Medieval Times

Nathan Gerono

'Dat zou ook nog kunnen...' zei hij zacht. Het kon heel erg goed. Er kon van alles in het hoofd van Stephen omgaan zonder dat ze het wisten. 'Misschien is het dan beter als ik weg ga als hij wakker wordt... Tegen hou durft hij het wel te vertellen als er echt iets is dat hem dwars zit. Hij vertrouwd jou wel en mij duidelijk een stuk minder. Als je hem aan het praten wilt krijgen zal je dat moeten doen zonder mij er bij...' Zei hij zacht. 'Ik blijf wel bij de deur voor als er echt iets gebeurd...' zei hij tegen haar. 'Heb je een vermoeden van wat het kan zijn?' Vroeg hij nu zachtjes.

Elvira Solore

Hij gaf aan dat het misschien beter was als hij wegging wanneer Stephen wakker werd, ze keek Nathan doordringend aan. "Ik wil niet dat je weggaat..." Klonk haar stem heel zacht en gevoelig, ze moest eerlijk toegeven dat ze het behoorlijk spannend en eng vond als Stephen zo was, dat ze hem niet tot reden kon krijgen. Nathan vertelde wel dat Stephen haar beter vertrouwde en haar dus ook sneller dingen zou vertellen, dat was bij hem veel minder. Hij dacht dat als ze hem aan het praten wilde krijgen het beter was zonder hem. Ze keek even naar de grond en knikte een klein beetje, toch hield ze hem er wel veel liever bij. Het ging wel beter toen hij aangaf dat hij bij de deur zou blijven als er echt wat gebeurde.
"Ik heb geen idee, Nathan... echt niet..." Fluisterde ze.

Nathan Gerono

'Ik laat je niets gebeuren. Zodra ik het idee heb dat er iets niet goed gaat kom ik binnen om je te helpen. Het is niet nodig om bang te zijn. Helemaal niet. Misschien is het nu wel gewoon klaar en werd het hem even te heftig. Misschien gaat het niet nog eens gebeuren.' Opperde hij. Hij hield haar even stevig vast en hij keek haar aan. 'Het komt wel goed...' Fluisterde hij. Stephen werd weer een beetje wakker en daarom gaf Nathan haar snel en kusje en daarna liep hij naar buiten toe, bij de deur bleef hij staan.

Elvira Solore

Hij stelde haar gerust door te zeggen dat hij binnen kwam zodra hij het idee had dat er iets niet goed ging. het was niet nodig om bang te zijn en misschien was het wel helemaal over en ging het niet nogmaals gebeuren.
"Oké... dankjewel." Fluisterde ze zacht tegen hem. Hij hield haar even stevig vast en fluisterde dat het wel goed kwam. Daarna kreeg ze nog een klein kusje en liep hij weg. Ze zag dat Stephen weer wakker werd en ze kwam overeind en ging dichtbij hem zitten. Ze wachtte rustig af.

Koning Stephen Lahero

Toen hij wakker werd zag hij Elvira bij hem zitten. Hij keek haar kort aan, daarna ging zijn blik naar Fay. Nathan was blijkbaar weg, Stephen hoefde niet eens te weten waar hij naar toe was en waarom. Hij maakte zich alleen maar druk om Fay. Hij keek weer naar Elvira en hij ademde diep in. 'Wat is er? Wat is er aan de hand?' Vroeg hij haar nu. Ze had hier zo met een reden, ze wilde hem vast in de gaten houden. Hij vond het vreselijk dat hij behandeld werd als één of andere crimineel.

Elvira Solore

Stephen keek naar Fay en daarna vroeg hij aan haar weer wat er aan de hand was. "Dat weet ik ook niet zo goed, Stephen." Fluisterde ze hem zachtjes toe. "Ik maak me zorgen om je." Gaf ze aan en ze pakte zachtjes zijn hand vast. "Je lijkt je niets te herinneren, maar weet je ook niet waarom je tot het water wordt aangetrokken?" Vroeg ze aan hem.

