Medieval Times

Koning Stephen Lahero

Hij haalde trillend adem, hij merkte nu heel goed dat het te veel voor hem werd. De verwarring was te groot, de gevoelens waren te sterk en hij moest over zo veel dingen nadenken. 'Ik ga het niet niet negen maanden volhouden om niets met je te doen, Elvira... echt niet, zeker nu niet meer...' fluisterde hij. 'Bovendien ben ik er van overtuigd dat Nathan en Fay het nog véél regelmatiger met elkaar zullen doen,' zei hij daarna zacht. Hij liet zich achterover op de grond zakken en hij sloot zijn ogen. Ze waren niet zoals hun, maar dit kon hij niet, dit was teveel gevraagd, zeker nu. Nu hij Elvira ook nog eens leuk vond en niet alleen aantrekkelijk. 'Oké, we schrijven ze terug,' zei hij zacht.

Nathan Gerono

'Ik wil hetzelfde met Elvira,' fluisterde hij. 'Maar gaat dat wel op deze manier? Ik verlang naar jou, Fay. Als Elvira een dag niets met mij doet of weg is, dan verlang ik naar jou. Dat is toch niet goed? Als er ook maar iets gebeurt hou ik het niet meer vol. Zoals nu... als ze hier was gebleven, was ik waarschijnlijk vreemd gegaan terwijl ze gewoon in de buurt was...' fluisterde hij.

Elvira Solore

Hij ging het niet maanden volhouden om niets met haar te doen, zeker nu niet meer. "We zien het wel, in ieder geval niet nu." Vertelde ze hem nu.
"Ze gaan het niet vaker doen als jij Fay eerlijk schrijft, Stephen. Ze zal zich schuldig voelen en niet meer willen..." Vertelde ze hem zachtjes. Hij liet zich achterover vallen en ze keek hem met een glimlach aan. Ze zouden terug schrijven. "Goed zo." Sprak ze fluisterend. Zelf ging ze nu zitten met al haar spullen in haar handen.

Lieve Nathan,

Het gaat niet goed met mij... ik ben toch zwanger geworden, maar het ging fout en nu ben ik er wel vanaf, maar ik ben wel vreselijk in de war en het verwerken is moeizaam... ik hoop dat dit je niet teveel afschrikt, dat je bij me wilt blijven... Je weet hoe verschrikkelijk ik het vind dat je dit doet met Fay, het kwam dit keer echt heel erg hard aan omdat ik zo met mezelf zit op dit moment. Ik voel me echt afschuwelijk, maar Stephen doet zijn best om me op te vrolijken.
Hij is verliefd op me, dat vertelde hij aan mij, maar ik niet op hem.
Ik mis je, Nathan en het liefste zie ik je zo snel mogelijk weer, maar ik weet dat het niet kan... ik hou van je, probeer jezelf in te houden, alsjeblieft, het doet pijn...

Liefs,
Elvira


Koningin Fay Lahero

Nathan wilde hetzelfde met Elvira en hij vroeg zich af of het wel ging op deze manier. "Jawel, dat gaat lukken. Wij kunnen dit, je moet het voor haar over hebben, Nathan. Je moet je in haar verplaatsen en erover nadenken hoe jij het zou vinden als zij het deed. Je zou verschrikkelijk kwaad worden als zij deze gevoelens voor Stephen kreeg, waarom zou dat voor haar zelf anders zijn?" Sprak ze zachtjes.

Koning Stephen Lahero

'Oké,' zei hij zacht. Hij vond dit afschuwelijk, maar het moest maar. Dit was allemaal zijn eigen schuld, dat vond hij nog steeds. Elvira begon te schrijven en toen ze klaar was ademde hij diep in en pakte hij de spullen over.

