Medieval Times

Elvira Solore

"Dat is niet nodig, hij behandelt je toch niet als zijn zoon? Hij heeft geen respect voor je, waarom zou je dan wel respect voor hem moeten tonen? Dat snap ik echt niet, Stephen." Klonk haar stem bijdehand en tegendraads. Hij trilde toen ze begon aan zijn blouse, ze keek hem even doordringend aan. Hij wilde het niet en pakte haar handen vast.
"Sst... ik help alleen, het is niets ergs. Ik doe dit alleen maar zodat jij vannacht lekker kan slapen. Begrijp je? Het is niet nodig om gespannen te zijn, bovendien heb je al je krachten nodig, dat weet je, je wilt niet nog zo'n aanval."

Koning Stephen Lahero

'Ik heb geen respect voor hem,' mompelde hij zwak. Hij had geen respect voor Lucius, maar toch wilde hij altijd laten zien dat hij niet zwak was. Dat hij wel iets waard was. Hij gaf om zijn vader, hij wist ook niet hoe het nog kon, maar het bleef wel zijn vader, wat hij ook deed. Door wat ze zei liet hij haar handen weer los. Hij kon amper nog rechtop blijven zitten en hij leunde zelfs een beetje tegen haar aan. Ze had gelijk, hij had zijn krachten nodig en op dit moment lukte het hem niet en moest hij rusten. Hij moest zich er maar bij neer leggen.

Elvira Solore

"Jawel, dat heb je wel, je denkt aan zijn mening, je wilt rekening met hem houden en wilt dat hij goed over je denkt." Fluisterde ze zachtjes. "Jij respecteert iedereen, Stephen, jij hebt sympathie, Lucius niet." Gaf ze zacht aan. Hij liet haar handen weer los en ze voelde hoe hij tegen haar aanleunde.
"Goed zo... maak je niet druk, het komt goed... ik help je alleen." Fluisterde ze weer en ze trok al zijn kleding uit, ze sloeg het dekbed wat terug en liet hem liggen in het bed. Daarna stopte ze hem in. "Slaap lekker, Stephen, maak je niet druk..." Sprak ze zachtjes. Daarna trok ze haar eigen kleding uit en wat nachtkleding aan. Zo kroop ze naast hem in het bed.

Koning Stephen Lahero

Hij reageerde niet echt meer op haar, al dacht hij natuurlijk wel over haar woorden na. Ze zei dat het goed kwam, ze hielp hem alleen. Het voelde anders, het voelde alsof het helemaal niet goed kwam, maar hij wist dat hij vol moest houden, dat was heel erg belangrijk. Ze liet hem liggen en daarna voelde hij de warme dekens over zijn ijskoude lichaam heen. Hij had het echt heel erg koud, zijn lichaam werd alleen nog maar kouder doordat hij zich niet goed voelde. het was geen goed teken. Hij moest lekker slapen en zich niet druk maken. Hij sloot zijn ogen en hij voelde dat ze in het bed kwam liggen, waardoor hij haar weer even aankeek.

Elvira Solore

Hij keek haar even aan en ze voelde de kou onder de dekens. Ze pakte hem stevig vast en wreef zachtjes over zijn arm heen. Zachtjes begon ze te praten tegen hem, gewoon zomaar, over zichzelf, over haar avonturen wat ze allemaal gedaan had en beleefd, ze wilde dat hij ontspande en dat kon alleen als hij rustig zou luisteren naar haar en zich niet druk zou maken over zichzelf.

Koning Stephen Lahero

Elvira pakte hem vast, hij voelde haar zachte aanraking en daarna begon ze te vertellen. Hij luisterde naar haar, hij werd meegenomen in haar verhalen en langzaam maar zeker ontspande hij. Hij sloot zijn ogen, hij bleef dicht tegen haar aanliggen, maar nu was dat niet eens meer iets dat voor spanning zorgde, nu was hij afgeleid door haar gepraat en dat hield hem rustig. Zo rustig dat hij na een tijdje tegen haar aan in slaap zakte. Hij had het ook echt keihard nodig, dus het was maar goed ook. Hij was helemaal kapot en als hij morgen moest werken had hij zijn energie echt heel erg hard nodig, vooral omdat het hem nog zo zwaar viel.

