Medieval Times

Elvira Solore

"Dat komt omdat je ziek bent, maar je word wel weer beter." Sprak ze zachtjes tegen hem terug en ze ging iets dichter tegen hem aanlopen. "Maak je geen zorgen... je moet het langzaam opbouwen, dan red je het wel." Fluisterde ze hem toe. Ze haalde haar hand even langs haar voorhoofd, de hoofdpijn bleef wel een beetje, maar wel een stuk doffer dan in de slaapkamer. Ze maakte zich van binnen gewoon ontzettend druk om alles.


Koningin Fay Lahero

"Nathan... ik maak me zorgen... we hebben nu al een paar dagen helemaal niets meer van ze gehoord... moeten we een brief sturen?" Vroeg ze nu aan hem, ze liepen samen door de tuin heen, daar had ze nu tenminste tijd voor, nu hij haar kon helpen met het werk.

Koning Stephen Lahero

Het kwam omdat hij ziek was, maar hij werd wel weer beter. Ze kwam wat dichterbij en hij sloeg zijn arm daardoor losjes om haar middel heen. Het voelde gewoon zo goed. 'Ik hoop het... het is gewoon... als ik het werk niet meer kan, dan ben ik eigenlijk nutteloos...' zei hij zacht. Dat was waarom hij zich er zo veel zorgen om maakte. Wat moest hij dan? Wie moest dan alles doen? Hij zag dat ze haar hand langs haar voorhoofd haalde en daardoor stopte hij haar en drukte hij zacht zijn koude lippen op haar hoofd. 'Het komt wel goed... probeer gewoon een klein beetje te ontspannen en te genieten van de natuur...' fluisterde hij.

Nathan Gerono

'Ik weet het niet...' zei hij zacht. Hij maakte zich ook zorgen, heel erg veel. Maar ze zouden niet voor niets helemaal niks van zich laten weten, daar zat vast iets achter. Was het dan wel goed om zelf een brief te sturen? 'Ik twijfel er over,' zei hij dus ook eerlijk tegen haar. 'Wat nou als het bijvoorbeeld niet kan door Lucius? Wat als er iets aan de hand is... dan is er een logische verklaring voor en is het niet nodig wat wij iets sturen..'

Elvira Solore

Ze voelde zijn arm om haar middel heen en ze pakte hem nu ook zachtjes vast. Hij hoopte het, het was gewoon dat hij nutteloos was als hij het werk niet meer kon doen. "Hé, helemaal niet... je bent hartstikke goed in het helpen van mensen, dan kan je misschien het papier werk niet meer doen, maar de rest nog wel, dat kan je nu ook." Vertelde ze hem nu nadrukkelijk. Hij stopte haar en drukte een kus op haar voorhoofd. Het kwam allemaal wel weer goed, ze moest ontspannen en genieten van de natuur. Hierdoor knikte ze een klein beetje. Ja, daar had hij eigenlijk wel gelijk in. Maar dat ging haar nog niet echt heel erg goed af tot nu toe.


Koningin Fay Lahero

Nathan wist het ook niet. Hij twijfelde erover en wat nu als het niet kon door Lucius, dat er wat aan de hand was, dan was het een logische verklaring.
"Ja, dat weet ik wel, maar ze waren er zo positief over... ik moet echt een brief sturen, als ze dan niets terug sturen, dan ligt het inderdaad aan Lucius, maar we moeten sowieso vertellen wat we hebben gedaan..." Sprak ze zacht tegen Nathan.

Koning Stephen Lahero

Ze vond hem niet nutteloos, hij was hartstikke goed in het helpen van mensen. Dat viel ontzettend tegen, hij kon Elvira niet echt helpen, hij kon zichzelf totaal niet helpen en het leek allemaal steeds slechter te gaan. Ze knikte een beetje op wat hij zei, daardoor streek hij langs haar wang. 'Kom, we gaan een mooie plek opzoeken en zorgen dat we daar kunnen blijven.. als het bevalt kunnen we misschien zelfs hier blijven tot wij terug moeten naar Lucius,' zei hij zacht tegen haar. Als ze zag dat ze dit kon en dat het beter voelde, zou ze waarschijnlijk wat meer zekerheid en zelfvertrouwen krijgen.

