Medieval Times

Nathan Gerono

' We zijn er nu aan het bouwen. Mochten jullie het leuk vinden en mee willen doen, dan kunnen jullie eventueel mee helpen. Ik denk dat het niet lang meer duurt voor we daar ook kunnen blijven en kunnen slapen. Maar het is ook wat jullie fijn vinden. Voor de opdrachten is het wel zo veilig en handig, maar dat zal zich allemaal vanzelf wel wijzen.' zei hij tegen de groep. Kenzo zei niet veel maar knikte af en toe, hij was duidelijk vol interesse maar wel afwachtend.

Diablo Naresh

Ze vertelde dat ze hier zo zelf ook ooit terecht was gekomen. ' Ja, vertel daar eens over. Ik ben nieuwsgierig naar hoe jullie elkaar hebben leren kennen. Jullie zijn duidelijk erg verschillend.' zei hij tegen haar. Ze vond het zeker een uitdaging en daardoor grijnsde hij even. 'Bijna elke uitdaging is positief, toch?' Vroeg hij nu met een lichtelijk uitdagende uitdrukking in zijn ogen. ' Zullen we anders even ergens gaan zitten om te praten?' stelde hij nu voor.

Selina Foxy

Ze luisterde naar het antwoord van Nathan en knikte een beetje. "Ik wil wel meehelpen, dan leren we elkaar misschien ook meteen beter kennen, dat is wel prettig. Daar slapen is misschien ook wel zo veilig." Sprak ze nu en ze keek weer even naar Sean om te zoeken naar wat bevestiging van hem. Dat vond ze fijn, als hij aangaf dat iets goed was of niet.


Koningin Fay Lahero

Ze grinnikte door de woorden van Diablo en haalde haar schouders een beetje op. "Oké, ik zal het vertellen, we kunnen buiten gaan zitten?" Vroeg ze aan hem. Het was prachtig weer en ze genoot er altijd van om in de tuinen te zitten.
"BIjna elke uitdaging is inderdaad positief, maar niet meer wanneer het lichamelijk of geestelijk te zwaar is voor je." Sprak ze hem toe. Ze liep samen met hem verder.
"Ik ben lang geleden naar dit land gevlucht. Ik was onderdeel van een groep strijders, maar ik was het niet meer eens met hun gebruiken." Begon ze te vertellen.

Sean Mylano

Het klonk alsof Elvira en Nathan echt wisten wat ze aan het doen waren en daar was hij blij mee. Dan zou dit namelijk best wel eens een succes kunnen worden. Selina zocht bevestiging en hij glimlachte even. 'Ik vind het ook een goed idee. Het is voor ons geen probleem om daar te blijven, veiliger zal het zeker zijn.' stemde hij in. 'Ik zou er wel eens een kijkje willen nemen, ik ben benieuwd.' zei hij daarna. Hij vond het ook leuk om mee te helpen.

Diablo Naresh

' Ja, buiten is prima.' stemde hij meteen in en hij liep met haar mee. Hij voelde zich duidelijk goed op zijn gemak. Fay was een interessante vrouw en hij had het gevoel dat het tussen hun best wel eens goed zou kunnen klikken. 'Een uitdaging wordt mij gelukkig niet snel te veel.' zei hij nu met een grijnsje op zijn gezicht tegen haar. Zijn perfecte witte tanden waren zichtbaar als hij lachte en er stond dan een fonkeling in zijn ogen. Ze begon te vertellen en hij knikte even, benieuwd naar de rest.

Koningin Fay Lahero

Hij vond het prima om buiten te zijn en gaf ook aan dat een uitdaging hem niet snel teveel werd. Ze glimlachte daardoor even en keek naar hem. Hij was aangenaam en warm van zichzelf, iets wat ze heel erg fijn vond.
Ze ging op het bankje zitten. "Ik verbleef een tijdje in een smederij en leerde de taal en de gebruiken die hier normaal waren. Toen zag ik Stephen... ik weet niet waarom, maar ik wilde hem helpen. Hij was intens verdrietig en gebroken want hij had zijn vrouw verloren en was alleen nog maar met zijn dochter. Na een tijdje werden we verliefd." Sprak ze zacht met een wat dromerige glimlach rond haar gezicht.

