Police Life

Rowan Rivers

Wat bezielde hem in godsnaam? Nu was het natuurlijk klaar, waarschijnlijk hoefde ze niets meer van hem te weten en zou ze direct vertrekken. Hij dacht het echt. Hij keek dus ook heel verbaasd op toen ze opeens dichterbij kwam, ze ging naast hem zitten en ze zei dat het goed was, het gaf niet, ze begreep het. Ze glimlachte zelfs naar hem en hij staarde haar verbaasd aan. 'Gelukkig,' fluisterde hij uiteindelijk en voor het eerst glimlachte hij ook zwakjes naar haar. Ze was echt niet zo verkeerd. Hij had haar zojuist gezoend, maar ze werd niet boos, ze was gewoon geschrokken. Hij staarde weer voor zich uit en hij schraapte zijn keel even, hij kon echt niet geloven dat hij haar net gezoend had, maar het ergste was nog dat het nog eens een bijzonder lekkere zoen was ook, al kon dat ook komen door de chaos in zijn hoofd, misschien leek het beter dan dat het eigenlijk was. Hij pakte de stapel met papieren maar weer op, het was beter om weer aan het werk te gaan.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan leek flink verbaasd toen zij zei dat het niet erg was. En eigenlijk was ze zelf ook wel een beetje verbaasd. Ze was er namelijk wel flink van geschrokken. Maar ze had het met Rowan te doen, hij had net zijn vrouw aan zelfdoding verloren, zijn zoon en de beste vriend van zijn zoon lagen in het ziekenhuis en zijn beste vriend was gekidnapt. Katelynn wist niet hoe ze dat ooit zelf zou kunnen trekken. Gelukkig had ze nog nooit in zo'n situatie gezeten.
De stilte was een beetje ongemakkelijk op dit moment. Rowan pakte weer een stapel papieren en ging weer aan het werk. Katelynn pakte daarom de briefjes die hij haar de vorige avond al had gegeven en startte rustig haar laptop op, om alles na te kunnen trekken. Ook pakte ze haar mobiel tevoorschijn en keek ze weer even automatisch of ze gebeld was of een berichtje had gehad.

Rowan Rivers

Na een tijdje zuchtte hij zacht, dit was vreselijk vermoeiend, hij rekte zich even uit en daarna keek hij opzij naar haar. ' Zullen we wat te eten bestellen?' Vroeg hij. Ze hadden nog helemaal niets gegeten en hij hoorde zijn buik af en toe flink, misschien was het beter om toch wat te eten en niet aan één stuk door te werken, al konden ze natuurlijk tijdens het eten wel door gaan, dat was niet echt een probleem. Hij haalde een hand door zijn haren en hij bleef vragend naar haar kijken. 'Pizza, Chinees? Waar kan ik jou gelukkig mee maken?' Vroeg hij zacht.

Katelynn Camryn Leighton

Ze zocht dingen op in het systeem via haar laptop en als ze er toch niet achter kon komen belde ze naar haar collega's, die het dan verder onder de loep namen en terug belden met resultaten. Sommige telefoonnummers waren niet te traceren omdat het prepaid telefoontjes bleken te zijn. Maar er waren een aantal nummers die haar wel redelijk interessant leken om ook onder de tap te houden. Verzoeken of telefoonnummers onder de tap mochten kwamen altijd naar haar toe, maar zij moest ook altijd nog door communiceren met de rechter commissaris, die ook nog eens toestemming moest geven.
Daarom belde ze naar de rechter commissaris en vroeg of de nummers onder de tap mochten. Dat mocht uiteindelijk. Katelynn belde haar mannen en vertelde dat die nummers onder de tap stonden en dat zij constant mee moesten gaan luisteren met de telefoongesprekken en kijken waar de gesprekken vandaan kwamen.
Toen ze net weer ophing vroeg Rowan of ze wat eten zouden gaan bestellen. Ze moest toegeven dat haar maag wel rommelde, ze had al behoorlijk wat uren niets gegeten.
"Ja, is goed," reageerde ze nu. "Chinees is goed. Doe maar bami met saté of zoiets."

