Skyrim RPG

Koning Thobias Hiddon

Reagan pakte hem vast en hij keek zijn vriend aan, hij luisterde naar wat Reagan te vertellen had. Die was een stuk beter in dit soort dingen. Die behandelde Serena geweldig, die zou nooit iemand pijn doen. Hij vond dat hij dit niet kon maken, hij moest het goed maken, ze hield zo veel van hem en had alles voor hem over, hij moest laten zien hoe dankbaar hij was, ook al vond hij dat ze het niet zou moeten doen. Hij keek even in de ogen van Sienna, hij had er nu vreselijk veel zin in en dat zou hij bij Destiney in moeten houden, dat was zeker. Gwynn kwam nu achter hem staan en daardoor keek hij zijn zusje aan. 'Ga maar, ik weet dat je wel naar Destiney wilt, je houdt van haar. Je hoeft niet eens echt te praten, ga naar haar toe, hou haar vast. Je weet dat dat al genoeg is, maar je moet nu niet weggaan, dan zal je jezelf weer verliezen,' sprak Gwynn. Thobias keek nog even naar Reagan en hij knikte, daarna liep hij langzaam weg, naar de bibliotheek. Hij wist dat ze daar was. Hij klopte zachtjes aan en hij stapte aarzelend naar binnen, dit vond hij heel erg moeilijk.

Gwynn Hiddon

Zodra Thobias weg was, was Sienna ook gevlogen en ze keek naar Reagan. Het was lastig dat hij Thobias vertelde wat hij wel en niet kon doen, terwijl ze heel goed wist wat ze zelf met Reagan deed, dat was eigenlijk ergens net zo fout, al vond ze dat ze nu nog niet echt mensen pijn deden, nu maakten ze elkaar gewoon gelukkig, dat kon toch geen kwaad? Ze pakte de hand van Reagan vast en ze trok hem mee de werkkamer in, Serena was toch nergens te bekennen. Ze sloot de deur achter hun en ze keek hem aan. 'Je moet helpen, we moeten Sienna hier weg zien te krijgen, want anders gebeurt dit elke keer, ze maakte hem nog eens helemaal kapot. Hoe kunnen we dat het beste doen? Heb jij een idee?' vroeg ze zacht aan hem.

Koningin Destiney Hiddon

Snikkend zat ze op de grond met een kussen in haar armen die ze helemaal fijn kneep. Ze was vol verdriet en zat helemaal opgekropt als een balletje. Het was hartverscheurend om aan te horen, maar het deed haar zoveel pijn, zo ongelooflijk veel... haar hart leek wel vermorzeld te zijn, dit vond ze zo erg... na een tijdje hoorde ze de deur open gaan. Ze keek intens verdrietig naar hem op, ze zag wazig door de tranen die haar ogen vulden. Ze klopte naast haar op de grond, niet in staat om te praten. Ze wilde toch wel bij hem zijn want alleen hij kon haar helpen.


Koning Reagan Tridon

Gelukkig deed Thobias het beste en liep hij Destiney achteraan, gelukkig maar... hij haalde even diep adem, maar werd daarna door Gwynn naar binnen getrokken. De spanning steeg in zijn lichaam en hij kon niet eens echt naar haar luisteren. Dit was moeilijk, vooral omdat hij het niet had afgemaakt met Serena. Daardoor haalde hij even diep adem. "Wacht even." Mompelde hij schor. Buiten de werkkamer zag hij Serena en hij nam haar met zich mee de werkkamer in, bij Gwynn. Hij bleef haar hand vasthouden, zodat zij hem er met zijn gedachten een beetje erbij kon houden.
"Hoe komen we van die heks af..." Mompelde hij nu. "Zij heeft sowieso die roddel verspreid over David." Gaf hij aan.