Diablo Naresh

Door hoe ze over hem vertelde, wist hij al dat de band tussen die twee heel sterk was. Ze leken echt gek op elkaar te zijn, ook al waren ze zo enorm anders. 'Ik vind het heel bijzonder om te merken dat jullie zo'n sterke band hebben, maar zo verschillend zijn in alles. Ik kan mij voorstellen dat het ook niet altijd makkelijk is.' zei hij nu eerlijk tegen haar. Dat kon ook bijna niet als je zo verschillend was. Hij kon zich niet echt voorstellen hoe het moest voelen om zo'n band met iemand te hebben, hij had dat niet snel.

Koningin Fay Lahero

HIj vond het bijzonder om te merken dat ze zo'n sterke band hadden. Het liet haar glimlachen, ze was blij dat het zichtbaar was, dat was het namelijk heel erg lang niet geweest, maar dit was fijn om te horen, het was een groot compliment.
"Nee, het is niet altijd makkelijk, maar altijd komen we er sterker uit." Legde ze hem zacht uit. "Ik ben vuur, hij is water." Glimlachte ze nu eventjes. Ze knipte in haar vingers en een klein vonkje verscheen.

Diablo Naresh

'Het is dat ik niet zo snel jaloers ben. Het is bijzonder om te zien.' zei hij tegen haar. Dat vond hij ook wel, het was wel eerlijk. Ze kwamen overal sterker uit en hij glimlachte daardoor weer, daarna liet ze iets van haar krachten zien. 'Letterlijk het tegenover gestelde van elkaar.' zei hij grijnzend. Hij kon zich voorstellen dat het best wel eens zou botsen tussen hun, maar de band leek heel sterk te zijn. Eigenlijk was dat jammer, want dan maakte hij waarschijnlijk minder kans om daar tussen te komen en hij zou liegen als hij zou zeggen dat Fay geen aantrekkelijke vrouw was. Hij had haar tijdens hun eerste ontmoeting wel zien kijken, hij wist dat ze hem ook wel zag zitten, waarschijnlijk.

Koningin Fay Lahero

Ze grinnikte eventjes. "Dank je, het doet me goed dat je dat zegt." Knikte ze nu. Hij zei dat ze letterlijk het tegenovergestelde van elkaar waren en ze knikte weer. Dat waren ze zeker, toch klikte het nog steeds fantastisch tussen hun en daar was ze onwijs blij om.
Ze keek weer naar hem. "Vertel jij eens iets over jezelf? Waar kom je vandaan?" Vroeg ze nu glimlachend.

Diablo Neshra

Ze bedankte hem en zei dat het haar goed deed dat hij het zei en daarna wilde ze weten waar hij vandaan kwam, hij moest iets over zichzelf vertellen. 'Nou, ik heb in mijn leven veel gereisd. Mijn vader was een rijke landheer en werkte zich steeds wat meer omhoog, geld zat. Ik kreeg les, werd thuis getraind, maar zodra ik wat ouder werd wilde ik meer van de wereld gezien, dus reizen heb ik zeker heel erg veel gedaan. Ik genoot er enorm van, maar na een tijdje werd alles weer wat normaler en saaier, dus ga ik opzoek naar nieuwe uitdagingen. Ik ben altijd alleen geweest. ik ben niet het type om zich snel te binden.' zei hij tegen haar.

Koningin Fay Lahero

Hij begon te vertellen en ze knikte langzaam een beetje. Zijn vader bleek erg rijk te zijn, een landheer. "Een van onze landheren?" Vroeg ze hem nu toch wel wat nieuwsgierig. Diablo had wel iets bekends, maar wat het was, dat wist ze niet precies.
"Wat voor uitdagingen moet ik aan denken?" Glimlachte ze met een twinkeling in haar ogen. Hij gaf aan dat hij niet het type was om zich snel te binden. "Toch is Abbygail zeker wel een hele interessante vrouw?" Vroeg ze hem grijnzend.



