Medieval Times

Aurora Legos

"Het spijt me, echt waar, het spijt me heel erg, ik ging ontzettend de fout in en dat weet ik ook... maar wat kan ik dan doen om het goed te maken, Lucius?" Vroeg ze hem nu. Hij gaf aan dat hij nooit iemand zijn held zal zijn, zo was hij gewoon niet.
"Je bent de mijne." Zei ze nu met een klein glimlachje. "Je hebt me gemaakt tot wie ik ben, je hebt me sterk gemaakt... dat heb je niet gedaan door me eerst te breken, dat heb je gedaan door van me te gaan houden... je kon het bij mij, het kan ook bij Stephen..." Ze pakte zachtjes zijn gezicht vast met trillende handen. "Jij hebt er inderdaad ook van geleerd, maar Lucius... Stephen is jou niet, hij is een beetje van ons allebei en hij heeft liefde nodig, iedereen heeft dat nodig, zelfs jij... hem eerst breken, zal ontzettend gevaarlijk zijn, die kracht, Lucius... dat kan gewoon niet... echt niet. Het zal misschien zelfs je dood kunnen worden, als hij je kapot vriest, ben je er geweest." Fluisterde ze. Ze keek hem doordringend aan. "En dat... dat wil ik echt niet..." Klonk haar stem heel zacht en vol betekenis.

Lucius Legos


Hij liet haar helemaal uit praten, hij wist ook gewoon niet meer hoe hij moest reageren. Dit ging in tegen alles dat hij gewend was, tegen alles wat hij ooit geleerd had. Hij keek haar diep in haar ogen aan en daarna zoende hij haar. Hij trok haar dicht tegen zich aan en hij ademde trillend in. 'Ik kan niet anders, ik moet dit doen, ik kan niet anders met hem omgaan...' Zei hij tegen haar. Hij nam weer wat afstand en hij sloot zijn ogen even. Hij kon hier niet mee omgaan. 'Laat je hier alsjeblieft buiten, dit maakt het alleen maar erger... Ik wil je helemaal geen pijn doen.. ' mompelde hij. 

Aurora Legos

Hij keek diep in haar ogen en daardoor begon haar hart harder te kloppen, ze keek hem vol liefde aan. Hij zoende haar even en daarna zei hij dat hij het niet kon, hij kon niet anders met Stephen omgaan.
Daarna moest ze zichzelf er buiten houden, dit maakte het erger, hij wilde haar helemaal geen pijn doen, haar hart smolt door deze woorden. Ze pakte zijn handen vast.
"Dit kun jij, ik heb vertrouwen in je, echt Lucius... ik wil je er ook mee helpen, dan doen we het samen, maar dit is niet de manier,.. dit is de manier waarop ik jou zal verliezen, ik weet het zeker..." sprak ze zacht en gevoelig.

Lucius Legos


'Ik kan het ook niet met jouw hulp, ik moet dit doen. Ik meen het...' Zei hij tegen haar. 'Ik zal het beperken, oké? Ik zal hem morgen verder met rust laten, maar ik heb dit nu nodig, ik kan gewoon niet meer anders...' Zei hij. Hij zou zo wel naar Stephen gaan, waarschijnlijk was hij nu al wel aardig gespannen en opgefokt, Lucius dacht dat hij de grens nu al wel bereikt had, helemaal als Stephen een nacht en een dag bij Rysha door zou brengen. Hij zag echt wel dat Stephen haar mooi vond. 'Ik zal naar hem toe gaan, hou je er alsjeblieft buiten....' 

Aurora Legos

Hij moest dit doen, maar hij kon het wel beperken. "Lucius..." klonk ze smekend. "Je hebt dit echt niet nodig, geloof me, je kunt goed zijn, mijn held.. en die van Stephen." Zei ze zachtjes. Hij zal naar Stephen gaan, ze moest zich er buiten houden.
"Dat kan ik niet... ik ben bang dat dit voor altijd tussen ons in zal staan op deze manier... het zal nooit meer worden als vroeger." Fluisterde ze eerlijk en pijnlijk.