Lieve Fay,

Ik weet niet eens hoe ik moet beginnen. Laat ik daarom maar gewoon bij mezelf beginnen, ik wil ontzettend graag eerlijk zijn maar het valt mij heel erg zwaar. Ik zit hier met tranen in mijn ogen deze brief te schrijven. Ik heb gevoelens voor Elvira. Ik weet niet wat het is, ik weet niet hoe het komt en misschien is het gewoon iets tijdelijks door wat er allemaal gebeurd, maar ik wil wel dat je het weet. Ik heb niets met haar gedaan, we hebben alleen maar gezoend, daarom kwam jouw brief ook enorm hard aan. Ik doe enorm mijn best om ons huwelijk in stand te houden omdat het mij heel erg veel waard is... Dan vertel jij dat je het met Nathan hebt gedaan, voor de hoeveelste keer? Ik weet dat ik het altijd geaccepteerd heb en dat ik zelf ook de fout in ga, maar het doet mij pijn. Het doet mij zo ontzettend veel pijn dat ik niet meer weet waarvoor ik dit doe. Als jij er zo mee omgaat dan weet ik niet meer wat ik moet. Moet ik voor jou gaan? Moet ik het maar gewoon laten? Het breekt mijn hart, Fay. Ik hou zo ontzettend veel van jou, maar nu weet ik het niet meer. Ik weet het allemaal niet meer.

Stephen

Zodra de brief klaar was leunde hij met zijn hoofd in zijn handen, de tranen liepen over zijn gezicht heen en hij voelde zich misselijk en gewoon afschuwelijk. Hij kwam langzaam overeind en hij liep wankelend naar het water toe.



Nathan Gerono

Er kwam een wachter binnen met twee brieven, waardoor zijn hartslag omhoog schoot. die waren voor hun. Hij pakte zijn brief aan en zijn ogen gingen vol verbazing over de regels heen, hij kon amper bevatten wat er stond. Hij kon het niet geloven en hij merkte dat hij in paniek raakte. Hij legde de brief aan de kant en hij ademde trillend in, daarna draaide hij zich om en liep hij zonder iets te zeggen weg. Hij wilde naar buiten, hij wilde naar de smederij, hij moest nadenken. Hij wilde dit niet. Het kon niet.

Elvira Solore

Ze ging zwijgend bij Stephen zitten en ze leunde tegen hem aan. Ze hield haar ogen wat gesloten en wachtte gewoon maar wat, ze wist niet wat ze moest doen nu.

Lieve Stephen,

Je laat me schrikken door je brief... ik weet dat ik je ontrouw ben geweest, meerdere malen en ik was dit keer ook heel erg bang dat het teveel voor je was, dat je inderdaad naar Elvira zou gaan en met haar verder zou willen... maar dit keer deed ik het alleen maar om mijn beste vriend bij me te houden, anders zou hij verdwenen zijn en waarschijnlijk nooit meer teruggekomen... ik deed dit ook voor Elvira. Nathan hoort hier... Het spijt me echt verschrikkelijk, misschien dit keer wel veel meer dan alle andere keren, vooral als ik jouw brief lees...
Mijn lieve, lieve Stephen... alles wat ik wil is samen met jou oud worden... bij je zijn, van je houden... Ik ben echt stapelgek op je, nog steeds. Ik hoop gewoon dat je daar je zelfvertrouwen vind. Vecht alsjeblieft voor ons huwelijk. Ik doe dat ook. Ik beloof het je. Ik mis je nu heel erg... ik wil je heel erg graag gerust stellen.

Liefs,
Fay

Elvira keek toe hoe hun vogel terug kwam, dit keer met maar één brief... ze had het wel verwacht, waarschijnlijk was Nathan gevlogen... Ze zuchtte even diep en gaf de brief aan Stephen.

Koning Stephen Lahero

Elvira kwam tegen hem aanzitten en hij zag dat de vogel terug kwam, met één brief. Hij pakte het ding van Elvira aan en hij las hem door. Hij vouwde de brief in elkaar en hij sloot zijn ogen even, daarna gaf hij hem aan Elvira. Hij wilde dat ze het doorlas, zodat ze wist wat Fay tegen hem zei. 'Het spijt mij voor je, misschien heeft hij gewoon even tijd nodig...' zei hij nu zacht tegen haar. Hij pakte haar vast en hij sloot zijn ogen, hij wist dat hij zichzelf rustig moest houden, maar alles deed hem zoveel pijn en daardoor raakte zijn hele lichaam van slag.

Elvira Solore

Stephen gaf de brief daarna aan haar en ze trilde hierdoor lichtelijk. "Ze deed haar best... hij is nu weg denk ik... wilt me nooit meer zien." Fluisterde ze schor en verdrietig. Volgens Stephen had hij misschien gewoon even tijd nodig, maar ze schudde zachtjes haar hoofd. Stephen pakte haar vast en ze kroop tegen hem aan terwijl de tranen over haar wangen gleden.

