Medieval Times

Chayenne Lahero

Carmen kwam haar meteen achterna, haar ogen moesten even wennen aan het weinige licht dat hier was. Het rook er naar schimmel en vocht, niet echt prettig, heel langzaam liep ze verder tot ineens de muur achter hun dicht viel. Geschrokken keek ze op.
“Kunnen we nu niet meer terug?” Vroeg ze zachtjes aan Carmen en haar vader, hoe stoer ze ook was, ze pakte nu langzaam de hand van Carmen vast.



Kayton Erogate

Leroy vertrouwde Lolita ook wel, dat wist Kayton, hij vertrouwde alleen zichzelf echt totaal niet. Dat wist Kayton maar al te goed. Leroy reageerde op zijn woorden dat hij een brombeer was, hij begon heel serieus, maar het was duidelijk een grapje van hem.
“Fijn dat je nog steeds een gevoel voor humor hebt.” Lachte hij hem toe. Hij was hier heel erg blij mee, Leroy stapte er heel even uit zijn depressieve ritme, gelukkig maar.
“Ik kan tegen mijn verlies, maar of jij dat ook kan…?” Plaagde hij hem nu weer, hij liep naast Leroy door de gangen heen.



Esmeralda Samira

Jay dacht dat zijn vader dat niet zou doen. “Toch ben ik liever voorzichtig…” Gaf ze heel eerlijk toe, zo merkte Jay ook dat ze dit echt niet wilde. Hij vond het een goed idee om het met Kayton te overleggen, als ze het tegen hem zei, wist hij dat hij daar op moest letten. Ze knikte door zijn voorstel en knuffelde hem nu stevig.
“Ik hou van je, Jay, je bent echt super slim.” Fluisterde ze nu tegen hem. Ze hield hem stevig vast. “Ik hou echt onwijs veel van je…” Klonk haar stem liefdevol tegen hem.

Koning Stephen Lahero

Opeens was er een klap te horen, waardoor hij geschrokken omkeek. Hij zag dat er geen weg terug meer was, waardoor hij langzaam inademde. Hij keek weer voor zich uit, hij zag dat Carmen zorgelijk naar hem keek, maar hij glimlachte zwakjes als teken dat het wel goed zou zitten. Ze moesten vast gewoon doorgaan. Misschien was dit toch niet zo’n geweldig idee geweest. Ze hadden beter eerst wat meer onderzoek kunnen doen, er moest toch iets bekend zijn over deze gang? Misschien wist Kayton er wel van, dan hadden ze het gewoon kunnen vragen. Nu wist niemand dat ze hier zaten, als er hulp nodig was, zouden ze hun niet echt kunnen vinden.

Koning Leroy Fullbright

‘Zo goed is dat niet,’ zei hij tegen Kayton, over het gevoel voor humor. Kayton zei dat hij tegen zijn verlies kon, maar hij vroeg of Leroy dat kon. ‘Nee, totaal niet. Maar dat is ook de reden dat ik altijd win, ‘was zijn reactie. Ze waren vrij snel buiten, hij ademde de lucht diep in en hij liep regelrecht naar de stallen. Voor de verandering zadelde hij zelf zijn paard op, ze hadden nu toch geen haast en hij vond het wel fijn om daar zelf even mee bezig te zijn. Als hij stond te wachten, werd hij toch alleen maar ongeduldig en daardoor chagrijniger, dat was niet echt nodig. Hoewel hij bezig was, was hij ondertussen ook veel aan het nadenken en werd hij alsnog gek van zijn eigen gevoel. Zodra hij klaar was nam hij zijn paard mee de stallen uit en steeg hij langzaam op. Zijn lichaam deed nog ietwat pijn, maar hij voelde er gelukkig over het algemeen niet veel van.

Jay Fullbright

‘Dat snap ik, dat ben ik ook,’ zei hij tegen haar, omdat ze liever voorzichtig was. Hij wilde ook niet dat er iets gebeurde, dan zou hij echt ontzettend kwaad en verdrietig zijn. Ze knikte, daarna werd hij stevig geknuffeld, waardoor hij glimlachte. Ze hield van hem, ze vond dat hij super slim was. ‘Nu moeten we alleen nog een moment zien te vinden dat Kayton niet bij mijn vader is…’ zei hij zacht. Of ze moest het willen vertellen waar zijn vader bij was, maar hij dacht dat ze dat niet echt een goed idee vond.

