Medieval Times

Koning Stephen Lahero

'Ik kan het niet missen. Dan blijft er niets meer van mij over. Het geeft mij juist rust. Als jullie je er allemaal niet zo veel mee bemoeien is er helemaal niks aan de hand...' zei hij tegen haar. Hij werd er gek van dat iedereen zo nodig wilde helpen. Hij wilde dit alleen doen en hij wilde alleen zijn, maar Fay leek dat niet egt te willen begrijpen. 'Kan je mij dan nu alleen laten? Draai de deur maar op slot als je mij niet vertrouwd, ik wil gewoon even rust...' zei hij tegen haar.

Nathan Gerono

Ze ging weg en hij greep een stoel vast, hij gooide die met veel kracht kapot tegen de muur. Dit maakte hem zo vreselijk kwaad allemaal. Hij wilde dit niet, hij wilde niet dat alles slecht ging, maar dat was wel zo. Dit had juist een leuke week moeten worden, ze hadden vakantie, het had gezellig moeten zijn, maar het was alles behalve dat en hij ging veel liever naar huis toe. Dat besloot hij dus maar te doen. Hij pakte zijn spullen in en daarna bleef hij even staan. Hij vond het wel lastig dat hij iedereen nu met problemen opzadelde.

Koningin Fay Lahero

Ze knikte even toen hij aangaf dat hij het niet kon missen. "Misschien wel, maar het is jouw keuze." Glimlachte ze hem nu toe. Hij wilde echt even alleen zijn, ze mocht zelfs de deur op slot draaien als ze hem niet vertrouwde. "Ik vertrouw je wel, sorry, ik wil gewoon zelf heel graag bij je zijn, niet omdat ik je niet vertrouw, maar omdat ik het gewoon fijn vind." Zei ze hem nu met een glimlachje.
"Ik zal je alleen laten." Knikte ze nu en ze liep de kamer uit, ze ging in een woonkamer zitten waar ze uitzicht had op het water en dronk wat thee.


Elvira Solore

Huilend zat ze in het stro tegenover de paarden, ze wist het gewoon allemaal echt niet meer, alles was zo verwarrend en als ze dan ook nog eens geen bevestiging van Nathan kreeg en alles fout deed, dan ging het helemaal niet goed. Na een tijdje viel ze langzaam in de stallen in slaap. Ze was ook echt heel erg moe.

Koning Jay Fullbright

' Je bent wel welkom, je weet dat ik hier gewoon een hekel aan heb. Ik haat het om gedwongen te moeten praten en je bent hier ook nog eens alleen maar om in te schatten of ik alweer stabiel genoeg ben. Dat zal toch wel niet zo zijn, dus is dit gesprek enorm overbodig en kunnen we het net zo goed niet doen.' zei hij op doordringende toon. Tussen Esmeralda en hem ging het over het algemeen redelijk, maar nu voelde hij zich weer net zoals de afgelopen tijd.

Koning Stephen Lahero

Ze vertrouwde hem wel en ze zou hem alleen laten. Dat deed ze ook meteen en hij sloot zijn ogen even. Hij liet zich op het bed zakken en hij genoot van het moment van rust, maar hij had zo veel aan zijn hoofd dat het eigenlijk nog niet echt goed werkte. Hij voelde te veel verwarrende gevoelens en daar kon hij niet goed mee omgaan, dat kon hij nooit. Hij haalde in ieder geval zelf maar het verlangen wat weg, maar het was frustrerend dat hij dit liever deed dan iets met Fay.

Nathan Gerono

Hij had niet eens zin om Fay gedag te zeggen, dat was niet zo'n goed teken. Hij wilde gewoon weg hier. Hij liep de stallen in en daar zag hij Elvira. Ze lag te slapen in het stro. Hij zuchtte even, hij kon niet zo weggaan. Hij tilde haar op en hij bracht haar voorzichtig naar het bed toe, daar dekte hij haar toe. Hij bleef weer staan, hij aarzelde wel heel erg. Als hij nu wegging zou het ook niet echt goed zijn.

