Police Life

Katelynn Camryn Leighton

Hij zei dat hij nooit echt in de ochtend wat at. Daarna grapte hij dat hij natuurlijk wel een beetje strak en afgetraind moest blijven. Katelynn lachte.
"Ga weg joh!" ze gaf hem een speelse duw in zijn buik. "Om spieren op te bouwen moet je juist ook genoeg eten," zei ze erachteraan, terwijl ze haar tong naar hem uit stak.
Ze schudde haar hoofd even en pakte haar redelijk kleine handtasje en stopte haar reserve mobiel daarin en nog wat papierwerk. Daarna pakte ze ook haar laptoptas vast en zocht naar haar autosleutels, die uiteindelijk nog in de zak van haar jasje zaten.
"Zo, let's go," zei ze nu glimlachend.

Rowan Rivers

'Of heel veel sporten,' plaagde hij haar, hij werd in zijn buik geduwd en hij grijnsde naar haar, sporten deed hij in ieder geval genoeg, steeds meer eigenlijk, dat was ook wel te zien. Hij was gespierder dan ooit, terwijl hij dat altijd al wel was. Ze pakte wat spullen en daarna leek ze klaar te zijn om te gaan, hij had eigenlijk niets mee genomen, alleen zijn portemonnee en zijn sleutels, dus hij kon ook zo weg. Eenmaal bij de deur pakte hij haar vast en zoende hij haar langzaam, daarna glimlachte hij naar haar en stapte hij naar buiten, hij voelde zich eigenlijk wel redelijk op zijn gemak bij haar, op alle gedachtens in zijn hoofd na, maar dat zou misschien wel minder worden. Hij moest toch wennen aan deze situatie, hij zou Andrea altijd blijven missen, waarschijnlijk. 'Succes met werken, tot vanavond,' zei hij tegen haar, daarna liep hij richting zijn auto.

Katelynn Camryn Leighton

"Niet waar," plaagde ze Rowan terug. "Je heb altijd een beetje vet nodig om spiermassa op te bouwen. Anders verlies je alleen maar spieren." Ze porde hem nog even in zijn zei en sloeg toen haar tasje over haar schouder en pakte haar laptoptas op. Ze liepen samen richting de deur en vlak voordat ze de deur open wilde doen zoende Rowan haar opeens nog. Katelynn zoende hem terug en keek hem daarna glimlachend aan. Hij stapte naar buiten en zij volgde hem. Daarna draaide ze zich om om de verschillende slotjes van de deur op slot te draaien.
"Jij ook succes. Tot vanavond," glimlachte ze nog naar Rowan. Daarna liep ze naar haar garage, die ze opende met het afstandbedieningtje. Ze liep naar binnen, stapte in haar auto en reed rustig weg richting het kantoor. Ergens voelde ze zich zenuwachtig voor vanmiddag, voor het gesprek met Martin. Maar aan de andere kant keek ze er naar uit. Ze wilde het gewoon echt kwijt. Ze wilde erover praten met hem en duidelijk zijn. Al was ze al eerder duidelijk geweest.

Rowan Rivers

Hij merkte dat hij voor het eerst weer wat vrolijker was. Als hij alleen in de hotelkamer zat, was hij dat niet, dan lukte het hem niet om vrolijk te zijn, dan hield hij zichzelf bezig, elke nacht was een drama, hij sliep op de bank, het werkte gewoon niet. Hij kon er niet tegen en hij voelde zich afschuwelijk eenzaam. Leroy was na hun gesprek geen seconde meer wakker geweest, de artsen hadden hem verteld dat hij misschien toch een beschadiging had opgelopen, maar Rowan hoopte op het beste. Hij probeerde zo vaak mogelijk bij Lincoln en Steven langs te gaan, maar dat brak hem wel een beetje op. Het maakte hem namelijk niet vrolijker. Eenmaal bij het bureau was hij meteen aan het werk gegaan, in zijn pauze was hij even kort langs het ziekenhuis geweest, dan kon hij na het werken in één keer door naar Katelynn, hij had het best wel druk, maar het ging hem redelijk goed af. Op sommige momenten had hij het wel moeilijk, veel dingen op het werk lieten hem aan Andrea denken.