Esmeralda Samira

Jay vertelde dat ze dan een moment moesten vinden waarop Kayton alleen was, Esmeralda knikte, dit ging ze echt niet overleggen als Leroy erbij was namelijk, dat zag ze echt niet zitten.
"Dat moet wel lukken toch?" Ze waren heus wel een keer zonder elkaar, dat kon haast niet anders.
Daarna kreeg ze een wat plagende uitdrukking in haar ogen. "Hou je niet eens een beetje van mij?" Vroeg ze hem nu, aangezien hij niets terug zei tegen haar. Ze duwde hem achterover op het bed. "Je weet dat daar een straf op staat." Klonk haar stem ondeugend. Ze begon hem te kietelen op alle plekjes waar hij er absoluut niet tegen kon.

Jay Fullbright

‘Vast wel,’ zei hij grijnzend tegen haar.Hij zag al dat ze iets van plan was aan de blik in haar ogen, daarna werd hij opeens gekieteld en zei ze dat het was omdat hij niet eens van haar hield. Daar stond een straf op. Hij werd ook achterover geduwd, eerst hield hij het nog wel vol, maar daarna werd het te erg en greep hij haar vast. ‘Jij bent gewoon ontzettend gemeen, weet je dat?’ vroeg hij plagend aan haar, met een grijns op zijn gezicht. Hij pakte haar nog steviger vast en hij trok haar op zijn lichaam, om daarna hetzelfde bij haar te doen, al was het wel wat voorzichtiger. Al snel boog hij naar haar toe en zoende hij haar zacht, om zich daarna weer terug op het bed te laten zakken. 'Natuurlijk hou ik van je, hartstikke veel...' zei hij glimlachend tegen haar.

Verena Stratton
Het was geen enkele dag rustig. Ze ging van de ene werktaak naar de andere werktaak. Het hele kasteel kende ze inmiddels wel, net als alle roddels. Van de meeste wist ze inmiddels ook wel wat waar was en wat niet, maar er bleven enkele roddels waarvan niet duidelijk was of die de waarheid zijn of niet.
Devlyn groeide en groeide maar. Ze vroeg zich af of hij veel op zijn vader leek, of dat hij toch wat meer trekjes van haar mannelijke kant van de familie had. Zo een goed en duidelijk beeld van haar eigen vader en broer had ze zelf niet echt meer. Enigste wat wel duidelijk was, was zijn 'liefde' voor zwaarden en vechten. Dat kon van beide kanten komen, ook al deed Verena er in ieder geval op dit moment niet veel mee. Als dienstmeid met een zwaard en een stoffer door het kasteel rennen is niet echt normaal, handig en zorgt er zeker niet voor dat ze vrij zou blijven van vragen.
Ietwat op haar hoede liep ze met een mand gevuld met vuile was naar de grote tobbe waar de kleren in gewassen werden. Sinds die regen aan pijlen bleef ze wel op haar hoede hier, maar er was eigenlijk niets meer gebeurd zodra Gallïus weer weg gegaan was. Ze ging zitten na even alert rondgekeken te hebben en begon daarna met het eerste kledingstuk.

Verena Stratton
Na het wassen van de kleren en het ophangen, besloot ze een klein rondje te maken naar de stallen. Ze miste het wel om haar eigen paard te hebben. Die had ze helaas moeten verkopen om zo wat geld extra te hebben. Het viel niet mee om een kleine zelf op te voeden, in je eentje.
Ze de eerste deur binnen die ze tegen kwam en liep over het gangpad tussen de stallen, waarbij ze hier en daar wat paarden aaide en liet snuffelen aan haar hand. Daarna liep ze de stal weer uit via een andere deur. Zonder er verder over na te denken of te kijken wie er bij stond liet ze het paard dat buiten stond even aan haar hand snuffelen, voordat ze die voorzichtig over zijn neus aaide.

