Police Life

Leroy Rivers

Het leek nu opeens allemaal wel indruk te maken, daardoor grijnsde hij even. 'Nou, eens zien wat we nu allemaal kunnen doen.' zei hij tegen haar. Hij knikte naar Leon, die dichterbij kwam en haar armen vastgreep, zodat ze eigenlijk geen kant meer op kon, daarna pakte hij een mobieltje uit zijn zak, de telefoon van Katelynn zelf. Hij dwong haar ruw in een bepaalde positie en maakte daarna een foto, zodat het eigenlijk leek alsof ze die zelf gemaakt had. 'Wat zullen we er eens voor tekst bij zetten?' vroeg hij nu aan haar. 'En nog leuker, naar wie gaan we hem allemaal sturen?'

Katelynn Camryn Leighton

Ze keek even met een kwade, maar tegelijkertijd angstige blik naar Leroy. Een van de andere jongens kwam naar haar toe en pakte nu ruw haar armen vast, waardoor ze geen kant op kon. Ze stribbelde even wat tegen, maar het maakte geen bal uit. Leroy pakte nu een mobieltje tevoorschijn- haar mobieltje. Hij maakte wat foto's van haar en vroeg wat voor tekst hij er bij zou zetten en naar wie hij het allemaal zou sturen.
"Nee, echt, niet doen.. Alsjeblieft.." smeekte ze nu zachtjes. Dat soort foto's zouden haar hele carrière kunnen verkloten. Ze klemde haar kaken op elkaar en haar ogen werden ietwat vochtig.

Leroy Rivers

Ze begon nu te smeken, hij mocht het niet doen. Ze was duidelijk echt bang. Hij kwam bij haar op het bed zitten en hij keek haar aan. 'Weet je wat het is? Ik wil jouw leven niet kapot maken. Ik wil het leven van Rowan kapot maken en dat gaat mij lukken, als jij hem los laat. Zoals je waarschijnlijk gemerkt hebt is hij gehecht aan jou, heel erg. Je hebt hem vanmiddag duidelijk laten merken dat hij niet welkom is. Ik vind het prima om die foto voor onszelf te houden, maar dan stuur jij hem een berichtje. Dan ga jij hem sturen dat hij niet meer langs hoeft te komen, omdat er iemand anders bij je is. Omdat hij je niet kan geven wat je wilt. Omdat hij niet genoeg is. Hebben we een deal?' vroeg hij haar nu.

Katelynn Camryn Leighton

Leroy kwam nu bij haar op het bed zitten en begon te praten. Hij zei dat hij haar leven niet perse kapot wilde maken, maar hij wilde dat zij weg ging bij Rowan. Hij vond het prima om de foto voor zichzelf te houden, maar dan moest zij Rowan een berichtje sturen dat hij niet meer langs hoefde te komen omdat er iemand anders bij haar zou zijn en omdat hij haar niet kon geven wat zij wilde. Katelynn haalde trillend adem en schudde langzaam haar hoofd.
"Nee.. Nee, dat kan ik echt niet.. Hij heeft het al moeilijk genoeg.. En ik hou ook van hem.." fluisterde ze hees. Ze beet weer even op haar lip en keek langzaam omhoog naar Leroy. Hij maakte haar echt kwaad. Hoe kon hij zo labiel zijn?
"Jij bent echt ziek in je hoofd.." mompelde ze er zachtjes achteraan.

Leroy Rivers

Ze haalde trillend adem en schudde haar hoofd. Ze kon het niet, hij had het al moeilijk genoeg en ze hield ook van hem. Ze beet op haar lip en keek daarna naar hem, nu kreeg hij te horen dat hij ziek in zijn hoofd was. 'Kan ik niets aan doen, dat zit in mijn familie.' zei hij daar op. 'Oké, niet naar Rowan dus? Wil je dat je hele leven kapot gaat? Je begrijpt dat ik het dan naar hem stuur én naar je baas, toch? Ik zorg dat iedereen die foto te zien krijgt, ik zorg dat het op het nieuws komt, ik zorg dat je niet eens meer normaal over straat kunt lopen...'

