Police Life

Rowan Rivers

Tijdens de zoen vergat hij alles, het was precies zoals hij wilde, het gaf hem echt een heel fijn gevoel, het was net zo lekker als de vorige keer en hij hoopte dat de rest ook net zo lekker was, want hij kreeg er flink wat zin in door de heftige zoen, maar het was in één keer over en hij keek haar verbaasd aan toen ze zei dat ze het niet kon. 'Rustig maar.. het maakt mij niet uit, ik snap het wel, ik had dit niet moeten doen.  Ik hoopte gewoon dat het voor ons allebei fijne afleiding zou zijn.' zei hij zacht, hij sloeg nu zijn armen om haar heen. Hij wist niet precies wat het probleem was, want ze leek er eigenlijk juist wel zin in te hebben.

Katelynn Camryn Leighton

De angst van de vorige avond leek nu ineens pas tot haar door te dringen. Het besef dat Martin gewoon elk moment weer voor haar neus kon staan, zelfs in haar eigen huis, liet haar huiveren. Ze staarde voor haar uit, haar blik ietwat angstig. De woorden van Rowan gingen totaal langs haar heen. Ze probeerde er niet over na te denken wat er zou gebeuren als Martin een glimp op ving van Rowan in dit huis. Maar onbewust was dat het enige waar ze aan dacht. Ze kon het niet wegdrukken. Misschien was het helemaal wel niet zo handig dat Rowan hier was. Ze vond het fijn, super fijn zelfs, maar de angst dat Martin er achter kwam overheerste nu plotseling. Zijn bedreiging over dat hij haar zou vermoorden weerklonk in haar hoofd, ze huiverde nog eens. Daarna sprong ze op uit het bed en keek ze heel even gauw tussen de gordijnen door naar buiten, of Martin er niet stond. Vervolgens keek ze Rowan aan.
"Misschien.. Misschien kan je toch beter gaan.." klonk haar stem zachtjes.

Rowan Rivers

Door wat ze zei kwam hij zelf ook langzaam overeind, zijn blik bezorgd toen ze naar buiten keek en nu drong tot hem door wat er eigenlijk aan de hand was met haar. Ze was bang dat die gast hem zag. 'Katelynn, merk he nu wat je doet? Ik ga niet weg, echt niet. Ik laat je hier niet zo achter. Je bent bang dat hij mij ziet, is het niet? Ga je je leven zo laten beïnvloeden door die man? Jij zou moeten weten dat dit niet kan, dat je het nooit zo ver moet laten komen.' Zei hij zacht tegen haar. 'Wil je altijd alleen blijven omdat hij je bedreigd?' Vroeg hij daarna en hij kwam overeind, hij pakte haar vast en hij sloeg zijn armen om haar heen. 'Ik snap de angst heel goed, maar probeer op mij te vertrouwen.' Fluisterde hij.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan kwam ook overeind en vroeg haar nu of ze wel merkte wat ze nu deed. Katelynn staarde hem aan en hij zei dat hij niet weg zou gaan, echt niet. Hij liet haar niet zo achter. Daarna vroeg hij of ze bang was dat Martin haar zo zag, met hem. Katelynn beet op haar lip en keek weg.
"Nee.." mompelde ze zachtjes toen hij vroeg of ze altijd alleen wilde blijven doordat hij haar bedreigde. "Maar.. Ik moet hem gewoon even de tijd geven. Denk ik.. Dat hij het een plekje kan geven.." Ze zuchtte even zachtjes en ging weer op de rand van het bed zitten. Dat Martin haar met de dood bedreigd had hield ze maar voor zichzelf. Misschien had hij dat niet eens gemeend. Hoewel het wel behoorlijk serieus had geklonken.

Rowan Rivers


'Je liegt, Katelynn. Je kan goed liegen, dat moet ik toegeven. Maar je bijt op je lip.' fluisterde hij. Hij streek langs haar gezicht en hij pakte haar hand vast. 'Je hebt hem genoeg tijd gegeven en tijd is geen reden om iemand bang te maken, om zomaar in iemands bed te gaan liggen, dat doe je nooit, Katelynn. Nooit,' zei hij zacht tegen haar, maar wel heel erg doordringend, ze moest dit wel weten. 'Je moet je niet zo aan de kant laten zetten door die man. Dit is waar het altijd fout gaat. Je gaat proberen je leven aan te passen aan hem, tot hoe ver wil je dat gaan doen? Accepteer je het gewoon dat hij inbreekt? Ik weet dat jij het fijn vindt met mij, dat je eigenlijk wilt dat ik blijf. Uit angst stuur je mij weg, dat moet je niet doen,' zei hij zachtjes.

