Police Life

Katelynn Camryn Leighton

"Hmm," was het enige dat ze nog wist te reageren op Rowans woorden. Ze leek een beetje in een soort trance te raken, ze kon alleen nog maar letten op de heerlijke aanrakingen en hoopte ergens dat het moment nooit meer voorbij zou gaan. Haar hele lichaam was volledig aangespannen. Het genot werd steeds meer, tot ze luid kreunend en sidderend tot haar hoogtepunt kwam. Daarna ontspande haar lichaam weer en zuchtte ze zachtjes en voldaan. Ze legde haar hoofd neer op de bank en staarde wat naar het plafond.

Rowan Rivers

Ze leek niet eens meer echt op hem te kunnen reageren en dat was eigenlijk een heel goed teken, hij deed het dus goed. Het was duidelijk dat het heel heftig was en dit was voor hem weer vreselijk opwindend, hij zou zo nog een keertje kunnen, al wist hij niet of ze daar wel echt op zat te wachten. Ze ontspande weer en hij liet zijn vingers langzaam over haar been heen glijden en hij kwam weer wat meer overeind, daarna boog hij over haar heen en zoende hij haar heel zachtjes en rustig. Hij keek haar weer aan en hij streek langs haar wang. 'Ik geloof dat ik verliefd op je begin te worden,' fluisterde hij nu, heel eerlijk. Hij voelde zich er vreselijk schuldig door, maar het maakte hem ook wel gelukkig. Misschien moest hij toch de afscheidsbrief van Andrea lezen, misschien gaf het hem wat meer rust. Hij schudde zijn hoofd even, hij wilde er niet te veel aan denken. 'Deed ik het een beetje goed? Volgens mij vond je het wel lekker,' zei hij nu weer met een grijnsje op zijn gezicht.

Katelynn Camryn Leighton

Ze voelde Rowan zijn vingers over haar been glijden en vervolgens boog hij over haar heen en zoende hij haar, dit keer zachtjes en rustig. Katelynn zoende terug en keek hem daarna diep in zijn blauwe ogen aan. Hij zei dat hij geloofde dat hij verliefd op haar begon te worden. Dat zorgde voor een glimlach op Katelynn's gezicht.
"Ik ook op jou.." fluisterde ze zachtjes terug. Ze liet haar hand langs zijn kaaklijn glijden en bleef hem aankijken. Hij deed echt iets met haar wat geen man tot nu toe haar had kunnen geven. Ook Martin niet. En vooral de laatste periode van hun relatie niet.
"Hmm, je deed het perfect," sprak ze nu, waarna ze grijnsde en een knipoog gaf.

Rowan Rivers

Ze kreeg een glimlach op haar gezicht door wat hij zei, dat vond hij toch wel een goed teken, daarna zei ze zelfs dat ze ook verliefd begon te worden op hem. Hij voelde zijn hart sneller kloppen, hij was er oprecht blij mee. Ze liet haar hand langs zijn kaaklijn glijden, hij moest zich nog steeds scheren, maar dat kwam straks wel. Ze zei grijnzend dat hij het perfect had gedaan, waardoor hij een fonkeling in zijn ogen kreeg. 'Jij ook,' zei hij zacht en hij zoende haar nog even, daarna kwam hij van haar af en trok hij zijn broek weer fatsoenlijk aan. Hij staarde even voor zich uit en daarna keek hij opzij naar haar, hij haalde de wat verfrommelde brief van Andrea uit zijn zak en hij ademde diep in. 'Ik moet het lezen... om het af te kunnen sluiten...' zei hij zachtjes. Zijn vingers gleden er over heen, hij vond het echt moeilijk, maar als hij verder wilde met Katelynn, wist hij dat hij ook vooruit moest kijken. Hij gaf haar nu voorzichtig de brief aan. 'Wil je... wil je kijken of er niet in staat dat het mijn schuld is?' vroeg hij nu zacht.