Lucius Legos


'Aurora, hou op, alsjeblieft... Je maakt het alleen maar erger nu, veel erger... Laat mij dit doen, ik kan toch niet zomaar in eens alles veranderen? Dan werkt het al helemaal niet...' Zei hij zacht tegen haar. Daarna draaide hij zich om en liep hij weg, naar Stephen toe. Hij kwam de kamer binnen, de kleding van Stephen was los en hij zat helemaal te trillen. Zijn oog begon blauw te worden, maar dat deed Lucius helemaal niets. Hij maakte Stephen langzaam los. 

Koning Stephen Lahero


Hij had het zo ontzettend moeilijk, het enige dat hij aan het doen was, was denken aan Fay. Hij wilde zijn gedachten bij haar houden, hij werd zo ontzettend uitgedaagd en hij vond het moeilijk om zich te beheersen, maar hij deed keihard zijn best. Hij mocht hier niet aan toe geven. Hij wilde Fay geen pijn doen en Rysha ook niet. Als hij zich nu aan het gevoel overgaf, zou het heel erg fout gaan. Hij zou ontzettend ruw zijn en hij wist dat ze nog maagd was. Het zou niet echt een goede eerste ervaring zijn, hij zou haar pijn doen. Hij merkte dat hij ijskoud werd en hij voelde de warme handen op zijn lichaam. Hij had zijn kaken op elkaar geklemd en hij probeerde niet te kijken, maar alleen al de strelingen waren ook wel genoeg om hem gek te maken. Het lukte niet, hij merkte dat zijn gedachten af begonnen te dwalen, hoe hard hij ook vocht, dit duurde te lang en hij verlangde te heftig naar meer. Lucius kwam binnen en hij werd losgemaakt, hij deed enorm zijn best om rustig te blijven. 

Carmen Samira

Ze luisterde vol verbazing naar wat Fay vertelde. 'Arme Stephen,' mompelde ze zacht. Het zou vreselijk voor hem zijn om daar bij Lucius te zitten. Ze keek even wat bezorgd naar Fay, nu begreep Carmen wel waarom ze zo overstuur was. 'Lucius is gevaarlijk, Fay. Heel erg. Maar Stephen is slim, hij red zich wel. Ik weet zeker dat hij snel weer terug is, voor jou.' Zei ze zacht. Ze hoopte het zelf ook, ze waren zo leuk samen en ze zag Stephen helemaal opbloeien als hij bij Fay was, dat had ze bij Felicia nooit gezien. Ze hoorden gewoon bij elkaar, maar Lucius deed er duidelijk alles aan om dat kapot te maken. 

Fay Fuego

Carmen luisterde naar haar vol verbazing en zelfs bezorgd. Ze zei dat Lucius gevaarlijk was. "Ja, dat weet ik, ik weet het heel erg goed..." Mompelde ze zacht tegen Carmen. Stephen was slim en hij was snel weer terug voor haar.
"Ik weet dat hij dat zou willen, maar ik weet ook dat Lucius het veel te leuk vind om Stephen helemaal gek te maken." Legde ze aan Carmen uit.


Rysha Volantis

Niemand gaf haar uitleg over wat er nu precies gaande was, ze staarde nog wat in het donker voor zich uit en haalde een hand door haar haren heen, ze ging weer rustig liggen, maar in slaap komen, dat lukte haar niet meer.


Aurora Legos

Ze had Lucius maar gelaten, het was niet anders, ze kon hier niets aan doen eigenlijk... ze had haar best gedaan en hij was aardig tot inkeer gekomen door haar. Ze was in bed gaan liggen en sloot haar ogen om te slapen.

