Police Life

Rowan Rivers

Ze zei helemaal niets, het was nog steeds doodstil. Precies waar hij bang voor was geweest. Hij pakte zijn spullen van tafel en daarna liep hij in één keer door naar de deur, zonder om te kijken. Hij wilde niet dat ze hem zag huilen, waarschijnlijk kwam hij al zwak genoeg over. Hij ademde trillend in en hij voelde de tranen over zijn gezicht lopen. Hij had de afgelopen tijd het idee gehad dat hij nog iets had om voor te vechten, om door te leven, misschien kon hij een nieuwe toekomst opbouwen, hij wilde Steven niet laten stikken, Leroy niet. Maar dat leek allemaal af te brokkelen en nu voelde het alsof er geen toekomst voor hem was. Het zat er niet meer in. Hij stapte in de auto, maar startte niet, hij brak helemaal. Al die tijd had hij zich groot gehouden, maar nu drong tot hem door dat het allemaal helemaal klaar was. Andrea was er niet meer en hij zou alleen blijven. Hij zou elke nacht alleen doorbrengen en elke dag zou hij haar weer vreselijk missen. Meer zat er niet in. Ze was weg, echt weg. Hij kreeg haar nooit meer terug en er zou ook niemand komen om haar plek in te nemen. Hij leunde op het stuur en hij kreeg bijna geen lucht door wat hij allemaal voelde, de tranen druppelden op zijn kleding.

Katelynn Camryn Leighton

Ze bleef alleen achter. Ze hoorde de deur achter Rowan dichtvallen en de stilte kwam haar tegemoet. Nog steeds zat ze precies hetzelfde en staarde ze naar haar zwarte pumps. Ze had het gevoel dat ze hem weggejaagd had. Had ze er niet gewoon voor hem moeten zijn? Blij moeten zijn dat hij eerlijk was over zijn verleden? Misschien had hij juist wel iemand nodig zoals zij.. Iemand die een beetje op hem lette en hem daardoor stabiel wist te houden. Ze beet op haar lip en haalde even diep adem. Trillerig haalde ze haar knot uit haar haren en streek haar haren goed. Daarna stond ze op en begon ze wat heen en weer te ijsberen. Ze voelde zich echt schuldig. En rot. Langzaam schudde ze haar hoofd en staarde ze even naar de tafel, waar ze net nog leuk met zijn tweeën gezellig gegeten hadden. Het voelde als een messteek in haar hart. Maar ze kon niet ontkennen dat ze hier gewoon echt even over na moest denken. Ze kon gewoon geen overhaaste beslissingen nemen.
Langzaam klom ze de trap op naar boven en plofte daar op haar bed neer, met haar kleding nog aan. Ze wist gewoon echt even niet wat ze moest doen.

Rowan Rivers

Langzaam maar zeker kreeg hij weer wat meer lucht. Hij voelde wel de chaos in zijn hoofd, de onrust, het teken dat het niet goed met hem ging. Hij wist wat er gebeurde als hij naar huis reed. Dan zou hij gaan drinken. Hij wist het heel goed en hij zag zijn handen trillen op het stuur. Dat kon hij niet, dat mocht niet gebeuren. Het ging zo goed, hij moest dit volhouden, anders kon hij er beter meteen een einde aan maken. Hij kon dus niet naar huis, niet naar de kroeg, niet naar vrienden, daar zou hij allemaal veel te veel in de verleiding komen. Hij moest toegeven dat hij Katelynn ook niet zomaar achter wilde laten, wat als die Martin vanavond terug kwam? Wat als hij haar wilde laten zien dat hij niet naar haar luisterde? Dan zou hij dat vanavond proberen en dan was Rowan er niet. Hij kon ook gewoon in zijn auto slapen en morgen ochtend vroeg weg gaan, naar het bureau door. Dan waren alle problemen opgelost. Hij ademde trillend in, hij hield het echt niet uit. Hij haalde een strip met kalmeringstabletten uit zijn dashboard kastje, hij had ze een tijdje niet nodig gehad, maar hij wist dat hij het nu wel kon gebruiken. Hij pakte een paar pillen en hij slikte ze door, daarna leunde hij achterover. Als ze er achter kwam dat hij hier nog was, zou ze bang worden, straks dacht ze nog dat hij haar nu al aan het stalken was, terwijl hij wilde helpen. Hij wilde heel graag helpen. De paniek zakte nog niet echt weg, zo kon hij ook niet veilig naar huis rijden. Hij zuchtte zacht en daarna stapte hij uit de auto, hij zou wel een stukje gaan lopen, dan reed hij daarna wel naar het bureau en sliep hij wel weer daar.

