Skyrim RPG

Koning Thobias Hiddon

Door wat Dany zei knikte hij langzaam, waarschijnlijk had ze wel gelijk. Hij wilde het niet, het zou niet gebeuren, echt niet. Hij had het niet toegelaten, het ging goed tussen hem en Destiney en een paar dagen alleen overleefde hij wel, hij was niet zoals vroeger. Hij zou haar zo schrijven om te vertellen wat er gebeurd was, dat hij haar mistte, maar dat hij het redde alleen. Hij wilde ook weten hoe het met Gwynn was. Hij werd uit zijn gedachten gehaald doordat Dany wat aan Jason vroeg. 'Ik weet het niet... haar gewoon vast laten zitten in een cel? Ze kan nu toch niets meer... maar dan kan ze ook wel vrij zijn, toch?' vroeg hij nu.

Gwynn Hiddon

'Het is goed dat je hem begint te missen, heel goed.' zei ze glimlachend tegen Destiney en ze pakte haar hand vast. Ze was echt blij met haar en Destiney leek ook opgelucht te zijn door haar woorden, maar daar hoefde ze zich echt geen zorgen om te maken, dat was niet nodig. Daarna leek ze iets te bedenken, waardoor Gwynn wat raar opkeek. 'Euh, ja, natuurlijk. Wat ben je van plan?'

Dany

Hij knikte langzaam door haar woorden en ze glimlachte hem eventjes toe. "Het komt goed... gun je hoofd ook een beetje rust." Sprak ze zacht tegen hem. Ze keek naar jason en hij gaf aan dat hij het niet wist. Hij zei dat ze nu toch niets meer kon dan kon ze net zo goed vrij zijn. "Ja, je hebt gelijk... al hoop ik wel dat ze gewoon normaal doet en niet gemeen gaat doen." Mompelde ze zachtjes.



Koningin Destiney Hiddon

Ze vond het goed dat ze hem begon te missen, heel erg goed. Daardoor glimlachte ze eventjes naar haar. Haar hand werd door haar vastgepakt en ze keek haar weer aan. Ze was verbaasd door haar woorden en Destiney gaf haar een knipoog.
"Wacht maar af. Je ziet het vanmiddag vanzelf." Plaagde ze. Ze vond dit heerlijk, verrassingen verzorgen en vooral als ze er zelf zoveel plezier aan kon beleven.

Jason Hiddon

'Ik heb liever dat ze gemeen gaat doen.' mompelde hij zacht. Dan had hij een reden om haar te haten en afstand van haar te houden. Als ze opeens lief en aardig was en hem ook zo zou behandelen, hoe zou het dan zijn? Hij wist het niet, maar hij wilde het ook niet weten. Ze kon echt beter gemeen zijn, veel beter. 'Ik ga zo maar eens trainen,' zei hij daarna, hij wilde zijn gedachten wat verzetten.

Gwynn Hiddon

Ze moest afwachten, ze zou het vanzelf zien, daardoor grijnsde ze een beetje. 'Dit vind je leuk hé?' vroeg ze daarna plagend, maar ze vond het zelf eigenlijk ook wel leuk, Destiney leek het echt een goed idee te vinden, dus zou het vast wel goed zitten, ze hoopte gewoon dat het har zou helpen, maar ze was al blij dat Destiney iets wilde proberen.

Dany

HIj had liever dat ze gemeen deed tegen hem. Daardoor glimlachte Dany lichtjes en ze knikte eventjes. "Ik ga zo bij haar kijken." Zei ze tegen hem. Hij wilde gaan trainen en ze gaf hem een kus op zijn wang.
"Succes lieverd." Sprak ze hem zacht en lief toe.


Koningin Destiney Hiddon

Gwynn vroeg plagend of ze dit leuk vond. "Ja, dit vind ik heerlijk." Grijnsde ze haar toe. Ze kwam uit bed en trok haar kleding weer aan.
"Dan ga ik nu, oké?" Vroeg ze aan Gwynn nog even voor de bevestiging dat ze het echt niet erg vond om alleen te zijn nu.

