Skyrim RPG

Dany

Hij grijnsde haar toe en zei dat hij het gemist had, hij liet zich wat meer gaan en vroeg of ze daarvan hield. "Ja, ik vind dit heerlijk, echt..." Zei ze hem oprecht. Ze had zijn kleding uit en knikte. "Ik vind alles met jou fijn, dat weet je toch." Klonk haar stem lief. Ze trok hem tegen haar aan en liet zich samen met haar het water inzakken.


Koningin Destiney Hiddon

Ze sprong op een paard en reed de richting op die Reagan had aangegeven. Ze vond het lastig om Gwynn te vinden, maar uiteindelijk had ze een paar mensen gevonden die haar vaker zagen, nu nog de goede plek zien te vinden waar ze nu precies woonde. Destiney was al een dag op pad, het was ook best wel ver reizen.

Jason Hiddon

Ze vond dit heerlijk, hij vond het fijn om te horen, hij was blij dat hij het goede deed, dat verdiende ze. Ze vond alles met hem fijn en hij werd meegenomen het bad in, hij sloeg zijn armen om haar heen en hij hield haar dicht bij zich. 'Ik geloof nooit dat jij echt alles fijn zou vinden, maar ik ben blij dat jij veel leuk vindt,' zei hij grijnzend en met een plagende blik in zijn ogen, hij kon het niet laten.

Gwynn Hiddon

Ze probeerde alles een beetje te vergeten en het leven hier op te pakken, al wist ze niet of ze hier altijd wilde blijven. Ze kon gewoon niet terug, het voelde benauwd, ze wilde het niet. Het was alsof het allemaal haar schuld was dat het zo liep en daar kon ze niet tegen, dat deed haar heel erg veel pijn en ze wilde van dat gevoel af, dan was het beter om weg te blijven.

Dany

Ze voelde zijn armen om haar heen en ze kroop tegen hem aan. Hij geloofde niet dat ze alles fijn zou vinden, maar hij was wel blij dat ze al veel dingen leuk vond. "Vertel mij dan eens iets wat ik niet fijn vind?" Vroeg ze aan hem met een uitdagende blik in haar ogen.


Koningin Destiney Hiddon

Na een tijdje rond te hebben gezocht, zag ze Gwynn. Ze slikte eventjes en bekeek haar een tijdje. Ze leek hier niet echt thuis te zijn.... Destiney haalde diep adem en liep daarna op haar af.
"Hoi Gwynn." Zei ze tegen haar, zelf ook wat zenuwachtig, want ze vond het wel heel moeilijk om met haar te praten nu.

Jason Hiddon

'Hm, op dit moment weet ik even niets te verzinnen, maar ik weet bijna zeker dat je het niet heel fijn vind als ik je pijn zou doen,' zei hij zacht tegen haar. Hij kon het zich niet echt voorstellen bij haar, totaal niet. Hij zoende haar weer zachtjes en hij liet zijn vingers over haar natte huid glijden, hij wilde er nu even niet aan denken, het was niet nodig nu, hij was nu met Dany en hij was gelukkig.

Gwynn Hiddon

Toen ze opeens een bekende stem hoorde keek ze op, het was Destiney. 'Wat doe jij hier?' vroeg ze zacht, ze had dit even niet verwacht. Was Destiney hier om haar te vertellen dat ze helemaal moest oprotten en nooit meer terug mocht komen? Dat had ze zelf ook al wel bedacht, dat was niet echt nodig.

Dany

Hij wist niet echt iets te verzinnen, maar hij wist zeker dat ze het niet heel erg fijn vond als hij haar pijn zou doen. "Maar dat vind jij ook niet leuk, toch? Dan zal dat sowieso niet snel gebeuren." Glimlachte ze hem toe. Ze voelde zijn vingers over haar huid glijden en ze zoende hem zachtjes en liefdevol terug.


Koningin Destiney Hiddon

Gwynn vroeg haar wat ze hier deed. Destiney glimlachte daardoor een beetje. "Ik kom jou opzoeken." Sprak ze haar zacht toe. "Ik wilde met je praten, want dit gaat zo niet... " Fluisterde ze haar toe. Ze keek Gwynn even doordringend aan, maar de uitdrukking op haar gezicht was wel rustig, ook al was ze een beetje zenuwachtig.