Katelynn Camryn Leighton

Ze voelde zich met de minuut meer alleen. Daardoor kwam de angst en de spanning meteen weer opspelen. Rowan zorgde ervoor dat ze zich veilig voelde. In haar eentje voelde ze zich enorm kwetsbaar. Maar om die reden wilde ze hem niet terug vragen. Ze wilde niet dat hij het gevoel kreeg dat ze hem gebruikte.
Haar mobiel trilde weer. Katelynn trok haarzelf overeind en hoopte ergens dat het Rowan was. Ze wist niet wat hij zou moeten sturen, maar ze hoopte gewoon zo onwijs dat hij het was. Ietwat twijfelend pakte ze haar mobiel en keek erop. Helaas, het was weer een onbekend nummer. 'Morgen ochtend om half 6 laat je de hondjes uit in het parkje, toch?' stond er in het berichtje. Een rilling trok door haar lichaam en haar adem stokte. Dit was waar ze zo bang voor was. Hij wist alles wat ze deed. Hij wist heel haar leven uit zijn hoofd. Katelynn had haar mobiel nog in haar handen toen het volgende berichtje alweer binnen kwam. [i]'Katelynn, ik zal graag even mijn gereedschapskist op komen halen. Hij staat in het schuurtje. Kan ik zo komen?'[\i] Katelynn huiverde en typte gauw dat het niet kon en dat hij het morgen uit het schuurtje kon pakken als zij op haar werk was. Daarna bleef het weer een hele poos stil. Katelynn liep weer even een rondje door het huis om alle ramen en deuren te sluiten en te controleren. Vervolgens ontving ze weer een berichtje, dat ze er geil uit zag in haar korte, zwarte jurkje. Verwilderd keek Katelynn om haar heen. Alle ramen en deuren waren dicht. Hij kon haar niet zien nu. Ze slikte even moeizaam en het zweet brak haar uit. Haastig kleedde ze zich om en klom in haar bed. Ze trok de dekens extra hoog over haar heen, alsof dat bescherming bood. De poging om te gaan slapen mislukte direct. Ze was klaarwakker en lette op elk geluidje dat ze hoorde. Doodsbang was ze. Ze lag zo stil mogelijk, zodat ze geen geluid zou missen. Uren gingen voorbij, ze zag de tijd voorbij tikken. Op een gegeven moment was het al vijf uur en had ze nog geen oog dicht gedaan. Diepe wallen stonden onder haar ogen en ze zag bleekjes. Ze twijfelde of ze zich ziek zou melden. Maar aan de andere kant voelde ze zich op haar werk veiliger en had ze afleiding.
Beneden hoorde ze de hondjes blaffen. Die beestjes waren ook haar ochtend ritueel gewend en wilden mee naar het park, een rondje lopen.

