Medieval Times

Damion Nario

Hij grijnsde weer en hij knikte een beetje. 'Ik kan ook de hele dag zonder shirt lopen, als je dat leuk vindt...' Zei hij grijnzend. Ze wilde een brief schrijven naar Stephen en hij knikte even. 'Moet ik even buiten wachten?'vroeg hij beleefd aan haar. 'Dan laat ik je daarna zien hoe makkelijk die riddertjes hier te verslaan zijn...' Plaagde hij haar nog even.

Koningin Fay Lahero

"Nee, dat leidt iedereen zo af hier." Vertelde ze hem met een brede glimlach. Hij wilde buiten wachten terwijl zij schreef en ze knikte even. "graag." Daarna ging hij haar laten zien hoe makkelijk de ridders hier te verslaan waren, ze grinnikte nog even zachtjes en daarna ging ze de slaapkamer binnen. Ze ging gemakkelijk zitten en begon te schrijven.

"Lieve Stephen,

Damion is gisteren hier gearriveerd, het is gek dat hij de hele tijd om me heen is, ik weet dat het is om mij te beschermen, maar zo erg? Is dat echt nodig? Ik vind hem ook wat aanhankelijk, het voelt soms wat onprettig... ik weet niet zo goed wat ik ermee aan moet, had je geen oude lelijke man kunnen sturen? Ik wil je zo graag trouw blijven, Stephen, zo graag... maar deze man.. hij zegt dingen op een bepaalde manier en wilt me continu aanraken, het zijn maar kleine gebaren, maar het voelt niet fijn. Ik ben bang dat het een keer fout gaat, dat wil ik echt niet... het spijt me dat ik zo zeur, ik wil eerlijk tegen je zeggen wat ik van hem denk, zodat je op de hoogte bent van alles hier.
Ik mis je echt heel erg... ik heb trouwens aan Faith nog niets gemerkt... ze maakt niets meer mee van jou, ik weet dat het veel beter voor haar is, maar nu weet ik niet meer hoe het met jou gaat...
Lieve Stephen, schrijf alsjeblieft wat terug... ik hou van je...

Liefs, Fay"

Ze stuurde de brief met haar persoonlijke valk weg naar het zuiden toe en ze zuchtte even zachtjes. Ze kwam weer even op adem en sloot haar ogen een moment.

Koning Stephen Lahero

Hij had genoten van het eten, het was fijn om even met Rysha samen te zijn, zonder bij Lucius te zitten. Hij vond het echt fijn. Hij was alleen wel echt bang voor wat er komen ging, maar hij kon niets dan afwachten. Hij kreeg een brief van Fay en daardoor ging hij aan tafel zitten. HIj las het even door en hij ademde diep in. Hij vond het moeilijk. Heel erg moeilijk. Hij twijfelde over hoe eerlijk hij moest zijn over alles, maar misschien was het beter om gewoon over alles eerlijk te zijn, echt alles.

Lieve, Lieve Fay.

Ik vind het heel moeilijk. Ik ben blij dat Damion bij je is. Hij zal goed voor je zorgen, dat vind ik het belangrijkste. Ik snap dat het moeilijk is, maar maak je daar alsjeblieft geen zorgen over. Ik zal een ontzettend lange tijd weg zijn, langer dan ooit eerder gebeurd is. Ik weet dat je dat wilt, maar soms is wat je wilt niet het goede. Je hoeft je niet schuldig te voelen, want je weet hoe ik er over denk. Het is het belangrijkste wat jij voelt, je moet niet te veel nadenken en je er niet te druk over maken, echt niet. Je zeurt niet, het is beter dat je eerlijk bent. Ik zal mijn best doen om dat ook te zijn. Lucius heeft mij Lilli laten martelen, op een vreselijke manier. Rysha moest toekijken. Ik ben blij dat Faith niets voelt, nu zeker. Ik weet niet wat hij nog meer gaat doen, maar je hebt die bescherming nodig, echt. Stuur hem alsjeblieft niet weg. Met mij gaat het redelijk, ik vind het moeilijk. Ik vind het moeilijk dat ik iets voel voor Rysha. Het maakt het alleen maar zwaarder. Het spijt mij,

Stephen.

