Police Life

Katelynn Camryn Leighton

Toen ze haar make-up had gedaan zocht ze bijpassende schoenen uit en trok die rustig aan. Buiten zongen de vogeltjes, daar kon ze altijd zo van genieten. Op de vroege morgen zongen ze altijd het mooist. Ze glimlachte lichtjes en keek nog even een laatste keer in de spiegel, waarna ze rustig de trap afdaalde naar beneden. Daar werd ze direct begroet door Mack, die vrolijk kwispelde. Ze aaide hem over zijn kop en het volgende moment rende Mack luid blaffend naar de gang en begon tegen de deur op te springen en te grommen. Katelynn trok haar wenkbrauwen verbaasd op en hoorde nu ook haar hondjes buiten blaffen.
Met grote stappen liep ze naar de deur en trok die open. Mack glipte voor haar de deur uit en haar hondjes kwamen juist gauw naar binnen rennen. Katelynn stapte naar buiten en wilde Mack terugroepen, aangezien hij keihard en vals blaffend achter iemand aansprong. Maar net toen ze hem wilde roepen viel haar blik op Rowan. Ze sloeg geschrokken haar hand voor haar mond en hurkte bij hem neer.
"Wat is er gebeurd?" vroeg ze hem. "Gaat het?" Ze keek hem bezorgd aan.

Rowan Rivers

Hij voelde zich flink duizelig en misselijk en hij merkte dat hij moeite moest doen om helemaal wakker te blijven. Opeens was Katelynn er en zag hij Mack wegschieten, hij had de energie niet om de hond terug te roepen. Katelynn hurkte bij hem neer en vroeg wat er gebeurd was, of het ging. 'Ik weet het niet precies.' fluisterde hij eerlijk. 'Ik werd aangevallen van achter en iemand zei dat ik uit jouw buurt moest blijven. Ik kon de stem niet thuisbrengen, maar het klonk niet als Leroy. Misschien een van zijn vriendjes.' mompelde hij. 'Ik ga mij in ieder geval niet bang laten maken.' voegde hij er aan toe. Hij krabbelde wat overeind, maar hij stond flink te wankelen en hij leunde weer tegen de muur, hij bracht een hand naar zijn neus, het deed allemaal best wel pijn en zijn gezicht zou waarschijnlijk wel blauw worden. Hij vloekte zachtjes en hij sloot zijn ogen, hij had geen zin in nog meer gedoe.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan zie dat hij niet precies wist wat er gebeurd was. Hij was aangevallen door iemand van achteren en iemand had gezegd dat hij uit haar buurt moest blijven. Het was Leroy niet, maar misschien wel één van zijn vriendjes. Katelynn slikte even moeizaam en kon er niets aan doen dat ze zich toch weer een beetje angstig begon te voelen. Nu was Rowan het slachtoffer, maar wat als zij een keer alleen in het park zou lopen? Een rilling liep over haar rug en ze probeerde de gedachten weg te duwen uit haar hoofd.
Rowan probeerde overeind te krabbelen en Katelynn schoot hem gauw te hulp door hem te ondersteunen. Ze bekeek zijn verwondingen even, het leek allemaal oppervlakkig maar er was wel behoorlijk wat bloed.
"Kom," zei ze nu zachtjes, terwijl ze Rowan stevig vastpakte en hem mee naar binnen nam. Mack hobbelde ook weer naar binnen. Katelynn liet Rowan op de bank zitten en liep zelf naar de keuken en pakte een icepack voor hem.
"Hier." Ze overhandigde de icepack aan hem en keek toen opzij naar Mack die ook op de bank sprong. De hond had een stuk broekspijp in zijn bek en er zat bloed op zijn lippen.

Rowan Rivers

Hij merkte wel wat het met haar deed, het was niet gek dat dit gebeurde, de kans was groot dat ze net zo goed Katelynn bang wilden maken en haar zouden grijpen als ze alleen was. Dat vond hij vreselijk, maar hij kon niet altijd bij haar zijn, dat ging echt niet. Hij leunde een beetje op haar toen ze hem mee nam naar binnen, hij ging zitten en hij keek even naar Mack, hij beloonde de hond zachtjes en daarna leunde hij wat achterover en sloot hij zijn ogen. Hij pakte de icepack aan van Katelynn en hield het tegen zijn hoofd, daarna keek hij weer naar Mack en grijnsde hij even. 'Je hebt hem goed te pakken gehad, mag ik hopen,' zei hij tegen de hond. Daarna keek hij weer op naar Katelynn. 'Kan ik vandaag niet met jou mee naar kantoor? Dan werk ik daar wel door, gewoon voor de zekerheid...' zei hij zacht. Hij kon nu toch niet echt wat doen, de hoofdinspecteur zou hem nooit aan het werk laten als hij er zo uit zag, dan kon hij nog beter met Katelynn mee en daar gewoon wat papierwerk doen, kon hij meteen dingen uitzoeken voor Steven.

