Police Life

D U D E

Blijkbaar fokte hij Rowan op. Wat ook niet heel erg raar was. Maar hij had hier gewoon echt geen zin in en wilde eigenlijk gewoon dat Rowan het kantoortje zou verlaten.
"Jaloers?" herhaalde hij nog even hoofdschuddend en grijnzend. Vervolgens stapte Rowan naar hem toe en greep hem vast bij zijn keel, om hem daarna omhoog te trekken uit zijn stoel. Hij trok zichzelf ruw los en stapte achteruit om wat ruimte te creëren.
"Gedraag je eens, Rivers, anders zal ik je gedrag moeten melden en kan je een schorsing verwachten," siste hij dreigend. Hij sloeg zijn armen over elkaar heen en keek Rowan doordringend aan.
"En ik ben absoluut niet jaloers. Als ik haar zou willen neuken had ik dat al lang gedaan."

Rowan Rivers

Hij bleef grijnzen, dat vond hij misschien nog wel het ergste, het maakte hem zo intens kwaad. 'Een schorsing? Voor jou ja, jij doet hier niets, je voert geen zak uit, je kan er echt niets van. Het enige waar jij goed in bent is in het beledigen van anderen.' beet hij de man toe. Hij sloeg zijn armen over elkaar en keek hem doordringend aan, daarna zei de man dat hij absoluut niet jaloers was. Als hij Katelynn had willen neuken, had hij dat allang gedaan. Dat was de druppel voor Rowan, die toch al heel jaloers was. Het was nu vooral de manier waarop de man over haar sprak die hem helemaal gek maakte, daarom haalde hij ook direct keihard uit.

DUDETJE

Rowan sneerde nog wat woorden naar hem en uiteindelijk vloog hij hem aan. Hij deed nog een poging om het te ontwijken, maar hij was te laat en Rowan's vuist kwam vol in zijn gezicht. Dat zorgde ervoor dat hij naar achteren wankelde en zijn handen voor zijn gezicht sloeg. Bloed druppelde uit zijn neus en lip. Hij staarde even naar het bloed in zijn hand en keek toen op naar Rowan.
"Jij bent echt niet goed in je hoofd man.." gromde hij naar hem. Hij pakte een zakdoek van zijn bureau en probeerde het bloed een beetje weg te vegen. "Rot op uit mijn kantoortje en ik wil je hier niet meer zien," siste hij naar Rowan. "En zoek een psychiater of zo. Al denk ik niet meer dat je überhaupt te redden bent. Mafkees."

Rowan Rivers

Eigenlijk gebeurde er niets, hij kreeg geen klap terug, terwijl hij daar wel op gehoopt had. Hij had gehoopt zich volledig uit te kunnen leven om zich af te reageren, want hij was zo kwaad door alles over Katelynn. Hij hield van haar, het deed hem pijn als iemand zo over haar sprak, zo respectloos. Hij kreeg te horen dat hij niet goed in zijn hoofd was en dat hij op moest rotten. 'Jij bent degene die helemaal gestoord is. Je hebt een misvormd beeld van de wereld, vriend. Je zal snel genoeg weg zijn hier.' beet hij de man toe, daarna vertrok hij wel. Hij griste snel zijn spullen bij elkaar en daarna sprong hij in de auto. Waarschijnlijk was hij hier voorlopig niet welkom.

