Medieval Times

Koningin Fay Lahero

Hij vond haar altijd heel erg lief, hierdoor glimlachte ze hem liefdevol toe, dat klonk heel erg goed. Hij vond dat ze mocht gaan slapen en ze kroop tegen hem aan. "Welterusten..." Fluisterde ze zachtjes en daarna sloot ze haar ogen om vervolgens in slaap te vallen.


Elvira Solore

Hij begreep het niet en gaf aan dat hij haar altijd nodig had, hij zou niet willen dat ze wegging. "Dat ga ik ook niet doen... ik weet dat jij het niet echt bent die dat zegt... het lijkt een beetje alsof het water je veranderd." Mompelde ze zachtjes en bedachtzaam. Ze wist het niet zo goed, het was moeilijk. Hij gromde haar toe dat hij niet naar Fay wilde en hij trok zich los.
"Sst.. rustig maar, zachtjes." Fluisterde ze en ze greep hem meteen weer vast. Ze vroeg zich af waar dit vandaan kwam, maar het was beter om het er niet over te hebben. Ze mocht bij hem slapen. "Dat vind ik fijn..." Gaf ze eerlijk aan en ze hield hem nog wat steviger vast. Ze meende het, ze vond het echt fijn om bij hem te slapen.

Koning Stephen Lahero

Ze zou ook niet weggaan, ze wist dat hij het niet was die dat zei, het leek alsof het water hem veranderde. Daardoor keek hij haar raar aan. 'Je weet zelf toch ook dat dat niet kan?' vroeg hij aan haar. Ze kalmeerde hem en pakte hem meteen weer vast, daardoor bleef hij ook stil staan, anders zou hij waarschijnlijk weglopen. Ze vond het fijn om bij hem te slapen en verder liet ze het gelukkig, want hij zou anders waarschijnlijk weer net zo kwaad worden. 'Ik vind het ook fijn,' fluisterde hij eerlijk. Hij kneep zachtjes in haar hand en hij glimlachte nu zelfs weer een beetje naar haar, daarna nam hij haar mee het landgoed in. Hij keek even om, eigenlijk wilde hij niet, hij wilde buiten blijven.

Elvira Solore

"Ik weet het niet zo goed, ik zie de laatste tijd zulke rare dingen dat ik niet echt weet wat nu wel of niet waar is... ik vind het moeilijk, ik kan hier ook echt niet zo heel erg goed mee omgaan." Vertelde ze zachtjes aan hem, maar wel heel eerlijk. Hij vond het gelukkig ook fijn als ze bleef slapen en hierdoor glimlachte ze hem toe en gaf ze hem een klein kusje op zijn wang. Ze liep naar binnen toe, naar haar slaapkamer en ze sloot zachtjes de deur achter hun.

Koning Stephen Lahero

'Dat snap ik. Ik begrijp het zelf ook niet, echt niet. Ik begrijp niets van wat ik voel en van wat ik doe.' zei hij zacht. Hij vond het heel erg vervelend, elke keer vertelde ze hem dingen die hij blijkbaar gedaan had en waarvan hij niets wist. Dingen die hij helemaal nooit zou doen. HIj kreeg een kusje op zijn wang en daarna werd hij meegenomen naar binnen toe. Eenmaal in haar kamer streek hij langs haar wang en zoende hij haar heel zacht. Hij was nu redelijk rustig, maar hij wist niet hoe lang het zou duren voor hij weer naar het water toe wilde. Waarschijnlijk niet heel erg lang, maar hij was helemaal kapot. Hij kon eigenlijk bijna niet meer blijven staan.

Elvira Solore

Hij begreep het zelf ook niet. "Ik weet het... dat maakt alles nog veel lastiger..." Fluisterde ze hem zacht toe. Eenmaal binnen streelde hij langs haar wang en werd ze zacht door hem gezoend. Ze zoende hem terug en legde haar handen in zijn hals. Het was best fijn met hem, ze wist alleen nog niet of ze echt zou kunnen slapen... straks deed hij dit 's nachts ook...