Koning Stephen Lahero

Lucius deed er alles aan om Stephen door het lint te laten gaan. Hij stond voor hem, had het over Fay en Stephen had zijn kaken op elkaar geklemd. 'Waarom doe je dit? Waarom doe je mij dit aan?' Vroeg Stephen, zijn stem trilde van woede. 'Het maakt je sterk, dat heb je nodig...' Zei Lucius doordringend. 'Wat heeft jou vader je aangedaan? Waarom doe je dit bij mij?' Vroeg Stephen. Hij zag de blik van zijn vader veranderen en opeens werd hij keihard in zijn gezicht geslagen. Hij schrok zich rot, daarna kreeg hij nog een klap. Blijkbaar had hij iets heel erg verkeerd gezegd. Hij werd bij zijn keel gegrepen en Stephen verbaasde zich er over hoe sterk Lucius was. Hij leek wel verstijfd te zijn, hij kon niets doen. Uit het niets was Lucius verdwenen en het duurde even voor Stephen overeind kwam. Hij deed zijn kleding weer dicht en hij liep naar zijn kamer toe. Hij wilde eigenlijk niet naar Rysha toe, maar toch ook weer wel en hij wilde niet dat Lucius zag dat hij ergens anders was. Daarom ging hij toch maar naar binnen. Zijn hoofd bonkte van de klappen die hij gehad had. 'Rysha?' Vroeg hij zacht. Zijn stem klonk laag en trilde licht. 

Rysha Volantis

Ze hoorde de deur langzaam open gaan en de lage stem van Stephen vulde de kamer. Ze kwam langzaam overeind en keek naar hem.
"Gaat het?" Vroeg ze allereerst voorzichtig en zachtjes. Ze kwam langzaam uit bed en liep naar hem toe. Ze was heel voorzichtig en lette erg goed op.

Koning Stephen Lahero

Ze kwam overeind en vroeg of het ging. Hij schudde zijn hoofd. Het ging helemaal niet. Hij keek haar aan, zijn blik was doordringend en verlangend, maar vooral heel erg onrustig. Hij ademde diep in, hij wist niet wat hij tegen haar moest zeggen, hij wist echt niet wat hij moest doen. Hij keek haar nog eens aan, daarna zette hij een stap naar haar toe. Hij vocht zo ontzettend tegen zijn gevoel, maar het ging niet meer. Hij pakte haar kin vast en hij zoende haar heftig. Hij verlangde er zo enorm naar. Hij kon het niet meer hebben, hij hield het niet vol. 

Rysha Volantis

Hij schudde zijn hoofd, het ging dus niet. Zijn blik was verlangend en heel onrustig. Ze slikte even daardoor. Hij stapte naar haar toe en zoende haar heftig, ze had nog nooit iemand gezoend. Haar hart klopte in haar keel en ze wist niet wat ze meemaakte. totaal niet. Ze haalde even diep adem en duwde hem van haar af.
"Niet doen, denk aan Fay, oké, wees sterk, denk aan haar, doe het voor Fay..." Fluisterde ze zacht.

Koning Stephen Lahero

Hij werd weggeduwd, door wat ze zei knikte hij. Hij was duidelijk totaal in de war. Hij draaide zich om en hij haalde een hand door zijn haren heen. Hij probeerde zichzelf te kalmeren, hij deed zo ontzettend zijn best, het lukte gewoon niet. Hij draaide zich weer om en hij pakte haar vast. Hij trok haar tegen zijn lichaam aan en hij drukte haar zacht tegen de muur. Hij ging tegen haar aan staan en hij ademde trillend in. 'Ik kan het niet... Het spijt mij zo erg...' Fluisterde hij. Hij zou zichzelf hier om haten, maar hij hield het gewoon niet meer vol. Hij zoende haar weer en zijn handen gleden over haar lichaam heen. 

Rysha Volantis

Hij draaide zich nu ineens om. Ze zag dat hij het er erg moeilijk mee had. Daarna draaide hij zich weer terug naar haar en pakte haar vast, ze werd tegen de muur geduwd en hij fluisterde dat hij het niet kon, dat het hem zo erg speet. Ze slikte even en werd weer gezoend.
"Nee, Stephen, nee, denk aan haar, alsjeblieft... je wilt haar geen pijn doen en ik hoop dat je mij ook geen pijn wilt doen. Doe dit niet, geef Lucius geen gelijk, dat verdient hij niet. Vecht ertegen, dat kun je."