Jason Hiddon

Ze glimlachte en zei dat ze zou bij haar ging kijken, waardoor hij knikte. Hij vond het allemaal wel prima. Ze gaf hem een kus en hij streek langs haar wang. 'Tot straks,' zei hij nog, daarna verdween hij. Hij stond binnen een paar minuten fanatiek te trainen, even zijn hoofd leegmaken, dat was wat hij wel kon gebruiken nu en het gaf hem ook best wel een goed gevoel, hij voelde zich daardoor wat zekerder van zichzelf.

Gwynn Hiddon

'Het ziet er ook echt uit alsof je het heel erg leuk vindt,' zei ze grijnzend tegen haar. Ze kwam overeind en trok haar kleding uit, ze zou nu gaan. 'Ja, ga maar, ik ben heel benieuwd,' zei ze met een glimlachje op haar gezicht. Ze kon wel even alleen zijn, ze zou gewoon wat meer spullen uitzoeken hier. Dat was prima.

Koningin Destiney Hiddon

Ze drukte zacht een kusje op haar wang en daarna ging ze weg. Ze reed met haar paard weer terug naar het kasteel waar ze vrolijk van het dier afsprong, nog voor ze meteen naar Thobias ging, sprak ze eerst even kort met Reagan. Ze gaf hem wat instructies en hij vond het eigenlijk ook wel een leuk idee. Hij vroeg nog wel wat dingetjes uit onzekerheid en Destiney gaf hem wat tips. Tevreden liep ze naar Thobias toe. Dany verliet net de slaapkamer en zei haar gedag. Daarna ging Destiney naar binnen en ze knuffelde Thobias met een grijns rond haar lippen.


Koning Reagan Tridon

In eerste instantie was hij verbaasd door het voorstel van Destiney, maar uiteindelijk vond hij het wel een leuk idee. Ze had hem gelukkig wel wat tips gegeven en daardoor stond hij zich nu om te kleden. Hij trok een zwart strak overhemd aan dat mooi spande rond zijn spieren die hij de afgelopen tijd steeds meer had getraind. Hij haalde nog even een hand door zijn haren heen en keek in de spiegel. Hij was echt wel heel erg tevreden met zijn nieuwe uiterlijk. Ook voelde hij zich wat meer zelfverzekerd de laatste tijd.
Wanneer hij klaar was, liep hij naar het dorp toe. Hij kocht daar een prachtige lichtgekleurde wolfshond. Het dier was lichtgrijs en zag er ongelooflijk schattig uit. Met het diertje in zijn armen liep hij naar het huisje van Gwynn toe en klopte hij aan. Hij leek niet eens zenuwachtig nu, hij vond het leuk, vermaakte zichzelf.

Koning Thobias Hiddon

Dany vertrok en meteen ging de deur weer open. 'Ben je wat vergeten?' vroeg hij daarom plagend, maar toen hij opkeek zag hij dat het niet Dany was, maar Destiney. Ze knuffelde hem meteen en hij hield haar wat verbaasd tegen zijn lichaam aan, wel heel erg dichtbij. Hij was blij om haar te zien, enorm blij. Nu hoefde hij zich ook niet meer zo druk te maken. 'Wat doe jij nou hier? Moet je niet bij Gwynn zijn?' vroeg hij daarna.

Gwynn Hiddon

Ze maakte nog wat meer schoon, het begon er al iets beter uit te zien, ze zou vanmiddag nog wel wat bloemen plukken om in huis te zetten, dat scheelde meestal al een hoop. Opeens werd er op de deur geklopt en daardoor keek ze op, ze trok de deur open en staarde verbaasd naar Reagan die daar stond. Wat deed hij nou hier? Ze wist ook niet echt iets te zeggen en ze keek naar het pluizige hondje dat hij in zijn armen had.

Koningin Destiney Hiddon

Hij vroeg haar wat ze hier deed en of ze niet bij Gwynn moest zijn. "Gwynn wilt graag zoveel mogelijk alleen zijn om een beetje na te denken." Zei ze zacht tegen hem en ze drukte haar lippen liefdevol op die van hem. Ze zoende hem zacht en genietend even. "Vind je het niet goed dat ik terug ben?" Klonk haar stem plagend aangezien ze duidelijk wel had gemerkt hoe blij hij was dat ze er weer was.



