Police Life

Katelynn Camryn Leighton

Ze schudde langzaam haar hoofd. "Tot nu toe ben ik de enige die ervan weet," sprak ze, doelend op het mishandelen van de hoofdinspecteur. "Hij heeft alleen mij gebeld. Hij heeft geen aangifte gedaan of iets. Dus er is geen aanklacht tegen je. Ja, misschien hoor ik je verlof te geven, maar goed, dat is mijn keuze.
Ze keek Rowan met een strenge blik aan. Ze was totaal geen persoon die haar mening niet duidelijk liet merken. "Ik vind het geen goed idee, Rowan," sprak ze. Haar stem klonk al beter dan een paar uur terug. "En.. Ik ben nogsteeds je baas.." zei ze er nu wat grappend achteraan, met een speelse grijns.
Rowan steeelde over haar wang en zei dat ze niet bang moest zijn dat hij dood ging. Hij had al zo veel gevaarlijke situaties en ellende doorstaan en hij leefde nog steeds. Katelynn rolde met haar ogen. Dat was wel echt typische mannenpraat.
"Dat kan wel zo zijn, maar ook jij heb niet het eeuwige leven voor zover ik weet, en elke gevaarlijke situatie kan de laatste zijn.."

Rowan Rivers

Blijkbaar was er geen aangifte gedaan en had hij het alleen met Katelynn besproken. Dat verbaasde Rowan nogal, omdat hij verwacht had dat die hoofdinspecteur meteen alles zou doen om er een heel drama van te maken. Daarna zei Katelynn dat ze hem eigenlijk wel met verlof moest sturen, maar dat was haar eigen keuze. 'Verlof vind ik niet zo erg, ik wil nu toch bij je blijven. Ik ga alleen mijn wapen niet inleveren.' zei hij nu tegen haar. Daarna zei ze heel streng dat ze het echt geen goed idee vond. 'Wil je hier dan gaan wachten tot hij opnieuw toe slaat? Dat kan ik niet aan, niet elke keer.' zei hij zachtjes tegen haar.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan zei dat hij verlof niet zo erg vond, hij wilde nu toch bij haar blijven. Alleen dat hij zijn wapen niet in zou leveren.
"Ik stuur je niet op verlof," sprak Katelynn nu. Dat was iets wat ze sowieso al niet van plan was. Hij vroeg nu of ze hier dan wilde blijven wachten tot hij opnieuw toe zou slaan. Katelynn haalde even diep adem en haalde haar schouders op en neer.
"Ik weet niet wat ik wil.." mompelde ze zachtjes en wat hopeloos. "Maar ik wil niet dat jij naar hem op zoek gaat, dat weet ik wel. Zou jij het leuk vinden als ik in mijn eentje naar hem op zoek zou gaan?"

Rowan Rivers

Ze stuurde hem liever niet op verlof, hij vond het toch wel fijn om dat te horen. Hij wilde het ook liever niet, maar hij vond het toch het ergste om op dit moment zijn wapen in te leveren. Werk was belangrijk voor hem, heel belangrijk. Maar Katelynn was toch iets belangrijker dan dat. Ze wist niet wat ze wilde, maar ze wilde niet dat hij naar hem opzoek ging. Daarna draaide ze het om en hij schudde zijn hoofd. 'Dat is anders, Katelynn. Dat weet je ook wel.' fluisterde hij. Hij ademde diep in, hij wist dat hij heel erg de neiging zou hebben om Leroy op te zoeken en hem door zijn kop te schieten. Maar dat zou hem zijn baan kosten en waarschijnlijk kreeg hij er een flinke gevangenisstraf bovenop, dan kon hij haar niet beschermen tegen Martin.

Katelynn Camryn Leighton

Toen ze de situatie omdraaide schudde Rowan zijn hoofd en zei dat dat anders was. Katelynn kantelde haar hoofd iets en keek hem aan. "Oh ja? Vind ik niet, eigenlijk," sprak ze terug. Ze ging even verzitten en leunde tegen de rugleuning van de bank. Voor een paar minuten sloot ze haar ogen, daarna opende ze die weer en stond ze langzaam en voorzichtig op, omdat ze nog wat duizelig was. Ze liep naar de keuken en schonk een glas water in. Rustig dronk ze wat slokken, waarna ze het weer bijvulde en toen mee nam richting de bank.
"We moeten in andere oplossingen denken, Rowan," zei ze nu. "Legale oplossingen. Volgens de wet. Dat moet ook best lukken." Ze plofte weer op de bank neer en nam nog een paar slokken.