Nathan Gerono

'Ja, je hebt gelijk. Laten we dat dan maar doen, dan zien we vanzelf wel of er een reactie komt of niet...' zei hij tegen haar. Hij wist het anders ook niet, maar hij dacht gewoon dat er een logische verklaring voor was. Ze waren samen, ze zouden zich wel redden, dat geloofde hij wel.

Elvira Solore

"Hé, luister naar me." Zei ze hem nu doordringend. "Zonder jou had ik mezelf van kant gemaakt, Stephen. Je helpt me." Sprak ze nu, er was geen twijfel in haar stem te horen, ze had het anders echt gedaan, ze wist het zeker. Hij streek langs haar wang en wilde een mooie plek opzoeken, dan konden ze daar blijven tot ze echt terug moeten. Hierdoor knikte ze weer.
"Ja, fijn." Fluisterde ze zachtjes en ze liep met hem weer verder.


Koningin Fay Lahero

Ze had gelijk. "Natuurlijk heb ik dat." Plaagde ze Nathan nu en ze grinnikte eventjes. Hij wilde het doen en dan zagen ze vanzelf of er een reactie kwam of niet. "Oké, nu nog schrijven..." Mompelde ze, dat was misschien nog wel het moeilijkste... "Allebei een aparte brief?" Wilde ze van Nathan weten.

Koning Stephen Lahero

Door wat ze zei realiseerde hij zich dat ze het echt meende. Hij had haar dus wel geholpen. Daardoor voelde hij zich wel iets beter, maar het was nog niet echt geweldig. Hij wilde haar eerst weer vrolijk zien en hij was er van overtuigd dat het hem zou gaan lukken. Ze knikte en fluisterde nu dat ze het fijn vond. Daardoor glimlachte hij. Hij legde zijn arm weer om haar heen en zo liep hij verder, hij streek zacht met zijn vingers over haar rug heen. 'Is dit wat?' vroeg hij na een tijdje. Ze stonden op een mooie plek in het bos, er lag een meertje en het zag er naar uit alsof er genoeg spullen omheen lagen om iets van een hut te kunnen maken.

Nathan Gerono

'Ja, dat kunnen we wel doen...' zei hij zacht tegen haar. 'Maar.... wat gaan we zeggen?' vroeg hij daarna, nog zachter. Hij wist dat Fay de waarheid wilde vertellen, maar hij vond dat lastig. Elvira zou het hem waarschijnlijk kwalijk nemen, want ze had echt wel gehoopt dat hij het niet zou doen. Wat zou Stephen er van vinden? Hij was er vast ook niet blij mee.

Elvira Solore

Na een tijdje stonden ze stil en Stephen vroeg of het wat was, ze keek om zich heen en bepaalde alle factoren daarna knikte ze. "Ja, dit is wat." Sprak ze hem toe. Ze begon met rondscharrelen en hout te verzamelen, dit alles kon ze compleet op de automatische piloot, misschien was dat ook wel goed voor haar, een beetje routine...


Koningin Fay Lahero

Hij vond dat ze wel apart een brief konden schrijven en hij vroeg haar wat ze gingen zeggen. "De waarheid natuurlijk." Zei ze hem nu. Ze liep met hem naar binnen toe. "En dat we ons heel erg zorgen maken om ze..." Ze opende de deur van de werkkamer en liep naar binnen toe. Rustig pakte ze wat papieren bij elkaar en keek ze Nathan nog heel even aan.

Koning Stephen Lahero

Ze knikte, ze vond de plek goed en dat bevestigde ze daarna ook nog even. Daardoor glimlachte hij tevreden, hij kon het dus wel. Ze begon wat spullen te zoeken en hij deed hetzelfde, maar hij merkte heel goed dat hij op moest letten. Het lopen was intensief en de afgelopen dagen hadden ze eigenlijk helemaal niets gedaan, zijn lichaam raakte dan veel sneller van slag. Daarom ging hij zodra hij wat had maar bij het meer zitten en probeerde hij iets van een vishengel in elkaar te zetten, dan kon hij tenminste even wat rust pakken. Hij keek af en toe wel op naar Elvira, hij had een glimlachje op zijn gezicht staan.