Prinses Chayenne Lahero

Ze was wat in de war de laatste tijd, haar gevoelens leken niet te kloppen en het maakte haar onzeker. Toen ook nog eens bleek dat haar opa overleden was, werd alles alleen maar erger... ze besloot naar Carmen te gaan, ze had altijd veel van de vrouw gehouden en haar deels als een soort tante gezien.
Ze reed het landgoed langzaam op en zette haar paard in de stal.

Diablo Naresh

'Nee, niet van hier. Een koninkrijk een stuk verderop.' zei hij tegen haar. 'Om heel eerlijk te zijn was ik hier nog niet eerder geweest.' zei hij grijnzend. 'Maar het valt niets tegen.' voegde hij er plagend aan toe, met een fonkeling in zijn ogen. Ze vroeg aan wat voor uitdagingen ze moest denken en dat liet hem weer grijnzen. 'Alles.' zei hij daarna lachend tegen haar. Door wat ze daarna zei was hij een beetje verbaasd en hij schudde zijn hoofd even. 'Ik weet het niet, tot nu toe is ze interessant, maar ik kan mij niet voorstellen dat ik mij zou kunnen binden.' zei hij tegen haar.

Kenna Merchant

In de schaduw stond ze stiekem mee te kijken met een riddertraining. Ze imiteerde enkele bewegingen, zonder ze te groot en opvallend te maken. Niemand mocht weten dat ze hier stond, dat ze probeerde te oefenen. Haar ouders waren op doorreis, bijna wanhopig zoekende naar een huwelijkskandidaat voor haar, of haar zusjes. Voor Kenna hadden ze de hoop eigenlijk al opgegeven, aangezien ze niemand van de kandidaten langer dan 2 dagen in haar buurt kon verdragen. Iedereen was alleen maar uit op geld en status, en daar had Kenna geen zin in. Ze wilde geen marionet zijn die enkel erfgenamen produceert om daar weer op te kunnen verdienen. Ze wilde de 'wildernis' in. Ze wilde vechten, trainen, bewegen. Niet aan een arm van een rijke stinkerd hangen die enkel geïnteresseerd was in haar naam en baarmoeder.
Ze stopte toen ze haar naam hoorde. Ze werd gezocht. Ze fatsoeneerde haar jurk even en deed net alsof ze gewoon wat rond wandelde en bij toeval haar ouders en zusjes weer tegen het lijf liep. Al wisten hun wel beter. De uitdrukking van haar vaders gezicht was al meer dan voldoende. Haar moeders gezicht was niet veel vrolijker. Ze bezochten die ochtend nog een belangrijke, maar vooral rijke, naam waar een man achter verscholen zat. Weer niet naar haar smaak, maar blijkbaar had diegene wil interesse in een 'overeenkomst' met een van haar zusjes. Prima, zo lang zij het niet was. Haar zusjes voelden zich blijkbaar veel meer op hun gemak in de positie dat ze zaten. In het gastenverblijf volgde nog een lange preek en daarna was Kenna vrij om te gaan en staan waar ze wilde. Ze kleedde zich dan ook onmiddellijk in gemakkelijkere kleding om en maakte dat ze het dorp in ging. Geen overdreven pofjurk, geen dure juwelen, geen andere versiering dat je blind kon maken als er een zonnestraaltje op viel en al helemaal geen mensen om haar heen die enkel geld en status konden zien en spreken. Haar donkere haren zaten lichtelijk verwilderd in een losse vlecht. Het moest wel praktisch blijven, maar dat kon ook zonder die duizenden speldjes en klemmetjes. Geïnteresseerd keek ze rond in het dorp bij winkels en mensen die driftig hun beroep uitvoerden. Bij de smederij stopte ze ook even, maar die leek op het eerste gezicht dicht te zijn. Dat vond ze jammer. Toch bleef ze even bij het raam staan kijken bij wat er tentoongesteld lag.