Koning Stephen Lahero

'Je weet het niet, Elvira... misschien moet hij het zich beseffen, misschien heeft hij tijd nodig om dit te laten bezinken. Dat moet ik ook nu, voor Nathan is dit ontzettend heftig en waarschijnlijk is hij zich helemaal kapot geschrokken. Als hij weg is gegaan is hij ook nog eens alleen, hij heeft tijd nodig, ik weet hoe veel hij om je geeft,' zei hij zacht tegen haar. 'Maar als ik het al zwaar heb nu, dan heeft Nathan dat zeker. Hij houdt het nog geen dag vol, waarschijnlijk raakt hij echt in paniek,' zei hij zacht. Als dat zo was, kwam hij misschien ook wel weer bij en wilde hij Elvira terug. Ze kroop tegen hem aan en hij hield haar heel stevig vast. 'Uiteindelijk komt het goed, ik weet nog niet op welke manier, maar het komt goed.' fluisterde hij. 'Kom, ik ga vis vangen, kan jij het klaarmaken?' vroeg hij nu.

Elvira Solore

Stephen begon tegen haar te praten hierover en ze knikte alleen maar een klein beetje door alles wat hij vertelde. Ze zakte weer terug in haar eigen cocon... net nu ze op begon te bloeien, kroop ze weer in zichzelf terug. Dat zou pas weer veranderen bij een brief terug van Nathan. Stephen dacht dat het allemaal wel goed kwam op welke manier dan ook. Hij ging vis maken en vroeg of zij het klaar kon maken.
"Ja, maar ik heb geen honger." Mompelde ze zachtjes.

Koning Stephen Lahero

'Dus omdat jij geen honger hebt mag ik ook niet eten?' vroeg hij nu aan haar. Hij pakte haar kin vast en hij keek haar doordringend aan. 'Je hebt mij net verteld dat wat er ook gebeurd, ik blijf niet alleen over. Jij zal er altijd zijn. Dat is andersom ook zo. Ik ben er voor je, altijd. Al zie je Nathan nooit meer. Het zal je hart breken, maar ik weet dat hij het niet zal doen. Echt niet...' zei hij tegen haar. Hij drukte zijn lippen kort op die van haar, het viel hem zwaar om zich in te houden. Toen hij opeens wat hoorde keek hij op. Er kwam een vogel aan en daardoor keek hij even naar Elvira. 'Zie je wel,' zei hij zacht.

Elvira,

Ik weet niet meer wat ik moet schrijven. Ik vind het heel erg voor je en ik ben helemaal in de war hierdoor. Ik had het niet verwacht en ik ben... ik ben gewoon bang, geloof ik. Ik kan dit niet, je weet net zo goed als ik dat ik het niet kan. Ik hou van je, Elvira... maar ik weet niet hoe dit gaat en ik weet niet wat ik moet doen. Fay is waarschijnlijk ook helemaal klaar met mij nu en ik kan toch niet bij haar in de buurt zijn. Ik weet het niet meer, ik word helemaal gek hier.

Nathan

Elvira Solore

"Jawel, ik wil het klaarmaken." Sprak ze zacht tegen hem terug. Hij pakte haar kin en sprak tegen haar. Hij zou er ook altijd voor haar zijn, hij stond altijd voor haar klaar al zag ze Nathan nooit meer, hij wist dat hij dat niet zou doen. Ze voelde kort zijn lippen op de haren en toen ineens kwam er een brief. Nathan. ij vond het echt heel erg en was hierdoor compleet in de war.

Lieve Nathan,

Ik ook... ik ben heel bang en heel erg in de war. Ik mis je heel erg, ik wil graag bij je zijn. Alsjeblieft... probeer sterk te zijn voor mij, help me hiermee, ik kan dit niet zonder jou. Het doet pijn... alles voelt vreselijk en ik... ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Het liefste zou ik je willen vragen om naar me toe te komen... maar dat kan ik echt niet van je vragen.
Ik weet dat je het kan, je moet het alleen willen en sterk blijven, je kunt dit wel, echt... Ik heb vertrouwen in je.
Fay is nooit klaar met je, dat weet je toch? Ze helpt je.

Liefs,
Elvira

"Oké, ik wil misschien wel wat eten." Zei ze nadat ze haar brief had weggestuurd en ze keek Stephen even aan.