Nathan Gerono

Hij moest natuurlijk de waarheid zeggen. Hij wilde daar eerst tegenin gaan, maar uiteindelijk zuchtte hij maar en accepteerde hij het, want hij had niet zo veel keuze. Hij liep zelf ook naar het bureau en hij begon maar gewoon te schrijven.

Lieve Elvira,

Ik maak mij zorgen om jou, ik heb nu al zo lang niets van je gehoord. Wat is er aan de hand? Komt het door Lucius? Ik hoop dat het meevalt en dat het gewoon goed met je gaat. Ik moet je wel iets vertellen. Fay en ik hebben het met elkaar gedaan. Aan de ene kant spijt het mij enorm, ik wilde je trots maken, maar ik kon het gewoon niet. Ik werd helemaal gek en ik kon niet eens normaal nadenken. Het spijt mij wel, ik wil je echt geen pijn doen.

Nathan

Hij stuurde de brief meteen weg en daarna staarde hij een beetje uit het raam. Wat als ze nu wel klaar met hem was?

Elvira Solore

Ze hield Stephen nauwlettend in de gaten, want ze zag heus wel dat hij het zwaar had, na een tijdje ging hij zitten en maakte hij een vishengel. Ze kwam dichterbij en legde haar hand op zijn rug. "Zie je, je kunt het wel... zelfs zonder te laten merken dat je het eigenlijk niet meer aankan. Dit doe je goed, dat is het toneelspelen." Fluisterde ze en ze drukte een kus op zijn wang. Daarna ging ze weer langzaam verder met het bouwen van een hut.


Koningin Fay Lahero

Ze grinnikte zachtjes door Nathan, hij vond het echt niet leuk, maar ze vond wel dat hij er verplicht toe was.

"Lieve Stephen,

Hoe gaat het met je? Ik heb al zo lang niets meer van je gehoord... ik mis je heel erg en ik moet eerlijk toegeven dat ik iets heb gedaan waar ik niet heel trots op ben... Ik heb het met Nathan gedaan. Hij stond op het punt om weg te gaan, hij kon het niet meer aan en wilde mij echt met rust laten, maar ik wilde niet dat hij wegging... het spijt me echt heel erg. Hopelijk gaat alles goed met je...
Ik hou heel erg veel van je.

Liefs,
Fay"

Ze keek even naar Nathan toen de brieven weg waren gestuurd en ze streek over zijn schouder heen. "Het komt goed..." Fluisterde ze.

Koning Stephen Lahero

Opeens kwam Elvira naar hem toe, ze zei dat hij het goed deed en hij voelde haar hand op zijn rug. Door wat ze zei ademde hij diep in, hij sloot zijn ogen even en hij was haar verschrikkelijk dankbaar, want hij had dit zo hard nodig. Hij kreeg zelfs een kus op zijn wang en daarna ging ze verder. Zodra hij de vishengel af had kwam hij overeind en liep hij naar haar toe. 'Ik ga eens kijken of ik wat vuur aan kan krijgen, voordat het straks donker wordt...' zei hij tegen haar. Hij verzamelde wat droog huid en spul wat makkelijk aan zou gaan en hij legde er stenen omheen. Na een tijdje proberen had hij het vuur aan en glimlachte hij een beetje. 'Misschien doe ik het beter in het bos dan op de troon,' zei hij tegen haar.

Nathan Gerono

Ze kwam naar hem toe en streek over zijn schouder heen. 'Hoe weet je dat? Stephen accepteert het vast wel van jou, dat doet hij altijd, hij is veel te bang dat hij je anders kwijt raakt... maar Elvira, die zal het mij écht kwalijk nemen,' fluisterde hij. Ze kon niet weten of het wel goed kwam, misschien kwam het wel helemaal niet goed. Ze waren nog niet eens lang weg en ze moesten nog zo'n enorm lange tijd alleen zijn.