Rowan Rivers

Hij had een heel stuk gelopen, hij kreeg daardoor rust in zijn hoofd. Even alles er uit rennen was beter dan gaan drinken, dit hielp meer en was voor zijn toekomst ook iets handiger, anders maakte hij zichzelf echt kapot. Hij wist alleen wel dat hij nu echt niet wist hoe hij verder moest. Hij had geen idee. Katelynn had hem hoop gegeven en het was in één keer weg, dat was vreselijk. Toen hij in de ochtend wakker werd knipperde hij met zijn ogen en hij keek verbaasd om zich heen. Hij had serieus op een bankje geslapen? Waarschijnlijk was hij hier echt in slaap gevallen. Het maakt niet uit, hij had niet gedronken en dat was het belangrijkste. Hij had het vol kunnen houden, ondanks het sterke verlangen. Hij besloot maar terug te gaan naar zijn auto, dan kon hij daarna gaan werken. Hij liep richting haar huis en hij ademde diep in, dit was de laatste keer dat hij hier zou zijn. Toen hij de honden hoorde blaffen keek hij naar de deur, hij maakte zich echt zorgen. wat als hij maar het werk ging en te horen kreeg dat er iets gebeurd was? Hij zou kapot gaan van schuldgevoel. Hij slikte moeizaam en hij liep toch maar naar de deur. Hij belde aan, meteen nog een keer, hij was echt bezorgd en hij moest moeite doen om zich er van te weerhouden de deur in te trappen.

Katelynn Camryn Leighton

Ze bleef nog even liggen maar begon haar daarna toch langzaam aan te kleden en klaar te maken voor haar werk. Toen ze in de spiegel keek schrok ze haast van haarzelf, ze leek wel een lijk. Met een flinke laag make-up probeerde ze het op te lossen, maar erg veel leek het niet te helpen. Ook de wallen onder haar ogen waren te heftig om goed weg te werken.
Toen ze net beneden kwam en de hondjes begroette, ging de bel. Twee keer vlak achter elkaar. Katelynn verstijfde en staarde met een angstige blik naar de deur. Haar hart bonkte in haar keel. De hondjes sprongen keffend naar de deur toe en draaiden daar rondjes.
Een aantal minuten bleef Katelynn verstijfd staan, niet wetend wat ze moest doen. Haar hart klopte als een gek en haar al bleke gezicht trok nog witter weg. De hondjes bleven maar blaffen en tegen de deur op springen. Katelynn haalde diep adem en schuifelde toen toch twijfelend naar de deur toe. Ze maakte haast geruisloos de drie sloten los en legde haar hand op de deurklink. Heel voorzichtig opende ze toen de deur, bang voor diegene die ze daar zou zien.
Toen ze echter eenmaal zag dat het Rowan was staarde ze hem eerst een beetje aan met haar rode ogen van het slaapgebrek. Maar daarna sprong ze in zijn armen en kon ze de tranen niet meer bedwingen. Ze was zo blij dat hij hier was. Ze was zo blij dat hij terug gekomen was.
"Sorry.." klonk haar stem zachtjes tussen het gesnik door. "Ik wist gewoon niet wat ik moest zeggen.." Ze duwde haar gezicht tegen zijn borstkas. Tranen biggelen over haar wangen.
"Het maakt mij niet uit wat je verleden is.." klonk haar stem nu schor. "Het gaat om de toekomst.."

Rowan Rivers

Het duurde zo lang, hij moest zo veel moeite doen om kalm te blijven en hij had zijn hand al op zijn revolver liggen. Als die gast haar iets aandeed maakte hij hem helemaal kapot. Uiteindelijk ging de deur open en meteen werd hij vastgepakt, ze legde haar hoofd tegen zijn borstkas aan. Dat had hij niet verwacht. Hij had gedacht dat ze boos zou worden omdat hij voor haar deur stond. Door wat ze zei ademde hij trillend in en hij sloeg zijn armen om haar heen, daarna nam hij haar mee naar binnen en sloot hij de deur achter zich. ' Nu laat je mij ook huilen.' Fluisterde hij, met tranen in zijn ogen omdat ze hem een kans gaf, omdat ze zo dankbaar was dat hij terug was. Hij pakte haar gezicht vast en hij keek haar diep in haar ogen aan. 'Ik vind je leuk, aantrekkelijk en heel bijzonder, maar ik wil het graag voorzichtig aanpakken en ik zal zo goed mogelijk eerlijk zijn over alles. Je mag mij elke vraag stellen, alles dat je wilt weten, op welk moment dan ook... Als ik iets doe dat jij niet fijn vindt, zeg het alsjeblieft meteen, ik doe heel hard mijn best om alles te verbeteren en ik ken mezelf goed, het helpt als je mij aanspreekt op gedrag dat je niet waardeert, dan weet ik wat ik fout doe.' zei hij zacht. Hij wist hoe heftig en explosief hij soms kon reageren, hoe jaloers hij was en hoe heftig hij soms was in bed, dat hij heel veel verwachtte, maar hij wilde overal aan werken..Hij streek langs haar wang en hij keek haar onderzoekend aan. ' Je hebt geen oog dicht gedaan... Zullen we samen thuis blijven vandaag?' Vroeg hij zacht.