Koning Thobias Hiddon

Hij was zo enorm bang dat ze hem weg zou sturen, dat ze zou zeggen dat ze inderdaad verder zou zoeken, omdat hij haar hart gebroken had. Dat wilde hij ook niet, ze zat hier zo te huilen door hem, hij had haar pijn gedaan. Ze klopte wel naast zich op de grond en hij aarzelde kort, maar daarna gaf hij toe en ging hij bij haar zitten, hij sloeg heel zachtjes en voorzichtig zijn arm om haar lichaam heen en hij streek met zijn vingers over haar rug. 'het spijt mij echt heel erg... ik wilde het helemaal niet, maar ze... ik... sorry...' fluisterde hij nu. Hij wilde haar echt geen pijn doen. 'niet huilen, alsjeblieft...' smeekte hij daarna.

Gwynn Hiddon

Ze keek naar hem en ze merkte de spanning tussen hun heel erg goed op, opeens verdween hij en kwam hij terug met Serena. Ze staarde hem wat verbaasd aan, maar daarna begreep ze wel waarom hij dit deed, het was ook wel slim. 'Ik weet het echt niet. We kunnen kijken of wij niet met haar kunnen praten, misschien vertrekt ze vrijwillig. Als ze dat niet wilt, kunnen we altijd nog iets anders proberen. We moeten alleen oppassen, want hoe harder wij het proberen, hoe meer ze het vertrouwen van Thobias zal winnen, hij zal haar willen beschermen, hij zal haar kant kiezen en daar zal ze gebruik van maken,' zei ze zacht tegen Reagan.

Koningin Destiney Hiddon

Hoe gebroken en verschrikkelijk ze zich ook voelde, ze kroop wel tegen Thobias aan, heel dicht, ze kroop haast bij hem op schoot. Ze legde haar hoofd tegen hem aan en bleef huilen. Ze luisterde naar zijn zachte stem en ze wist wel dat het zo was, dat het de schuld van Sienna was. "W-we hadden het er n-net nog over... h-het was gemeen e-en je, je zou het niet doen..." huilde ze. Dat stak misschien nog wel het meeste, want ze hadden het er net daarvoor nog over gehad. Hij smeekte haar om te stoppen met huilen.
"Dat kan ik niet... het doet zon pijn..." fluisterde ze snikkend. "Ik hou van je, zo veel... zo ontzettend veel... ik doe alles voor je, echt alles, maar waarom laat je dit gebeuren? Waarom laat je het toe dat ze je verleid? Waarom denk je dan niet aan mij? Ik begrijp je nu wel... ik maak liever mezelf stuk, ik doe liever mezelf pijn dan dat ik deze pijn onderga." Ze begon nu echt te begrijpen waarom hij zijn armen kapot maakte, ze had er nu ook behoefte aan.

Koning Thobias Hiddon

Ze kroop helemaal tegen hem aan en door wat ze allemaal zei trilde hij helemaal. Hij voelde zich elke keer met de seconde schuldiger worden, daardoor kreeg hij de neiging om weg te gaan, om afleiding te zoeken, om het alleen maar erger te maken. Door wat ze daarna zei slikte hij moeizaam. 'Omdat ik een klootzak ben, Destiney. Omdat ik jou zou bedriegen zodra het mij uitkomt, omdat ik geen zelfbeheersing heb, omdat ik jou niet waard ben.' zei hij nu, zijn stem doordringend. 'Wat wil je van mij horen? Welk antwoord is goed? het had niet mogen gebeuren, ik wilde het niet. Ik wilde alleen maar even kijken hoe Reagan het werk gedaan had en daarna wilde ik naar David toe, om niets fout te doen, om jou te laten zien dat ik van je hou. Ik verpeste het weer, voor de duizendste keer en waarschijnlijk gaat het nog veel vaker gebeuren. Dat is hoe ik ben, dit is wat ik je aandoe en dat wordt alleen maar erger.' zei hij, daarna kwam hij overeind. 'In dat geval kunnen we het net zo goed samen doen, toch? Ik heb je nu toch al meegenomen de afgrond in, het maakt toch niet meer uit.' zei hij tegen haar, daarna haalde hij meteen het vlijmscherpe mes uit zijn zak, hij had het eigenlijk altijd bij zich. Hij trok zijn mouwen omhoog, zijn armen zagen er echt niet uit en hij had niet door hoe verkeerd dit ging, want zo zag hij helemaal geen reden om het niet meer te doen, als Destiney het ook wilde. Dan zouden ze elkaar waarschijnlijk echt kapot maken, dan had hij geen rem meer, dat was juist waardoor hij iets in haar zag. Hij zette het mes al op zijn huid, elk stukje was helemaal kapot, daardoor kraste hij door de oude wonden heen, het bloed druppelde al snel op de grond.