Rowan Rivers

Ze zei dat ze het niet vond, waardoor hij zachtjes zuchtte. Hij snapte haar echt wel, maar hij had gewoon geen vertrouwen in een andere aanpak. Hij wist het pas zeker als hij het zelf deed, maar hij wist dat ze er heel duidelijk niet achter stond. Ze liep weg om wat water te pakken en na een tijdje was ze weer terug bij hem en zag ze dat ze in andere oplossingen moesten denken, legale oplossingen. Volgens de wet. Dat moest best lukken. 'Ik weet het niet. Heb je enig idee hoe vaak de wet mij geholpen heeft? Nooit, Katelynn. Nog nooit. Het werkt alleen maar tegen. Wat denk je dat ze gaan doen? Denk je oprecht dat ze hem pakken en opsluiten? waarom is dat nog niet gebeurd?' vroeg hij nu aan haar.

Katelynn Camryn Leighton

"Hoe vaak heb jij überhaupt de autoriteiten de kana gegeven om hun werk te doen? Volgens mij bijna nooit; je trekt altijd al meteen je eigen plan en gaat zelf dingen doen. Wat niet eens altijd dan de beste uitkomst is," zei Katelynn nu.
Ze zette het glas op tafel en haalde haar hand door haar haren. "Ze hebben hem nog niet opgesloten omdat hem niets ten laste is gelegd. Wij hebben namelijk nog geen aangifte gedaan, dus ja, dan sluiten ze hem ook niet op."

Rowan Rivers

Hij klemde zijn kaken op elkaar om niet boos op haar te worden, maar dit frustreerde hem enorm. Hij herinnerde zich de eerste keer samenwerken met Katelynn ook nog goed, geen groot succes. Hij ademde langzaam in om niet direct tegen haar uit te vallen. 'jij denkt dat aangifte doen zin heeft? Martin komt vrij, toch? Hoe veel nut had die aangifte? Hoe veel heeft het ons geholpen dat we het op de legale manier gedaan hebben? Niets. Ik begrijp dat jij niet kunt doen wat je wilt, maar dat zegt niet dat ik het niet kan. Die hoofdinspecteur zou het niet eens serieus nemen nu, maar van mij mag je het proberen. Weet je wat, we doen het op jou manier. We rijden naar het bureau, doen persoonlijk aangifte bij hém en we geven het even de tijd. Maar als er niets gebeurt, geef je mij dan de kans om hem op te zoeken?' vroeg hij haar nu.

Katelynn Camryn Leighton

Toen Rowan begon over Martin sloeg ze haar blik even neer en klemde ze haar kaken op elkaar. Dat was niet bepaald iets waar ze aan herinnerd wilde worden. Daarna zei Rowan dat zij niet kon doen wat ze wilde, maar dat niet zei dat hij dat ook niet kon.
"Jij kan dat ook niet," mompelde Katelynn nu lichtelijk geïrriteerd. "Je bent een agent Rowan. Je kan niet zomaar voor eigen rechter spelen. Ook jíj kan dat niet. Hoewel je het al vaak genoeg heb gedaan. Zonder goede connecties had je zelf ook al meerdere malen ontslagen geweest en in de cel gezeten."
Toen Rowan over de hoofdinspecteur begon schudde ze haar hoofd even. "Ik kan het ook gewoon via het OM regelen in plaats via hem."

Rowan Rivers

'Oh, prima. Doe lekker wat jij wilt. Regel het maar via je vriendjes bij het OM.' gromde hij nu. 'Bovendien heb ik geen zin om terecht gewezen te worden door jou. Dat doe je maar lekker een andere keer.' zei hij tegen haar, daarna kwam hij overeind. Hij had geen zin om ruzie te maken, hij had geen zin om te horen wat hij allemaal niet goed deed, het moest en zou toch op haar manier gaan, hij had totaal niets in te brengen. Hij liep naar boven toe, hij zou wel even gaan douchen, misschien kalmeerde hij daar wat van.

Katelynn Camryn Leighton

Ze zuchtte even toen Rowan flink geïrriteerd begon te reageren. Dat was wel iets wat ze lastig vond aan hem; hij kon zo gauw boos worden als zij het een keer niet met hem eens was.
Katelynn reageerde maar niet op zijn woorden omdat ze er vanuit ging dat ze het dan alleen maar erger maakte. Rowan vertrok naar boven en Katelynn keek hem hoofdschuddend na. Daarna stond ze zelf ook op, nam een paracetamol tegen de hoofdpijn en nam de hondjes mee naar buiten zodat ze allemaal even een frisse neus konden halen en zijzelf er ook even uit was.