Katelynn Camryn Leighton

Gelukkig nam Rowan het goed op en sloeg hij zijn armen om haar heen. Hij nam haar mee naar binnen en sloot de deur achter zich. Daarna zei hij dat zij hem nu ook liet huilen. Een waterige glimlach ontstond op Katelynns gezicht daardoor. Ze snikte nog zachtjes een beetje en luisterde naar Rowans woorden. Het gaf haar een gerust gevoel dat hij zo bewust was van zichzelf en dat hij aan zijn zwakke punten wilde werken. Ze kon hem zeker een kans geven.
"Ik vind jou ook lief en knap.." fluisterde ze Rowan zachtjes toe. Daarna constateerde hij dat ze geen oog dicht had gedaan en vroeg hij of ze vandaag samen thuis zouden blijven.
"Ja.. Dat is goed.." antwoordde Katelynn haast automatisch. "Of wacht.. Nee.. Misschien ook beter niet.. Martin komt vandaag langs om zijn gereedschapskist op te halen.."

Rowan Rivers

Hij streek nog eens langzaam langs haar gezicht en ze zei dat ze hem ook knap en lief vond, dat liet hem glimlachen. Hij had dit echt niet verwacht, maar hij voelde zich oprecht gelukkig en dat was een heel bijzonder gevoel. Tegelijkertijd voelde hij zich schuldig tegenover Andrea, maar hij wist dat hij daar niet verder mee kwam. Ze vond het goed om thuis te blijven, maar daarna zei ze opeens dat het toch niet goed was, Martin kwam zijn gereedschapskist ophalen. Hij klemde zijn kaken op elkaar om de woede in te slikken en dat ging redelijk. 'Je kan hem niet je leven laten leiden. Ik ben bij je, hij kan je niets maken zolang ik hier ben. Laat hem maar komen. De confrontatie moet ooit plaatsvinden, vroeg of laat. Laat hem maar zien dat we niet bang zijn, dat je hier boven staat.' zei hij zacht. Hij drukte zachtjes zijn lippen op die van haar en hij zoende haar langzaam. 'Ik wilde je nog zeggen hoe trots ik op je ben... Dat jij je tijdens het gesprek zo goed sterk gehouden hebt. Ik ben echt trots op je.' Fluisterde hij. Daarna zoende hij haar weer langzaam. 'Het is heel erg vroeg... Wat dacht je van ziekmelden en weer terug in bed?' Stelde hij voor. Hij had zelf ook alleen maar zitten huilen en niks geslapen, dus een paar uur slaap zou fijn zijn.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan reageerde dat ze haar leven niet moest laten leiden door Martin. Vroeg of laat zou de confrontatie toch wel plaatsvinden. Ze moest laten zien dat ze er boven stond. Katelynn staarde Rowan even aan. Durfde ze dat? Ze slikte even moeizaam. En knikte nu heel langzaam.
Hij zoende haar nu even en zei daarna dat hij trots was op haar. Dat ze zich zo goed en sterk had gehouden tijdens het gesprek met Martin. Daardoor kwam er een kleine glimlach op haar gezicht te staan. Opnieuw zoende Rowan haar even en Katelynn ging er in mee. Vervolgens zei Rowan dat het echt erg vroeg was. Hij stelde voor om hun ziek te melden en dan terug naar bed zouden gaan.
"Dat klinkt goed.." glimlachte Katelynn nu. Ze liep weer verder de woonkamer in, pakte haar mobiel en belde haar werk dat ze vandaag helaas niet kon komen omdat ze ziek was. Daarna hing ze weer op en stuurde ze Martin een berichtje. Ze zette erin dat hij moest stoppen met die rare berichtjes en dat zij vanmiddag gewoon thuis was, maar hij kon de gereedschapskist wel komen halen.