Hij stuurde de brief weg en hij sloot zijn ogen even, hij vond het echt heel erg moeilijk, maar hij kon maar beter eerlijk zijn.

Nathan Gerono

'Hm, is dat zo?' vroeg hij mompelend aan haar. Door wat ze deed kreunde hij zacht, ze zoende hem in zijn hals en hij sloot zijn ogen. Hij legde zijn handen op haar heupen neer en hij zoende haar daarna heftig. Hij was heel snel uit te dagen en hij wilde nu al snel meer, dat was altijd zo. Hij was vreselijk gretig omdat hij het allemaal zo leuk vond.

Koningin Fay Lahero

Ze had tranen in haar ogen door de brief die ze terug kreeg van Stephen. Ze slikte moeizaam en staarde ernaar terwijl de tranen langzaam over haar wangen heen gleden.

Lieve Stephen,

Het hoeft je niet te spijten, echt niet, zolang het gevoel tussen ons anders is dan tussen jou en Rysha, is er geen probleem. Ik weet dat ik heel jaloers kan zijn, maar nu zit het gevoel goed, ik vertrouw je en ik weet dat je van me houd, voel alsjeblieft geen spijt, geniet samen met Rysha en bescherm haar en het kindje tegen Lucius.
Ik vind het vreselijk dat je Lilli heb moeten martelen, het arme meisje... Dat Lucius dit jullie aandoet... ik wou dat ik kon helpen, echt... dit verdienen jullie allemaal niet, Stephen onthoud goed dat je nooit wat fout doet. Alsjeblieft, blijf naar je hart luisteren, naar je vreselijke goede en lieve hart.
Ik maak me er wel heel erg druk over, ik wil het gewoon niet, maar door deze hele situatie lijkt het zo onmogelijk. Nathan komt ook elke keer dichterbij... ik heb hem gezoend, Stephen, het spijt me... het gebeurde gewoon.

Ik hou echt vreselijk veel van je,

Veel liefs, Fay

Ze kon nog steeds niet geloven dat hij het gewoon goed zou keuren als ze wat zou doen met Damion, nog steeds kon ze het niet geloven en nog steeds wilde ze het niet... ze wilde het echt niet. Ze zou het sowieso zo lang mogelijk uitstellen, op dit punt vertrouwde ze hem ook echt nog niet genoeg. Ze haalde weer een paar keer diep adem. Arme Stephen... ze vond het afschuwelijk dat Lucius hem dit aandeed... dat hij hem zoveel pijn deed. Ze merkte ook uit zijn brief dat hij echt bezorgd over haar was en dus ook echt Damion daarvoor had gestuurd.

Koning Stephen Lahero

Hij kreeg een brief van haar terug en het stelde hem toch iets gerust. Het deed hem goed om dit van Fay te horen, ze was echt vreselijk lief.

Lieve Fay,

Jouw brief doet mij goed. Het gevoel is anders, echt. Ik ben blij dat je dit zegt. Ik ben blij dat je eerlijk bent. Ik begrijp het wel, het hoeft je niet te spijten. Het moet je pas spijten als je het voor mij achterhoudt. Ik meen het echt, Fay. Voel je niet schuldig, ik wil dat je eerlijk bent ,dat is alles. Je hoeft mij niet trouw te zijn, je bent mij trouw door eerlijk te zijn, dat is het belangrijkste voor mij. Ik hou van je, Fay. Ik ben gek op je en ik zal net zo eerlijk zijn tegen jou. Ik vond het afschuwelijk van Lilli, maar het ging wel toen ik mijn gevoel bevroor. Ik ben heel erg blij dat Faith het niet voelt, als jij wilt weten hoe het gaat kan jij het gewoon vragen, echt. Altijd.