Rowan Rivers

Hij knikte even en belde daarna naar de Chinees, ze zouden het eten brengen, hij bedankte de man en daarna keek hij weer naar haar. Hij hoopte dat ze heel snel verder konden, dat dit genoeg informatie opleverde om Steven daar op tijd weg te krijgen. Hij belde nu ook even naar het ziekenhuis, maar hij kreeg hetzelfde te horen, er was niets veranderd, blijkbaar bij allebei de jongens niet. Hij vond het jammer, als ze wakker werden, was daar een hoop informatie te halen, maar nu moesten ze zelf verder. Het eten werd vrij snel gebracht en hij betaalde de bezorger, daarna zette hij het op tafel neer en pakte hij wat water en bestek voor hun. Hij ging weer naast haar zitten en hij gaf de bami aan. 'De volgende keer dat je hier bent zal ik koken.' Mompelde hij nu met een zwakke glimlach op zijn gezicht, omdat Chinees eten nou ook niet echt bijzonder was. Hij bleef ondertussen de papieren doornemen en hij at ook wat, al was het niet veel, hij kreeg het amper weg. 'Ik spring zo even onder de douche door, dat mag jij ook, als je wilt... Waarschijnlijk voelt dat wat beter.' zei hij tegen haar.

Katelynn Camryn Leighton

Ze bleef druk bezig met namen en telefoonnummers achterhalen. Rowan belde naar het ziekenhuis om informatie op te vragen over de twee jongens, maar blijkbaar was dat nog steeds niet positief. Daar baalde Katelynn wel van, die jongens konden waarschijnlijk veel bruikbare informatie geven. Ze zuchtte even zachtjes en schrok weer op van haar werk toen de bel ging. Rowan stond op en haalde het eten. Samen met bestek en een glas water voor beide bracht hij het naar de bank en gaf haar haar bami aan.
"Dank je wel," bedankte ze hem. "Hoeveel krijg je van mij?" vroeg ze er meteen achteraan, doelend op de kosten van haar eten. Ze pakte haar portemonnee alvast tevoorschijn, terwijl ze ook rustig wat begon te eten en tussendoor nog doorwerkte. Rowan zei dat hij de volgende keer zou koken. Daardoor lachte Katelynn eventjes. Niet veel later zei Rowan dat hij straks even zou gaan douchen. Zij mocht ook, als ze het wilde. Daar moest ze even over nadenken, maar douchen kon toch geen kwaad? En ze wilde eigenlijk wel graag even douchen, aangezien ze zich redelijk vies en zweterig voelde.
"Ja, is goed," reageerde ze daarom op hem.

Rowan Rivers

Door wat ze zei keek hij haar wat raar aan. 'Niets, dit krijg je van mij. Je bent hier te gast, dus ik betaal.' zei hij tegen haar. Hij wilde echt niet dat ze apart voor die bami ging betalen, zo hard had hij het geld niet nodig, hij had ook niet echt reden om nog ergens voor te sparen, want op dit moment was zijn toekomstbeeld ook nogal weg. Ze wilde graag even douchen en daardoor glimlachte hij, hij begreep het wel. ' Kom, jij mag eerst. Ik zal je alles even laten zien en wat handdoeken pakken.' zei hij tegen haar. Hij haalde wat schone handdoeken uit de kast en daarna liep hij de badkamer in. Hij merkte dat hij nog steeds wel wat moe was, maar een stuk minder wazig, gelukkig.

Katelynn Camryn Leighton

Ze glimlachte naar Rowan toen hij erop stond dat hij het eten betaalde, omdat zij hier te gast was. "Goed dan," reageerde ze grinnikend. Ze zette haar laptop nu even aan de kant en at rustig door, tot het op was. Daarna zette ze het lege bakje met het bestek erin op het kleine tafeltje. Rowan zei dat zij eerst wel mocht douchen, hij zou haar alles laten zien en handdoeken pakken. Daardoor knikte Katelynn even en stond op. Ze trok haar verkreukelde kleding recht en netjes en volgde hem richting de badkamer.

Rowan Rivers

Gelukkig was de badkamer wel redelijk opgeruimd, maar dat kwam omdat Steven en hij hier niet konden werken, dus hier lag geen papier, geen oude dossiers, geen notitieblokken. Dat scheelde de helft. Hij nam haar mee de badkamer in en hij glimlachte even naar haar, daarna bukte hij om wat zeep voor haar te pakken. Hij struikelde half over het kleedje dat op de grond lag en hij wist zijn evenwicht te herpakken door tegen de muur te leunen, maar in die beweging zette hij Katelynn klem tegen de muur en leunde hij er zelf tegen aan, ze stonden heel dicht tegen elkaar aan en hij ademde langzaam in, hij kreeg niet eens meer excuses uit zijn mond, hij keek alleen maar diep in haar ogen. Het was hem nog niet eerder opgevallen dat ze best wel mooie ogen had.