Koning Stephen Lahero

Ze wilde het wel klaarmaken en zodra ze uitgeschreven was keek hij weer op naar haar. Hij had ondertussen een vis gevangen en hij glimlachte even naar haar. 'En? Is het net zo erg als je verwacht had?' vroeg hij haar nu. Waarschijnlijk had ze echt gedacht dat ze Nathan nooit meer zou zien. Hij wist hoe veel de man van haar hield, maar hij wist ook hoe Nathan was. Dat was een lastige combinatie.

Nathan Gerono

Hij was compleet in de war. Hij liep maar wat heen in de smederij, maar hij bleef zich zo onrustig voelen. Hij kon dit niet, hij was hier niet goed in. Hij kreeg een brief terug van Elvira en hij ademde trillend in.

Lieve Elvira,

Ik wil het kunnen, maar ik zou het onmogelijk kunnen doen. Als je het mij zou vragen zou ik zeggen dat ik niet kan komen. Het gaat niet, ik ben te erg in de war en te erg overstuur. Je kunt het beter zonder mij dan met mij. Ik ben niets waard nu, helemaal niets. Ik wil het ontzettend graag en ik heb de afgelopen dagen zo hard geprobeerd om alleen maar aan jou te denken, om niet weg te lopen van alles, maar ik kan het niet. Al na een paar dagen word ik gek van alles en iedereen en ik weet dat jouw vertrouwen onterecht is. Ik kan het niet. Ik zal je nooit trouw kunnen blijven en ik zal je niet kunnen steunen, hoe graag ik het ook wil.
Nathan.

Elvira Solore

Toen ze weer een brief terug kreeg van Nathan slikte ze even en sloot ze haar ogen. "Ja, het is net zo erg... misschien nog wel erger..." Mompelde ze zachtjes. Ze gaf Stephen de brief aan. "Kijk maar, ik weet echt niet wat ik hier nu mee aan moet... Het is alsof hij het gewoon niet voor me over heeft, maar ik weet ook dat hij het er gewoon moeilijk mee heeft." Zuchtte ze zacht.

Koning Stephen Lahero

Hij pakte de brief van haar aan en hij las het door. Nathan liet precies zien waarin Stephen en hij zo verschillend waren. Stephen zou er niet eens aan kunnen denken om haar zo te laten stikken, terwijl Nathan waarschijnlijk alles deed om dat niet te doen. Ze waren gewoon heel anders. 'Hij heeft het er ook gewoon heel moeilijk in, maar hij laat duidelijk merken dat hij je niet zomaar laat stikken. Ik zou het voor nu laten... je kan nu niets doen en hij ook niet, het heeft totaal geen zin om je daar druk over te maken. Ik zou nu ook naar Fay willen om met haar te praten over hoe we nu ooit verder moeten, maar dat gaat niet. Dat komt allemaal wel, maar eerst moeten we voor onszelf zorgen, want dat is al moeilijk genoeg,' zei hij zacht tegen haar.

Elvira Solore

Stephen las het door en gaf aan dat Nathan het er ook moeilijk mee had en dat hij zijn best deed om haar niet te laten stikken. Ze moest het laten. Ze kon er nu niets aan doen en ze knikte een beetje. Ze moest zich er inderdaad niet druk over maken, maar ze deed dat wel, dat deed ze altijd. Stephen vond dat ze eerst voor zichzelf moeten zorgen en daardoor knikte ze een beetje.
"Ik weet het, maar ik vind het moeilijk..." Mompelde ze. "Fay stelt jou tenminste gerust."

Koning Stephen Lahero

'Dat is waar... Maar Nathan is heel anders. die raakt in paniek en weet niet wat hij moet doen. Ik hoop dat hij naar Fay gaat en met haar praat, dan komt hij wel wat tot rust. We kunnen nu niet meer doen dan hopen, we zijn allebei heel eerlijk geweest en dat is het enige wat ik kan...' Zei hij zacht tegen haar. Hij streek langs haar wang en hij ademde in. ' Je hebt het heel goed gedaan en ik ben enorm trots op je...' Fluisterde hij.

Elvira Solore

Nathan was heel anders en daardoor knikte ze even, ja, dat wist ze. Hij was compleet anders dan iedereen die ze kende en daarom vond ze hem ook eigenlijk zo leuk. Ze konden niets meer doen dan hopen dat hij met Fay zou praten, dan kwam hij wel wat tot rust. Hierdoor knikte ze alleen maar weer. Hij vertelde haar dat ze het goed had gedaan en dat hij trots was.
"Waarom? Ik heb niet echt wat gedaan... ik moet juist trots op jou zijn, jij deed het heel goed." Vertelde ze hem zacht.



