Medieval Times

Lucius Legos

'Oh, ik zorg dat ze aan elkaar wennen, maak je daar maar geen zorgen over,' zei hij doordringend tegen haar. Hij bepaalde toch zelf wel wat hij deed, Aurora had daar niet zo veel invloed meer op. 'Hij moet haar behandelen als zijn vrouw en dat doet hij niet. Stephen is een slechte leugenaar en hij zal ook niet kunnen doen alsof. Daarom wil ik dat hij over zijn eigen grenzen heen gaat, dat hij het zelf doet bij haar en vanaf dat punt zal het hem toch niet meer uitmaken,' zei hij. Zodra hij klaar was ging hij bij haar liggen.

Aurora Legos

Hij zou ervoor zorgen dat ze aan elkaar wennen en daar hoefde zij zich geen zorgen over te maken, Stephen moest Rysha behandelen als zijn vrouw en dat deed hij niet, hij wilde dat Stephen over zijn eigen grenzen heen ging. "Lucius... doe hem toch geen pijn... je weet hoe gevaarlijk dit kan zijn.. alsjeblieft..." Smeekte ze zacht.

Lucius Legos


'Dat bepaal ik zelf wel. Het hangt ook af van wat hij doet. Ik zal hem morgen wel wat dingen laten zien, ik wil dat hij uitgedaagd wordt, zodat hij over zijn eigen grenzen heen gaat. Dan zal hij zichzelf niet vergeven en kan hij ook niet van Rysha af blijven. Dat wil ik veroorzaken. Ik wil het liefste dat hij zich helemaal laat gaan op haar...' Zei hij doordringend tegen Aurora. 

Aurora Legos

Hij bepaalde het zelf wel en door wat hij zei, huiverde ze even. "Lucius... alsjeblieft..." Smeekte ze hem. "Laat ze toch gewoon lekker, Rysha is zo'n lieverd, ik wil niet dat hij haar pijn doet. Ik heb haar altijd als een dochter van me gezien." sprak ze tegen hem. