Police Life

Katelynn Camryn Leighton

Rowan zei dat hij zich moest scheren en Katelynn lachte even. "Ja, je lijkt net een baardaap. Er ligt hier vast nog wel ergens een scheermesje," grinnikte ze. Ze pakte een broodje, sneed die open en legde het op haar bord. Daarna sneed ze wat plakjes kaas en legde dat erop, om vervolgens het broodje weer dicht te klappen en een hap te nemen.
"Het is dat ik genoeg broodjes heb hoor, anders had ik je inderdaad niks gegeven. Ik krijg toch alleen maar dikke tieten en een dikke kont van te veel eten. Vinden mannen alleen maar leuk," plaagde ze nu.

Rowan Rivers

'Wel een hele knappe en woestaantrekkelijke baardaap dan?' vroeg hij nu grijnzend aan haar. Hij pakte zelf ook een broodje, door wat ze daarna zei staarde hij haar even aan en grijnsde hij. 'Ik vind het heerlijk,' zei hij tegen haar. 'Al zie je er bijzonder goed uit, ik heb geloof ik niets te klagen. Maar ik mag niet te lang staren, daar hou je niet van, toch? Ik hou wel van dikke tieten,' plaagde hij haar nu. Ze wist hem zo goed vrolijk te maken, ondanks dat hij best wel een hele slechte nacht had gehad. Misschien was ze echt wel goed voor hem, al wist hij niet hoe het tussen hun zou gaan als het weer echt slecht met hem ging, als hij wel een keer flink dronken zou zijn. Misschien was het alsnog wel klaar.

Katelynn Camryn Leighton

"Een erg woestaantrekkelijke baardaap, ja," grijnsde ze nu naar Rowan terwijl ze rustig door at. Hij zei dat zij er bijzonder goed uit zag en hij had niets te klagen. Maar hij mocht niet te lang staren, want daar hield zij niet van. Daardoor grinnikte Katelynn even.
"Nee, staren mag niet. Alleen als ik niet kijk. Anders geef ik je een bitchklap. Ik had je toch al verteld dat ik gevaarlijk was?" lachte ze nu. Haar ogen straalden. Ze dronk wat van de jus d'orange en zuchtte zachtjes. Even leek het leven weer gewoon goed en fijn. Tot ze beweging zag in haar ooghoek en in de tuin Martin zag lopen richting het schuurtje, om zijn gereedschapskist te pakken. Haar glimlach trok meteen weer van haar gezicht en ze wilde eigenlijk niet eens weten hoe hij zou reageren als hij straks naar binnen keek en haar zag met Rowan.

Rowan Rivers

'Hm, misschien vind ik dat wel ontzettend opwindend, als je dat doet,' zei hij grijnzend tegen haar. 'Ik hou er wel van hoor, wat heftiger,' voegde hij er plagend aan toe, al was het wel waar. Hij had het broodje op en hij dronk ook wat van zijn drinken, daarna volgde hij haar blik en zag hij iemand lopen, waardoor hij diep inademde. Hij moest kalm blijven, rustig blijven, vooral niet laten zien hoe verschrikkelijk kwaad hij wel niet kon worden. Hij vond het gewoon echt oneerlijk dat dit haar overkwam, die man moest normaal doen, zijn vieze poten thuishouden. Het was allemaal nog erger door wat er met Andrea gebeurd was, daardoor kon hij niets meer hebben.