Koning Reagan Tridon

Door Gwynn zo te zien met haar mond vol tanden, grijnsde hij even breed.
"Deze is voor jou. Destiney's ideetje." Lachte hij en hij gaf het hondje aan haar. "Zo kun je alleen zijn, maar hoef je je niet eenzaam te voelen." Legde hij aan haar uit. Hij vond het zo fijn om haar weer te zien, maar hij deed niets. Hij bleef zijn afstand van haar houden. Ze zou het duidelijk aangeven wat ze nodig had. Dat had Destiney tegen hem gezegd.

Koning Thobias Hiddon

'Oh, oké. Hoe is het met haar? Zit ze er heel erg doorheen?' vroeg hij zacht. Hij moest toegeven dat het hem zwaar viel dat hij er niet heen kon, dat hij niet met haar kon praten, dat hij haar niet kon helpen. Dat wilde hij namelijk wel, heel erg graag. Hij wist dat het beter was om het niet te doen, maar toch. 'Ik heb je enorm gemist, dus ja, ik ben blij. Helemaal nu, er gebeurde weer van alles, met die Diana. Ze kwam gisterenavond naar mij toe.' vertelde hij.

Gwynn Hiddon

De hond was voor haar, het was een idee van Destiney. Dan kon ze alleen zijn, maar was ze niet eenzaam. Ze aaide het hondje langzaam en zette hem daarna op de grond, hij liep meteen onderzoekend door het huis en ze keek weer op naar Reagan, daarna knuffelde ze hem. Ze had hem echt wel gemist, maar ze had gewoon veel tijd nodig. 'Bedankt, Reagan... heel erg bedankt,' zei ze oprecht.

Koningin Destiney Hiddon

"Nee, niet heel erg. Ze is gewoon wat in de war en ze wilt er heel erg graag gewoon de tijd voor nemen die ze nodig heeft. Dat moeten we haar ook gunnen. Gelukkig ziet ze mij nu weer als een vriendin en waardeert ze het ook als ik langskom. Daar ben ik al heel blij mee." Zei ze zacht tegen hem. Ze streelde door zijn haren heen en keek hem liefdevol aan. Ze kon niet goed van hem af blijven, waarom wist ze niet zo goed.
Hij vertelde dat er gisteravond wat met Diana gebeurd was. "Wat kwam ze doen?" vroeg ze aan hem.


Koning Reagan Tridon

Hij keek naar haar en het hondje, daarna werd hij ineens geknuffeld toen het diertje weer op de grond stond. Hij hield haar in zijn stevige armen, hij had haar zo gemist... Hij hield zich groot, anders had hij zich laten gaan, maar dat deed hij niet. Ze bedankte hem en hij liet haar weer langzaam los en keek naar haar.
"Geen dank." Sprak hij zacht en hij streek even langs haar wang. "Laat je het me weten wanneer je samen met mij uit eten wilt?" Vroeg hij haar vervolgens.

Koning Thobias Hiddon

'Ik ben er blij mee, je doet het zo goed. Ik ben trots op je.' zei hij tegen haar. Ze streek door zijn haren heen en daardoor sloot hij zijn ogen, dit vond hij echt heel erg fijn, hij genoot enorm. 'Ze kwam mij verleiden. Ze deed iets met mij, waardoor ik niets meer kon.' zei hij zacht tegen haar. 'Maar Dany had het door en Jason en Dany kwamen helpen.' legde hij uit. 'Er is niets gebeurd, ik wilde het niet, maar ze zorgde ervoor dat ik het wel wilde... ik was in de war.' legde hij uit.

Gwynn Hiddon

Hij liet haar weer los en ze glimlachte naar hem, ze vond het echt heel lief en ze was blij met hoe hij deed. Dat vond ze heel erg fijn. Ze moest het laten weten als ze samen met hem uit eten wilde. 'Ja, dat doe ik, natuurlijk. Ik wil eerst zelf alles op orde hebben, maar het gaat beter, ik ben hier heel blij mee. Echt. Bedankt Reagan,' zei ze zachtjes. Ze glimlachte nog even naar hem en daarna ging ze weer naar binnen, ze keek naar het hondje, ze was er echt blij mee.