Elvira Solore

Hij zei niets, maar ze wist wel dat dit veel voor hem betekende. Ze was bijna klaar met het maken van de hut toen het wel weer met hem leek te gaan. Hij ging vuur maken want het werd straks donker. Hij verzamelde wat spullen en niet veel later hadden ze vuur. Hij glimlachte een beetje en gaf aan dat hij het misschien beter deed in het bos als op de troon. "Daar geloof ik niets van." Zei ze zachtjes. Er kwam iemand aan, een lid van het personeel van het landhuis, hij had twee brieven bij zich, een vogel en wat schrijfgerei. Hij was heel vriendelijk en gaf hun de brieven aan. Elvira stopte met waar ze mee bezig was en las de brief door. Ze slikte even moeizaam en keek naar Stephen.


Koningin Fay Lahero

"En denk je dat dat goed is...? Niet boos worden alleen maar omdat hij anders bang is mij te verliezen... soms denk ik wel eens dat het andersom hoort te zijn, Nathan. Wij samen en die twee samen... dat past allemaal veel beter, zij zijn veel eerlijker en trouwer." Fluisterde ze mompelend tegen hem. "Maar aan de andere kant... ik kan Stephen echt niet missen, echt niet..."

Koning Stephen Lahero

Ze zei zacht dat ze er niets van geloofde. 'Ik heb vuur gemaakt,' zei hij daardoor plagend tegen haar. Toen er opeens iemand verscheen keek hij op. Er werden brieven aangegeven en hij las die door. Hij bleef een tijdje stil, maar daarna kreeg hij tranen in zijn ogen en verfrommelde hij de brief, die hij meteen in het vuur gooide. Hij draaide zich om en hij liep naar het meer toe, daar liet hij zich weer bij de hengel op de grond zakken en ademde hij trillend in. Waarom juist nu? Hij was zo hard bezig om zijn eigen gevoel op orde te houden en het enige dat hij met Elvira had gedaan, ondanks zijn gevoel, was een simpele zoen. Niet meer dan dat.

Nathan Gerono

'Ik weet het niet...' mompelde hij zacht. Maar Stephen accepteerde tenminste wel alles, Elvira waarschijnlijk niet. 'Ik weet het ook niet... soms denk ik dat ook,' fluisterde hij. 'Misschien had het gewoon anders moeten lopen, maar ik hou zielsveel van Elvira... ik zou haar ook niet kunnen missen. Het is gewoon afschuwelijk verwarrend allemaal.' fluisterde hij. 'Bovendien moeten Elvira en Stephen op dat vlak waarschijnlijk niets van elkaar weten...'

Elvira Solore

Stephen was ook heel erg stil. Hij gooide zijn brief in het vuur en ging bij het meer zitten. Ze kwam bij hem zitten en kroop tegen hem aan met de brief van Nathan nog in haar handen. Ze pakte de arm van Stephen en sloeg die om haar lichaam heen. Ze voelde zich zo ontzettend klein naast hem...
"Schrijf haar terug... vertel haar hoe het gaat, wat jij voelt." Fluisterde ze hem zachtjes toe. "Wees jezelf, wees eerlijk." Mompelde ze.


Koningin Fay Lahero

Nathan dacht er soms ook zo over, dat het misschien anders had moeten verlopen. Hierdoor knikte Fay even. Hij kon Elvira ook niet missen, het was heel verwarrend en waarschijnlijk moesten Elvira en Stephen toch niets van elkaar weten.
"Zeg dat niet te vroeg... Stephen heeft eerder moeten doen alsof hij een relatie had en hij eindigde gewoon met een tweede vrouw en een kind." Mompelde ze.
"Sorry... ik wilde je niet ontmoedigen." Fluisterde ze nu schuldig tegen Nathan.

Koning Stephen Lahero

Ze kwam bij hem zitten en ze sloeg zijn arm om haar heen, hij trok haar voorzichtig wat naar zich toe. 'Wat moet ik zeggen? Ik kan alleen maar zeggen dat het niet uitmaakt, dat ik het wel begrijp, dat het logisch is en dat ze moet doen wat voor haar goed voelt... zoals altijd,' fluisterde hij, terwijl de tranen over zijn gezicht heen liepen. Deze keer deed het nog meer pijn. Deze keer was het erger omdat hij zo druk bezig was met kiezen voor zijn huwelijk, terwijl Fay duidelijk met andere dingen bezig was. 'Ik kan net zo goed niets van mijn gevoel vertellen want het is onbelangrijk en nutteloos,' fluisterde hij. Hij had zichzelf in een onmogelijke positie gewerkt.

