Skyrim RPG

Koningin Destiney Hiddon

Hij twijfelde wel heel erg en vroeg zich af of het wel goed zou komen. Hij wilde ook niet dat ze het alleen deed en ze moest onthouden dat de vrouw iets met haar gevoelens deed. "Dan zal ik het nu niet doen, maar alleen als ik me zelf ook goed en sterk voel." Knikte ze hem nu toe. Ze legde even haar hand op zijn schouder. "Het komt echt goed." Sprak ze hem zachtjes toe.


Dany

Hij kneep eventjes in haar hand en wilde zo in een herberg wat gaan eten en drinken. Ze knikte daardoor, ze vond het een heel erg goed idee. Daarna wilde hij weten hoe hij het goed kon maken met Destiney. Ze dacht eventjes na.
"Het helpt sowieso al wel als je nu naar haar toe gaat in plaats van zij elke keer naar jou komt. Verras haar... tussen het werk door komt zij wel eens naar jou toe, neem het heft in handen en ga naar haar, wandel een rondje door de tuinen en ga daarna weer aan het werk of iets dergelijks. Laat haar zien hoe erg je haar waardeert." Legde ze aan hem uit.

Jason Hiddon

Hij knikte even, het was beter om het inderdaad op zo'n moment te doen, als ze zich helemaal goed voelde. ' Hoe gaat het nu? kan je het allemaal een beetje beseffen?' Vroeg hij zacht aan haar. hij wilde het ook echt niet alleen maar over zichzelf hebben, Destiney was ook belangrijk en hij wilde haar de mogelijkheid geven om haar verhaal bij hem kwijt te kunnen, want dat was voor haar ook fijn. Hij kon nu zijn gevoelens ook met haar delen.

Koning Thobias Hiddon

'Ik zal mijn best doen, maar eerst moet ik zelf weer even duidelijk hebben wat ik precies wil, wat belangrijk is. Nu ben ik gewoon heel erg in de war door alles.' zei hij zachtjes tegen haar. De koets stond stil en hij nam Dany mee de herberg in, er hing wel een gezellige sfeer. Hij hoopte dat hij vanavond ook een beetje kon slapen, maar dat zat er waarschijnlijk totaal niet in.

Koningin Destiney Hiddon

Hij vroeg hoe het nu met haar ging en of ze het al een beetje kon beseffen. Doordat ze er nu weer aan terug dacht, slikte ze even en voelde ze de pijn weer terug komen.
"Nee... ik kan gewoon maar niet begrijpen dat hij me zoveel pijn heeft gedaan... ik heb het zo vaak gezegd tegen hem, maar hij deed het gewoon en Gwynn ook... van haar heb ik zelfs niets meer gehoord en dat doet echt wel pijn." Sprak ze fluisterend tegen hem.


Dany

Ze knikte even door zijn woorden. "Als het voor jezelf allemaal duidelijk is, dan kan je er ook veel beter en makkelijker voor haar zijn. Dan zal het je lukken om dingen vol te houden." Sprak ze zacht tegen hem. Hij was in de war en ze knikte weer even, ze begreep het ok wel. Ze liep met hem mee de herberg binnen en werd vrolijk van de sfeer, al voelde ze wel dat haar hart zeer begon te doen, waarschijnlijk was dit van Destiney...

Jason Hiddon

Ze had het duidelijk moeilijk, maar praten zou uiteindelijk wel helpen, dat wist hij wel zeker. Hij pakte haar nu vast en hij hield haar even tegen zich aan. 'Soms zijn dingen ook gewoon totaal niet te begrijpen.' Fluisterde hij. Hij hoopte wel dat het goed kwam, voor hun allebei, maar hij had geen idee. Hij wist niet hoe Thobias hier in stond en wat hij wilde, hij had echt geen idee. ' Zullen we zo samen wat drinken?' stelde hij nu voor. Dan hoefden ze allebei niet alleen te zijn.