Ik hou ook van jou, altijd.

Kus,

Stephen.

Hij bleef het moeilijk vinden om met haar te schrijven, maar het hielp hem nu wel. Hij was er blij mee dat ze eerlijk tegen hem was en dat hij dat ook kon zijn.

Koningin Fay Lahero

Ze haalde even diep adem door zijn volgende brief en ze glimlachte weer even. Hij was toch zo lief, ze was zo gek op deze man... hij was meer dan redelijk in deze situatie en ze vond het heel erg fijn dat hij zo lief was en zo duidelijk... ze borg de brief op in haar kastje waar de rest ook lag en besloot hem pas die avond weer terug te schrijven, anders liet ze Damion wel heel erg lang wachten. Ze knapte zichzelf weer wat op in de badkamer en opende daarna de deur weer.
"Sorry, liet ik je heel erg lang wachten?" Vroeg ze aan Damion met een lichte glimlach.

Damion Nario

Ze kwam weer naar buiten en ze vroeg of ze hem lang had laten wachten. 'Al laat je mij dagen buiten staan,' zei hij glimlachend tegen haar. 'Ik ben ergere dingen gewend,' voegde hij er aan toe. Hij was Lucius gewend, een tijdje buiten staan wachten was helemaal niets voor hem. 'Gaat het met je?' vroeg hij aan haar. Ze zag er wel goed uit, ze was niet heel erg overstuur, dus blijkbaar was het wel goed geweest om met Stephen te schrijven.

Koningin Fay Lahero

Al liet ze hem dagen buiten staan. Ze schudde haar hoofd even. "Dat lijkt me nogal saai voor je." Glimlachte ze hem toe. Hij vroeg of het ging en ze knikte meteen.
"Ja, het gaat goed met me, het is fijn om Stephen af en toe even te schrijven, dan weet ik weer waarom ik dit allemaal vol moet houden." Vertelde ze aan hem.
"Nou, ik wil wel eens zien hoe je een wachter een pak slaag geeft." Glimlachte ze, ze liep met hem naar buiten, naar het trainingsterrein.

Damion Nario

'Het is mijn werk,' zei hij grijnzend tegen haar. Ze zei dat het goed met haar ging, het was fijn om Stephen af en toe te schrijven. 'Houdt hij het een beetje vol daar?' vroeg hij aan haar. Ze wist weer waarom ze het allemaal vol moest houden en hij knikte even, dat begreep hij goed. Ze wilde nu wel zien hoe hij een wachter een pak slaag gaf, daardoor grijnsde hij. 'Jij mag er eentje uitzoeken, dan zal ik het laten zien. Zonder zwaard, oké?' vroeg hij aan haar.

KOningin Fay Lahero

"Werk is soms best saai." Plaagde ze hem terug. Hij vroeg aan haar of Stephen het een beetje volhield daar en ze knikte. "Het is wel heel erg zwaar voor hem, maar hij houdt het vol, hij heeft bovendien ook Rysha die hem overal in steunt." Vertelde ze hem nu. Ze keek naar de ridders die voor hun klaar stonden. zij mocht er eentje uitzoeken en dan zou hij laten zien wat hij kon.
Ze koos voor een slimme en snelle zwaardvechter, een van de betere en daarna nam ze plaats op een stoel die voor haar was klaargezet.
"Oké, laat maar eens zien." Gaf ze aan met een knikje.

