Medieval Times

Elvira Solore

"Nee, niet zomaar, maar wel als jullie elkaar leren kennen." Grijnsde ze Nathan toe en ze kneep even in zijn hand. Ze zag de vragende blik van Nathan. "Dat hij Fay heeft pijn gedaan, dat doet hem heel veel pijn..." Fluisterde ze. Nathan ging bij Fay zitten en gaf haar de energie die hij kon missen en pakte vervolgens haar hand. Elvira keek naar Stephen en pakte zijn hand zachtjes vast. Ze streek zachtjes over zijn rug om hem een beetje rustig te krijgen.

Nathan Gerono

'Hm, we zullen wel zien,' zei hij. HIj wist niet of het wel ging lukken en of hij het wel wilde. Als Stephen een beetje normaal deed kon het misschien wel. Stephen had het niet verwerkt dat hij Fay pijn had gedaan, dat deed hem veel pijn. Misschien had Elvira dan toch gelijk. Hij zag dat ze Stephen vastpakte, uit het niets schoot hij omhoog. Nathan was duidelijk op zijn hoede. Stephen keek verdwaasd om zich heen en daarna keek hij naar Fay. Nathan bleef verbaasd kijken toen hij zag dat Stephen huilde en Elvira naar zich toe trok. Hij had het echt niet verwacht.

Elvira Solore

Ineens schoot Stephen omhoog. Ze schrok van hem en haar hart klopte in haar keel, hij keek verdwaasd om zich heen en daarna ging zijn blik naar Fay, hij begon te huilen en trok haar naar zich toe. Ze keek even wat verbaasd naar Nathan en daarna trok ze Stephen dicht tegen zich aan en streelde zachtjes over zijn rug heen.
"Rustig maar... rustig... het komt goed met haar, Nathan heeft haar wat van zijn energie gegeven.." Fluisterde ze zachtjes tegen hem.

Nathan Gerono

Elvira probeerde Stephen wat te troosten, Nathan staarde hem aan. Hij had dit nog nooit gezien, hij zag er echt helemaal gebroken uit. Was hij dan echt zo instabiel? Dan was het toch helemaal niet goed dat hij koning was? Het duurde een tijdje, maar Stephen leek wel wat rustiger te worden. Hij liet zich weer in de stoel zakken, hij was duidelijk nog steeds heel erg moe en dat was ook niet zo heel gek.

Elvira Solore

Na een tijdje leek hij wat rustiger te worden en ze streelde zachtjes langs zijn wang. "Goed zo... Wij zorgen wel voor Fay, alles komt goed... rust maar even lekker uit, wij redden ons wel." Fluisterde ze zacht tegen hem. Ze bleef rustgevend over zijn rug heen strelen en haar blik ging weer naar Nathan, ze glimlachte wat naar hem.

Nathan Gerono

Stephen knikte alleen maar en hij staarde naar Fay. Het was allemaal heel erg raar. Elvira keek naar hem en hij keek haar wat bezorgd aan. Stephen reageerde gewoon raar. Hij merkte na een tijdje dat Stephen weer onrustiger werd, uit het niets stond hij op en liep hij weg. Hij ging de kamer uit en Nathan staarde hem na. 'Wat gaat hij nou weer doen?' vroeg hij verbaasd aan Elvira. Hij wist niet of hij er achter aan moest gaan of niet, maar Stephen liep weer naar het water toe.

Elvira Solore

Ineens was hij weer onrustig, hij stond op en liep weg, hij ging de kamer uit. Nathan keek haar verbaasd aan en vroeg wat Stephen ging doen.
"Ik heb geen idee..." Mompelde ze. Ze keek hem wat hoofdschuddend na.
"Als hij weer naar het water gaat, moet je me even helpen, dan wordt hij veel te sterk." Zei ze zachtjes tegen Nathan en ze kwam overeind en liep alvast achter Stephen aan.
"Stephen! Waar ga je heen? Blijf alsjeblieft hier..." Riep ze hem na.

Nathan Gerono

Ze had geen idee en hij knikte door wat ze zei, hij wilde altijd helpen. Hij wilde zeker niet dat Elvira zichzelf in gevaar bracht. Hij liep achter Elvira aan, hij zag dat Stephen niet eens meer omkeek. Hij liep strak rechtdoor en hij versnelde even, zodat hij naast Elvira liep. Stephen ging naar buiten en al snel werd duidelijk dat hij echt regelrecht op het eerste water afliep, dat al meteen onrustig werd. Nathan schoot daarom op hem af. Hij pakte Stephen vast en hij sleurde de man mee, die vocht om los te komen. Dat was eigenlijk niet goed, zo verspilde hij kostbare energie.

Elvira Solore

Stephen ging echt naar buiten toe, hij ging regelrecht op het water af, compleet gefocust. Ze keek bezorgd naar Nathan, maar hij schoot al op Stephen af en hield hem vast. Hij sleurde hem met zich mee.
"We moeten hem opsluiten... dit is levensgevaarlijk." Fluisterde ze Nathan toe. Ze wist dat er wel cellen in het landgoed waren, die zagen er goed uit en er was geen vaste watertoevoer dus Stephen kon daar niets maken. Ze zuchtte even en wreef over haar gezicht heen. Ze wist echt niet wat dit te betekenen had allemaal.

