Skyrim RPG

Jason Hiddon

Ze zei nu dat hij misschien toch wel gelijk had, het was ook heel zwaar voor hem, maar ze baalde er gewoon zo erg van. 'dat is ook niet echt heel erg gek, ik snap wel dat jij er van baalt. Zijn gedrag is ook niet goed te praten, maar ik denk echt dat aan zijn gevoel niets veranderd is, maar dat hij een soort van uitvluchten zoekt van alles, nadat jij zo ziek was. Maar door hoe heftig het nu is tussen jullie, gaat hij zelf twijfelen.' zei hij zacht.

Koning Thobias HIddon

Knuffelen vond ze wel heerlijk en daardoor bleef hij haar in zijn armen houden. 'laten we zo maar gaan slapen.' fluisterde hij, al liet hij haar niet los. Hij vond het fijn met haar, heel erg fijn, zo voelde hij zich ook een stuk minder eenzaam en dit kon niet zo veel kwaad, op deze manier hadden ze elkaar al zo vaak aangeraakt.

Koningin Destiney Hiddon

Hij vond het niet zo gek, hij snapte haar wel en zijn gedrag was niet goed te praten, maar volgens Jason was er aan zijn gevoel niets veranderd. Hij ging twijfelen doordat het nu zo heftig was tussen hen. Ze knikte een klein beetje en zuchtte zachtjes. "Ik zal hem straks schrijven." Dat leek haar wel een goed idee.


Dany

Hij wilde zo gaan slapen en ze knikte eventjes, langzaam liet ze hem los en drukte ze een kusje op zijn wang. Daarna begon ze haar kleding uit te trekken en trok ze een hemdje aan. Daarna ging ze in het bed liggen.

Koning Thobias Hiddon

Hij voelde haar lippen op zijn wang en daarna trok ze andere kleding aan, hij besloot gewoon zijn ondergoed aan te houden ,dat moest goed genoeg zijn voor haar. Hij rekte zich even wat uit en daarna ging hij naast haar liggen, hij sloeg wel zijn armen weer om haar heen, maar verder deed hij niets. Hij was ook stil, in gedachten verzonken over alles. Hij mistte haar enorm, maar als hij haar geen pijn meer wilde doen was het misschien beter om afstand te houden van Destiney. Anders gebeurde dit vast nog eens.

Jason Hiddon

Hij knikte langzaam en hij streek zijn shirt recht, daarna haalde hij een hand door zijn haren heen. 'Dan ga ik maar een training geven. Als er iets aan de hand is moet je gewoon naar mij toe komen, ik help je graag,' zei hij tegen haar. Hij vertrok daarna, hij wilde niet al te laat komen, dat vond hij niets.

Dany

Hij kwam bij haar in bed liggen met zijn armen om haar heen. Ze legde haar hoofd tegen hem aan en ze dacht aan Jason. Ze voelde gewoon dat haar hart sneller ging kloppen als ze aan hem dacht. Ze sloot haar ogen en probeerde contact met hem te maken, dat was hem ook gelukt, dus misschien ging het wel.


Koningin Destiney Hiddon

Hij ging een training geven en als er wat aan de hand was, moest ze naar hem toe komen want hij hielp haar graag. "Ik help jou ook graag, Jason. Kom naar me toe als je weer last van haar hebt of als er iets anders aan de hand is." Zei ze zachtjes. Hij vertrok al gauw weer en daarom besloot ze zich aan te kleden.

Jason Hiddon

'Doe ik zeker, dankjewel, ik waardeer het enorm.' zei hij zacht tegen haar, omdat het ook echt waar was. Hij vond het heel fijn dat ze er voor hem was. Opeens voelde hij iets tot zich doordringen, het was een warm gevoel en al snel realiseerde hij zich dat het van Dany kwam. Hij probeerde haar te laten merken dat hij haar mistte, maar dat het wel goed ging, dat ze zich geen zorgen hoefde te maken.