Koning Stephen Lahero

'Ik merk gewoon dat je ergens aan denkt... Je weet nog niet of je wel zo blij bent dat ik nu bij je ben, of wel soms?' vroeg hij zacht aan haar. Hij liet haar langzaam los, het was vervelend. Hij kon er niet tegen dat hij blijkbaar zo raar deed, dat hij niet normaal kon doen en dat hij gevaarlijk was. Dat vond hij niet leuk. Hij liep naar de bank en hij ging langzaam zitten, hij leunde met zijn hoofd in zijn handen en hij sloot zijn ogen. Dit was allemaal echt niet goed voor hem, zijn lichaam had het al zo moeilijk en hij voelde zijn hoofd weer bonken. Hij was kapot, hij was misselijk, maar toch bleef die onrust, alsof hij naar buiten moest.

Elvira Solore

"Hé, nee dat is het niet." Zei ze zacht tegen hem. "Het is meer dat ik niet weet of ik wel slaap krijg vannacht... ik ben bang dat je niet kan slapen en die neigingen blijft houden... ik wil niet dat er iets gebeurd met je." Vertelde ze aan hem. Hij ging op de bank zitten en ze kwam voorzichtig naast hem zitten. Ze vond het vervelend dat hij zich zo voelde... het was erg naar om te zien... Ze legde haar hand op zijn rug en streelde daar zachtjes overheen met haar vingers.

Koning Stephen Lahero

'Het is ook zo moeilijk om mij de hele nacht af te leiden,' mompelde hij. 'Als je mij liever opsluit in een kamer moet je dat doen... dan krijg je misschien wat meer rust,' voegde hij er aan toe. Hij had geen zin om te vechten of om iemand bezig te houden, dan moest ze hem maar gewoon opsluiten, dat was dan misschien beter. Hij vond het echt heel erg dat hij zo was. Ze kwam bij hem zitten en hij voelde haar hand op zijn rug, hij legde na een tijdje zijn hoofd tegen haar aan en hij accepteerde alles nu. Het was alsof hij haar nu helemaal toe liet, al vertrouwde hij Elvira natuurlijk ook eigenlijk helemaal. Dat hielp er ook aan mee.

Elvira Solore

"Misschien wel... maar dan blijf ik gewoon bij je, goed? Ik wil graag weten hoe het met je gaat, ik maak me echt heel erg veel zorgen om je." Fluisterde ze hem toe. Ze voelde zijn hoofd tegen haar aan en ze bleef zachtjes doorgaan, na een tijdje gingen haar handen wat meer masserend over zijn rug heen, misschien ontspande hij dan een beetje meer, dat zou ze fijn vinden voor hem.

Koning Stephen Lahero


Het was een beter idee, maar dan bleef ze wel bij hem. 'Dat is goed... Dat heb ik veel liever dan dat ik alleen ben.' zei hij zacht tegen haar. Hij vond het akelig en dan raakte hij alleen maar in paniek, dat was niet goed. Door wat ze met haar handen deed kreunde hij zachtjes. Hij sloot zijn ogen en hij genoot van wat ze deed, zijn lichaam leek eindelijk een klein beetje rust te krijgen en dat voelde heel erg fijn nu. Zijn spieren ontspanden ook en hij had niet meer de neiging om weg te lopen. ' Je kan heerlijk masseren...' Fluisterde hij.

Elvira Solore

Hij vond het goed, het was beter dan alleen zijn. Ze knikte even. "Oké fijn.. dan gaan we daar zo samen heen." Zei ze, ze bleef even doorgaan met masseren en hij fluisterde dat het heerlijk was. Hij ontspande helemaal, dat vond ze leuk. "Gelukkig maar." Grijnsde ze. "Zullen we gaan? Dan masseer ik je daar wel verder." Klonk haar stem lief. Langzaam kwam ze overeind en trok ze hem tegen haar aan.

Koning Stephen Lahero

Hij kwam langzaam overeind en hij werd tegen haar aangetrokken, hij had het ook echt nodig, anders zou hij niet mee komen. Hij wist dat het beter was, maar iets in zijn lichaam wilde het niet hebben. Hij moest er ook echt tegen vechten en dat was best wel zwaar. Hij deed het wel, met veel moeite liep hij met haar mee en eenmaal daar ademde hij diep in. 'Dit is echt vreselijk...' Zei hij heel erg zacht tegen haar, zijn stem trilde zelfs een beetje.

