Skyrim RPG

Jason Hiddon

Door wat ze zei staarde hij even aan. 'Dan moet je voor jezelf kiezen. Je kan hem dat als grens geven, als hij terug komt moet je het met elkaar bespreken en dit aangeven, anders zal je jezelf wel enorm veel pijn doen. Daar moet je duidelijk in zijn, ook voor jezelf.' zei hij tegen haar, omdat hij dat wel belangrijk vond. 'Anders zal het je pijn blijven doen.' fluisterde hij.

Koningin Destiney Hiddon

"Dat kan ik niet... Ik kan het wel tegen hem zeggen, maar wanneer het dan zover is, dan kan ik geen afstand van hem doen. Ik kan niet zonder hem... " snikte ze en ze veegde over haar wangen heen om hem vervolgens weer aan te kijken. Thobias zou haar anders pijn blijven doen. "Dat gebeurt toch wel..." Ze was gewoon ontzettend zak wanneer het om Thobias ging. Ze kon heel moeilijk nee tegen hem zeggen.

Jason Hiddon

Hij luisterde naar haar en hij slikte even, dit vond hij echt heel pijnlijk. 'Maar Destiney... misschien is het al genoeg als je dit allemaal eerlijk tegen hem zegt. Misschien moet je het gewoon bespreken als hij terug is, aangeven dat het pijn blijft doen en dat je dit niet kan hebben, niet nog eens... misschien is dat wel genoeg om hem tegen te houden, ik weet zeker dat dit hem ook pijn doet, ik voel het via Dany,' fluisterde hij.

Koningin Destiney Hiddon

Hij dacht dat het al genoeg was om eerlijk te zijn tegen Thobias, dat ze het niet nog een keer aa kon... "Dan voelt hij zich opgesloten, Jason... straks verstrikt ik hem met mijn regels.... dan komt hij nooit meer bij me terug." Op dit moment was ze gewoon zo verdrietig dat ze niets anders kon denken. Thobias wilde haar gewoon niet meer...

Jason Hiddon

Hij bleef nu maar even stil, hij wist het zelf ook echt niet meer. Ze maakte hem ook verdrietig en doordat hij haar niet kon helpen werd dat nog heel veel erger. 'Denk er eerst maar even rustig over na. Het is nu nog niet belangrijk.' zei hij zachtjes. Ze kon er nu wel druk om zijn, maar hij was voorlopig nog niet terug. Dany dus ook niet en Diana was er wel. Hij ademde moeizaam in, hij moest nu nog even bij Destiney blijven om te helpen.

Koningin Destiney Hiddon

Ze moest er rustig over nadenken, het was nu nog niet belangrijk. Ze knikte een klein beetje en hing tegen hem aan. Zacht bleef ze snikken, ze wist het gewoon allemaal even niet meer... ze voelde zich echt leeg en ronduit klote...


Dany

Ze voelde het verdriet bij Jason, hij trok zich heel erg veel van de pijn van Destiney aan... daardoor keerde ze weer in zichzelf en sprak ze hem aan. "Lieve Jason... Het is niet jouw schuld, je doet je best voor haar, maar alsjeblieft... trek het je niet teveel aan, laat het je niet meesleuren in het verdriet. En blijf alsjeblieft uit de buurt van Diana. Want zo gaat het echt fout... Ik hou van je Jason." Sprak ze in zijn hoofd uit. Daarna keek ze weer naar Thobias en wreef ze even over zijn rug heen.

Jason Hiddon

De heldere stem van Dany drong tot hem door, hij moest het zich niet te veel aantrekken, hij kon er niets aan doen en het was niet zijn schuld, hij moest zich ook niet laten meesleuren in het verdrietig en uit de buurt van Diana blijven. Wist ze dat hij haar gesproken had? Het ging zo echt fout, ze hield van hem. Hij hield ook heel veel van haar en hij ademde diep in. Hij probeerde Destiney zo veel mogelijk te kalmeren, al wist hij niet zo goed hoe.

Koningin Destiney Hiddon

Ze hing helemaal tegen Jason aan en het gesnik werd steeds wat zachter. Het was wel prettig dat er iemand was waar ze naartoe kon gaan, iemand die ze kon vertrouwen... Gwynn vertrouwde ze namelijk echt niet meer en Dany was bij Thobias...

Jason Hiddon

‘Destiney, je weet dat ik er altijd voor jou ben, toch?’ vroeg hij nu zacht aan haar, best wel lief. Hij wilde ook echt graag voor haar zorgen. ‘blijf je bij mij vanmiddag? Dan kunnen we staks samen wat eten, dat is voor ons allebei misschien wel fijn,’ fluisterde hij. Hij hoefde dan ook niet naar Diana en als hij bij Destiney was zou ze hem misschien wel niet op komen halen, dat was beter, anders kon hij niet weigeren.