Koningin Destiney Hiddon
"Een antwoord waardoor ik weet dat je net zoveel van mij houdt..." sprak ze hem toe toen hij haar vroeg welk antwoord goed was. Ze merkte dat ze het toch als een lichtpuntje zag dat hij het niet wilde, dat hij hele andere dingen van plan was.
"Je bent wel goed..." klonk haar stem zacht en ze keek hem aan. Ze veegde de tranen van haar wangen af, maar ze snikte nog wel een beetje.
"Thobias, van je fouten kun je leren... doe dat dan ook, alsjeblieft... de enige waarmee het echt fout gaat, is Sienna... waarom stuur je haar niet weg?" Ze wilde hem uitwegen geven, zodat hij het goede zou doen. Hij zei ineens dat ze het net zo goed samen konden doe.. Hij had haar al meegenomen de afgrond in.
Ze kwam vluchtig overeind door wat hij deed en ze pakte het mes af. "We kunnen voor de makkelijke weg gaan en onszelf pijn doen, misschien zelfs hier nu gewoon doodbloeden, dan zijn we van alle pijn af. Maar we kunnen ook proberen weer langs die afgrond omhoog te klimmen, samen, stap voor stap... het is de moeilijkste weg, maar ik wil het proberen, jij ook? Ik wil dit alleen maar samen met jou, met niemand anders..." klonk haar stem zacht en ze hield het mesje stevig vast. "Ik kan niet leven zonder jou... zonder jou zal ik voor de makkelijkste weg kiezen." Fluisterde ze.

Koning Thobias Hiddon

In zijn hoofd ging het nogal heftig tekeer, hij wist het niet, hij wilde Sienna niet wegsturen. Ze was niet alleen belangrijk voor hem, dat was ze ook voor het kasteel, hij had haar nodig hier. Hij kon wel iemand anders zoeken, maar wie kon hij vertrouwen? Wie was er goed? Hij had ook nooit meteen iemand anders, hij zag Sienna ook niet zo slecht in. 'Ze bedoelt het vast niet verkeerd, maar ik kan wel kijken of ik iemand kan vinden...' mompelde hij nu. Hij vond het heel lastig. Ze kwam overeind en pakte het mes eigenlijk meteen van hem af, hij staarde haar aan door wat ze zei. Ze wilde omhoog klimmen uit de afgrond, ze wilde het proberen, maar alleen samen met hem. Hij staarde haar aan, hij vond het heel eng. Hij moest alles loslaten waar hij zich aan vast hield. 'Mag ik dit dan niet meer doen?' vroeg hij nu heel zacht. Hij keek even naar zijn armen, hij kon dat echt niet zomaar loslaten, maar Destiney deed duidelijk wel wat met hem, ze liet hem nadenken, zelfs op dit soort moeilijke momenten, dat was al een wonder. 'Ik wil samen met jou omhoog klimmen,' fluisterde hij uiteindelijk.

Koningin Destiney Hiddon

Hij gaf aan dat Sienna het vast niet verkeerd bedoelde, maar dat hij zou kijken naar iemand anders. "Dat zou ik wel heel prettig vinden." Fluisterde ze eerlijk tegen hem. Hij staarde echt naar haar door wat ze tegen.hem zei en ze liet hem. Ze gaf hem alle tijd om hierover na te denken en ze werd ook langzaam minder verdrietig. Hij vroeg na een tijdje zacht aan haar of hij dit niet meer mocht doen. "Je kunt het, je moet het gewoon loslaten, Thobias, zoals ik het jou vergeef voor wat je met Sienna hebt gedaan, dat vind ik ook moeilijk, maar ik kan het wel, zo kun jij ook echt dit wel opgeven." Klonk haar stem heel erg zacht. Daarna fluisterde hij dat hij het wilde, samen met haar. Daardoor sloeg ze haar armen om hem heen en hield ze hem stevig vast. "Geloof dan ook alsjeblieft dat jij alles bent wat ik wil... alsjeblieft..." Fluisterde ze in zijn oor.