Koningin Destiney Hiddon

"Dat is heel lief van je..." Fluisterde ze, door die woorden voelde ze zich eigenlijk heel erg schuldig... ze deed het helemaal niet goed... ze had heel knus met Gwynn in bed gelegen, iets té knus misschien wel. HIj begon te vertellen over Diana. Ze deed iets met hem en Dany had het door. Diana had met zijn gevoelens gespeeld dus. Hij zei dat er niets was gebeurd want hij wilde het niet, maar ze zorgde ervoor dat hij toch wel wilde.
"Het is oké... er is niets gebeurd, dat is goed, Dany en Jason waren gelukkig op tijd." Glimlachte ze naar hem om hem wat gerust te stellen.


Koning Reagan Tridon

Ze zou het laten weten, maar ze wilde zelf eerst alles op orde hebben. Het ging beter en ze was er blij mee. Ze bedankte hem nogmaals. Hij glimlachte weer. "Je ziet er ook beter uit, ik ben blij je zo te zien." Knikte hij haar toe. Ze ging al gauw weer naar binnen toe en daardoor draaide hij zich om en liep hij weg. Hij haalde trillend adem en liep weer terug naar het kasteel. Dit was zo vreselijk moeilijk voor hem. Hij vond het zo naar om haar zo kort te spreken en dan weer weg te moeten lopen... hij hield zielsveel van haar... toch zag ze er al beter uit en Destiney had ook bevestigd dat deze aanpak echt hielp voor Gwynn. Daarom had hij dat ook geloofd en wilde hij er ook aan vast houden. Ze leek ook oprecht blij te zijn met hoe hij reageerde, dat was heel anders dan de vorige keer dat hij haar zag.

Koning Thobias Hiddon

Ze vond het lief van hem en daardoor gaf hij haar een kusje, zo bijzonder was het niet, hij vond dat vooral Destiney echt heel erg lief was en hij was enorm blij met haar. Ze vond het niet erg, er was niets gebeurd, Dany en Jason waren er op tijd. 'Dany heeft er voor gezorgd dat ze niets meer kan en ze zit voorlopig vast, dus we hebben er gen last meer van.' zei hij tegen haar. Hij trok haar dichter naar zich toe en hij liet zijn handen naar haar heupen glijden.

Koningin Destiney Hiddon

Hij gaf haar weer een kusje en zei daarna dat Diana vast zat en Dany ervoor had gezorgd dat ze niets meer kon. "Gelukkig maar... het is een hele nare vrouw." Zei ze opgelucht. Hij trok haar naar zich toe en ze sloot haar ogen door wat hij deed.
"Ik moet je wat vertellen..." Mompelde ze tegen hem. Ze keek hem weer aan en slikte eventjes. "Ik kwam er zelf eigenlijk gisteren pas achter... ik weet dat ik je nooit zou kunnen bedriegen met een man, dat kan ik gewoon niet, maar... Gwynn... Gwynn is heel erg speciaal voor mij en... ik moest er echt op letten dat er niets zou gebeuren." Sprak ze eerlijk tegen hem.


Dany

Ze vond het wel fijn dat Destiney er weer was, dat had Thobias heel duidelijk wel weer nodig. Om haar weer terug te zien. Ze liep langzaam door de gangen heen en kwam uiteindelijk uit bij de cel van Diana. Ze keek naar haar.
"Zul je van nu af aan bij Jason en Thobias uit de buurt blijven?" Vroeg ze wat streng aan haar.

Koning Thobias Hiddon

'Ja, blijkbaar. Heel naar, maar wel erg mooi,' plaagde hij haar nu, hij kon het gewoon niet helemaal laten. Het was te leuk om te doen. Ze zei daarna opeens dat ze hem wat moest vertellen, waardoor hij haar even aanstaarde. Wat was dit? Was ze alsnog klaar met hem? Had ze iets met Gwynn besproken waardoor het nu over was? Door wat ze daarna vertelde slikte hij even en keek hij weg. Dit had hij niet verwacht. Hij wist ook niet hoe hij moest reageren.

