Medieval Times

Koning Stephen Lahero

Hij werd losgelaten, hij ving even haar blik en hij ademde diep in. Dit ging niet goed zo. Fay zorgde ervoor dat ze alleen waren, hij wilde net iets zeggen toen Rysha binnenkwam, daardoor bleef hij meteen stil. Dit konden ze niet bespreken waar ze bij was, dat maakte het waarschijnlijk alleen maar erger. Toch voelde hij duidelijk de afstand tussen Fay en hem en dat was niet echt goed. 'We bespreken het morgen, oké? We vinden wel een moment...' zei hij nu, fluisterend. Het voelde alsof zijn keel dichtgeknepen werd, maar ze moesten dit maar gewoon volhouden.

Fay Fuego

Ze merkte meteen de afstand, zij creëerde hem, dat wist ze heel erg goed en Stephen zei dat ze het morgen zouden bespreken en wel een moment zouden vinden. Daardoor beet ze zachtjes op haar lip en keek ze hem aan. Ze wilde het er veel liever nu over hebben, maar het kon niet, door Rysha. Ze legde haar hoofd nu tegen de muur, ze was echt compleet uitgeput en doodmoe. Ze zweeg en sloot haar ogen heel eventjes. Rysha liep stilletjes door de kamer heen.

Koning Stephen Lahero

Hij zag haar op haar lip bijten en daardoor ademde hij diep in. Hij streek langs haar gezicht, hij deed echt zijn best, maar het ging niet echt heel goed. Het voelde duidelijk anders. Dit was allemaal zijn schuld. Hij had zich in moeten houden, hij had het gewoon niet moeten doen. Ze legde haar hoofd tegen de muur aan en hij slikte even. 'Ik ga... nog even werken... ik loop natuurlijk heel erg achter... ' zei hij. Hij liep zonder iets te zeggen weg, hij moest nadenken. Hij wilde eindelijk een moment alleen zijn, hoe gevaarlijk dat ook was.

Fay Fuego

Hij ging nog even werken en hij liep daarna eigenlijk meteen weg, Rysha wilde met haar praten, maar Fay niet met haar, ze voelde zich nu nog veel eenzamer dan toen hij nog weg was. Ze ging in bed liggen en Rysha kwam naar Stephen toe. Ze klopte zacht aan op de deur en kwam daarna naar binnen toe.
"Je moet bij haar zijn, Stephen, echt, dat is het belangrijkste nu, ik blijf wel even hier." Sprak ze zacht tegen hem.

Koning Stephen Lahero

Rysha kwam binnen en hij keek langzaam op. Hij stond bij het raam, hij had een glas wijn in zijn hand en hij wende zijn blik weer af. 'Het is toch al verkloot, Rysha. Ik had van je af moeten blijven, ik had moeten weigeren. Ik had nog beter kunnen proberen Lucius af te maken,' gromde hij. Hij kon zich er zo ontzettend kwaad om maken. Hij goot de wijn achterover en hij sloot zijn ogen even. Het was nog veel moeilijker dan hij verwacht had. Hij keek nu totaal anders naar haar. Hij verlangde naar haar. Hij twijfelde even, hij keek haar aan en hij stond op het punt het te zeggen, maar hij deed het toch niet. Ze zou hem niet begrijpen. 'Ik ga wel naar haar toe,' mompelde hij, daarna ging hij meteen de kamer uit en liep hij naar Fay. Het was belangrijk dat hij niet te veel bij Rysha was.

Rysha Volantis

Stephen was ineens heel anders, van die aardige en lieve man was hij veranderd in een of andere grommende kerel. Hij zei dat het al verkloot was. "Je had nooit kunnen weigeren." Sprak ze zacht tegen hem. Hij goot zijn glas wijn achterover en daarna mompelde hij dat hij toch naar Fay toe ging.
"Fijn." Sprak ze zachtjes tegen hem.
Fay zat nog steeds onbeweeglijk op dezelfde plek, tranen gleden over haar wangen heen en ze trilde heel erg, ze was doodop, maar slapen kon ze gewoon niet.