Katelynn Camryn Leighton

Ze hield zich nu stil en staarde wat naar buiten, terwijl ze rustig haar broodje op at. Martin bleef een tijdje in het schuurtje die in de tuin stond en kwam daar op een gegeven moment weer uit, met in zijn hand een gereedschapskist. Met grote stappen liep hij door de tuin en keek op een gegeven moment richting het huis. Hij wist natuurlijk dat Katelynn thuis zou zijn. De man stopte met lopen toen zijn blik op Katelynn en Rowan viel en hij liet de gereedschapskist op de grond vallen. Katelynn staarde hem aan en slikte even moeizaam. Daarna stond ze op en keek ze even naar Rowan.
"Ik praat wel even met hem.. Voordat hij weer door het lint gaat.." mompelde ze naar hem. Daarna liep ze naar de schuifpui en trok die open. Martin kwam al op haar af lopen. De blik in zijn ogen liet haar huiveren.
"Heb je alles kunnen vinden?" vroeg Katelynn nu licht glimlachend aan hem. Hij gromde echter alleen maar wat en zei dat ze een vieze hoer was.
"Martin.." siste Katelynn nu fel. "Hier hebben we het over gehad. Ik wil dat je ophoudt hiermee! Ga naar huis en kom hier niet meer terug.."
Martin stopte weer even met lopen en keek naar binnen, naar Rowan. Hij schudde ongeloofwaardig glimlachend zijn hoofd en keek daarna weer naar Katelynn.
"Ik heb je gewaarschuwd.." gromde hij haar zachtjes toe. Hij zette nog een stap naar haar toe en wilde haar weer ruw vastgrijpen, maar Katelynn sloeg zijn hand weg en schreeuwde dat hij weg moest gaan. Ze deed een poging op de schuifpui dicht te duwen, maar hij hield het tegen en trok haar nu naar buiten aan haar haren. Daarna greep hij haar weer bij haar keel en drukte hij haar hard tegen de muur. Ze kreeg direct geen lucht meer en hapte paniekerig naar adem.
"Dus dit is je nieuwe vriendje? Vieze slet.." gromde Martin. Hij duwde haar nog hoger van de grond.

Rowan Rivers

Toen de man terug kwam had Rowan het idee dat hij zichzelf wel weer redelijk rustig had gekregen, hij moest oppassen met wat hij deed, want anders zou Katelynn al heel snel zien hoe hij kon zijn. De man stopte en keek naar hun, Katelynn zei dat ze wel even met hem ging praten en hij slikte moeizaam, hij moest echt ontzettend zijn best doen om niet overeind te schieten. Hij voelde zo veel haat voor dit soort mensen, misschien ook omdat hij die ex van Andrea altijd de schuld had gegeven voor alle problemen. Hij wist op afstand te blijven, tot de man haar aanraakte. Meteen kwam hij overeind en hij zag dat Katelynn tegen de muur aan gedrukt werd, hij zag de paniek in haar ogen. Hij greep Martin bij zijn schouder vast en hij sleurde de man weg bij Katelynn, direct haalde hij snoeihard uit, alle haat die hij voelde lag er in. Hij gaf een flinke trap tegen de benen van de man en daarna duwde hij hem hard op de grond en sloeg hij nog eens. Hij zou hem wel een lesje leren. Hij kon dreigen, maar dat was nutteloos. Die Martin moest zelf bang zijn, als Rowan hem zou tegenkomen op straat, had hij een serieus probleem.

Katelyn Camryn Leighton

Ze kon niet meer tot Martin doordringen. Hij bleef haar diep in haar ogen aankijken terwijl hij haar keel dicht bleef knijpen. Toen hij opeens los liet viel ze op de grond en hapte ze verwoed naar adem. Het duurde even een tijdje voordat ze weer op kon kijken en besefte dat Rowan Martin van haar weggetrokken had. Langzaam krabbelde ze overeind en wreef langs haar pijnlijke hals. Ze zag hoe Rowan uithaalde tegen Martin en zag hoe Martin op een gegeven moment toch onder hem vandaan wist te komen en op Rowan in begon te slaan.
"Jongens!" klonk Katelynns stem hees. "Stoppen!" Ze stapte iets dichterbij. "Alsjeblieft.." smeekte ze. Maar Martin bleef door gaan, hij leek haar niet eens te horen. Katelynns blik ging even naar de lege wijnfles die tegen de muur aan stond. Ze kon daarmee op Martin's hoofd slaan. Maar ze kon de moed er niet voor vinden.

