Medieval Times

Rysha Volantis

Na een tijdje stopte hij en vroeg hij of het ging. "Ja, het viel wel mee eigenlijk, ik had het veel erger verwacht." Grijnsde ze hem toe. Hij kwam van haar af en begon zijn kleding aan te trekken, ze keek even met een wat vage glimlach naar hem terwijl ze nog even dacht aan wat er net allemaal gebeurd was.


Elvira Solore

Toen ze merkte dat hij het er heel erg moeilijk mee had, liet ze zijn keel los, ze bracht haar lippen naar zijn oor. "Sorry..." Fluisterde ze zachtjes. Ze streek langs zijn gezicht en keek hem spijtig aan. Het voelde zo geforceerd, dat was niet haar bedoeling, ze deed het voor het plezier, maar ze baalde dat ze het eigenlijk ten koste van Nathan deed. Dat speet haar. Ze had de neiging om weg te lopen, maar ze wilde hem ook heel erg graag. Ze sloot haar ogen even om rustig te worden om niet te denken aan het weglopen.

Koning Stephen Lahero

'Gelukkig,' zei hij zacht. Hij was blij, hij had haar nooit pijn willen doen, hij was blij dat het dus toch meeviel. Hij haalde een hand door zijn haren heen en daarna staarde hij naar het raam. Hoe verdrietig en kwaad zou Fay zijn? Ze wist wat er gebeurd was, zou ze zitten te huilen nu? Die gedachte maakte hem heel erg verdrietig, hij voelde zich alleen heel erg schuldig.

Nathan Gerono

Ze liet hem los en zei heel zacht sorry, hij voelde haar langs zijn gezicht streken en haar blik was spijtig. 'Het is niet jouw schuld,' fluisterde hij. 'Ik vind het gewoon heel moeilijk, ik ben dit niet gewend, maar ik wil wel mijn best doen voor jou. Ik wil je niet teleurstellen,' zei hij zacht, maar wel heel eerlijk. Hij vond het echt heel lastig, maar hij wilde het wel goed doen. Hij kon aan haar zien dat ze weg wilde, hij herkende het gevoel. Maar dit was niet echt het goede moment, hij wist niet tot wat hij in staat zou zijn als ze hem nu alleen zou laten.

Rysha Volantis

Ze begon nu ook haar jurk weer aan te trekken en keek daarna naar Stephen. Hij leek verdrietig. "Bedankt, Stephen... je was heel lief voor me en... ik hoop dat het gelukt is." Zei ze hem zachtjes nu ze haar jurk en ook haar sieraden weer om had. Ze kwam weer langzaam naar hem toe en streek zacht over zijn rug heen.


Elvira Solore

Hij zei haar dat het niet haar schuld was, hij vond het gewoon heel moeilijk en hij was het niet gewend, hij wilde wel zijn best doen van haar en haar niet teleurstellen.
"Dat doe je niet, echt niet... ik heb juist het idee dat ik jou teleurstel... ik dwing je tot dingen waar je nog helemaal niet klaar voor bent, straks verpest ik het en wil je niets meer met me te maken hebben." Gaf ze aan, ze kwam iets meer overeind, klaar om weg te gaan, toch twijfelde ze. Ze kon hem niet zo achterlaten, dat was gemeen.
"Ik..." Haar stem begon te trillen. "Je moet ervoor zorgen dat ik blijf... echt, ik wil niet echt weg, maar..." Ze slikte even moeizaam, het was heel erg goed aan haar te zien dat ze dit afschuwelijk moeilijk vond.


Fay Fuego

Ze zat nu met haar rug tegen het raam aan en keek naar haar kleine dochtertje die heel rustig en vredig sliep, maar na een tijdje zag ze wat anders, weer het verdriet. Het raakte haar recht in haar hart, ze wist dat dit van Stephen kwam, na een tijdje ging het weer weg en zag ze weer wat meer van Faith, het wisselde heel erg, Faith moest leren om ermee om te gaan, maar Fay had geen flauw idee hoe ze ervoor kon zorgen dat haar dochtertje het kon beheersen. Ze was nu weer rustiger.... Fay legde haar hoofd tegen het raam, ze was moe... maar het enige wat ze voor zich zag wanneer ze haar ogen sloot, waren Stephen en Rysha.... dat deed haar zoveel pijn, het deed zoveel met haar, het maakte haar gek....