Katelynn Camryn Leighton

Hij zei dat ze loog. Daarna streek hij langs haar gezicht en pakte hij haar hand vast. Hij zei dat ze Martin lang genoeg de tijd had gegeven en tijd was nooit een reden om iemand bang te maken, om zomaar in iemands bed te liggen. Katelynn staarde naar de grond en knikte langzaam. Natuurlijk had hij daar een punt. Ze wist ook wel dat Martin goed fout zat met zijn gedrag. Maar ze wilde gewoon dat het normaal opgelost kon worden. Zonder straatverbod, contactverbod, aangifte.. Ze had het idee dat dat alles alleen maar erger zou maken. En ergens had ze nog het kleine beetje hoop dat Martin bij zou draaien en haar met rust zou laten. En dat ze dan wel weer contact op kon zoeken met Rowan. Maar nu was ze vooral bang het allemaal alleen maar erger te maken.
"Nee.. Natuurlijk accepteer ik het niet dat hij hier zomaar inbreekt.." gaf ze zachtjes toe. "Maar dat heb ik hem ook laten weten.. Ik wil alleen zijn woede niet nog meer voeden.. Als hij straks wat rustiger wordt kan ik gewoon mijn eigen gang weer gaan.."

Rowan Rivers

'Ik heb dit allemaal eerder gezien, Katelynn. Het wordt nóóit minder en hij zal niet de uitzondering zijn. Echt niet... hij zal juist erger worden. Vanaf nu alleen maar meer, straks volgt hij je naar je werk. Wat ga je dan doen? Straks gaat hij zich weer met jouw leven bemoeien, wat als hij achter mij aan komt? Dat zal hij allemaal gaan doen als je nu alles aanpast aan hem, want dan voelt hij dat hij macht heeft. Als ik nu weg ga, zal hij doorhebben dat je bang bent voor hem, dat hij nog iets over je te zeggen heeft. Dan wordt het elke keer erger, hij zal je elke keer meer in zijn macht houden.' zei hij zacht. Hij had dat bij Andrea en haar ex ook zo lang aan moeten kijken, dat ging niet nog een keer gebeuren, want hij zag wat er van gekomen was. 'Hij doet dat zelf, jij niet. Hij maakt zichzelf gek en als je nu niet doorzet, zal hij steeds een stapje verder gaan,' zei hij zacht.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan zei dat hij dit allemaal eerder had gezien en dat het nooit minder werd. Het zou alleen maar erger worden. Katelynn zuchtte zachtjes. Ze had er inderdaad geen zin in dat Martin op haar werk zou verschijnen of zich nog meer met haar leven ging bemoeien. Misschien moest ze gewoon even goede afspraken met hem gaan maken. Volgende week zouden ze officieel scheiden. Ergens voelde dat voor haar als definitief eind van dit probleem. Hoewel ze wist dat Martin daar misschien wel anders over nadacht.
"Ik ga eerdaags wel even met hem praten," zei ze nu. "Hem even duidelijk maken dat hij gewoon echt geen kans meer heeft. Want ik heb nu het idee dat hij denkt dat hij toch nog met mij verder kan gaan. Maar ik wil hem niet meer"

Rowan Rivers

Hij knikte langzaam door wat ze zei, misschien was dat verstandig, misschien moest het duidelijk zijn. 'Ik vind het niets dat hij je geslagen heeft,' fluisterde hij nu. Dat gaf hem een onrustig gevoel. 'Daarom zie ik het ook niet zo zitten dat je met hem gaat praten, alleen... als hij je nu al slaat, alleen maar omdat je weigert, wat gebeurt er dan als je hem gaat vertellen dat je echt niet verder wilt?' vroeg hij zacht. Hij liet haar langzaam los en hij staarde voor zich uit, moest hij zich hier wel mee bemoeien? Misschien zat ze er echt wel niet op te wachten, het was beter als hij meer afstand hield voor als het echt fout ging, anders zou hij zich veel te veel zorgen maken en hij had al genoeg aan zijn hoofd. Ze had hem niet gebeld, voor haar betekende het dus minder, waarom maakte hij zich dan zo druk?