Katelynn Camryn Leighton

Ze keek toe hoe Rowan de icepack tegen zijn hoofd hield. Daarna keek ze weer even naar Mack en kon ze een kleine grijns niet onderdrukken. Ze wist helemaal niet dat die hond zo beschermend was. Maar het dier zag Rowan natuurlijk ook als tweede baasje, dus zo gek was het natuurlijk niet.
"Ik weet niet of dat handig is.." reageerde Katelynn op Rowan zijn vraag. "Ik ben vandaag veel in de rechtbank. En tussendoor soms op kantoor en ook wat besprekingen.." Ze haalde haar hand even door haar haren. "En niemand weet het natuurlijk nog.. Van ons."

Rowan Rivers

Katelynn zei dat ze niet wist of het handig was, dat had hij ook al wel een beetje verwacht. 'Dan ben ik tenminste in de buurt. Ik hoef niet constant bij je te zijn en ik zal weggaan als dat nodig is, maar dan ben ik er tenminste.' fluisterde hij. Ze zei dat niemand het ook nog wist, van hun. Dat was ook zo, hij wist nog steeds niet hoe en wanneer hij alles wilde vertellen. Alleen Steven wist het, verder niemand. Ja, Leroy dan, maar hij hoopte dat het daar ook bij bleef. 'Daar kan je wel wat op verzinnen. Dan ben ik er voor werk, wat dan ook...' zei hij zacht. 'Alsjeblieft, Katelynn...'

Katelynn Camryn Leighton

Ze keek Rowan aan. "Ben je bang dat..." ze beet even op haar lip. "Ben je bang dat ze mij lastig gaan vallen?" Met haar hand streelde ze over de kop van Mack, die ondertussen lekker was gaan slapen.
"Je kan wel op mijn kantoor werken, alleen ben ik daar niet constant. Wel af en toe. Ik ben sowieso altijd daar in de buurt. En sowieso met de lunch ben ik weer op mijn kantoortje," stelde ze nu voor. Ze keek Rowan vragend aan. "En wil je niet nog langs Steven, vandaag?" vroeg ze hem nu ook nog.

Rowan Rivers

'Ik weet het allemaal niet, maar ik blijf nu gewoon liever wat bij elkaar in de buurt. We verzinnen wel wat, ik moet wat voor je doen, weet ik veel. Het maakt niet uit, als je maar in de buurt bent en als ik je af en toe kan zien, dan ben ik al blij... En ik hoopte eigenlijk dat je vanavond samen met mij naar Steven wilde.' zei hij nu tegen haar. Hij haalde even zijn hand weg bij zijn hoofd, maar het bonkte nog steeds en deed aardig wat pijn, dus legde hij het ijs er al vrij snel weer tegen aan. 'Ik ben vandaag gewoon liever een beetje in de buurt.' Zei hij zachtjes.

Leroy Rivers

Hij was eigenlijk weer heel hard achteruit gegaan. De laatste keer met het voorval van Lincoln en Steven, had hij een enorm goed gesprek gehad met Steven en hij had echt enorm zijn best gedaan om op het goede pad te komen en hard te werken, wat hem de eerste tijd ook goed afging. Toen kwam hij nog regelmatig langs, sprak hij met Steven en deed hij normale dingen met Lincoln, maar nu had hij zijn vriend al heel lang niet meer gezien en met Steven sprak hij al helemaal niet meer, omdat die duidelijk genoeg problemen had. Daarom was hij langzaam weer in de problemen geraakt, maar het was veel erger geworden sinds de dood van Andrea. Sinds zijn vader met die trut omging. Hij vond het walgelijk. Echt walgelijk. Alsof hij geen seconde verdriet had gehad om Andrea. Daarom was dat nu zijn levensdoel geworden, hij zou die twee helemaal kapot maken.