Koningin Fay Lahero

Door de brief van Stephen wilde ze het echt beter doen, ze wilde het bewijzen dat ze dit allemaal kon en dat hij met een gerust hart naar haar kon terugkeren. Ze was bezig met alles opruimen en schoonmaken. Iets wat al veel eerder had moeten gebeuren in de werkkamer, irrelevante dingen gooide ze weg en zo werd de stoffige en bedompte werkkamer steeds lichter en fijner om in te werken.

Koning Stephen Lahero

'Nee, jij hebt heel erg veel gedaan... kijk nou, je praat weer met mij, je spreekt je gevoel uit... daar ben ik vreselijk trots op.' zei hij zacht. Hij glimlachte naar haar en daarna keek hij even in het water. Het was nog wat onrustig en hij wist dat het kwam omdat hij zich niet goed voelde. Hij deed zijn best om het te negeren, maar vandaag was weer veel te intensief geweest, veel te heftig. Hij ademde diep in, maar hij zag het water onrustiger worden en daardoor sloot hij zijn ogen. 'Ik voel mij niet zo goed,' mompelde hij zacht.

Nathan Gerono

Hij was echt helemaal in paniek geraakt, maar nu was zijn lichaam wel weer rustig, alleen in zijn hoofd ging het heftig tekeer. Hij wist niet wat hij nu moest doen, hij wist niet hoe hij hier mee om moest gaan en hij raakte enorm in de war. Daarom was hij terug gegaan, de enige die hij vertrouwde en die hem kon helpen was Fay. Hij kende niet eens echt andere mensen, hij had helemaal geen vrienden, niets. Hij ging de werkkamer in en hij keek naar Fay, hij ademde trillend in. 'Ik weet niet wat ik moet doen,' zei hij heel zacht en wanhopig.

Carmen Samira

Ze liep rond door de tuinen van Black Castle, een paar minuten geleden had ze met Leroy gesproken. Hij had haar hulp gevraagd, omdat het allemaal niet zo goed ging. Carmen had in eerste instantie gedacht dat het om Leroy zelf ging, want hij zag er niet zo goed uit. Hij leek weer afgevallen te zijn en het was duidelijk dat hij afwezig was, daarom had ze zich zorgen gemaakt, ze was bang geweest dat hij weer was zoals vroeger, maar uit zijn vraag bleek dat het niet zo was. Daar was ze ergens blij mee, maar dit was ook niet goed. Het ging niet goed met Jay. Carmen wist dat het al een tijd slecht ging met Jay en Esmeralda, eigenlijk sinds Killian overleden was. Dat was ook wel te begrijpen, maar nu leek het helemaal bergafwaarts te gaan. Ze vond het heel erg, want Jay en Esmeralda hielden zo veel van elkaar en nu leek het hun uit elkaar te drijven. Daarom had Leroy gevraagd of ze vanavond een oogje in het zeil wilde houden bij Jay, omdat hij nogal eens dronken terug kwam van Kenzo. Ze had Jay een tijdje terug zien vertrekken en daarom bleef ze daar nu maar een beetje in de buurt. Misschien kon ze wel met hem praten als hij weer terug ging naar het kasteel. Het was diep in de nacht toen hij eindelijk het huis uit kwam. Er waren ontzettend veel mensen, mooie vrouwen en Jay was duidelijk helemaal dronken. Ze liet hem een stukje lopen, maar op deze manier zou hij nooit het kasteel halen, dus ging ze naar hem toe. ‘Jay,’ sprak ze zacht, hij keek wat wazig op. ‘Ah, Carmen, wat leuk om jou hier te treffen,’ sprak hij, al was het moeilijk te verstaan. ‘Kom, ik neem je mee,’ zei ze tegen hem, terwijl ze hem ondersteunde en terug liep naar het kasteel. Jay werkte niet echt mee en vlak bij het kasteel werd hij echt agressief en liet ze hem daarom maar los. ‘Weet je, Carmen… jij bent echt een lekker wijf…’ zei hij tegen haar, waardoor ze langzaam inademde. Daarna haalde hij opeens keihard uit en klapte ze naar achteren. Ze kwam met een flinke klap op de grond en ze voelde bloed langs haar nek naar beneden lopen, Jay dook direct bovenop haar en ze haalde trillend adem. Ze probeerde hem van haar af te duwen, maar dat viel nog niet echt mee. Jay was sterk, enorm getraind en een stuk groter.