Katelynn Camryn Leighton

Ze keek even rond in de badkamer en trok haar nette jasje al even uit en haar sokken. Voor de rest had ze alleen nog een lange rok met open v en een nette blouse aan. Ze legde het jasje en haar sokken netjes naast elkaar en keek opzij toen Rowan struikelde over het matje op de grond en haar daardoor per ongeluk tegen de muur aan drukte. Katelynn moest erom lachen en keek hem aan met twinkelende ogen. Hij was best knap eigenlijk. Nu pas merkte Katelynn dat ze na maanden 'niks' eigenlijk wel weer toe was aan iets.. En zonder er heel erg veel meer over na te denken leunde ze iets meer naar voren en drukte ze haar lippen op die van hem.

Rowan Rivers

Hij grijnsde doordat ze het wel grappig leek te vinden en daarna voelde hij haar lippen op die van hem. Het was alsof het heel logisch was dat dit gebeurde, alsof het zo hoorde. Hij vergat de hele situatie terwijl hij met haar zoende, hij vergat alles wat er aan de hand was en daarom wilde hij ook echt niet ophouden. De zoen alleen al was geweldig en hij legde zachtjes zijn handen op haar heupen, hij drukte haar weer tegen de muur en zijn handen gleden langzaam naar boven. Hij keek haar kort aan terwijl hij de knoopjes van haar blouse openmaakte, daarna drukte hij zijn lippen in haar nek en zoende hij haar daar.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan leek er ook totaal geen problemen mee te hebben dat ze hem zoende. Ze voelde zijn handen op haar heupen en hij drukte haar weer zachtjes tegen de muur aan. Zijn lippen voelde ze even later in haar nek terwijl hij haar blouse openmaakte. Katelynn sloot haar ogen genietend, dit was zo fout, maar tegelijkertijd zo goed.. Ze kreunde even gedempt en liet haar blouse toen die open geknoopt was op de grond vallen. Even leek ze weg te zijn van de wereld, van het werk en van alle toestanden.

Rowan Rivers

Ze liet haar blouse nu op de grond vallen en hij keek naar haar lichaam, ze zag er echt heel erg goed uit, dat zeker. Hij maakte haar bh nu los en daarna gleden zijn handen over haar huid heen. Hij keek haar weer kort aan en daarna tilde hij haar simpel op, hij legde haar op het kleed van de badkamer neer en hij trok in een simpele beweging haar rok uit, daarna volgde haar ondergoed en hij drukte zacht zijn lippen op haar buik. Hij maakte nu zelf zijn overhemd los en hij gooide die aan de kant.

Katelynn Camryn Leighton

Ze liet het allemaal over haar heen komen en genoot onwijs. Nadat ze haar blouse op de grond had laten vallen maakte Rowan haar bh los en voelde ze zijn handen weer over haar huid glijden. Ze kreunde zachtjes en streelde langs zijn kaaklijn terwijl ze hem diep in zijn ogen aankeek. Hij tilde haar nu op, legde haar op het kleed van de badkamer neer en trok haar rok en ondergoed uit. Ook trok hij zijn eigen overhemd uit en gooide die aan de kant. Katelynn haalde rustig adem en begon nu aan Rowan's broek te sjorren, om die los te krijgen.

Rowan Rivers

Ze leken allebei even helemaal nergens aan te denken en ze maakte zijn broek los, hij trapte die uit en daarna keek hij haar weer aan, hij had nu zelfs een grijns op zijn gezicht staan, er lag een fonkeling in zijn heldere blauwe ogen. ' Je bent heerlijk.' Mompelde hij tegen haar, hij liet zijn handen weer over haar huid heen glijden en hij drong daarna bij haar naar binnen. Het was voor hem ook best wel lang geleden en hij kon daar helemaal niet tegen, het was voor hem juist beter om dit vaker te doen. Hij zoende haar weer, hij was best wel krachtig, maar niet ruw.

Katelynn Camryn Leighton

Hij trapte zijn broek uit en mompelde zachtjes dat ze heerlijk was. Katelynn mompelde half binnensmonds wat terug, maar leek haast in een soort van trance. Toen hij bij haar naar binnendrong kreunde ze opnieuw zachtjes en zette ze haar nagels lichtjes in Rowan's huid. Daarna liet ze haar handen over zijn borstkas glijden, tot ze elkaar weer begonnen te zoenen. Ze sloot haar ogen weer en zoende hem intens terug.