Koning Thobias Hiddon

Hij bleef haar in zijn armen houden en hij voelde haar hoofd tegen hem aan, hij zakte al langzaam iets weg omdat hij best wel moe was en dit lag heel fijn en heel vertrouwd, zo dicht tegen haar aan. Hij had niet door dat Dany nog niet sliep, maar het maakte ook niet zo heel erg veel uit.

Dany

Ze merkte dat het werkte, ze voelde hem. Hij miste haar, maar het ging wel goed met hem. Daar was ze heel erg blij mee. Echt heel erg. Ze sloot haar ogen en gaf aan dat zij hem ook miste, dat hij ongelooflijk veel voor haar betekende en dat ze van hem hield. Daarna zakte ze langzaam in slaap. Ze was dolblij dat het werkte.

Jason Hiddon

Hij vond het fijn om haar gevoel mee te krijgen, alsof het hem ook kracht gaf, hij vond het fijn om te horen van haar. Daarna liep hij naar het trainingsveld en begon hij de training, hij had er eigenlijk wel zin in, het was fijn dat hij hier kon werken, dat hij zich kon uitleven, daardoor voelde hij zich ook iets minder onzeker over alles, dat was ook fijn.

Koning Thobias Hiddon

Hij werd vroeg in de ochtend wakker, hij droomde allemaal gekke dingen door elkaar. Toen hij wakker werd lag hij nog steeds enorm dicht tegen Dany aan en hij ademde langzaam in, nu voelde hij aan zichzelf dat haar lichaam hem niet echt koud liet. Dat was ook niet zo heel gek, als hij de hele nacht zo had gelegen. Hij nam voorzichtig wat afstand en hij besloot er maar zelf iets aan te doen, want als hij met haar in de koets zat was dat ook zo lastig. Hij probeerde zo zachtjes mogelijk te doen, hij had geen idee hoe laat Dany meestal wakker werd.

Koningin Destiney Hiddon

Ze ging zitten en keek naar het lege papier. Ze wilde zoveel dingen schrijven, er ging van alles door haar hoofd heen. Ze wreef over haar gezicht en zuchtte even diep. Daarna begon ze langzaam met schrijven.

Lieve Thobias,

Ik mis je... Ik mis je heel erg... Ik weet ook niet hoe je over een paar dagen terug komt hier en dat maakt me bang. Ik ben bang voor de beslissingen die je zult maken. Want ondanks dat ik het nog steeds niet begrijp wat je hebt gedaan, ik wil wel bij je zijn... Ik wil met jou samen oud worden.
Ook wil ik heel graag eerlijk tegen je zijn, ik had aan Jason gevraagd of hij bij me wilde slapen. We hebben alleen geslapen, verder niet, maar ik werd gek doordat ik de hele tijd aan jou dacht... ik ben zo bang voor de keuze die je zult maken...

Ik hou van je,

Destiney

Ze stuurde de brief weg en haalde even diep adem om weer tot rust te komen. Ze wreef de tranen van haar wangen en bleef daarna nog een tijd lang aan de tafel zitten.

Koning Thobias Hiddon

Hij zuchtte zacht, dit werkte gewoon niet echt, het gaf hem niet echt waar hij nu naar verlangde en hij wilde ook Dany echt niet wakker maken, dus hield hij op en kwam hij overeind. Hij trok zijn kleding aan en hij wilde beneden wat broodjes halen, toen hij opeens een brief kreeg. Het was van Destiney. Hij las het helemaal door en daarna ademde hij langzaam in.

lieve Destiney,

Ik ben hartstikke gek op jou en ik wil dat jij dat ook weet, dat jij nergens aan twijfelt, want ik doe dat al genoeg en eigenlijk is het niet nodig. Ik heb ook bij Dany geslapen, ik vind het niet erg, ik ben blij dat Jason er voor je is om te helpen. Als er verder niets gebeurt is het geen probleem. Ik mis jou ook heel erg, nog meer dan ik verwacht had.