Koningin Fay Lahero

Zijn vader was landheer van een koninkrijk dat verderop lag. Hij was hier nog nooit eerder geweest, maar het viel hem niets tegen. "Natuurlijk niet, dat kan haast niet." Lachte ze hem toe. "Je hebt iets bekends, daarom dacht ik dat je misschien uit de buurt kwam." Legde ze glimlachend aan hem uit. Hij zei lachend tegen haar dat ze daarbij aan alle soorten uitdagingen moest denken en ze schudde langzaam haar hoofd.
HIj was verbaasd toen ze over Abbygail begon en ze lachte door zijn woorden. "Zij is ook niet zo goed in zich te binden, wat ik tot nu toe van haar heb gezien." Plaagde ze.

Diablo Naresh

'Ja, je hebt gelijk, het is hier mooi, de mensen zijn echt heel vriendelijk, dat ben ik niet altijd gewend.' zei hij tegen haar. 'Ik snap het, maar ik denk niet dat het klopt. Misschien ben je gewoon erg onder de indruk van mijn uiterlijk.' plaagde hij haar nu een beetje. Door wat ze daarna zei schudde hij zijn hoofd weer. 'Misschien, ik weet het niet. Ze is leuk als vriendin en ze is aantrekkelijk, het is geen straf om tijd met haar door te brengen.' zei hij tegen haar. 'Maar ik vind het leuk om mensen te leren kennen, zeker als ze interessant zijn.' zei hij daarna .

Koningin Fay Lahero

HIj vond het hier mooi en de mensen vond hij echt heel vriendelijk, dat was hij niet gewend. "Dat komt misschien omdat iedereen hier gewoon normaal is, zijn eigen ding doet en wij vriendelijkheid ongelooflijk belangrijk vinden." Zei ze glimlachend tegen hem.
Hij dacht niet dat het klopte dat ze hem ergens van kende en misschien was ze wel gewoon onder de indruk van zijn uiterlijk. Ze begon te lachen. "Ja, tuurlijk, mocht je willen." Ze rolde even met haar ogen door die opmerking. Hij sprak over Abbygail en ze knikte eventjes.
"Begrijpelijk." Grijnsde ze. Hij vond het leuk om mensen te leren kennen, zeker als ze interessant waren. "Heb je een goede mensenkennis?" Vroeg ze nu aan hem.



Elvira Solore

Ze wilde Nathan's woorden aanvullen, maar ze bleef stil. Haar ogen waren gericht op iemand die buiten de smederij stond, naar binnen stond te loeren.
"Wie is dat?" Vroeg ze zacht mompelend aan Nathan en ze bleef heel voorzichtig. Ze wilde niet dat iemand ook maar een poging deed om mee te luisteren met hun plannen, dat was niet de bedoeling. Ze wilde geen pottenkijkers.

Diablo Naresh

Ze begon te lachen en zei dat hij het mocht willen. 'Ik geloof niet dat je mij heel lelijk vindt, dus ik heb al wat ik wil.' zei hij grijnzend tegen haar. Ze vroeg naar zijn mensenkennis en daar dacht hij even over na. 'Ik denk dat ik kan zeggen dat mijn mensenkennis redelijk is.' zei hij tegen haar. 'Ik vind het interessant om mensen te leren kennen, om in te schatten hoe ze denken, waar ze passie voor hebben. Ik denk dat ik het ook redelijk kan inschatten.' zei hij.

Nathan Gerono

Hij zat nog wat te praten over alles toen Elvira opeens iets vroeg. Hij keek langzaam op en hij keek naar buiten, daar stond inderdaad iemand te kijken. 'Ik weet het niet, ik ken haar niet.' zei hij tegen haar. Hij staarde even naar de vrouw en daarna kwam hij overeind. Hij zou wel gewoon vragen of hij iets voor haar kon betekenen, maar anders zou hij aangeven dat de smederij gesloten was. Hij liep naar de deur en trok die open. 'Hallo, wij zijn vandaag gesloten...' gaf hij aan.