Koning Stephen Lahero

Ze begreep het niet. Hij had op zijn minst het gevoel buiten kunnen sluiten. Zelfs dat was niet gelukt. Hij liep dichter naar Fay toe, maar hij bleef toch op afstand. Hij voelde zich afschuwelijk. 'Het spijt mij zo ontzettend erg, Fay... ik voel mij hier afschuwelijk over, ik wil bij jou zijn, echt...' fluisterde hij. Hij haalde een hand door zijn haar en hij ademde trillend in. 'Ik... ik weet dat ik je pijn doe en dat is helemaal niet mijn bedoeling... ik weet gewoon niet meer zo goed wat ik moet doen... ik weet niet meer hoe ik je vertrouwen kan geven...' fluisterde hij. Misschien omdat hij vooral het vertrouwen in zichzelf kwijt was. Zelfs in al die jaren huwelijk met Felicia was dit nog nooit gebeurd, en nu... nu wel. Het sloeg nergens op en het deed hem zo veel pijn.

Fay Fuego

Ze merkte dat Stephen weer terug kwam. Het speet hem ontzettend en hij voelde zich afschuwelijk, hij wilde bij haar zijn en hij wist dat hij haar pijn deed en dat was niet de bedoeling. Hij wist niet hoe hij haar vertrouwen kon geven.
Ze keek hem met een pijnlijke en verdrietige blik aan. "Wil je alsjeblieft gaan douchen, Stephen, alsjeblieft? Je ruikt helemaal naar haar, ik... dat kan ik gewoon niet, echt niet, daarna zal het weer beter gaan, maar ik word er echt misselijk van." Fluisterde ze hem snikkend toe.
"Ik vertrouw je wel... echt wel, heel erg veel." Ze legde een trillende hand tegen zijn gezicht.

Koning Stephen Lahero

Hij moest zich wassen, hij rook helemaal naar haar. Ze werd er misselijk van. Daar was hij zich totaal niet bewust van, echt niet. Hij knikte langzaam, hij begreep het wel. Ze vertrouwde hem wel, echt, heel erg veel. Hij pakte haar hand vast. 'Je zou mij niet moeten vertrouwen,' zei hij zacht, zijn stem trilde enorm. Hij vond het heel erg, maar hij moest het toch zeggen. Ze moest hem niet meer vertrouwen.

Fay Fuego

Hij knikte langzaam en leek het te vertrouwen, hij pakte haar hand en zei dat ze hem niet zou moeten vertrouwen. "Ik kan dat niet eens..." Fluisterde ze hem toe. Ze vertrouwde hem met heel haar hart, ze was zo gek op hem en dit kwam wel weer goed.
"Ga alsjeblieft gauw... ik wil je heel graag even goed knuffelen, want dat heb ik heel erg gemist." Glimlachte ze een beetje naar hem.

Koning Stephen Lahero

'Het zou beter zijn,' fluisterde hij. Het zou haar minder pijn doen, uiteindelijk. Hij moest gauw gaan, ze wilde hem goed knuffelen, dat had ze gemist. Dat liet hem toch weer een beetje glimlachen. Hij pakte haar vast en hij nam haar mee naar de badkamer. 'Alleen samen met jou,' zei hij tegen haar. Hij liet het bad vollopen en daarna maakte hij zijn overhemd los. Het was slechts een kwestie van tijd voor Lucius wel weer iets zou regelen om hun uit elkaar te halen, hij wilde elk moment dat het kon met haar samen zijn. Misschien verscheen Rysha zo ook wel weer, maar voor nu wilde hij echt even al zijn aandacht voor Fay hebben.

Fay Fuego

"Nee... het is juist goed dat ik zoveel vertrouwen in je heb... anders zouden we continu ruzie hebben in deze situatie, nu staan we zo sterk dat het niet gebeurd." Legde ze aan hem uit met een zachte stem. Hij pakte haar vast en zei dat hij alleen samen met haar in bad wilde, daardoor glimlachte ze naar hem en liet zich meenemen, ze trok haar jurk uit en liet zich in het water zakken. Ze pakte Stephen toen hij zijn kleding eenmaal uit had en dompelde hem lichtelijk plagend helemaal onder, daarna kwam ze dichtbij hem zitten, nu rook ze Rysha niet meer.