Kayton Erogate

hij glimlachte door de woorden van Jay. "ik weet het. Daarom probeer ik het ook op deze manier, maar blijkbaar werkt dat ook niet echt. Ik vind het ook fijn om hier te zijn, echt waar, het is al zo lang geleden dat ik je heb gezien. Zullen we anders gewoon iets leuks samen gaan doen? Je hoeft je dan nergens verplicht toe te voelen. Het word dan gewoon gezellig." glimlachte hij hem nu toe.


Koningin Fay Lahero

Ze pakte er maar weer een boek bij en ging rustig lezen, ze hield qua gevoel wel echt alles in de gaten wat met Stephen te maken had, maar tot nu toe leek hij rustig en dat vond ze heel erg fijn, dan had hij dus gewoon gelijk en had hij echt even rust nodig.


Elvira Solore

ze werd langzaam wakker toen ze zachtjes in bed werd gelegd, ze keek in het gezicht van Nathan en ze beet zacht op haar lip, ze pakte zijn hand vast. "Ik hou echt van je." Haar ogen waren waterig terwijl ze dit zei. "Daarom doet het ook zo'n pijn..." Klonk haar stem haast piepend. Ze wilde wel dat hij het wist, dat ze echt gek op hem was en daarom het zo'n grote klap was.

Nathan Gerono

Ze werd wakker, ze beet op haar lip en pakte zijn hand. Ze hield echt van hem, daarom deed het ook zo veel pijn. 'Ik geloof wel dat je van mij houdt. Dat is het niet... misschien is het beter als we de komende dagen wat meer afstand van elkaar nemen. Ik dacht dat het goed was om veel samen te zijn, maar nu is het misschien wel te veel. Ik wilde eigenlijk naar huis gaan...' zei hij zachtjes tegen haar. Hij wist nu niet meer echt wat hij wilde.

Koning Jay Fullbright

'Het spijt mij Kayton, liever niet,' mompelde hij. De band die ze ooit hadden gehad was verdwenen, die had hij eigenlijk met helemaal niemand meer. Het was alleen Esmeralda en Kenzo ergens ook, maar dat was het. Verder vond hij niemand belangrijk meer, hij had zich helemaal afgesloten. 'Ik wil terug komen naar het kasteel, maar ik wil niet eerst goedgekeurd moeten worden en anders blijf ik wel gewoon hier,' zei hij op harde toon.

Elvira Solore

Hij geloofde haar wel, dat was het niet, maar hij wilde afstand van elkaar, het was misschien goed om veel samen te zijn, maar het was nu misschien wel te veel. hij wilde naar huis. "Wat moet ik hier dan doen? Ik ga hier echt niet alleen met Fay en Stephen zitten, ik wil niet dat je weggaat." Zei ze hem meteen. "Het is verwarrend en hectisch nu, maar we moeten allemaal weer een beetje kalmeren, maar het is echt heel pijnlijk als je zegt dat je het liever met Fay doet." Klonk haar stem hees.


Kayton Erogate

Jay wilde het liever niet. Hij wilde terug naar het kasteel, maar hij had geen zin om goedgekeurd te worden, anders bleef hij liever.
"Dus je wilt gewoon terug komen, doen alsof er niets aan de hand is en weer terugvallen in je oude gedrag?" Vroeg Kayton hem nu doordringend. "Ik vind dat je moet leren om met andere mensen ook om te gaan. Je vader, Lolita en andere belangrijke mensen. De rest is onbelangrijk, maar je moet wel met hun kunnen omgaan zonder zomaar boos te worden." Vertelde hij. "Je vader mist je zo erg, Jay... hij is gek op je, je zult het allemaal zien als je de brief leest." Klonk zijn stem nu zachter.