Katelynn Camryn Leighton

Hij zoende haar nog even en kwam daarna van haar af en begon zijn broek weer goed aan te doen. Katelynn kwam nu ook overeind en trok haar string weer goed en haar rokje ook. Daarna keek ze opzij naar Rowan, die een verfrommeld briefje uit zijn zak haalde. Eerst keek ze ietwat vragend, niet wetend wat hij vast had. Maar al gauw herinnerde ze zich de afscheidsbrief weer. Rowan zei dat hij het moest lezen, om het af te kunnen sluiten. Daarop knikte Katelynn.
"Dat begrijp ik.." zei ze zacht. Hij vroeg nu of zij eerst wilde kijken of er niet in stond dat het zijn schuld was. Katelynn knikte opnieuw en pakte het briefje aan. Ze vouwde het met enige tegenzin open en begon langzaam te lezen.
In de eerste zinnen excuseerde Andrea zich alleen maar. Blijkbaar had ze echt geen waarde meer gehecht aan het leven, had ze het echt niet meer aangekund. Tranen begonnen in Katelynn's ogen te branden toen ze de woorden las. Het greep haar echt aan. De gevoelens van Andrea waren perfect verwoord, recht vanuit haar hart. De onzekerheid, de angst, de pijn, de zorgen.. Katelynn slikte even. Ze kreeg onwijs veel medelijden met Andrea, hoewel ze haar niet eens kende en hoewel ze er niet eens meer was.
De laatste zinnen van de brief vond ze ergens echt geweldig. Het zou voor Rowan echt een opluchting zijn, een soort stok achter de deur om gewoon verder te gaan en niet bang te zijn een nieuwe relatie aan te gaan.
Na het lezen van de brief keek Katelynn Rowan eerst even aan. Ze slikte even en schraapte haar keel. "Er staat geen enkel verwijt in," sprak ze toen zachtjes. "Alleen precies hoe ze zich voelde.. En waarom ze het heeft gedaan.."

Rowan Rivers

Ze pakte de brief aan en hij ademde diep in, hij vond dit moeilijk, hij was heel bang. Hij had zelf echt het gevoel dat hij er meer voor haar had moeten zijn, dat hij dit had kunnen voorkomen. Hij wist wel dat het niet zo makkelijk werkte, dat ze veel te veel hadden meegemaakt en dat Andrea de laatste jaren bijna haarzelf niet meer was, maar ze was voor hem nog steeds heel belangrijk, dat was ze altijd geweest en daarom wilde hij haar ook niet missen. Daarom deed het ook zo veel pijn. Hij keek weer opzij naar Katelynn, ze had tranen in haar ogen, maar dat was niet zo gek. Er stond geen enkel verwijt in, alleen hoe Andrea zich voelde, waarom ze het had gedaan. Hij knikte langzaam, nu durfde hij het wel aan. Hij pakte de brief voorzichtig van haar aan en hij ademde diep in, daarna gleden zijn ogen over de regels heen. Hij kreeg een brok in zijn keel en hij voelde zich misselijk worden. Ze nam hem niets kwalijk. Helemaal niets. Ze wilde zelfs dat hij een leuke nieuwe vriendin vond. Dat was in ieder geval een enorme opluchting, hij hoefde zich niet schuldig te voelen omdat hij nu iets met Katelynn had. Toch merkte hij ook dat het hem intens verdrietig maakte. Ze was echt ongelukkig geweest en dat deed hem heel veel pijn. Hij stopte de brief weer weg en de tranen liepen over zijn gezicht heen, maar hij wist dat hij hier doorheen moest voor hij ooit echt verder kon.

Katelynn Camryn Leighton

De volgende ochtend werd ze al echt heel vroeg wakker. Ze had redelijk onrustig geslapen. Ze keek eerst nog even een tijdje naar hoe Rowan sliep, maar was op een gegeven moment toch uit bed gestapt en had zich aangekleed en haar make-up en haren gedaan. Daarna was ze naar beneden gegaan en had ze de hondjes begroet en ze even voor een kort rondje mee naar buiten genomen. Terug in huis liet ze de hondjes weer los en vulde ze de voerbakken en drinkbakken. Daarna pakte ze een bakje yoghurt en terwijl ze dat rustig op at begon ze op haar laptop alvast wat werk voor te bereiden.