Katelynn Camryn Leighton

"Hmm, oké dan," glimlachte ze uiteindelijk goedkeurend naar Rowan. Het kon geen kwaad als hij in haar kantoortje op de rechtbank zou vertoeven. Zij zou daar niet constant aanwezig zijn, maar wel steeds terugkerend. En sowieso wel steeds in de buurt.
"En ik wil best mee naar Steven vanavond. Maar ik denk dat het voor jullie wel beter is als jullie met zijn tweeën gaan praten in plaats van dat ik er ook bij zit. Ik weet niet of hij het zo fijn vind als ik erbij zit en ik denk dat hij dan helemaal niet veel gaat vertellen," sprak ze nu eerlijk. Ze haalde haar hand even door haar haren en pakte toen haar tas op. Ze zocht naar haar autosleutels en toen ze die gevonden had keek ze weer richting Rowan.
"Kom je mee?"

Rowan Rivers

Toen ze toegaf haalde hij even wat opgelucht adem, want hij was er toch echt wel blij mee. 'Dankje, je zal geen last van mij hebben.' Zei hij tegen haar, toch wel lichtelijk plagend. Ze zei dat ze best mee wilde naar Steven, maar hij moest met zijn vriend praten en het hielp niet als ze erbij zat. Dat was zeker, dan zou het echt niet werken. 'Ik zal alleen met hem gaan praten, maar ik vind het wel heel erg fijn als er iemand is als ik daar klaar mee ben.' zei hij zacht. Ze pakte haar spullen en vroeg of hij kwam, waardoor hij knikte en voorzichtig overeind kwam. Hij had wel last van zijn hoofd, maar het ging wel, het had zat erger kunnen zijn. Hij pakte zijn spullen en liep daarna met haar mee. Hij vond het fijn dat hij in de buurt mocht zijn, al was het maar voor zijn eigen gemoedsrust.

Katelynn Camryn Leighton

Ze grinnikte even toen Rowan zei dat ze geen last van hem zou hebben vandaag. Daarna zei hij dat hij inderdaad alleen met Steven zou gaan praten, maar dat hij het fijn vond als er iemand zou zijn als hij daar klaar was. Ze knikte daarom kort.
"Ik ga wel mee," glimlachte ze. Rowan stond op en liep toen met haar mee. Katelynn deed de tas om haar arm en liep naar de voordeur, die ze opende en achter Rowan weer goed zorgvuldig sloot. Daarna liep ze naar haar auto en stapte in. Toen Rowan ook ingestapt was reed ze weg.

Rowan Rivers

Hij was blij dat ze mee wilde, want dat stelde hem iets gerust. Hij wist niet precies hoe het met Steven zou verlopen allemaal, het was wel fijn als hij daarna gewoon met Katelynn naar huis kon. Dat was beter. Hij stapte in de auto en hij keek naar buiten, even overwoog hij om de hoofdinspecteur gewoon een berichtje te sturen dat hij vandaag niet naar het bureau kwam, maar hij zou straks wel even bellen. Hij wilde niet nog meer gezeur dan hij nu al had met de man. Daarna dacht hij weer na over alles, zou Leroy Katelynn hier op komen zoeken? Zou hij echt zo ver gaan? Ergens hoopte Rowan het, want dan hadden ze hem tenminste eindelijk te pakken en was het voorbij, maar Leroy was al eerder veel te ver gegaan. Je wist het nooit. Nu was hij tenminste in de buurt en hoefde hij niet met hoofdpijn naar het bureau.

Katelynn Camryn Leighton

Het was vrij druk op de weg en het duurde iets langer dan normaal voor ze met haar auto voor de slagboom bij de rechtbank arriveerde. Ze werd doorgelaten en parkeerde vlak voor de deur. Daar stapte ze uit en wachtte ze tot Rowan ook uitgestapt was, om vervolgens de auto op slot te doen en naar de ingang van de rechtbank te lopen. Ze liep door de schuifdeuren naar binnen en door de beveiligingspoortjes. Daarna keek ze weer even om en wachtte ze tot Rowan er ook doorheen was en liep toen samen met hem verder naar haar kantoortje. Onderweg zorgde ze nog even voor een kopje koffie voor haarzelf en Rowan en daarna nam ze plaats achter haar bureau en startte ze haar laptop op.

Rowan Rivers

Hij volgde Katelynn en hij pakte dankbaar de koffie van haar aan, daarna pakte hij zijn spullen en ging hij zitten. 'Heb je enig idee hoe opwindend het voor mij is om jou hier aan het werk te zien?' Vroeg hij daarna grijnzend aan haar. Katelynn was een prachtige vrouw, maar hier had ze ook heel duidelijk een bepaalde status, hij vond het geweldig. Thuis voelde hij dat tegenwoordig niet meer zo, alleen in werkgerelateerde zaken. En die probeerde hij zo veel mogelijk gescheiden te zien. Hij keek nog even naar haar, maar daarna startte hij zijn laptop op en pakte hij wat papieren.