Katelynn Camryn Leighton

Het was enorm druk op haar werk en door een tijdelijk personeelstekort kwam er extra veel op haar bordje terecht. Daarnaast was ze ook nog druk bezig aan de zaak van Steven, waar wel al wat vorderingen in kwamen. Maar het was allemaal belachelijk veel werk en ze raakte daardoor- onwillig- toch gestrest.
Ook haar bazen hielden alles goed in de gaten wat zorgde voor nog meer druk. Omdat het bij de hoofdinspecteur niet goed ging begonnen ze mee te kijken. En dat was uiteindelijk Katelynn haar verantwoordelijkheid.
Later dan ze eigenlijk gepland had, rondde ze haar werk af voor vandaag en pakte ze haar tas. Toen ze net haar kantoortje wilde verlaten ging haar mobieltje. Ze nam op en luisterde verbijsterd naar wat er verteld werd aan de andere kant van de lijn. Martin werd misschien eerder vrijgelaten omdat ze niet genoeg bewijzen tegen hem hadden om hem echt nog veel langer vast te houden. Ze wist even geen woord uit te brengen en mompelde maar iets terug, waarna ze ophing. Een duizelig gevoel ging door haar heen en ze moest zichzelf echt even een schop onder haar kont geven om weer terug in de realiteit te komen. Nog niets was zeker, ze moest zich niet onnodig druk gaan maken. Al wist ze niet of dat haar daadwerkelijk ook ging lukken.
Ze had net haar mobiel weer weggestopt toen hij weer af ging. Ze zuchtte even luid en pakte haar mobieltje weer tevoorschijn en nam op. Opnieuw luisterde ze stilletjes en lichtelijk geschokt naar de woorden die aan de andere kant van de lijn werden uitgesproken. Rowan had de hoofdinspecteur in mishandeld. Katelynn's hoofd begon te bonken en ze schudde haar hoofd. Ze moest moeite doen om niet hardop te gaan vloeken. Ze hing op en klemde haar kaken stijf op elkaar. Waarom nou precies nu? Ook dit zou weer een donkere wolk boven haar betekenen. Er zouden waarschijnlijk onderzoeken gestart worden en ze zou waarschijnlijk genoeg gezeik krijgen van bovenaf, aangezien het allemaal onder haar verantwoordelijkheid viel.
"Verdomme," siste ze half binnensmonds en zo zacht als ze maar kon, al wilde ze het liever keihard schreeuwen. Ze haalde even diep adem en probeerde te kalmeren, maar het was gewoon even te veel. Met grote passen verliet ze de rechtbank en liep ze richting haar auto. Ze stapte in haar auto en toetste toen Rowans nummer in. Ze wachtte even en probeerde nog wat rustiger te worden, waarna ze begon te bellen.

Rowan Rivers

Hij had zijn ogen gesloten en hij zat nog steeds doodstil in de auto. Langzaam begon tot hem door te dringen wat er precies gebeurd was. Katelynn zou niet blij zijn. Ze zou waarschijnlijk niet inzien dat hij dit juist gedaan had omdat hij van haar hield, om haar te beschermen. Hij ademde diep in, hij mistte Steven zo enorm. Hij had dit met Steven uit kunnen praten, met Steven kon hij duizend keer beter samenwerken en kwamen ze er uit. Dat kon hij niet met een andere hoofdinspecteur, dat lukte hem gewoon niet, zeker niet als het zo'n walgelijke klootzak was. Toen zijn mobiel ging schrok hij op. Het was Katelynn, natuurlijk. Hij nam op en bleef even stil. 'Oké, ik weet dat je boos bent, dat je er waarschijnlijk niets van begrijpt, maar laat mij dit uit leggen. Dan kan je daarna boos worden. Ben je al thuis?' Vroeg hij haar nu.

Katelynn Camryn Leighton

Ze startte haar auto en reed langzaam weg terwijl ze haar mobiel in haar hand had en wachtte tot Rowan op zou nemen.
Toen hij opnam zei hij direct dat hij begreep dat ze boos was en dat hij het wilde uitleggen, daarna vroeg hij haar of ze al thuis was.
Katelynn haalde even diep adem en beet op haar lip. Alle emoties en gedachten bleven door haar hoofd draaien.
"Verdomme Rowan," siste ze nu gedempt. Er klonk luid getoeter omdat Katelynn totaal niet met het verkeer bezig was. "Wat valt er uit te leggen als je iemand mishandeld heb Rowan? Je heb toch verdomme een mond om mee te praten?" Ze trapte het gaspedaal diep in toen het stoplicht op groen sprong.
"Hoe wil je nou weer dat ik dit ga oplossen? Jezus Rowan, denk toch een keer na voordat je wat doet," raasde ze door. "En nee ik ben nog niet thuis maar ik ben wel onderweg. Ik wil even alleen zijn. We spreken elkaar wel weer," sloot ze vrij formeel af. Ze drukte het gesprek weg en smeet haar mobieltje op de bijrijdersstoel.