Nathan Gerono

Door wat ze zei staarde hij haar even aan. 'Denk je... denk je dat het zou kunnen dat ze elkaar leuk gaan vinden?' vroeg hij heel erg zacht. Hij wist niet wat hij daar van moest vinden. Hij vond het verwarrend, maar ergens diep van binnen bregreep hij het wel. Hij had immers hetzelfde gevoel bij Fay. Hij hield het er altijd maar op dat ze enorm aantrekkelijk was, maar het had eigenlijk altijd anders gevoeld tussen hun. 'Maakt niet uit, jij kunt er niets aan doen,' fluisterde hij. Hij streek langs haar gezicht en hij glimlachte.

Elvira Solore

Hij vroeg haar wat hij haar moest zeggen en hij somde wat op. "Dat zijn dingen die je altijd zegt.. die je misschien niet eens meent, je zegt het alleen omdat je haar bij je wilt houden. wees eens echt eerlijk, vertel haar eens écht hoe je je voelt. Het zal je helpen, Stephen, het zal opluchten." Sprak ze zachtjes tegen hem.
"Jouw gevoel is alles behalve nutteloos en onbelangrijk. Kom op... het is alles waar Fay om geeft, anders zegt ze het toch niet tegen je?" Wilde ze van hem weten.


Koningin Fay Lahero

Hij staarde haar aan. "Ja, het zou kunnen... Nathan... het zou heel erg goed kunnen... maar we weten het niet." Zei ze hem nu zachtjes. Hij gaf aan dat het niet uitmaakte, dat ze er niets aan kon doen en hij streek even langs haar gezicht. Ze sloot haar ogen even en hoopte op een bericht terug.

Koning Stephen Lahero

Door wat ze zei liepen de tranen over zijn gezicht heen. 'Maar wat als mijn eerlijkheid er nu voor gaat zorgen dat ze bij mij weg gaat? Ze kan zo naar Nathan toe, Elvira... ze heeft hem altijd al leuk gevonden en ik kan niet aan hem tippen. Ik móet het wel accepteren, want anders is mijn relatie onmogelijk,' fluisterde hij. 'Als ik haar eerlijk vertel wat ik voel en wat het met mij doet, dan moet ik ook vertellen dat ik denk dat ik gevoelens voor jou heb... dan is het meteen klaar en dat wil ik niet.Ik hou van haar, zielsveel en dan zal ik alleen overblijven...' fluisterde hij. 'Als dat gebeurd had ik net zo goed dood kunnen zijn,'

Nathan Gerono

'Nee, we weten het niet...' mompelde hij. Ze sloot haar ogen en daardoor ademde hij diep in. 'We moeten gewoon afwachten, Fay.' fluisterde hij. 'Wat is waar je bang voor bent? Dat het echt gebeurt? Dat hij je niet meer wil zien? Wat is je grootste angst?' vroeg hij nu zacht. Voor hem was dat simpel, als Elvira zou zeggen dat ze hem niet meer hoefde te zien en dat ze klaar met hem was.

Elvira Solore

Hij huilde en ze vond het verschrikkelijk, ze wist nu een beetje wat hij voelde bij haar. Hij dacht dat zijn eerlijkheid ervoor zou zorgen dat ze bij hem weg ging. Ze kon zo naar Nathan toe, ze had hem altijd al leuk gevonden.
"Jij kan wél tippen aan Nathan, ik kan het weten... je bent eerlijk en rechtvaardig, zal alles doen om je vrouw bij je te houden en zal haar voor altijd liefhebben. Nathan loopt weg, wanneer het hem te ingewikkeld wordt, loopt hij weg, wanneer ik hem het meeste nodig heb, is hij er niet. Wanneer hij dit allemaal hoort... verlaat hij me." Haar stem trilde ook weer zachtjes. Hij gaf aan dat het meteen klaar was als hij ook nog eens vertelde over zijn gevoelens voor haar en hij wilde niet alleen overblijven.
"Luister naar me, jij blijft nooit alleen over. Ik ben hier, oké? Ik ben er altijd voor je..." Ze streelde langs zijn wang en keek hem doordringend aan. "Je wilt niet dood zijn, je gaat vechten, net zoals ik dat gedaan had, al was dat niet voor mezelf, maar voor jou, omdat jij zo hard je best deed."