Rowan Rivers

Het was echt heel erg heftig, er leek en bepaald soort klik tussen hun te zijn, waardoor het extra intens was, waardoor het extra lekker was. Hij voelde haar nagels in zijn huid en hij kreunde zacht, zijn spieren stonden strak gespannen onder haar aanraking, omdat hij het zo fijn vond. Hij bleef haar zoenen en hij bleef net zo krachtig, tot hij uiteindelijk zijn hoogtepunt bereikte. Hij zoog zachtjes in haar hals en hij liet zijn handen over haar lichaam glijden, daarna kwam hij naast haar liggen. Dat was echt heel erg heftig, hij lag nog helemaal te hijgen, terwijl zijn conditie toch aardig goed was. Na een tijdje leek hij wat meer bij te komen en hij schraapte zijn keel even, wat hadden ze in godsnaam gedaan? Was dit zojuist echt gebeurd? Steven zou hem afmaken als hij dit hoorde. Fuck, Steven. Hij was het echt gewoon vergeten toen ze bezig waren. Hij kwam overeind en hij wilde zijn kleding aantrekken, maar nu waren ze allebei helemaal bezweet. Daarom zette hij de douche aan en pakte hij haar hand vast, zo nam hij haar mee onder de douche.

Katelynn Camryn Leighton

Ze leek totaal niet meer na te denken. Ging gewoon overal in mee. Ze genoot van elke aanraking en bereikte op een gegeven moment haar hoogtepunt. Op een gegeven moment kwam Rowan naast haar liggen en lagen ze allebei een beetje na te hijgen. Nu pas drong alles echt goed tot haar door en voelde ze zich eigenlijk best wel slecht. En schaamde ze zich. Die hoofdinspecteur Smith lag te vechten voor zijn leven bij een stel drugsverslaafde moordenaars en zij lagen hier gewoon samen te genieten. Katelynn slikte even moeizaam en kwam ook rustig overeind toen Rowan ook opgestaan was. Ze gingen samen even gauw onder de douche en daarna kleedde Katelynn zich rustig aan. Ze fikste haar make-up en haren weer even een beetje en deed ook haar oorbellen weer in. Zo zag ze er ineens in één klap weer heel netjes uit.

Rowan Rivers

Ze spraken eigenlijk geen woord tegen elkaar en hij merkte dat hij zich schuldig voelde, tegenover Steven, maar ook tegen over Andrea. Wat zou ze hier van vinden? Zou het haar boos of verdrietig maken of begreep ze het wel? Hij trok zelf ook wat schone kleding aan, een strak wit overhemd en daarna liep hij de woonkamer weer in. Hij wilde zijn kleding bij de was gooien toen hij een briefje vond, dat was wat Andrea geschreven had. Hij slikte moeizaam, hij had het nog steeds niet gelezen en hij stopte het weer weg. Daarna liep hij verder. Hij keek even naar haar, met een zwakke glimlach op zijn gezicht, waarschijnlijk bedacht ze nu ongeveer hetzelfde als hij allemaal. Hij pakte zijn mobiel, niets veranderd. niet gebeld, niks. 'Laten we doen alsof dat nooit gebeurd is.' zei hij nu zacht tegen haar.

Katelynn Camryn Leighton

Ze liep terug naar de woonkamer en trok haar hakken nu ook weer aan. Daarna zette ze haar laptop weer aan. Ze keek op toen Rowan ook weer de woonkamer in kwam lopen. Beide hadden ze nog niets gezegd na de situatie van net. Katelynn kon niet ontkennen dat ze er enorm van had genoten. Maar het was impulsief geweest. En eigenlijk niet zo gepast in deze situatie.
Rowan keek haar aan met een zwakke glimlach op zijn gezicht. Katelynn glimlachte waterig terug. Hij zei dat ze beter konden den alsof het nooit gebeurd was. Daarop knikte ze kort.
"Het was fijn.. Maar niet goed. En totaal niet gepast. Het spijt mij, ik had het niet zover moeten laten komen. Ik dacht niet na," sprak ze. Daarna zocht ze haar mobiel en keek daarop. Vier gemiste oproepen. Ze vloekte even binnensmonds en belde gauw Mason terug.
"Ja, hoi Mason, met Katelynn. Ja sorry, ik had mijn mobiel op stil staan, ik heb je niet gehoord. Is er nieuws?"
Mason vertelde haar dat ze weer een nieuw filmpje hadden ontvangen. Hij had het doorgestuurd naar haar mail. Daarbij waarschuwde hij haar ook meteen, de beelden waren niet fijn om naar te kijken. Katelynn slikte even moeizaam en keek eventjes richting Rowan, waarna ze gewoon weer voor zich uit staarde naar de muur.
"Leeft hij nog wel..?" vroeg ze nu voorzichtig. Haar hart bonsde in haar keel. Gelukkig zei Mason dat Steven nog wel leefde, maar dat ze echt niet veel tijd meer hadden. Ze knikte langzaam, al kon Mason dat natuurlijk niet zien.
"Goed. Dank je wel, Mason. Hou mij op de hoogte," sloot ze het gesprek af. Daarna stopte ze haar mobiel weer weg.