Koning Stephen Lahero

'Ik hoop het ook,' fluisterde hij. HIj voelde haar hand op zijn rug en hij sloot zijn ogen even. Hij voelde de tranen in zijn ogen branden en hij had liever niet dat ze het zag. Hij vond dit heel erg zwaar, hij had een brok in zijn keel en hij voelde zich steeds schuldiger. 'Wat als je niet zwanger bent?' vroeg hij nu. Zijn stem trilde licht. Dan moesten ze het nog vaker doen. Als ze een meisje kreeg ook. Hij had alleen maar dochters, waarom zou hij nu wel een zoon krijgen? Hoe vaker ze dit zouden doen, hoe lastiger het werd.

Nathan Gerono

'Ik wil niet bij je weg,' fluisterde hij. 'Dat zal niet snel gebeuren, ik vind het alleen heel erg moeilijk... ik moet nog heel veel dingen leren, die voor andere mensen misschien wel normaal zijn.' fluisterde hij. 'Maar ik wil wel leren, het zal gewoon langzaam gaan. Ik ben dit niet gewend, ik heb altijd op dezelfde manier geleefd en dit is allemaal nieuw,' legde hij uit. Hij moest er voor zorgen dat ze bleef. 'Als je mij losmaakt zal ik er alles aan doen om te laten zien hoe veel ik voor je voel, op jouw manier, oké?' vroeg hij nu. Hij trilde nog steeds, hij wilde niet meer wachten, maar hij wilde haar laten zien dat hij echt wel wilde leren, hoe moeilijk hij het ook vond.

Rysha Volantis

Ze zag de tranen in zijn ogen en ze begreep het ergens ook wel. Hij vroeg haar wat het nu was als ze niet zwanger was. "We gaan gewoon van het beste uit, oké? We gaan er vanuit dat ik zwanger ben en dat ik een jongen krijg. Het zijn dingen die we nu nog niet weten, Stephen, dat merken we later pas... voor nu moeten we gewoon hopen dat het een jongetje is." Zei ze hem nu met een lichte glimlach.



Elvira Solore

Ze voelde toch opluchting toen hij aangaf dat hij niet bij haar weg wilde, dat het niet snel zou gaan gebeuren. Hij vond het moeilijk en moest nog veel dingen leren en hij wilde ook, maar het zou langzaam gaan omdat hij het niet gewend was en het zo nieuw was.
"Ik vind het heerlijk om je dingen te leren." Zei ze nu met een lichte glimlach. Hij zei dat ze hem los moest maken, dan ging hij er alles aan doen om te laten zien hoeveel hij voor haar voelde, op haar manier. Ze voelde hoe haar hart daardoor sneller ging kloppen. Ze reikte met haar vingers naar zijn polsen en trok het lintje in een simpele beweging los. Ze keek hem nu wat afwachtend aan.

Koning Stephen Lahero

Ze moesten van het beste uitgaan. Het was alleen zo lastig, hij ging er niet vanuit dat het zo was. Hoe groot was die kans nou? Veel te klein. 'Ik hoop het,' zei hij zacht tegen haar. Hij pakte kort haar hand vast en daarna keek hij haar weer aan. 'Pak je spullen, we gaan terug,' zei hij zacht. Of Lucius het nou wilde of niet, hij ging naar huis. Hij voelde zich afschuwelijk en als hij hier blijf zouden er dingen gebeuren die beter niet konden gebeuren. Hij pakte meteen zijn tas, heel even had hij het sjaaltje van Fay in zijn handen, maar op dit moment zorgde het er alleen maar voor dat hij zich nog verschikkelijker voelde.