Ik hou van je,

Thobias

Hij stuurde de brief op en daarna staarde hij naar buiten.

Koningin Destiney Hiddon

Sneller dan verwacht kreeg ze een brief terug van Thobias. Ze glimlachte een klein beetje door het begin, maar met de rest wist ze niet zo goed wat ze ermee aanmoest. Hij had bij Dany geslapen en hij vond het allemaal niet erg als er verder maar niets gebeurde... en hij dan? Hij deed het wel, met Gwynn en misschien ging hij het ook nog wel met Dany doen...
Daarom stuurde ze maar een kort berichtje terug.

Beloof me dat er niets gaat gebeuren tussen jou en Dany of iedere andere vrouw.

Dat was alles... ze had gewoon het vertrouwen nodig, hij moest het haar kunnen beloven en die belofte ook nakomen.


Dany

Langzaam werd ze wakker. Ze kwam een beetje overeind en keek naar Thobias die uit het raam staarde. Even glimlachte ze en daarna kwam ze uit het bed. "Gaat het?" Vroeg ze hem zacht. Ze trok haar kleding aan en kwam daarna bij hem staan.

Koning Thobias Hiddon

Hij kreeg een korte brief terug van haar en daardoor staarde hij wat in gedachten naar buiten. Wat moest hij hier nou weer op zeggen? Hij wist het echt helemaal niet. Hij keek op toen hij opeens de stem van Dany hoorde en hij liet haar zien wat hij gekregen had. ' Ze vertrouwd mij dus echt niet meer... ' Fluisterde hij. Daarna haalde hij een hand door zijn haren heen en staarde hij opnieuw voor zich uit, hij schreef ook niets meer terug.

Dany

Ze kreeg een kort briefje te lezen en hij zei dat Destiney hem helemaal niet meer vertrouwde. "Ik zou het haar niet kwalijk nemen, Thobias... maar ze heeft dit van je nodig, als je het haar beloofd, dan heeft ze rust." Fluisterde ze zachtjes tegen hem terug. Ze streek over zijn rug heen en keek naar haar. "Geef haar het vertrouwen, je krijgt er zoveel voor terug." Klonk haar stem rustig en zacht.

Koning Thobias Hiddon

'Ik kan het haar wel beloven, maar wat als ik die belofte niet na kan komen? Wat moet ik dan... Ik zal haar hart breken als ik nu nog een keer iets fout doe en de kans dat het gebeurt is zo groot. Ik zou het doen, ik weet dat ik het zeker gedaan had als jij niet in de buurt was en dat vind ik vreselijk.' zei hij zacht. Dan wilde hij het haar ook zeker niet beloven, maar hij kon ook niet niks zeggen. ' Misschien is het echt beter als het klaar is.' Fluisterde hij. Ergens verlangde hij naar die vrijheid. Dat hij weer kon doen wat hij wilde en wat goed voelde voor hem.

Dany

Ze luisterde naar hem en knikte een klein beetje. "Ja, je hebt wel gelijk... je moet je belofte dan wel na kunnen komen. Ik kan je helpen Thobias, ik kan er toch voor zorgen dat je je aan je belofte houdt?" Vroeg ze hem zachtjes. "Je zou het doen als ik er niet bij was, maar ik ben er, ik ben hier om op je te letten." Knikte ze hem nu toe.
Hij fluisterde dat het misschien beter was als het klaar was. "Dat kan je toch niet menen? Kom op, Thobias... je wilt toch niet zonder haar?" Vroeg ze nu wat bezorgd aan hem.