Rowan Rivers

Ze begon meteen te vloeken en dat ging eigenlijk ook door in het hele gesprek. Ze was niet thuis, ze was onderweg. Ze wilde alleen zijn en ze spraken elkaar wel weer. Hij kreeg totaal niet de tijd om uit te leggen dat het om haar gegaan was. Dat had de hoofdpinspecteur natuurlijk niet verteld. De vuile klootzak. Hij sprong uit zijn auto en hij liep woedend terug het bureau in, nu zou het niet bij een simpele klap blijven. Hij beukte de deur van het kantoor open, maar daar was niemand. Hij zocht in het bureau, maar hij was nergens te vinden. Hij raakte enorm gefrustreerd en uiteindelijk reed hij maar naar het hotel. Hij had daar eigenlijk nooit meer iets te zoeken, maar Katelynn wilde hem duidelijk niet bij haar hebben.

Leroy Rivers

Hij kreeg een kort telefoontje en met een grijns op zijn gezicht trof hij alle voorbereidingen. Deze keer zou het voor haar niet zo heel leuk worden, dat was heel zeker. Ze zou elk moment bang moeten zijn voor alles. Hij wist dat ze bijna thuis was, hij wist precies wat er ging gebeuren en hij keek er ook nog eens naar uit. Al die tijd had hij zich in moeten houden, maar nu kon hij eindelijk al zijn plannen uitvoeren.

Katelynn Camryn Leighton

Ze probeerde weer wat te kalmeren, wat redelijk lukte, al bleef ze gestrest en voelde zich opgejaagd door alles wat ze moest gaan regelen en waar ze al mee bezig was.
Eenmaal bij haar huis parkeerde ze haar auto op de oprit. Ze liet de motor afslaan en trok de sleutel uit het contact. Met haar hand ging ze even door haar haren heen en ze zuchtte zachtjes. Voor een aantal minuten sloot ze haar ogen en peinsde ze door over alles. Daarna opende ze haar ogen weer, pakte haar mobieltje van de bijrijdersstoel en pakte haar tas van de achterbank, waarna ze het portier opende en uit haar auto stapte. Ze sloeg haar tas over haar schouder en vergrendelde haar auto. Daarna liep ze door naar de voordeur en haalde die van het slot af en opende die.

Leroy Rivers

Hij liet iemand anders Rowan in de gaten houden, zodat ze precies wisten wat hij aan het doen was, dat was wel zo handig. Hij wilde geen verassingen. Nu kwam het vrouwtje binnen en zodra ze in de gang stond beukte hij de deur dicht. Hij pakte haar vast, legde zijn hand op haar mond en hij sleurde haar met zich mee. Twee van zijn vrienden liepen meteen met hem mee en hij gooide haar op een stoel. Meteen bond hij haar polsen achter haar rug vast en staarde hij naar haar, met een grijnsje op zijn gezicht.

Katelynn Camryn Leighton

Ze was zo diep in gedachten verzonken dat ze eigenlijk niets opmerkte toen ze binnen stapte. Pas toen ze vastgegrepen werd en de deur dicht gegooid werd besefte ze dat het foute boel was. Leroy sloeg een hand voor haar mond en Katelynn deed alsnog pogingen tot schreeuwen. Hij smeet haar op een stoel en bond haar polsen bij elkaar achter haar rug. Daarna keek hij haar met een grijs aan. Adrenaline pompte door Katelynn haar lichaam en haar ogen stonden geschrokken en lichtelijk angstig. Ze wist geen woord uit te brengen nu, ze was volledig overrompelt.

Leroy Rivers

'Ja, daar zit je dan hé.' zei hij grijnzend tegen haar. Hij liet haar gewoon zitten en hij pakte een glas water voor zichzelf. Hij leunde tegen haar tafel aan en hij nam een paar slokken van zijn drinken. 'Ik had zo veel geweldige plannen voor jou, maar toen werden jullie voorzichtig en moest ik geduldig zijn. Maar ik wist wel dat het weer fout zou gaan, jullie zouden vanzelf weer ergens ruzie over hebben en allebei niet zo voorzichtig meer zijn.' zei hij, met dezelfde grijns op zijn gezicht. 'Je zou denken dat je slimmer bent dan dit, Katelynn.'