Nathan Gerono

Gelukkig maakte ze hem los, hij wilde echt niet dat ze hem zo achter zou laten. Hij kon veel hebben, maar dat niet. Hij streek heel zachtjes en gevoelig langs haar wang, daarna zoende hij haar. Het was heel erg heftig, maar hij dwong zichzelf om rustig te worden, om meer liefde te laten zien. Het koste hem even tijd, maar daarna werd het toch zachter.

Rysha Volantis

Hij hoopte het en hij zei haar om haar spullen te pakken, ze gingen terug. "Is het niet beter als ik hier blijf?" Vroeg ze hem zachtjes. "Ik wil niet in de weg lopen daar, dan kan ik beter hier zijn, ik vind het ook fijn om met Aurora samen te zijn." Gaf ze aan. ze zag hoe hij zijn tas pakte en glimlachte zwakjes.


Elvira Solore

Hij streek langs haar wang, ze hield haar adem hierdoor in, ze voelde zoveel liefde en gevoelens.... Daarna werd ze heftig gezoend, de paniek werd hoger en ze kon elk moment wegvluchten, tot hij ervoor zorgde dat het rustiger werd, liefdevoller, ze ontspande steeds meer en begon uiteindelijk weer zachtjes te bewegen en ze hield hem teder vast.

Koning Stephen Lahero

Door wat ze zei bleef hij stil. 'Ik weet het niet,' gaf hij eerlijk toe. Ergens wilde hij haar gewoon graag in de buurt hebben, ook omdat hij bang was voor Lucius. Maar of het beter was, dat wist hij niet goed. 'Je moet doen wat je zelf wilt...' fluisterde hij. 'Ik ben gewoon bang dat Lucius iets gaat doen en als ik weg ga zonder jou, is die kans alleen nog maar groter,' zei hij.

Nathan Gerono

Blijkbaar deed hij het goed, hij voelde haar ontspannen, waardoor hij automatisch een stuk rustiger werd. Nog steeds met heel erg veel moeite, maar het lukte hem wel. Toch gaf hem niet de bevrediging die hij anders wel had. Misschien kwam het nog wel, maar nu voelde hij het helemaal niet. Hij bleef haar zachtjes zoenen, maar toch werd het langzaam iets gretiger, hij kon het gewoon niet tegenhouden.

Rysha Volantis

Hij wist het niet. Ze moest doen wat ze zelf wilde, maar hij was bang dat de kans groot was dat Lucius iets ging doen als hij wegging zonder haar. "Hij zou mij niets aan doen, tenminste, als ik zeker weten zwanger ben, geloof ik niet dat hij me pijn zal doen, want dat is wat hij wilt..." Zei ze hem zacht.



Elvira Solore

Ze merkte dat hij na een tijdje gretiger werd, ze beëindigde de zoen even en liet haar lippen afglijden naar zijn oor. "Bedankt, lieve Nathan... jij bent de eerste die me weer rustig kan maken als ik op het punt sta om te vertrekken..." Fluisterde ze hees. "Toe maar nu, ik ben er ook wel aan toe." Ze grijnsde lichtelijk naar hem en beet nu op zijn oorlelletje.

Koning Stephen Lahero

'De kans dat hij een van ons iets aan doet als ik alleen wegga, is gewoon wat groter... we weten nu ook nog niet of je zwanger bent. ik wil gewoon niet te veel risico nemen,' zei hij zacht tegen haar. 'Het is misschien wel beter om even wat afstand van elkaar te nemen, maar toch is het verstandiger om mee te gaan, ben ik bang,' zei hij zacht.

Nathan Gerono

Door wat ze zei glimlachte hij een beetje. 'Jij bent de eerste waar ik op deze manier gevoelens voor heb, ik wil je graag geruststellen,' fluisterde hij. Door wat ze daarna deed kreunde hij diep, hij trok haar heftig naar zich toe en hij drukte haar daarna in de kussens. Hij ging best wel heftig tekeer, maar nu kon het, nu mocht het ook. Zijn handen gleden wat wild over haar geweldige lichaam heen en hij zoende haar heftig.