Jason Hiddon

'Nee, ik zal je nooit pijn doen. Nooit.' fluisterde hij duidelijk. Dat zou gewoon niet gaan gebeuren, hij zou dat zelf niet eens aankunnen, nee, daar hoefde ze bij hem echt niet bang voor te zijn. De zoen was heerlijk zacht en liefdevol en hij trok haar nu bij hem op schoot, zijn handen gleden langzaam over haar hele lichaam heen. Hij hoopte dat ze dit ook leuk vond.

Gwynn HIddon

Destiney kwam haar opzoeken, ze wilde praten, want dit ging zo niet. 'Wat wil je nog meer van mij, Destiney? Ik ben weg, je hebt geen last meer van mij, waar over zou je nooit ooit willen praten? Wat gaat er niet? Ben ik niet ver genoeg gegaan?' vroeg ze nu zacht maar doordringend. Wat moest ze nog meer van haar?

Dany

"Daarom, dan is dat ook helemaal geen optie." Zei ze tegen hem met een knipoog. Ze werd bij hem op schoot getrokken en zijn handen gleden over haar lichaam heen. Ze zuchtte genietend, het was zo fijn met hem... Ze streek door zijn haren heen en bleef hem zacht terug zoenen.


Koningin Destiney Hiddon

Gwynn klonk zo afstandelijk, zo kil... Destiney slikte eventjes, ze vond het heel erg moeilijk. "Ik wil weten waarom, Gwynn..." Klonk haar stem zachtjes. "Ik mis je ook..." Ze beet eventjes op haar lip en keek naar haar.
"Wilde je zo ver gaan? Wilde je dat dit gebeurde?" Gwynn die gaf aan dat ze niet ver genoeg was gegaan, maar dat vond ze echt een hele rare redenatie... waarom zou ze dat willen?

Jason Hiddon

'Laten we dan gewoon maar heel veel leuke dingen doen samen,' zei hij zacht tegen haar. Hij voelde haar handen door zijn haren glijden, het was zo fijn, dat ontspande hem elke keer helemaal en het gaf hem een enorm goed gevoel. 'Ik ben zo gek op jou,' fluisterde hij. Hij liet zijn lippen nu afglijden naar haar hals en zijn vingers streelden over haar zachte huid.

Gwynn Hiddon

'Je hebt niets aan de reden waarom.' zei ze zacht. 'Niemand van ons, waarschijnlijk weten we het niet eens,' mompelde ze. Ze wist het niet, ze had Thobias niet meer gesproken, ze had geen idee hoe het met hem was, hoe het met Destiney en hem was. Destiney mistte haar ook, daardoor keek ze langzaam op. 'Dit is beter.' fluisterde ze. 'Je zal Thobias erger missen als dit nog eens gebeurd en je van hem zal scheiden.' voegde ze er aan toe. 'Ik ben ontzettend verliefd op je man, Destiney. Ja, ik wilde dat dit gebeurde. Ik wilde het jaren geleden, ik wilde het nog ver voor jij ook maar wist dat je hem leuk vond. Ik heb dit altijd voor hem gevoeld en natuurlijk wilde ik het, ik wilde niets liever. Maar het laatste dat ik wilde, is jou pijn doen. Laat mij alsjeblieft met rust en ga naar huis...'

Dany

Ze moesten gewoon heel veel leuke dingen samen doen. Dat liet haar breed glimlachen. "Natuurlijk gaan we dat doen." Ze gaf hem even een knipoog en daarna leunde ze wat meer tegen hem aan. Hij fluisterde haar toe dat hij gek op haar was. Ze kreunde zachtjes door hem. "Ik ook op jou... ik ben stapelgek op je." Fluisterde ze hem toe.


Koningin Destiney Hiddon

Ze wist de reden niet eens. Destiney slikte daardoor en schudde langzaam haar hoofd. Dit vond ze nog het ergste. Ze had niet eens een reden.
Ze vond dit beter want ze kon beter haar missen dan dat ze van Thobias zou scheiden als het nog een keer zou gebeuren. Ze zei daarna dat ze ontzettend verliefd was op Thobias. Ze wilde het al jaren. Ze had dit altijd voor hem gevoeld en wilde niets liever, ze wilde alleen haar geen pijn doen.
"Waarom is het dan nu ineens zo heftig? het ging heel lang goed." Zei ze tegen haar. "Iedereen mist je op het kasteel en Thobias vind het prima wanneer je weer in de buurt komt wonen." Gaf ze eerlijk aan. Het deed haar echt pijn om te horen dat Gwynn dit allemaal echt wilde, dat ze haar man wilde hebben...