Rowan Rivers

Toen hij klaar was trok hij wat gemakkelijke kleding aan, hij liep naar beneden en hij zag dat Katelynn nergens was. Daardoor raakte hij eerst flink in paniek, tot hij door had dat de honden ook weg waren. Ze was dus naar buiten gegaan. Hij ademde diep in om zichzelf weer wat te kalmeren, nu begon hij toch echt te merken dat de hele situatie veel met hem deed. Hij raakte veel sneller in paniek als hij dacht dat er iets aan de hand was. Hij zuchtte even om zijn eigen gedrag en daarna ging hij op de bank zitten, wachtend tot ze weer terug was.

Katelynn Camryn Leighton

In haar hoofd spookten allerlei gedachten. Alles kronkelde door elkaar. De rust in het park maakte het alleen maar erger. Ze twijfelde aan alles. Aan alle keuzes die ze de afgelopen tijd had gemaakt en aan de keuzes die ze nog moest maken. Normaal gesproken stond ze altijd honderd procent achter alles wat ze zei, maar de laatste tijd wist ze het gewoon allemaal niet zo zeker meer.
Ze zuchtte even en zakte neer op een houten bankje. De drie Chihuahua's sprongen wild in het rond en moesten af en toe terug geroepen worden. Mack zat naast het bankje en ging uiteindelijk op de grond liggen. Ook hij was de laatste tijd een beetje down.

Rowan Rivers

Na een tijdje begon hij zich schuldig te voelen over hoe hij haar behandelde, hij was nogal uitgevallen, alleen maar omdat ze een andere mening hadden. Hij wist dat het onterecht was, hij had al heel snel het gevoel dat Katelynn boven hem wilde gaan staan, dat ze alles beter wist en dat kon hij meestal niet hebben. Het gaf hem het gevoel dat hij het toch niet goed deed. Uiteindelijk liep hij het huis uit, hij wist wat voor rondje ze liep en na een tijdje zag hij haar zitten op het bankje. Hij ging eerst zwijgend naast haar zitten, maar daarna pakte hij haar hand vast. 'Het spijt mij, mijn reactie was onterecht en je hebt gelijk. We kunnen niet meer problemen gebruiken, we doen het op jouw manier. Goed?' vroeg hij zacht.

Katelynn Camryn Leighton

Ze sloot haar ogen even omdat haar hoofd behoorlijk bonkte. Maar ze opende haar ogen al gauw weer omdat ze nu pas besefte dat ze zich niet geheel veilig voelde hier in het park in haar eentje. Een opgejaagd gevoel ging door haar heen en ze keek even om haar heen, bang dat Leroy of Martin ineens voor haar neus konden staan. Ze slikte even en staarde daarna wat naar de Chihuahua's die zo'n tien meter verderop rondjes achter elkaar aan aan het rennen waren. Ze glimlachte waterig. De hondjes waren ook zo onbezorgd. Ooit was zij dat ook geweest. Nog niet eens zo heel lang geleden. Ze zuchtte even.
Op een gegeven moment verscheen Rowan. Katelynn keek niet op. Ze zag in haar ooghoek dat Rowan naast haar op het bankje kwam zitten. Ze zwegen beide een tijdje, tot Rowan de ijzige stilte doorbrak en zei dat het hem speet. Zijn reactie was onterecht geweest en zij had gelijk. Ze zouden het op haar manier doen. Katelynn beet op haar lip en keek nu op naar Rowan. Ze haalde haar hand even door haar donkerbruine haren. Wallen stonden onder haar ogen. Ze voelde zich echt het tegenovergestelde van aantrekkelijk.
"Ik wil niet dat je dat puur zegt om mij mijn zin te geven," sprak Katelynn nu zachtjes.

Rowan Rivers

Ze zei eigenlijk alleen maar dat hij dat niet moest zeggen om haar zin te geven. 'Dat doe ik ook niet. Ik heb er over nagedacht en ik wil niet in de problemen komen. Ik wil een leven met jou opbouwen. Dat kan niet, als er iets gebeurt. Als ik opgesloten wordt. Dan ben je alleen. Ik wil naar de toekomst kijken, ik wil met je trouwen, ik wil verder kijken dan wat er nu allemaal speelt.' zei hij zacht en eerlijk tegen haar. Hij streek met zijn vingers over haar hand heen en hij bleef naar haar kijken. 'Wil jij dat ook?' vroeg hij zachtjes aan haar.