Rowan Rivers

Toen hij wakker werd zag hij dat het bed verder leeg was. Hij moest wel een beetje wennen aan het ritme van Katelynn. Hij kwam overeind en hij kwam tot de conclusie dat zijn tas met kleding nog beneden stond. Daarom trok hij alleen maar zijn boxer aan en daarna liep hij naar beneden toe. Hij zag dat Katelynn al bezig was en daardoor glimlachte hij een beetje. Hij pakte wat kleding uit de tas en hij trok een broek aan, daarna liep hij naar haar toe en drukte hij kort zijn lippen op haar wang. Hij maakte langzaam de knoopjes van zijn overhemd dicht, hij was niet echt op zijn best in de ochtend, maar het ging nu wel redelijk.

Katelynn Camryn Leighton

Op een gegeven moment hoorde ze gerommel boven en al gauw daarna verscheen Rowan beneden in zijn boxer. Hij glimlachte naar haar en Katelynn glimlachte terug. Daarna trok Rowan een broek aan en kwam naar haar toe lopen. Hij drukte zijn lippen kort op haar wang.
"Goedemorgen," glimlachte Katelynn. "Wakker?" Ze lachte even omdat Rowan er echt nog heel erg slaperig uit zag. "Ga jij ook weer werken vandaag?" vroeg ze er meteen achteraan.

Rowan Rivers

'Half... Ik moet even wennen aan de tijden waarop jij op staat.' zei hij grijnzend tegen haar. Ze was eigenlijk elke keer eerder wakker, maar hij had ook een heel ander ritme. Het maakte niet uit, hij vond het niet zo erg. ' Ja, ik ga zo naar het bureau. Jammer dat ik niet met make-up die blauwe plekken weg kan werken, maar ik zeg wel dat ik van de trap ben gevallen.' zei hij met een grijnsje op zijn gezicht. Hij wist niet of Steven dat ging geloven, maar hij kon moeilijk zeggen dat hij iets met Katelynn had en dat hij had gevochten met haar ex. Waarschijnlijk dacht Steven gewoon dat hij ruzie had gehad met iemand op straat, want dat was ook wel wat voor hem. 'Ik zie je dan vanavond wel weer, rond 6 uur?' Vroeg hij, hij stak zijn revolver bij zich en hij keek haar vragend aan.

Katelynn Camryn Leighton

Ze lachte even toen Rowan zei dat hij nog maar half wakker was en nog even aan de tijden dat zij opstond moest wennen.
"Je mag ook nog even doorslapen hoor," grijnsde ze. "En je mag best wat make-up van mij lenen," grinnikte ze op de volgende woorden van Rowan. "Wil je ook wat mascara?" Ze lachte weer even en stond toen op, stopte haar laptop in de laptoptas en zette haar lege bakje in de vaatwasser.
"Ja zes uur moet wel lukken, denk ik," knikte ze naar Rowan. "Er is heel veel werk te doen, maar om zes uur ga ik gewoon naar huis." Ze gaf even een knipoog en pakte toen al haar spullen en haar autosleutels. "Ik kom trouwens misschien ook nog bij jullie bureau langs."

Rowan Rivers

'Ach,ik score alleen maar punten bij de baas als ik eerder aan het werk ga, dus dat is niet zo erg.' zei hij tegen haar. 'En laat die mascara maar zitten, dan heb ik liever gewoon een heel erg mooi blauw oog. knap en aantrekkelijk ben ik toch wel.' zei hij tegen haar met een grijns op zijn gezicht. 'Hm, dat is leuk... Dan zien we elkaar vast. Stuur maar een berichtje als je in de buurt bent, dan zal ik zorgen dat ik er ben.' zei hij plagend. Ze moesten het nog steeds tussen hun houden, maar misschien konden ze wel even samen zijn. Hij gaf haar een zoen en daarna pakte hij zijn spullen. 'Ik zie je dan vanmiddag wel.' zei hij met een knipoog, daarna liep hij weg.

Katelynn Camryn Leighton

Ze grinnikte even om zijn woorden. "Alsof jij nog moet scoren bij je baas," lachte ze. "Maar je ziet mij wel verschijnen als ik nog bij jullie langs kom. Moet wat zaken doornemen en kijken of alles wel volgens de regeltjes verloopt." Ze grijnsde weer even en glimlachte toen Rowan haar nog een kus gaf en toen weg liep. Rustig liep ze achter hem aan, sloot het huis af en stapte in haar auto om richting het kantoor te rijden.