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat hij het echt kon, hij moest het loslaten, net zoals ze hem vergaf voor wat hij deed. Hij kon het wel, het was moeilijk, maar ze zei dat hij het echt kon opgeven. Hij trilde helemaal, dit was vreselijk persoonlijk en heftig en hij werd er zelfs misselijk door. 'Ik weet niet of ik het meteen kan,' zei hij zacht, bijna benauwd. Hij wist zeker dat hij het niet kon, niet in één keer. Hij wilde wel hard zijn best doen om het zo min mogelijk te doen, het ging al steeds iets beter, maar soms ging het helemaal fout. Ze sloeg haar armen om hem heen en hij kreeg nu zelfs tranen in zijn ogen en een brok in zijn keel door wat ze zei, hij kon niet meer reageren, hij was echt best wel heel erg in de war. Ze hield hem heel stevig vast en hij slikte moeizaam, daarna pakte hij haar vast en zoende hij haar heel heftig. Dit was voor hem bijna de enige manier om er mee om te gaan. Als hij het sterke verlangen voelde, zou hij de rest vergeten, dat wilde hij nu.

Koningin Destiney Hiddon

Hij trilde helemaal en zei wat benauwd dat hij niet wist of hij het wel meteen kon. Ze keek hem daardoor lief aan en glimlachte een beetje naar hem. Ze legde haar handen zachtjes op die van hem. "Dat hoeft ook niet, want je was er al heel erg goed aan bezig, je deed het al heel erg goed, dat moeten we alleen volhouden." Fluisterde ze zachtjes tegen hem.
Na een tijdje pakte hij haar vast en zoende haar heftig. Ze liet hem zachtjes los en keek hem aan. "Ik weet dat je nu in de war bent en dat dit de enige manier voor je lijkt om ermee om te gaan, maar probeer er een beetje over na te denken. Ik vind het ook heel moeilijk om nu net te doen alsof er niets is gebeurd net... Want ik zie het nog steeds voor me hoe ze jou zoende." Fluisterde ze hem toe en ze streelde langs zijn wang.



Koning Reagan Tridon

Gwynn staarde hem verbaasd aan en hij keek doordringend naar haar terug, hij kon het nu gewoon even niet om alleen met haar in een kamer te zijn. Echt niet… Ze gaf aan dat ze konden kijken of ze met Sienna konden praten, dat ze vrijwillig zou vertrekken. Ze moesten alleen oppassen en daardoor knikte Reagan.
“Ik denk ook dat het onverstandig is om Destiney hierbij te betrekken, want wat er ook gebeurd, hij moet haar echt niet wegduwen...” Gaf hij eerlijk aan. Dat was zeker niet de bedoeling. “Misschien moeten we een goede vervanger voor haar zien te zoeken? Zodat Thobias ziet dat hij het wel zonder haar red? Het liefst een man.” Mompelde hij.

Koning Thobias Hiddon

Hij luisterde naar haar en hij ademde diep in, het deed hem wel goed om te horen dat hij goed bezig was, dat ze dat ook echt vond. Dat gaf hem weer wat meer zelfvertrouwen en dat kon hij wel gebruiken nu. Hij was soms echt enorm onzeker. Daarna zei ze dat ze begreep dat het voor hem leek alsof hij dit nodig had, maar dat hij er over na moest denken en dat het voor haar anders was. Hij knikte langzaam, hij begreep haar ook wel,het was niet zo gek. 'Sorry.' Fluisterde hij. Het werkte voor hem heel anders, want hij had er juist heel veel zin in nu, hij voelde het verlangen in zijn lichaam branden en het gaf hem altijd de afleiding die hij nodig had. 'Wil je het niet?' Vroeg hij heel erg zachtjes, zijn stem trilde lichtelijk. 'Ik snap wel dat het voor jou anders is... We kunnen wel wachten.' zei hij nu met moeite, hij deed vreselijk hard zijn best en hij zou dan zelf wel wat doen, want dit kon hij niet volhouden.