Koning Stephen Lahero

'Het voelt niet alsof het gaat lukken...' Zei hij. Hij klonk schor. Hij wilde dit ontzettend graag. Hij drukte zijn lippen in haar hals en hij liet zijn handen weer over haar lichaam geen glijden. Hij kon dit niet hebben, echt niet. Hij zou het nooit nog dagen vol kunnen houden. Hij slikte even en hij nam toch afstand. Hij liep ook meteen de badkamer in, hij moest alleen zijn. Hij zou haar anders hoe dan ook pijn doen, dat wist hij heel erg zeker. Hij deed wat water in zijn gezicht, hij had zo veel hoofdpijn en zijn hele lichaam trilde, hij had het ijskoud. Hij kon dit echt niet hebben. 

Rysha Volantis

Het voelde niet alsof het ging lukken. " geef niet op, zet door, je kunt het, ik weet het zeker." Zei ze zacht tegen hem. Ze voelde zijn lippen in haar hals en zijn handen over haar lichaam, ze wist totaal niet wat ze hiermee aan moest, ze vond het maar raar en behoorlijk onwennig... hij nam afstand en ging de badkamer in.
"Ga in een warm bad Stephen, misschien knapt dat je op." Zei ze tegen hem. Langzaam kwam ze van de muur af en bleef ze aarzelend staan, ze wist totaal niet wat zr nu most doen.

Koning Stephen Lahero

'Ik wil niet... Laat mij maar gewoon...' Zei hij heel zacht. Hij voelde zich afschuwelijk. Hij wilde bij Fay zijn. Hij kneep zijn ogen dicht en hij ademde diep in. 'Ik... Het spijt mij heel erg... Ik wil dit helemaal niet... Echt niet...' Zei hij zacht. De tranen stonden in zijn ogen, hij vind dit vreselijk. Hij deed iedereen pijn, echt iedereen. Als Fay dit hoorde... Hij kon echt niet meer naast Rysha liggen. Vanaf nu zou hij haar op een andere manier zien en Lucius wist dat. Vanaf nu zou ze hem constant uitdagen, of ze het nou wilde of niet. 'Ik kan dit niet nog dagen volhouden. Misschien niet eens uren...' Zei hij, hij liep naar haar toe en hij ging op de rand van het bed zitten. 

Carmen Samira

'Dat weet ik, Lucius is ook gewoon niet te vertrouwen. Maar Stephen kan een hoop hebben, hij heeft al veel doorstaan, dit kan hij ook. Hij zal echt snel weer terug zijn....' Zei ze zacht tegen Fay. Ze zou willen dat ze iets meer kon doen, maar dat kon gewoon niet. Ze was niet echt in staat om te helpen. 'Als ik iets voor je kan doen moet je het gewoon tegen mij zeggen...' Zei ze zacht tegen haar, heel erg behulpzaam. Ze zou altijd mensen willen helpen, maar Fay moest zich verschrikkelijk voelen in deze situatie en dat was ook heel erg logisch. 

Lucius Legos

Hij liep heen en weer door zijn werkkamer, hij was vreselijk onrustig. Normaal was hij niet zo, hij kon misschien achterlijke dingen doen, maar dat deed hij wel altijd rustig en beheerst. Juist heel beheerst. Nu niet. Nu was hij heel onrustig en hij bleef maar heen en weer lopen. Waarom had Stephen zo'n verschrikkelijke opmerking gemaakt? Was dat bewust of had hij het niet doorgehad? Lucius hoopte het laatste, want anders zou dit verschrikkelijk worden. Als ze zo tegen elkaar zouden doen, zou het escaleren tussen hun. Hij ging op de bank zitten en hij staarde voor zich uit. Hij wilde naar Aurora, maar dan moest hij uitleggen wat er was en dat wilde hij niet. Daarom bleef hij hier maar gewoon zitten. 