Rowan Rivers

Hij reed naar het bureau en hij merkte nu best wel goed dat ze hem echt vrolijk maakte. Hij voelde zich goed, ze gaf hem een bijzonder gevoel en dat gaf hem vertrouwen in een goede toekomst, terwijl hij dit gevoel al jaren niet had gehad. Hij stapte het bureau in, vrij vroeg voor zijn doen, maar Steven was vast al aan het werk. Zou hij naar hem toe gaan? Hij had Steven nu al een paar dagen niet echt gesproken en dat was niks voor hem, maar hij vond het ook moeilijk om tegen zijn vriend te moeten liegen over alles. Hij pakte nu toch twee kopjes koffie en daarna klopte hij aan bij Steven en stapte hij naar binnen. 'Goedemorgen.' zei hij vrij vrolijk. Hij zette de koffie neer en hij nam zelf een slok van zijn eigen koffie.

Steven Smith

De pijn was nog lang niet weg en hij zat nog aan flinke pijnstilling. Maar na een tijdje niks doen en thuis wat werk afhandelen was hij het echt meer dan zat. Sinds een paar dagen was hij weer volledig op het bureau aanwezig en deed zijn best om alle achterlopende zaken op te lossen of iets te regelen.
Ook vandaag was hij weer ruim op tijd op het bureau aangekomen en direct aan het werk geslagen. De druk was flink hoog. Het was echt even flink aanpoten. Wat de agenten op het bureau ook wel merkten, want Steven was niet te genieten tegen hen.
Hij zat over een dossier gebogen toen er op zijn deur geklopt werd. Daardoor keek hij op en zag hij Rowan binnen stappen. Die leek behoorlijk vrolijken groette hem. Steven groette hem kort terug.
"Zo, jij bent vrolijk," zei hij erachteraan. Hij had eigenlijk niet verwacht Rowan zo snel alweer vrolijk te zien, na het gedoe met Andrea. Hij keek richting de koffie die voor hem neer werd gezet en pakte die meteen op en nam een grote slok. "Hmm, daar was ik wel aan toe."

Rowan Rivers

Hij ging bij Steven zitten en hij grijnsde even door wat zijn vriend zei. 'Ik doe mijn best, maar het maakt mij vrolijk dat ik hier zit, met mijn beste vriend, dat het weer beter met je gaat. Want ik dacht op een bepaalt moment echt dat ik je zou verliezen.' zei hij tegen hem. Hij dronk wat van zijn koffie en hij keek weer naar Steven, Katelynn zorgde er echt voor dat hij zich beter voelde, dat ze hem een uitzicht op de toekomst gaf. Hij wist dat het nog lastig zou kunnen worden, maar nu ging het wel goed. Hij wilde Steven ergens wel vertellen over Katelynn, maar dan moest hij tegen de rest liegen en dat vond hij ook lastig. Hij had tegen Katelynn gezegd dat het kwam omdat hij het pijnlijk vond na Andrea, maar eigenlijk was het omdat hij bang was dat ze niet zouden begrijpen dat hij een relatie had met de officier van justitie. zouden ze dat wel begrijpen? 'Kan ik je ergens mee helpen? ie hebt het vast druk...' zei hij.

Steven Smith

Na Rowan's woorden schudde Steven zijn hoofd even grijnzend. "Gaan we nu opeens klef doen?" grinnikte hij. Hij nam nog een paar slokken van de koffie en keek weer even in het dossier. Rowan was een tijdje stil, maar vroeg op een gegeven moment of hij ergens mee kon helpen. Daardoor keek Steven weer op.
"Er is genoeg werk te doen," sprak hij. "Er worden straks wat verdachten gehoord, misschien kan jij daar bij zijn? En er moeten nog een aantal aangiftes doorlopen worden."