Gwynn Hiddon

'Hij was van slag, Destiney. Ik was van slag. We dachten er niet over na en handelden naar wat op dat moment goed was. Constant waren we bezig om dat niet te doen en het gevoel te onderdrukken, maar het ging fout en het spijt mij verschrikkelijk, maar heb je enig idee hoe het is om te zien dat jij alles hebt wat ik nooit zal krijgen? Jij hebt hem, volledig voor jezelf. Jij kunt trots naast hem staan, jij kunt zijn hand vasthouden, jij kan bij hem zijn op elk moment, wanneer je maar wilt. Jij hebt álles.' zei ze doordringend. 'Ik weet niet of ik het nog kan. Vroeg of laat gaat het fout, maakt Thobias het goed met jou, krijg ik de schuld, word ik genegeerd, wordt mijn hart gebroken, misschien is het beter om weg te blijven. Voor jou, voor Thobias en ook voor mijzelf.' zei ze tegen haar.

Koningin Destiney Hiddon

Ze waren van slag geweest en handelden verkeerd. Het speet haar wel, het was voor haar alleen moeilijk om te zien dat ze alles had wat Gwynn wilde. Ze keek daardoor naar de grond en zuchtte even zachtjes. "Ik heb hier heel erg veel moeite mee Gwynn... vooral omdat ik dacht dat je het me altijd wel gunde... ik dacht echt dat je er afstand van kon doen en ons samen wilde laten zijn omdat we gelukkig zijn." Sprak Destiney zacht tegen haar.
"Jij krijgt niet de schuld, nu ook niet. Thobias hoort ook beter te weten en hij weet nu ook dat dit echt niet kon." Legde ze an haar uit. Ze begreep het gewoon niet zo goed... Zelf zou ze het wel gewoon kunnen. Natuurlijk je bent stapeldol op iemand, maar als het niet kan door de omstandigheden dan moest je daar toch gewoon afstand van doen? Zo was Destiney namelijk... ze kon echt niet begrijpen dat dit zo erg in de weg stond en dat Gwynn én Thobias zich hier zo erg aan vast hielden.

Gwynn Hiddon

Ze zag in de blik van Destiney heel goed wat ze allemaal bedacht. Alsof het er van af droop. Het deed haar heel erg veel pijn. 'Wat kom je hier doen? Je hebt alles wat je wilt. Je hebt hém. Ik gun het je enorm, zo veel dat ik alles achterlaat en weg ga, zodat jij het leven kan leiden dat ik graag had willen hebben. Wat wil je nog meer van mij? laat mij alleen. Ik weet dat ik je pijn heb gedaan en het zal nooit meer hetzelfde worden, ook tussen ons niet meer. Het is klaar, ik heb het verpest. Kan je alsjeblief weg gaan zodat ik niet hoef te zien hoe geweldig jij bent?'

Koningin Destiney Hiddon

"Maar dit is toch niet de manier... Gwynn.. je hebt alles achter gelaten, zelfs je eigen kinderen..." Fluisterde ze haar toe. Ze begreep het echt niet. Daarna zei ze dat het nooit meer hetzelfde zou worden, ze moest weggaan zodat ze niet hoefde te zien hoe geweldig ze was.
"Geweldig?" Ze keek haar verbaasd aan en schudde haar hoofd. "Ik ben echt niet geweldig, echt niet. Ik probeer dat ook helemaal niet uit te stralen... ik was zo zenuwachtig om naar je toe te komen, Gwynn... Ik dacht dat ik iets fout had gedaan, dat je het daarom deed om mij expres pijn te doen." Legde ze zacht aan haar uit.
"Ik weet dat het je pijn doet om alleen te zijn... ik wil je niet achter laten." Sprak ze tegen de vrouw met een zachte en lieve blik in haar ogen.

Gwynn Hiddon

' Jij doet nooit iets verkeerd. Dat had het probleem dus ook evt niet kunnen zijn.' Mompelde ze. 'Wat is dan de manier? In de buurt blijven? een halve relatie met Reagan houden en jullie nooit kunnen spreken, maar wel elke keer zien zodat het gemis alleen nog maar erger wordt?' Vroeg ze haar doordringend. Het deed allemaal enorm veel pijn, maar ze leek alleen nog maar alleen te willen zijn. 'Kies nou maar voor je gezin, ik weet dat je mij nooit meer zult vertrouwen, dat het nooit meer goed komt. Waarom doe ik dit dan? Waarom zou ik je toe laten hier? Je hebt je perfecte leven daar en ik zal alleen maar jaloers en verdrietig zijn. '