Nathan Gerono

'Dat bedoelde ik niet op die manier. Ik doe het niet liever met Fay,' zei hij zacht. 'Het voelt nu gewoon anders... saai... daar kan jij ook niet meer zo veel aan doen, het ligt vast nog veel meer aan mij. Door alle druk valt de spanning totaal weg en heb ik er op deze manier geen zin in,' gaf hij toe. Dan verlangde hij naar andere dingen, andere vrouwen. Zo werkte het voor hem nou eenmaal, dat vond hij zelf ook niet altijd leuk. 'Ik wacht het wel af. Misschien hebben we het morgen wel opeens leuk, al kan ik het mij niet voorstellen,' fluisterde hij.

Koning Jay Fullbright

'Ja, jij vindt altijd dat het perfect moet gaan. Gelukkig heb je niets meer te zeggen. Misschien moet je eens beginnen bij het verbeteren van Stephen. Dat is jouw zorg. Daar doe je helemaal niets mee, terwijl hij het af en toe ook aardig lijkt te verkloten,' gromde Jay nu. Door wat Kayton daarna zei haalde hij zijn schouders op. 'Daar geloof ik niets van en al is het zo, dan is het zijn verdiende loon. Ik mis hem niet en ik hoef hem ook niet meer te zien,'

Elvira Solore

"Zo voelt het wel..." Haar stem trilde. Hij gaf aan dat het anders voelde, dat zij er ook niet echt wat aan kon doen, maar het lag vast meer aan hem, door alle druk viel de spanning weg.
"Misschien komt het omdat ik nu graag bij je wilt zijn, dat ik moe ben en liever met je wilt knuffelen..." Mompelde ze zacht tegen hem. Hij gaf aan dat hij het wel even af zou wachten, misschien werd het morgen opeens leuk.
"Misschien moeten we ervoor zorgen dat het leuk word, weer even het gevoel opzoeken." Fluisterde ze en ze viel langzaam weer in slaap.


Kayton Erogate

"Inderdaad, daar ben je ook koning voor." Gaf hij doordringend aan. Hij gaf aan dat hij er niets meer over te zeggen had. "Ik ben nog steeds je opa, Jay en ik ga Stephen pas helpen wanneer jij het rijk kan leiden." Hij gaf alles heel erg duidelijk aan, dat was het belangrijkste. Duidelijkheid. Jay miste zijn vader niet. Hij hoefde hem nooit meer te zien. Het was ook zijn verdiende loon. "Dat vind ik niet, hij heeft er keihard aan gewerkt om beter te zijn dan zijn vader en dat is hem ook gelukt."

Nathan Gerono

'Dat zou kunnen, maar dat is voor mij niet echt bevredigend...' mompelde hij tegen haar. Ze moesten er voor zorgen dat het leuk werd, even het gevoel opzoeken. Ze viel in slaap en hij ging nu toch bij haar liggen, al vond hij het niet echt leuk. Hij kwam ook slecht in slaap, hij sliep laat en hij hield ook redelijk wat afstand van haar, maar hij was wel gebleven, hij ging tenminste niet meer zo makkelijk weg, hij twijfelde eerst wel. Na een uurtje werd hij alweer wakker en hij kwam overeind, hij ging het bed uit en daarna ging hij langzaam de kamer uit, opzoek naar Fay.

Koning Jay Fullbright

'Je hebt niets te zeggen, wie je ook bent.' zei Jay tegen hem. 'Volgens mij ben ik eigenlijk ook geen koning meer. Ik doe helemaal niets, ik ben niet eens welkom in het kasteel.' zei hij tegen hem. Door wat hij daarna zei schudde hij zijn hoofd. 'Dat is echt belachelijk. Hou je eerst bezig met jouw eigen zaken voor jij je gaat bemoeien met mij,' zei hij tegen Kayton. 'Ik vind van wel. Ik vind dat hij geen recht heeft op leven, dat hij geen recht heeft om gelukkig te zijn.'

Kayton Erogate

"Nee, momenteel ben je geen koning, want je gedraagt je er ook niet naar." Klonk de stem van Kayton doordringend en duidelijk. "Je bent welkom wanneer je dat wel kunt." Hij vond het belachelijk en hij moest zich eerst bezig houden met zijn eigen zaken. "Mijn zaken zijn op orde." Gaf hij aan met een rustige stem. Hij vond dat zijn vader geen recht op leven had en ook geen recht om gelukkig te zijn.
"Hij heeft je nog nooit pijn gedaan, Jay, waarom haat je hem zo erg?" Vroeg hij nu ineens.