Katelynn Camryn Leighton

Dit was een keuze die ze niet kon maken. Beide kanten waren vreselijk en ze wist echt niets meer te zeggen en zweeg dus maar. Ze had haar armen weer om haar lichaam geslagen en staarde naar haar dekbed. Op een gegeven moment keek ze langzaam weer op en keek ze wat om haar heen. Het wapen was iets gezakt maar nog steeds wat omhoog geheven. Ze haalde even diep adem en slikte moeizaam. Haar blik ging even kort naar de deur van haar slaapkamer. Daarna keek ze weer naar Leroy. Vervolgens schoot ze enorm snel overeind, griste het mobieltje uit Leroy zijn handen en rende struikelend de grote slaapkamer door, richting de deur. Adrenaline pompte door haar bloed en ze had even niet eens meer door dat ze naakt was nu. Ze moest weg zien te komen..

Leroy Rivers

Ze leek na te denken en het echt niet te weten, daarna ging het opeens snel en schoot ze er vandoor. Hij schudde zijn hoofd en daarna kwam hij overeind. Hij greep nu zelf het wapen vast en hij ging meteen achter haar aan. Hij was veel sneller en hij sleurde haar direct op de grond. Hij drukte haar hard op de koude vloer en hij drukte zijn been in haar buik, zodat ze geen kant op kon. Daarna zette hij het wapen tegen haar borstkas aan. 'Denk je dat het verstandig was om dit te doen?' vroeg hij nu aan haar. Hij greep het mobieltje vast en hij keek naar het scherm, daarna stuurde hij het berichtje naar Rowan. 'Als je nog zoiets flikt, gaat het helemaal rond. Misschien zelfs wel zonder dat je iets doet, want ik heb je een keuze gegeven en jij reageert zo? Niet heel beleefd van je.'

Katelynn Camryn Leighton

Even dacht ze dat ze het zou redden, dat ze weg zou komen. Maar dat kleine sprankeltje hoop verdween direct toen Leroy haar vast wist te grijpen en haar op de grond duwde. Hij drukte haar ruw op de grond neer en plaatste zijn been tegen haar buik waardoor ze vast lag en geen kant meer op kon. Vervolgens plaatste hij het wapen tegen haar borstkas. Katelynn hijgde van de inspanning en de angst. Ze keek toe hoe Leroy het mobieltje weer pakte en het berichtje naar Rowan stuurde.
Leroy sprak haar fel toe, maar Katelynn zweeg. Ze had zwaar de neiging om zich weer los te worstelen, maar de koude loop van het wapen tegen haar borstkas liet haar van gedachten veranderen. "Lul," klonk haar stem alleen bitter.

Leroy Rivers

'Ja, dat ben ik ja, maar dat is dan maar zo. Ik ben tenminste geen achterbakse hoer, zoals jij.' beet hij haar toe. Hij haalde het wapen weg en hij sleurde haar nu overeind. Hij gooide haar weer op de stoel en hij bond haar stevig vast. 'Veel plezier hier. Ga maar eens nadenken hoe het nu met Rowan is.' zei hij tegen haar, daarna liep hij weg. Hij hield het mobieltje bij zich, hij was wel benieuwd naar de wanhopige pogingen van Rowan om haar te bellen of een berichtje te sturen.

Katelynn Camryn Leighton

"Ik ben geen hoer.." protesteerde ze zachtjes. Leroy haalde na zijn woorden het wapen weg en trok haar ruw weer overeind. Daarna zette hij haar weer op de stoel en bond haar stevig vast. Katelynn jammerde gedempt en keek Leroy na. Ze hoopte dat Rowan de situatie niet vertrouwde en naar haar huis zou komen om poolshoogte te nemen. Hij moest toch wel weten dat zij nooit dat soort foto's zou sturen. Zulke foto's op haar mobiel hebben staan was al riskant. Hij wist hoe zuinig zij was op haar baan.
Maar aan de andere kant was ze ook bang. Bang dat het helemaal verkeerd zou lopen als hij inderdaad hierheen kwam. Straks werd de situatie dan alleen nog maar erger. Al wist ze niet of dat überhaupt kon. Ze klemde haar kaken stijf op elkaar en staarde naar de grond.