Katelynn Camryn Leighton

Eenmaal op kantoor had ze eerst wat belangrijke zaken afgewerkt en de politie geholpen met toestemming geven voor een telefoontap op toestemming voor een huiszoekingsbevel. Gelukkig had ze geen piketdienst vandaag, want dan had ze het allemaal niet af gered.
Aan het eind van de ochtend stuurde ze Martin een berichtje of hij langs kon komen op kantoor. Al vrij snel kreeg ze een berichtje dat hij altijd graag langs kwam en er binnen een halfuur was. Katelynn rolde even met haar ogen. Ze walgde echt van hem. Hij had maar eerder écht om haar moeten geven. Nu was het klaar. Echt klaar. Ze had hem vaak genoeg gewaarschuwd.
Ze ging nog even wat door met werken, maar kon nu niet echt meer haar concentratie vinden. Daarom haalde ze maar een koffie en wachtte ze rustig af tot Martin kwam.
Toen er op de deur van haar kantoortje geklopt werd stond ze op en liep ze met grote stappen naar de deur toe. Ze trok de deur open en keek Martin met een serieuze blik aan. Hij was helemaal goed gekleed en had het luchtje op gedaan die zij altijd zo lekker vond ruiken.
"Kom binnen," sprak ze hem eentonig toe, alsof hij een verdachte was die ze moest vertellen wat zijn straf was. Martin stapte binnen en Katelynn sloot de deur. Ze haalde even diep adem en liep toen richting haar stoel. Rustig ging ze zitten. Martin tegen over haar. Alsof er niks gebeurd was. Alsof hij niet begreep waarom ze zo kortaf tegen hem was. Vanbinnen kookte Katelynn van woede, hoe kon hij zo doen?
"Serieus Martin.. Doe alsjeblieft niet alsof er niets gebeurd is," gromde ze hem nu toe.
"Het spijt mij, Kate.. Ik had gedronken. Ik wist niet wat ik deed. Je weet toch dat ik van je houd?"
Katelynn rolde even met haar ogen en klemde haar kaken op elkaar om hem niet verrot te schelden.
"Martin. Ik wil nu even duidelijk met je zijn," sprak ze nu serieus. De zwakke glimlach op Martins gezicht trok nu weg en ze kon alweer een beetje woede in zijn ogen zien opkomen.
"We hebben niets voor niets een scheiding aangevraagd. Het is over tussen ons, ja? Het gaat niet meer goed komen. Ik ga door met mijn leven, jij met de jouwe. Als je je kan gedragen wil ik best vrienden blijven. Maar meer niet. Als je je niet kan gedragen zorg ik persoonlijk dat je een straatverbod krijgt en een contactverbod." Ze keek Martin strak aan. Aan haar blik was te zien dat ze nu echt niet met haar liet sollen. Martin viel even stil. Hij bewoog wat nerveus heen en weer op zijn stoel.
"Heb je al een andere vriend? Ja zeker?" vroeg hij nu, zijn ogen iets dichtgeknepen.
"Dat gaat je niks aan. Het is mijn leven. Martin, doe mij een lol en zoek hulp.." beet ze hem nu toe.
"Je heb dus een vriend.." gromde Martin nu. "Wat ben je ook een hoer. Ik heb het altijd al geweten. Een goedkope, vieze slet.."
"Doe eens normaal, Martin! Je spoort echt niet man! Ik ben jou altijd trouw geweest! Je bent gewoon jaloers! Maar jij heb jouw kans gehad en vergooid. Ik wil je niet meer zien!" siste Katelynn fel naar hem.
Martin stond nu langzaam op. Zijn blik was echt woest. "Als jij denkt dat je hier zo makkelijk mee weg komt, heb je het mis, Katelynn Camryn.." gromde hij nu. Katelynn stond ook op en pakte haar bekertje koffie. Zonder er echt goed over na te denken gooide ze de koffie in zijn gezicht.
"En nu oprotten, mijn kantoortje uit!" schreeuwde ze naar hem. "Ik wil je nooit meer zien. Nooit meer!"
Martin deinsde wat achteruit en wreef de koffie uit zijn ogen en van zijn gezicht. Een enorme vlek zat in zijn overhemd. Als het niet zo'n serieuze situatie was geweest had Katelynn erom gelachen.
Hij stapte nu op haar af. Zijn blik kil. Dezelfde blik als de vorige avond. Kil en woest. Beangstigend.
"Blijf uit mijn buurt," siste Katelynn. Maar Martin negeerde haar woorden en duwde haar keihard tegen de muur. Hij bracht zijn vuist naar achteren en leek klaar om vol uit te halen, maar bedacht zich waarschijnlijk dat dit niet de goede plek daarvoor was. Daardoor kwam hij met zijn gezicht heel dichtbij de hare en begon hij zacht en dreigend te fluisteren in haar oor.
"Als ik jou was zou ik de rest van je leven maar over je schouder blijven kijken.." klonk zijn stem. Een rilling trok door Katelynn's lichaam. Ze probeerde uit zijn greep te komen, maar ze was niet sterk genoeg. "De volgende keer dat ik je zie zal ik je opsluiten, dagenlang plezier met je hebben en jouw bloedmooie lichaam zo danig bewerken dat niemand jou ooit nog ziet staan.."
Katelynn trapte keihard op zijn teen waardoor zijn greep verslapte. Daarna gaf ze hem met haar platte hand een flink harde bitchklap op zijn wang.
"Oprotten nu!" schreeuwde ze hem toe. "Jouw dreigementen doen mij niks. Je bent er toch te laf voor. Uit mijn kantoor nu!" blufte ze nu. Martin's hoofd was rood gekleurd van woede en ze zag de aderen in zijn nek kloppen. Even dacht ze dat ze er geweest was. Dat hij haar nu zo danig zou slaan dat ze het niet zou overleven. Maar opeens draaide hij zich met een ruk om, liep haar kantoortje uit en gooide de deur met een keiharde klap dicht.