Koning Stephen Lahero

Ze wist het ook niet, daarna zei ze dat ze zich zorgen om hem maakte. Ze wist dat hij had gezegd dat hij niets meer wist, maar ze wilde weten of hij nog wist waarom hij aangetrokken werd tot het water. 'Ik weet nog dat ik Fay een mooie plek bij de waterval liet zien... Er was helemaal niets aan de hand...' zei hij zacht. Hij probeerde zich wat meer te herinneren, maar het was lastig. De rest wist hij eigenlijk gewoon niet. 'Ik denk dat ik naar het water keek omdat ik daar rustig van werd... Het gaf mij een fijn gevoel... Maar ik weet niet wat er gebeurde en wat ik gedaan heb. Niets...' zei hij eerlijk.

Elvira Solore

Hij vertelde haar dat hij Fay een mooie plek bij de waterval wilde laten zien en er was niets aan de hand. Hij dacht dat hij naar het water keek omdat hij daar rustig van werd, het gaf hem een fijn gevoel, maar hij wist niet wat er gebeurde en wat hij had gedaan. Ze nam hem zachtjes in haar armen.
"Misschien werd je eerst rustig, maar kwamen daarna dieper liggende gevoelens naar boven wat je onrustig maakte..." Gaf ze zacht aan.

Koning Stephen Lahero

'Dat zou kunnen... Ik heb wel veel aan mijn hoofd...' zei hij zacht tegen haar. Hij vond het lastig. 'Maar ik weet het niet echt... Ik heb wel veel dingen waar ik mij druk om maak, maar ik ben mij er niet bewust van dat ik iets deed... Ik wil haar nooit pijn doen, dat weet je toch? Dat zou ik helemaal nooit willen...' zei hij zacht tegen haar. Hij pakte de hand van Fay vast en hij staarde naar haar, hij zakte weer weg in gedachten, het ging automatisch.

Elvira Solore

"Natuurlijk weet ik dat je haar nooit pijn wilt doen, Stephen, dat is wel het laatste wat je wilt..." Zei ze zachtjes, ze keek toe hoe hij haar hand pakte. Hij maakte zich wel druk om veel dingen, maar hij was zich er niet echt bewust van dat hij ook iets deed.
"We moeten ervoor zien te zorgen dat het niet meer gebeurd..." Fluisterde ze zachtjes. Ze keek toe hoe hij de hand van Fay pakte en ze keek naar de vrouw die doodstil in bed lag. Het was maar goed dat Nathan erin was geslaagd om haar te beademen, anders was het echt niet goed gekomen..

Koning Stephen Lahero

Hij sloot zijn ogen even en hij ademde diep in. 'Ik weet het, dit mag niet nog eens gebeuren, maar ik weet niet wat ik anders moet doen...' zei hij zacht tegen haar. Hij had geen idee wat er aan de hand was. 'Ik weet niet eens wat er met mij gebeurt als het aan de hand is. Ik wil het ook niet, maar wat moet ik dan doen? Straks neemt Fay het mij ook nog kwalijk. Straks begrijpt ze het helemaal niet en denkt ze dat ik boos was...' zei hij zacht tegen haar.

Elvira Solore

Hij wist dat het niet nog een keer mocht gebeuren, maar hij wist niet wat hij anders moest doen. Hij wist niet wat er met hem gebeurde op dat moment. "Ik weet het ook echt niet, ik vind het een beetje eng..." Fluisterde ze zachtjes tegen hem.
"Hé, Fay wordt niet boos, dat weet je toch? Volgens mij is ze nog nooit echt boos op je geweest en vergeeft ze je voor alles, zoals jij ook bij haar doet. Het komt goed, Stephen, maak je geen zorgen, Fay zal het wel begrijpen, dat weet ik zeker." Knikte ze nu.

Koning Stephen Lahero


Hij ademde diep in en hij probeerde zijn lichaam kalm te houden, maar het ging gewoon niet. 'Ze wordt niet boos, maar ze zal teleurgesteld zijn...' Zei hij zacht tegen haar. 'Ik voel mij gewoon niet goed.' Mompelde hij nu. Hij sloot zijn ogen en daarna keek hij haar weer aan, alles was onrustig. 'Ik heb hoofdpijn...' Mompelde hij. Hij kwam overeind en hij liep heen en weer door de kamer. 'Mag ik niet gewoon naar buiten? Ik doe toch niets? Ik heb gewoon pijn...' Zei hij heel zacht.