Koning Thobias Hiddon

Hij ging met Dany ergens zitten en ze kregen al meteen een goed gevuld glas wijn, waar hij een slokje van nam. Niet zo goed als in het kasteel, natuurlijk. maar prima te drinken. 'Mis je Jason al of kunnen jullie nog wel een beetje zonder elkaar?' Vroeg hij nu aan haar. Hij hoopte echt dat het wel mee viel. Anders ging hij zich nog schuldig voelen ook, dat wilde hij niet. ' Je wilt straks ook een eigen kamer zeker?' Vroeg hij haar nu.

Koningin Destiney Hiddon

Jason pakte haar vast en hield haar tegen zich aan. Soms waren dingen totaal niet te begrijpen. Ze knikte een klein beetje daardoor en bleef bij hem zitten. Hij vroeg haar of ze zo wat zouden gaan drinken samen.
"Ja, dat is goed, ik ben nu liever niet alleen..." Zei ze zachtjes.


Dany

Ze kreeg een glas wijn en ze grinnikte door Thobias. "Hoe smaakt de 'gewone' wijn?" Plaagde ze hem eventjes. Hij wilde weten of ze Jason al miste.
"Nee, ik ben nog te druk bezig met jou en Destiney om hem te missen, dat komt wel, als het goed gaat met jou." Sprak ze met een glimlach tegen hem. Hij wilde weten of ze straks een eigen kamer wilde.
"Ik wil ook wel bij jou slapen als het daardoor beter gaat." Zei ze hem eerlijk. Dat vond ze geen enkel probleem namelijk.

Koning Thobias Hiddon

Ze wilde weten hoe deze gewone wijn smaakte en daardoor glimlachte hij een beetje. 'Niet zo als thuis, maar het gaat.' Grijnsde hij haar toe. Het was wel te doen. Ze vertelde daarna hoe het voelde en hij knikte even, dit kon hij wel volgen van haar. 'Ik zou het fijn vinden, ik ben bang dat ik mezelf anders pijn ga doen als ik niet kan slapen.' zei hij zachtjes maar heel erg eerlijk tegen haar, omdat hij wel wist hoe het zou gaan dan.

Dany

De wijn smaakte niet zoals thuis, maar het ging wel vond hij. Ze glimlachte daardoor breed en gaf hem even een knipoog. Hij zei heel eerlijk dat hij wilde dat ze bij hem sliep omdat hij zichzelf anders pijn ging doen als hij niet ging slapen. Ze knikte eventjes.
"Ja, daar ben ik zelf ook bang voor, daarom blijf ik liever bij je." Zei ze tegen hem.

Koning Thobias Hiddon

Het eten werd opgediend, het zag er niet verkeerd uit. De wijn werd bijgevuld en hij bedankte de herbergier even, daarna keek hij weer naar Dany. 'Eet smakelijk.' zei hij met een zwakke glimlach op zijn gezicht. Hij deed enorm zijn best om wel een beetje vrolijk te zijn, maar dat was nog niet zo enorm makkelijk. Het viel hem zwaar om wat te ontspannen hier, maar hij wist dat hij dat wel nodig had. Anders zou het allemaal echt niet goed komen.

Jason Hiddon

Ze wilde het wel, daardoor glimlachte hij even, hij vond het wel fijn. Hij schonk voor hun allebei wat te drinken in en daarna kwam hij bij haar op te bank zitten. 'Voel je je lichamelijk gezien wel helemaal goed? Nergens meer last van?' Vroeg hij haar nu. Hij hoopte dat het allemaal meeviel en dat ze definitief gezond was, maar het kon best zijn dat ze er af en toe nog wel wat pijn aan had, als ze te veel deed. Dat was niet zo gek.

Dany

"Smakelijk." Zei ze tegenThobias terug met een knikje. Ze keek naar hem. "Je hoeft niet te doen alsof voor mij, Thobias, ik weet wat je voelt." Zei ze tegen hem en ze pakte zijn hand even vast en kneep er zachtjes in. Hij hoefde zich voor haar niet groot te houden want ze kende hem. Ze wist hoe hij was en dat voelde ze ook.