Rowan Rivers

Ze zei dat het fijn was, maar niet goed. Totaal niet gepast. Nee, dat was nog zacht uitgedrukt. Het was meer dan totaal niet gepast, maar het was echt heerlijk. Het speet haar, ze had het niet zo ver moeten laten komen, ze dacht niet na. 'Het spijt mij ook,' zei hij uiteindelijk. Het was echt lekker geweest, maar inderdaad volledig ongepast. Zeker precies op dit moment. Hij hoorde haar vloeken en ze pakte haar mobiel, waardoor hij langzaam inademde. Ze zei dat haar mobiel op stil stond, ze had het niet gehoord. Hij ging weer zitten en hij haalde een hand door zijn nog wat natte zwarte haar heen. Hij wilde weer verder gaan, tot Katelynn opeens vroeg of hij nog wel leefde. Daardoor keek hij langzaam op, dit klonk niet goed. Ze bedankte de man en vroeg op de hoogte gehouden te worden, Steven leefde vast nog, anders hoefde dat niet zo nodig, waarschijnlijk. 'Een nieuw filmpje?' vroeg hij zacht.

Katelynn Camryn Leighton

Haar laptop was ondertussen opgestart en ze opende haar mail. Ze werd bij voorbaat al een beetje misselijk, wetend dat het een heftig filmpje zou zijn, anders zou Mason haar niet waarschuwen.
Rowan vroeg of er een nieuw filmpje was en daarop knikte ze langzaam. "Mason zei dat het een heftig filmpje was. En dat we niet veel tijd meer hebben.." vertelde ze eerlijk. Ze scrolde tussen haar nieuwe mailtjes door en zag er eentje van Mason staan, die hij een kwartier geleden verstuurd had.
"Hier.." sprak ze gedempt, waarna ze de laptop een beetje naar Rowan draaide zodat hij ook mee kon kijken. Daarna drukte ze op play.
Steven was direct alweer te zien in beeld. Hij leek bewusteloos, maar een man gaf hem genadeloos een klap tegen zijn gezicht waardoor de arme man op keek. Zijn gezicht was spierwit, om zijn ogen stonden zwarte kringen en zweet liep over zijn hele lichaam. Een rilling trok over Katelynn's rug. De mannen begonnen te praten. Dat ze vonden dat het te langzaam ging. Ze wilden Wyatt Logan binnen 42 uur vrij hebben. Ook zeiden ze dat ze dan een vrijgeleide wilde hebben, zodat ze weg konden komen. Ze vertelden dat ze het idee hadden dat er niets werd uitgevoerd, behalve loze plannen om Steven terug te krijgen. Ze wreven er nog even in dat dat niet levend ging gebeuren als zij Logan niet zouden vrijlaten.
Daarna hoorde ze Steven zachtjes mompelen, smeken. Hij leek zelfs ietwat angstig, terwijl ze bij de vorige filmpjes het idee had gehad dat hij heel sterk was en zich ook constant sterk hield. Het volgende moment werd er weer een injectienaald in zijn arm geprikt en werd er weer een hoeveelheid vloeistof zijn bloedbaan in gespoten. Zijn lichaam spande direct flink aan en hij trilde onwijs. Zijn tanden klapperden op elkaar en het zag er vreselijk uit. Net toen Katelynn dacht dat het niet nog heftiger kon, stapte een andere man weer naar voren met een jerrycan. Steven spartelde flink, alsof hij al wist wat er stond te gebeuren. Daarna werd een vloeistof over zijn ontblootte borstkas gegoten. Steven schreeuwde, zijn schreeuw ging door merg en been. Katelynn sloeg haar hand voor haar mond. Op zijn borstkas ontstond een flinke wond, het leek wel een soort van brandwond. Blijkbaar was de vloeistof een of andere bijtende stof of chemicaliën. De mannen droegen ook kapjes, zodat ze het zelf niet inademde. Steven begon flink te hoesten en zwaar te ademen.
Katelynn keek weg van het scherm. Haar gezicht was wit gekleurd. Nee, tegen dit soort beelden kon ze nooit zo goed. Haar maag leek haast om te draaien.