Elvira Solore

Hij bleef tegen haar aanliggen en na een tijdje viel hij toch echt in slaap. Hij was ontspannen en rustig, wanneer ze er zeker van was dat hij echt sliep, sloot ze ook haar ogen en sliep ze, dicht tegen hem aan. Ze had nu dus wel gemerkt dat haar verhalen hem lieten ontspannen, hij moest zich ergens anders op concentreren als hij het moeilijk had, dan ging het best goed.

Koning Stephen Lahero

Heel vroeg in de ochtend werd hij weer wakker, hij wist niet eens echt waarom. Hij lag nog steeds helemaal tegen Elvira aan, ze lag in zijn armen en het leek alsof ze elkaar aardig vast hadden gehouden. Dat liet hem zwak glimlachen, het was haar wel gelukt. Ze had hem rustig gekregen en dat was eigenlijk een wonder. Hij was haar enorm dankbaar. Hij bleef stil liggen, hij wilde haar nog niet wakker maken, daarom sloot hij ook zijn ogen weer, een beetje rusten kon geen kwaad en de zon kwam nog niet eens op. Hij voelde zich nog steeds wat slap en zwakjes, het draaierige gevoel was er zelfs als hij in bed lag.

Elvira Solore

Ze werd wel wat later wakker dan Stephen en op dit moment liet ze ook nog niet merken dat ze wakker was, ze voelde zich vreselijk schuldig... die nacht had ze heerlijk geslapen, beter zelfs dan de laatste tijd met Nathan... Stephen gaf haar een veel veiliger gevoel en ze haatte het, zo hoorde het niet te zijn... Het hoorde niet fijn te voelen met Stephen. Ze had de hele nacht wakker moeten liggen, maar het was gewoon niet gebeurd, het voelde gewoon echt fijn.

Koning Stephen Lahero

Hij haalde langzaam adem, de zon begon op te komen en dat was een teken dat ze zo naar Lucius moesten gaan. Daardoor draaide hij zich voorzichtig iets naar Elvira toe en hij pakte zacht haar hand vast. 'Elvira... we moeten ons klaar maken...' zei hij zacht. Hij liet haar langzaam los, hij rekte zijn spieren een beetje uit en hij glimlachte zwakjes. Hij wist nog niet echt wat hij hier allemaal van moest vinden, maar hij moest toegeven dat hij goed had geslapen. Hij had het heel hard nodig gehad, maar hij had echt goed geslapen.

Elvira Solore

Stephen pakte na een tijdje haar hand vast en zei dat ze zich klaar moesten maken. Hierdoor opende ze haar ogen en glimlachte ze wat naar hem. "Oké, is goed." Zei ze zachtjes. Ze stapte voorzichtig en wat stijf het bed uit. Ze knakte wat gewrichten in haar schouders en nek, alles was beurs en voelde zwaar. Langzaam liep ze naar de badkamer toe en daar kleedde ze zich weer voorzichtig aan. Daarna begon ze wat lenigheidsoefeningen te doen om al haar spieren weer los te kunnen werken.

Koning Stephen Lahero

Ze ging uit bed en verdween de badkamer in, hij trok zijn kleding aan. Hij voelde zich een stuk beter dan gisterenavond, maar nog steeds was het een beetje een vervelend gevoel. Hij was moe, terwijl hij eigenlijk wel heel erg goed had geslapen. Zijn lichaam had het dus gewoon nog heel erg zwaar, dat bleek nu wel heel duidelijk. Daar baalde hij heel erg van en hij hoopte dat hij zich snel zou herstellen. Toen hij zich helemaal netjes aangekleed had zorgde hij ervoor dat zijn haar ook normaal zat en pakte hij zijn spullen. 'Ben je er klaar voor? Dan kunnen we even snel wat eten...'