Rowan Rivers

Hij deed echt keihard zijn best om alles weer op te pakken, hij wilde Andrea trots maken, Steven trots maken. Sinds wat er gebeurd was had hij geen druppel alcohol gedronken, hij wist dat het volledig fout zou gaan als hij dat wel deed, waarschijnlijk. Het ging goed in vlagen, maar hij kreeg heel snel de neiging om veel te veel te drinken en als hij dat nu zou voelen, zou hij er niet meer van af kunnen blijven. Daarom was hij ook liever niet alleen, dan gebeurde het toch sneller. Hij sportte daarom ook zo veel, het hield hem bezig, het hield zijn lichaam scherp. Nu stond hij bij de schietbaan, hij wilde leren om te gaan met het geluid, hij wilde niet bij elk schot het gevoel hebben dat hij daarna Andrea zou zien, al zou hij dat beeld nooit meer vergeten. Hij had toen het schot niet eens gehoord, maar toch koppelde hij die gedachte er aan. Hij deed echt zijn best om er aan te wennen, maar hij stond al te trillen bij de deur, dus besloot hij het hier bij te laten. Toen hij zag dat het tijd was pakte hij zijn spullen, hij nam wat dossiers met zich mee en hij liep naar zijn auto, om daarna naar het huis van Katelynn te rijden. Hij tikte met zijn vingers op het stuur toen hij naar haar huis toe reed, hij wist nog steeds niet goed hoe hij met haar moest praten, moest hij meer over zijn verleden vertellen, wist ze het al of kon hij er beter compleet over zwijgen? Ze had hem nu al veel over haar ex verteld, hij vond het wel zo eerlijk om haar meer duidelijkheid te geven. Hij zuchtte zacht, hij had een hekel aan praten en hij wilde het graag leuk houden. Hij parkeerde de auto en daarna haalde hij een hand door zijn haren, hij zag dat hij iets aan de late kant was, maar dat zou ze vast niet erg vinden. Hij liep naar de deur toe en hij belde aan, deze keer hoefde hij niet gehaast naar binnen.

Katelynn Camryn Leighton

Vol adrenaline in haar lichaam bleef ze achter. Ze wreef even over haar pijnlijke rug, die toch een behoorlijke klap tegen de muur had gemaakt. Daarna wreef ze even over haar schouderbladen, die ook wat vast leken te zitten nu. Ze stapte naar haar bureau toe, griste al het papierwerk bij elkaar, stopte dat in haar laptoptas en deed haar laptop er ook bij. Vervolgens liep ze terug naar de balie aan het begin van het gebouw om een doekje te vragen en ruimde ze de koffie op dat op de grond lag. Ze keek nog even of ze niets vergeten was en verliet toen het gebouw en liep naar haar auto. Eerst reed ze langs de supermarkt om nog wat dingen te kopen. Pas daarna reed ze richting huis. Ze nam eerst de hondjes even mee naar buiten en begon daarna met koken. Haar plan was om een heerlijk pastagerecht in elkaar te flansen. Ze hield van pasta.
Iets na zes uur was ze klaar en begon ze de tafel te dekken. Daarna zette ze twee goed gevulde borden op tafel en twee glaasjes rode wijn erbij. De geur die door het huis ging liet haar maag rommelen. Ze had een heerlijke pasta bereid met penne, kip, pesto, ui, sperziebonen, olijfolie, kookroom en wat geraspte oude kaas. Dit gerecht maakte ze wel vaker, het was echt een van haar favorieten gerechten.
Net toen ze de tafel mooi gedekt had ging de bel. De drie hondjes rende keffend naar de voordeur toe en Katelynn volgde. Ze duwde de hondjes met haar voet aan de kant en deed toen de deur open.
"Hey," begroette ze Rowan met een glimlach. "Ik hoop dat je honger heb, want ik heb behoorlijk wat."

