Medieval Times

Koningin Fay Lahero

Hij bedoelde het niet negatief, hij zou met hem samenwerken en was gewoon benieuwd hoe hij was, waar hij rekening mee moest houden. Ze knikte langzaam even. "Ik bescherm Stephen graag." Fluisterde ze nu. Ze wist dat ze zelf sterk genoeg was, dat het niet uitmaakte wat iemand over haar wist, maar bij Stephen zag ze dat anders. Soms behandelde ze hem alsof hij van porselein was. Ze wilde niet dat hij pijn had, dat iemand naar tegen hem was...

Zit de rest van de avond op mobiel dus elke keer even eentje, tik morgen weer voor alles haha

Diablo Naresh

Ze knikte langzaam en zei dat ze Stephen graag beschermde. 'Dat snap ik ook wel...' zei hij zachtjes tegen haar. Ze leek na te denken en hij keek haar aan, hij was heel benieuwd wat ze allemaal dacht, maar hij vroeg er niet naar en hij gaf haar gewoon de tijd. 'volgens mij ben je echt een schat van een vrouw en haal je het beste in hem naar boven. Dat is bijzonder, Fay. Jij bent bijzonder. Ik vind het fijn om met je te praten.' zei hij tegen haar, best wel lief zelfs. Hij meende de meeste dingen ook echt wel. 'Als je wilt dat ik je alleen laat, dan ga ik weer.'

Koningin Fay Lahero

Hij snapte het en daardoor keek ze hem weer doordringend aan. Hij dacht dat ze een schat van een vrouw was en ze het beste in hem naar boven haalde. HIj vond het bijzonder. Ze vond zijn woorden hartstikke lief, maar het voelde niet als de waarheid.
"Dat lijkt alleen maar zo..." Fluisterde ze en ze staarde nu voor zich uit. "Ik ben een verschrikkelijke vrouw voor hem geweest... Ik heb hem onzeker gemaakt, breekbaar." Zuchtte ze en ze wreef over haar gezicht heen.

Diablo Naresh

Wat ze nu zei was nuttig, deze informatie was handig voor hem, maar hij besloot daar nu niet al te veel aandacht aan te besteden. Hij bleef zitten en hij keek naar haar. 'Ik denk dat ik mij daar iets bij voor kan stellen. Ik heb het gevoel dat ik hetzelfde zou doen als ik een relatie met iemand heb, misschien juist terwijl je zoveel van iemand houdt. Maar jullie lijken nu op de goede weg te zijn. Hij is gewoon zó anders. Anders dan jij, anders dan ik. Ik denk dat wij in sommige dingen op elkaar lijken en in die dingen zal Stephen juist het tegenovergestelde zijn. Dat is loodzwaar.' zei hij tegen haar. Waarschijnlijk was het fijn voor haar als ze er gewoon met iemand over kon praten.

Koningin Fay Lahero

Ze slikte toen hij erover doorging en daarna kwam ze overeind. "Ik kan er niet over praten, sorry." Sprak ze met een trillende stem tegen hem. Daarna liep ze met grote passen weg. Haar handen trilden zelfs en ze voelde de tranen in haar ogen prikken. Ze was nog steeds ongelooflijk van streek en dan kwam die man hier... hij leek vreselijk op Nathan met zijn gedrag. Ze liep de werkkamer binnen van Stephen. Gelukkig was Abbygail net weg.

Koning Stephen Lahero

Hij was weer aan het werk gegaan en hij was redelijk goed bezig toen de deur opeens open ging en Fay daar was. Hij zag dat ze verdrietig was en hij kwam meteen overeind en hij pakte haar vast. 'Hey, wat is er aan de hand?' Vroeg hij bezorgd aan haar. Hij had niet verwacht dat ze opeens overstuur binnen zou komen en daardoor was hij ook echt bezorgd, hij wilde haar helpen en steunen in alles, dat vond hij heel belangrijk en waardevol.