Rowan Rivers

'Klef? Ik raak je niet aan toch? Of wil je dat graag? ' Vroeg hij grijnzend aan zijn vriend. Hij stapte overeind en hij drukte nu heel plagend en lachend zijn lippen op de wang van Steven. 'Ja, natuurlijk, dat doe ik wel. Ik spreek je straks weer!' Zei hij tegen zijn vriend. Hij pakte een aantal dossiers en daarna liep hij de gang door, naar de verhoorruimtes. Hij pakte zijn mobiel even en hij zocht het gesprek met Katelynn op. Hij stuurde haar even een berichtje. Ik denk aan je en ik heb zin in je... stuurde hij, daarna ging hij de ruimte in.

Katelynn Camryn Leighton

Het was in de ochtend echt chaos op het werk. Het enige voordeel daaraan was dat ze afgeleid was en niet te veel aan Martin dacht. Ze werkte hard door, pleegde telefoontjes, zorgde voor huiszoekingsbevelen en voor telefoontaps. Daarna had ze en paar uur piketdienst, wat vandaag gelukkig mee viel qua drukte. Tussendoor ontving ze een berichtje van Rowan, waardoor er een glimlach op haar gezicht ontstond. Niet veel later gaf ze de piketdienst over aan een collega en pakte ze haar spullen. In de auto at ze even snel een broodje en rustig reed ze richting het bureau waar Rowan werkte. Ze moest daar wat dingen checken en ze zou een gesprekje hebben met Steven.
Ongeveer een half uur later stapte ze het bureau binnen. Haar zwarte naaldhakken tikten ritmisch op de grond terwijl ze de gangen door liep. Ze knikte wat naar agenten die ze zag, als begroeting, en merkte dat sommige flink naar haar aan het staren waren, vooral een aantal mannen. Toch liep ze stug door, met over haar schouder haar laptoptas en onder haar arm een stapel papieren. Voor het kantoortje van Steven bleef ze staan en klopte ze aan. Ze werd binnen gelaten en nam plaats aan zijn bureau, waarna ze begonnen te praten over de gang van zaken en sommige punten waaraan meer gewerkt moest worden binnen dit bureau.

Rowan Rivers

Het ging eigenlijk gewoon echt goed. Blijkbaar deed Katelynn hem goed, want hij was een stuk geduldiger en rustiger dan hij normaal was, hij kon zich beter concentreren en de verhoren liepen buitengewoon goed. Voor het eerst sinds tijden, sinds jaren, voelde hij zich trots op zichzelf. Hij vond dat hij het allemaal best wel goed deed. Hij hoopte dat Andrea ook trots op hem zou zijn. Dat Steven dat was. Hij liep de verhoor ruimte uit en hij werd aangestoten door een collega. ' Ze zit bij Smith hoor, moet jij niet een poging wagen? Volgens mij is het een verschrikkelijk wijf, maar daar voel je in bed niets van...' Vroeg de agent, waardoor Rowan lichtjes glimlachte, maar zijn hoofd schudde. Hij liep weg en hij pakte een bekertje koffie, daar was hij wel aan toe, zeker omdat hij zo vroeg op was gestaan deze ochtend.

Katelynn Camryn Leighton

Het gesprek ging niet zonder wat spanningen en discussies. Steven leek zich enorm hard in te zetten voor zijn werk, maar er waren gewoon wel wat puntjes waar aan gewerkt moest worden. En hij leek niet echt op commentaar te wachten. Katelynn bleef gewoon heel kalm en formeel, nam wat papierwerk met hem door en zette wat informatie op haar laptop. Op een gegeven moment sloten ze het gesprek toch nog vrij vriendelijk af en gaven ze elkaar een hand. Katelynn stopte haar laptop weer in de tas en stopte het papierwerk erbij, waarna ze de tas weer over haar schouder hing en het kantoortje verliet. Ze keek even op haar telefoon terwijl ze stil bleef staan. Straks had ze nog een afspraak en daarna moest ze op kantoor nog even wat dingen afronden. Misschien kon ze de laatste wel telefonisch doen. Dan zou ze het waarschijnlijk wel redden om om zes uur thuis te zijn.