Rowan Rivers

Toen de deur open ging glimlachte hij naar haar en hij keek grijnzend naar de hondjes, dat was wel wat anders dan wanneer je Mack gewend was, maar dit vond hij ook leuk. Hij stapte naar binnen en hij duwde daarna de deur dicht, hij gaf haar kort een kus. 'Vreselijke honger, omdat ik wist dat ik hier ging eten, heb ik expres de hele dag niets gegeten,' plaagde hij haar nu. Daarna werd zijn blik serieuzer. 'Hoe ging het gesprek?' vroeg hij nu meteen aan haar. Hij rook het eten al en hij hoorde zijn maag rommelen, het rook echt heerlijk. Hij wilde toch eerst weten hoe het gegaan was, maar ze leek niet geslagen te zijn, zo ver hij nu kon zien. Dat was al beter dan hij verwacht had.

Katelynn Camryn Leighton

Ze wist met ietwat moeite alle drie de hondjes binnen te houden en deed de deur dicht toen Rowan binnen was gestapt. Hij gaf haar kort een kus en zei dat hij vreselijke honger had. Hij had expres de hele dag niet gegeten omdat hij wist dat hij hier zou gaan eten.
"Straks vind je het niet eens lekker en blijf je zitten met de honger," grinnikte Katelynn nu. Rowan liet haar het gedoe met Martin steeds vergeten, dat was fijn. Ze voelde zich veilig met hem in de buurt. Echter begon Rowan wel over het gesprek en trok de glimlach alweer van haar gezicht.
"Ja.. Redelijk, denk ik.." reageerde ze zachtjes. "Ik heb in ieder geval duidelijk gemaakt dat ik hem nooit meer wil zien..." Ze liep door naar de eetkamer en ging aan tafel zitten. "En ik heb koffie in zijn gezicht gegooid en hem een bitchklap gegeven.." vervolgde ze haar verhaal, met toch een kleine grijns op haar gezicht. De dreigementen van Martin liet ze weg, ergens schaamde ze zich er dood voor en ze had toch het idee dat het allemaal loze dreigementen waren.

Rowan Rivers

'Ik weet zeker dat ik het lekker vind, ik eet de hele tijd niets anders dan kant en klaar maaltijden,' zei hij grijnzend tegen haar, maar het was wel waar. Hij kon niet heel goed koken en hij vond het afschuwelijk om voor zichzelf te koken, om alleen te eten. Nee, dat werkte echt niet goed. Ze dacht dat het redelijk was gegaan, door wat ze daarna vertelde grijnsde hij. 'Moet ik bang zijn voor jou?' vroeg hij daarna plagend en hij liep met haar mee naar de tafel, hij ging zelf ook zitten. Het eten zag er echt heerlijk uit. Hij keek weer naar Katelynn, hij had een glimlachje op zijn gezicht staan, zijn blauwe ogen stonden rustig, vrolijk, hij voelde zich goed bij haar. Hij wist wel dat er vast meer gebeurd was, die Martin had vast niet al te aardig gedaan, maar ze wilde het er blijkbaar niet over hebben en hij respecteerde dat, ze konden het ook na het eten nog bespreken. 'Je hebt duidelijk echt je best gedaan, zo uitgebreid had niet gehoeven hoor...' zei hij nu zacht tegen haar.

Katelynn Camryn Leighton

"Aah, bah, kant en klaar maaltijden zijn afschuwelijk," lachte Katelynn. Al vond ze dat wel echt. Ze vond het altijd een beetje naar plastic smaken. Of nou ja, een beetje chemisch. Maar het hielp ook wel mee dat ze hield van koken natuurlijk.
"Hmm, ik zou wel oppassen als ik jou was, ja. Ik kan soms gevaarlijk zijn," grinnikte ze nu, waarna ze hem een knipoog gaf. Daarna pakte ze haar bestek vast en nam ze een hap van het eten. Het smaakte weer voortreffelijk, al vond ze het zelf.
"Ik maak dit gerecht graag," zei ze toen Rowan zei dat ze duidelijk haar best had gedaan en het niet zo uitgebreid had gehoeven. "Het is mijn lievelings- gerecht," plakte ze er nog achteraan. "En zóveel beter dan kant en klaar maaltijden!" Ze lachte weer even en at rustig door. Af en toe nipte ze van haar rode wijn.