Nathan Gerono

Hij had al zijn kracht nodig om Stephen in bedwang te houden, terwijl die zo zwak was. Hij begreep echt niet waar dit vandaan kwam, Stephen vocht echt voor zijn leven. Elvira zei dat ze hem op moesten sluiten. Hij wilde wel reageren, maar hij werd tegen de grond gewerkt en na een tijdje had hij Stephen stevig vast en drukte hij hem op de grond. 'En dan?' vroeg hij, half hijgend. Ze konden hem wel opsluiten, misschien was dat voor nu wel het beste, maar hij wist niet wat Stephen daar van zou gaan vinden.

Elvira Solore

Nathan drukte Stephen op de grond en vroeg haar hijgend wat er dan ging gebeuren. Ze beet zachtjes op haar lip, ze wist het echt niet. "Ik heb geen idee... maar hij moet wel weer bijkomen en beseffen wat hij aan het doen is, want dit is echt gevaarlijk." Mompelde ze zacht tegen hem. "Hij neemt ons vast niets kwalijk..." Fluisterde ze. Ze staarde naar Stephen en ze slikte moeizaam, ze begreep er echt helemaal niets van.

Nathan Gerono

'Oké, laten we hopen dat dit werkt,' zei hij tegen haar, daarna sleurde hij Stephen weer met zich mee. De man bleef tegenwerken, maar hij leek gelukkig wel wat energie te verliezen, dat scheelde weer. 'Waar moet ik hem heen brengen?' vroeg hij haar. Elvira wist hier de weg, hij had helemaal geen idee. Net op het moment dat hij dacht dat Stephen weer wat kalmer werd begon het weer, het was echt alsof hij met volle overgave tegen Nathan vocht.

Elvira Solore

Nathan hoopte dat het werkte. Ze knikte eventjes. "Ja..." Mompelde ze zachtjes. Hij vroeg waar ze heen moesten en ze liep voor hem uit in de richting van een aparte vleugel van het landhuis. Daar waren kleine kamers met een goed bewaakte deur die op slot kon. Ze hield de deur open voor Nathan en Stephen en pakte de sleutels. Ze baalde wel dat ze niets anders wist, want ze was gek op Stephen en ze vond dit echt heel erg.

Nathan Gerono

Hij bracht Stephen de kamer in en nu leek de man tot rust te komen, maar hij keek nog steeds verward om zich heen. 'Nathan, wat doe je? Wat is dit?' vroeg hij paniekerig. 'Stephen, rustig maar... we doen niets, we leggen het je zo uit...' sprak hij zo rustig mogelijk tegen hem. Stephen keek net zo paniekerig naar Elvira. 'Waarom doen jullie dit? Alsjeblieft...' smeekte hij. Hij begreep er niets van, maar Stephen wist duidelijk waar hij was, hij snapte alleen niet waarom.

Elvira Solore

In de kamer werd Stephen pas rustiger.
"Sorry, Stephen, ik wist echt niets anders... dit was mijn enige keus." Fluisterde ze tegen hem. Ze pakte zijn hand zachtjes vast en keek hem doordringend en rustig aan. "Je word elke keer weer gek, je trekt heel erg naar het water toe, dan ben je helemaal in trance, het is gevaarlijk.." Klonk har stem zachtjes tegen hem. Ze baalde er wel echt van, maar het was niet anders.

Koning Stephen Lahero

Elvira zei dat ze niets anders wist. 'Dit kan je niet doen... je kan mij hier niet alleen laten, ik doe het niet expres...' zei hij, zijn stem trilde. Hij wilde hier niet zitten, helemaal alleen. Hij was doodsbang en hij wilde bij Fay zijn. 'Ik... ik wil het niet... maar laat mij alsjeblieft bij Fay zijn, dit kan je niet doen... Ik moet bij haar zijn, anders snapt ze er niets van... straks denkt ze nog dat ik het expres gedaan heb... Alsjeblieft...' smeekte hij.

Elvira Solore

Ze had er echt een zwak voor als Stephen ging smeken. Ze leefde met hem mee, het was inderdaad wel een verschrikkelijke situatie.Hij wilde hier niet alleen gelaten worden, hij deed het niet expres.
"Dat weet ik... dat maakt het ook zo gevaarlijk..." Fluisterde ze hem toe. Hij wilde echt graag bij Fay zijn, anders dacht ze straks nog dat hij het expres deed. Ze keek weer even op naar Nathan voor wat steun, ze wist het echt niet goed.
"Ik kan je wel vragen om het dan niet meer te doen, maar dat zal niet helpen... je zult het blijven doen. We kunnen je wel in die kamer zetten, bij Fay... dat we de deur op slot doen..." Opperde ze aarzelend.