Rowan Rivers

Ze leek het goed te vinden en daar was hij blij mee. Het voelde goed zo, tussen hun. Hij was echt blij dat ze het wilde proberen, want het gaf hem hoop. Dat had hij nu ook heel erg hard nodig. Ze melde zich ziek en hij gaf aan dat hij vandaag thuis bleef, hij hoefde zich niet eens ziek te melden, hij werkte eigenlijk alleen maar wanneer hij zelf wilde. Hij pakte Katelynn vast en hij nam haar mee naar het bed. Hij ging zitten en hij trok haar bij zich op schoot, hij zoende haar nog eens, het was rustig, maar hij deed zijn best om er wel gevoel in te leggen. Ze was heerlijk, maar hij wilde niet alleen het verlangen laten merken. Er zat meer achter dan alleen dat gevoel.

Katelynn Camryn Leighton

Toen ze net haar mobiel weggestopt had, pakte Rowan haar hand vast en trok haar rustig mee naar boven. Rowan ging zitten op het bed en trok haar op zijn schoot. Daarna begon hij haar rustig te zoenen. Katelynn sloeg haar armen om hem heen en zoende hem intens terug. Daarna stond ze rustig op en trok ze haar jurkje uit, zodat ze alleen nog haar bh en haar string aan had. Ze wilde haar net nieuwe jurkje niet kreuken en als ze nog gingen slapen ging dat ook prima in haar ondergoed.

Rowan Rivers

Ze ging mee in de zoen en daarna kwam ze van hem af. Ze trok haar jurkje uit en hij liet zijn blik langzaam over haar heen gaan. Hij had een glimlachje op zijn gezicht staan, ze zag er echt geweldig uit. De vorige keer had hij niet eens echt tijd gehad om daar goed naar te kijken, maar nu wel. 'Dat jurkje stond je goed, maar dit is ook helemaal niet vervelend.' zei hij zacht. Hij kwam langzaam van het bed af en hij trok nu langzaam zijn overhemd uit, hij bleef naar haar kijken met een grijnsje op zijn gezicht.

Katelynn Camryn Leighton

Ze grijnsde even om de woorden van Rowan en ze keek toe hoe hij zijn overhemd uit trok. Katelynn stapte naar hem toe en begon nu zijn broekriem los te maken.
"Met die broek aan kan je toch niet slapen..." fluisterde ze zachtjes en grijnzend. Ze trok zijn broek nu naar beneden en ging toen weer op het bed zitten. Ze keek Rowan speels aan en ging toen languit liggen op het bed.

Rowan Rivers

Ze kwam naar hem toe en ze zei dat hij met die broek aan toch niet kon slapen, daarna maakte ze zijn broek los en hij staarde haar grijnzend aan. Ze was echt heel leuk. Ze deed ook heel veel met hem op deze manier. Ze ging op het bed liggen en hij draaide naar haar toe. Hij boog over haar heen en hij zoende haar weer, nu wel wat heftiger. Hij kon het niet helemaal inhouden als ze elkaar zo aan het uitdagen waren. Zijn handen gleden over haar geweldige lichaam heen en hij stopte de zoen om haar even aan de kijken met een uitdagende blik in zijn ogen, daarna ging hij meteen weer verder.

Katelynn Camryn Leighton

Hij boog zich over haar heen en begon haar weer te zoenen. Ze voelde zijn handen over haar lichaam gaan en ze kreunde zachtjes en genietend. Haar hele lichaam leek naar hem te verlangen. Alle spanningen en angst leken even van haar schouders te vallen. Het voelde fijn. Ze sloot haar ogen en liet het allemaal over haar heen komen. Haar armen sloeg ze om Rowan heen en ze bleef hem intens zoenen.