Rysha Volantis

Het speet hem heel erg. "Het is oké, Stephen, ik snap dat je dit heel erg moeilijk vind en dat hey ontzettend zwaar is, voel je niet schuldig alsjeblieft." Zei ze zacht. Langzaam kwam hij weer naar haar toe en ging hij op het bed zitten, hij kon dit niet volhouden, misschien maar een paar uur. "Probeer het, hoe langer je het volhoud, hoe trotser je kan zijn op jezelf."

Koning Stephen Lahero

'Het is net zo goed mijn schuld. Als ik mezelf beter in zou kunnen houden was er geen enkel probleem. Maar ik ben weer zo vreselijk zwak...' Zei hij. Hij vond dat echt, door wat hij allemaal voelde in zijn lichaam baalde hij enorm van zichzelf. Hij keek weer op naar haar en daarna keek hij weg. Dit ging gewoon niet, hij had iets van afleiding nodig, maar waarschijnlijk was er op dit moment helemaal niets dat genoeg afleiding zou kunnen geven. Hij staarde naar de grond en hij merkte dat zijn gedachten afdwaalden. Hij dacht ook heel veel aan Fay, maar niet op een manier die goed was nu. 

Rysha Volantis

"Je doet het goed nu, het gaat goed." Stelde ze Stephen een beetje gerust. Hij leek nog steeds afgeleid en had het moeilijk. "Schrijf anders nog een brief aan Fay... schrijf het van je af, oké?" Zei ze zacht tegen hem. Ze hoopte dat het hem wat zou helpen.

Koning Stephen Lahero

'Als ik dat doe zal ik er alleen nog maar meer aan denken. Ik moet het maar gewoon negeren, denk ik...' Zei hij zacht. Hij wist het anders ook niet. Hij was doodsbang dat dit fout ging, hij probeerde maar gewoon niet naar haar te kijken, maar ondertussen bedacht hij wel allemaal dingen. Hij wilde er zo graag gewoon aan toe geven. 'Ga maar weer gewoon slapen, het spijt mij dat ik je wakker heb gemaakt...' Mompelde hij. Als ze ook maar een idee had van de dingen die hij dacht, zou ze waarschijnlijk nooit meer bij hem in bed willen liggen. 

Rysha Volantis

Het leek hem beter om het gewoon te negeren, daardoor knikte Rysha even. "Je moet doen wat je zelf het beste lijkt." Glimlachte ze hem toe. Ze moest weer gewoon gaan slapen en het speet hem dat hij haar wakker had gemaakt. "Dat deed Lucius, jij niet, voel je niet schuldig voor dingen waar je geen grip op hebt." Ze kroop weer onder de dekens en sloot haar ogen.

Koning Stephen Lahero

Ze was zo vreselijk lief, hij vond het zo sneu voor haar dat ze dit mee moest maken. Hij zou willen dat hij het makkelijker kon maken, maar dat kon hij niet. Hij maakte het eigenlijk alleen maar moeilijker. Ze zei dat Lucius haar wakker maakte, hij niet, hij moest zich niet schuldig voelen. 'Dat doe ik toch wel,' fluisterde hij. Ze ging onder de dekens liggen en hij ademde diep in, hij wende zijn blik weer af. Misschien moest hij toch maar Fay schrijven. Hij hoefde niet precies te zeggen wat er allemaal in hem om ging, maar hij kon wel vertellen wat er gebeurd was en dan had hij iets te doen. Hij liep naar de tafel toe en hij staarde even naar het papier.

Lieve Fay,

Ik mis je ontzettend. Hoe gaat het met jou? Lucius is natuurlijk bezig om mij helemaal gek te maken en ik ben heel erg bang dat het hem gaat lukken. Rysha doet er alles aan om mij te helpen, maar ik zou zo graag willen dat jij hier was, dat jij hier was om mij te helpen. Aurora doet wat ze kan, maar iedereen die één ding verkeerd doet kan klappen verwachten. Ik hoop dat ik snel weer naar je toe kan komen.

Stephen

Hij stuurde de brief meteen weg en hij staarde uit het raam, diep in gedachten verzonken.