Rowan Rivers

Hij keek naar wat er te zien was, hij voelde heel goed hoe vreselijk het was, hij kreeg tranen in zijn ogen en bij het laatste geschreeuw van Steven sloot hij zijn ogen. Zijn beste vriend lag zo te vergaan van de pijn en hij was met haar bezig geweest. Hij zag dat hij niet de enige was die er moeite mee had, Katelynn leek het nog wel erger te vinden dan hij. Hij legde zacht zijn hand op haar schouder en hij keek haar aan. 'Kom,' zei hij zacht ,daarna sloeg hij voorzichtig zijn armen om haar heen. Hij hield haar even vast, tot zijn mobiel opeens ging en hij haar meteen los liet. Hij nam op, het was een arts in het ziekenhuis, hij keek naar Katelynn en hij slikte moeizaam. 'Leroy lijkt wakker te worden,' fluisterde hij. Hij bedankte de arts en hij hing op. 'Zullen we daar heen gaan? Hij weet namen, hij weet misschien wel een locatie...' zei hij nu snel.

Katelynn Camryn Leighton

Ze kende die hele Steven Smith niet eens, maar de beelden waren zo aangrijpend. Wat hij nu onderging, wenste je niemand toe. Zelfs niet je grootste vijand. Katelynn beet op haar lip en probeerde de nare beelden uit haar hoofd te wissen, de pijnlijk schreeuw te vergeten, maar het lukte niet. Misschien was het doorgeven van informatie en begeleiding geven van bovenaf zonder er echt betrokken bij te zijn, toch meer haar ding.
Rowan leek te zien dat ze moeite had met de beelden. Hij legde zijn hand op haar schouder en sloeg daarna zijn armen om haar heen. Ze schrok op toen Rowans mobiel af ging. Na een kort telefoontje sprak Rowan tegen haar dat Leroy wakker leek te worden. Hij vroeg of ze daarheen zouden gaan. Leroy wist namen en misschien zelfs wel een locatie. Katelynn probeerde haarzelf een beetje te herpakken en haalde haar hand door haar haren.
"Ja, dat lijkt mij een goed plan," knikte ze. "Misschien heeft hij nog wel meer details.. En kunnen we tot actie over gaan."
Katelynn klapte haar laptop dicht en stopte die in haar tas. Ze deed haar notitieblokje erbij met een pen en ritste de tas dicht.
"Zal hij boos op mij zijn, straks?" vroeg Katelynn nu voorzichtig. "Ik bedoel meneer Smith.. Omdat ik niet gewoon die gedetineerde vrij laat.." Natuurlijk ging het niet zo simpel als ze nu zei: 'gewoon die gedetineerde vrijlaten'. Dat was gewoon niet zo snel mogelijk. En dan moest er van alles geregeld worden. Bijkomend dat het gewoon heel gevaarlijk was voor de gemeenschap, en daar diende Katelynn ook rekening mee te houden.

Rowan Rivers

Het leek haar een goed plan, misschien had Leroy nog wel meer details. Hij hoopte het heel erg, hij hoopte dat Leroy wilde helpen, daar begon het allemaal mee. Hij hoopte dat Leroy onschuldig was en hier niets mee te maken had. Ze had haar spullen en opeens stelde ze een vraag die hij niet helemaal begreep. Ze legde het uit en hij glimlachte zwak. 'Daar zou ik mij niet druk om maken, als ik jou was. Steven begrijpt het. Steven weet hoe het werkt, ik weet zeker dat hij er rekening mee houdt dat je dat niet zomaar kan doen. Hij zal het je nooit persoonlijk kwalijk nemen, hij zal inzien dat je geen keuze had.' zei hij tegen haar, op geruststellende toon. Hij nam haar mee en hij pakte haar sleutels over, hij zou wel rijden, dan kon ze nog wat tot rust komen. 'Hij zal je waarschijnlijk dankbaar zijn voor alle moeite die je gedaan hebt,' zei hij daarna zacht, omdat dat was hoe Steven was.