Rowan Rivers

'Ach, als je er aan went is het goed te doen hoor,' zei hij grijnzend tegen haar. Daarna zei ze dat hij wel moest oppassen, ze kon soms gevaarlijk zijn. De grijns op zijn gezicht werd nog groter, ze was echt leuk. De knipoog deed echt iets met hem, hij voelde het tintelen in zijn lichaam en hij ademde even diep in, hij wilde zich niet zo snel gek laten maken, het klikte goed, maar hij wilde niet dat hij stapelverliefd op haar werd en ze het uiteindelijk toch niet wilde, dat zou hij op dit moment echt niet kunnen hebben, waarschijnlijk. Het zou zijn hart breken. Hij nam zelf ook een hap van zijn eten, het smaakte echt heerlijk. Beter dan hij verwacht had nog. 'Het is echt heerlijk...' zei hij zacht, wat onder de indruk. Hij staarde even naar het glas wijn, hij aarzelde, hij wist niet wat hij moest doen. Zou hij het kunnen hebben? Het was één glas wijn? Als hij daarna niet meer dronk, was er niets aan de hand. Het viel hoe dan ook op als hij het niet dronk, maar hij was zo bang dat het fout zou gaan, dan zou hij het niet meer in de hand hebben. Maar nu was hij met Katelynn, hij voelde zich goed, hij was niet heel verdrietig nu, het kon toch wel? Hij was doodsbang hoe ze zou reageren als hij de waarheid zou vertellen, maar als ze er later achterkwam, was ze misschien wel klaar met hem.

Katelynn Camryn Leighton

"Bah nee, daar kan je toch nooit aan wennen," reageerde ze grijnzend op Rowan terwijl ze een vies gezicht trok. Rustig ging ze door met eten, het smaakte haar echt goed. Ze had er ook de perfecte wijn bij uitgezocht, het paste super goed bij het gerecht. De wijn had dan wel een behoorlijk prijskaartje, maar dat deerde Katelynn niet.
Rowan zei dat het echt heerlijk was. Katelynn glimlachte naar hem. "Ik weet wel wat ik maak, hoor," grapte ze naar hem. Het volgende moment trilde haar mobiel een keer. Het ding zat nog in haar tas, die naast haar stond. Ze zou straks wel kijken.

Rowan Rivers

Hij ademde diep in, nog steeds in dubio over wat hij nu moest doen. Moest hij eerlijk zijn of de leugen voor zich uit schuiven? Het kon beter in één keer klaar zijn nu, dan wist hij tenminste waar hij aan toe was. Hij hoorde haar mobiel trillen en daardoor keek hij langzaam op. 'Je mag best kijken hoor, ik begrijp het wel.' zei hij met een zwakke grijns op zijn gezicht, iets minder vrolijk. Hij keek nog eens naar zijn glas, één glas. Dat kon. Dat was de grens. Éen glas bij het eten, meer niets, als ze hem straks iets zou aanbieden zou hij weigeren. Dan zou hij het lekkere gevoel krijgen en dat was gevaarlijk, dit kon wel. Hij nam voorzichtig een slokje en daarna zette hij zijn glas weer weg, het was wel echt heerlijk. Veel te lekker, duidelijk enorm dure wijn. Hij at zijn eten op en hij dronk zo langzaam als hij kon zijn glas leeg, daarna keek hij haar weer aan. 'Dat was geweldig, ik vind het heel lief dat je mij hier van laat meegenieten,' zei hij glimlachend tegen haar.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan zei dat ze best mocht kijken op haar mobiel, maar ze schudde haar hoofd. "Nee, ik kijk straks wel. Ik wil nu genieten van het moment," glimlachte ze hem toe. Ze at rustig verder en dronk haar wijn op. Ze was gek op wijn. Toen haar bord leeg was veegde ze haar mond af met het servetje dat ze naast haar bord had gelegd. Rowan zei dat het geweldig was en dat hij het lief vond dat ze hem hier van liet meegenieten.
"Geen probleem, ik deelde het graag met je," glimlachte ze. Haar mobiel trilde nog een keer, maar ze negeerde het en pakte haar bord en die van Rowan op om het vervolgens naar de keuken te brengen.

Rowan Rivers

Ze keek straks wel, ze wilde nu genieten van dit moment, daardoor glimlachte hij weer, dat vond hij ook lief van haar. Ze vond het geen probleem, ze deelde het graag met hem. Ze was echt lief, ze was bijzonder, interessant. Ze pakte de borden op en daardoor pakte hij de lege glazen van de tafel en liep hij achter haar aan, hij wilde graag helpen met opruimen. Hij zette de glazen op het aanrecht en daarna keek hij naar haar, hij legde zijn handen op haar heupen en hij zoende haar zachtjes. Het voelde nog net zo bijzonder, hij wist niet precies wat het was, maar het was bijzonder. Hij stopte na een tijdje weer en daarna keek hij haar aan. 'Als je gewoon een rustige avond wilt begrijp ik dat, dan ga ik weer...' zei hij zacht, omdat het best zo kon zijn dat ze liever niet had dat hij nog bleef.