Leroy Rivers

Hij zat een tijdje op de bank, Rowan had een paar keer gebeld, maar verder niets bijzonders. Hij wachtte daarom ook af, het kon alle kanten op gaan. Na een tijdje werd hij zelf gebeld op zijn mobiel en hij nam op, hij nam kort wat dingen door en daarna kwam hij overeind. Hij stopte het mobieltje weg en hij pakte Katelynn vast, hij maakte haar los van de stoel, ze was nog steeds helemaal naakt, maar dat deed eigenlijk niets met hem. Het was alleen zodat ze kwetsbaarder was. Hij greep het wapen vast en hij zette het tegen haar hoofd, daarna vloog de deur nogal met veel kabaal open en een seconde later zag hij Rowan met getrokken wapen de kamer in komen. Zijn blauwe ogen stonden woedend, hij zat het wapen trillen in zijn hand. Hij was duidelijk niet helemaal nuchter. 'Wat een gezelligheid.' zei Leroy grijnzend.

Katelynn Camryn Leighton

Na een tijd lang waarin er niets gebeurde, kwam Leroy opeens weer op haar af en begon haar los te maken. Hij bleef haar echter vasthouden en hield het wapen tegen haar hoofd. Katelynn huiverde en sloot haar ogen even, bang dat hij elk moment de trekker over kon halen.
Niet veel later vloog de deur open en kwam Rowan binnen. Katelynn keek hem met een angstige en smekende blik aan en zag gauw genoeg dat hij alles behalve nuchter was. Ze slikte even en haar ademhaling was ietwat versneld. Ze voelde zich totaal niet op haar gemak zo naakt.

Rowan Rivers

Hij was zo gefrustreerd geweest door alles dat hij zich totaal niet kon inhouden en was gaan drinken, de laatste tijd ging het best wel goed en dronk hij regelmatig een wijntje met Katelynn mee, hij kon zich verder prima inhouden, maar als er problemen waren, kreeg hij het al heel snel moeilijk. Dan wilde hij die pijn niet voelen en was het inhouden een stuk lastiger. Dat bleek nu ook, maar dit had hij niet verwacht. Hij had gedacht dat ze gewoon thuis zou zitten, dat het niet uitmaakte als hij een avond dronken zou worden, zeker als ze er geen last van had. Maar blijkbaar had Leroy hier op gewacht. Nu kon hij totaal niet meer helder nadenken en hij had doorgehad dat er iets niet klopte door haar berichtje. Het was niets voor Katelynn. Totaal niet. Hij staarde naar haar, bijna verdoofd. Naar zijn zoon, die het wapen tegen haar hoofd aan hield. 'Dit moet ophouden, Leroy. Echt...' Zei hij nu. Zijn stem trilde lichtjes door de spanning, net als het wapen in zijn hand. 'Zelfs als je zou durven schieten, ben je duidelijk niet scherp. Je kan net zo goed haar raken en ik ben hoe dan ook sneller nu. Wat wil je nu?' Vroeg Leroy. Daardoor keek Rowan weer naar Katelynn, hij wist dat Leroy gelijk had. Het was te gevaarlijk. Hij legde zijn revolver op de grond en hij ademde diep in. Er kwam een jongen uit de hoek en die pakte het wapen, daarna werd hij nogal hardhandig vastgegrepen en op een stoel gebonden, hij zag dat ze hetzelfde deden bij Katelynn en daarna de kamer uit liepen.