Rysha Volantis

Ze knikte een beetje door wat hij zei. "Je hebt gelijk." Klonk haar stem zachtjes tegen hem. "Zal ik dan weer constant in jouw buurt moeten blijven? Ik denk dat dat ons alle drie helemaal kapot zal maken..." Gaf ze zacht haar twijfels aan.


Elvira Solore

Ze glimlachte liefdevol toen hij zei dat hij haar graag gerust wilde stellen omdat zij de eerste was waar hij op deze manier gevoelens voor had. Daarna was alles anders en duwde hij haar in de kussens, hij was heftig, maar zij was zeker niet minder heftig. Haar nagels klauwden in zijn rug terwijl ze kreunde en net zo wild met hem mee zoende.

Koning Stephen Lahero

'We zullen zien hoe het loopt. Misschien kunnen we er voor zorgen dat het niet zo erg nodig is, maar we zullen wel zien wat hij doet. We merken denk ik snel genoeg waar de grens ligt,' zei hij zacht tegen haar. Hij streek even langs haar wang en daarna pakte hij zijn tas op. Hij wilde hier echt niet langer blijven, Lucius had precies wat hij hebben wilde en nu wilde hij gewoon naar huis.

Nathan Gerono

Hij voelde haar nagels in zijn huid krassen, maar hij vond het heerlijk. Hij vond dit geen pijn doen, hij vond het echt geweldig en hij werd er zelf alleen maar wilder van. Dit vond hij lekker, hier voelde hij tenminste iets bij, bij dat zachte voelde hij eigenlijk gewoon niet zo veel. Hij voelde dan wel liefde, maar geen genot, niet op deze manier.

Rysha Volantis

'Je hebt gelijk." Knikte ze, had hij toch weer gelijk. Hij streelde even langs haar wang en ze glimlachte wat vaagjes naar hem. Ze pakte haar tas daarna gauw in.
"Kom..." Zei ze zacht tegen hem. Ze opende de deur om te vertrekken


Elvira Solore

Compleet uitgeput lag ze uit te hijgen op haar rug, wanneer ze weer een klein beetje op adem was gekomen, kroop ze tegen Nathan aan en legde ze haar hoofd tegen zijn borst aan. Ze sloeg haar armen om hem heen en sloot haar ogen eventjes. Ze voelde de liefde door haar lichaam stromen, het was zo onwijs fijn, zo geweldig dit, wat ze samen hadden voelde zo speciaal.

Koning Stephen Lahero

Toen ze klaar was liep hij met haar mee naar buiten toe. Hij wilde het liefste Aurora nog gedag zeggen, hij gaf heel erg veel om zijn moeder, maar de kans dat Lucius weer iets zou doen was hem net wat te groot. Hij zou haar wel schrijven en snel zien, hoopte hij. Hij liep met Rysha naar buiten, al snel stond de koets klaar en hij keek haar weer even aan.

Nathan Gerono

Ze kroop helemaal tegen hem aan en daardoor glimlachte hij een beetje. Hij streek langzaam langs haar gezicht en daarna over haar rug heen, heel gevoelig. Dit kon hij wel. Het was voor hem gewoon anders zodra er verlangen bij kwam, dan wilde hij het maar op één manier. Ook al beviel dat uitdagen hem wel heel erg, hij vond het heerlijk. 'Deed ik het goed?' vroeg hij nu zacht aan haar.

Rysha Volantis

Ze keek een keer omhoog vanuit de koets en daar zag ze de verdrietige blik van Aurora, de blik van een moeder die niet de kans had gekregen om afscheid te nemen van haar eigen zoon. Er was ook geen tijd meer voor, ze vertrokken weer en Rysha verloor het oogcontact met Aurora. Ze leunde tegen de wand aan en sloot haar ogen eventjes, ze was moe en het ging nog een lange rit worden.



Elvira Solore

Ze kreeg helemaal kippenvel door de manier waarop hij haar streelde. Ze smolt helemaal weg van hem. Hij vroeg haar of hij het goed deed.
"Jij doet het altijd goed, en ik?" Vroeg ze aan hem terug en ze keek heel even naar hem op. Ze glimlachte lichtjes en liefdevol naar hem.