Gwynn Hiddon

Ze luisterde naar Reagan en ze knikte langzaam, ze gaf hem wel gelijk. ' Ja, ik denk dat je gelijk hebt. We moeten Destiney er buiten houden en we moeten kijken voor vervanging, maar ik ben bang dat ze dan toch elke kans zal aangrijpen om hem op te zoeken. Ze zal heel erg op zijn gevoelens in gaan spelen, dat deed ze net ook. Hij zou zo met haar mee gaan, ze kent hem veel te goed, Reagan. Ze weet precies wat ze moet doen.'

Koningin Destiney Hiddon

Hij bood zachtjes zijn excuses aan en vroeg haar later of ze het niet wilde. Hij begreep dat het anders was en ze konden wel wachten. "Nee, liefje, ik zie aan je dat je het wel echt nodig hebt." Fluisterde ze. "Maar kun je het een beetje rustig doen, met liefde? Gewoon puur uit liefde, zodat ik het beeld vergeet." Klonk haar stem heel erg zachtjes en ze streelde langs zijn wang met haar vingers. Dan kon ze het namelijk wel, dan kon ze het een beetje kwijt.


Koning Reagan Tridon

Gwynn vond dat hij gelijk had. Ze was alleen bang dat Sienna elke kans aan zou grijpen om hem op te zoeken. "Ik vraag me af waarom ze het doet. Zou ze er een achterliggende reden voor hebben? Dat haar iets dwars zit of zoiets?" Vroeg hij aan Gwynn. Het zou best kunnen namelijk, dat er een reden was waardoor ze zo dwars deed.

Koning Thobias Hiddon

'Natuurlijk kan ik dat... Heel graag... Want ik voel super veel liefde voor jou.' Fluisterde hij nu. Hij was echt helemaal gek op haar, maar hij had het wel moeilijk met dit soort dingen, met Sienna, met alle verleidingen. Zeker als hij niet goed in zijn vel zat of als hij niks extreems met Destiney deed, dan werden de verleidingen echt te veel voor hem, hij was er gewoon enorm gevoelig voor, altijd al. Hij zoende haar heel zacht en vol liefde en hij trok haar dicht tegen zijn lichaam in. 'Ik hou van je. Ontzettend veel.' Fluisterde hij. ' Je wilt zeker niet vanavond met Gwynn doorbrengen?' Vroeg hij nu voorzichtig.

Koningin Destiney Hiddon

Hij kon het, hij voelde ook super veel liefde voor haar. Ze keek hem liefdevol aan daardoor en streelde langs zijn hals. "Je bent zo lief... echt het beste wat mij ooit is overkomen." Fluisterde ze hem zachtjes en lief toe. Hij zoende haar nu. Heel zacht en liefdevol. Ze zoende hem zachtjes en lief terug en streelde langs zijn hals, dit ging beter, zo vergat ze langzaam de wereld om haar heen en kon ze meer op hem letten. Hij fluisterde dat hij van haar hield. "Ik ook van jou.... misschien nog wel meer." Glimlachte ze. Hij wilde weten of ze die avond met Gwynn wilde doorbrengen. "Jawel, Gwynn vind ik niet erg." Sprak ze zacht tegen hem.

Koning Thobias Hiddon

Hij zoende haar weer langzaam en hij liet zijn handen over haar lichaam heen glijden, alles was echt vol liefde. Ze zei dat Gwynn wel mocht, dat vond ze geen probleem. Daar was hij echt heel erg blij mee en hij straalde zelfs wat meer nu, al vond hij het wel aardig moeilijk allemaal. 'Ik hou zo van je...' Fluisterde hij en daarna keek hij haar weer aan. 'Vind je het leuk met Gwynn? Is het lekker met een vrouw?' Vroeg hij nu. Hij dacht even aan Remi, hij moest het nog steeds goed maken met de man.