Koning Thobias Hiddon

'Ik wil het ook wel nakomen, maar aan de andere kant wil ik zo graag kunnen doen wat ik vroeger kon. Ik mis het, Dany. Ik mis het om te kunnen ontspannen op mijn manier na een lange dag. Ik mis het om een avond hartstikke dronken te worden in de herberg en dan geweldige seks te hebben met iemand die je daarna nooit meer ziet. Ik mis het om te flirten, om grapjes te maken, om het gevoel te hebben dat je iemand moet veroveren.' fluisterde hij.

Dany

Hij wilde het ook wel nakomen, maar hij wilde ook heel graag kunnen doen wat hij vroeger wilde doen. Dat miste hij. Ze knikte eventjes door zijn woorden.
"Dan moet je zeggen dat het klaar is." Fluisterde ze tegen hem. "Dan kun je doen wat je wilt." Ze klonk wat schor aangezien ze wist hoe heftig dit kon worden allemaal. Vooral voor Destiney, ze zou er echt kapot van zijn...

Koning Thobias Hiddon

Ze knikte en zei dat hij moest zeggen dat het klaar was. Hij wilde niet dat het klaar was. Hij wilde Destiney geen pijn doen en hij wist dat hij niet zonder haar kon, niet meer. Hij vloekte zachtjes en daarna ging hij op de bank zitten, hij voelde zich afschuwelijk. Hij had nooit aan deze relatie moeten beginnen, hij had het gescheiden moeten houden. Hij had niets voor haar moeten gaan voelen. 'Ik... ik heb even de tijd nodig,' fluisterde hij, hij wist het echt niet. Helemaal niet, hij was intens verdrietig door alles, maar vooral heel erg in de war. Misschien was het beter als het over was, maar hij kon niet echt van haar scheiden. Dan zou het volk vertrouwen verliezen.

Dany

Hij vloekte en ging op de bank zitten. Ze keek naar hem en daarna begon ze haar kleding aan te trekken. Hij zei dat hij tijd nodig had en ze knikte. "Daarom zijn we ook weg, Thobias, om je die tijd te geven." Zei ze zachtjes tegen hem. Daarna liep ze naar de deur. "Ik zal je even met rust laten." Fluisterde ze en ze ging de deur uit. Voor de deur ging ze langzaam tegen de muur aan zitten en haalde ze even diep adem.

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat ze daarom weg waren, om hem die tijd te geven. Hij had niet het gevoel dat het hielp dat hij weg was. Nu was hij weer helemaal van slag en hij wist niet wat hij met zijn gevoel aan moest. Ze zou hem alleen laten en daarna was ze weg, waardoor hij langzaam inademde en hij leunde wat achterover. Hij wilde dit niet, hij wilde echt zijn gang kunnen gaan, maar hij wilde haar niet kwijt. Hij pakte nu weer wat spullen en hij schreef Destiney terug.

Lieve Destiney,

Ik weet het allemaal niet meer. Ik heb het niet met Dany gedaan, ik heb ook niets met iemand anders gedaan, maar ik wil het wel. Ik mis mijn vrijheid. Ik mis alles er om heen. Ik mis het spel, de uitdaging, de ontspanning, maar ik mis jou vooral heel erg. Daarom begrijp ik het zelf niet en ik weet niet wat ik wil. Ik wil jou niet kwijtraken, maar ik verlang dingen die niet kunnen zolang wij samen zijn. Ik weet het echt niet meer, maar ik hou wel van je.

Thobias

Hij stuurde de brief weg en hij sloot zijn ogen even, hij voelde de onrust in zijn lichaam, dit was een moment waarop het hem zou helpen om gewoon helemaal los te kunnen gaan met iemand.

Koningin Destiney Hiddon

ze staarde naar de brief die hij naar haar had gestuurd en de tranen gleden over haar wangen heen terwijl ze er naar staarde. Waarom was hij zo vol twijfels? Hoe kon dat nu... Hij wilde alles maar toch ook niets...

Lieve Thobias,

Je maakt me bang zo... ik wil echt niet dat het over is... ik begrijp het ook niet goed, het spijt me. Wat moet ik nu doen? Ik weet het allemaal echt niet meer.
Ik wil alleen jou... ik heb daar allemaal geen behoefte aan.