Koning Stephen Lahero

'Maar nu zal ik je pijn doen,' zei hij zacht tegen haar. Hij werd meegenomen het bad en en hij grijnsde even naar haar, ze kwam dichterbij en hij sloeg zijn armen stevig om haar heen. 'Ik mis je enorm,' fluisterde hij. 'De volgende keer mag je wel mee, denk ik..' zei hij daarna. Hij hoopte het. Hij hoopte dat hij nu hier een paar dagen rustig kon zijn en dat ze mee kon als hij terug moest. Hij hoopte dat Lucius hun heel even samen zou laten zijn. Hij pakte haar kin vast en hij trok haar nog dichter naar zich toe, daarna zoende hij haar zacht en vol liefde.

Fay Fuego

"Waarmee dan?" Wilde ze weten toen hij aangaf dat hij haar pijn zal doen. Hij sloeg zijn armen stevig om haar heen en ze voelde de tranen in haar ogen prikken, ze had weer zo weinig geslapen, er was gewoon niet veel van haar over, ze at ook steeds minder...
"Ik heb jou ook onwijs gemist..." fluisterde ze, ze legde haar hoofd tegen zijn borst, misschien mocht ze de volgende keer wel mee.
"Wat doen we dan met de meisjes, Stephen?" Wilde ze van hem weten. Haar kin werd door hem vastgepakt en ze werd ontzettend lief en zachtjes gezoend door hem. Ze ging met haar handen door zijn haren heen terwijl ze liefdevol terug zoende.

Koning Stephen Lahero

Door wat ze vroeg bleef hij even stil. 'Ik vertrouw mezelf niet meer, Fay. Door wat Lucius allemaal doet ga ik enorm naar haar verlangen en ik vind het afschuwelijk, ik vind het verschrikkelijk dat ik dat soort dingen voel en ik zou het liefste helemaal niets voelen,' zei hij zacht tegen haar. Hij had dit nog nooit meegemaakt, helemaal niet. Lucius dreef hem tot het uiterste. 'Ik weet het niet, we kunnen aan Kayton en Carmen vragen of ze bij hun mogen blijven, we kunnen ze onmogelijk meenemen. Ik wil dat ze hier helemaal niets van mee krijgen,' zei hij zacht. Gelukkig ging ze mee in de zoen en hij voelde haar handen door zijn haren glijden, daardoor ademde hij diep in. Dit voelde zo ontzettend vertrouwd. Zijn handen gleden over haar rug heen, zijn koude vingertoppen gingen over haar warme huid. 'Ik weet niet hoe lang we samen kunnen zijn...' fluisterde hij, al was het meer mompelen tijdens de zoen.

Fay Fuego

Het stak wel dat hij vertelde dat hij naar Rysha verlangde. Ze probeerde zichzelf er overheen te zetten. "Lucius maakt dat je dat voelt, Stephen, daar kun jij niet echt iets aan doen, hij wilt er waarschijnlijk voor zorgen dat je alleen nog maar haar ziet." Legde ze zacht uit. "Vertrouw jezelf, je bent het waard..." zei ze liefdevol tegen hem.
"Kayton doet al zo ontzettend veel, Stephen, alles loopt op schema, dankzij hem.." legde Fay aan hem uit. "Maar misschien vinden ze het niet erg,.." zei ze daarna nog.
Hij wist niet voor hoelang ze samen konden zijn. "Dat doet me zoveel pijn... hoe kan iemand dit nu van ons vragen? Ik hou zielsveelvan je, maar ik krijg geen enkele mogelijkheid meer om een dagje met jou te zijn... we kunnen niet eens trouwen." Snikte ze zacht.

Koning Stephen Lahero

Hij wilde zo graag geloven dat dit allemaal en alleen maar door Lucius kwam, maar hij kon het niet. Hij legde zo snel alle schuld bij zichzelf neer en dat was nu ook zo. Dit waren zíjn gevoelens, het was dus ook zíjn schuld. Zo simpel was het. Hij kneep zijn ogen dicht door wat ze zei, hij wist ook niet meer hoe hij haar gerust kon stellen, hoe hij kon helpen. Hij wist het echt niet meer. 'Ik weet het ook niet meer,' zei hij dus maar. Aan zijn stem was goed te horen dat hij het zelf ook moeilijk vond om hier boven te gaan staan, om door te blijven vechten. Opgeven was alleen geen optie voor hem, hij zou altijd vechten, altijd doorgaan, zelfs tegen beter weten in.