Koningin Destiney Hiddon

Zijn handen gleden heel zachtjes over haar lichaam heen. Ze vond het echt prettig dat hij zo liefdevol was, want daar was ze ook echt aan toe. Ze zag hem stralen toen ze aangaf dat Gwynn wel mocht. Ze knuffelde hem door zijn lieve woorden met een grijns rond haar lippen en ze luisterde naar zijn vragen.
"Ik vind het heel leuk met Gwynn, ze is zo lief en zacht, ze wilt echt het beste doen en dat vind ik zo fijn aan haar. Bovendien merk ik ook wel dat zij het lekker vind en ze verdient het ook." Legde ze zacht aan Thobias uit. "Bovendien kan ze goed zoenen." Grijnsde ze.

Koning Thobias hiddon

'Gwynn is sowieso heel erg goed met haar mond,' zei hij nu grijnzend tegen haar. 'Daar kan ze leuke dingen mee.' voegde hij er plagend aan toe. 'Ze is heel lief, daar heb je gelijk in. Net zoals jij.' fluisterde hij. 'Ik ben echt blij dat je het zo goed met haar kan vinden, dat betekent een hele hoop voor mij. Waarschijnlijk meer dan jij je realiseert, maar het maakt mij vreselijk gelukkig,' zei hij zacht en lief.

Gwynn Hiddon

'Ik weet het niet, het zou kunnen. Je zou het haast wel denken, maar ik begrijp niets van dat wijf. Toen ik weg ging was ze constant bij Thobias, ze maakte hem helemaal gek, zo erg dat hij haar echt leuk begon te vinden, maar toen nam ze weer afstand en wilde ze eigenlijk niet echt iets met hem, geen relatie.' zei ze. Ze begreep het niet goed. 'We kunnen wel met haar gaan praten, als je wilt. Of wil je daar mee wachten?' vroeg ze aan Reagan.

Koningin Destiney Hiddon

"Hmm.. dan moeten we toch nog maar wat meer proberen." Sprak ze hem wat uitdagend toe. Hij vond haar net zo lief als zij was en daardoor glimlachte ze hem toe en gaf ze hem een knipoog. Hij was echt blij dat ze het zo goed met Gwynn kon vinden, het betekende heel erg veel voor hem en het maakte hem gelukkig.
"Daar ben ik heel erg blij om en ik hoef er niet eens veel moeite voor te doen." Glimlachte ze hem toe, ze vond Gwynn gewoon heel erg lief.


Koning Reagan Tridon

"Zal ik eerst alleen met haar gaan praten? Ik geloof niet dat jij in staat bent om je heel erg netjes te houden." Plaagde hij Gwynn. Daarna keek hij Serena aan. "Of zou jij het kunnen doen misschien? Jou kent ze nog helemaal niet zo goed en misschien weet jij het voor elkaar te krijgen, want ik heb zo het idee dat jij er heel goed in bent." Sprak hij met een glimlach tegen Serena en hij streek even langs haar wang.

Koning Thobias Hiddon

'Ja, dat lijkt mij een heel goed idee,' zei hij grijnzend tegen haar. Hij vond het ook heel leuk om te zien, dus het kon zeker geen kwaad. Ze mochten doen wat ze wilden, hij vond het heerlijk. 'Jij hoeft geen moeite te doen omdat je geweldig bent... geweldig en heerlijk,' fluisterde hij, daarna tilde hij haar op en legde hij haar op het kleed neer. Ze waren nog steeds in de bibliotheek, maar hij had te veel zin in haar, dus hij wilde het hier doen.