Koning Leroy Fullbright

Hij stond op Kayton te wachten toen er opeens iemand naar hem toe kwam. Hij keek langzaam op, maar ze keek niet eens naar hem, ze was alleen maar met zijn zwarte hengst bezig. Het liet hem even zwakjes glimlachen, hij wist dat hij haar met één opmerking de stuipen op het lijf kon jagen, maar hij besloot het niet te doen. Eerst wilde hij haar uitgebreid bekijken. Hij probeerde haar leeftijd te schatten, maar daar was hij niet zo goed in. Dat het een dienstmeid was, was wel duidelijk, dat kon je zo zien. Zijn blik ging over haar gezicht heen, hij wist dat het niet lang zou duren voor ze opkeek naar hem. Langzaam gleed zijn blik naar beneden, over haar lichaam heen. Ze zag er goed uit, zelfs met die saaie kleding aan. Hij keek vrij snel weer naar haar gezicht. ‘Is mijn paard zo leuk?’ vroeg hij aan haar, een glimlach stond op zijn gezicht. Hoewel hij nog steeds woedend was, was het voor hem niet zo moeilijk om zo tegen een knappe vrouw te doen. Dat ging hem dan wel weer bijna natuurlijk af.

Verena Stratton
Ze voelde zich wel bekeken. Maar het was dan ook een ongewone plek voor een dienstmeid, zo tussen de paarden en ridders. Ze voelde zich er wel vertrouwd tussen, omdat ze eerder altijd tussen de stallen bevond, toen ze haar paard nog had, en nog ridder was.
Ze keek naar de man die vroeg of het paard zo leuk was, en schrok lichtjes toen ze ontdekte dat de man de koning zelf was. Ze sloeg haar ogen snel neer en zette wat stappen naar achteren. 'Het spijt mij, hoogheid. Ik wist niet dat het uw paard was.' zei ze zachtjes. Stomkop dat ze was. Ze moest eerst kijken, zeker bij de paarden die buiten stonden te wachten. 'Maar het is een leuk en mooi paard.' antwoordde ze nog op de vraag.

Koning Leroy Fullbright

Ze ging meteen een paar passen naar achteren, dat was jammer. ‘Je mag best dichtbij mij blijven staan. Ik bijt niet, tenminste, niet meteen,’ zei hij, met een licht uitdagende grijns op zijn gezicht. Hij had geen idee waarom hij dit deed, misschien omdat hij afleiding zocht, omdat hij zichzelf bezig wilde houden om maar niet aan Lolita te denken. Dit werkte nog altijd het beste bij hem. Ze bood haar excuses aan, waardoor hij zijn hoofd schudde. ‘Maakt niet uit. Je mag mijn paard best aanraken, dat kan hij wel hebben,’ zei hij tegen haar, omdat ze net deed alsof niemand aan de hengst mocht zitten omdat het dier dan kapot ging. Hoewel hij het niet waardeerde als iemand dat deed als hij er niet bij was, vond hij het nu geen enkel probleem. ‘Heb je zelf een paard?’ vroeg hij haar, omdat ze de dieren zo leuk leek te vinden.

Verena Stratton
Ietwat verward keek ze van de grond naar de koning. Ergens vertrouwde ze het niet, want wat waren al die verhalen over dat de koning gewelddadig is en zeker niet aardig. Ze hoorde de koning zeggen dat hij niet zou bijten, niet meteen tenminste. Dat zette haar wel even aan het denken. Daarna zei hij dat het niet uitmaakte dat ze zijn paard aangeraakt had. Dat het paard dat wel kon hebben. Natuurlijk kon een paard dat wel hebben, maar normaal mag je de koninklijke paarden niet aanraken, omdat mensen rare dingen er mee van plan kunnen zijn.
Daarna kreeg ze de vraag of ze zelf een paard heeft. Ze zuchtte even kort en keek even kort opzij. 'Ik had er een. Twee zelfs. Maar de oudste overleed aan ouderdom en de jongste heb ik moeten verkopen, zodat ik eten kon kopen voor mij en mijn kind.' antwoordde ze, terwijl ze de koning weer aan keek. Ze kwam weer ietsjes dichterbij om het paard weer over zijn neus te aaien. Een kleine glimlach kroop toch stiekem op haar gezicht. 'Ik mis het wel, maar ik kan het gewoon niet betalen.' voegde ze er nog aan toe.