Rowan Rivers

Hij bleef uithalen, maar hij probeerde niet al te veel geweld te gebruiken, hij wilde zich nog steeds inhouden. Hij kreeg rake klappen en hij zag het bloed uit zijn neus en wenkbrauw druppelen, maar hij bleef doorgaan en hij bleef keihard op Martin inslaan, met alles wat hij in zich had. Hij hoorde wel wat Katelynn zei, maar als hij ophield zou Martin hem kunnen overmeesteren en dan hadden ze een serieus probleem. De man bleef maar doorgaan en hij maakte Rowan met elke slag kwader en kwader, waardoor hij zelfs vlekken voor zijn ogen zag, zo woedend was hij. Dit kon zo nog wel even doorgaan en toen hij een arm vrij had, greep hij zijn revolver. Eerst zette hij het ding tegen de borstkas van de man aan. 'We willen allebei liever dat ik niet schiet, toch?' vroeg hij hijgend, hij voelde het bloed in zijn ogen prikken. Hij zou niet schieten, al had hij die neiging enorm. Ze waren van alle problemen af als Martin dood was. 'Het lijkt mij beter als je nu vertrekt, heel snel.' zei hij daarna. Katelynn wilde geen aangifte doen, Rowan kon praktisch niets, dus Martin moest maar zo snel mogelijk opdonderen. Hij stopte de revolver nu wel weg, dan had de man ook ruimte om weg te gaan.

Katelynn Camryn Leighton

Met tranen in haar ogen keek ze toe hoe de twee mannen elkaar in elkaar aan het slaan waren. Ze bleef tegen ze schreeuwen maar het hielp niets. Op een gegeven moment trok Rowan zijn wapen. Katelynn verstijfde, bang dat hij daadwerkelijk zou gaan schieten. Automatisch keek ze weg, ze wilde niet zien hoe iemand neergeschoten werd. Echter leek het er gelukkig op dat Rowan alleen maar dreigde. Dit leek toch te helpen want Martin nam nu wat afstand en keek in de loop van het wapen.
"Vuile hond.." siste hij kwaad naar Rowan. "Denk maar niet dat ik het hierbij hou."
Katelynn keek weer richting de twee mannen en hield haar adem gespannen in. Uiteindelijk liep Martin weg. De gereedschapskist liet hij staan. Blijkbaar was dat niet eens de reden geweest van zijn komst. Katelynn keek toe hoe hij de grote voortuin verliet. Voor hij helemaal uit beeld verdween draaide hij zich nog even om.
"Ik ga je dood maken, Katelynn!" schreeuwde hij kil. "Wacht maar! Ik ga er persoonlijk voor zorgen dat jij niet lang meer te leven heb!"
Na die woorden verdween hij uit beeld. Katelynn voelde haar benen ineens zwaar worden en staarde met een angstige blik naar de plek waar Martin het laatst had gestaan. Een rilling trok door haar lichaam en haar ademhaling was flink versneld.

Rowan Rivers

De man vertrok en hij klemde zijn kaken op elkaar, hij was zo ontzettend kwaad en hij had al zijn zelfbeheersing moeten gebruiken om geen kogel door de kop van Martin te jagen, maar dan zou hij vast komen te zitten. Ondanks alles wat die vent deed, was dit geen reden om iemand dood te schieten. Dat wist hij heel goed. Dat wilde hij niet, want dan had hij niets meer. Hij trilde over zijn hele lichaam van de woede en hij sloot zijn ogen even. Hij opende zijn ogen weer, hij voelde het bloed nu zijn nek in lopen en zijn witte overhemd was ook niet zo wit meer. Hij pakte de handen van Katelynn vast en hij trok haar toch tegen zijn lichaam aan. 'Rustig maar, rustig aan... het komt goed. Echt. Hij kan dreigen wat hij wil, zolang ik in de buurt ben kan hij niets en de volgende keer zal het anders aflopen voor hem, dat weet hij ook,' zei hij tegen haar. Hij streek met trillende vingers door haar haren heen, woede zakte nooit zo snel weg bij hem, dat bleef hij voelen. 'Het lijkt mij wel verstandig om toch aangifte te doen, dan doe ik het ook,' fluisterde hij daarna. Die vent had hem echt verrot geslagen, waarschijnlijk was hij doorgegaan als Rowan zijn wapen niet had getrokken.