Katelynn Camryn Leighton

Leroy gedroeg zich alsof hij thuis was en hij deed alsof dit de gewoonste zaak van de wereld was. Hij pakte water voor zichzelf en zei dat hij geweldige plannen met haar had. Door die woorden trok er een rilling over haar rug. Hij zei dat hij tot nu toe nog geen actie had kunnen ondernemen omdat ze zo voorzichtig waren geweest, maar hij had geweten dat het ergens weer fout zou lopen. Katelynn trok haar wenkbrauwen omhoog en dacht na. Hoe wist hij dat überhaupt, alles wat net gebeurd was, was echt heel actueel.
"Hoe weet jij wat er gebeurd is?" klonk ze gedempt. "En wat wil je van mij? Ik weet zeker dat we dit gewoon beter kunnen uitpraten, als volwassenen onder elkaar.." probeerde ze nu voorzichtig.

Leroy Rivers

Ze wilde weten hoe hij wist wat er gebeurd was en wat hij van haar wilde, ze wist zeker dat ze dit beter konden uitpraten, als volwassenen onder elkaar. 'Hoe weet je dat zo zeker? Ik heb betrouwbare bronnen, daarom weet ik wat er gebeurd. Wat heb je mij te vertellen? Als je wilt praten als volwassenen, prima. Vertel mij maar eens wat je te zeggen hebt, dan zien we wel wat daar uit komt, maar ik geef het niet al te veel kans.' zei hij tegen haar, met een doordringende blik in zijn blauwe ogen.

Katelynn Camryn Leighton

De toon van Leroy stond haar niet aan. Hij deed alsof hij alles was. Zij haatte die attitude.
"Ik heb je niks te vertellen," gromde ze richting Leroy. "Weet ik veel waarom je mij lastig valt en verdomme vastbind in mijn eigen huis!" siste ze. Ze worstelde even tegen de touwen om haar polsen maar wist dat het onbegonnen werk was.
"Als je mij nu losmaakt en weggaat zal ik geen aangifte tegen je doen..." sprak ze nu. Ze kon het wellicht proberen. Al leek het er niet op dat Leroy haar gauw zou laten gaan.

Leroy Rivers

' Je weet heel goed waarom ik dat doe, toch? Je bent toch zo slim?' Vroeg hij nu aan haar. 'Ik wil je niet meer bij mijn vader zien. Ik wil dat je hier wegrot.' Gromde hij. 'Maar als jullie zo door gaan, wordt het toch niets tussen jullie. Jullie passen totaal niet bij elkaar, hij is een klootzak en jij bent een verwaande bitch.' zei hij. Hij pakte haar kin vast en hij moest lachen om haar opmerking. 'Als je hier zo zit weet ik heel erg zeker dat je geen aangifte doet. Bovendien ben ik niet bang voor een aangifte, dat zou je moeten weten.'

Katelynn Camryn Leighton

Hij zei dat hij haar niet bij zijn vader wilde zien. Hij wilde dat zij hier zou wegrotten. Katelynn rolde even met haar ogen.
"Jeetje wat ben jij ook een walgelijk figuur," mompelde ze. "En als ik jou was zou ik wel degelijk bang zijn voor een aangifte. Weet je hoe lang je kan zitten als je iemand zijn vrijheid ontneemt? Als je iemand gijzelt? Daar wordt je niet vrolijk van hoor. En ik zal er dan persoonlijk voor zorgen dat ze een klopjacht op je starten," gromde ze.
Ze rukte nog eens verwoed aan de touwen en keek Leroy doordringend aan. "Maak mij los, Leroy. En ga weg," klonk haar stem nu. "Dit gaat niets veranderen aan de hele situatie. Wat je ook gaat doen. Ik doe wat ik zelf wil. En als ik bij Rowan wil zijn, doe ik dat. Daar ga jij niks aan kunnen veranderen."

Leroy Rivers

'Bedankt voor het geweldige compliment, gelukkig ben jij de vrolijkste in huis.' zei hij tegen haar. 'Ik maak mij er echt geen zorgen over, want je gaat geen aangifte doen. Zelfs als je het doet, zal het niet zo makkelijk zijn om mij ook te pakken te krijgen. Maar aangifte doen wordt heel erg moeilijk als je hier vast zit, toch?' vroeg hij nu aan haar. 'Ik maak je niet los en ik ga niet weg. Dit zal zeker iets veranderen. Jij kan doen wat je zelf wilt, maar wat als ik er voor zorg dat je niet meer bij hem wilt zijn en hij niet meer bij jou?' vroeg hij haar nu.