Koning Leroy Fullbright

Ze zei helemaal niets meer en leek na te denken, daardoor zuchtte hij. Dit was eigenlijk saai, het was leuker als iemand reageerde op wat hij zei of er gewoon op in ging. Het was nog leuker als ze verlegen werd door zijn opmerkingen, maar ze deed niets, ze dacht alleen maar na. Hij keek op om te zien waar Kayton bleef, zodra zijn vriend klaar was had hij een goede reden om weg te komen. Ze trok alleen zijn aandacht alweer toen ze dichterbij kwam. Ze had het over haar paarden en ze zei dat ze gewoon niet genoeg geld had. ‘Je zou ander werk kunnen zoeken,’ was zijn vrij simpele reactie. Hij had niet zo snel medelijden met iemand, nu dus ook niet. Het was jammer dat ze geen paarden had, maar zielig vond hij het niet. ‘Of harder werken. Als het mij bevalt, wil ik best meer betalen. Maar dan moet je wel precies de goede dingen doen,’ zei hij, opnieuw uitdagend. Misschien wilde hij gewoon zien hoe ver hij kon gaan. Hij wist dat Kayton hem toch wel zou onderbreken zo, dus nu kon het wel. 'Je moet je onderscheiden van de rest. Met wat je doet, of hoe je er uit ziet. Zolang het mij maar bevalt is het goed. Misschien ben je in andere dingen wel ontzettend goed...' voegde hij er aan toe, met een grijns op zijn gezicht.

Verena Stratton
Ze luisterde naar wat de koning allemaal tegen haar zei. Ze kon ander werk zoeken, of harder werken. Ze kneep haar ogen wat samen. Het is dan wel de koning, maar ze vond die opmerking niet terecht. 'Ik had ander werk, maar dat kon ik niet meer doen vanwege een ongewenste zwangerschap.' zei ze, ietwat gefrustreerd. Ze moest zich inhouden, voordat ze straks gestraft werd voor haar gedrag, maar ze kon het niet laten om er toch zo'n reactie uit te gooien.
'Wat stelt u dan voor?' vroeg ze daarna, terwijl ze haar armen langzaam over elkaar legde tegen haar borst aan. 'Ik zou weer met een zwaard kunnen rondzwaaien, die heb ik nog bewaard van mijn vorige beroep.' voegde ze er aan toe. Als een soort hint. Ze wilde wel graag weer een ridder zijn. Maar wie weet had de koning wel wat anders in gedachten. Hopelijk iets dat haar wel beviel.

Koning Leroy Fullbright

Hij stond even te kijken van haar reactie, hij kon dus ook niet direct reageren. Hij wist niet of hij nu boos moest worden of niet, maar leuk vond hij het niet. ‘Was je zwanger van mij?’ vroeg hij haar, met een harde doordringende blik in zijn ogen. ‘Ik geloof het niet. Ik zou het mij wel herinneren. Zolang je niet zwanger was van mij, is het niet mijn schuld en hoef je niet zo op mij te reageren. Volgens mij moet je blij zijn met het werk dat je nu hebt en één verkeerde opmerking betekend dat het klaar is. Ik hoop dat je dat wel beseft,’ zei hij kortaf. Ze vroeg wat hij voorstelde en daarna gaf ze aan dat ze om kon gaan met een zwaard, langzaam verscheen er weer een grijnsje op zijn gezicht. ‘Dat kan ook heel… interessant zijn,’ was zijn reactie. ‘Als je goed bent, mag je dat doen. Wie weet kom ik dan wel vaker naar de trainingen kijken. Je kan morgen naar mijn zoon toe gaan en het er met hem over hebben.’ Zei hij tegen haar. Daarna pakte hij haar uit het niets vast en trok hij haar dicht naar zich toe. ‘Je mag mij dankbaar zijn voor deze kans, dat terwijl je zo’n gewaagde opmerking maakt. Ik hoop dat je je realiseert dat je dat niet altijd kan doen.’ Zei hij tegen haar, zijn blik opnieuw hard en doordringend, zijn hoofd vlakbij dat van haar.