Elvira Solore

Ze nam Stephen heel voorzichtig met haar mee, ze merkte dat hij echt doodmoe was en er echt moeite mee had. "Het spijt me.." Zei ze zacht toen hij aangaf dat het echt verschrikkelijk was. Ze liep hem de kamer binnen en draaide de deur van binnenuit in het slot, de sleutel verstopte ze en daarna keek ze Stephen aan met een zachte blik in haar ogen.

Koning Stephen Lahero

Hij keek bewust naar de grond, hij wilde echt niet weten waar ze de sleutel wegstopte, hij vertrouwde zichzelf ook echt niet meer. Ze keek hem weer aan en hij keek terug naar haar. 'Ik weet niet of ik dit volhou...' Fluisterde hij heel zachtjes en eerlijk. Het was echt een verschrikkelijk gevoel en hij vond het moeilijk dat hij zo anders werd, daar kon hij niet goed mee omgaan Het maakte hem ook nog instabieler dan hij eigenlijk was.

Elvira Solore

Hij wist niet of hij dit volhield. "We zijn samen. Je kunt dit wel, ik help je." Glimlachte ze hem toe. Ze streelde zachtjes langs zijn wang en drukte haar lippen op die van hem. "Zal ik je verder masseren? Misschien kun je op die manier rustig in slaap vallen en kan je in ieder geval een paar uurtjes fijn slapen." Glimlachte ze lief.

Koning Stephen Lahero

'Ik heb echt een vreselijk gevoel in mijn hoofd en ik kan er niet tegen dat ik zo anders ben...' zei hij zacht tegen haar. Hij keek haar glimlachend aan toen ze voorstelde om hem verder te masseren, het was heel lief van haar. Hij liet zich op het bed zakken en hij sloot zijn ogen, hij was echt moe. Hij pakte haar hand en hij trok haar dichter naar zich toe. Hij streek langzaam met zijn vingers langs haar gezicht en hij bleef naar haar kijken, zijn blik was eigenlijk gewoon gebroken.

Elvira Solore

Hij had een vreselijk gevoel en hij kon er niet tegen dat hij zo anders was. 'Hé, iedereen is anders, dat is niet erg... je moet er alleen zelf nog aan wennen en mee om leren gaan. "Glimlachte ze hem nu toe. Hij glimlachte alleen over haar voorstel, maar hij liet zich vervolgens op het bed zakken en pakte haar hand. Ze ging bij hem liggen, dicht tegen hem aan en voelde zijn vingers over haar gezicht. Ze keek in zijn ogen, het was verschrikkelijk om hem zo te zien. Ze sloeg haar armen om hem heen en hield hem stevig vast.
"Het komt goed... geloof me..." Fluisterde ze lief.

Koning Stephen Lahero

Ze kwam bij hem liggen en door wat ze zei glimlachte hij zwakjes. 'Ik weet het nog niet zo zeker... Ik vind het echt vreselijk voelen.' Fluisterde hij. Hij streek langs haar gezicht en daarna zoende hij haar zachtjes. Hij trok haar dichter tegen zich aan en hij liet zijn vingers zachtjes over haar lichaam heen glijden. Hij liet zijn lippen nu naar haar hals glijden en hij zoende haar daar zachtjes. Hij vond de afleiding heel veel en zo hoefde hij niet aan het gevoel te denken.

Elvira Solore

Hij wist het nog niet zo zeker, hij vond het vreselijk. "Ja, nu misschien wel, maar het wordt beter, Stephen, dit gevoel heb je pas een dag. Niet meteen opgeven, oké?" Glimlachte ze hem toe. Ze zoende hem zachtjes terug. Zijn vingers gleden over haar lichaam heen, ze vond het fijn, het voelde rustig en zacht. Zijn lippen gleden naar haar hals af en ze kreunde zachtjes. Haar vingers streelde rustgevend over zijn rug heen en ze ontspande helemaal.