Koningin Fay Lahero

"En waaraan denk je dat ik dat vind?" Vroeg ze nu aan hem en ze keek hem even doordringend aan. Hij vond zijn mensenkennis redelijk, het was interessant om mensen te leren kennen, om in te schatten hoe ze denken en waar ze een passie voor hebben, hij dacht het ook redelijk goed in te kunnen schatten.
"Wat is mijn passie?" Vroeg ze hem nu heel direct.

Diablo Naresh

Ze vroeg waarom hij dacht dat ze dat vond. 'Ik dacht te zien dat je mij iets langer bekeek dan normaal toen we kennis maakten met elkaar.' zei hij eerlijk tegen haar. 'Net als ik bij jou deed, trouwens. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik je geen aantrekkelijke vrouw vindt.' zei hij tegen haar. Ze wilde weten wat haar passie was en dat liet hem grijnzen. 'Dat is lastig, ik denk dat jij meerdere passie's hebt, maar ik denk dat passie wel iets is wat jij belangrijk vindt. Zonder passie wordt je ongelukkig, ook in je relatie...'

Koningin Fay Lahero

Hij vertelde haar dat hij dacht te zien dat ze iets langer naar hem keek dan normaal toen ze kennis maakten met elkaar, dat deed hij ook bij haar.
"Misschien." Grinnikte ze. Dat had ze inderdaad wel gedaan, maar ook om hem te peilen, om te zien hoe hij was. Ze merkte nu al dat hij op Nathan leek, vreselijk veel...
Hij dacht dat zij meerdere passies had, maar passie vond ze belangrijk, zonder passie werd ze ongelukkig.
"Dat klopt wel redelijk inderdaad." Knikte ze nu langzaam.

Kenna Merchant

Pas toen iemand overeind kwam in de smederij zelf, had ze in de gaten dat er gewoon mensen zaten. Ze vond het zo donker en leeg uitzien van buiten dat ze daar niet eens op gelet had. Ze voelde zich stom dat ze niet verder gekeken had. Ze zette twee passen naar achteren bij het raam vandaan. De deur ging open en een man vertelde dat ze gesloten waren vandaag.
'Dat dacht ik al.' zei ze zachtjes. 'Sorry, ik had niet in de gaten dat er alsnog mensen binnen zaten. Ik was naar de wapens aan het kijken die hier via het raam te zien waren.' bood ze daarna haar excuses aan. Ze wilde niemand te veel tot last zijn en zeker niet het idee geven dat ze heel brutaal naar binnen aan het gluren was. Haar aandacht was gewoon naar de wapens getrokken, zoals haar wel vaker gebeurde. 'Hopelijk ben ik niet tot last geweest.' voegde ze er daarna nog aan toe, zoals haar in haar opvoeding aangeleerd was zulke dingen te zeggen.
Wat haar ouders hiervan zouden zeggen interesseerde haar vrij weinig. De preken over dat dit haar niet stond en niet bij haar zogenaamde status zou passen kende ze al van buiten en gingen inmiddels al langs haar heen. Zo heel jong was ze ook niet meer, dus had ze zelf al paar jaar terug besloten dat ze steeds meer haar eigen leven in mocht vullen. Wat onder andere bestond uit het bezoeken van dorpen en de bewoners er van. Bij ieder dorp was ze al bij een smederij blijven hangen, gefascineerd door de hoeveelheid soorten wapens die er bestonden en gemaakt konden worden. Al was dit de eerste smederij die ze tegenkwam en die er niet heel actief uit zag.

Diablo Naresh

Hij leek gelijk te hebben en ze grinnikte daardoor ook even, hij vond het leuk om te merken dat ze het wel bevestigde. Dat ze dat eerlijk wilde toegeven. 'Dat is helemaal niet erg, toch?' vroeg hij grijnzend aan haar. Na elkaar kijken en ergens een mening over hebben was totaal niet fout. Ze zei dat hij ook gelijk had over de passie en hij knikte even. 'Ik vind het wel leuk. Passie is iets heel moois.' zei hij tegen haar. 'Dus, wat kan je mij nog meer vertellen? Hoe is Stephen?' vroeg hij haar nu. Hij wilde alles graag van haar zelf horen.