Katelynn Camryn Leighton

Hij irriteerde haar mateloos en het was dat zij hier vastgebonden zat en hij haar van alles kon doen, anders had ze hem vast en zeker de huid vol gescholden.
"Nou, daar wens ik je dan veel succes mee," gromde ze nog kortaf. Daarna besloot ze gewoon haar mond te houden. Ze had hier niets aan. En had alleen maar meer kans dat de situatie zou escaleren. Ze kon beter gewoon zwijgen. Stug staarde ze voor haar uit en ontweek expres Leroy zijn blik.

Leroy Rivers

Ze wenste hem succes en daarna bleef ze zwijgen. 'Hm, beter zo.' zei hij tegen haar. Hij knikte naar de twee jongens, die allebei een andere kant op gingen en daarna greep hij Katelynn krachtig bij haar keel. 'Weet je wat mij nog het meeste aan jou irriteert? Je denkt dat je overal boven staat, dat je geweldig bent, superieur aan iedereen. Ik ben niet de enige die dat denkt. Jij denkt misschien dat het zo is, maar dan staat je nog heel wat te wachten.' zei hij tegen haar. Hij maakte haar los van de stoel, maar hij hield haar armen bij elkaar gebonden. Daarna duwde hij haar krachtig voor zich uit, de trap op, naar de slaapkamer. Hij had genoeg plannen die nu allemaal uitgevoerd konden worden. Genoeg om haar relatie flink kapot te maken, voor altijd.

Katelynn Camryn Leighton

Ze klemde haar kijken stijf op elkaar om ervoor te zorgen dat ze echt niets zei. Leroy greep haar ruw bij haar keel, wat ervoor zorgde dat ze naar adem hapte. De woorden van Leroy liet ze langs zich gaan, al moest ze moeite doen om er niet tegenin te gaan. Hij maakte haar los van de stoel en duwde haar vervolgens hard naar voren. Ze werd de trap op geduwd en naar de slaapkamer. Af en toe ging Katelynn wat in verzet, al wist ze dat ze het niet zou winnen.

Leroy Rivers

Hij merkte dat ze wel wat probeerde, maar het had toch geen nut. Hij gooide haar op het bed en hij maakte haar handen los. Hij hoorde hoe er een wapen geladen werd en daardoor keek hij even op naar Bryon, die in de hoek van de kamer stond, zijn wapen gericht op Katelynn. 'Trek je kleren maar uit.' zei hij tegen haar, zijn stem doordringend. Ze zou nog spijt krijgen van alles wat ze gezegd had, van haar hele relatie met Rowan.

Katelynn Camryn Leighton

Ze werd op het bed neergesmeten en haar handen werden losgemaakt. Vrijwel direct daarna hoorde ze een klik van een wapen en toen ze op keek, keek ze recht in de loop van een wapen. Leroy zei nu tegen haar dat ze haar kleren uit moest trekken. Een rilling trok door Katelynn heen en haar gezicht trok wit weg. Langzaam schudde ze haar hoofd terwijl ze met een schuin oog het wapen in de gaten hield.
"Nee.. Oh nee.. Echt niet.." stamelde ze gedempt. Ze sloeg haar armen om haar lichaam en beet gestrest op haar lip. Haar hart klopte als een gek.

Leroy Rivers

Hij zag dat ze wit werd, naar het wapen keek en tegen begon te stribbelen. 'Oh ja, zeker wel.' zei hij tegen haar. 'Uit, alles. Of wil je dat ik een handje help? Dat kan hoor, geen enkel probleem.' zei hij tegen haar. Hij kwam dichterbij, greep haar vast en draaide haar hardhandig op haar buik. Direct scheurde hij ruw de kleding van haar lichaam, daarna draaide hij haar meteen om. 'Als je verstandig bent doe je wat ik van je vraag, want het zal toch wel gebeuren.' zei hij, zijn ogen stonden donker.

Katelynn Camryn Leighton

Leroy vroeg of hij haar een handje moest helpen, en voor ze erop kon reageren greep hij haar hardhandig vast en draaide haar op haar buik. Hij scheurde ruw al haar kleding van haar lichaam en draaide haar daarna weer om. Katelynn huiverde en sloeg opnieuw haar armen om haar- nu naakte- lichaam.
Ze voelde zich nu opeens zo enorm kwetsbaar. Ze sloeg haar ogen neer en reageerde niet op Leroy zijn woorden. Dit ging echt te ver.. Haar keel was kurkdroog en ze wachtte gespannen af wat er ging gebeuren.