Gwynn Hiddon

'Nou zeg, ik zou meteen het probleem verhelpen, waarschijnlijk,' mompelde ze tegen Reagan, met een grijns op haar gezicht. Ze mocht Sienna inderdaad echt niet, ze zag liever dat ze helemaal zou verdwijnen. Reagan vroeg het aan Serena, dat was eigenlijk best wel een goed idee en ze keek de vrouw vragend aan, maar uiteindelijk knikte ze. 'Ja, dat wil ik wel doen hoor... ik kan het altijd proberen....' stemde ze in. 'Zal ik meteen gaan?'

Koningin Destiney Hiddon

Hij vond het een geweldig idee en daardoor gaf ze hem een knipoog. Daarna zei hij dat ze geen moeite hoefde te doen omdat ze geweldig was, daardoor keek ze hem stralend aan en zoende ze hem zacht. "Wat lief..." Fluisterde ze zacht tegen hem. Ze werd op een kleed neergelegd door hem en ze begon langzaam zijn shirt uit te trekken.


Koning Reagan Tridon

"Maar niet op de juiste manier." Plaagde hij Gwynn met een grijns en hij schudde zijn hoofd een klein beetje. Serena knikte uiteindelijk en zei dat ze het wel wilde doen, ze kon het altijd proberen.
"Wat lief van je, dankjewel!" Sprak hij haar meteen toe en hij drukte een kus op haar wang. "Als je wilt." Knikte hij toen ze vroeg of ze meteen zou gaan.

Koning Thobias Hiddon

Ze vond het lief van hem en ze trok langzaam zijn shirt uit, hij keek haar uitdagend aan en hij liet zijn handen over haar jurk heen glijden. Ze gleden naar haar borsten toe en hij had nu een grote grijns op zijn gezicht staan en een fonkeling in zijn donkere ogen. 'Deze veranderingen vind ik wel leuk aan een zwangerschap.' plaagde hij haar nu, al had hij met Destiney nooit iets te klagen. Ze had een heerlijk lichaam.

Gwynn Hiddon

'Dat ligt er aan wat jij juist vindt,' zei ze plagend tegen hem. Ze merkte dat het constant echt goed klikte met Reagan, al had het dat altijd wel gedaan, ze wist gewoon niet of het echt goed zou gaan tussen hun. Voorlopig zou het toch niet kunnen, maar ze vond het lastig om in te schatten of ze elkaar genoeg konden bieden. Was hij wel genoeg voor haar en andersom? Serena vertrok met de woorden dat ze haar best ging doen en nu stond ze weer alleen met Reagan. 'Hoe komt het dat jij stond te trillen van verlangen?' vroeg ze nu plagend aan hem, omdat ze echt wel gezien had hoe moeilijk hij het had net.

Koningin Destiney Hiddon

Zijn handen gleden over haar jurk en ze kreunde zacht en genietend. Zijn ogen fonkelden en hij vond deze verandering wel leuk aan haar zwangerschap en daardoor grijnsde hem toe. "Ik moet zeggen dat ik het zelf ook wel leuk vind." Plaagde ze hem nu met een grijns. Ze trok hem zachtjes tegen haar aan en streelde over zijn rug heen.



Koning Reagan Tridon

Serena vertrok en Gwynn plaagde hem, hij ademde daardoor diep in. "Ik wilde het vanochtend met haar doen, maar ze kon het niet, we stopten want ze vond het niet leuk dat jullie ons konden horen, ze voelde zich ongemakkelijk." Fluisterde hij haar toe. "Nu verlang ik nog zo erg... ik wacht tot ze het wilt, maar het duurt vreselijk lang en ik wil er niet op aandringen." Mompelde hij.

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat ze het zelf ook leuk vond en hij werd dichter tegen haar aan getrokken. 'Dan moet je maar altijd zwanger zijn,' plaagde hij haar nu, al vond hij dat ook weer niet zo'n heel erg goed idee. Als de buik in de weg ging zitten, werd het voor hem al een stuk minder leuk, maar Destiney had gezegd dat ze daar ook wel oplossingen voor gingen vinden en daar vertrouwde hij nu ook wel op. Hij drukte zijn lippen in haar hals en hij zoende haar zacht, daarna trok hij haar jurk iets omhoog en gleden zijn handen zachtjes over haar benen heen. Hij deed het echt rustig, terwijl hij er duidelijk heel erg naar verlangde. Sienna had hem gewoon enorm uitgedaagd, echt heel erg.