Katelynn Camryn Leighton

Ze bleef naar de plek kijken, alsof ze verwachtte dat Martin daar elk moment weer terug kon komen. Zijn blik bleef in haar hoofd spoken. Hij meende het.. Hij meende het echt.. Opnieuw huiverde ze. Toen Rowan haar handen vastpakte schrok ze even, maar leek toen een beetje uit de trance te raken en leunde tegen Rowans borstkas aan. Hij zei dat het hem wel verstandig leek om aangifte te doen, dan zou hij het ook doen. Katelynn knikte langzaam. Dat was misschien wel het beste nu. Veel erger kon het toch niet worden? Een traan liep over haar wang.
"Ja.." klonk haar stem wat hees. "Ga je dan wel mee?" vroeg ze nu zachtjes. Ze vond het fijn als hij erbij was. Vooral omdat ze zich er een beetje voor schaamde. Voorzichtig keek ze Rowan aan. Nu pas zag ze hoe Martin hem toegetakeld had. Ze keek hem bezorgd aan en veegde het bloed van zijn gezicht.
"Kom.. Dan maak ik je wonden even schoon en pak ik schone kleren voor je.." zei ze nu zachtjes, waarna ze Rowan mee trok naar binnen en de schuifpui direct achter haar sloot en op dubbel slot deed.

Rowan Rivers

Hij zag de traan over haar wang lopen en daardoor hield hij haar stevig tegen zich aan. Ze was het met hem eens en ze vroeg of hij dan wel mee ging, daardoor glimlachte hij zwakjes. 'Natuurlijk,' voegde hij er aan toe. Hij wilde er graag voor haar zijn, ze had het nodig, ze vroeg het zelfs. Hij vond het echt geen probleem, hij hielp haar het liefste met alles. Ze keek op naar hem en ze veegde bloed van zijn gezicht, daarna zei ze dat hij mee moest komen, dan maakte ze de wonden schoon en pakte ze schone kleding voor hem. 'Graag,' zei hij zachtjes. Hij liep mee naar binnen en hij voelde dat zijn hoofd toch wel flink bonkte, dit was niet fijn, het prikte ook. Hij pakte zachtjes haar hand vast en hij ademde diep in. 'Zullen we het straks meteen doen?' vroeg hij nu. Dan hadden ze het maar gehad.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan zei dat hij natuurlijk met haar mee ging om aangifte te doen. Dat voelde fijn. Ze deed het niet graag alleen. Sowieso zou ze niet alleen het politiebureau durven verlaten, bang dat Martin het zou zien. Ze haalde even diep adem en probeerde te kalmeren. Van binnen was ze woedend en doodsbang tegelijk. Ze slikte even moeizaam en pakte het verbandtrommeltje die ze in de keuken had liggen. Die nam ze mee richting Rowan. Voorzichtig begon ze met een gedesinfecteerde doek de wonden af te deppen en het bloed weg te halen. Daarna plakte ze er een grotere pleister op.
"Ja.. Is goed," knikte ze vertwijfelend toen Rowan vroeg of ze straks meteen aangifte zouden gaan doen. Vervolgens liep ze naar boven om wat schone kleding voor Rowan te halen en nam dat voor hem mee naar beneden en gaf het aan hem.