Katelynn Camryn Leighton

Rowan zei nu dat hij het niets vond dat Martin haar geslagen had. Daarom zag hij het ook niet zo zitten dat ze alleen met hem ging praten.
"Hij was alleen boos dat ik de politie had gebeld. Hij wilde het samen oplossen," vertelde Katelynn nu. "Maar ik denk dat ik hem wel gewoon naar mijn kantoor laat komen. In dat gebouw zijn altijd mensen. Dan gaat hij zich vast wel gedragen." Ze glimlachte even zwakjes en haalde haar hand door haar lange haren heen. Daarna stond ze weer op en zocht ze wat kleding bij elkaar en begon zich om te kleden. Een kort, strak jurkje met leuke, nette pumps eronder. Ze gaf altijd veel om haar uiterlijk. Ze wilde er altijd goed uit zien. Toen ze zich om had gekleed fatsoeneerde ze haar haren. Ze maakte er een hoge, speelse knot in en deed ook oorbellen in. Het was misschien nog redelijk vroeg, maar slapen zou ze nu toch niet meer doen en er lag nog genoeg werk op haar te wachten.

Rowan Rivers

'Hij was zo boos dat hij je een klap verkoopt? Dat slaat nergens op, echt niet... dat kan gewoon niet,' fluisterde hij. 'HIj word niet voor niets boos dat je de politie belt, die wilt hij er buiten houden en dat heeft een goede reden, dat weet je zelf ook,' zei hij zacht. Ze kwam overeind en zocht wat kleding bij elkaar, hij trok zelf ook maar zijn kleren aan, al vond hij het jammer dat het zo gelopen was. Hij trok zijn overhemd recht en hij maakte zijn riem dicht, daarna pakte hij zijn revolver uit de la en keek hij weer naar haar. 'Je ziet er goed uit,' zei hij zacht.

Katelynn Camryn Leighton

Ze keek weer even weg toen Rowan doorging over dat het nergens op sloeg dat Martin had had geslagen omdat hij zo boos was. Natuurlijk had Martin er geen politie bij gewild. Hij had die avond verder gewild, dat besefte ze maar al te goed. En hij wist blijkbaar op dat moment zelf ook wel dat hij strafbaar bezig was door zomaar naakt in haar bed te liggen en haar aan te randen terwijl hij haar keel dichtkneep zodat ze niet weg kon komen.
Katelynn haalde even diep adem en wist gewoon even niet meer wat ze moest zeggen. Daarom begon ze maar in de hoek van de riante slaapkamer bij haar kaptafel haar make-up te doen. Toen ze daar klaar mee was draaide ze zich weer richting Rowan en hij zei dat ze er goed uit zag. Dat zorgde voor een glimlach op haar gezicht, ze had altijd een zwak voor complimentjes. "Dankje," glimlachte ze naar hem. "Jij ziet er ook goed uit."
Ze keek weer even terug in de spiegel en zag nog steeds duidelijk een blauwpaarse rand rond haar hals staan. Met een flinke laag make-up begon ze dat weg te werken.

Rowan Rivers

Hij liep naar haar toe, ze draaide zich om en ze zei dat hij er ook goed uit zag, waardoor hij zwakjes glimlachte. Hij legde zijn handen op haar schouders en hij liet zijn vingers heel voorzichtig langs de blauwe plek glijden en hij drukte daarna zijn lippen op haar wang. 'Wanneer wil je met hem gaan praten?' vroeg hij nu zacht. Het was wel verstandig dat ze dat op kantoor ging doen, dat was veel beter. 'Als je daar vandaag tijd voor hebt, kunnen we vanavond wel samen wat drinken en het bespreken, als je wilt...' zei hij zacht.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan kwam naar haar toe lopen en liet zijn vingers langs haar hals glijden en drukte daarna zijn lippen op haar wang. Een tinteling trok door haar lichaam. Hij vroeg wanneer ze met Martin wilde gaan praten. Als ze daar vandaag tijd voor had, konden ze vanavond wel samen wat drinken en het bespreken als ze dat wilde.
"Ik zal hem straks op kantoor bellen en vragen of hij langs kan komen," sprak ze nu. "En dat is prima, dat zou ik heel fijn vinden," doelde ze nu op het nabespreken en wat drinken vanavond. Een zwakke glimlach ontstond weer op haar gezicht.