Mag ik, alsjeblieft? Met Devlyn?

Devlyn Stratton

Devlyn had nachtdienst vandaag. Hij moest de rondom de kasteelmuren alles in de gaten houden door rondes te lopen. Zo was hij ook nu een ronde aan het lopen. Enigszins op zijn gemak, maar wel alert en klaar om in actie te komen. Zo hoorde hij na een tijdje onrustige geluiden. Hij liep er op af en zag al snel twee gedaantes op de grond. Ze leken een soort van te worstelen, maar hoe dichterbij hij kwam, hoe beter hij zag dat de twee uit elkaar moesten. Doordat het donker was, kon hij de mensen zelf niet goed herkennen, maar hij twijfelde geen seconde meer. Hij versnelde zijn passen, greep de kraag van Jake vast en trok die met flinke kracht naar achteren toe. Hij drukte hem gelijk weer tegen de grond aan, met een arm op zijn rug gedraaid.

Carmen Samira

Opeens werd ze geholpen, al zag ze niet door wie dat was. Zodra ze los kwam schoot ze omhoog en pakte ze de gast die te hulp schoot vast. 'Dat zou ik niet doen, dat zal hij je niet in dank afnemen...' zei ze tegen hem. Ze schraapte haar keel even, ze was nogal geschrokken en ze voelde het bloed over haar nek heen lopen. 'Je loopt naar Leroy of Lolita toe, neemt ze mee hier naar toe en verder spreek je met niemand en heb je niets gezien, oké?' vroeg ze nu duidelijk aan hem.

Devlyn Stratton
Hij werd nu zelf vastgepakt, waardoor hij opstond en zich naar de vrouw draaide, die hij nu wel leek te herkennen als zijn tante. Of het licht van de maan en fakkels moesten zijn ogen voor de gek houden. Carmen gaf aan dat het hem niet in dank afgenomen zou worden, waardoor hij even om keek naar de man die hij weggetrokken en tegen de grond gedrukt had. Nu zag hij wie hij het was. Toen Carmen haar keel schraapte en vertelde dat hij Leroy of Lolita moest meenemen. Hij knikte even. 'Ik zal ze snel halen.' zei hij er gelijk bij. Daarna draaide hij zich om en rende gelijk het kasteel binnen. Aangezien het zo laat was, rende hij meteen naar de gang met slaapkamers. Daar bonkte hij op de slaapkamerdeur van Leroy en Lolita. 'Carmen en Jake hebben een probleem buiten.' vertelde hij gelijk na het bonken.

Carmen Samira

Jay was niet blij, dat was heel erg duidelijk. Hij was kwaad, hij probeerde haar te slaan en af en toe was het raak, maar na een tijdje wist ze hem op de grond te houden en ademde ze trillend in. Nu wist ze ook waarom Leroy haar had gevraagd hem te volgen, maar zou Leroy weten dat het zo erg was? Waarschijnlijk niet. Jay kon zo niet normaal functioneren, wist Esmeralda dit? Ze keek even op, Jay bleef nu redelijk stil liggen, maar ze kon hem nooit lang hier houden.

Leroy Fullbright

Het was diep in de nacht en hij lag eigenlijk gewoon te slapen toen er opeens heel erg veel herrie door het De woorden drongen langzaam tot hem door en hij ademde diep in. 'Lolita...' zei hij zacht, zijn stem klonk schor en hij had even tijd nodig om wat meer wakker te worden. 'We komen er aan,' riep hij daarna, al had hij geen idee wie er bij de deur stond. Hij kwam uit bed en hij trok gehaast wat kleding aan.

Elvira Solore

Hij was echt trots want ze had vreselijk veel gedaan vond hij. Ze glimlachte wat waterig en merkte dat het niet ging met Stephen. “Je hebt je ook veel te druk gemaakt…” Mompelde ze zachtjes tegen hem… Ze keek hem eventjes doordringend aan. “Ga maar lekker slapen, ik ben ook moe…” Fluisterde ze zachtjes en ze streek even langs zijn wang.