Koningin Destiney Hiddon

Jason gaf aan dat ze moest weten dat hij er altijd voor haar was en ze keek naar hem en knikte een beetje. Hij wilde weten of ze bij hem bleef deze middag, dan gingen ze straks samen eten en dat leek hem voor hun allebei wel fijn.
"Ja, heel graag, als jij het niet vervelend vind." Fluisterde ze hem toe. Ze veegde haar tranen weg en haalde even diep adem. "Dan hoef je ook niet naar Diana." Mompelde ze hem toe. Ze wilde hem ook beschermen.

Jason Hiddon

Ze wilde het graag, als hij het niet erg vond en dan hoefde hij ook niet naar Diana. 'Precies.' zei hij zacht. Als hij de hele avond bij haar in de buurt bleef, was hij voor vandaag weer even veilig, morgen keek hij wel weer verder. Voor nu was het eventjes goed. ' Zullen we gewoon hier eten? samen?' stelde hij voor. Dan konden ze ook nog even praten. Hij hoefde toch niet weg, hij had de training al gegeven. Hij kon gewoon hier blijven, samen met Destiney.

Koningin Destiney Hiddon

Hij zei haar zacht dat ze gelijk had en hij leek ook echt niet naar Diana te willen, gelukkig, dan deed zij hem ook een plezier op deze manier. Hij vroeg of ze hier gingen eten, samen en ze knikte eventjes.
"Ja, dat vind ik wel een goed idee." Knikte ze. Ze had ook liever niet dat mensen doorhadden wat er nu eigenlijk aan de hand was, maar ze vond het allemaal wel echt moeilijk.

Jason Hiddon

'Ik regel het wel.' zei hij zacht tegen haar. Even later kwam hij terug met een groot dienblad vol met eten en borden en bestek. Hij zette het allemaal op tafel neer en daarna pakte hij Destiney vast en liet hij haar aan tafel zitten. 'Ik hoop dat het je wel een beetje smaakt. Ik weet dat ik geen Thobias ben, maar ik wil er echt voor zorgen dat jij je wat vrolijker voelt vandaag.' zei hij fluisterend. Hij vond het ook wel fijn om bij haar te zijn nu Dany weg was, want hij mistte haar wel.

Koningin Destiney Hiddon

Hij zou het allemaal wel regelen en ze keek hoe hij borden en bestek even later meenam de kamer binnen. Het werd op tafel gezet en daarna pakte hij haar vast en liet haar zitten aan de tafel. Hij hoopte dat het haar zou smaken, hij was geen Thobias, maar hij wilde er wel voor zorgen dat ze zich wat vrolijker voelde vandaag. "Dankjewel, ik vind het heel lief van je, Jason." Fluisterde ze tegen hem terug en ze pakte even zijn hand vast.

Jason Hiddon

Ze bedankte hem en zei dat ze het lief van hem vond. Hij at wat van het eten, het was gelukkig wel lekker. Hij af een beetje en daarna keek hij weer naar Destiney. ' Je mag wel weer bij mij slapen vanavond, als je dat liever hebt dan alleen zijn. Ik vind het geen probleem en dan blijft Diana hopelijk ook een beetje uit de buurt, dat is voor mij weer fijn. Ik hoop dat Thobias snel weer terug is en dat je wat met hem kunt praten, misschien helpt dat wel.' Zei hij.

Koningin Destiney Hiddon

Ze nam een paar hele kleine hapjes, ze had gewoon echt geen honger... hij vond het wel prima als ze weer bij hem bleef slapen, dan bleef Diana misschien ook een beetje op afstand en dat leek hem wel heel erg fijn. Ze knikte daardoor eventjes. Hij hoopte dat Thobias snel weer terug was zodat ze met hem kon praten. "Ja, daar hoop ik ook echt op..." Fluisterde ze. "Ik blijf ook graag bij je slapen, dat is veel fijner dan alleen zijn. Vanochtend werd ik echt gek namelijk..."

Jason Hiddon

‘Ik wilde liever bij je blijven ,maar ik wil toch wel aan het werk blijven. Misschien is het een goed idee als jij morgen met mij mee gaat als ik ga trainen, of ik ga een dagje niet. Dan blijf ik bij jou, het is beter als wij bij elkaar zijn, denk ik,’ zei hij zacht tegen haar. Hij schoof het eten aan de kant en daarna knipoogde hij even naar haar. ‘Jammer dat je niet veel kunt drinken, want dan konden wij goed dronken worden vanavond,’ ze hij grijnzend tegen haar.

Koningin Destiney Hiddon

Hij wilde liever bij haar blijven, maar hij moest wel aan het werk blijven. "Ja, ik ga anders wel mee.. het maakt niet uit, ik vind het fijn dat je zo je best doet." Zei ze zacht tegen hem met een knikje. Hij gaf aan dat het jammer was dat ze niet veel kon drinken, dan konden ze die avond goed dronken worden. "Straks gaan we domme dingen doen dan, dat is ook niet de bedoeling...." Sprak ze hem toe.