Koningin Destiney Hiddon

Ze pakte het drinken van hem aan met een glimlach en ze luisterde naar zijn vragen. "Nee, ik ben weer helemaal gezond, ik heb geen conditie en ik merk dat ik meer moet eten, vooral ook voor de baby, maar verder gaat het goed met me." Glimlachte ze lichtelijk.
"Ik ben alleen bang dat er wat aan de hand is met de baby..." Fluisterde ze vervolgens zachtjes en ze wreef even over haar buik. Ze wist het niet zeker, ze had ook nog niets anders gemerkt, maar het was een soort voorgevoel..

Jason Hiddon

Ze was weer helemaal gezond en ze merkte wel dat ze geen conditie had en dat ze meer moest eten voor de baby, daardoor knikte hij even. Daarna zei ze opeens dat ze dacht dat er iets mis was en hij keek haar wat verbaasd aan. 'Echt? Wat zou er mis zijn? waar denk je aan?' Vroeg hij haar nu. Misschien kon hij het wel voor haar voelen, maar dit was niet één van de dingen waar hij heel erg goed in was. Het was ook heel lastig, dus misschien had ze er wel helemaal niets aan.

Koning Thobias Hiddon

Ze zei iets tegen hem en pakte daarna zijn hand vast, waardoor hij even slikte en nu zelfs tranen in zijn ogen kreeg, hij kreeg ook echt geen hap door zijn keel. Hij keek haar even kort aan, daarna dronk hij zijn wijn leeg en schoof hij het bord aan de kant, het werkte gewoon niet. hij had geen honger. Helemaal niet. Hij wilde het liever gezellig hebben, maar dat ging niet. 'Het spijt mij.' Fluisterde hij nu, omdat dit voor Dany totaal niet leuk was.

Koningin Destiney Hiddon

Hij vroeg haar wat er mis kon zijn en waar ze aan dacht. "Ik ben natuurlijk heel erg lang echt ziek geweest en daarna heb jij me met een kracht genezen, dat kan nooit goed zijn voor zo'n kindje denk ik... " Legde ze zacht aan hem uit. "Ik ben gewoon heel erg bang dat het word zoals David... maar misschien heeft het kindje door wat hij heeft meegemaakt wel krachten of is hij verminkt..." Ze maakte zich er best wel veel zorgen over.

Jason Hiddon

Hij luisterde naar haar en hij knikte langzaam. 'Dany en ik hebben allebei geprobeerd om zo voorzichtig mogelijk te zijn, dus ik hoop dat daar niets mee gebeurd is. Maar wat het gif gedaan heeft, dat weet ik niet...' zei hij zacht. Ze was er natuurlijk pas laat achter gekomen. 'Heb je met Thobias overlegd dat jij je zorgen maakt om het kindje?' Vroeg hij daarna. Hij ademde even langzaam in, hij wilde wel proberen of hij iets kon voelen, maar hij wist niet of het ging lukken en hij was bang voor wat hij zou ontdekken. 'Ik wil er wel naar kijken, als je dat fijn vindt...' zei hij nu zachtjes.

Koningin Destiney Hiddon

Ze hadden wel allebei geprobeerd om zo voorzichtig mogelijk te zijn dus hij hoopte ook dat heet kindje er niets van had gekregen, hij wist alleen niet wat het gif gedaan had. Ze knikte een beetje. Hij vroeg of ze het met Thobias erover had gehad en ze schudde haar hoofd.
"Nee... ik wilde dat niet doen daar, we waren daar zo gelukkig... Tot Gwynn kwam."Mompelde ze hem zacht toe. Hij stelde voor om naar het kindje te kijken en ze knikte meteen. "Dat zou ik heel erg fijn vinden." Sprak ze zachtjes tegen hem.


Dany

Door zijn reactie kwam ze overeind en ging ze naast hem zitten. Ze pakte hem stevig vast en streek over zijn rug heen met gelijkmatige bewegingen. "Het hoeft je niet te spijten, we zijn hier voor jou, niet voor mij, zet me maar gewoon aan het werk hoor." Plaagde ze hem een beetje. Ze drukte een kus op zijn wang en keek naar hem.