Gwynn Hiddon

Hij vertelde wat het probleem was en ze knikte langzaam. 'Doen jullie wel eens wat leuks samen? Of is het heel standaard?' vroeg ze nu zacht aan hem. Ze vond Reagan eigenlijk helemaal niet het type om vreemd te gaan, maar toch was het gebeurd, al werkte de spanning tussen hun wel mee en waarschijnlijk ook het feit dat hij haar altijd al leuk gevonden had en dat ze het nu toeliet, omdat ze het zelf ook steeds leuker vond. 'Je bent eigenlijk te lief, daardoor doe je jezelf tekort. Je kan toch gewoon zeggen dat je er heel veel zin in hebt?' vroeg ze nu. 'Ze kan niet verwachten dat je haar altijd trouw bent als ze er zo mee omgaat...' zei ze daarna, want dat vond ze echt.

Koningin Destiney Hiddon

Ze moest dan maar altijd zwanger zijn. "Laten we eerst maar eens afwachten hoe we dit doorstaan. Maar ik zou wel heel erg graag meerdere kinderen willen." Vertelde ze hem terwijl ze zacht door zijn haar streelde. Ze voelde zijn lippen in haar hals en ze kreunde zachtjes door wat hij deed, ze vond het heerlijk, het was zo fijn met hem. Dit vond ze echt prettig. Ze trok langzaam zijn broek uit en zoende hem zacht.


Koning Reagan Tridon

Ze wilde weten of ze wel eens wat leuks deden samen. "Het is standaard, maar ik kon tot kortgeleden niet zo heel erg veel anders aan, met jou is het anders, ik begrijp het zelf ook niet eigenlijk." Sprak hij haar zacht toe. Hij begreep het zelf echt niet. Ze vond hem te lief, daardoor deed hij zichzelf tekort en hij keek haar daardoor even doordringend aan. "Ja, ik kan het wel zeggen. Maar ik vind wel dat ik haar trouw hoor te zijn, hoe dan ook... maar ik hou niet zoveel van haar als ik zou willen, als wat ze eigenlijk verdient." Vertelde hij Gwynn.

Koning Thobias Hiddon

Ze wilde eerst afwachten hoe ze dit zouden doorstaan, maar ze wilde eigenlijk wel meerdere kinderen, daardoor knikte hij. 'Ik kan mij toch niet inhouden als het moet, dus waarschijnlijk gaat het nog wel vaker gebeuren,' zei hij met een grijnsje op zijn gezicht tegen haar. Hij hoorde haar kreunen en daardoor werd hij iets gretiger, ze trok zijn broek uit en hij ging maar al te graag mee in de zoen, terwijl zijn handen constant knedend over haar lichaam heen gingen.

Gwynn Hiddon

Het was standaard, maar hij kon tot kortgeleden ook niet echt anders, maar hij gaf wel aan dat het met haar wel anders was, hij begreep het zelf ook niet. 'Ik weet dat het lastig is, maar misschien moet je er maar blij mee zijn dat je er nu wel van kunt genieten,' fluisterde ze. Hij kon het wel zeggen, maar hij vond wel dat hij haar trouw moest zijn, hoe dan ook. Maar hij hield niet zo veel van haar als hij zou willen, als ze eigenlijk verdiende, daardoor kwam ze dichterbij en hield ze haar vast. 'Voorlopig is het goed zo, Reagan. Echt... voorlopig is ze goed voor je en moet je ook genieten van de momenten met haar, want ik zie dat je wel om haar geeft, dat je wel iets voor haar voelt. Hou daar nog even aan vast, want nu kunnen we nog niet echt anders,' zei ze zacht. Ze moesten de momenten tussen Reagan en haar proberen in te perken zodat niemand iets door had, zeker de komende tijd.