Elvira Solore

Stephen was ook klaar wanneer zij klaar was met haar rek en strek oefeningen. Hij stelde voor om eerst nog even snel te eten en ze knikte even. "Ja, lekker, dan hoeven we tenminste niet met een lege maag hard aan het werk te gaan." Glimlachte ze hem nu toe. Ze pakte zijn hand zachtjes vast. "Denk aan onze regels he." Plaagde ze hem en ze liep met hem de deur uit.

Koning Stephen Lahero

'Precies,' zei hij zacht. Ze pakte zijn hand vast en daardoor ademde hij diep in. 'Ik weet het,' zei hij zacht tegen haar. Hij kneep zachtjes in haar hand en daarna liep hij met haar naar de eetzaal. Het ging nu wel. Hij begreep de regels en hij begreep dat dit nodig was, daarom accepteerde hij het ook. Het was nu een stuk makkelijker. Hij liep met haar de eetzaal binnen en hij zag dat Lucius er niet was, die was vast met andere zaken bezig of aan het werk. Hij hoopte het. Hij ging zitten en hij liet de hand van Elvira los, daarna pakte hij wat te eten.

Elvira Solore

Ze waren alleen in de eetzaal, er was verder helemaal niemand. Stephen ging zitten en liet haar hand los. Zelf ging ze ook zitten en keek naar het eten op tafel, zoekend naar wat ze zou willen. Na een tijdje had ze wat besloten en ze pakte het eten en legde het op haar bord, daarna begon ze smakelijk van alles te eten.

Koning Stephen Lahero

Hij at nog steeds niet echt veel, hij had gewoon geen honger, door dat vage gevoel van misselijkheid. Hij wilde het ook niet uitproberen, daarom at hij maar niet te veel, hij wilde niet nog misselijker worden, dat zou niet echt fijn zijn. Zodra hij klaar was keek hij op naar Elvira. 'Kom, we gaan,' zei hij zacht. Hij wilde niet dat Lucius kwaad werd omdat ze te laat waren. Hij pakte haar hand weer vast en hij glimlachte een beetje naar haar. Hij wist niet wat ze precies moesten doen, maar hij hoopte dat het beter ging dan de vorige keren dat hij geprobeerd had te werken.

Elvira Solore

Hij bleek nog steeds niet veel honger te hebben, daar wilde ze toch verandering in krijgen, wanneer hij zich beter zou voelen, ging hij vast ook beter eten. Hij was al heel erg gauw klaar en hij wilde al gaan, ze propte nog even gauw wat in haar mond en knikte even. Ze slikte alles even door en liep met hem mee. Ze hield zijn hand stevig vast en klopte aan bij Lucius. ze veegde nog even langs haar mond zodat ze er wel schoon en goed uitzag.

Koning Stephen Lahero

Ze kwam met hem mee en zodra hij hoorde dat ze naar binnen mochten opende hij de deur en deed hij dat ook. Lucius zat al te werken. Hij keek kort op en maakte zijn werk af, daarna kwam hij overeind. 'Neem het maar over, ik moet andere dingen doen vandaag,' zei hij kort, daarna vertrok hij al. Stephen staarde zijn vader even na. 'Waar is hij in godsnaam mee bezig...' mompelde hij. Hij begreep er niets van, maar hij kwam waarschijnlijk ook niet zo bijzonder veel te weten. Hij liet Elvira weer los en hij ging achter het bureau zitten. Hij pakte een brief op en hij las het door. Het ging wel. Hij kon een enkele brief makkelijk lezen, maar wat als hij meer moest doornemen?

Elvira Solore

"Prima." Zei ze met een knikje tegen Lucius toen hij aangaf dat ze het over moesten nemen. Stephen was verbaasd en wanneer Lucius weg was vroeg hij mompelend waar Lucius in godsnaam mee bezig was. Hierdoor grinnikte ze even zachtjes.
"Misschien gaat hij wel wat heel romantisch plannen voor Aurora? Ik hoorde dat zij ook nog van niets wist." Grinnikte ze. "Dat zou ik wel echt mooi vinden hoor, dat hij zou laten zien dat hij een hart heeft." Grijnsde ze. Ze werd losgelaten en daarna installeerde ze zich op een stoel en begon ze te werken.