Diana

Ze keek langzaam op toen er iemand verscheen, ze had nog wat last van haar hoofd, Jason had haar goed geraakt. Hij was zo kwaad geweest, ze had het in zijn ogen kunnen zien. Kwaad en jaloers. Door wat Dany vroeg schudde ze haar hoofd. 'Ik zit vast, wat moet ik dan?' vroeg ze de vrouw. 'Wat maakt het jou nog uit? Of ben je bang dat je vriendje mij opeens wel leuk gaat vinden nu?'

Koningin Destiney Hiddon

Ze schudde met een grinnikte haar hoofd even door zijn woorden, soms was hij onverbeterlijk.
Door wat ze zei, werd hij stil... Ze beet op haar lip en keek naar hem. "Het spijt me... Ik... Ik wilde gewoon eerlijk zijn." Fluisterde ze tegen hem. "Er is ook niets gebeurd." Klonk haar stem er meteen achteraan. Ze haalde haar hand door har haren heen en bleef naar hem kijken. Ze wist echt niet wat Ze moest doen.
"Ik hou echt met heel mijn hart van jou, ik ik voor altijd bij je blijven." Zei ze hem nog, steeds wat onzekerder.

Koning Thobias Hiddon

Het speet haar en ze wilde gewoon eerlijk zijn, er was ook niets gebeurd. Ze hield van hem en ze zou bij hem blijven. 'Ik mag hopen dat je bij mij blijft en mij niet verlaat voor haar, ja.' gromde hij nu. Hij merkte dat hij er gewoon kwaad om werd, vooral omdat ze het hem kwalijk nam voor wat hij gedaan had met Gwynn. 'Weet je wat mij nog het meeste pijn doet? Dat je weet hoe moeilijk het voor mij is. Dat ik jaloers moet zijn op het moment dat jullie samen zijn, omdat ik dat had willen hebben, maar dat ik niet eens recht heb om boos te zijn.' zei hij nu. 'Ik ga werken. Ik zie je vanavond wel.' zei hij daarna en met die woorden liep hij naar zijn werkkamer.

Koningin Destiney Hiddon

Hij kon haar zelfvertrouwen helemaal afbrokkelen en dat we ook wat hij momenteel deed. Hij was boos op haar, heel boos.
"Daarom wil ik ook zo graag eerlijk zijn! Omdat ik weet dat het je pijn doet. Je moet niet jaloers zijn. Het stelt niet veel voor, echt niet." Zei ze hem nog en ze haalde even diep adem. Hij ging weg en ze ging langzaam op de grond zitten. Ergens had ze nu de neiging om het maar gewoon op te geven en naar Gwynn te gaan. Maar dat was niet de juiste manier... Dat kon ze echt niet doen. Tranen gleden langzaam langs haar gezicht en ze dacht na over de harde woorden van Thobias.

Koning Thobias Hiddon

Hij liet zich in de stoel zakken en hij leunde met zijn hoofd in zijn handen, hij was echt van slag. Heel erg. Dit had hij niet verwacht, helemaal niet zelf en het stelde hem best wel teleur, het maakte hem onzeker over alles. Wat stelde het voor? Voelde ze ook echt iets voor Gwynn of was het alleen verlangen? Hoe wilde ze het gaan invullen? Hij wist niets en hij wilde het ergens wel weten, maar toch ook niet. Hij had dit echt totaal niet verwacht.

Koningin Destiney Hiddon

Na een tijdje kwam ze overeind. Ze kon niet naar Gwynn toe, ze moest dit eerst met Thobias oplossen.. dat was veel beter, voor hun allebei. Langzaam liep ze naar zijn werkkamer toe en ze keek naar hem.
"Ik zal niets met haar doen, Thobias, echt niet. Ik wilde alleen aangeven dat ik totaal geen verlangens voel naar andere mannen. Maar dat het met Gwynn zou kunnen... maar ik voel me nu al schuldig... en ik heb alleen maar met mijn kleding aan naast haar geslapen, verder niet." Fluisterde ze tegen hem.
"Ik hou ongelooflijk veel van jou en ik wil mijn hele leven bij je blijven. Dat meen ik echt." Gaf ze aan en ze kwam voorzichtig dichterbij.