Koningin Fay Lahero

Ze werd zelf ook wat rustiger doordat Stephen dat ook was en ze keek na een tijdje op toen ze Nathan aan zag komen. "Hé." Zei ze zachtjes tegen hem met een lichte glimlach rond haar lippen. Ze keek naar hem, hij leek ook niet helemaal goed in zijn vel te zitten.

Koning Jay Fullbright

'Dankjewel, dat was mij al wel duidelijk.' zei hij kortaf. 'Jij bepaald niet wanneer ik welkom ben en wanneer niet.' voegde hij er aan toe. Hij voelde dat hij steeds kwader werd en door wat hij daarna vroeg schudde Jay zijn hoofd. 'Hij is walgelijk. Hij heeft Lolita zo veel pijn gedaan, hij heeft Esmeralda pijn gedaan en misbruikt en zo kan ik nog wel even doorgaan. Hij denk dat hij mij kan vertellen wat ik moet doen, terwijl hij zelf de grootste fout ooit is,' noemde hij op.

Nathan Gerono

Hij glimlachte naar Fay en hij kwam bij haar zitten, hij pakte haar hand vast en hij kneep er zachtjes in. 'Waarom zit je hier alleen?' vroeg hij zacht aan haar. Stephen had toch niets gedaan? Het klonk wel gewoon rustig, het leek niet alsof er echt iets aan de hand was, dus waarschijnlijk viel het mee, misschien sliep hij wel nu en had Fay even rust. 'Ik wilde naar huis... Ik weet echt niet meer wat ik met alles aanmoet,' zei hij nu zuchtend tegen haar.

Kayton Erogate

"Ik ben één van de mensen die dat bepaald." Gaf hij duidelijk aan. Jay was niet eens zo kwaad dat hij wegliep, hij wilde zichzelf duidelijk verdedigen en Kayton ging ook gewoon nog even door. Hij gedroeg zich bovendien onredelijk. Hij vertelde dat zijn vader walgelijk was en noemde op wat er allemaal was gebeurd. Kayton knikte even.
" Daar heb je gelijk in, dat was walgelijk, maar dat is je vader niet, hij is ziek, Jay en hij doet zijn best om beter te worden." Gaf hij aan.
"Als jouw vader er niet geweest was, was jij er ook nooit geweest, Jay." Legde hij aan de jongen uit.


Koningin Fay Lahero

Hij vroeg aan haar waarom ze alleen zat. "Omdat Stephen graag even alleen wilt zijn." Zei ze hem rustig. Hij gaf met een zucht aan dat hij naar huis wilde, dat hij het allemaal echt niet meer wist.
"Ga dan lekker naar huis, samen met Elvira. Ik wil nog hier blijven, Stephen is er nog lang niet klaar voor om naar huis te gaan. Ik wil dat het echt goed met hem gaat." Gaf ze zacht aan.

Koning Jay Fullbright

'Dat zullen we nog wel eens zien,' zei hij tegen Kayton. 'Dat zal wel, het is makkelijk om het daar op te schuiven. Dat doe ik toch ook niet bij alles?' vroeg hij doordringend aan Kayton. 'Dat was misschien beter geweest. Ik had mezelf wel op willen offeren en zo interessant is dit leven ook weer niet. Ik zit hier opgesloten, ik kan niets, ik mag niets, ik ben een of ander klein kind.' gromde hij.

Nathan Gerono

'Oh, oké... waarom? Hadden jullie ruzie?' vroeg hij zacht aan haar. Hij wilde haar graag steunen als ze dat nodig had. Door wat ze daarna zei haalde hij zijn schouders op. 'Dat vind ik zonde. We hadden het zo leuk. Misschien komt dat wel terug als het beter gaat met Stephen. Ik hoop gewoon dat het zo is,' zei hij oprecht tegen haar. Hij had het meer nodig dan hij toegaf, hij had de onderlinge spanning nodig, hij had het echt nodig, anders had hij er niet meer genoeg aan. De spanning met Elvira leek steeds minder te worden. 'Ik snap het wel, hij heeft tijd nodig, maar misschien kunnen wij helpen...'