Katelynn Camryn Leighton

Ze spoelde de borden af en plaatste die daarna in de vaatwasser. Rowan kwam de glazen brengen en ook die zette ze in de vaatwasser. Vlak daarna voelde ze Rowans handen op haar heupen en zoende hij haar. Elke keer als dat gebeurde ging er een gevoel van geluk door Katelynn heen. Na een tijdje stopte Rowan weer en keek hij haar aan. Hij zei dat als ze gewoon een rustig avondje wilde, hij dat begreep, dan zou hij wel weer gaan.
"Nee," reageerde ze resoluut. "Ik vind het fijn als je hier bent. Tenzij jij het niet wilt.. We kunnen ook samen een rustig avondje hebben." Ze glimlachte naar hem en duwde toen de vaatwasser dicht. Het apparaat ging vanzelf aan nu.
Katelynn ruimde de rest van de tafel op en pakte toen haar mobiel. Haar goede humeur trok meteen weg toen ze zag dat ze van een onbekend nummer berichtjes had ontvangen. In het eerste berichtje stond 'vieze slet'. Daar kon Katelynn wel mee leven, ze wist van wie het kwam en het boeide haar niet hoe hij over haar dacht. In het tweede berichtje stond echter 'je komt hier niet mee weg, wanneer ik de kans krijg sluit ik je op en maak ik je kapot'. Dat liet haar gezicht toch wel wit aanlopen. Zijn woorden over haar opsluiten, verkrachten en verminken gingen opnieuw door haar hoofd. Ze wiste gauw de berichtjes en stopte haar mobiel weer haastig weg.
"Ehm.. Zullen we straks even een rondje met de honden doen?" vroeg ze nu aan Rowan, alsof er niets aan de hand was.

Rowan Rivers

Ze zei direct dat ze dat niet wilde, ze vond het fijn dat hij hier was, tenzij hij het niet wilde. Ze konden ook samen een rustig avondje hebben. 'Ik vind het ontzettend fijn hier,' zei hij zacht en heerlijk tegen haar. Ze ruimde alles op en pakte daarna haar mobiel, hij wilde net naar haar toe lopen, maar nu hield hij afstand en bestudeerde hij haar gezicht, dat duidelijk veranderde. Ze stopte haar mobiel weg en vroeg of ze straks een rondje met de honden zouden doen. 'Hij is het, of niet?' vroeg hij zacht. Hij moest moeite doen om niet kwaad te worden, hij had liever niet dat ze zag hoe kwaad het hem echt maakte. Hij kwam naar haar toe en hij pakte haar hand vast. 'Je moet een nieuw nummer aanvragen, Katelynn. Ik zie hoe veel het met je doet, dit moet ophouden,' zei hij zacht. Hij drukte kort zijn lippen op haar wang. 'Ja, we kunnen straks wel even met de honden naar buiten, maar nu wil ik graag even dicht bij jou zitten,' zei hij met een glimlachje op zijn gezicht en hij gaf haar een knipoog. Hij wilde ook niet te lang bij die ex stil staan, hij wilde juist vooruit kijken.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan zei dat hij het ontzettend fijn vond hier, dat betekende dus hoogst waarschijnlijk dat hij zou blijven. Dat vond ze echt fijn. Omdat ze zich toch echt wel wat bedreigd voelde door Martin. De vorige avond was hij ook gekomen. En nu was hij nog veel kwader geweest. Daarbij wist Martin alles van haar. Haar hele routine. Hoe laat ze met de honden liep, hoe laat ze opstond 's ochtends, hoe laat ze naar haar werk vertrok.. Dat maakte haar bang.
"Ja.." gaf ze eerlijk toe aan Rowan. "Het was Martin.." Ze zuchtte even zachtjes. Hij kwam naar haar toe en pakte haar hand vast. Daarna zei hij dat ze een nieuw nummer aan moest vragen, hij zag hoe veel dit met haar deed en zei dat het moest ophouden.
"Dat gaat niet helpen.. Hij is slim. Hij heeft zelf ook bij de politie gewerkt. Ik heb al vaker een nieuw nummer genomen.." zuchtte ze. Ze voelde Rowans lippen op haar wang. Hij zei dat ze straks wel even met de honden naar buiten konden, maar nu wilde hij graag dichtbij haar zitten. Ze keek glimlachend naar hem opzij en werd op een of andere manier echt betoverd door zijn knipoog. Voor even vergat ze alles, pakte ze Rowans hand vast en trok hem mee naar de bank. Daar ging ze op zijn schoot zitten en begon ze hem intens te zoenen.