Koning Stephen lahero

Hij staarde naar buiten, al snel liepen de tranen over zijn bleke gezicht heen. Waarom ging het zo afschuwelijk? Waarom mocht hij niet een gewoon leven hebben? Hij wilde het zo graag, hij wilde gelukkig zijn met zijn gezin, maar zelfs dat kon niet meer. Helemaal niet meer. Hij zocht langzaam naar de hand van Rysha, hij wist dat ze afstand moesten houden, maar ze was de enige die hem nu nog een beetje steun kon geven.

Nathan Gerono

'Jij ook,' zei hij zacht. Ze glimlachte zo lief naar hem dat hij even slikte. 'Elvira ik...' begon hij nu, hij viel stil. Hij vond dit lastig. 'Ik ben heel bang dat ik iets ga doen waardoor ik dit tussen ons kapot maak. Het wordt zo snel normaal en ik ben nog nooit lang met iemand samen geweest... ik vind je leuk, ik voel veel voor je, maar verlangen staat er voor mij nogal los van, geloof ik,' zei hij eerlijk tegen haar, wel wat voorzichtig.

Rysha Volantis

Ze voelde hoe de hand van Stephen de hare op zocht en daardoor keek ze heel even naar hem, tranen gleden over zijn wangen heen, ze voelde medelijden... ze sloeg haar armen nu om hem heen en legde haar hoofd tegen hem aan, zachtjes en gelijkmatig streek ze over zijn rug.



Elvira Solore

Ze leek hem nieuwsgierig aan toen hij wat wilde zeggen, maar er kwam niet echt wat, ze keek hem afwachtend aan en luisterde wat hij haar vertelde. Hij was bang dat hij iets zou doen wat dit kapot maakte, hij vond haar leuk en voelde veel voor haar, maar verlangen stond hier voor hem los van.
"Wat bedoel je precies? Dat je het ook met anderen doet?" Ze begreep hem niet echt en er stond een wat warrige uitdrukking op haar gezicht.

Koning Stephen Lahero

Hij voelde haar armen om hem heen en ze streek over zijn rug heen. Hij sloot zijn ogen en hij ademde trillend in. 'Ik voel mij zo verschrikkelijk. Ik wil haar helemaal geen pijn doen, als mijn kinderen dit zouden weten... ze zouden mij misschien wel helemaal niet meer aan willen kijken,' zei hij zacht tegen haar. Dat leek hem nog het ergste. Straks kwam hij thuis en zouden ze hem niet eens meer willen zien, als ze dit wisten.

Nathan Gerono

'Nee, dat is het niet,' zei hij zacht. 'Ik wil je gewoon vertellen dat het voor mij los staat van elkaar... dat ik dingen voor je voel, maar dat ik misschien wel naar andere dingen verlang. Snap je dat?' vroeg hij zacht. 'Ik ben niet echt heel erg makkelijk tevreden te houden, dat ligt aan mij, niet aan jou. Ik heb een hele hoop spanning en uitdaging nodig, anders blijf ik daar maar naar verlangen...' vertelde hij zacht.

Fay Fuego

Ineens keek ze op, Faith lag te draaien en te kronkelen, Fay hoorde ook paniekgeluidjes uit haar mond. Ze leek een gewone nachtmerrie te hebben. Fay kwam dichterbij en wilde haar wat geruststellen.
"Hé, meisje..." verder kwam ze niet, want Faith veranderde haar in een grote bonk ijs. Het meisje schrok zich dood.
"Mama!" Klonk haar stem in paniek, ze wilde het ongedaan maken, maar ze wist niet hoe....
Ze sloot haar ogen en snikte zachtjes, ze dacht aan haar vader en smeekte hem om hulp, hij moest terugkomen, hij kon haar moeder misschien wel redden...

