Medieval Times

Nathan Gerono

'Gelukkig,' zei hij plagend tegen haar. Hij streek langzaam langs haar hals en hij ademde diep in, daarna grijnsde hij weer een beetje. 'Dan doe ik dat. Waarschijnlijk staat daarna die vent toch wel weer in de buurt hier,' zei hij tegen haar. Hij liet haar los en hij ging op de bank zitten. 'Doe maar alsof ik hier niet ben, vooral met uitkleden,' plaagde hij haar met een grijnsje op zijn gezicht.

Koningin Fay Lahero

Ze moest met uitkleden doen alsof hij er niet was, hierdoor haalde ze even diep adem. "Niet doen, Nathan, ik kan nu echt niets hebben..." Fluisterde ze naar hem. Ze liep naar de badkamer toe waar ze zich omkleedde. Sommige littekens van toen zaten nog op haar huid, die kon ze zelf niet wegwerken. Ze trok een badjas aan en ging weer naar de kamer toe. Ze liet de badjas van haar lichaam glijden en stapte daarna vluchtig in bed.

Nathan Gerono

'Sorry,' mompelde hij. Hij was zich er bewust van dat hij de neiging had om veel te ver te gaan en dat werd eigenlijk alleen maar erger. Hij wist ook niet hoe hij dat tegen moest gaan, maar dan kon ze maar beter duidelijk zijn. Ze kwam weer terug, liet de badjas van haar lichaam glijden en hij zag daardoor een glimp van haar lichaam, het volgende moment lag ze in bed. Hij kwam langzaam overeind en hij ging bij haar op de rand zitten, hij streek met zijn vingers over haar arm heen. 'Ga maar lekker slapen, ik blijf hier tot jij slaapt en er gaat niets gebeuren. Je kan morgen meteen naar mij toe komen, dan kunnen we wel iets leuks gaan doen,' zei hij zachtjes.

Koningin Fay Lahero

Nathan kwam bij haar zitten en streelde over haar arm heen. Ze moest lekker gaan slapen van hem. Er zou niets gebeuren en hij bleef tot ze sliep, daarna wist ze dat damion weer zou komen. Ze knikte alleen nog even bij zijn voorstel om naar hem toe te komen de volgende morgen, dan zouden ze wat leuks gaan doen. Ze pakte zijn hand even vast en kneep er zacht in. Daarna vielen haar ogen dicht en was ze diep in slaap.

Nathan Gerono

Ze knikte nog even en hij glimlachte naar haar, ze viel eigenlijk al meteen in slaap. Hij bleef nog heel even zitten, daarna liet hij haar los en kwam hij overeind. Hij liep rustig de kamer uit, Damion stond bij de deur. Nathan sloot die en keek hem even aan. ' Ze slaapt nu.' Sprak hij zacht. De man knikte even. 'Oké, bedankt. Ik zal bij haar blijven....' Zei hij. Nathan knikte even en daarna ging Damion weer naar binnen, hij liep zelf terug naar Elvira.

Koningin Fay Lahero

Redelijk rustig werd ze de volgende morgen wakker. Ze haalde even diep adem en stapte uit bed, ze was eigenlijk compleet vergeten dat Damion in haar kamer zou slapen. Ze was naakt en liep zo door de kamer heen. Ze neuriede zachtjes terwijl ze voor haar kast stond om kleding uit te zoeken voor die dag. Ze leek nu weer nergens last van te hebben, ze kon het ook prima verdringen, alleen met vreemden bij haar in de buurt was ze er niet heel erg goed in. Ze hield af en toe een jurk voor haar lichaam en bekeek zichzelf zo in de grote spiegel om te kijken welke ze het mooiste vond voor vandaag.

Damion Nario

Hij kwam langzaam iets overeind toen hij wat hoorde en hij zag dat het Fay was. Ze leek totaal niet door te hebben dat hij hier was, anders zou ze dit nooit doen. Hij staarde haar even aan, ze had een geweldig lichaam. Ze was echt prachtig. Hij slikte even en keek snel weg. Daarna schraapte hij zijn keel. 'Euhm, Fay...' Mompelde hij terwijl hij weg bleef kijken, hij wilde niet dat ze zich in één keer rot schrok.

Koningin Fay Lahero

Ze hoorde een stem en daardoor schrok ze ineens op, ze hield de jurk voor haar lichaam terwijl ze naar Damion keek.
"Oh, sorry... ik was vergeten dat je er was, jemig..." Ze haalde even diep adem en langzaam trok de rode kleur gelukkig ook van haar wangen af. Ze trok snel haar badjas weer aan en ging op die manier verder.
"Heb je lekker kunnen slapen?" Vroeg ze nu aan hem terwijl ze weer gewoon verder ging waar ze mee bezig was.