Rowan Rivers

'Katelynn, ik begrijp dat je geen aangifte wilt doen, maar ik voel mij hier niet goed bij. Ik geef om je, ik wil niet zien dat hij je pijn doet. Ik wil echt niet dat je in gevaar bent,' fluisterde hij nu eerlijk. 'Misschien moet je toch overwegen om stappen te ondernemen,' zei hij zacht. Hij werd opeens vastgepakt en meegetrokken naar de bank, ze kwam bij hem op schoot zitten en hij werd intens gezoend. Dit was echt geweldig, nu vergat hij zelf ook alles. Hij liet zijn handen langzaam over haar lichaam heen glijden en hij hield haar dicht bij zich, het voelde zo bijzonder. Ze was echt leuk, ze deed echt iets met hem, maar hij was zo bang om het kwijt te raken. Dat werd steeds erger, maar dat was ook niet zo gek door alles wat er gebeurd was in zijn leven. Hij was echt bang dat ze er klaar mee was als ze hem beter leerde kennen. Hij stopte de zoen nogal abrupt en hij keek haar nu aan, hij slikte moeizaam. 'Katelynn...' begon hij heel zacht, aarzelend. 'Heb je mijn dossier gelezen?' vroeg hij daarna, nog voorzichtiger. Het kon bijna niet, want dan had ze nooit wijn voor zijn neus gezet, ze was slimmer dan dat. Dan moest hij het haar zelf vertellen.

Katelynn Camryn Leighton

Ze zei nog zachtjes dat ze er over na zou denken, maar wist diep van binnen dat ze het voorlopig nog niet zou doen. Misschien als het echt uit de hand ging lopen. Ze wist uit ervaring dat de politie toch nog niets zou doen de eerste periode, behalve wat vaker langs haar huis rijden en Martin waarschuwen. Dat had ze juist liever niet, als hij wist dat ze aangifte had gedaan tegen hem in verband met stalken, zou hij echt niet meer te stoppen zijn.
Ze voelde nu Rowans handen over haar lichaam glijden en ze kreunde zachtjes. Hij was zo aantrekkelijk. Het was zo fijn.. Ineens stopte Rowan de zoen en keek hij haar aan. Hij zei heel zacht en aarzelend haar naam en vroeg daarna of zij zijn dossier had gelezen. Katelynn nam wat afstand en keek hem vragend aan. Vanwaar dit opeens?
"Nee.. Tenminste, ik heb jouw naam gevonden in het dossier van Steven toen.. Maar meer niet..." bracht ze vertwijfelend uit. "Wat dan..?"