Fay Fuego

Ze hield hem vast terwijl ze zachtjes huilde. Het voelde zo uitzichtloos allemaal... dat was het ook eigenlijk, ze zou hier haar hele leven mee moeten kunnen leven... ze kroop in de armen van Stephen en na een tijdje stokte het huilen en was ze uitgeput tegen hem aan in slaap gevallen

Koning Stephen Lahero

Hij bleef haar vasthouden, tot het water te koud werd en hij uit bad moest. Hij tilde Fay op, wikkelde een handdoek om haar heen en bracht haar daarna naar het bed toe. Hij droogde zich af en hij trok een broek aan, daarna droogde hij Fay voorzichtig af en legde hij haar onder de dekens, zodat ze rustig kon blijven liggen. Ze had het waarschijnlijk heel hard nodig. Hij zou alleen niet kunnen slapen, hoe graag hij het ook wilde. Hij schonk een glas wijn voor zichzelf in en hij ging weer bij het raam staan, zoals altijd als hij nadacht.

Fay Fuego

Ineens schrok ze wakker, nog steeds diezelfde nachtmerrie... ze had gehoopt dat die over zou zijn nu Stephen weer terug was, maar niets was minder waar... het bleef. Ze kwam langzaam uit bed en trok een badjas aan, ze ging naar Stephen toe en sloeg haar armen om hem heen, ze legde haar hoofd tegen hem aan en staarde naar buiten toe.

Koning Stephen Lahero

Hij zag dat Fay wakker werd, ze had duidelijk een nachtmerrie. Ze trok een badjas aan en ze kwam naar hem toe. Hij voelde meteen haar warme lichaam tegen zich aan. Hij sloeg zijn arm om haar middel heen en hij streek langzaam met zijn vingers over haar rug. 'Jij doet zeker ook geen oog meer dicht?' vroeg hij zacht. Hij was ook gewoon constant uitgeput, terwijl hij bij Lucius juist heel erg alert moest zijn. Het ging niet goed samen. Hij hoopte dat hij hier een paar dagen wat tot rust kon komen, maar zelfs thuis sliep hij niet meer.

Fay Fuego

Zijn arm legde hij om haar heen en hij streelde met zijn vingers overhaarrug, ze vond het fijn.
"Ik heb elke keer dezelfde nachtmerrie, Stephen... eentje waarvan ik ook echt verwacht dat hij uit zal komen wanneer ik met je mee ga daarheen." Fluisterde ze, ze keek iets naar hem omhoog en drukte een kus op zijn wang

Koning Stephen Lahero

Door wat ze vertelde keek hij haar doordringend aan. 'Wat droom je dan?' vroeg hij zacht aan haar, lichtelijk bezorgd. Misschien wilde hij het wel helemaal niet weten, maar hij wist dat ze het zo veel mogelijk moesten bespreken. Hij voelde haar lippen op zijn wang en hij zoende haar daarna zacht, maar het was maar heel kort. Het voelde gewoon niet zo fijn allemaal, hoewel hij het wel heel fijn vond om bij haar te zijn. Het was gewoon heel erg raar allemaal.

Fay Fuego

Ze had zijn stem ook echt gemist, die oprechte bezorgdheid, het deed haar gewoon goed...
"Ik... ik droom dan dat ik helemaal ben vastgebonden en dat Lucius jouw dwingt om seks te hebben met Rysha. Je wilt niet omdat ik erbij ben en omdat je weet dat het me pijn zou doen, maar hij dreigt me te vermoorden en je doet wat hij zegt, het eindigt ermee dat hij me toch vermoord en dan schrik ik wakker." Fluisterde ze

Koning Stephen Lahero

Ze vertelde haar droom en daardoor bleef hij stil. 'Dat doet hij niet,' mompelde hij zacht. Hij moest gewoon blijven geloven dat Lucius niet zo ver zou gaan. Dat dit genoeg was zo. 'Als hij jou zou vermoorden heeft hij mij ook niet meer in zijn macht. Dat weet hij. Hij zal je niet vermoorden,'zei hij zacht. De rest zou nog wel mogelijk kunnen zijn, maar haar vermoorden, nee, Lucius doet dat niet,' fluisterde hij. 'Wat kan ik doen om jou een beter gevoel te geven, Fay? Ik wil je graag meenemen de volgende keer, maar als jij dat niet ziet zitten, dan doen we het niet..'