Katelynn Camryn Leighton

Hij zei dat hij het niet zei om haar haar zin te geven. Hij had er over nagedacht en zei dat hij niet in de problemen wilde komen. Hij wilde een leven opbouwen met haar. Katelynn glimlachte lichtjes.
Rowan zei dat hij naar de toekomst wilde kijken, hij wilde met haar trouwen en hij wilde verder kijken dan wat er nu allemaal speelde.
Katelynn keek hem aan en knikte langzaam. "Natuurlijk wil ik dat.." reageerde ze op zijn vraag. Haar ogen twinkelden lichtjes.

Rowan Rivers

Ze zei dat ze het natuurlijk wilde, de blik in haar ogen gaf hem een geweldig gevoel en hij sloeg zachtjes zijn armen om haar heen. 'Ik hou van je, Katelynn. Ik weet dat ik nogal impulsief op dingen reageer, maar dat is nooit echt mijn bedoeling.' zei hij zachtjes tegen haar. 'Meestal bedoel ik het wel heel erg goed.' fluisterde hij. 'Zullen we terug lopen? Ik ben moe en jij kunt waarschijnlijk ook wel wat rust gebruiken nu.' zei hij zachtjes. 'Kan jij dan iets regelen bij het OM morgen? Ik wil dat er zo snel mogelijk actie ondernomen wordt, want ik ben hier niet zo gerust op.' zei hij zacht. Leroy zou echt niet lang wachten.

Katelynn Camryn Leighton

Hij sloeg zijn armen om haar heen en zei dat hij van haar hield. Daardoor glimlachte Katelynn weer. "Ik hou ook van jou," kaatste ze het terug. "En je excuses zijn aanvaard. Ik kan af en toe ook gewoon een beetje koppig zijn," gaf ze nu eerlijk toe.
Ze gaapte even en riep de Chihuahua's terug toen ze bijna uit beeld renden. De hondjes hobbelde terug en Katelynn keek weer opzij naar Rowan, die voorstelde om weer terug te lopen. Daarop knikte ze. Ze deed de kleine hondjes aan de riem omdat die nog weleens niet wilden luisteren. Mack liep gewoon los.
"Ik zal morgen wat regelen, ja," knikte ze nu. "Ik moet sowieso nog naar kantoor. Ik heb al een hele tijd een afspraak gepland staan voor morgen die vrij belangrijk is."
Ze stond op van het bankje en trok haar kleding recht, waarna ze Rowans hand vastpakte en in haar andere hand de riemen van de hondjes vast had. Rustig begon ze te lopen richting haar riante villa.

Rowan Rivers

Ze hield ook van hem en zijn excuses werden aanvaard, ze gaf toe dat ze af en toe best een beetje koppig kon zijn. 'Dat is zo, maar ik vind je leuk zoals je bent.' zei hij zachtjes. Hij liep met haar mee, ze zei dat ze morgen iets zou regelen, ze moest naar kantoor. Ze had al een hele tijd een afspraak staan waar ze echt heen moest. 'Ik vind het jammer, maar ik snap het wel. Ik mag zeker niet mee?' vroeg hij met een zwakke glimlach op zijn gezicht aan haar. Hij zag er tegen op om zelf naar het bureau te gaan, het ging echt niet goed tussen hem en die hoofdinspecteur.

Katelynn Camryn Leighton

Ze glimlachte even toen Rowan beaamde dat ze soms koppig was, maar dat hij haar leuk vond zoals ze was. Rustig liepen ze verder richting haar huis.
"Nee, dat lijkt mij niet echt een goed idee," lachte Katelynn toen Rowan zei dat hij zeker niet mee kon. "Ik denk dat dat een beetje een gekke situatie zou opleveren," plakte ze er nog achteraan.
Eenmaal thuis liet ze de hondjes los en zorgde ze voor vers water en nieuw voer voor alle honden. Daarna ruimde ze beneden even wat dingen op zodat het allemaal weer netjes was en ging toen naar boven. Ze ging even douchen en kroop daarna in bed. Na een halfuur piekeren en peinzen over dingen viel ze toch nog vrij vroeg in slaap.

Rowan Rivers

Hij sliep heel slecht. Hij zag er tegenop om Katelynn alleen te moeten laten, dat wilde hij helemaal niet en hij had ook geen zin om naar het werk te gaan. Hij wilde bij haar blijven en dat was alles. Hij kwam overeind toen hij merkte dat ze bewoog en hij haalde een hand door zijn haar. Hij trok snel wat kleding aan, hij zou wel meteen naar het bureau gaan, dan had hij wat afleiding en zat hij hier niet constant op haar te wachten, dat zou zeker niet goed gaan. Hij zou de hoofdinspecteur wel negeren..