Damion Nario

'Dat is prima,' zei hij tegen haar. Ze bekeek de ridders en koos er een uit, daarna ging ze zitten. Hij moest het laten zien, daardoor glimlachte hij een beetje. De ridder keek hem aan, hij leek nogal zeker van zichzelf te zijn. Dat zou hij zelf ook zijn, in zijn positie. Hij liep naar de man toe, zodra hij binnen zijn bereik stond haalde hij uit. Hij was snel, krachtig, duidelijk een goed zwaardvechter. Maar Damion was zo getraind, hij kon bijna elke beweging voorspellen en nog sneller ontwijken. Hij deed ook niets anders, hij bleef ontwijken en hij frustreerde de ridder duidelijk, hij verbruikte veel energie. Het ging een hele tijd zo door en toen, volledig uit het niets gaf hij de ridder een harde trap tegen zijn borstkas. Hij wankelde, Damion greep zijn hoofd vast, klemde zijn armen er om heen en hij stond op het punt om zijn nek om te draaien toen hij zich realiseerde dat het niet nodig was. Hij liet de ridder weer los en knikte naar hem, daarna raapte hij het zwaard van de man op en gaf die aan. De man was compleet uitgeput, Damion totaal niet.

Koningin Fay Lahero

Eigenlijk keek ze heel geconcentreerd toe, ze keek wat Damion deed, hoe hij zijn tegenstander bespeelde tot hij moe was. Ze vond het leuk om te zien, vermakelijk eigenlijk wel.
"Je lijkt wel een danseres." Plaagde ze Damion. Ze wenkte de volgende ridder.
"Zie het als een training, je weet nu hoe hij beweegt, speel daar op in." Zei ze tegen de ridder, ze was natuurlijk ook een tijdje generaal geweest, ze wisten dat ze sowieso naar haar moesten luisteren.

Damion Nario

Fay plaagde hem even en hij keek haar grijnzend aan. Ze wenkte een andere ridder en daardoor werd de grijns groter. Hij moest toegeven dat hij dit leuk vond. Ze gaf de ridder instructies, hij kon het ook opvolgen. Hij wist nu hoe ze hier getraind werden, hoe ze zouden aanvallen, welke technieken ze gewend waren. De volgende ridder volgde zijn bewegingen, maar ondanks dat was hij te langzaam. Damion veranderde constant van aanpak en vrij snel wist hij met wat simpele tikjes de ridder uit balans te krijgen en kon hij het zwaard uit zijn hand slaan. Hij greep de man vast bij zijn keel en keek hem strak aan, daarna liet hij hem los.

Koningin Fay Lahero

Toen deze man ook vrijwel afgeslacht werd, kwam ze overeind. Ze trok haar rode jurk uit zodat ze alleen nog maar in haar onderjurk stond, ze liet haar knokkels knakken en keek Damion doordringend aan.
"Ik heb ook de nodige training nodig." Vertelde ze hem. Ze was beter dan de gemiddelde ridders en had zo natuurlijk ook nog haar kracht die ze kon gebruiken. Ze merkte dat ze weer die mysterieuze rode dame begon te worden in plaats van de inmiddels voorspelbare en lieve Fay die ze was geworden voor Stephen. Damion liet haar ware aard weer naar boven komen en ze wist nog niet of dat nu goed of slecht was.
Het vuur was te zien in haar ogen en haar rode lange haar vond zich een weg uit het opgestoken knotje, de puntjes begonnen te vlammen. Ze gebruikte nu ook geen zwaard en keek Damion doordringend aan.

Damion Nario

Ze kwam overeind, trok haar jurk uit en hij staarde haar even aan. Ze zei dat ze de nodige training nodig had, hij zag haar veranderen en daardoor ademde hij diep in. Hij knikte wel, zijn donkere ogen uitdagend, hij vond dit echt heel erg leuk, misschien wel iets te leuk. Hij hield van het vechten, hij hield van winnen en hij was hier aardig goed in, dit was zijn leven. Hij zag het vuur in haar ogen en hij merkte heel goed dat hij haar steeds leuker begon te vinden. Toch liet hij zich niet afleiden, daarvoor was hij veel te goed getraind.

-------

https://justrpgforum.actieforum.com/viewtopic.forum?t=31