Koningin Fay Lahero

Na een tijdje kwam Nathan weer terug, hij kwam binnen en keek naar haar. Hij wist niet wat hij moest doen. “Ik weet het ook niet zo goed meer, Nathan…” Fluisterde ze. “Maar we moeten Elvira en Stephen respecteren en het niet meer doen.” Dat was het enige wat ze zeker wist en daardoor vertelde ze dat ook aan Nathan.


Koningin Esmeralda Fullbright

Wanneer Jay in de nacht weg was, kon ze nooit slapen, ze had dat nog nooit toegegeven dat ze zich zoveel zorgen maakte om Jay, ze leefde gewoon compleet langs hem heen, vaak sliep hij niet eens bij haar en ze voelde zich eenzaam en alleen. Ze wist dat ze een keer moesten gaan praten samen, het werd tijd, dit kon niet langer dit moest veranderen. Ze stond midden in de nacht voor het raam tot ze rumoer hoorde. Heel duidelijk kon ze de dronken stem van Jay onderscheiden van de rest…. Ze trok een badjas aan en rende op haar blote voeten naar beneden. Wanneer ze aankwam, zag ze dat hij Carmen duidelijk geslagen had.
“Jay.” Sprak ze met een doordringende stem en ze kwam dichterbij.

Lolita Fullbright

Ze sliep heerlijk tegen Leroy aan en na een tijdje werd ze wakker door Leroy. Ze kreunde zacht, mompelde dat het midden in de nacht was en dat ze echt niet wakker ging worden voor seks. Daarna draaide ze zich weer om en probeerde verder te slapen. Opeens merkte ze dat Leroy uit bed kwam en ze opende haar ogen. "Wat is er eigenlijk aan de hand?" Vroeg ze nu zachtjes en ze ging langzaam rechtop zitten.

Koning Stephen Lahero

Ze zei dat hij zich te druk had gemaakt, hij moest gaan slapen, ze was zelf ook moe. Ze streek langs zijn wang en hij haalde diep adem. 'Je wilt nu zeker niet meer tegen mij aanliggen?' vroeg hij zacht aan haar. Hij vond het juist wel fijn, het gaf hem een veilig en rustig gevoel en als hij dan in paniek wakker werd, was hij tenminste niet alleen ,dan was er meteen iemand in de buurt. Hij legde zijn hand op haar hand en daarna legde hij zijn hoofd tegen haar aan, hij was echt helemaal kapot. Zijn hoofd bonkte zelfs weer.

Nathan Gerono

Door wat ze zei kneep hij zijn ogen dicht. 'Waarom zeg je dat nou? Doe je het om het mij nog moeilijker te maken?' schreeuwde hij nu. Hij was zo ontzettend in de war dat hij totaal niet door had hoe hij reageerde. Hij greep haar vast en hij keek haar doordringend aan. 'Weet je hoe ontzettend vervelend jij kunt zijn... het ene moment doe je het elke dag met mij om mij hier te houden en daarna wil je het nooit meer doen. Wat moet ik hier mee? Wat moet ik nu?' vroeg hij, zijn stem trilde van emotie.

Koning Jay Fullbright

Pas toen hij de stem van Esmeralda hoorde kwam hij een beetje overeind. 'Ga toch naar bed...' mompelde hij, kortaf. Ze kwam dichterbij en hij zag Carmen op afstand staan, hij keek haar even kort doordringend aan en daarna ging zijn blik naar Esmeralda. 'Ga slapen, het interesseert je allemaal toch niet,' gromde hij daarna. 'Jay, kalm nou, dit is nergens voor nodig.. gewoon even rustig...' zei Carmen, waardoor hij zijn hoofd schudde. 'Denk je dat jij iets kunt doen? Vergeet het maar...' gromde hij naar haar.

Leroy Fullbright

Door haar reactie zuchtte hij een beetje, daarna wilde ze toch weten wat er aan de hand was. 'Ik maakte je niet wakker voor seks, dat had ik wel anders gedaan,' zei hij tegen haar. 'Er is iets met Jay en Carmen... ik heb haar vanmiddag gevraagd of ze hem wilde volgen, om te kijken hoe het met hem gaat... hoe slecht het met hem gaat, eigenlijk... nu is er iets,' zei hij wat gehaast tegen haar. 'Kom je met mij mee of niet?' vroeg hij daarna.