Damion Nario

Ze schrok en zei dat ze helemaal vergeten was dat hij er was, daardoor glimlachte hij een beetje. 'Je hoeft je in ieder geval niet te schamen...' Zei hij met een grijnsje op zijn gezicht. Ze trok een badjas aan en daardoor keek hij haar weer gewoon aan. 'Ik heb goed geslapen en het wakker worden was ook heel erg fijn...' Zei hij tegen haar. 'Heb jij goed geslapen?' Vroeg hij daarna. Ze was in ieder geval niet vreselijk onrustig geweest, want dan zou hij wel wakker worden.

Koningin Fay Lahero

"Je hebt zeker stiekem toch even gegluurd omdat je het niet laten kon." Zei ze hem nu omdat hij aangaf dat ze zich niet hoefde te schamen. Hij gaf aan dat hij goed had geslapen en ook fijn wakker was geworden, ze keek hem via de spiegel even aan en rolde met haar ogen. Daarna vroeg hij of zij ook lekker had geslapen.
"Ja, het ging wel." Glimlachte ze nu. Ze had de jurk gevonden die ze aan wilde trekken, daardoor liep ze naar de badkamer toe. Ze deed de deur dicht en daarna trok ze de knalrode jurk aan. Ze stak haar haren netjes op en zette daar een goudkleurig kroontje in. Ook besloot ze vandaag wat meer sieraden te dragen. Ze zag er goed uit zo, dat wilde ze ook. Ze wilde laten zien dat ze het wel allemaal kon.

Damion Nario

'Alleen om zeker te weten dat ik niet droomde,' Zei hij grijnzend toen ze vroeg of hij even gekeken had. Ze had gelukkig ook wel redelijk geslapen en daarna had ze kleding gevonden die ze aan wilde. Helaas liep ze weg om zich om te kleden, maar dat begreep hij wel. Hij kwam zelf ook maar overeind en hij trok zijn shirt uit. Hij had wel wat andere kleren mee, maar het was niet echt veel.

Koningin Fay Lahero

Ze bekeek zichzelf nog even goed in de spiegel en was er toch wel heel erg tevreden mee. Ze glimlachte naar zichzelf en daarna deed ze de deur weer open. Ze keek glimlachend naar Damion, ze was weer helemaal zichzelf nu.
"Ga je zo mee naar de eetzaal? Dan kun je meteen de meiden ontmoeten." Glimlachte ze. Ze moesten toch weten dat deze man oké was en dat er niets was tussen hem en Fay.

Damion Nario

Fay kwam weer binnen en hij trok een schoon shirt aan. Ze vroeg of hij zo mee ging naar de eetzaal, dan kon hij de meiden ontmoeten. Hij knikte, dat vond hij prima. Ze wisten dan meteen dat hij niet gevaarlijk was en dat ze geen dingen hoefden te denken. 'Stephen is waarschijnlijk nog wel een tijdje daar, zou je misschien vanmiddag met mij mee willen om wat kleding te kopen? Ik ben per direct vertrokken en ik heb eigenlijk amper spullen meegenomen,' vroeg hij haar nu.

Koningin Fay Lahero

Ze zag hem even knikken en daardoor glimlachte ze hem toe. Hij gaf aan dat Stephen waarschijnlijk nog wel een tijdje weg was en hij vroeg of zij met hem mee wilde om kleding te kopen, want hij had niets. Ze keek hem even vertwijfeld aan.
"Ik weet niet of dat verstandig is, wat zal het volk denken?" Vroeg ze nu aan hem. Ze opende wel alvast de deur en liep naar beneden, naar de grote eetzaal waar de meiden al zaten te wachten.

Damion Nario

Ze leek te twijfelen en daarna vertelde ze ook waarom. 'Fay, zo moet je niet denken. Het volk zal echt niet zo snel iets denken, helemaal niet als je verteld dat ik gewoon een wachter ben. Het is niet meer dan de waarheid, ik ben een persoonlijke wachter en daardoor ben ik constant bij je. Als je het alsnog niet ziet zitten, begrijp ik dat ook. Dan zou het fijn zijn als je zelf kleding voor mij wilt regelen, want ik blijf bij je in de buurt, hoe dan ook,' zei hij glimlachend. Hij wilde niet het kasteel uit gaan om spullen te kopen als Fay hier was.

Koningin Fay Lahero

Ze luisterde naar Damion en knikte uiteindelijk maar. "Oké, is goed, we gaan wel samen naar het dorp om kleding voor je te kopen." Zei ze.
Ze keek de twee meiden aan, allebei keken ze lichtelijk argwanend naar Damion.
"Esmeralda, Faith, dit is Damion, Damion is hier om mij te beschermen voor Lucius, jullie weten dat jullie vader ontzettend zijn best doet om iedereen hier veilig te houden, Damion helpt hem daarbij. Daarom is hij vaak bij mij." Vertelde Fay met een glimlach. Ze knikten allebei eventjes, begrijpend. Ze glimlachte en daarna begonnen ze te eten.