Koningin Fay Lahero

Ze sloot de deur en kroop tegen Stephen aan. Ze hield hem stevig vast en voelde hoe ze langzaam weer iets rustiger werd terwijl ze bij hem was. Ze probeerde haar ademhaling onder controle te krijgen.
"Hij lijkt op Nathan..." Bracht ze trillend uit en ze schudde haar hoofd een beetje. "Het maakt me in de war." Snikte ze en ze pakte Stephen nog wat steviger vast.

Koning Stephen Lahero

Ze pakte hem meteen best wel stevig vast, maar hij vond het fijn. Het was heerlijk om haar dicht bij te hebben, dat was het altijd. Ze begon nu te vertellen, het duurde even voor hij haar begreep. 'Ik snap dat het moeilijk is...' zei hij zacht tegen haar. Hij wist heel goed hoe veel pijn alles rondom Nathan haar deed. Waarschijnlijk nog meer dan hij mee kreeg. Als die man er ook maar een beetje op leek zou het haar vast raken. 'Hebben jullie gepraat?' Vroeg hij zachtjes.

Koningin Fay Lahero

Ze legde haar hoofd tegen zijn borst aan en stond in zijn stevige armen waar ze wel rustiger was dan daarvoor. Hij snapte dat het moeilijk was voor haar. Hij vroeg of ze gepraat hadden en ze knikte langzaam. "Het ging wel... tot hij over jou begon... ik..." Ze beet op haar lip en keek hem met betraande ogen aan. Ze kon er gewoon niet over praten.

Koning Stephen Lahero

Hij bleef haar heel rustig vasthouden om haar een beetje steun te geven. Ze zei dat het wel ging, tot hij over hem was begonnen. 'Schatje toch. Waarom vind je dat nou zo erg? Dat maakt toch helemaal niets uit?' Vroeg hij nu zacht aan haar. Hij vond het wel lief, maar het was echt niet nodig dat ze zo overstuur raakte. Hij streek langs haar wang en hij keek in haar mooie ogen. 'Waar komt dit nou allemaal vandaan?' Vroeg hij haar.

Koningin Fay Lahero

Hij vroeg aan haar waarom ze het zo erg vond en het maakte helemaal niets uit. “Ik besefte me dat de momenten dat het fout ging in onze relatie, dat het mijn schuld was… dat ik je gebroken heb…” Sprak ze heel zachtjes en schuldig. “Nu probeer ik alles weer te lijmen en te verbeteren en doe ik mijn best voor je, maar ik was wel degene die het verpest heeft…” Fluisterde ze.


Prinses Chayenne Lahero

Ze was wat in de war de laatste tijd, haar gevoelens leken niet te kloppen en het maakte haar onzeker. Toen ook nog eens bleek dat haar opa overleden was, werd alles alleen maar erger... ze besloot naar Carmen te gaan, ze had altijd veel van de vrouw gehouden en haar deels als een soort tante gezien.
Ze reed het landgoed langzaam op en zette haar paard in de stal.



Faith Lahero

Ze hielp Killian zoveel als ze kon met alles. Ze vond het fijn met hem en merkte ook wel dat ze zich veel beter voelde nu ze samen met hem was. Toch bleef zijn concentratie wel wat slecht en wist ze eigenlijk totaal niet hoe ze dat op moest lossen. Ze wilde het aan Sean vragen, maar die bleek niet meer hier te zijn, dat vond ze wel heel erg jammer.

Koning Stephen Lahero

'Fay, je weet dat ik daar niet zo over denk. Ik hou van je, ik ben stapelgek op je en ik vind niet dat je mij ooit gebroken hebt. Soms ging het wat moeilijk tussen ons en soms hadden we een hele tijd die zwaar was, maar dat kwam niet alleen door jou. Dat kwam het zo goed door mij.' zei hij zacht en lief tegen haar. 'Het is niet zo gek, we zijn zo verschillend, maar kijk hoe goed het nu gaat. Laten we dat alsjeblieft vasthouden.' Fluisterde hij. Hij wist dat er vanzelf wel weer iets zou komen dat moeilijk ging worden, maar nu voelde het goed.