Koning Thobias Hiddon

De deur ging open en Destiney kwam binnen, door wat ze vertelde leunde hij een beetje achterover. 'Ik geloof je wel, maar ik had dit niet echt verwacht. Ik dacht dat jullie goede vrienden waren, niet dat je zo naar haar keek. Net zoals ik dat doe. Maar je neemt het mij kwalijk en ik mag dat bij jou niet? komt dat omdat jij een vrouw bent? maakt dat alles anders? Dat vind ik oneerlijk. Heel erg eigenlijk. Waarom veranderd dat de zaak zo erg?'

Koningin Destiney Hiddon

Hij leunde achterover en zei dat hij haar wel geloofde, hij had het niet verwacht. Hij had niet gedacht dat ze zo naar haar keek zoals hij deed. Hij vond dat zij het hem kwalijk nam en dat mocht hij bij haar niet doen. Hij wilde weten waarom.
"De manier waarop je naar haar kijkt, neem ik je niet kwalijk. Wat je met haar doet. Dát neem ik je kwalijk. Vooral de laatste keer." Gaf ze als antwoord aan hem en ze keek naar hem.
"Ik zou zoiets niet kunnen. Als ik alleen al denk aan hoeveel verdriet ik je doe als ik ook maar iets zou proberen met een ander... dan voel ik me zelfs al schuldig.... dat is het verschil tussen ons, Thobias. Daarom neem ik het je kwalijk." Klonk haar stem eerlijk tegen hem en ze legde haar hand zacht op de zijne.

Koning Thobias Hiddon

Ze legde het uit en daarna voelde hij haar aanraking, hij trok zijn hand meteen terug. 'Blijf maar even van mij af. Ik heb geen zin in teder gevoel nu. Daarmee kan je het niet echt verzachten. Ik heb dus geen recht om boos te zijn en jij wel? Ik vind dat oneerlijk, want voor mij is het gevoel hebben even erg. het boeit mij niets meer of je nu nog seks met haar hebt of niet. Je hebt het gevoel al, dus de rest doet er niet meer toe. Het is net zo erg, met of zonder dat er iets gebeurt. Maar het zal wel onzin zijn dat ik dat voel, want jij bent de enige die dat mag voelen. Jij mag mij alles kwalijk nemen, want ik ben altijd degene die jou pijn doet. die vreemdgaat. Ik ben die klootzak, altijd al geweest en jij bent zó onschuldig. Ik weet het allemaal, dus laat mij nu maar alleen.'

Koningin Destiney Hiddon

Hij trok zijn hand weg en ze keek hem daardoor weer aan. Ze luisterde naar hem, maar zijn woorden deden haar pijn en ze voelde de tranen over haar wangen glijden.
"Het is mijn mening, Thobias... natuurlijk kan jij dat heel anders zien dan ik." Fluisterde ze hem toe. Ze wreef over haar gezicht heen en de tranen bleven stromen. "Ik kan me echt inhouden, ook al heb ik dit gevoel..." Klonk haar stem nog zachter. Daar ging het haar vooral om. Ze kon zich inhouden en ze kon volledig voor Thobias gaan, dat vond ze belangrijk.
"Ik ben niet onschuldig, echt niet... jij bent ook geen klootzak, ik hou van je." Ze keek weer naar hem. "Alsjeblieft, Thobias, ik wil hierover praten, ik voel me echt klote nu en jij voelt je ook niet echt veel beter volgens mij..." Ze wilde dit echt eerst uitpraten, ze kon zo niet weggaan.

Koning Thobias Hiddon

'Waar wil je over praten? Wat wil je horen? Om heel eerlijk te zijn had ik liever gehad dat je gewoon was vreemd gegaan. met een man. Een onbekende, eenmalig. Niet dit. Dit vind ik erger, omdat ik alles wat ik voor Gwynn voel moet onderdrukken. Maar jij mag dit wel gewoon even eerlijk zeggen en het is niet erg omdat jij je wel in kunt houden? Dat doe ik ook. Ik mag haar niet eens meer zien, omdat je het niet vertrouwt. Wat is dan erger?' Vroeg hij haar zacht. Hij was niet eens echt boos.