Jason Hiddon

Ze zei dat ze wel mee zou gaan, daar was hij blij mee, want dan kon hij tenminste een beetje op haar letten. Dat vond hij wel zo fijn, hij vond het vreselijk om haar echt zo intens verdrietig te zien, dat wilde hij helemaal niet. Daarna zei ze dat ze misschien domme dingen zouden doen als ze gingen drinken en hij glimlachte zwakjes. ‘Dat doe ik niet zo heel snel hoor… ik ben best wel verstandig en meestal veel te bang om iets te doen. Zelfs als ik gedronken heb.’ zei hij eerlijk tegen haar. Diana had hem echt heel bang gemaakt, hij zou nooit zomaar iemand zoenen, uit angst dat hij iets fout deed.

Koningin Destiney Hiddon

Hij zei dat hij niet zo snel domme dingen deed als hij had gedronken. Hij was verstandig, te bang om iets te doen. Zelfs als hij gedronken had. Haar blik werd zacht wanneer ze naar hem keek en ze schudde haar hoofd een beetje.
"Ik vind het echt zo erg voor je... maar het is wel prettig voor Dany dat ze je gewoon kan vertrouwen." Zei ze zachtjes tegen hem.

Jason Hiddon

‘Ik weet niet of het ook zo blijft… misschien ben ik opeens wel minder te vertrouwen als ik meer durf, maar voorlopig is het echt niet het geval en durf ik niets, dus daar hoeft ze zeker niet bang voor te zijn, het gaat niet gebeuren,’ zei hij zacht. ‘Al vertrouw ik jou best wel, ik schaam mij veel te snel voor alles, zelfs met Dany samen,’ zei hij tegen haar. Het maakte hem ook niet echt uit, want tot nu toe wilde hij graag alles opbouwen met Dany samen, dat was belangrijk voor hem. ‘Jij zou ook nooit vreemdgaan, toch?’ vroeg hij zacht.

Koningin Destiney Hiddon

"Ik denk het niet, ik denk dat hoe sterker de band tussen jou en Dany word, hoe minder behoefte je aan iemand anders zult hebben." Legde ze aan hem uit met een zachte stem. Hijvertrouwde haar wel best wel. "Goed om te horen, maar ik zal je ook nooit voor schut zetten of het aan iemand vertellen." Legde ze aan hem uit.
"Nee, ik zal nooit vreemdgaan, maar ik voel me nu zo raar dat ik echt geen idee heb tot wat ik in staat ben.." Klonk haar stem zacht.

Jason Hiddon

‘Dat idee had ik ook al wel, daarom geloof ik dat ik jou ook wel vertrouw, maar ik ben gewoon een beetje laf, daarom doe ik niet zo heel erg veel meestal.’ zei hij zacht tegen haar. Ze was nooit vreemdgegaan, maar ze voelde zich nu zo raar. ‘Ik snap het wel, natuurlijk ben je in de war. Maar als het over is, zou het voor jou niet echt vreemdgaan zijn.’ zei hij zacht. Voor hem wel, daarom ging het ook niet gebeuren. Dany deed het vast ook niet met Thobias en hij wilde haar ook gewoon trouw blijven, dat vertrouwen was voor hun allebei belangrijk. ‘Heeft Thobias het vaak gedaan?’ vroeg hij nu zacht aan haar.

Koningin Destiney Hiddon

Hij dacht dat hij haar daarom ook vertelde en dat hij laf was. "Nee, dat ben je niet, Jason, ik vind je een hele sterke man en ik vind het knap van je dat je zo aardig en lief blijft, ondanks dat je leven op zijn kop staat." Legde ze aan hemuit. Hij begreep het wel, maar het was nu niet echt vreemdgaan, want het was toch over. Daardoor zuchtte ze diep en knikte ze. Dat was waar, maar ze kon het toch niet.
Hij wilde weten of Thobias het vaak deed. "Vroeger wel. Heel erg veel, tot hij echt van me begon te houden, vanaf toen werd het steeds minder en uiteindelijk deed hij het helemaal niet meer. Het enige wat hij daarvoor terug was, was om het af en toe met z'n drieën te doen, met Gwynn erbij." Sprak ze zacht.

Jason Hiddon

Hij dacht even na over alles en daarna knikte hij langzaam, wat in gedachten verzonken. ‘Je bent lief voor mij, ik doe gewoon waarvan ik denk dat het het beste is, al weet ik soms echt niet of dat zo is,’ zei hij grijnzend tegen haar. Daarna zei ze dat hij het vroeger heel vaak had gedaan, maar het was steeds minder, alleen nog met Gwynn en haar samen. ‘En dat heeft hij nu niet gedaan…’ zei hij zacht. ‘Ik vind het dom van hem, maar ergens denk ik dat hij dit niet wilt en dat hij in de war is.’ zei hij tegen haar. ‘Ik weet dat je gekke dingen gaat doen als je in de war bent, als je echt in de war bent… Daar heeft hij misschien ook wel last van.’ zei hij zacht. ‘Ik denk nog steeds dat hij je geen pijn wilt doen.’