Killian Fullbright

Het was echt enorm fijn dat Faith hier was, daardoor voelde hij zich een heel stuk beter, ze gaf hem ook echt een heel erg goed gevoel, maar zijn concentratie bleef slecht en zijn dromen waren soms enorm angstaanjagend. Hij wist niet precies wat hij af en toe droomde, maar het was meer dan duister. Hij was er redelijk aan gewend, maar het zorgde er wel voor dat hij slecht sliep.

Koningin Fay Lahero

Hij zei dat hij er niet zo over dacht, hij was stapelgek op haar en vond dat het niet waar was. Het was soms moeilijk en soms hadden ze een zware tijd, maar dat was niet alleen haar schuld, het was net zo goed zijn schuld. Hij wilde het vasthouden hoe het nu ging. Ze knikte daardoor langzaam en glimlachte voorzichtig naar hem. “Je bent zo onwijs lief… ik houd echt van je, ik wil dit ook vasthouden, maar soms dan ben ik er zo ongelooflijk onzeker over.” Fluisterde ze hem toe en ze streelde langs zijn wang.


Faith Lahero

Nadat ze had gemerkt dat Sean er niet meer was, ging ze weer terug naar Killian toe. Ze liep op hem af met een glimlach en gaf hem even een knuffel. “Hoe gaat het met je vandaag?” Vroeg ze hem lief en ze streek even langs zijn wang. “Sean is er helaas niet…” Vertelde ze hem.

Koning Stephen Lahero

' Je moet er niet onzeker over zijn. Waarom ben je dat? Ik hou van je. Jij houdt van mij. Dat is belangrijkste toch? Wat iedereen zegt doet er niet toe...' zei hij zacht tegen haar. Hij gaf haar even een kusje en daarna keek hij haar weer aan. ' We vinden altijd een oplossing, altijd een manier. Geen reden om je druk te maken.' zei hij zacht tegen haar. Hij pakte haar kin vast en hij bleef naar haar kijken. ' Is er iets wat ik kan doen om te helpen?'

Koningin Fay Lahero

Hij vroeg haar waarom ze er onzeker over was en ze keek hem even aan. “Ik weet het niet, ik ben momenteel gewoon nog een beetje vermoeid en in de war.” Fluisterde ze eerlijk tegen hem terug. Hij vond het wel het belangrijkste dat ze van elkaar hielden, de rest deed er niet toe en ze knikte langzaam een klein beetje. Daar had hij ook wel weer gelijk in… Ze vonden altijd wel een manier, er was geen reden om zich druk te maken.
“Je hebt heel erg gelijk…” Fluisterde ze tegen hem en ze keek hem liefdevol en doordringend aan. Hij vroeg of er iets was wat hij kon doen om te helpen. “Nee, je doet al heel veel om me te helpen.” Glimlachte ze nu.
“Vind je Nathaniël een mooie naam voor hem?” Vroeg ze opeens zacht.

Koning Stephen Lahero

'Dat snap ik ook heel goed. Ik vind het fijn dat je naar mij toe komt als je dat gevoel hebt. Dat maakt mij gelukkig. Dan zie ik dat je echt steun aan mij hebt.' zei hij zacht tegen haar. Hij gaf haar nog een kusje en daarna vroeg ze naar de naam die ze bedacht had. 'Het is een prachtige naam, Fay. Echt...' zei hij zacht. Het was een geweldige naam voor het kindje. Stephen was enorm aan hem gehecht, maar hij hield sowieso heel erg van kinderen. 'Wat vind je verder van Diablo?' Vroeg hij haar nu zacht.

Killian Fullbright

' Oh, dat is jammer... Maar het maakt niet uit. Het heeft geen haast, ik red het zo ook wel.' zei hij zachtjes. Hij begreep zijn gevoelens gewoon steeds vaker niet. Hij kon er ook niet zo goed over praten met zijn ouders, dat vond hij heel moeilijk. Hij kon het niet zo goed uitleggen en het leek erger te worden nu hij ouder werd. Gelukkig kon hij tegen Faith heel eerlijk zijn en durfde hij dat ook. 'Heb je zin om te gaan picknicken buiten? het is heel mooi weer...' stelde hij voor.