Katelynn Camryn Leighton

Ze was de volgende dag al vroeg op kantoor. Ze regelde daar eerst nog wat zaken en vertrok daarna naar de rechtszaal. Daar woonde ze een zitting bij. Toen dat klaar was trok ze een collega van het OM aan zijn jasje en ging met hem zitten om alles te vertellen wat betreft Leroy. Hij noteerde alles en ze zouden een klopjack opzetten om Leroy te vinden. Katelynn bedankte hem en was al begin van de middag klaar op haar werk. Eigenlijk was er nog genoeg te doen, maar hetgeen wat gedaan móest worden had ze gedaan.
Eenmaal in haar auto werd ze gebeld. Een anoniem nummer. Maar dat had ze wel vaker. Zonder verder na te denken nam ze op. Er was eerst een lange stilte, daarna begon een vervormde stem te praten. Er werden dreigementen naar haar hoofd geslingerd en er werd gezegd dat ze vaker contact met haar op zouden nemen en dat ze bereikbaar moest blijven, want ze moest dingen gaan doen. Als ze er met iemand over zou praten zouden ze haar meteen omleggen en als ze niet zou luisteren zouden er ook harde consequenties aan hangen.
Terwijl de vervormde mannenstem aan de andere kant van de lijn al lang verdwenen was en er een pieptoon te horen was, bleef Katelynn met haar mobiel tegen haar oor zitten. Haar hand trilde en haar huid zag lijkbleek. Ze keek ietwat paranoia om haar heen, aangezien ze hadden gezegd dat ze alles zagen en altijd wisten waar ze was. Langzaam liet ze haar mobiel zakken en drukte het gesprek weg. Ze stopte haar mobiel weg en bleef nog zo'n tien minuten in de auto zitten, voor haar uit starend en angstig. Daarna reed ze langzaam richting haar huis. Ze keek overdreven vaak in de spiegels en wantrouwde elke auto die haar ook maar eventjes leek te volgen.
Wat moest ze hier in godsnaam mee? Het melden? Aangifte doen? Het tegen Rowan zeggen? Het dreigement herhaalde zich in haar hoofd. Een rilling trok over haar rug. Geen strak plan. Ze slikte moeizaam, haar hoofd bonkte weer onwijs en ze voelde zich plotseling echt heel erg moe.
Wie zou er achter zitten? Leroy en zijn vrienden? Of Martin misschien? Nee, die zat nog vast... Toch..? Of had hij zijn connecties buiten de gevangenis? Katelynn kneep in het stuur tot haar knokkels wit kleurden. Ze reed de oprit op en trok de handrem al aan voordat de auto fatsoenlijk stilstond, waardoor er een lelijk geluid klonk. Rissig trok ze de sleutels uit het contact en stopte die in haar tas. Weer bleef ze even zitten, voor haar uit starend. Ze wilde schreeuwen, vloeken, tieren, huilen, gillen. Maar ze deed niets.

Rowan Rivers

Hij was eerder naar huis gegaan, hij kon het werk echt niet uitstaan, hij werd boos om elk klein dingetje. Daarom had hij alleen maar papier werk zitten doen en was hij uiteindelijk terug gereden. Hij had een stukje hardgelopen met Mack en nu kwam hij thuis,hij zag de auto van Katelynn staan en toen hij dichterbij kwam zag hij haar zitten. Dan was ze vast net terug. Ze zat alleen nogal stil en staarde voor haar uit, waardoor hij bezorgd bleef kijken. Hij tikte op het raam en opende daarna de deur. ' Je ziet er uit alsof je een spook hebt gezien. gaat het wel?' Vroeg hij zacht.

Katelynn Camryn Leighton

Haar keel voelde droog aan en haar hart ging tekeer. Ze wist echt niet wat ze moest doen. Normaal was zij altijd juist iemand die alles via de 'goede' weg wilde oplossen. Dus aangifte zou doen. Maar nu wist ze niet of ze dat kon. Waarschijnlijk niet. Ze wilde haar leven niet riskeren. Al leek die nu ook niet zeker.
Een misselijk gevoel van de spanning overviel haar. Ze slikte moeizaam. Haar gezicht zag bleek.
Ze schok zich werkelijk rot toen er op het raam geklopt werd, angstig keek ze op en probeerde haarzelf bij elkaar te rapen toen ze zag dat het Rowan was. Hij opende de deur en zei dat ze eruit zag alsof ze een spook had gezien. Daarna vroeg hij of het wel goed met haar ging.
Katelynn toverde met heel veel moeite een waterige glimlach op haar gezicht en ze knikte langzaam. "Ja... Ja, gaat wel. Alleen een beetje moe," sprak ze zachtjes. Ze keek even schichtig om haar heen en stapte toen uit, waarna ze het portier dichtgooide en de auto op slot deed.