Katelynn Camryn Leighton

Ze wreef even in haar handen, ze vond het best fris hier. Daarom draaide ze even naar achteren en zette ze de verwarming wat warmer. Door wat Rowan zei grijnsde ze even en schudde ze haar hoofd.
"Kan ik van jou niet zeggen nu, met die plekken op je hoofd," grinnikte ze terug. Daarna richtte ze zich weer op haar laptop en begon ze wat werk uit te voeren. Ook pleegde ze zo af en toe een telefoontje. Ze hield de tijd ook nauwkeurig in de gaten omdat ze om elf uur een rechtszaak bij moest wonen.

Rowan Rivers

'Ik mag toch hopen dat het geen enorme afknapper is.' zei hij plagend tegen haar. Ze begon te werken en hij concentreerde zich ook op alles, het scheelde wel dat hij nu enorm veel papierwerk kon doen, want normaal liep hij daarmee toch iets achter en nu kon hij mooi alles inhalen, dat was ook wel fijn. Af en toe keek hij wel even op naar Katelynn, het was gewoon heerlijk om naar haar te kijken, hij vond haar heel erg leuk. Echt heel erg leuk. Waarschijnlijk moest ze zo weg en zou hij even alleen zijn, maar dat was ook niet erg, zolang hij haar vandaag af en toe kon zien was het prima en voelde het ook goed.

Katelynn Camryn Leighton

De dag duurde erg lang, ze had heel erg veel te doen en het was vrij chaotisch allemaal. Af en toe was ze ook een beetje afwezig door alle omstandigheden van de afgelopen tijd, wat haar werkzaamheden ook weer wat vertraagde.
De rechtzaken waar ze bij was geweest waren wel gelopen zoals zij het graag had gewild gelukkig, dus geheel ontevreden was ze niet.
Pas rond tien over vijf kwam ze haar kantoortje weer in lopen, waar Rowan zat. Ze vond het wel mooi geweest voor vandaag. En aangezien ze nog richting de gevangenis wilden gaan voor Steven, wilde ze niet al te lang door werken.
"Een beetje door kunnen werken, vandaag?" glimlachte ze naar Rowan. Ze pakte haar laptop en stopte die in de laptoptas, waarna ze ook nog wat papierwerk en documenten in de tas erbij propte.
"Zullen we gaan?"

Rowan Rivers

Hij probeerde zo veel mogelijk door te werken en hij deed hard zijn best, maar hij merkte na een tijdje toch echt dat hij zijn concentratie verloor. Hij kon er niet zo veel aan doen, zijn gedachten dwaalden af en het maakte hem lichtelijk onrustig. Hij schrok zich ook kapot toen de deur opeens open ging, maar het was Katelynn maar. Hij ademde diep in en hij dwong zichzelf om even normaal te doen. Ze vroeg of hij mee kwam en hij knikte langzaam, nog steeds wat in gedachten verzonken. Hij kwam overeind en hij pakte heel snel zijn spullen bij elkaar, zodat hij meteen met haar mee kon komen.

Katelynn Camryn Leighton

De volgende ochtend was ze nog iets eerder op gegaan dan ze normaal deed. Ze had snel een broodje gegeten en wat gedronken, waarna ze even snel een blokje om was gegaan met de Chihuahua's en Mack. Daarna was ze vertrokken richting het politiebureau omdat ze een gesprek had met de hoofdinspecteur. Ze kreeg redelijk wat klachten over hem en ze zag zelf ook dat de zaken allemaal langzamer verliepen dan normaal. Steven leek het bureau een stuk beter te leiden. En ze kon niet verwachten van de vervanger van Steven dat hij precies hetzelfde te werk ging, maar goede en snelle resultaten vonden Katelynn en haar bazen wel belangrijk.
Het gesprek verliep wat moeizaam. Het was wel duidelijk dat de hoofdinspecteur het er allemaal niet zo mee eens was en dat hij geïrriteerd raakte. Katelynn probeerde zo vriendelijk mogelijk te zijn en alles zo duidelijk mogelijk uit te leggen, maar hij leek het niet te willen begrijpen. Aan het eind van het gesprek zei ze hem dat ze hem twee maanden de tijd gaf om duidelijk te verbeteren. Dat moest lang genoeg zijn.
Na het gesprek op het bureau was ze richting de rechtbank gereden om een tweetal rechtspraken bij te wonen en daarna op haar kantoortje door te werken aan wat dingen. Ze besloot wel vandaag iets eerder te stoppen dan normaal gesproken, omdat ze ook eerder was begonnen.