Koning Stephen Lahero

Hij voelde dat er iets aan de hand was, hij kon het merken. Alsof hij enorm sterk verbonden was met Faith. Zodra ze aankwam sprong hij de koets uit en rende hij naar binnen. Door wat hij aantrof wist hij dat het inderdaad van Faith kwam. Hij pakte Fay vast en hij streek langs haar wang, het ijs verdween van haar lichaam en hij glimlachte naar zijn dochter. 'Ik ga je binnenkort wat dingen leren, oké? Dan kan jij dit ook...' zei hij heel rustig. Hij hield Fay in zijn armen en hij bracht haar dichter naar het vuur toe.

Faith Lahero

Ineens was haar vader er, hij streek langs de wang van haar moeder en ze ontdooide in zijn armen. "Papa... ik dacht... je was weg toch?" Ze begreep niet hoe hij zo snel hier kon ziin. Haar moeders ogen waren nog steeds gesloten. Haar vader zei dat hij haar dingen ging leren.
"Ben je niet boos?" Vroeg ze aarzelend, ze keek met tranen in haar ogen naar haar moeder.
"Het spijt me mama,het spijt me heel erg... ik wilde je helemaal geen pijn doen...." fluisterde het meisje. Haar moeder lag te bibberen en was nog steeds niet bij bewustzijn. Faith pakte voorzichtig haar handen vast en concentreerde zich, zo maakte ze haar moeder weer warm, ze was in de kracht van haar moeder wel wat zwakker, maar dat maakte het wel makkelijk om onder controle te houden. Maar ze had haar moeder nooit zelf kunnen ontdooien.. Fay kwam weer langzaam bij.

Koning Stephen Lahero

'Ja, ik was weg, maar nu ben ik weer terug,' zei hij glimlachend tegen haar. 'Natuurlijk ben ik niet boos. Ik word pas boos als je iemand met opzet pijn doet. Dat wil ik niet hebben. Maar hier kan jij helemaal niets aan doen, je moet gewoon leren. Ik moest het leren en mama heeft het ook moeten leren. Dat kost gewoon tijd,' zei hij zacht en geruststellend tegen haar. Ze hielp Fay en hij zag dat ze langzaam bij kwam, hij streek rustig langs haar gezicht. Hij voelde dat hij weer verdrietig werd, dat hij zich zo ontzettend schuldig voelde, maar hij drong het weg, Faith mocht niet te veel merken, ze voelde al zo veel.

Fay Fuego

"Het is goed meisje..." zei ze zachtjes tegen haar dochtertje, ze streek voorzichtig de tranen van haar wangen af. "Je kon er niets aan doen..." daarna voelde ze pas hoe iemand haar vast had en langs haar gezicht streelde.
"Dank je, N-" ze stokte want ze keek niet in het gezicht van haar beste vriend, het was Stephen, ze had hem nog helemaal niet terug verwacht. Ze sloeg haar armen om hem heen en hield hem heel erg stevig vast.
"Ik heb je zo gemist...." fluisterde ze.

Koning Stephen Lahero

Ze dacht eerst dat hij Nathan was, ze had hem duidelijk niet verwacht. Daardoor glimlachte hij zwakjes, hij sloot zijn ogen en hij ademde diep in. Hij hield haar heel dicht tegen zich aan, maar hij had het enorm moeilijk. Hij had haar ook heel erg gemist, hij kon niet eens omschrijven hoe erg hij haar had gemist, maar het schuldgevoel was nog veel erger. Hij had het er moeilijk mee, vooral omdat hij het niet afschuwelijk had gevonden. Helemaal niet. Dat maakte het zo erg, hij had het niet fijn moeten vinden. Hij had aan Fay moeten denken.

Fay Fuego

Ze ademde diep zijn geur in, maar toch stelde dat haar teleur, hij rook naar Rysha, best wel sterk ook nog. Ze liet hem langzaam weer los en ze keek naar haar dochtertje.
"Faith, liefje, ga maar weer lekker naar je eigen kamer, nu kun je vast weer lekker slapen." Zei ze zachtjes tegen haar dochtertje en ze drukte een kus op haar wang. Faith knikte langzaam even en liep weg. Fay keek Stephen aan, Rysha kwam ook binnen en daardoor zuchtte Fay even zacht, ze wilde even alleen met Stephen zijn.