Rowan Rivers

Ze zou hem bellen en vragen of hij langs kon komen, waarschijnlijk zou hij dat wel willen, als ze het vroeg. Ze zou het fijn vinden en daardoor glimlachte hij zwak, ze had de kans gehad om te zeggen dat ze echt niet op hem zat te wachten en dat had ze niet gedaan, blijkbaar vond ze het dus toch wel fijn. Hij zou zelf vanmiddag langs het ziekenhuis gaan om bij Steven en de jongens te kijken, zoals hij trouw elke dag deed. Hij tilde haar nu voorzichtig op zodat ze overeind stond en hij bekeek haar keel even, het was aardig blauw. Hij drukte zijn lippen nu zachtjes op haar schouder en daarna keek hij weer op naar haar. 'Het is nog vroeg, je hebt nog wel even, toch?' vroeg hij nu zachtjes.

Katelynn Camryn Leighton

Ze depte nog wat meer make-up op de blauwe plek, tot ze er wel redelijk tevreden over was. Daarna ruimde ze al haar spullen weer netjes op en pakte ze haar reserve telefoon uit het laatje van haar kaptafel. Die ander kon ze vast niet meer terugvinden tussen de bosjes.
Rowan tilde haar nu een klein stukje op tot ze overeind stond en drukte zijn lippen op haar schouder. Daarna zei hij dat het nog vroeg was en vroeg hij of ze nog even had.
"Voor wat?" grijnsde ze hem plagend. Haar vingers gleden langs zijn kaaklijn.

Rowan Rivers

Ze ruimde de spullen weer op en daarna vroeg ze hem grijnzend voor wat ze tijd had, haar vingers gleden langs zijn kaaklijn en hij bleef in haar ogen kijken. 'Voor mij,' zei hij zacht tegen haar. Hij legde zijn hand in haar hals en hij trok haar iets dichter naar zich toe, daarna zoende hij haar langzaam. Hij kon het gewoon niet laten, ze deed iets met hem waardoor hij er zin in kreeg, waardoor hij zin kreeg in haar. Het was ook een prachtige vrouw, maar ze hield hem zeker af en toe bezig in zijn gedachten. Ze had een bepaald soort uitstraling, dat deed iets met hem, ook al zou hij in eerste instantie zeggen dat ze totaal zijn type niet was, echt niet.

Katelynn Camryn Leighton

Ze grijnde toen Rowan dat zei en hij legde zijn hand in haar hals en trok haar iets meer naar hem toe, om haar vervolgens te zoenen. Katelynn sloeg haar armen nu om hem heen en zoende hem intens terug. Rowan was zo anders dan Martin geweest was binnen hun relatie. Maar dat was misschien maar goed ook, want dat was niet voor niets tegen de klippen gelopen.
Na de zoen keek ze hem weer diep in zijn ogen aan en liet ze haar handen langzaam om zijn shirt glijden om hem over zijn rug te strelen en even later ook over zijn borstkas en naar beneden over zijn buik.

Rowan Rivers

Ze sloeg haar armen om hem heen en hij hield haar dicht tegen zich aan, hij lette wel heel goed op wat ze wilde, hij wilde niet te ver gaan, niet te heftig worden, dat was helemaal niet goed nu, daar zat ze niet op te wachten en dat snapte hij heel goed. Hij wilde het juist rustig houden, zodat ze kon zien dat het fijn was, dat hij niet zoals haar ex was. Hij vroeg zich af of Katelynn het nog wel zag zitten als ze wist hoe hij soms was, hoe erg hi jsoms wel niet doordraaide. Waarschijnlijk zou ze het dan niet meer willen, ze had verteld over die ex, de kans was heel groot dat ze het echt niet meer zou willen als ze hem beter leerde kennen en dat vond hij heel jammer, het voelde alsof hij haar nu aan het voorliegen was. Hij voelde haar handen over zijn lichaam glijden, onder zijn shirt. Daardoor kreunde hij zachtjes, het was heel erg fijn.

Katelynn Camryn Leighton

Het voelde goed om met Rowan samen te zijn. Hij gaf haar een veilig gevoel. En hij leek rekening te houden met haar. Iets dat Martin nooit deed.
Ze zoende hem weer even en sloeg haar armen weer om zijn nek. Daarna brak ze de zoen weer rustig af en keek ze hem weer aan.
"Ik kan ook vanavond gaan koken voor je, hier? Ik kan wel zorgen dat ik zes uur weer hier ben. Ik weet niet hoe jij zit met je werk?" stelde Katelynn nu voor. Zelf kon ze altijd makkelijk beslissen hoe laat ze naar huis ging. Niemand die haar tegen hield. Bij Rowan was dat natuurlijk wel een beetje anders. En kon het natuurlijk last minute nog veranderen.