Rowan Rivers

Ze sloeg haar armen om hem heen en hij bleef daardoor ook heel dicht bij haar, zijn vingers gleden naar haar buik en hij genoot van de geweldige zoen. Ze deed echt iets met hem, ze was ontzettend aantrekkelijk. Hij vroeg zich af wat ze allemaal nog meer voor hem in petto had. Hij hoopte nog heel veel. 'Je bent zo lekker,' zei hij nu plagend tegen haar. Hij stok haar string aan de kant en daarna volgde zijn boxer al. Hij werd hier aardig ongeduldig van, maar hij was nog wel voorzichtig, dus hij hoopte dat ze het niet al te erg vond. Hij drong bij haar naar binnen en hij kreunde zacht, hoewel hij best wel moe was, was dit altijd fijn.

Katelynn Camryn Leighton

Ze voelde zijn vingers over haar buik glijden en een tinteling trok door haar lichaam. Rowan zei dat ze lekker was en daardoor opende ze haar ogen weer eventjes en keek ze hem grijnzend aan. Het volgende moment voelde ze dat hij haar string aan de kant trok en niet veel later drong hij bij haar naar binnen. Een schok van genot ging door Katelynn heen en ze kreunde zachtjes. Ze sloot haar ogen weer en trok haar lichaam helemaal tegen Rowan aan.

Rowan Rivers

Haar gekreun maakte het alleen maar erger, hij was best wel heel erg heftig, maar het was heerlijk en toen hij klaar was sloeg hij zijn armen om haar heen. 'Slik je de pil eigenlijk wel?' vroeg hij na een tijdje zacht. De vorige keer had hij daar helemaal niet meer aan gedacht en nu ook niet, maar het was wel handig om te weten als dit vaker ging gebeuren. Hij streek langs haar wang en hij glimlachte naar haar, ze was echt heel erg mooi. 'Je zal wel moe zijn, ga maar lekker slapen...' fluisterde hij.

Katelynn Camryn Leighton

Toen ze klaar waren bleef ze dicht tegen Rowan aan liggen. Zijn armen waren om haar heen geslagen. Ze voelde zich veilig. Veilig en fijn. Een korte, tevreden zucht verliet haar keel. Opeens vroeg Rowan of ze de pil eigenlijk wel slikte. Daardoor keek ze hem even grijnzend aan.
"Natuurlijk," grinnikte ze. "Anders had ik allang zwanger geweest." Ze drukte zich nog iets meer tegen Rowan aan en sloot nu haar ogen. Nu pas begon de vermoeidheid weer toe te slaan. Rowan fluisterde dat ze lekker kon gaan slapen. En lang duurde het niet voor ze ook daadwerkelijk in slaap viel. Zo lastig als het vannacht was, zo makkelijk ging het nu.

Rowan Rivers

'Oh, doe je het dan zo vaak? Met wie?' vroeg hij nu grijnzend aan haar, toch wel opgelucht door het antwoord. Ze drukte zich nog meer tegen hem aan en hij bleef naar haar kijken, ze was echt heel mooi. Heel erg anders dan Andrea, maar er waren dingen die hij wel heel erg herkende. Andrea was ook altijd ontzettend lief, maar misschien was Andrea niet altijd streng genoeg voor hem geweest. Daardoor ging hij eerder over grenzen heen, al kwam dat ook door wat ze samen hadden meegemaakt. Ze hadden veel te veel meegemaakt, het had hun allebei kapot gemaakt, maar Andrea net wat te veel. Hij had het op het einde niet gezien. Hij had wel gemerkt dat het tussen hun niet lekker liep, maar hij had nooit gedacht dat het zo slecht ging. Hij ademde diep in, de tranen liepen over zijn gezicht. Katelynn lag heel dicht tegen hem aan en dat was super fijn, maar hij mistte Andrea nog steeds vreselijk.