Verena Stratton
Ze wist dat ze zich op glad ijs bevond. Toen hij vroeg of ze zwanger van hem was, schudde ze gelijk haar hoofd. Maar hij had gelijk. Ze kon hem niet de schuld geven dat zij het kind heeft gehouden.
Toen hij daarna een grijns op zijn gezicht kreeg, nadat ze gezegd had om te kunnen gaan met een zwaard, wist ze even niet of dat een goed of slecht teken moest zijn. Ze mocht het doen als ze goed is en dat hij misschien vaker zou komen kijken. Voordat ze kon reageren werd ze door de koning dichter naar hem toe getrokken en werd haar verteld dat ze hem dankbaar mocht zijn voor deze kans, ondanks haar opmerking. Ze slikte even. Dit was wel erg dichtbij. 'Reken maar dat ik goed was. En ik durf te wedden dat ik nog steeds goed ben als ik weer een paar keer getraind heb.' zei ze nog. 'Ik ben je zeker dankbaar voor deze kans.' voegde ze er nog aan toe. Ze besloot hem toch maar te bedanken, misschien wel zo verstandig.

Koning Leroy Fullbright

Aan de ene kant was het vermakelijk dat ze ietwat riskante opmerkingen maakte, maar aan de andere kant zorgde het ervoor dat hij prikkelbaar was, hij waardeerde het niet zo. Maar het maakte haar wel interessant. Interessanter dan iemand anders. Door wat ze zei schudde hij langzaam zijn hoofd. ‘Ben ik een vriend van je? Normaal gesproken spreken mensen mij met u aan. Met iets meer respect,’ zei hij dus ook. Hij bleef haar vasthouden, hij bleef doordringend en onderzoekend in haar ogen kijken. Ze was hem wel dankbaar voor deze kans en na een paar keer trainen zou ze weer net zo goed zijn. ‘Dat hoop ik dan maar.’ Was zijn reactie. ‘Jammer genoeg moet je trainen in harnas. Dit ziet er vast beter uit,’ zei hij kort, even liet hij zijn blik over haar lichaam gaan, daarna liet hij haar los. Zijn hengst snoof, het dier werd onrustig. ‘Je moet oppassen met je opmerkingen en met je houding. Je hebt vast door dat ik je interessant vind, dat doe je goed. Maar een stapje te ver betekend dat je het verpest hebt voor de rest van je leven. Je mag best fel zijn, maar hou het respectvol. Behalve als je mij uitdaagt, laat je dan vooral gaan,’ zei hij, het eerst hard en serieus, het laatste weer met een grijns op zijn gezicht.

Verena Stratton
Ze kreeg weer een les toegewezen, dat ze de koning aansprak met je, terwijl ze er zeker geen vrienden mee was. Had ze je gezegd? 'Dat ging per ongeluk.' mompelde ze nog snel en zacht.
Daarna kreeg ze te horen dat hij hoopte dat ze weer zo goed werd als eerst. En dat hij het jammer vond dat ze in harnas moest trainen in plaats van jurk. Daarna werd ze losgelaten en kreeg ze weer een waarschuwing. Aan de ene kant prikkelde het wel om verder te gaan met uitdagen, maar ze moest zich inhouden. Ze had nog een kind om voor te zorgen. 'Ik beloof dat ik beter op mijn woorden zal letten.' beloofde ze. 'Zijn er wel meer vrouwen bij de ridders?' vroeg ze daarna. 'Is er wel een harnas voor mij?' voegde ze er nog een vraag aan toe. De laatste vraag dan wel weer wat uitdagender.

Koning Leroy Fullbright

Het ging per ongeluk volgens haar, hij vond het allemaal best, als ze het maar niet nog eens deed. Ze beloofde daarna dat ze beter op haar woorden zou letten, waardoor hij knikte. Dat was goed. Ze vroeg of er nog wel meer vrouwelijke ridders waren. ‘Ja, een paar. Niet veel,’ was zijn reactie. Meteen daarna vroeg ze of er wel een harnas voor haar was, ze vroeg het uitdagend, waardoor hij langzaam inademde. Misschien was het beter om het gesprek nu af te kappen en weg te gaan, maar dit was precies de afleiding die hij nodig had, bovendien kon hij het echt niet laten. Zeker nu niet. ‘Dat weet ik niet. Je mag ook naakt vechten. Dan ben je wendbaar en een stuk leuker om naar te kijken,’ was zijn reactie. ‘Misschien krijg je dan ook nog eens meer betaald.’ Voegde hij er net zo uitdagend aan toe. Dat zou hij niet doen, maar hij kon er wel een grapje over maken. Hij zou sowieso nooit iemand daarvoor betalen. Niet voor iets wat met seks te maken had. Daar was hij veel te trots voor, hij kreeg toch wel wat hij wilde, daar had hij geen geld voor nodig. Hij kon ze net zo makkelijk dwingen.