Katelynn Camryn Leighton

Ze sloeg haar ogen neer en staarde naar de grond terwijl de minuten versterken. Ze was doodsbang dat Leroy de trekker over zou halen. Hij wilde immers Rowan kapotmaken en hun relatie ook. Haar gezicht zag lijkbleek en trilde lichtjes. Deels van de spanning en deels omdat ze het koud had.
Op een gegeven moment legde Rowan zijn wapen op de grond en werd hij ook overmeesterd en vastgebonden op een stoel. Katelynn haalde opgelucht adem toen het wapen van haar hoofd werd gehaald. Ook zij werd weer stevig vastgebonden. Tranen stonden in haar ogen, wat een rot situatie. Ze sloot haar ogen waardoor er een traan over haar bleke wang biggelde.

Rowan Rivers

Hij staarde een tijdje voor zich uit, daarna keek hij opzij naar haar. Hij zag de tranen in haar ogen en daardoor voelde hij zich enorm schuldig. 'Het spijt mij. Ik had bij je moeten blijven. Ik had mij in moeten houden, maar ik kon het niet. Hij daagde mij uit, Katelynn. Hij noemde je een slet, hij zette je voor schut en hij heeft het er met iedereen over gehad. Ik werd er zo kwaad om...' Zei hij nu zacht. Hij had er spijt van, want als hij dat niet gedaan had, hadden ze nu niet zo gezeten. 'Hebben ze je iets aangedaan?' Vroeg hij daarna zacht.

Katelynn Camryn Leighton

Het bleef een poosje stil en ze staarde maar wat voor haar uit. Op een gegeven moment begon Rowan te praten. Terwijl Katelynn naar de grond bleef kijken reageerde ze op hem.
"Schuif niet alles op jezelf af.. Ik had gewoon zo fatsoenlijk moeten zijn om ook naar jouw kant van het verhaal te luisteren. Maar ik was zo gestrest.." ze schudde haar hoofd even en beet op haar lip.
"Leroy wist het. Hij weet wat er gebeurd is. Hoe kan dat?" vroeg ze zich nu hardop af. Ze vroeg het zich echt heel erg af. Niemand wist iets, behalve Rowan, de hoofdinspscteur en zijzelf.
"Nee.. Niet echt.." reageerde ze op Rowans vraag. Daarna zweeg ze weer even een tijdje.
"Martin komt misschien vrij," sprak ze nu vrij plotseling. Misschien was dit niet de meest juiste situatie om het daarover te hebben, maar ze moest het kwijt, het zat haar namelijk onwijs dwars.

Rowan Rivers

Hij luisterde naar haar, ze vertelde dat hij niet alles op zichzelf moest afschuiven, ze had naar hem moeten luisteren, maar ze was zo gestresst geweest. 'Ik snap het wel. Misschien had ik gewoon naar je toe moeten komen om er over te praten.' zei hij zacht tegen haar. Dan hadden ze het samen op kunnen lossen. Nu waren ze allebei boos geworden en dat hielp nooit, nergens bij. Daarna zei ze opeens iets anders en hij keek haar doordringend aan. ' Hij heeft het niet van mij en niet van jou...' zei hij nu zacht. Van wie dan? Kon hij het ergens anders vandaan hebben? Leroy had haar gelukkig niet echt iets gedaan en daarna zei ze opeens iets totaal anders, waardoor hij haar aanstaarde. 'Wat?' Vroeg hij totaal verbaasd. Dit had hij niet verwacht. Nog meer problemen. Alsof het zonder alles niet al moeilijk genoeg was. ' We verzinnen er wel wat op. Het komt goed.' zei hij daarna, zo zelfverzekerd mogelijk. Hij had er zo zijn eigen idee bij. Zodra Martin echt vrij kwam, had hij niet lang meer. Al moest Rowan er persoonlijk voor zorgen.