Nathan Gerono

Hij luisterde naar haar en hij haalde zijn schouders even op, het maakte hem niet zo heel erg veel uit. 'Ik ben niet aan het werk vandaag, maar misschien kan ik je op een later moment binnen laten kijken. Er is genoeg om te verkopen, mocht je iets nodig hebben. Ik heb vandaag wat andere dingen te doen.' zei hij tegen haar. Het was wel vriendelijk, hij wilde niet iemand heel onbeleefd wegsturen, maar hij kon vandaag gewoon niets voor haar betekenen.

Koningin Fay Lahero

"Nee, het is niet erg. Ik ben alleen wat voorzichtig." Legde ze aan hem uit. Ze kende hem nog niet goed genoeg. Hij vond passie iets heel moois. Hij vroeg wat ze hem nog meer kon vertellen, over Stephen. "Ben je me aan het overhoren?" Vroeg ze hem nu doordringend.

Kenna Merchant

De man kwam wat onverschillig over door het ophalen van de schouders. Alsof haar verhaal niks betekende. Nou betekende dat ook niet bijzonder veel. Dorpbewoners hadden vaak ook veel meer te doen en meegemaakt dan de rijkere gezinnen, dus ergens begreep ze de reactie ook wel.
Daarna werd aangeboden dat ze op een later moment terug kon komen om binnen te kijken, want er was genoeg te verkopen. Ze werd hier wel enthousiaster van. 'Dat zou geweldig zijn.' antwoordde ze daarop. 'Hoe veel later is later, ongeveer?' vroeg ze daarna voor de zekerheid nog even na, met de nadruk op ongeveer. Precieze tijden hoefde ze niet te weten, of wat de beste man allemaal nog op de planning had staan. Niet dat zij denkt dat ze een uurtje later terug kon komen en dan nog niemand hier is, of dat ze juist op haar aan het wachten zijn en zij pas laat aan komt waaien. Of misschien had hij het wel over dagen later, in plaats van uren.

Diablo Naresh

'Voorzichtigheid is goed.' zei hij zachtjes tegen haar. Dat vond hij ook echt, het was verstandig van haar. Het maakte haar nog interessanter. Ze vroeg daarna of hij haar aan het overhoren was en hij schudde zijn hoofd. 'Ik bedoel het niet negatief. Ik moet met hem gaan werken, ik ben benieuwd hoe hij is... waar ik rekening mee moet houden. Gewoon, zodat de samenwerking wat makkelijker gaat.' zei hij tegen haar. Als ze het niet fijn vond, vond hij dat ook oké, hij begreep het wel.

Nathan Gerono

Ze zei dat het geweldig zou zijn en ze wilde weten hoe veel later het was. 'Morgen middag zou goed zijn, maar vanavond ben ik er denk ik ook. Ik weet alleen niet precies hoe laat.' zei hij tegen haar. Hij moest toch elke keer terug om gereedschap te halen, om spullen te halen, dus hij zou hier wel af en toe zijn, als de rest aan het werk was. Dan kon hij haar wel wat laten zien, als ze dat wilde.

Kenna Merchant

Ze kon kiezen. Morgenmiddag, of vanavond. Ze dacht even snel na. 'Morgenmiddag zal dat dan worden dat ik weer mijn tijd zelf in mag delen.' besloot ze. 'Nogmaals enorm bedankt dat u mij wat wilt laten zien op een ander moment. Ik zal u en uw gezelschap verder met rust laten.' bedankte ze de man nog. Achteraf vroeg ze zich af of ze niet te beleefd sprak nu voor 'het gewone volk', maar ze wilde ook niet als een bruut overkomen.
Vanavond moest ze nog wat met haar familie mee-eten met wat adellijk gedoe, dus dat zou lastig worden daar onder uit te kunnen komen. Plus dat ze beiden dan niet zouden weten hoe laat wie hier kon zijn. Ze nam afscheid en vertrok weer om verder door het dorp te dwalen tot ze echt weer terug moest.