Verena Stratton
Ze kon zichzelf wel voor haar hoofd slaan. Inhouden, inhouden, inhouden. Hoe moeilijk is dat? Niet ingaan op uitdagingen. Zeker niet bij mannen die overduidelijk hoger in rang zijn dan haar. Ze kreeg al een kans, ze moest niet te ver doorgaan.
'Laat ik dat maar niet doen. Ik vrees dat er dan niet veel getraind gaat worden.' zei ze. De koning zal vast niet de enige man zijn die op z'n minst zou kijken. En wie weet gebeurde er dan wel meer, waar ze niet zo'n zin in had. 'Hoe laat kan ik morgen het beste het trainingsveld verschijnen om mij aan te melden bij uw zoon?' vroeg ze nu wat serieuzer. Ze zou bijna gelijk willen vragen of haar zoon ook mee mocht trainen, maar die vraag kon ze beter niet gelijk nu stellen. Misschien als ze al wat langer in training is, en het ook goed gaat.

Koning Kayton Erogate

Hij werd even tussendoor aangesproken en was daardoor een tijdje afgeleid door met diegene te praten. Tussendoor had hij wel zijn paard gezadeld, maar dat ging natuurlijk wel wat langzamer dan wanneer hij zijn aandacht er volledig bij had. Hij voegde zich bij Leroy en hij keek wat bevreemd naar het dienstmeisje waar Leroy tegen sprak, sinds wanneer sprak Leroy zomaar in de stallen tegen dienstmeisjes?
“Ik ben klaar, Leroy.” Zei hij tegen zijn vriend, de toon in zijn stem liet duidelijk weten dat hij het liefste nu meteen weg ging.


Esmeralda Samira

Ze was ontzettend gemeen volgens Jay zei hij tegen haar toen hij haar vastpakte. “Gemeen? Ik ben toch jou lieve vriendinnetje?” Zei ze onschuldig terwijl ze even met haar ogen knipperde. Ze werd bovenop Jay getrokken en hij zoende haar zacht. Daarna plofte ze weer op het bed en ze blies wat haar uit haar gezicht. Hij hield hartstikke veel van haar sprak hij met een glimlach. Ze knuffelde hem daardoor weer.


Prinses Chayenne Lahero

Niemand zei iets en daardoor schraapte het meisje haar keel even, ze ging weer heel voorzichtig verder, al hield ze de hand van Carmen nog steeds heel erg stevig vast. De gang was smal en klein, ze kon zich voorstellen dat haar vader hier wel moeite mee had. Ineens voelde ze dat haar voet ergens aan de rand stond. Ze voelde met haar tenen en merkte dat het een trap was.
“Pas op, we gaan hier naar beneden een trap af.” Zei ze zachtjes.

Koning Leroy Fullbright

‘Misschien trainen we dan wel wat anders. Daar kan je ook veel geld mee verdienen…’ zei hij, zijn stem klonk laag. Ze stelde meteen een ontzettend zakelijke vraag, die hem terug haalde naar de realiteit. Net op tijd, hij wist dat hij in staat was om haar hier te zoenen, en hij wilde het niet. Hij wilde Lolita bewijzen dat hij haar trouw was, zelfs als ze er niet was. Hij slikte even, waarom was dit zo vreselijk moeilijk voor hem? Hij stond een paar minuten op Kayton te wachten en meteen maakte hij zichzelf helemaal gek. Hij was nu al uitgedaagd, nog één minuut met haar en hij zou haar meenemen naar binnen, daar was hij zeker van. ‘Jay zal er zijn bij zonsopkomst…’ mompelde hij zacht. ‘Zeg maar dat ik je gestuurd heb, dan is het goed,’ voegde hij er aan toe. Opeens drong de stem van Kayton tot hem door, waardoor hij opkeek. Het was duidelijk dat Kayton meteen wegwilde, hoe veel van het gesprek had Kayton gehoord? Hij slikte even, alleen al dat hij daar bang voor was liet zien dat hij fout bezig was. ‘Fijne dag nog,’ mompelde hij kort, daarna steeg hij ietwat moeizaam op en spoorde hij zijn paard meteen aan.