Rowan Rivers

Hij nam nog een slok van zijn koffie toen hij zag dat Katelynn naar buiten kwam. Het was duidelijk dat ze hem niet zag en daardoor grijnsde hij even. Hij keek om zich heen, maar er was niemand in de gang. Daarom stapte hij naar haar toe en pakte hij haar hand vast, daarna nam hij haar met zich mee de verhoorkamer in waar hij al de hele dag zat te werken. Hier kwam niemand zomaar naar binnen. Hij sloot de deur achter zich en hij keek haar aan. 'Ben je een beetje lief geweest voor Steven?' Vroeg hij met een grijnsje op zijn gezicht, al wist hij hoe ze was. Hij had met haar samengewerkt en dat was ook niet elk moment soepel gegaan. Hij zoende haar meteen al en hij drukte haar zachtjes tegen de muur.

Katelynn Camryn Leighton

Ze stopte haar mobiel weer weg en wilde richting de uitgang van het bureau lopen, maar ze werd ineens bij haar hand gepakt en meegesleurd. Toen ze zag wie het was glimlachte ze en schudde ze even haar hoofd. Rowan nam haar mee naar een verhoorruimte en vroeg haar of ze een beetje lief was geweest voor Steven.
"Niet helemaal," sprak ze. "Maar ik heb mijn best gedaan." Ze grinnikte even zachtjes. Vervolgens zoende Rowan haar en drukte hij haar tegen de muur. Katelynn ging mee in de zoen en keek hem later weer aan.
"Ik heb hier zó geen tijd voor," lachte ze. "Ik wordt over een halfuur verwacht op een ander bureau."

Rowan Rivers

'Hij is koppig hé? nu weet je wat ik al die jaren al moet doormaken...' zei hij grijnzend tegen haar. Hij streek langs haar wang en door wat ze zei grinnikte hij even. ' Je hebt altijd tijd voor mij, toch? Ik wil niet dat je op dat andere bureau opeens een ontzettend knappe agent aan de haak slaat, ik wil moet je wel even duidelijk maken dat je bij mij hoort.' Plaagde hij haar nu. 'En als je daar over een halfuur moet zijn heb je nog twintig minuten met mij.' Mompelde hij daarna. Hij liet zijn handen over haar lichaam heen glijden en daarna drukte hij zijn lippen in haar hals. Hij wist dat dit gevaarlijk was, maar hij hoopte maar gewoon dat Steven druk was en hem niet opkwam zoeken om te lunchen. Hij drukte zijn lichaam tegen haar aan en hij keek daarna weer in haar ogen. 'Ik kan alleen maar denken aan gisterenavond en aan hoe leuk ik je vind...' zei hij grijnzend. Daarna zoende hij haar weer.

Katelynn Camryn Leighton

"Koppig?" herhaalde ze Rowan. "Niets van gemerkt hoor," zei ze sarcastisch, waarna ze even haar tong uitstak. Daarna schudde ze haar hoofd even om zijn woorden. "Oh, maar dan mag jij hier ook niet blijven. Want straks sla jij hier een andere knappe dame aan de haak," grapte ze nu. Ze nam een klein beetje afstand van Rowan en keek hem aan.
"Het is vijfentwintig minuten rijden naar dat bureau, gekkie," lachte ze nu. Ze keek weer even op haar mobiel. "En laat ik nu nog maar zevenentwintig minuten hebben om er te komen."
Ze had echt wel zin in Rowan en wilde het liefst blijven, maar haar afspraken waren belangrijk en te laat komen was echt geen optie voor haar. Ze was nog nooit ergens te laat gekomen.
Langzaam boog ze nog iets naar voren en gaf ze Rowan een kus. "Wees blij dat ik al voor eten voor je zorg vanavond," grijnsde ze hem daarna toe. "En volgens mij moet jij ook hard aan het werk, want zover ik van Steven begreep loopt het allemaal nog een beetje achter hier." Ze gaf hem een knipoog.
"Tot vanavond, Rowan," sprak ze hem nog toe. Ze bleef hem nog even glimlachend aankijken, met twinkelende ogen, maar draaide zich toen om en trok de deur weer open. Daar stond ineens een agent, recht voor haar. Hij keek met grote ogen en duidelijk verbaasd van haar naar Rowan. Katelynn's gezicht trok strak en ze keek weer even achterom naar Rowan.
"Zorg dat je die zaken op orde krijgt, Rivers," sprak ze hem toen streng en formeel toe, om de situatie te redden. Daarna grijnsde ze weer even naar hem, wat de agent niet kon zien. Vervolgens beende ze weg.