Koningin Fay Lahero

Nathan fluisterde haar toe dat ze gewoon af moesten wachten en hij vroeg haar waar ze het meeste bang voor was. "Dat hij me nooit zal vergeven." Fluisterde ze zachtjes tegen Nathan. "Ik vraag veel te veel van hem... dat kan hij allemaal niet aan."

Koning Stephen Lahero

Hij kon wel tippen aan Nathan, ze begon ook nog eens uitgebreid uit te leggen waarom en daardoor ging hij maar niet tegen haar aan. Misschien had ze op dit vlak ook gelijk. Hierin was hij anders dan Nathan, maar dat moest hij ook wel om de rest te compenseren. 'Nathan is aantrekkelijk, krachtig, zelfverzekerd, vol passie en hij heeft altijd energie, hij is altijd vrolijk,' noemde hij nu op. 'Ik heb dat allemaal niet. Ik moet alles wel accepteren, want ik geef Fay niet genoeg. Ik heb totaal geen zelfvertrouwen meer over, ik kan er helemaal niets meer van in bed en er zijn periodes dat ik er gewoon maanden geen zin in heb. Ik kan dan toch niet anders dan accepteren dat ze het met iemand anders doet?' vroeg hij zacht, zijn stem trilde enorm. Ze zei dat hij nooit alleen overbleef, ze was hier, ze was er altijd voor hem. Ze streek langs zijn wang en ze zei dat hij niet dood wilde, hij vechten, net zoals Elvira gedaan had. Hij staarde haar even aan, nog steeds liepen de tranen over zijn gezicht heen, maar nu trok hij haar naar zich toe en zoende hij haar. Hij legde zijn handen in haar hals en hij ging er eigenlijk helemaal in op.

Nathan Gerono

'Maar hij heeft het altijd zonder problemen geaccepteerd. Waarom zou dat veranderen? Dat zou oneerlijk van hem zijn...' zei hij nu tegen haar. Hij geloofde het niet zo, Stephen zou dit ook wel weer accepteren, zo was hij gewoon. Hij was gewoon makkelijk in dat soort dingen, dat was altijd al zo geweest. Eigenlijk hadden Fay en Nathan altijd wel kunnen doen wat ze wilden ,want Stephen vond het wel best.

Elvira Solore

"Dat ben jij allemaal ook, als jij je zelfvertrouwen terug krijgt. Dan ben jij beter dan Nathan, in alles. Echt alles." Vertelde ze Stephen doordringend door wat hij opnoemde. "Stop met accepteren, daar begint jouw zelfvertrouwen. Je houdt van Fay, ik hou van Nathan ondanks zijn zwaktes... maar je weet dat pas wanneer jij zelfvertrouwen krijgt, ze volledig van jou is. Het zal niet fout gaan, misschien in het begin, maar na een tijdje zal ze beseffen dat jij alles bent wat ze nodig heeft. Want dan ben je sterk en laat je zien dat je het alleen kan." Ze probeerde het zo goed mogelijk uit te leggen aan hem, maar dat viel niet helemaal mee. Het was lastig, ze wist precies wat ze wilde zeggen, maar ze kon het niet helemaal goed onder woorden brengen.
"Waarom zou je het accepteren? Het is toch niet normaal? Nu denkt zij van wel en dat je het niet erg vind terwijl het je diep van binnen alleen maar meer aftakelt. Want daar komt een heel groot deel van je onzekerheid vandaan." Ze werd naar hem toegetrokken en gezoend door hem, zacht zoende ze hem terug.
"Zie je, als je eerlijk bent, ben je ook vol passie, kracht en zelfverzekerdheid." Fluisterde ze zachtjes.