Rowan Rivers

Ze pakte een verbandtrommeltje en ze begon zijn wonden schoon te maken, het prikte aardig, maar hij kon heel wat pijn hebben en daardoor was het redelijk te doen. Het voelde niet echt heel lekker, maar het moest maar even, dan zou het later beter herstellen. Dat was de bedoeling. Ze plakte een pleister op de plek en hij ademde diep in. Ze vond het goed en ze vertrok, even later kwam ze terug met schone kleding. Hij maakte zijn overhemd los en hij pakte de kleren van haar aan, die hij langzaam aan trok, hij voelde zich toch wat duizelig. 'Ik dacht echt dat hij door zou gaan.' zei hij zacht. Daarom had hij zijn wapen getrokken, al was dat ook omdat hij Martin wilde laten zien dat hij niet bang was om iets te doen. Toen hij klaar was pakte hij haar weer vast en hield hij haar in zijn armen. 'Het komt goed... kom, dan gaan we meteen,' zei hij zacht.

Katelynn Camryn Leighton

Ze keek toe hoe Rowan de schone kleren aan trok en pakte de vieze kleren van hem aan. Dat legde ze in de hoek van de woonkamer, ze zou dat vanavond of zo wel even in de was doen.
"Ik dacht dat hij nooit meer zou stoppen.." mompelde Katelynn als reactie op Rowans woorden. Martin was echt doorgeslagen geweest. Ze was echt oprecht bang geweest dat hij Rowan knock out zou slaan of erger. Langzaam schudde ze haar hoofd en probeerde er even niet meer aan te denken. Het maakte haar alleen maar van slag.
Rowan pakte haar vast en zei dat het goed kwam. Katelynn glimlachte daarom even waterig. Echt erin geloven deed ze niet. Ze had eerst steeds niet geloofd dat Martin, haar Martin, tot zulke dingen in staat was geweest. Maar de laatste dreigementen hadden zo onwijs puur en oprecht geklonken. Hij wilde haar echt dood hebben... Opnieuw trok er een rilling over haar lichaam.
Ze knikte kort toen Rowan zei dat ze zouden gaan. Rustig pakte ze haar autosleutels van de kast en liep samen met hem richting haar garage, waar de zwarte auto al op hun stond te wachten.

Rowan Rivers

'Ik laat mij niet zo snel kapot slaan hoor, gelukkig ben ik wel wat gewend,' zei hij zacht. Hij kon aardig wat hebben, maar nu ging het toch wel hard, die klappen waren raak geweest en hij had het ook niet meer veel langer volgehouden, waarschijnlijk. Hij zag haar rillen en daardoor keek hij even wat bezorgd naar haar, hij hoopte echt dat de aangifte haar wat rust zou geven en hij zou bij haar in de buurt blijven, dat hielp waarschijnlijk ook al een hele hoop. Hij liep met haar mee en hij wreef langs zijn pijnlijke gezicht, het was nu al opgezwollen, waarschijnlijk zou het morgen goed blauw zijn. Hij zuchtte zacht en hij ging zitten, hij was nog steeds niet helemaal kalm.

Katelynn Camryn Leighton

Rustig liep ze naar de auto toe. Ergens zat ze er wel echt tegenop om aangifte te gaan doen. Ze schaamde zich dood. Vooral als OVJ.
Eenmaal bij de auto stapte ze in en de garage opende automatisch. Ze wachtte tot Rowan ook ingestapt was en reed toen rustig haar oprit af. In haar hoofd bedacht ze even wel politebureau het dichts bij zijnde was vanaf haar huis. Daarna reed ze die kant op. Zwijgend manoeuvreerde ze door het verkeer heen en parkeerde ze even later voor het politiebureau.

Rowan Rivers

Hij was wat in gedachten verzonken en hij staarde naar buiten, hij staarde naar de omgeving die aan hun voorbij schoot en af en toe sloot hij zijn ogen even door het gebonk in zijn hoofd. Dat werd morgen ook thuisblijven, waarschijnlijk. Hij was echt totaal niet scherp, al was het morgen misschien wat weggezakt, dat zou goed kunnen. Hij hoopte het. Ze parkeerden voor het politie bureau en hij stapte langzaam uit, het licht van buiten was helemaal vervelend. Hij keek even op naar Katelynn, zijn blik bemoedigend. 'Je moet onthouden dat dit nodig is, dat ik bij je ben. Het komt uiteindelijk echt goed,' zei hij zacht. Hij raakte heel even haar hand aan, meer deed hij niet, hij wist wat ze vanochtend afgesproken hadden, het bleef nog tussen hun. Hij liep met haar naar binnen en hij ademde langzaam in, hij vond dit zelf ook niet echt leuk.