Koningin Destiney Hiddon

"Ik doe genoeg dingen verkeerd." Fluisterde ze terug tegen haar. Ze dacht dat ze dan in de buurt moest blijven, een halve relatie met Reagan en hen nooit meer spreken. "Je zou ook bij hem op het kasteel kunnen gaan wonen, je hebt er zelfs in toegestemd om met hem te trouwen, dat is toch ook geen keuze die je maakt zonder daar goed over na te denken?" Klonk haar stem zachtjes. Ze moest voor haar gezin kiezen want ze zou Gwynn nooit meer kunnen vertrouwen. "Dat dacht ik eerst bij Thobias ook en dat heeft heel erg lang geduurd... maar ik vertrouw hem wel weer, met jou kan dat ook, maar dat moet je zelf ook willen..." Daarna sloeg ze haar armen om Gwynn heen en hield haar vast.
"Mijn leven is niet perfect, ik heb ook vaak genoeg ruzie, ik sta ook wel eens op het punt om gewoon weg te gaan en nooit meer terug te komen, maar ik kan ze niet achter laten. Ik kan het gewoon niet want ik hou zoveel van iedereen. Probeer alsjeblieft te accepteren dat niet altijd alles geweldig kan zijn, het is niet leuk om perfect te zijn." Klonk aar stem rustig en ze bleef haar zachtjes vasthouden.

Gwynn Hiddon

' Hij is je man. Ik ben niets en ik zal nooit iets zijn. Je hoeft mij niet eens te vergeven, het zou niks veranderen. Ik wíl niet bij Reagan wonen, ik kan het niet, ik heb niks daar en ik zou mij afschuwelijk schuldig voelen over alles, omdat ik er nooit helemaal voor hem zal kunnen zijn. Nooit écht.' zei ze tegen Destiney. De vrouw kwam dichterbij en ze accepteerde het even, daarna duwde ze haar zachtjes weg. 'Het voelt niet goed. Niet bij jullie, niet met Reagan, allemaal niet. Ik weet niet wat ik wil en ik heb het gevoel dat ik constant maar moet doen wat anderen willen en niet wat ik zelf wil...'

Koningin Destiney Hiddon

"Gwynn, ik heb meer met jou gedeeld dan met welke andere vrouw dan ook, je bent niet niets voor me. Ik snap niet dat je dat denkt..." Fluisterde ze zachtjes. Ze wilde niet bij Reagan wonen, ze kon het niet en ze had er niets. Ze zou nooit helemaal van hem kunnen zijn. Heel even wordt haar knuffel geaccepteerd, maar ze merkte al gauw dat Gwynn het niet wilde. Ze vond het allemaal niet goed voelen, niets voelde goed. Ze had het gevoel dat ze constant moest doen wat anderen wilden.
"Omdat je dat je hele leven ook gedaan hebt en geaccepteerd, Gwynn... Heel je leven vond je het prima om te doen wat Thobias wilde. Nu heb je eindelijk besloten om het niet meer te doen en dat is ook wel erg goed voor je. Oké... dan zal ik weer weggaan, maar wat wil je dan? Hier je hele leven blijven wonen?" Wilde ze van haar weten.

Gwynn Hiddon

'Dat denk ik gewoon... Omdat het elke keer zo is dat ik je pijn doe. Ik kan niet geloven dat je daarom ook nog maar iets van vriendelijke gevoelens hebt als je aan mij denkt. Dat kan bijna niet.' Zei ze zacht tegen haar. 'Ik weet het allemaal nog niet. Ik wil wel mee terug, maar dan ga ik daarna gewoon weer naar mijn eigen huis. Ik heb tijd nodig voor dit weer normaal voelt, voor ik ook maar iemand onder ogen kan komen zonder schuldgevoelens. Ik kan niks beloven.'

Koningin Destiney Hiddon

"Thobias doet precies hetzelfde met mij en hem vergeef ik ook keer op keer, dat doe ik ook met jou... ik weet hoe zwaar je het verder hebt en ik vergeef je... ik hou van je Gwynn." Sprak ze haar heel erg zacht toe. Ze gaf aan dat ze het nog niet wist. Ze wilde wel mee, maar dan ging ze naar haar eigen huis. Ze had tijd nodig voor ze ook maar iemand onder ogen kon komen zonder schuldgevoelens.
Dat liet haar even glimlachen. "Ik zou het fijn vinden als je weer in de buurt komt wonen en als je het niet erg vind, wil ik ook wel bij je op bezoek komen om te oefenen of je je nog schuldig voelt." Zei ze met een kleine glimlach.