Kayton Erogate

Hij vond het makkelijk om het daar op af te schuiven, dat deed hij ook niet. "Ik geloof ook niet dat jij ziek bent, Jay, maar je vader is het wel degelijk." Vertelde hij aan de jongen. Hij zei ook dat hij zichzelf graag had opgeofferd en zijn leven vond hij ook niet interessant. Kayton werd toegegromd door hem.
"Waar is Esmeralda zonder jou, Jay... ze kan niet zonder je leven." Mompelde hij zachtjes.
"Ik vind trouwens dat je het goed doet, je bent nog niet weggelopen, je bent nog niet eens heel erg kwaad geworden." Gaf hij aan.


Koningin Fay Lahero

Ze glimlachte naar Nathan en drukte een kusje op zijn wang. "Nee, we hadden geen ruzie, hij had gewoon rust nodig, ik voel ook dat hij rustig is, het gaat goed met hem." Knikte ze. "Maar, volgens mij gaat het bij jou niet zo goed of wel?" Klonk haar stem heel zachtjes tegen hem. Hij vond het zonde om weg te gaan, ze hadden het zo leuk en misschien kwam het terug als het beter ging met Stephen. "Dat hoop ik... maar ik denk dat het nog heel erg lang kan duren." Gaf ze heel eerlijk aan.
"Eerst moet ik nog veel en veel geduldiger zijn dan ik al was..." Fluisterde ze zacht.

Koning Jay Fullbright

'Jij gelooft helemaal niets,' zei hij tegen hem. Door wat hij daarna zei schudde hij zijn hoofd. 'Dat is ook waarom ik hier ben. Ik geef om Esmeralda en dat is het enige. Wat mij betreft hoef ik jullie verder allemaal niet meer te zien. Ga nu jouw spullen maar pakken, dan kan je weg. Je hoeft ook niet meer terug te komen.' zei hij tegen hem. 'Ik ben heel kwaad. Ik zou je graag kapot slaan, maar daar schiet ik niets mee op. Ga maar gewoon weg,' zei hij.

Nathan Gerono

'Gelukkig maar,' fluisterde hij. Hij was blij om te horen dat het wel goed ging, want hij wilde niet dat Fay pijn had doordat ze ruzie had. Door wat ze daarna zei ademde hij diep in. 'Dat vind ik lastig. Ik hoop dat het snel beter gaat..' fluisterde hij. Hij drukte zijn lippen op haar wang en hij trok haar dichter naar zich toe.

Kayton Erogate

"Jawel, dat doe ik wel." Hij haalde even diep adem. Hij gaf om Esmeralda en dat was ook het enige. Hij hoefde hun allemaal niet meer te zien, hij moest zijn spullen pakken en weggaan, hij hoefde nooit meer terug te komen.
"Prima, het is inderdaad tijd om te gaan. Maar als ik hier niet meer mag komen, zien we jouw nooit meer op het kasteel terug, Jay. Je moet het gaan accepteren. Pas als je me normaal onder ogen kan komen en ook weer blij wordt van mijn komst, heb je recht om weer terug te komen." Sprak Kayton hem doordringend toe.
"Fijn dat je je dat beseft." Knikte hij toen Jay aangaf dat hij er niets mee opschoot als hij hem kapot zou slaan. Kayton kwam overeind.
"Tot ziens, Jay." Zei hij alleen nog en vervolgens liep hij naar zijn kamer toe om zijn spullen te pakken.


Koningin Fay Lahero

HIj gaf aan dat hij het lastig vond, hij hoopte dat het snel beter zou gaan. "Ik weet het niet zo goed, het ligt denk ik grotendeels aan mij, aan het vertrouwen wat ik Stephen geef." Gaf ze zachtjes aan. Ze voelde zijn lippen even op haar wang en werd daarna dichter tegen hem aangetrokken.
"Is het niet beter voor je als je nu bij Elvira bent?" Vroeg ze hem heel zacht.