Koning Stephen Lahero

Ze wist het, dat maakte het zo gevaarlijk. Hij haalde trillend adem, hij wilde echt niet dat ze hem hier achter zouden laten. Dat mocht gewoon niet, dat kon hij echt niet hebben. Hij zag Nathan zijn schouders op halen, die wist het blijkbaar ook niet. 'Alsjeblieft...' fluisterde hij. Ze konden hem bij Fay zetten, met de deur op slot. Dat was al ietsjes beter. Hij was er niet blij mee, maar dan was hij in ieder geval bij Fay. 'Doe dat maar dan...' mompelde hij zacht.

Elvira Solore

Ze slikte even en zuchtte toen Nathan zijn schouders ophaalde, ze vond het al zo moeilijk en dan steunde hij haar ook nog eens niet, dat vond ze jammer, maar ze wist ook dat hij gewoon niet goed in dit soort dingen was. Stephen vond het goed genoeg om bij Fay te zijn en ze knikte eventjes. "Oké, dan doen we dat." Zei ze zachtjes. Ze ging de kamer weer uit en hield Stephen vast, zodat hij niet weer weg zou gaan.

Koning Stephen Lahero

Elvira hield hem vast en hij ademde diep in. 'Ik vind dit niet leuk,' zei hij doordringend. Hij zag dat Nathan hem strak in de gaten hield, dit was echt vreselijk. Uiteindelijk trok hij zich los. Het voelde alsof ze gewoon tegen hem bezig waren, dat was niet leuk. Hij voelde zich in de steek gelaten. Hij ging bij Fay de kamer binnen en hij liep meteen naar het bed toe en hij ging bij haar zitten. Hij vond het vreselijk allemaal.

Elvira Solore

Stephen trok zich Lolita, maar ze zag wel dat hij in de richting van dat haar kamer liep. Ze keek Nathan aan en sloeg haar armen daarna om hem heen. "Wat moeten we doen? Ik weet het echt niet meer..." Klonk haar stem heel zachtjes tegen hem. Ze slikte even moeizaam en legde haar hoofd tegen hem aan. "Stel voor dat het alleen maar erger Word? Wat dan? Wat moeten we doen?"

Nathan Gerono

'Ik weet het niet... We moeten hopen dat Fay snel wakker wordt en dat ze hem kan helpen. Misschien kan ze hem wel rustig krijgen als hij zo doet of weet ze tot hem door te dringen.' zei hij zacht. 'Het voelt ook niet zo goed om hem op te sluiten, maar anders is hij veel te gevaarlijk...' zei hij. Hij vond het zelf ook echt heel erg lastig. 'of we moeten de oorzaak van dit gedrag vinden en dat aanpakken... Dan kunnen we hem ook helpen. Ik zou alleen niet weten wat de oorzaak zou moeten zijn.' zei hij zacht.

Elvira Solore

Ze hield Nathan stevig vast. Hij gaf aan dat hij het ook niet wist en dat ze moesten hopen dat Fay snel weer wakker zou worden om hem te helpen, misschien kreeg zij hem wel weer rustig of wist ze tot hem door te dringen. "Maar het kan net zo goed nog heel erg lang duren voor dat gebeurd..." Mompelde ze zachtjes tegen Nathan. Hij vond het niet goed voelen om Stephen op te sluiten en ze knikte hierdoor, nee het voelde ook echt niet goed. Of ze moesten de oorzaak zien te vinden.
"We kunnen het proberen..." Fluisterde ze. Daarna pakte ze alleen zijn hand vast en nam ze hem met haar mee naar de slaapkamer waar Fay in lag om toch een oogje in het zeil te kunnen houden.

Nathan Gerono

'Oké, dan proberen we gewoon te bedenken waardoor dit zou kunnen komen en dan lopen we alles na.' zei hij nu tegen haar. Hij ademde diep in en hij ging met haar naar binnen. Stephen lag weer in slaap bij Fay. Nathan begreep er echt helemaal niets van, dit was hartstikke raar allemaal. 'Misschien hadden ze wél ruzie en is hij nog steeds van slag...' Opperde hij nu, terwijl hij zelf ging zitten. 'Of misschien is hij gewoon heel erg gespannen....' Was zijn volgende idee.

Elvira Solore

Eenmaal in de kamer zag ze Stephen weer slapen bij Fay. Ze liet hem daar liggen en sloeg weer een deken om hem heen. Nathan opperde dat ze misschien wel ruzie hadden en dat hij daar nog steeds van slag over was. Ze knikte hierdoor even. "Dat zou kunnen inderdaad.." Vertelde ze zacht. hij ging zitten en ze kroop dicht tegen hem aan op de bank.
"Alles is mogelijk, dat is juist zo lastig... ik bedoel... Stephen zegt dat hij niets meer weet, maar wat nu als hij dat wel doet, dat hij wel dingen weet, maar niet durft uit te spreken omdat hij zich daarvoor schaamt tegenover ons." Mompelde ze.