Rowan Rivers

Ze zoende hem nog eens en ze sloeg haar armen om zijn nek heen, ze keek hem aan en hij glimlachte naar haar. Ze deed echt wel iets bijzonders met hem. Hij wist nog niet zo goed wat het was, maar ze leken het allebei fijn te vinden. Ze zei dat ze vanavond ook hier kon koken, voor hem. Ze kon om zes uur hier zijn, ze wist niet hoe hij zat met zijn werk. 'Ik werk nog niet zo veel als eerst,' zei hij zacht. Hij kon het redelijk zelf invullen en avonddiensten deed hij nog niet, iedereen vond het verstandiger als hij eerst nog wat rustig aan deed door wat er gebeurd was, het schieten viel hem ook nog steeds zwaar. 'Dus zes uur moet lukken, dan kan ik eerst nog even langs in het ziekenhuis,' zei hij daarna, hij vond het wel leuk. Het was een stuk beter dan alleen eten.

Katelynn Camryn Leighton

Hij zei dat hij nog niet zoveel werkte als eerst. Dus zes uur moest hem wel lukken, dan kon hij eerst nog even langs in het ziekenhuis. Katelynn knikte.
"Top. Dan zorg ik dat er om zes uur eten klaar staat hier," glimlachte ze nu. Ze glimlachte weer even naar Rowan, haar ogen twinkelden. Zachtjes drukte ze nog even haar lippen op de zijne. Daarna draaide ze zich om en verliet ze de slaapkamer. Rustig daalde ze de trap af naar beneden, om daar de woonkamer in te lopen. Ze werd besprongen door drie dolle hondjes, die haar volgden naar de keuken. Daar vulde ze de voerbakken en de drinkbak en at ze zelf rustig een appel.

Rowan Rivers

Hij glimlachte naar haar, hij vond het wel leuk dat ze voor hem zou koken, hij vond het leuk dat hij iemand had waar hij naar toe kon gaan, waar het goed mee klikte en waar hij mee kon praten, als het nodig was, al was dat nog niet echt aan de orde geweest. Hij had haar nog niets verteld over Andrea, of over wat er precies gebeurd was. Ze had in zijn gegevens kunnen kijken, dan had ze het hele verleden kunnen zien, waarschijnlijk had ze dat niet gedaan. Anders zou ze het vast niet zo leuk vinden met hem. Hij kreeg nog een kus van haar en daarna draaide ze zich om en liep ze weg, hij schudde zijn hoofd even en hij volgde haar, hij grijnsde door de hondjes en hij keek haar weer aan.

Katelynn Camryn Leighton

De hondjes schrokten wat brokjes op en Katelynn gooide het klokhuis van de appel nonchalant in de prullenbak. Daarna liep ze richting de grote klapdeuren en deed één kant open, zodat de hondjes even in de tuin konden rennen. Daar maakten de kleine ADHD patiëntjes blij gebruik van. De drie harige beestjes sprongen door de tuin heen, achter elkaar aan, over elkaar heen en dwars door de bosjes en plantsoenen. Katelynn liet de deur even open staan en liep weer terug naar de keuken, waar ze een glas water vulde en die in één teug achterover gooide. Daarna keek ze even naar Rowan.
"Als je ook iets te eten of te drinken wilt moet je het pakken hoor," glimlachte ze naar hem. "Ik heb genoeg in huis." Ze zette het glas in de vaatwasser en liep toen weer terug richting de deur, waar ze de hondjes terug riep en de deur sloot.

Rowan Rivers

Hij keek eigenlijk naar haar terwijl ze heen en weer liep, hij had een glimlachje op zijn gezicht staan, het was gewoon al leuk om naar haar te kijken, het was zeker geen straf voor hem. Door wat ze zei knikte hij langzaam. 'Ik eet nooit echt in de ochtend. Ik moet natuurlijk wel een beetje strak en afgetraind blijven, anders kom ik te veel aan.' plaagde hij haar nu. Ze riep de hondjes terug en hij glimlachte weer naar haar, het was een leuke vrouw. Jammer voor die ex dat ze hem niet meer hoefde, had hij maar beter zijn best moeten doen. Had hij beter zijn best moeten doen bij Andrea? Had ze dan nog geleefd? Hij sloot zijn ogen even en hij dreef de gedachte uit zijn hoofd, maar hij besloot vanavond wel eens te peilen bij Katelynn wat ze wist van zijn verleden. Hij wilde niet dat ze toch eens een kijkje nam in zijn dossier en besloot dat het te veel moeite was.