Koningin Fay Lahero

Volgens Nathan had Stephen het altijd zonder problemen geaccepteerd. "Dat is het nu juist... ik geloof dat geen enkele man zoiets zonder problemen accepteert, of wel soms? Dat is toch ook niet normaal..." Legde ze aan Nathan uit.

Koning Stephen Lahero

Hij luisterde naar haar, maar hij reageerde er niet echt meer op. Het was allemaal vreselijk ingewikkeld en hij kreeg er hoofdpijn van, bovendien werd hij nogal afgeleid door de heerlijke zoen. Door wat ze daarna zei glimlachte hij zwak. 'Maar alles wat ik opnoemde, dat is zoals ik ben... daar zal ik constant in terugvallen en Nathan is precies alles waarin ik tekort kom... Fay past veel beter bij hem dan bij mij, dat heb ik vanaf het begin af aan al gedacht. Ik hou van haar, zielsveel, maar we zijn niet echt personen die bij elkaar passen,' fluisterde hij. Hij drukte heel zacht zijn lippen in haar nek en hij sloot zijn ogen. 'Als ze hoort dat ik iets voor jou voel zal het klaar zijn, Elvira...' mompelde hij. Fay had dat allemaal moeten doorstaan met Rysha, dat kon hij haar niet nog een keer aan doen.

Nathan Gerono

'Ik weet het niet, ik ben niet zoals de gemiddelde man, ik zou het je niet kunnen vertellen, 'zei hij zacht tegen haar. 'Ik dacht gewoon dat hij er ontzettend makkelijk in is en dat hij het allemaal wel prima vindt. Hij laat het je ook gewoon met Damion doen, het lijkt voor mij alsof het hem gewoon niet interesseert. Maar dan is het wel raar dat hij andersom wel zo trouw is, dan zou je zeggen dat hij er juist wel waarde aan hecht...' zei hij nu nadenkend.

Elvira Solore

Hij gaf aan dat alles wat hij opnoemde, dat hij dat was, dat hij daar constant in terug zou vallen, Nathan ws waar hij in tekort kwam. "Je bent tot nu toe altijd erin teruggevallen omdat je je nog nooit écht zelfverzekerd hebt gevoeld, Stephen... bovendien, jij bent ook alles waarin Nathan tekort komt. Maar ik hou ook van hem, het meeste van hem. Soms zou ik alleen willen dat hij wat meer was zoals jij. Zo lief... zo zorgzaam, zo... alles eigenlijk." Fluisterde ze nu. Ze voelde zijn lippen zachtjes in haar hals en hij mompelde dat wanneer Fay ook maar hoorde dat hij iets voor haar voelde, het klaar was.
"Misschien in het begin, maar daarna zal ze zich beseffen wat ze mist en als ze ziet dat je zelfverzekerd bent, zal ze bijna op haar knieën gaan om je weer terug te krijgen." Ze streek langs zijn gezicht. "Vertrouw me, ik weet het zeker." Mompelde ze zachtjes.


Koningin Fay Lahero

"Dat is nogal zwak uitgedrukt." Plaagde ze nu hij aangaf dat hij niet zoals de gemiddelde man waws. Hij dacht gewoon dat Stephen er heel makkelijk in was, maar daarna begon hij er ook meer over na te denken.
"Dat bedoel ik... begrijp je me? het is gewoon raar." Mompelde ze.

Koning Stephen Lahero

Door wat ze zei ademde hij diep in. 'Voel jij ook iets voor mij, Elvira?' vroeg hij haar nu. Ze sprak het op een bepaalde manier uit, hij wist niet zo goed wat hij daar van moest denken en dit was de enige conclusie die hij kon trekken. 'Misschien heb je wel gelijk... maar wat als... wat als dit gevoel blijft? Zal ik dan wel degene kunnen zijn die trouw blijft aan haar? Wat als ik nu juist degene ben die het allemaal kapot maakt...' fluisterde hij. Hij moest haar vertrouwen, ze wist het zeker. Hij knikte langzaam, daarna zoende hij haar weer zacht. Het gaf hem afleiding, die hij ook wel nodig had.