Elvira Solore

"Dat geloof ik echt niet, Stephen..." Fluisterde ze zacht tegen hem toen hij dacht dat Fay teleurgesteld zou zijn, werd ze maar wakker... dan kon ze het zelf tegen hem zeggen... Stephen haalde haar weer uit haar gedachten en gaf aan dat hij zich niet goed voelde, hij had hoofdpijn en begon door de kamer te ijsberen.
"Ik ben bang dat zodra je het water ziet, er weer hetzelfde gebeurd. Ik wil gewoon dat je veilig bent, Stephen... dat er geen rare dingen gebeuren. Ik geef echt om je, ik wil je beschermen." Vertelde ze aan hem.

Koning Stephen Lahero

'Ik ga niks doen... Ik ben veilig...' zei hij, zijn stem trilde. Ze zei dat ze wilde dat hij veilig was. 'Maar je geeft niet om mij zoals ik om jou.' was zijn reactie. Hij sprak moeizaam en hij wist niet eens goed wat hij wilde zeggen. ' Je wilde weggaan door wat er is tussen Nathan en Fay. Je dacht geen seconde aan mij. Je was gewoon vertrokken.' zei hij nu. Zijn stem bijna kwaad, terwijl hij nog nooit echt boos op haar was geworden. Hij voelde zich echt niet goed.

Elvira Solore

Hij gaf aan dat ze niet zo om hem gaf zoals hij om haar. Haar mond viel open door wat hij vertelde. Hij was er zelfs kwaad om en het voelde alsof haar hart gebroken was, hij deed haar echt pijn zo. Ze kreeg tranen in haar ogen en liet hem los.
"Ik was vertrokken en later weer teruggekomen als ik weer normaal na had kunnen denken. Dan had ik ervoor gezorgd dat alles weer goed kwam." vertelde ze hem met tranen in haar ogen. "Het was een impulsieve reactie.." Ze wreef over haar voorhoofd heen en keek hem wat hopeloos en verdrietig aan.

Koning Stephen Lahero

' Je hebt géén idee hoe belangrijk je voor mij bent. Je hebt gezworen dat je er altijd voor mij zou zijn als er iets zou ontstaan tussen Nathan en Fay. Je hebt het mij belooft... Maar je ging weg. Hoe moet ik geloven dat je terug zou komen? Je zou mij keihard laten stikken.' zei hij. Zijn stem trilde en hij sloot zijn ogen tegen het bonkende gevoel in zijn hoofd. Het was vreselijk, hij wilde dat het ophield. Het deed zo veel pijn. 'Laat mij gewoon naar buiten gaan...' smeekte hij nu.

Elvira Solore

"Z-zo ben ik niet..." Stotterde ze nu toen hij aangaf dat ze hem keihard zou laten stikken. Zo zat ze echt totaal niet in elkaar, ze was waarschijnlijk naar haar vader gegaan en had daar een brief voor Stephen geschreven en was daarna weer bij hem teruggekomen om ook zo weer met Nathan te kunnen praten.
Tranen gleden over haar wangen heen en hij smeekte weer om naar buiten te gaan, maar ze schudde haar hoofd. Ze veegde de tranen van haar wangen af.
"Ik laat niet iemand zomaar stikken..." Mompelde ze. "Zeker jij niet..." Klonk het er zachtjes achteraan.

Koning Stephen Lahero

Door wat ze zei staarde hij haar aan, ze huilde zelfs en hij had het niet eens door in eerste instantie. 'Maar je hebt niet eens door wat er in mij omgaat... vanaf het moment dat ik door had dat er meer speelde tussen Nathan en Fay komen al mijn gevoelens voor jou terug. Jij komt alleen maar bij mij om te praten, waarschijnlijk heb je niets doorgehad van alles wat er in mij omgaat...' zei hij. Zijn stem trilde enorm en hij liet zich langzaam op de grond zakken, tegen de muur aan. Hij maakte zich veel te druk, zijn hoofd bonkte steeds wat harder. Hij wilde echt naar buiten.