Katelynn Camryn Leighton

"We zaten beide fout," zei ze nu zachtjes. Daarna zei Rowan dat Leroy het niet van hem had en niet van haar. Katelynn knikte kort. "Het zou toch niet..?" mompelde ze nu zachtjes. Nee, dat kon echt niet waar zijn. Het kon echt gewoon niet waar zijn dat de hoofdinspscteur in het complot zat met Leroy. Als dat zo was zou ze echt panisch worden, er gebeurde ineens zoveel om haar heen. Ze haalde even diep adem en sloot haar ogen weer even voor een moment. Ze voelde zich een beetje duizelig.
Rowan keek net zo verbaasd als zij was geweest toen ze het nieuws had gehoord van Martin. Hij zei er wel achteraan dat het goed kwam en dat ze er wel wat op zouden verzinnen.
"Hij krijgt sowieso een straatverbod en een contactverbod.. Maar of dat hem iets doet.." Katelynn haar maag kneep zich samen door alle stress. Ze klemde haar kaken op elkaar en trok eens stevig aan de touwen, puur uit protest.

Rowan Rivers

'Voortaan praten we het gewoon uit.' zei hij zacht tegen haar. Dat was het beste, dat bleek nu wel weer. Daarna sprak ze haar bedenkingen uit en hij dacht er even over na. 'Ik weet het niet. Ik kan niet meer normaal nadenken en ik haat hem al zo.' zei hij zacht. Al kwam dat ook omdat hij Steven enorm miste, dat gevoel was ook nogal intens. Hij had zijn vriend nodig en andersom ook. 'Misschien moeten we voortaan wat voorzichtiger zijn met die vent. Gewoon, voor de zekerheid.' zei hij zacht. Daarna had ze het over Martin en hij knikte even. 'Maar we hebben wel sneller de kans om hem weer vast te laten zetten. En anders verzinnen we zelf iets. Ik zorg dat hij jou niets aan kan doen, ik beloof het je.' Zei hij zacht tegen haar. Daarna kwam Leroy opeens naar hun toe. Hij had iets vast. Iets in een flesje. Zijn hoofd werd vastgegrepen en het volgende moment werd de vloeistof in zijn mond gegoten. Hij herkende de smaak en hij keek zijn zoon woedend aan. ' Ze zal je haten en ze zal bang voor je zijn en daar zorg jij zelf voor.' sprak Leroy nu. Daarna werden ze los gemaakt en naar boven gebracht. Ze werden opgesloten in de slaapkamer, waar ze nog steeds geen kant op konden.

Katelynn Camryn Leighton

Ze waren wat aan het praten over alle gebeurtenissen toen Leroy ineens weer terugkeerde. Katelynn spande zich vanzelf weer aan en lette goed op wat hij allemaal deed. Hij had een flesje bij zich met een vloeistof en goot dat bij Rowan in zijn keel. De woorden die Leroy daarna uitsprak zorgde voor rillingen op haar rug. Teksten van Rowans dossier schoten door haar hoofd. Dingen die hij gedaan had terwijl hij onder invloed was. Zijn vorige vrouw verkracht, haar zelfs bijna vermoord met een mes.. Katelynn begon sneller te ademen en slikte moeizaam. Ze werden beide losgemaakt en in de slaapkamer geduwd. Daar werden ze opgesloten.
Katelynn wreef langs haar pijnlijke polsen en ging op de rand van het bed zitten. Ze trok het dekbed een stukje over haar naakte lichaam heen en staarde naar haar voeten.

Rowan Rivers

Hij kon gewoon voelen dat ze bang was. Dat ze wist wat dit betekende, hoe gevaarlijk het was. ze ging op het bed zitten en hij ademde langzaam in. 'Ik wil niet dat je bang voor mij bent.' zei hij heel zacht. In zijn stem was het verdriet te horen, omdat hij dit echt heel erg vond. Hij zou hierna kapot gaan van schuldgevoel. Hij wist dat hij veel had binnengekregen, Leroy wilde geen risico nemen dat hij er niet op zou reageren. Hij kwam nu bij haar zitten en hij pakte haar hand vast. 'Kunnen we niet gewoon doen alsof er niets aan de hand is? alsof we samen zijn, we kunnen straks gaan slapen... Waarschijnlijk laat hij ons de hele nacht alleen.' zei hij zacht tegen haar. Misschien konden ze ook wel wat doen samen, als ze hier toch alleen waren vond ze het misschien niet erg. Dan kreeg hij vast minder last van de effecten. Misschien kon hij zich dan wel beter inhouden.