Katelynn Camryn Leighton

Ze stapte langzaam uit en sloeg het portier achter haar dicht. Daarna keek ze richting Rowan. Hij keek ook net naar haar. Hij zei dat ze moest onthouden dat dit nodig was en dat hij bij haar was. Daar knikte ze kort even op, waarna ze haar auto vergrendelde, de sleutel in haar jaszak stopte en samen met Rowan naar binnen liep. Bij de balie meldde ze dat ze aangifte wilde doen en daar moesten ze even wachten. Op een gegeven moment kwam er een agente naar hen toe lopen en mochten ze mee lopen naar een aparte ruimte. De vrouw gaf zowel Katelynn als Rowan een bekertje water en nam tegenover hen plaats. Met een vriendelijke glimlach op haar gezicht vroeg de vrouw of Katelynn haar verhaal wilde doen. Katelynn knikte, haalde even diep adem en keek nog even opzij naar Rowan. Daarna begon ze te vertellen over de scheiding, over de berichtjes die Martin naar haar stuurde met doodsbedreigingen en over de gebeurtenis dat hij ineens naakt in haar bed lag. Ze besefte nu pas dat zelfs Rowan al die details nog niet gehoord had. Ze vertelde zachtjes en ietwat schamend dat hij haar keel dichtgeknepen had en haar op haar eigen bed aangerand had en haar had willen verkrachten. Daarna vertelde ze over de klappen die hij haar gegeven had. Ze viel heel even stil en nam een slokje water, maar vertelde daarna dat Martin daarna door was gegaan met berichtjes sturen en dat ze met hem was wezen praten op haar kantoortje. Dat hij daar opnieuw geflipt was en haar keihard door haar kantoortje had geslingerd. Vervolgens vertelde ze dat Martin gewoon door was gegaan met de doodsbedreigingen via de telefoon en als afsluiter begon ze over de situatie van daarnet, waar Rowan bij geweest was.

Rowan Rivers

Hij pakte het bekertje water dankbaar aan, misschien zou de hoofdpijn wel wat wegzakken als hij iets dronk, hij hoopte het heel erg. Het was niet zo'n fijn gevoel. Hij luisterde naar wat er allemaal verteld werd door Katelynn, sommige dingen wist hij wel, maar nu kwam ze met details die hij nog helemaal niet wist. Het maakte hem kwaad, maar hij wist het aardig in te houden. Hij zou het verpesten als hij hier heel boos zou gaan worden en ze zouden er totaal niets mee opschieten, het was nutteloos nu. Hij wist ook dat hij zich niet meer door die woede moest laten leiden, maar het was lastig. Ze vertelde over de situatie van net en hij bevestigde wat ze vertelde, hij deed zijn eigen verhaal, daarna keek hij even naar Katelynn, hij was wel trots op haar, ze had hier nu toch, al moest dit ook wel. Het ging te ver, veel te ver. Hij had niet eens geweten dat die vent haar bijna verkracht had. Misschien maar beter ook, want als hij dat wist, had hij misschien wel geschoten. Hij dronk zijn water op en hij keek weer naar de agente.