Elvira Solore

Ze had niet door wat er in hem omging, zijn gevoelens voor haar kwamen ook terug t oen hij het doorhad van Nathan en Fay. Voor haar was het alleen maar praten, maar ze had niet door wat er allemaal in hem omging.
'Nee, dat klopt, sorry... maar je zei er ook niets over." Sprak ze zachtjes. Ze kwam bij hem zitten en sloeg haar armen om hem heen.
"Ik vind het wel heel erg fijn om bij je te zijn, maar het is wel wat anders dan wat jij voelt..." Mompelde ze. Ze drukte een kusje tegen zijn slaap.

Koning Stephen Lahero

'Nee, natuurlijk niet. Het is vreselijk onpraktisch en onze relaties zijn nu al niet zo stabiel, dat maak ik niet veel beter door dit hardop uit te spreken. Ook niet tegenover jou. Bovendien weet ik dat je toch niets van mij wilt weten, dus maakt het niet uit.' mompelde hij. Ze kwam bij hem zitten en hij duwde haar zachtjes weg, het was niet meer zo kwaad, maar hij zat duidelijk totaal niet goed in zijn vel. 'Niet doen... ik kan er niet meer tegen dat je toenadering zoekt... het doet alleen maar pijn als ik dan weer afstand moet nemen, dan voel ik mij nog veel meer alleen...' fluisterde hij. Het deed heel veel pijn, hij had echt het gevoel dat hij helemaal niemand meer overhield.

Elvira Solore

"Dat is niet waar... ik vind het fijn bij je, ik vind het fijn om alles te doen met je, dat weet je toch? Ik ben gek op je. Ik hou ook van je." Vertelde ze hem nu. Ze werd weggeduwd door hem en ze staarde hem aan.
"Het doet mij ook pijn... ik probeer je te helpen, het enige wat ik probeer is te helpen, ik wil iedereen helpen, maar toch lijkt niemand de rest van mij te accepteren. Ik voel me gewoon niet meer zo heel verschrikkelijk als iemand me een knuffel geeft, dat helpt mij om door te gaan." Vertelde ze zachtjes. "Je breekt echt mijn hart door zo te doen." Zei ze heel eerlijk.

Koning Stephen Lahero

Door wat ze zei verzachtte hij weer iets, dit deed hem toch wel heel erg veel. 'Dat wil ik niet, ik hou van je,' fluisterde hij. Nu was hij zelf ook overstuur. Hij trilde en hij sloeg zijn armen om haar heen. Hij hield haar heel dicht tegen zich aan en hij sloot zijn ogen. Het voelde wel gewoon heel erg fijn. Misschien hielp het om het allemaal maar te laten gebeuren, om zijn gevoelens te laten, want het was nu toch al een grote chaos. Hij zou ook veel tijd met Elvira door kunnen brengen en zo veel maakte het niet uit. 'Het spijt mij,' fluisterde hij.

Elvira Solore

Hij wilde het niet en hij hield van haar. Ze voelde zijn armen om haar heen en ze huilde zachtjes. Ze hield hem stevig vast en verstopte haar gezicht tegen zijn borst aan. Dit voelde wel heel erg fijn en goed. Zo was het fijn... Het speet hem. "Mij ook.." Fluisterde ze terug tegen hem en ze hield hem nog wat steviger vast. Ineens besefte ze zich dat Nathan nog voor de deur moest zitten... wat moest hij hier wel niet van denken? Straks werd hij boos... Al had hij haar totaal geen recht op... Hij wilde zelf ook samen met Fay zijn.

Koning Stephen Lahero

Bij hem liepen nu ook de tranen over zijn gezicht heen, hij was echt verdrietig en heel erg in de war. Het speet haar ook, maar ze deed niet echt iets verkeerd. Ze kroop dichter tegen hem aan en ze pakte hem steviger vast. Hij kwam nu weer een klein beetje tot rust en hij bleef even zo zitten. 'Mag ik nu naar buiten? Ik wil gewoon even frisse lucht... alsjeblieft... je kan toch gewoon mee?' vroeg hij smekend aan haar.