Damion Nario

Ze stemde uiteindelijk in en eenmaal bij de eetzaal werd hij voorgesteld aan de meiden. Fay legde uit wat hij hier deed en hij glimlachte vriendelijk. Het verschil tussen de twee was groot te zien. Faith was duidelijk een dochter van Fay, Chayenne leek veel meer op Stephen, al leken ze ook wel weer allemaal op elkaar. Ze knikten allebei en leken het te begrijpen, hij ging aan tafel zitten en hij keek even langzaam om zich heen. Hij wilde de omgeving en de mensen in zich op nemen, voor hem was helemaal niemand te vertrouwen, maar alles leek rustig te zijn.

Koningin Fay Lahero

Echt heel erg veel at ze niet, ze had gewoon vrij weinig trek... door al dat gedoe... ze zuchtte zachtjes en na een tijdje zei ze tegen de twee meiden dat ze even naar het dorp toe ging. Ze leken het geen probleem te vinden. Fay kwam overeind van haar stoel en ze keek Damion even aan, vragend of hij met haar mee ging.

Damion Nario

Hij had eigenlijk amper iets gegeten, over een paar dagen, als hij hier wat meer gewend was, dan zou dat makkelijker gaan. Fay kwam overeind en ze keek hem aan, daardoor stond hij ook direct op. Hij glimlachte even naar Chayenne en Faith en daarna liep hij met Fay mee. Hij vond het leuk dat ze toch met hem mee wilde, het zou haar zelf ook goed doen. Ze moest wat ontspannen en af en toe uit het kasteel.

Koningin Fay Lahero

Op het pad begon ze zichzelf af te vragen hoe lang het geleden was dat ze hier was geweest... Zelfs met Stephen was ze al weken niet meer uit het kasteel geweest. Ze slikte even, eigenlijk was dat best wel slecht, ze moesten toch het volk in de gaten houden. Dat moest toch gebeuren. Ze liep wat aarzelend met Damion mee. Alles leek ook anders. De bomen waren vol in bloei en het dorpje lag er in het dal prachtig bij.

Damion Nario

Hij was hier nog nooit geweest en hij vond het leuk om een nieuw gebied te leren kennen. Het was hier anders, maar wel prachtig. Het was hier heel erg groen en ondanks dat het wat kouder was dan thuis, was het goed te doen. 'Moest je heel erg wennen toen je hier kwam wonen?' vroeg hij nu aan Fay. Hij wilde haar nog steeds wat beter leren kennen, dat had geen haast, ze hadden alle tijd. Ze leek het nog steeds raar te vinden dat hij bij haar was. 'Je mag ook doen alsof ik er gewoon niet ben hoor, we hoeven niet te praten,' zei hij met een grijnsje op zijn gezicht.

Koningin Fay Lahero

Hij wilde van haar weten of ze heel erg moest wennen toen ze hier kwam wonen. "Ja, maar het was prettig. Alle mensen zijn hier zo aardig, zo behulpzaam... het is hier geweldig, ik wil hier ook nooit meer weg. Het is dan misschien minder mooi, maar de mensen maken het echt goed." Glimlachte ze naar Damion. Ze mocht ook doen alsof hij er niet was.
"Daar kan ik helemaal niet tegen, kom maar gewoon naast me lopen." Glimlachte ze. Toen ze het dorp binnen kwamen, werd ze meteen van alle kanten begroet, Fay mocht dan wel koningin zijn, ze moest toegeven dat ze dit gemist had. Ze maakte met iedereen die daar de behoefte toe had een praatje en ze waardeerden het allemaal zo erg.

Damion Nario

Ze vertelde wat ze er van vond, dat de mensen zo vriendelijk waren. Dat liet hem glimlachen, hij merkte het zelf ook. Iedereen was echt heel erg hartelijk, dat was fijn. Ze zei dat ze er helemaal niet tegen kon om te doen alsof hij er niet was, hij moest gewoon naast haar lopen. Dat deed hij dus ook, eenmaal in het dorp werd ze uitgebreid begroet en hij hield zich constant op de achtergrond, al was hij heel erg alert. Hij hield iedereen in de gaten, maar niemand zag er verdacht uit.

Koningin Fay Lahero

Ze genoot er echt van en na een tijdje liep ze weer verder met Damion. Ze ging naar een van de beste klerenmakers in het dorp en liep daar naar binnen. Zij hadden ook haar trouwjurk gemaakt. Ze liet Damion zien en de kleine vrouwtjes gingen meteen aan de slag. Fay glimlachte even, het was leuk om ze zo ijverig bezig te zien.

Damion Nario

Hij liep met Fay mee en ze gingen een winkeltje in, er werd kort naar hem gekeken en daarna gingen ze aan het werk, hij keek Fay even aan. 'Ik neem ook genoegen met minder, hoor...' zei hij zacht tegen haar. Hij wilde niet dat het haar heel erg veel geld zou kosten. Van Lucius had hij ook nooit iets gekregen, hij was dit niet echt gewend. Hij vond het ook niet nodig, al moest hij toegeven dat hij het gebaar waardeerde. Het ging hier allemaal alleen zo anders dan hij gewend was.