hij dat niet wilde. Echt niet.

Jason Hiddon

'Jij bent ook heel lief,' zei hij grijnzend tegen haar en hij knuffelde haar nog eens. 'Nou, zullen wij eens samen in bad gaan?' stelde hij daarna vol. Hij vond het fijn om gewoon samen wat tijd door te brengen, ook omdat hij dat de afgelopen week echt niet gedaan had. Nu was hij opgelucht en wilde hij het juist.

Koningin Destiney Hiddon

Hij vroeg of ze het echt wilde. "Ik wil niet dat ze bang voor me is... ik wil gewoon normaal met haar om kunnen gaan want ondanks dat het me nog steeds pijn doet, mis ik haar wel..." Vertelde ze zachtjes aan Thobias en ze keek naar hem. Hij wilde zelf anders ook wel met haar praten en dan zeggen dat ze afstand moesten houden. "Het is misschien wel beter als ik met haar praat..." Sprak ze hem zachtjes toe. Thobias kon dat allemaal wel zeggen, maar ze wist het niet goed, ze wilde echt niet dat het nogmaals gebeurde en bovendien was ze gewoon heel erg benieuwd naar de reden die Gwynn had waarom ze het met Thobias had gedaan.


Dany

Hij vond haar ook heel erg lief en ze werd nog een keer geknuffeld door hem. Ze vond het heerlijk. Daarna stelde hij voor om samen in bad te gaan. "Heerlijk." Sprak ze tegen hem. Ze kwam overeind en trok Jason tegen haar aan met een grijns. Haar ogen twinkelden helemaal en ze vond het zo leuk. Ze was zo blij met Jason zo.

Koning Thobias Hiddon

'Ik zou het heel erg fijn vinden, want ik gun haar dit ook niet en ik wil niet dat ze voor altijd verdwijnt,' zei hij zacht. Hij zou het makkelijker vinden om zelf afstand te houden als hij het gesprek niet hoefde te doen, het was beter als Destiney het dan deed. 'Ik zou het fijn vinden als je een poging wilt wagen, echt.' zei hij daarna.

Jason Hiddon

Ze vond het heerlijk en hij werd tegen haar aangetrokken, waardoor hij grijnsde. 'Weet je hoe leuk jij bent als jij zo naar mij kijkt? Dan ben jij mij eigenlijk gewoon aan het betoveren,' zei hij grijnzend tegen haar. Zo voelde het wel, het was heel bijzonder en heel intens. Hij nam haar mee naar de badkamer en hij liet het bad vollopen, daarna pakte hij haar vast en begon hij langzaam haar jurk los te maken.

Koningin Destiney Hiddon

Hij zou het heel fijn vinden, hij gunde het Gwynn niet en wilde niet dat ze voor altijd verdween. Ze knikte daardoor langzaam eventjes. Hij zei daarna nog dat hij het echt fijn zou vinden. Ze boog zich naar hem toe en drukte haar lippen even lief op die van hem. "Dan ga ik nu weg en naar haar zoeken. Ik zal nog even aan Reagan vragen waar hij haar het laatste gezien heeft." Sprak ze hem toe. Ze vond het ook wel goed om weer eventjes weg te zijn bij Thobias, dat gaf hen allebei weer wat lucht.


Dany

Hi jvond haar leuk als ze zo naar hem keek, ze was hem dan aan het betoveren. "Dat komt omdat jij mij eerst betovert." Zei ze hem en ze drukte haar lippen op die van hem. Ze zoende hem liefdevol eventjes en daarna liep ze mee naar de badkamer toe. Hij begon al gauw haar jurk los te maken en ze streelde door zijn haren heen.

Koning Thobias Hiddon

Ze zou weggaan en haar gaan zoeken, ze ging nog even aan Reagan vragen waar hij haar voor het laatste gezien had, daardoor knikte hij even. 'Is goed, laat mij maar weten als je haar vindt of gesproken hebt.'zei hij tegen haar. Hij gaf haar nog een kusje en daarna ging hij weer zitten, misschien kon hij vanavond wel wat met Dany en Jason gaan drinken, Destiney was waarschijnlijk wel even bezig.

Jason Hiddon

'Dat is niet waar, ik ben onschuldig,' zei hij grijnzend tegen haar. Ze streek door zijn haren heen en hij liet de stof van haar lichaam afglijden, daarna zoende hij haar heftig, dit had hij ook gemist, maar het was echt super fijn zo en nu konden ze alles weer inhalen, nu wist hij weer dat het tussen hun echt goed zat, wat er ook gebeurde.

Koningin Destiney Hiddon

Hij vond het goed en ze moest laten weten wanneer ze Gwynn gevonden had of gesproken had. "Dat zal ik doen lieverd." Sprak ze hem toe. Ze gaf hem een knipoog en daarna nog een kusje. "Ik hou van je." Sprak ze hem liefdevol toe. Daarna liep ze naar Reagan toe om te vragen waar hij Gwynn voor het laatst gezien had. Hij was zo te zien wel heel erg blij dat ze dit wilde doen en hij ging ook met zichzelf aan de slag, ze merkte het aan hem.


Dany

Ze lachte door zijn vrolijke woorden dat hij onschuldig was. "Hmm... ja geloof er maar in." Lachte ze hem toe. De jurk gleed van haar lichaam af en daarna werd ze heftig gezoend. "Waar komt dit vandaan?" Vroeg ze plagend aan hem. Ze vond het wel heel erg leuk dat hij zo heftig was. dit was het begin en dat vond ze heel erg goed van hem. Ze begon zijn kleding uit te trekken en streek over zijn lichaam heen.

Jason Hiddon

Ze vroeg waar dit vandaan kwam en daardoor grijnsde hij een beetje. 'Ik heb het gemist, ik laat mij wat meer gaan. Daar hou jij van, toch? Ik leer het wel.' zei hij grijnzend. Het ging niet snel en hij had echt tijd nodig, maar hij zou er wel komen als hij zo doorging, ze stelde hem altijd enorm op zijn gemak en daardoor kwam het wel goed, want dat had hij gewoon heel erg hard nodig. 'Vind je het fijn?' vroeg hij daarna. Ze trok zijn kleding uit en ze streek over zijn lichaam heen, waardoor hij langzaam inademde.