Koning Stephen Lahero

'Dat zou mij uiterst verbazen, maar dit gedrag begrijp ik ook niet. Ze verdient het in ieder geval enorm, dus ik hoop het wel.' zei hij tegen haar. Ze ging op een stoel zitten en ze zei dat ze het wel echt mooi zou vinden. 'Oh, jij houdt daar dus wel van?' vroeg hij plagend aan haar. Ze begon te werken en daardoor concentreerde hij zich ook maar, het ging een tijdje goed, maar daarna merkte hij dat de letters voor zijn ogen begonnen te dansen. Hij probeerde het te negeren en hij nam een slokje water, maar het bleef. Het trok niet weg en hij sloot zijn ogen om het gevoel tegen te gaan.

Elvira Solore

Het zou Stephen verbazen als zij gelijk had, zijn moeder verdiende het wel enorm vond hij. "Ja, daarom hoop ik daar ook op voor haar." Glimlachte Elvira hem toe. Hij plaagde haar toen hij vroeg of zij daar ook wel van hield. "Elke vrouw toch? Ik geloof niet dat Fay het niets vind. Die vind het vast net zo geweldig." Glimlachte Elvira naar hem. Ze bleef hard doorwerken, maar merkte na een tijdje dat Stephen het niet echt meer aankon. "Sta even op, ga wat anders doen, ik red me wel, je moet jezelf niet teveel pushen." Vertelde ze hem zacht en bezorgd.

Koning Stephen Lahero

'Ja, die vind het ook geweldig. Is dat bij elke vrouw zo? Ik weet niet of ik zelf wel echt romantisch ben. Volgens mij een beetje,' zei hij glimlachend tegen haar. Toen ze doorhad dat het niet echt goed met hem ging zei ze bezorgd dat hij even iets anders moest doen. Hij knikte langzaam, misschien had ze wel gelijk. Hij kwam langzaam overeind, maar opnieuw stond hij te draaien op zijn benen. Hij probeerde zich nog vast te grijpen aan het bureau, maar het duurde maar een seconde voor hij met een harde klap op de grond neer kwam.

Elvira Solore

Hij gaf aan dat Fay het ook geweldig vond en vroeg of elke vrouw dat had. "Ja, ik denk het wel. Ik denk dat iedereen het heerlijk vind om eens een keer goed verrast te worden. Jij vond het toch ook fantastisch toen Fay de bruiloft gepland had?" Glimlachte ze. Hij ging wat anders doen en kwam overeind, zij richtte zich weer op haar papieren en schrok door de klap. Ze kwam meteen overeind en knielde bij Stephen neer. Ze streek even zachtjes langs zijn wang en begon fluisterend tegen hem te praten.

Koning Stephen Lahero

Hij was heel kort van de wereld, tot hij een aanraking op zijn gezicht voelde. Daardoor opende hij trillend zijn ogen, hij keek in het gezicht van Elvira. Ze sprak tegen hem, de woorden drongen niet tot hem door,maar het kalmeerde hem wel, waardoor hij langzaam iets rustiger werd. Hij was nog steeds enorm draaierig en misselijk, daarom besloot hij om nog maar heel even te blijven liggen. Hij sloot zijn ogen weer en hij had niet echt door dat hij daardoor weer wat meer wegzakte.

Elvira Solore

Hij opende zijn ogen even en keek haar even aan. Hij werd rustiger. "Blijf liggen, blijf liggen, Stephen..." Fluisterde ze zachtjes tegen hem. Ze streek langs zijn wang en bleef geduldig bij hem zitten. Dit was echt helemaal niet goed en ze wist gewoon niet wat ze ermee moest doen. Ze vond het heel beangstigend, echt heel beangstigend. Hij moest wel weer beter worden, dat moest gewoon... Dit verdiende hij niet.