Koningin Fay Lahero

Ze glimlachte door zijn woorden. “Natuurlijk heb ik steun aan jou, ik ben stapelgek op je.” Zei ze liefdevol tegen hem en ze gaf hem even een knipoog. Hij vond de naam voor het kindje prachtig en daar was ze ongelooflijk blij mee. Ze glimlachte breed naar hem en voelde dat ze weer wat vrolijker werd. Hij wilde weten wat ze verder van Diablo vond. “Ik weet het niet zo goed met hem eigenlijk, hij is heel erg vriendelijk, maar hij flirt constant, hij doet me echt denken aan Nathan. Daardoor denk ik ook terug en Nathan kwam hierheen om jou te vermoorden, wat nu als dit ook zo’n persoon is?” Klonk haar stem zacht en nadenkend.



Faith Lahero

Hij zei dat hij het ook wel zo redde en ze glimlachte even naar hem. “Dan blijf ik gewoon veel in jouw buurt.” Zei ze tegen hem en ze glimlachte hem lief toe. Hij vroeg of ze zin had om te gaan picknicken, het was heel erg mooi weer.
“Lijkt me heerlijk.” Grijnsde ze en ze knikte enthousiast.

Koning Stephen Lahero

Hij luisterde naar wat ze bedacht had en hij knikte even. 'Ik weet het niet. Waarom zou Abbygail hem meenemen als hij kwaad in de zin heeft? Waarom zou hij dat willen doen? Misschien lijkt hij wel veel op Nathan, behalve dan dat hij mij niet wilt vermoorden. Hij is slim, hij heeft goede plannen, hij was tegen mij ook echt vriendelijk. Ik wil hem graag een kans geven en dan houden we hem gewoon extra goed in de gaten. Als hij dan iets raars doet hebben we dat meteen door.' Zei hij tegen haar. Dat leek hem het verstandigste.

Killian Fullbright

'Ik vind het heel fijn als je in de buurt bent.' zei hij met een glimlachje op zijn gezicht tegen haar. Hij was echt gehecht aan Faith. Ze was enthousiast over zijn idee en daarom regelde hij meteen wat eten. Hij nam Faith met zich mee naar buiten, de zon scheen. Het was echt lekker weer, het werd ook steeds warmer. 'Waar wil je naar toe? Het bos in?' Vroeg hij nu. Het maakte hem niet zo heel veel uit.

Koningin Fay Lahero

Ze luisterde naar zijn woorden en haalde haar schouders een beetje op. “Het was maar een idee. Hij was wel heel nieuwsgierig, maar dat kan ook interesse zijn. Ik weet het niet. Laten we ze maar gewoon in de gaten houden en dan zien we het vanzelf.” Zei ze met een glimlachje tegen hem. Ze wilde hierover zeker geen ruzie maken met Stephen, dat vond ze helemaal niet de bedoeling.



Faith Lahero

“Ja, dat vind ik ook heel erg prettig, om gewoon samen met jou te zijn.” Glimlachte ze hem toe en ze knuffelde hem weer even. Hij regelde het eten en ze werd door hem meegenomen naar buiten. Hij wilde graag weten waar ze naartoe wilde.
“Laten we lekker het bos in gaan, bij het meertje of zo.” Opperde ze met een glimlach.

Koning Stephen Lahero

'Ik ben ook blij dat je het zegt. We gaan het goed in de gaten houden, mij overkomt niet zo snel iets. We letten op hem en ik zal mijn wachters inlichten, zodat ze gewoon wat extra op hem letten. Dat is alleen maar fijn, dan hoeven we ons geen zorgen te maken.' zei hij tegen haar. Hij pakte haar weer stevig vast en hij hield haar in zijn armen. 'Ik hou van je, Fay. Heel erg veel.' Fluisterde hij. ' Zullen we zo maar wat gaan eten? Ik ben wel klaar voor vandaag en dan kan ik nog wat tot rust komen.' zei hij. Hij was nog steeds wat moe, als hij vandaag rustig deed dan zou het morgen wel over zijn.