Destiney

Het papier was helemaal bevlekt met tranen en ze stuurde de brief naar Thobias toe. Daarna zat ze aan het bureau met haar hoofd in haar handen en begon te snikken.

Koning Thobias Hiddon

Hij kreeg al heel snel iets terug, ze was bang zo, ze wilde niet dat het over was, ze begreep het ook niet goed. Ze wilde weten wat ze moest doen, ze wilde alleen hem. Ze begreep dus echt niets van zijn gevoel, maar dat had hij ook niet verwacht, het was altijd zo.

Destiney,

Ik denk dat het voor jou beter is als wij afstand van elkaar houden. Niet omdat ik je niet leuk vind, of omdat ik niet meer van je hou. Dat doe ik wel, ik kan mij geen leven zonder jou voorstellen. Ik kies niet voor Gwynn. Bij haar zou ik hetzelfde hebben, ik zou andere dingen willen. Ik zou het stiekem met jou doen, omdat ik gek op jou ben. Maar misschien is wat afstand tussen ons niet verkeerd. Voor ons allebei. Ik weet dat ik je pijn doe, maar het doet mij pijn om jou elke keer zo te zien, om te moeten inzien wat ik je aandoe.

Thobias

Hij stuurde de brief terug en hij ademde diep in, hij vond het echt lastig. Heel erg, want hij hield echt heel erg veel van haar en hij wilde heel erg graag dat het werkte, maar hij zou haar pijn blijven doen.

Koningin Destiney Hiddon

Huilend kreeg ze de volgende brief en ze ging op de grond zitten tegen de muur aan. Ze had haar handen in haar haren en huilde vreselijk erg. Hier was ze zo bang voor... ze was zo gek op hem, ze wilde bij hem zijn... Dit deed echt zoveel pijn bij haar, het was echt afschuwelijk.


Dany

Ze voelde dat het fout ging. Haar hart leek uit haar lichaam te worden gescheurd en ze voelde de pijn, het was echt verschrikkelijk. Ze opende langzaam de deur van de slaapkamer weer. "Thobias?" Vroeg ze bezorgd.

Koning Thobias Hiddon

Hij kreeg natuurlijk niets meer terug en de tranen liepen over zijn gezicht heen. Was het nu klaar? Hij wilde het niet, maar toch weer wel. Voor Destiney was het beter, hij moest haar in bescherming nemen, tegen hem. Ze dacht misschien dat ze bij hem wilde zijn, maar hij zou haar pijn doen. De deur ging open en ze noemde zijn naam, hij keek niet eens op. 'Laat mij maar. Je kan naar huis, het maakt toch niet meer uit.' fluisterde hij. Hij ademde trillend in en hij voelde de tranen van zijn gezicht op de grond vallen, maar hij deed niets, hij zat alleen maar heel stil.

Dany

Hij zei dat ze naar huis kon en dat het niet meer uitmaakte. Daardoor kwam ze langzaam naar hem toe en ze pakte hem stevig vast. "Ik ga niet weg... ik kan je zo echt niet achterlaten." Fluisterde ze hem toe en ze streek door zijn haren heen. "Is het nu over?" Vroeg ze aan hem met een bezorgde stem.

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat ze niet weg ging, ze kon hem zo echt niet achterlaten. Ze kwam naar hem toe en streek door zijn haren, ze vroeg of het nu over was. Hij knikte daardoor langzaam. 'Ik geloof dat het over is, maar dit is beter voor haar. Als ik nu doorga, zal ik haar uiteindelijk breken, ik zou het veel te erg maken, maar ik mis haar nu al. Ik weet niet of het definitief is, maar voor nu is het denk ik beter.' zei hij heel zacht tegen haar, al was te horen hoe moeilijk hij het vond.