Koning Jay Fullbright

Hij zei helemaal niets meer, hij vond dit allemaal heel lastig en verwarrend. Hij had dan niet echt iets gedaan, dit gesprek was was niet zo goed gelopen en het was jammer, maar het was niet anders. Van te voren had hij echt verwacht dat het wat beter zou gaan, maar hij kon het gewoon nog niet. Hij zag het ook niet als positiefs, ook al had hij Kayton niets gedaan. Hij liep weg, hij ging maar weer trainen, dat was het beste voor hem.

Nathan Gerono

'Dat vraag ik mij af. Elvira heeft mij wat meer over hem uitgelegd en sinds ik met hem gesproken heb weet ik wel dat hij lastiger is dan je zou zeggen,' zei hij zacht. 'Hij is bijzonder, hij heeft een bijzonder karakter, ik denk dat jij er veel invloed op kan hebben, maar niet alles. Je kan nooit helemaal bepalend zijn en je moet maar net weten wat jij moet doen.' zei hij tegen haar. 'Nee, ik kon niet meer rustig bij haar liggen, het voelde gewoon niet helemaal goed...' fluisterde hij.

Koningin Esmeralda Fullbright

Langzaam was ze toch wakker geworden, ze had zich rustig aangekleed en stapte de kamer uit, onderweg kwam ze Kayton tegen, hij bleek redelijk tevreden met Jay te zijn, maar het was nu wel echt tijd om te gaan. Ze zei hem gedag en liep rustig verder. Ze was bijna buiten toen er iemand aankwam. Ze keek naar wat hij in zijn handen had. Een zadel, speciaal voor haar ontworpen, ze hoorde van de man dat het een cadeau van haar moeder was en ze was er behoorlijk opgetogen over. Nu kon ze eindelijk weer paardrijden, ze verlangde er verschrikkelijk naar.
Ze pakte het zadel aan, maar het was veel te zwaar voor haar, de staljongen bood aan om haar te helpen en zij rende, of probeerde te rennen althans, naar Jay toe.
"Jay! Ga je met me mee? Er is een speciaal zadel gebracht! Ik kan eindelijk weer paardrijden, alsjeblieft ga een rondje met me mee rijden." Ze was enthousiast en vertelde heel snel. Aan haar gezicht was goed te zien hoe opgewonden ze hierover was.

Koning Jay Fullbright

Hij was echt tot het uiterste aan het gaan, maar dat vond hij heerlijk. Hij genoot er van om zijn lichaam uit te putten. Hij keek op toen hij Esmeralda opeens zag. Ze was duidelijk heel blij en enthousiast en al snel bleek waarom dat was. Hij had er eigenlijk helemaal niet zo veel zin in, maar door haar enthousiasme leek het hem ook wel leuk. Hij stopte zijn zwaard weg en hij glimlachte een beetje. 'Ik ga wel even mee, een kort rondje, oké?' Vroeg hij nu aan haar. Hij raakte kort haar hand vast, maar hij was voor zijn doen vrij afstandelijk, dat kwam gewoon door het gesprek.

Koningin Esmeralda Fullbright

Jay had blijkbaar best wel een heftig gesprek met Kayton gehad, want hij was niet al te enthousiast, al merkte ze wel dat ze hem aanstak en daarom besloot ze ook gewoon dol enthousiast te blijven tegen hem. Hij ging wel even een kort rondje mee.
"Leuk! Je had ook echt geen nee kunnen zeggen, de paarden zijn al gezadeld." Grijnsde ze hem met twinkelende ogen toe. Hij raakte haar hand even aan, maar ze pakte die gewoon vast en sleurde hem achter haar aan naar de stallen, ze was echt aan het stuiteren, ze wilde dit zo graag, ze was gek op paardrijden, dat was wat ze het liefste deed. Het kwam totaal niet in haar op dat het misschien zou tegenvallen.