Killian Fullbright

Ze liepen door het bos heen en hij sloeg zijn arm om Faith heen. 'Vind je het ook fijn samen?' Vroeg hij nu zachtjes aan haar. Het deed hem heel goed om samen met haar te zijn, want anders voelde hij zich soms toch best wel eenzaam. Dan leerde hij alleen maar uit zijn boeken, tot hij er helemaal gek van werd. Hij wilde zo graag alles goed doen, hij was super fanatiek. Maar dat ging niet altijd goed.

Koningin Fay Lahero

Ze knikte door zijn woorden en glimlachte hem weer toe. “Dat zou fijn zijn inderdaad. Dan hoeven we ons nergens meer zorgen over te maken.” Zei ze hem lief en ze streelde even langs zijn wang. Hij pakte haar vast en hield haar stevig in zijn armen. Ze omhelsde hem liefdevol. “Ik ook van jou, Stephen, lieve schat.” Glimlachte ze. Hij wilde zo wel wat gaan eten, hij was klaar voor vandaag en dan kon hij nog wat tot rust komen. Ze knikte daardoor eventjes. “Lijkt me heerlijk.” Grijnsde ze.


Faith Lahero

“Ik vind het onwijs fijn samen.” Lachte ze hem lief toe en ze kroop dicht tegen hem aan. Samen liepen ze met wat te eten naar het meertje waar ze langzaam op de grond ging zitten. “Ik vind het hier altijd zo mooi.” Zei ze hem zachtjes met een glimlach. “Vooral samen met jou.” Haar ogen twinkelden even.

Koning Stephen Lahero

'Laten we dat dan ook maar meteen doen.' zei hij tegen haar. Hij streek langs haar gezicht en daarna pakte hij haar hand vast en nam hij haar mee naar de eetzaal. Het was er nog rustig. Hij ging zitten en hij bleef de hand van Fay vasthouden. Hij hield zo ontzettend veel van haar en hij hoopte dat ze er uiteindelijk wel uit kwam met Nathan. Hij wist dat ze heel vaak aan hem dacht en het deed hem pijn dat het haar zo raakte. Hij gaf haar nu een kusje op haar wang en daarna werd het eten op tafel gezet.

Koningin Fay Lahero

Stephen wilde meteen gaan eten en ze liep daardoor met hem mee. Hij hield haar hand vast, zelfs toen ze al gingen zitten. Ze keek naar hem met een liefdevolle blik in haar ogen en drukte haar lippen zacht op zijn hand wanneer hij haar een kus op haar wang gaf. Ze leunde lichtelijk wat tegen hem aan en keek toe hoe het eten werd opgediend.
“Wat gaan we hierna doen, Stephen? Nog fijn iets samen?” Wilde ze van hem weten met een glimlach rond haar lippen.

Koning Stephen Lahero

Hij vond het heel fijn om samen met haar te zijn, dit soort momenten waren hem dan ook echt dierbaar. Hier werd hij gelukkig van. Ze vroeg nu wat ze hier na gingen doen, of ze nog iets samen zouden doen. 'Natuurlijk, geen probleem. Heb je iets in gedachten? Ik heb de rest van de dag vrij, dus we kunnen doen wat we willen.' zei hij. Hij wist niet of ze misschien al iets had verzonnen om te gaan doen. Het maakte hem niet zo heel erg veel uit.

Koningin Fay Lahero

Ze glimlachte hem lief toe toen hij aangaf dat het geen probleem was. Hij vroeg of ze al iets in ge dachten had. Hij had de rest van de middag vrij en ze konden doen wat ze wilden. “Het maakt me echt niet uit, zolang het maar fijn samen met jou is…” Fluisterde ze lief tegen hem en ze keek hem met een glimlach aan. Langzaam begon ze vervolgens van het smakelijke eten te eten.