Koning Thobias Hiddon

Ze kwam nu naast hem zitten en de tranen liepen over zijn gezicht heen, hij was echt heel erg verdrietig opeens. 'Wat als ik straks weer helemaal alleen ben?' Vroeg hij zacht aan haar. Hij wilde niet alleen eindigen. Dat was vreselijk. 'Ik wil het ook gewoon gezellig hebben met jou... Dat gebeurt nooit meer en ik mis het.' Fluisterde hij. Hij was echt overstuur, maar hij wist zichzelf wel redelijk rustig te houden en hij kalmeerde weer een beetje. 'Wil je met mij dansen?' Vroeg hij daarna zacht.

Jason Hiddon

Ze had Thobias nog niets verteld en ze legde uit waarom, hij knikte langzaam, hij begreep het ook wel, het was niet gek dat ze het nog niet had willen zeggen. Ze zou het fijn vinden als hij het wilde voelen. 'Wil je dan je jurk uit doen, zodat ik direct bij je buik kan? Een badjas is goed, als je dat fijn vindt... Het is zwaar voor mij, het is makkelijker als ik niet eerst door kleding heen hoef, maar direct je buik aan kan raken.' Legde hij haar uit.

Dany

Hij huilde en ze bleef hem stevig vasthouden. "Dat gebeurt niet... we weten allebei hoe gek Destiney op je is en dat ze je nooit alleen zou willen laten." Zei ze zachtjes tegen Thobias. Hij wilde het gewoon gezellig hebben met haar, dat gebeurde nooit meer en hij miste het. Hij werd langzaam weer wat kalmer en vroeg of ze met hem wilde dansen. "Ja, dat wil ik wel.." Knikte ze en ze kwam langzaam overeind en trok hem met haar mee.


Koningin Destiney Hiddon

Hij vroeg haar om haar jurk uit te doen, hij wilde direct bij haar buik kunnen. Het was nogal zwaar en hij wilde direct bij haar buik kunnen. Ze knikte daardoor eventjes. "Ja... is het niet slecht voor je? Ik wil niet dat je jezelf pijn doet of uitput hierdoor." Sprak ze zacht tegen hem.

Jason Hiddon

Ze wilde weten of het niet slecht voor hem was en daardoor glimlachte hij een beetje. 'Het is niet slécht, het kost alleen wat energie en dat is helemaal niet erg. Ik ga straks toch slapen, ik kan wel wat missen nu en misschien slaap ik dan iets beter.' legde hij haar uit. Ze hoefde zich hier echt helemaal niet druk om te maken, maar het liet wel zien hoe lief ze eigenlijk was, ze hield overal rekening mee, zelfs met hem. 'Ik wil het graag voor je doen.' Fluisterde hij ook nog.

Koning Thobias Hiddon

Ze geloofde gewoon niet dat hij alleen zou eindigen, Destiney was gewoon enorm belangrijk voor hem, hij kon niet zonder haar, maar dan moest de rest stoppen. Het moest klaar zijn. hij mocht geen fouten meer maken en dat vond hij toch echt wel heel erg lastig. Ze wilde met hem dansen en hij liep met haar mee, daarna pakte hij haar vast en trok hij haar tegen zijn lichaam aan. Misschien zorgde dit er wel voor dat hij alles een beetje meer vergat.

Koningin Destiney Hiddon

Hij vertelde dat het niet slecht was, het kostte hem energie, maar dat was niet erg want hij ging straks slapen. Hij kon ook wel wat energie missen, misschien sliep hij daar beter van. Ze glimlachte daardoor naar hem en knikte even een beetje. "Dankjewel, Jason." Zei ze tegen hem. Hij wilde het graag voor haar doen, ze was er heel blij mee. Ze kwam langzaam overeind en achter een schot kleedde ze zich uit. Ze trok een badjas aan en kwam weer langzaam bij hem op de bank zitten.