Jay Fullbright

‘Ja, dat wel. Maar je kan ook ontzettend gemeen zijn door mij zo te pesten,’ zei hij grijnzend tegen haar. Ze liet zich weer op het bed zakken en hij werd door haar geknuffeld. ‘Ja, ja, zo is het wel weer genoeg, plaaggeest…’ zei hij tegen haar, met een grote grijns op zijn gezicht en een fonkeling in zijn ogen. Hij streelde kort met zijn vingers langs haar gezicht en daarna drukte hij nog eens zijn lippen op die van haar. Al snel onderbrak hij het weer en keek hij haar aan. ‘Nou, wat wil je gaan doen vandaag? Als ik bij je moet blijven, moeten we wel wat leuks verzinnen,’ zei hij plagend.

Koning Stephen Lahero

Hoe verder ze kwamen, hoe benauwder hij het kreeg. Hij was niet zo bang aangelegd, maar dit was toch niets iets dat hij heel leuk vond. Zeker het idee dat ze niet terug konden stond hem niet zo aan. De ruimte was klein, de stenen schuurden langs zijn lichaam en hij wist dat hij er hierna niet meer uit zou zien, maar dat maakte niet zo heel erg veel uit. Opeens zei Chayenne iets, waardoor hij opkeek. Een trap dus. Hij zag dat Carmen heel goed op Chayenne lette, dat stelde hem gerust. Heel voorzichtig ging hij verder, hij lette op elke beweging die hij maakte.

Verena Stratton
Ze hoorde nog de bijna dreigende woorden van de koning. Voor haar klonk het dreigend dan. Ze wilde die andere training niet eens testen of proberen. Het gaf haar de rillingen.
Na het antwoord dat ze nog kreeg over het melden op het trainingsveld keek ze opzij toen haar 'oude baas' zich bij hun voegde. Ze knikte even en stapte wat naar achteren. 'Fijne rit gewenst en nogmaals bedankt voor de kans.' zei ze, de eerste woorden tegen beiden gericht en het laatste toch wel tegen de koning gericht. Ze draaide zich daarna om en liep weg.

Esmeralda Samira

“Dat vind ik heerlijk!” Zei ze vrolijk tegen Jay. Dat meende ze ook wel, ze vond het leuk om hem te pesten. Het was super fijn met Jay en ze vond het heerlijk om bij hem te zijn en hem een beetje te pesten zo af en toe. Zijn ogen fonkelden, ze voelde zijn vingers over haar gezicht en ze sloot haar ogen heel even daardoor. Hij vroeg haar wat ze wilde doen en daardoor keek ze hem weer aan. Ze moesten wel wat leuks verzinnen namelijk.
“Verzin jij eens iets leuks.” Lachte ze hem toe en ze draaide zich op haar buik.


Chayenne Lahero

Wanneer ze van de trap af waren, was de gang wat groter. Ze wilde verder de gang door, maar merkte dat er nu meerdere openingen waren. Drie om precies te zijn.
“Ik denk dat er vanaf hier drie gangen zijn die allemaal ergens anders heen lopen… Misschien is er eentje wel een uitgang, of een schat.” Sprak ze geheimzinnig.


Kayton Erogate

Hij knikte de vrouw even toe met wie Leroy gepraat had. “Prettige dag nog.” Zei hij tegen haar. Daarna stapte hij op zijn paard en keek hij Leroy nog even doordringend aan. Daarna liet hij zijn paard wegstappen naast dat van Leroy.
“Oké, ik zie aan je blik dat je het zelf al weet, ik ga hier geen woorden aan vuil maken, ik wil gewoon even tegen je racen met de paarden.” Zei hij tegen hem, Leroy had zelf al die blik in zijn ogen dat hij dondersgoed wist dat hij iets fout had gedaan.

Jay Fullbright

Volgens Esmeralda moest hij wat verzinnen, daardoor schudde hij zijn hoofd. ‘Zo werkt het niet. Jij wilt dat ik bij je blijft, dus jij gaat iets leuks verzinnen,’ zei hij, nog steeds plagend. Ze ging op haar buik liggen, daardoor kreeg hij een fonkeling in zijn ogen. Meteen liet hij zich bovenop haar zakken en greep hij haar vast. ‘Nu kom je dus nooit meer weg en kan ik met je doen wat ik wil,’ zei hij plagend. Hij begon haar dus ook flink te kietelen, nu zou hij haar eens heel goed terug pakken.