Koning Jay Fullbright

'Toch aardig dat je het nog even vraagt...' zei hij tegen haar. Hij werd meegesleurd en eenmaal in de stallen pakte hij zijn paard. Hij vond het op zich wel leuk om met haar te gaan rijden, al had hij het niet gedaan als ze niet zo vreselijk enthousiast geweest was. Hij nam het paard mee naar buiten en hij wachtte op Esmeralda, zodat hij haar zo goed mogelijk kon helpen. In zijn hoofd was hij met hele andere dingen bezig, maar misschien was afleiding dus ook nog niet zo'n slecht idee voor hem..

Koningin Esmeralda Fullbright

" je weet toch wel dat je geen keuze hebt." Plaagde ze Jay nu, als ze eenmaal echt enthousiast was,was er ook echt geen weg meer terug, dan moest en zou het gebeuren.
Ze zag dat ze een oud en mak paard kreeg, ze glimlachte een beetje, het moest maar, ze ging weer paardrijden, dat was al heel wat. Ze nam het beestje vol ongeduld mee naar buiten en lief het dier naast Jay stilstaan. Ze probeerde haar been in de beugel te krijgen, maar ze kon totaal niet op het houten been staan voor zo lang.. Ze probeerde het uit alle macht, maar na een tijdje keek ze Jay onschuldig aan. "Wil je me erop tillen?" Vroeg ze heel zacht, ze vond het verschrikkelijk om dan weer zo afhankelijk te zijn, maar ze bleef positief. Ze probeerde het echt.

Koning Jay Fullbright

'Natuurlijk wil ik je helpen.' Zei hij grijnzend tegen haar. Hij pakte haar vast en hij tilde haar vrij simpel maar wel heel voorzichtig op het paard. Hij zette haar voeten goed in de beugels en daarna ging hij zelf op zijn paard zitten. Hij stuurde het paard naar haar toe en hij drukte zacht zijn lippen op haar wang. 'We doen rustig aan. Geen gekke dingen, dat wil ik niet hebben. Ik kan het niet aan als er nu iets gebeurt.' zei hij op doordringende toon tegen haar.

Koningin Esmeralda Fullbright

Hij zei haar grijnzend dat hij wilde helpen, dat maakte alles veel minder erg, ze werd door hem opgetild en in het zadel gezet, hij deed alles zo simpel en zonder moeite dat het ook eigenlijk helemaal niet erg was dat hij haar hielp. Wanneer Ze eenmaal zat, maakte ze een paar bandjes vast, zodat ze niet zomaar kon vallen, Jay kwam dichterbij en ze kreeg een kus van hem.
Stralend keek ze hem aan, eindelijk zat ze weer op een paard! Het was nu al fantastisch. Hij sprak haar wel toe, ze mocht geen gekke dingen doen, hij kon het niet aan als er wat gebeurde.
"Nee, meneer, ik zal me gedragen." Pestte ze hem nu. Ze spoorde haar paard zachtjes aan. Het houten been kon ze moeilijk bewegen, maar het paard was zo braaf dat hij wel reageerde. Ze greep zich meteen vast aan zijn manen, haar evenwicht was zo anders... alles voelde anders en het was zelfs moeilijk, terwijl het dier echt niet hard stapte.

Koning Jay Fullbright

'Ik meen het, Esmeralda. Ik meen het heel erg. Geen rare dingen.' Zei hij doordringend tegen haar. Hij glimlachte daarna wel. 'Heb je Kayton nog gezien? Is hij weg?' Vroeg hij zacht. Het was heel dubbel. Hij gaf nog steeds wel om Kayton. Hij kon het praten gewoon niet aan en daardoor herkende hij zichzelf nu er eens meer en werd hij ook echt iemand anders, hij werd er enorm koud van en echt gemeen. Dat was nooit echt zijn bedoeling. Hij staarde wat voor zich uit, in gedachten verzonken en zijn blik was doordringend. Hij lette eigenlijk amper op, hij was alleen maar in gedachten.