Rowan Rivers

Hij wilde eigenlijk helemaal niet stoppen nu, maar hij kon niet verder met haar als ze dacht dat hij totaal iemand anders was dan dat hij eigenlijk was. Ze zou vroeg of laat meer over hem te weten komen, als het dan opeens klaar was, zou dat te pijnlijk zijn voor hem, want het voelde voor hem echt bijzonder met haar. Ze nam wat afstand van hem en ze zei dat ze het niet gelezen had. Ze had alleen zijn naam bij Steven gevonden, ze sprak twijfelend en ze wilde weten waar zijn vraag vandaan kwam. Hij slikte moeizaam, hij voelde dat het zweet hem uitbrak. 'Ik...' begon hij, maar hij viel volledig stil. Hij wist niet eens wat hij moest zeggen. 'Ik wil dat je weet wie ik ben... hoe ik ben, voor we op deze manier door gaan,' zei hij zachtjes. Ze had hem verteld over die ex, over wat ze allemaal verschrikkelijk vond, dat maakte hem zo bang voor haar oordeel. Eigenlijk was hij totaal ongeschikt voor haar. 'Er zijn meerdere dingen... er zijn veel dingen gebeurd in mijn leven en ik... ik heb een enorm verslavingsverleden, onder andere...' mompelde hij nu. Hij keek haar niet eens meer aan, hij staarde voor zich uit, dit was het dan, waarschijnlijk. Ze zat echt niet op nog zo'n partner te wachten. Iemand die ziek in zijn hoofd was, die al veel te veel had meegemaakt. Er hoefde maar iets te gebeuren en hij zou flippen, dat paste niet bij haar. Ze verdiende een stabiele partner, iemand waar ze op kon rekenen. Niet een verslaafde die hoe dan ook weer een keer terug zou vallen, iemand met veel te veel problemen.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan leek zich opeens totaal niet meer op zijn gemak te voelen en ergens werd Katelynn bang voor wat hij haar ging vertellen. Ze was bang dat het daarna niet meer hetzelfde zou zijn. Langzaam begon Rowan te praten, duidelijk met heel veel moeite. Hij zei dat hij wilde dat zij wist wie hij was. En hoe hij was. Daarna viel het weer even stil. Katelynn plukte wat onzeker aan de puntjes van haar lange, bruine haar en staarde Rowan aan. Hij begon nu te vertellen dat er veel dingen waren gebeurd in zijn leven. En vervolgens zei hij dat hij een enorm verslavingsverleden had, onder andere. Hij ontweek haar oogcontact nu en viel weer stil. Katelynn wist ook niet echt wat ze moest zeggen nu. Het overviel haar een beetje. Ze wist wel dat Rowans vrouw overleden was door zelfmoord, maar wat er nog meer in zijn leven gebeurd was wist ze niet. Het voelde een beetje als een klap in haar gezicht. En ze wist niet echt hoe ze zich erover voelde. Was ze teleurgesteld? Zo voelde het niet. Ze vond hem nog steeds knap en lief.. Maar ergens maakte zijn verleden haar wel bang. Wat als hij op een dag net als Martin werd? Of erger? Martin was ook agent geweest, net als Rowan. Martin had ook genoeg meegemaakt in zijn carrière. En was verslaafd aan alcohol. Hij dronk zijn problemen en gevoelens weg. Iets wat Katelynn aan hem haatte. Ze had hem zo vaak gezegd dat hij gewoon tegen haar moest práten, als hem iets dwars zat. Maar dat had hij nooit gedaan.
Katelynn slikte even moeizaam. Ze wist echt niet hoe ze moest reageren. Ze wist niet eens wat ze voelde. Aan de ene kant was er niets voor haar veranderd. Maar aan de andere kant was ze toch een beetje bang. Ook zij sloeg haar blik neer.

Rowan Rivers

Ze reageerde niet, hij kon haar na zien denken en dit was nog maar een fractie van alles. Nu zou ze natuurlijk wel in zijn dossier kijken, dan kwam er nog veel meer naar boven. Ze zou bang worden, dat kon niet anders. Als ze bang was voor die ex, zou ze bang worden voor hem. Hij had Andrea zo vaak pijn gedaan, hij had haar één keer bijna vermoord. Die verhalen waren nooit zo letterlijk opgeschreven, maar Katelynn wist waar ze naar moest kijken, die zou weten wat er gebeurd was. Hij keek haar niet meer aan, maar dat was ook niet nodig, het was doodstil. 'Sorry, ik wist niet goed wanneer ik het moest vertellen,' mompelde hij zwakjes. Hij nam nog meer afstand van haar en daarna kwam hij overeind. 'Dan zal ik je alleen laten, ik begrijp het wel, ik begrijp het heel goed. Ik zal je met rust laten, van mij hoor je niets. Het eten was heerlijk, ik heb een geweldige avond gehad,' zei hij zachtjes, daarna draaide hij zich om, hij voelde dat hij een brok in zijn keel kreeg en tranen in zijn ogen. Misschien moest hij maar alleen blijven. Er was niemand die met hem samen kon leven, waarschijnlijk. Andrea had het ook niet gekund, die was er letterlijk aan onderdoor gegaan.

Katelynn Camryn Leighton

Het was nog een heel tijdje stil. Katelynn zocht naar woorden, maar kon echt gewoon geen woorden vinden. Altijd was ze super spontaan en spraakzaam, maar nu wist ze gewoon echt niet wat ze moest zeggen. Ze kon moeilijk zeggen dat het haar niet boeide, want het boeide haar wel degelijk. Ze kon natuurlijk niet peilen hoe heftig het was en hoe lang het al geleden was. En hoe snel hij een terugval zou krijgen. Ze had hartstikke veel vragen, maar wist ze niet te stellen. De woorden lagen steeds op het puntje van haar tong, maar kwamen haar mond niet uit.
Rowan zei nu dat hij haar alleen zou laten. Hij had een geweldige avond gehad. Daarna stond hij op en draaide zich om. Katelynn wilde hem tegenhouden, wilde hem terugroepen, maar deed het niet. Haar hoofd zat vol met gedachten en ze moest het echt goed tot haar door laten dringen en er een tijd over nadenken.
Ze staarde naar haar zwarte pumps en vervloekte haarzelf dat ze niet wist hoe ze hier mee om moest gaan.