Koning Stephen Lahero

Ze kregen iets meer ruimte, maar nog steeds voelde hij zich niet echt ontspannen. Toen ze niet meer één kant op gingen maar verschillende opties hadden, slikte hij. Dit was echt niet leuk meer. Chayenne was nog steeds enthousiast. ‘Ja, maar misschien is er wel niets en dwalen we rond. Ik wil geen schat vinden, ik wil een uitgang vinden. Dat is ook precies wat we gaan doen. Maar we blijven hoe dan ook bij elkaar. Chayenne, ik wil niet dat je op eigen houtje verder gaat. Jij blijft bij mij. Hij keek hoopvol naar Carmen, hij hoopte dat ze voorop wilde gaan. Hij zag haar knikken, dus het was vast goed.

Koning Leroy Fullbright

Door wat Kayton zei zuchtte hij even. ‘Dan moet je mij maar niet alleen laten,’ zei hij uiteindelijk met een grijnsje op zijn gezicht. Hij besloot er maar een grapje van te maken, hij wilde vooral niet stilstaan bij zijn gedrag. ‘Ik ben gewoon te aantrekkelijk. Daar kan ik helemaal niets aan doen,’ voegde hij er dus nog aan toe. Zijn hengst werd wel aardig ongeduldig, het dier had al even staan wachten en was nu dus duidelijk klaar om wat meer te doen dan alleen dat. Leroy gaf hem iets meer ruimte, waardoor het paard direct al wat versnelde. Toch liet Leroy hem nog wel zo ver in tot ze op een veiliger stuk waren, hij wilde geen ongelukken.

Verena Stratton
Met een kleine, maar toch wel gelukkige grijns liep ze terug naar de wastobbe en de waslijnen. Ze controleerde of de gewassen kleren al droog waren. Dat was nog niet het geval.
Ze liep daarom maar naar binnen om in de keuken verder te helpen. Misschien haar laatste dag wel in de keuken. Haar laatste dag als dienstmeid. Ze had bijna gedacht dat dat niet meer voor zou komen.
Ze vroeg zich wel af of ze Gallïus tegen zou komen dan. Of dat hij misschien weer vertrokken was naar White Castle. Ze werd in ieder geval weer ridder. In ieder geval krijgt ze een kans om dat weer te worden. Ze besloot het daar maar op te houden. Wie weet was ze niet eens meer zo goed als ze eerder was.

Esmeralda Samira

Het werkte niet zoals zij het nu vertelde, want zij wilde dat hij bij haar bleef, dus zij moest wat leuks verzinnen. Ze zuchtte even diep. “Dat is gemeen.” Mompelde ze tegen hem, toch wist ze ook wel dat hij het plagend bedoelde. Ineens zag ze zijn ogen fonkelen en niet veel later plofte hij bovenop haar. “Je bent zwaar.” Kreunde ze nu. Hij begon haar te kietelen en zo goed als ze nog kon met zijn gewicht bovenop haar, begon ze te kronkelen.


Prinses Chayenne Lahero

Haar vader zei dat er misschien wel niets was en ze dan rond zouden dwalen, hij wilde geen schat vinden, hij wilde een uitweg. Ze trok een pruillip. “Maar papa… ik wil wél een schat vinden.” Sprak ze teleurgesteld.
“Als we nu gewoon allemaal een gang nemen, werkt dat gewoon het snelste. Een van ons vind dan vast de schat en een ander de uitgang, dat is toch logisch? Ja toch Carmen?” Wilde ze weten en ze keek ze allebei even aan.



Kayton Erogate

Kayton moest hem dan maar niet alleen laten, hij vond zichzelf te aantrekkelijk en daar kon hij niets aan doen. Hier kon hij niet zo heel erg goed tegen. “Pas op, Leroy, je weet dat je ongelooflijk veel spijt krijgt. Bovendien, waarom maak je je helemaal niet druk over waar Lolita is? Ga je liever verder met iemand anders?” Wilde hij nu graag weten, want als het die kant op ging, was dat echt niet de bedoeling. Hij liet zijn dier achter dat van Leroy aangaan.