Gwynn Hiddon

'Je bent echt ongelofelijk lief, Destiney. Meer dan ik verdien.' fluisterde ze nu. Ze kon het echt niet helemaal geloven, maar ze wilde wel proberen of het zou werken, of ze het kon om weer in de buurt te zijn. Om weer in de buurt van Thobias te zijn. Ze voelde zich er echt vreselijk over. 'Dat zou ik fijn vinden, anders zit ik ook maar zo alleen.' plaagde ze nu, omdat ze hier natuurlijk ook helemaal alleen was. 'Vind Thobias het niet vervelend?' vroeg ze daarna voorzichtig. Misschien wilde hij haar wel helemaal niet meer in de buurt hebben.

Koningin Destiney Hiddon

Ze glimlachte door de woorden van Gwynn. "Dat hoor ik vaker." Zei ze zacht. Thobias en Gwynn leken gewoon in heel veel dingen op elkaar. Ze vond het fijn als ze af en toe langs kwam, anders was ze ook maar zo alleen. "Ik dacht dat je dat wilde." Plaagde ze Gwynn terug. Ze wilde weten of Thobias het niet vervelend vond.
"Hij wilt graag dat je in de buurt bent, ik denk dat dat hem een veilig gevoel geeft." Gaf ze aan. "Eigenlijk wilde hij zelf komen, maar dat wilde ik gewoon echt niet, sorry." Klonk haar stem heel eerlijk.

Gwynn Hiddon

'Van Thobias zeker? Omdat je ook veel te lief voor hem bent, maar je moet echt niet twijfelen aan zijn gevoel, hij is stapelgek op je, Destiney. Echt...' zei ze zachtjes. Thobias wilde graag dat ze in de buurt was en hij had eigenlijk zelf willen komen, maar dat wilde Destiney niet. 'Dat snap ik wel. Ik ben blij dat jij bent gekomen. Het doet mij goed dat ik het van jou hoor, dan weet ik dat het niet Thobias is die mij probeert over te halen...' zei ze zachtjes.

Koningin Destiney Hiddon

Ze knikte door de woorden van Gwynn toen ze vroeg of ze het van Thobias te horen kreeg. Ze was veel te lief voor hem, ze moest alleen niet twijfelen aan zijn gevoel want hij was stapelgek op haar. Ze beet daardoor op haar lip.
"Dat vind ik soms nog heel erg moeilijk... vooral als ik hem bij jou zie..." Ze besloot ook maar gewoon eerlijk te zijn want het leek wel alsof Gwynn dat momenteel nodig had en dat wilde ze ook graag zijn. Ze was wel blij dat zij was gekomen. Dan wist ze dat het niet Thobias was die haar probeerde over te halen.
"Nee, ik stelde het ook zelf voor. Hij wilde ook niet dat ik het voor hem deed." Legde ze uit.

Gwynn Hiddon

'Dat kan ik goed begrijpen,' zei ze zacht tegen haar. 'Is er een manier waarop ik je kan helpen? Want ik weet heel zeker dat hij echt alles voor jou over heeft... waarschijnlijk meer dan jij je realiseert, Destiney. Zoals hij bij jou is, dat is heel bijzonder, hij vertrouwd je helemaal en kijk hoe hij veranderd is... vroeger was hij zo anders, hij was een enorme klootzak, ook tegen mij.' zei ze zacht. 'Daar ben ik blij om.... heel erg...'

Koningin Destiney Hiddon

Ze kon het wel begrijpen en ze vroeg of ze haar kon helpen. Ze wist zeker dat hij alles voor haar over had, waarschijnlijk meer dan zij zich realiseerde. Hij is bij haar heel bijzonder, hij vertrouwde haar helemaal en hij was veranderd. Hij was vroeger heel anders, een echte klootzak ook tegen Gwynn.
"Ik weet niet of dat nog wel goed komt... ik ben dan wel heel lief voor hem, maar sommige dingen die kunnen niet genezen." Fluisterde ze heel erg zachtjes tegen Gwynn. Ze slikte eventjes, dit was wel heel erg pijnlijk voor haar.
"We houden nu gewoon iets meer afstand, we doen ons eigen ding en daardoor voelt het veel fijner om samen te zijn. Op dit moment werkt dat wel goed." Knikte ze nu.
"Oh, ik ben hem helemaal vergeten te schrijven... ik zou hem schrijven wanneer ik je gevonden had." Klonk haar stem ineens verschrikt. Ze wilde ook niet dat Thobias zich onnodig zorgen zou maken om haar. Dat was niet de bedoeling.