Rowan Rivers

Hij probeerde gewoon zijn normale diensten en uren te werken, ook al merkte hij wel dat hij lichtelijk afgeleid was door alles. Het gezeik met Leroy was nog niet voorbij, al hadden ze niets meer gehoord. Leroy zou hier echt niet zomaar mee ophouden, dat was zeker. Bovendien zat Steven vast en dat zorgde ervoor dat hij zich daar ook zorgen om maakte, hij wilde iets doen om te helpen, maar hij kon bijzonder weinig. Nu was hij aan het werk, maar de sfeer was gespannen en hij wist dat het kwam door die klootzak, maar hij probeerde hem te negeren, dat was het beste, want ze lagen elkaar echt niet. Na een tijdje liep hij om wat koffie te pakken en hij hoorde collega's praten, hij lette eerst niet op, maar daarna hoorde hij dat het ging over Katelynn, ze werd nogal afgezeken en dat raakte hem. Meer dan hij zou willen. Hij zette zijn koffie aan de kant en hij ademde diep in, daarna liep hij naar het kantoor van de hoofdinspecteur, hij klopte een enkele keer aan en ging daarna naar binnen.

DUDE DUDE DUDE DUDE

Hij was echt behoorlijk geïrriteerd door het gesprek van net. Een paar minuten terug had hij even wat koffie gehaald en had hij met wat collega's gepraat, onder andere over Katelynn. Hij kon er niets aan doen, maar hij mocht haar gewoon echt niet en had dat duidelijk laten merken.
Nu zat hij aan zijn bureau en staarde wat nors voor zich uit. Hij nam af en toe een slok van de dampende koffie. Toen er op de deur geklopt werd zuchtte hij even. Hij wilde zeggen dat hij even niet gestoord wilde worden, maar de deur ging al open en Rowan kwam binnen lopen. Top, precies degene die de situatie waarschijnlijk alleen nog maar slechter kon maken. Hij rolde even met zijn ogen en keek Rowan toen aan.
"Wat?" klonk hij kortaf.

Rowan Rivers

Hij zag echt wel hoe hij reageerde en vroeg wat er was, waardoor Rowan langzaam dichterbij kwam en hij de man strak aankeek. 'Dat je haar niet mocht was al duidelijk, maar is het echt nodig om dat met iedereen te overleggen? Dat is heel erg laag, echt heel erg laag. Zelfs voor jou. Kan je dan niet gewoon toegeven dat jij je werk niet goed doet? Dat is niet haar schuld, dat is volledig jouw schuld. Erken dat eens, zonder zo zwak over haar te gaan praten, want dat is het laatste dat ze verdient.' beet hij de man toe, nogal kwaad.

DUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUDE

Hij zuchtte even overdreven toen Rowan begon over het gedoe met Katelynn. Dit had hij wel verwacht eigenlijk. Natuurlijk kwam hij het even opnemen voor zijn liefje. Hij schudde zijn hoofd even.
"Waar bemoei jij je mee? Kan Katelynn niet zelf praten of zo?" gromde hij geïrriteerd. Daarna kreeg hij een sarcastische glimlach op zijn gezicht. "Ik kan er ook niets aan doen dat niemand haar hier echt serieus neemt omdat ze ook wel een beetje een sletje is.. Nietwaar?" Hij leunde nonchalant wat achterover in zijn stoel.
"Nou, als dit het enige is waar je over te zaniken heb, daar is de deur," wees hij nu richting de deur, als teken dat Rowan mocht oprotten.

Rowan Rivers

De man vroeg eerst waar hij zich mee bemoeide, of Katelynn niet zelf kon praten. Rowan ademde diep in, hij kreeg een walgelijke glimlach op zijn gezicht en door wat hij daarna zei, merkte Rowan dat hij zo woedend werd. 'Jij vuile klootzak. Je bent slecht in je werk, hebt een walgelijk karakter en je bent jaloers op mij, is het niet? 'vroeg hij doordringend. Daarna zei hij dat Rowan mocht vertrekken als dit het enige was waar hij over te zaniken had. 'Het enige waar ik last van heb is die vieze rotkop van jou.' beet hij hem toe. Hij stapte woedend op de man af en greep hem vast bij zijn keel, om hem daarna omhoog te trekken uit zijn stoel.