Dany

Ze werd door Thobias vastgepakt en tegen hem aangetrokken. Ze begon met hem te dansen, ze had zoveel van Jason geleerd dat het echt goed ging nu en ze genoot er echt van. Na een tijdje begon ze aan hem te werken. Ze liet hem tot rust komen en hem alles om zich heen vergeten, ze koos hetgene uit wat voor hem het belangrijkste was en liet hem dat zien.

Jason Hiddon

Ze bedankte hem en kwam overeind, even later was ze terug en had ze een badjas aan. Hij liet haar ontspannen op de bank liggen en daarna haalde hij voorzichtig de badjas wat open. Hij legde zijn handen op haar buik neer, hij voelde zijn huid tintelen en voor Destiney zou dat nog veel erger zijn. Hij sloot zijn ogen om zich wat te concentreren, dit was heel moeilijk voor hem. Zijn handen gleden langzaam over haar buik heen om de makkelijkste plek te vinden.

Koning Thobias Hiddon

Ze was echt heel erg goed geworden, dat vond hij best wel leuk om te merken. Het was ook echt fijn om met haar te dansen en al snel werd hij wat rustiger. Hij zuchtte zacht, dit voelde veel beter, maar opeens schoten zijn gedachten alle kanten op. De ene seconde dacht hij aan Destiney, daarna aan Gwynn, daarna aan Dany en hij opende zijn ogen wat geschrokken. 'Wat doe je?' Vroeg hij zacht, omdat tot hem door drong dat het door haar kwam.

Koningin Destiney Hiddon

Ze voelde zijn handen op haar buik en ze keek nieuwsgierig naar Jason. Het tintelde helemaal en ze voelde ook dat het kindje erop reageerde. Het was heel heftig en ze ademde af en toe diep in. Ze was wel heel erg benieuwd wat Jason zou vinden.


Dany

Thobias keek haar geschrokken aan en ze wist dat het verkeerd ging. Hij vroeg haar wat ze deed. "Sorry..." Fluisterde ze tegen hem. Ze pakte hem vast en knuffelde hem en liet hem weer terug bij zichzelf komen. "Ik wilde je laten zien wat het belangrijkste voor je is in je leven, maar dat weet je zelf nog niet blijkbaar. Dat maakt niet uit." Fluisterde ze bezorgd tegen hem. Ze vond het heel erg naar dat ze hem zo had laten schrikken.

Koning Thobias Hiddon

'Het maakt niet uit... Maar jullie zijn allemaal belangrijk. Nu ben ik met jou, nu ben jij even belangrijk.' Fluisterde hij. Hij streek langs haar wang en hij gaf haar even een kusje, daarna pakte hij haar vast om weer verder te dansen. Dat gaf hem tenminste even wat afleiding en dat was ook wel fijn nu. Hij hield na een tijdje op en hij gaf haar weer een glas wijn aan, hij vond dat het nu wel kon. Ze waren ver weg, mensen die hun niet kenden en hij hoefde zich niet echt druk te maken over wat mensen van hem dachten hier.

Jason Hiddon

Hij moest zich flink concentreren en uiteindelijk keek hij haar weer aan. 'Ik weet het niet... Ik voel niks bijzonders en het leeft... Maar ik weet niet of ik het gewoon niet kan voelen of dat er ook echt niets is... Dany is hier iets beter in, denk ik... Je kan het aan haar vragen als ze terug is...' Zei hij zacht tegen haar. 'Het spijt mij, ik zou graag meer voor je willen betekenen....' Zei hij zacht, omdat hij het zelf ook wel jammer vond.

Dany

Het maakte niet uit zei hij, ze waren allemaal belangrijk, nu was hij met haar en was zij even belangrijk. Daardoor glimlachte ze hem toe. Ze vond het wel fijn dat hij er zo over dacht, dat hij niet boos werd. Ze kreeg een kusje van hem en daarna werd ze vastgepakt om verder te dansen, ze vond het heerlijk met hem. Ze kreeg nog een glas wijn en ze gaf hem even een knipoog. Daarna voelde ze zich wat raar. Ze wilde de wijn weg zetten, maar die viel op de grond en ze pakte Thobias stevig vast. Ze hapte even naar adem en voelde aan haar hoofd.