Katelynn Camryn Leighton

De situatie was behoorlijk ongemakkelijk. En dat terwijl Rowan haar vriend was. Toch voelde ze zich echt niet op haar gemak. Rowan zei dat hij niet wilde dat ze bang voor hem was. Hij kwam naast haar zitten en pakte haar hand vast. Katelynn keek hem aan. Hij stelde voor om te doen alsof er niets aan de hand was. Dat ze bijvoorbeeld gewoon konden gaan slapen.
"Doen alsof er niets aan de hand is?!" riep Katelynn nu uit. "Ik zit hier verdomme al de hele avond in mijn eigen huis vastgebonden terwijl er een of ander labiel persoon rondloopt met een wapen," bracht ze trillend uit. De emoties werden haar een beetje te veel en daarom reageerde ze wat explosief.
"Ik ben doodmoe... Maar ik denk dat slapen echt niet gaat lukken.." mompelde ze er wat zachter achteraan.

Rowan Rivers

Het was meteen duidelijk dat hij het niet goed deed, ze maakte wat hij zei belachelijk en ze schreeuwde zelfs. Hij liet haar los en hij kwam meteen overeind. Als hij nu boos zou worden, zou hij zichzelf niet in kunnen houden. Hij zou haar iets aan doen. 'Ik zeg het nooit goed, hé? Je behandeld mij alsof ik achterlijk ben. Ben ik zo min voor je? Dan had je misschien een andere partner moeten kiezen. Iemand die slimmer is. Iemand zoals de hoofdinspecteur of misschien een rechter, weet ik veel. Als ik altijd te min voor je ben, moet je dat zeggen in plaats van boos te worden wanneer ik probeer te helpen.' zei hij tegen haar. Daarna ging hij met zijn rug tegen de muur zitten en staarde hij naar de grond. Waarschijnlijk wilde ze na dit alles toch niets meer met hem te maken hebben.

Katelynn Camryn Leighton

Blijkbaar viel het bij Rowan in het verkeerde keelgat, hij liet haar los en stond op. Daarna begon hij tegen haar in te gaan, hij zei dat hij het volgens haar nooit goed deed en dat ze een andere partner had moeten kiezen. De woorden kwamen hard aan bij Katelynn en ze staarde stug voor haar uit. Ze was gewoon van slag door dit alles en reageerde daardoor anders dan normaal.
"Ja, misschien wel," mompelde ze terug, omdat ze niet bepaald iemand was die op haar mondje gevallen was. Ze sloeg haar armen om haar heen en staarde met rood doorlopen ogen stug voor haar uit.

Rowan Rivers

Ze leek totaal nergens over te willen praten en daardoor bleef hij ook even stil, maar hij wist dat hij wel moest praten over wat haar te wachten stond. 'Katelynn.' zei hij dus ook zacht. 'Wat ze mij gegeven hebben, zal waarschijnlijk ongeveer over een kwartiertje beginnen met inwerken. Het was veel, dus zal het effect groot zijn en lang duren. Waarschijnlijk wel een paar uur, de hele nacht. Ik zal vervelend worden, ontzettend irritant en enorm agressief bij alles wat er in mijn ogen niet goed gaat. Ik zal het niet meer in kunnen houden en daarbij zal ik enorm naar jou gaan verlangen. Ik denk dat het precies is waar hij op hoopt.' zei hij zacht. Hij wist waarom Katelynn hier bang voor was en hij wist zelf als geen ander hoe fout het kon gaan. Hij zou haar makkelijk iets aan kunnen doen. Hij kwam weer voorzichtig bij haar zitten en hij keek haar aan. 'Ik hou van je. Alles wat ik doe staat daar los van, want ik hou ontzettend veel van je. Op dit moment ben jij alles voor mij, ik ben echt gek op je.' zei hij zacht. Hij drukte zijn lippen op die van haar en hij zoende haar zachtjes.