Katelynn Camryn Leighton

Ze sliep toch nog een paar uurtjes op deze manier voordat ze weer wakker werd. Rustig trok ze zich iets overeind zodat ze rechtop zat in het bed en rekte ze zich uit. Ze gaapte even en stapte toen uit het bed. Rowan leek nog te slapen dus ze deed extra zachtjes. Rustig begon ze zich aan te kleden en daalde toen de trap af naar beneden om een ontbijtje voor te bereiden. Ze zette de oven aan en deed daar later wat verse ovenbroodjes in en ze perste een paar sinaasappels uit. Op een gegeven moment piepte de oven en haalde ze de broodjes eruit, die ze in een broodmand legde en op tafel zette. Ze zette er twee borden bij en voor beide een glaasje jus d'orange.

Rowan Rivers

Hij was uiteindelijk huilend in slaap gevallen, maar doordat hij bij Katelynn lag werd hij wel wat rustiger toen hij sliep, omdat hij niet alleen lag. Toen hij wakker werd was hij wel weer alleen. Hij rekte zich langzaam uit, hij kon echt niet geloven dat hij hier nu was. Dat ze hem accepteerde zoals hij was, al wist hij en Katelynn waarschijnlijk ook dat hij heel erg op moest passen. Het kon zo snel fout gaan, zeker nu hij nog zo onstabiel was. Dat maakte het niet makkelijker. Hij kwam overeind en hij trok zijn kleding aan, als hij had geweten dat hij hier zou blijven had hij wel wat meer meegenomen, maar nu moest het maar. Hij stak zijn revolver bij zich en daarna liep hij naar beneden toe, hij glimlachte toen hij zag wat ze aan het doen was, het rook heerlijk naar brood. Hij pakte haar vast en hij gaf haar een kusje. 'Ik weet niet zo goed wat er tussen ons is nu, maar misschien is het handig om het voor de rest nog even stil te houden. Ik denk dat mijn collega's niet begrijpen dat ik zo snel na Andrea al... Al... Nou ja, je begrijpt mij wel... Ik vind het pijnlijk om er met ze over te moeten praten.' gaf hij toe. daar was hij nog niet aan toe.

Katelynn Camryn Leighton

Ze legde wat bestek neer en wat broodbeleg en wilde net de voerbakken van de hondjes even vullen toen Rowan beneden kwam. Hij kwam glimlachend binnen lopen en Katelynn glimlachte terug naar hem. Hij pakte haar vast en gaf haar een kusje. Daarna zei hij dat hij niet zo goed wist wat er nou tussen hun was nu, maar dat het misschien handig was om het voor de rest nog stil te houden. Hij dacht niet dat zijn collega's het zouden begrijpen dat hij zo snel na Andrea al met een ander zou gaan. Hij vond het pijnlijk om er over te praten.
"Dat begrijp ik," knikte Katelynn. Ze liet de rug van haar hand even langs zij kaaklijn glijden. "We houden het voorlopig nog wel tussen ons. Dat lijkt mij het beste." Ze glimlachte weer even naar hem en pakte toen de doos hondenbrokken en vulde de bakjes. Daarna ruimde ze de doos weer op en ging ze aan tafel zitten.
"Zo.. En nu eten," sprak ze nu grijnzend. "Of wilde je niks? Je was bang dik te worden toch, van 's ochtends eten?" lachte ze nu.

Rowan Rivers

ze zei gelukkig dat ze het begreep, ze liet haar hand langs zijn kaaklijn glijden en hij grijnsde daardoor. 'Ik moet mij scheren ja,' zei hij plagend. Ze zouden het voorlopig tussen hun houden, dat leek haar ook het beste. Hij knikte even dankbaar en hij gaf de honden eten, ze zei dat ze nu gingen eten, of wilde hij niets, want hij was bang dik te worden. 'Ik dacht te merken dat je wel tevreden was met mijn lichaam, dus misschien kan ik nu wel een broodje eten,' zei hij grijnzend, daarna ging hij ook zitten.