Katelynn Camryn Leighton

Ze hield zich stil toen Rowan zijn verhaal deed en beantwoordde daarna nog wat vragen van de agente. De agente vertelde aan het eind van het gesprek dat het toch vrij zwaar wegende delicten waren en ze Martin op zouden gaan zoeken en aan zouden houden. Hij stond echter nog in haar huis ingeschreven. Er werd aan Katelynn gevraagd of zij misschien wist waar hij nu verbleef maar dat wist ze helaas niet. De agente zei dat ze hun best gingen doen en dat Katelynn en Rowan op de hoogte gehouden zouden worden. De vrouw vertelde dat ze tot die tijd wat meer langs Katelynn haar huis zouden surveilleren en dat Katelynn direct mocht bellen als Martin ineens weer verscheen. Vervolgens wenste de agente haar nog sterkte toe en bedankte Katelynn haar voor de moeite. Samen met Rowan verliet ze zwijgend het politiebureau. Ze voelde zich eigenlijk nog helemaal niet opgelucht of blij, terwijl ze dat toch wel echt gehoopt had. Zachtjes zuchtte ze en liep ze richting haar auto.

Rowan Rivers

Uiteindelijk liep hij samen met haar naar de auto toe en hij moest zich aardig beheersen om haar niet al eerder vast te pakken, maar eenmaal in de auto sloeg hij zijn armen om haar heen. 'Ik ben zo ontzettend trots op jou. Dat je dit gedaan hebt is heel goed, je hebt het goede gedaan, ook al kunnen ze nu niet meteen iets. Als we hem zien is het klaar.' zei hij zacht. Hij liet haar weer los en hij keek haar aan. 'Als we even langs het hotel kunnen rijden om wat spullen voor mij te pakken, kan ik misschien nog twee dagen bij je blijven, voor de zekerheid. Ik vind het wel heel erg fijn.' stelde hij nu voorzichtig voor.

Katelynn Camryn Leighton

Eenmaal in de auto sloeg Rowan zijn armen om haar heen en zei hij dat hij trots op haar was dat ze dit gedaan had. Ook al kon de politie niet meteen iets. Als ze Martin zouden zien was het klaar. Een zwakke glimlach ontstond op haar gezicht. Ze hoopte het zo erg, dat het gauw klaar zou zijn.
Rowan liet haar nu weer los en keek haar aan. Hij stelde voor om even langs het hotel te rijden zodat hij wat spullen kon pakken. Dan kon hij nog twee dagen bij haar blijven, voor de zekerheid. Daarop knikte Katelynn.
"Dat is goed, dat zou fijn zijn," reageerde ze erop. Alleen zijn zou ze nu sowieso echt niet fijn vinden. Ze zou geen oog dicht doen 's nachts.

Rowan Rivers

Ze hoopte duidelijk echt dat het heel snel voorbij zou zijn en dat begreep hij, dat wilde hij zelf ook. Hij vond dit net zo erg voor haar, het was vreselijk om dit aan te moeten zien. Het deed pijn, heel erg veel pijn. Ze vond het een goed idee om spullen te halen zodat hij kon blijven, daardoor glimlachte hij een beetje. Hij was zelf ook wat meer gerust gesteld als hij in de buurt zou zijn, maar hij wist zelf ook dat het voor hem ook beter was om niet te veel alleen te zijn. Veel beter. Hij streek langs haar gezicht en hij zoende haar kort, eenmaal bij het hotel stapte hij uit de auto. Hij vond het elke keer vreselijk om hier te zijn, hij was er liever niet meer, helemaal niet elke keer alleen.

Katelynn Camryn Leighton

Rustig reed ze weg bij het bureau en reed ze richting het hotel waar Rowan en Steven een hotelkamer deelde. Ze parkeerde haar auto vlak voor de ingang van het hotel en wilde even vragen of ze zou blijven zitten of mee zou lopen, maar ze besloot zelf al dat ze liever niet nu alleen in de auto achter bleef. Dus stapte ze tegelijk met Rowan uit en liep ze met hem mee richting de hotelkamer.
Eenmaal binnen keek ze wat nieuwsgierig rond. Het was zo anders dan haar huis. Heel klein en knus. En ook wel wat rommelig, terwijl haar huis spik en span was. Rustig wachtte ze tot Rowan zijn spullen bij elkaar had.