Nathan Gerono

'Ja, het is raar, je hebt gelijk,' zei hij tegen haar. 'Ik begrijp het nu ook niet meer helemaal... zou dat alles dan een toneelstuk zijn geweest? Heeft hij al die tijd alles geaccepteerd ondanks dat hij het afschuwelijk vond?' vroeg hij zich nu af. Dat kon toch bijna niet? Hij ademde diep in, hij begon zich nu wel wat meer zorgen te maken om alles.

Elvira Solore

"Wel iets, ja dat inderdaad wel... maar meer omdat jij alles bent wat Nathan niet is... ik geloof erin dat Nathan zo kan worden als jij en jij wat meer als hem. Daarom wil ik je helpen, Stephen, het begint bij jou, bij jouw zelfvertrouwen en dan zal de rest vanzelf gaan. Jij bent de trigger." Vertelde ze hem nu fluisterend. Misschien had ze wel gelijk en hij vroeg zich af wat er zou gebeuren als het gevoel bleef. Zou hij dan wel trouw kunnen blijven aan haar. "Ja, dat kun je, daar heb ik vertrouwen in. Jij maakt niet alles kapot, jij bent het begin van een verandering en dat moet je echt positief gaan zien." Glimlachte ze nu. Ze vergat zo even haar eigen pijn, haar eigen ellende... Ze werd weer gezoend door hem en ze vond het fijn.


Koningin Fay Lahero

"Ik weet het niet, Nathan... Hij doet het misschien niet bewust of expres, maar onderdrukt het gewoon heel erg. Daar is hij goed in." Sprak ze zachtjes en ze zuchtte even. "Het enige wat we nu kunnen doen is wachten op de brieven die we krijgen..." Mompelde ze.

Koning Stephen Lahero

Alles wat ze zei drong wel tot hem door, maar hij wist het gewoon niet. Op dit moment leek het als een onmogelijke opgave en hij zou ook niet zomaar zelfvertrouwen krijgen. 'Ze hebben het met elkaar gedaan, Elvira... Terwijl wij... ik snap het gewoon niet en het doet mij pijn,' fluisterde hij. Het leek nu allemaal veel onbelangrijker te zijn. Als Nathan en Fay het voor de zoveelste keer deden, wat maakte dit allemaal dan nog uit? Hij merkte dat ze de zoen fijn vond en daardoor trok hij haar dichter naar zich toe. Hij liet zijn vingers over haar hals strelen en hij ademde diep in. 'Ik stop zodra jij dat wilt. Altijd, elk moment, zodra jij je onveilig voelt hou ik direct op.' zei hij zacht tegen haar. Ze moesten hier een keertje doorheen en hij wilde dit duidelijk maken. Hij drukte zijn lippen zachtjes in haar hals en hij liet zijn vingers heel lichtjes over haar kleding glijden.

Nathan Gerono

'Ja, je hebt gelijk,'zei hij zuchtend. Hij vond het allemaal wel heel erg verwarrend en hij keek weer even op naar Fay. 'Ik denk dat je ergens wel gelijk hebt,' fluisterde hij. 'Nu ik er over nadenk... ze passen beter bij elkaar.... wij passen beter bij elkaar...' fluisterde hij, duidelijk nog wat in gedachten verzonken. Waarom dacht hij daar nu pas zo over na?

Elvira Solore

Hij had het erover dat zij het met elkaar gedaan hadden, hij haperde en vertelde daarna dat het hem pijn deed. "Mij ook..." Fluisterde ze tegen hem terug en toen ineens trok hij haar dichter tegen zich aan tijdens de zoen. Hij gaf aan dat hij ging stoppen zodra ze dat wilde. "Stop, Stephen, zijn wij echt zoals zij? Nee toch... dat is wat ons anders maakt. We gaan ze nu gewoon terug schrijven, vertellen wat hier allemaal aan de hand is en vertellen hoe wij ons voelen. We zijn niet zoals zij. Daarom houden wij ook zoveel van hun." Legde ze aan hem uit.


Koningin Fay Lahero

Hij gaf aan dat zij beter bij elkaar pasten en hun twee ook. "Ja, maar dat is helemaal niet wat ik wil... ik wil bij Stephen blijven, met hem oud worden, misschien juist omdat we niet bij elkaar passen..." Mompelde ze zachtjes tegen Nathan en ze keek hem even doordringend aan.