Koning Stephen Lahero

'Ik geef niet zomaar op, het is gewoon vervelend.' Fluisterde hij. Hij merkte dat ze het wel fijn vond, daarom bleef hij ook doorgaan. Hij voelde haar zachte aanraking en hij pakte haar vast, hij trok haar simpel bovenop zich en hij keek haar weer aan. Zijn handen gleden langzaam naar haar heupen en daarna pakte hij haar kin vast en zoende hij haar op een rustige maar intense manier. Hij was moe, maar het was enorm fijn en hij zou toch nog niet kunnen slapen.

Elvira Solore

"Weet ik, lieverd." Zei ze zachtjes tegen hem. "Maar ik zeg het voor de zekerheid." Glimlachte ze hem nu toe. Ze werd bovenop Stephen getrokken en ze glimlachte. Haar vingers streelden heel zachtjes over zijn wang heen en zijn hals. Ze voelde zijn handen over haar heupen heen en daarna werd ze weer gezoend door hem. Ze zoende hem zacht en lief terug. Het was heel voorzichtig, maar ze vond het wel heel erg fijn. Ze hoopte dat hij steeds rustiger werd en uiteindelijk in slaap zou vallen.

Koning Stephen Lahero

'Ik zou jullie niet in de steek kunnen laten... Jij bent ook gebleven voor mij, ik zal altijd hier zijn, zolang ik kan zal ik vechten. Hoe vreselijk ik mij ook voel. Ik vind het nu gewoon lastig dat ik moet vechten tegen iets in mijzelf, tegen iets dat zo goed en fijn voelt...' zei hij zacht en heel eerlijk. Hij genoot enorm van dit rustige moment samen en hij keek haar nu redelijk ontspannen en glimlachend aan. 'Als ik niet zo moe was geweest had ik je laten voelen hoe fijn ik het allemaal vind met jou.' Fluisterde hij.

Elvira Solore

Ze glimlachte hem toe door zijn liefdevolle woorden. "Eigenlijk ben jij veel sterker dan ik ben... ik geef liever op en ren weg, jij doet echt wat je zegt, je vecht. Volgens mij ben jij zoveel sterker dan iedereen denkt en dat bewonder ik in je. Je hebt veel meer in je zitten en misschien is dat wat er nu wel uit wilt, jouw kracht." Klonk haar stem zachtjes en bewonderend. na een tijdje keek hij haar glimlachend aan en hij zei dat als hij niet zo moe was, hij haar zou laten voelen hoe fijn hij het vond met haar.
"Hmm... gelukkig weet ik dat heel goed." Haar ogen twinkelden en ze drukte zachtjes haar lippen op zijn wang.

Koning Stephen Lahero

Door wat ze zei staarde hij haar even aan, ze wist dit weer zo positief om te draaien. 'Jij hebt andere kwaliteiten, Elvira. Jij blijft bij mij als ik dat van je vraag, als je denkt dat ik dat nodig heb. Jij weet alles een positieve draai te geven, zelfs als ik het enorm somber in zie. Jij hebt een overtuigingskracht en een positiviteit over je heen waar ik jaloers op ben.' fluisterde hij. 'Ik weet niet of ik echt zo veel sterker ben. Ik weet dat ik niet zomaar opgeef, omdat ik zo gewoon niet ben. Sommige dingen vind ik enorm lastig en ik lig zo vaak in de knoop met mezelf, dat is niet echt sterk,' zei hij zacht. Door wat ze zei grijnsde hij zelfs. De twinkeling in haar ogen zorgde ervoor dat hij haar kin pakte en hij haar een stuk heftiger zoende.

Elvira Solore

Hij staarde haar aan en ze glimlachte. "Hé, je hoeft niet meteen een compliment terug te geven hoor." Plaagde ze Stephen nu vrolijk en met een brede glimlach. Hij vertelde haar wat voor kwaliteiten zei had en ze glimlachte hierdoor wat verlegen naar hem. "Je bent fantastisch zoals je bent, oké? Iedereen vind dingen lastig en je ligt met jezelf in de knoop omdat je niet weet welke keuze het beste is. Het is voor jou moeilijk." Ze streelde langs zijn gezicht heen en zoende hem net zo heftig terug. Daarna keek ze hem doordringend aan. "Ik word wel echt moe, Stephen.." Mompelde ze zacht tegen hem.