Koningin Destiney Hiddon

Hij zei dat hij niets bijzonders voelde, hij wist het niet hij kon niet goed voelen of er echt niets was, hij dacht dat Dany er beter in was, ze kon het aan haar vragen als ze terug was. Daardoor knikte Destiney eventjes, ze vond het niet erg.
"Hé, het hoeft je niet te spijten, als het niet lukt dan lukt het gewoon niet." Glimlachte ze. Ze trok de badjas weer over haar buik heen en dronk wat van haar drinken. Ze hield haar buik zachtjes vast.

Koning Thobias Hiddon

Hij vond het echt heel erg fijn met haar, maar opeens leek er iets aan de hand te zijn. Ze liet haar glas vallen en hij pakte haar vast toen ze pijn leek te hebben. Hij nam haar mee naar een rustig gedeelte en hij hield haar vast. 'Wat is er? waar heb je last van?' Vroeg hij nu zacht aan haar. Hij was enorm bezorgd, hij wilde heel graag weten wat er aan de hand was, zodat hij haar kon helpen, want dit vond hij echt vreselijk om te moeten zien.

Dany

Thobias vroeg haar wat er aan de hand was en waar ze last van had. Ze ging voorzichtig zitten en ademde diep door. "Ik weet het niet goed..." Mompelde ze. "Het voelt heel klein en fragiel... maar toch sterk, heel sterk. Donker en licht." Klonk haar stem vaag, want ze begreep het gewoon echt niet helemaal.

Koning Thobias Hiddon

Hij luisterde naar haar en hij schudde zijn hoofd even, hij had echt geen idee waar ze het over had en wat ze bedoelde. Hij begreep er serieus niets van en hij staarde haar ook maar een beetje aan. 'Heb je te veel gedronken of kan ik hier echt gewoon niets van begrijpen?' vroeg hij heel zacht aan haar. Hij bleef haar voor de zekerheid maar vasthouden, hij keek nog net zo bezorgd naar haar en hij hoopte gewoon dat het goed was.

Jason Hiddon

Toen hij opeens een bepaald gevoel doorkreeg sloot hij zijn ogen om zich er op te concentreren, toen realiseerde hij zich dat het van Dany kwam. Hun band was blijkbaar al aardig sterk en daar was hij wel blij mee, maar dit ging over het kindje. Dany kon lezen wat hij gezien had, ze kon zijn gevoel begrijpen. 'Het is klein en fragiel, maar toch heel sterk. Dany kan voelen wat ik net voelde... ze heeft het over donker en licht.' fluisterde hij nu, tegen Destiney. Hij moest hier wel flink wat energie voor gebruiken.

Dany

Thobias begreep er helemaal niets van, maar zelf leek ze het ineens te weten. "Het is Jason..." Ze moest het eerst voor zichzelf nog even op een rijtje zetten. Ze wreef over haar hoofd heen. "Ik denk dat Jason probeert te bekijken hoe het met jullie kindje gaat. Daar ging en mijn woorden over. Ik weet zelf ook nog niet echt wat het betekent, maar dit waren de gevoelens die ik doorkreeg via Jason." Legde ze aan Thobias uit en ze keek hem even opgelucht aan. Blij dat er niet iets met haarzelf aan de hand was, daar was ze even bang voor.



Koningin Destiney Hiddon

Ineens begon Jason te praten, ze keek hem nieuwsgierig aan. Dany bleek het te kunnen voelen op de een of andere manier. Klein en fragiel, ja... Dat was het kindje momenteel wel. Sterk, dat was fijn.om te weten, maar wat had ze aan dat donker en licht? "Wat betekent het?" Vroeg ze heel voorzichtig aan Jason.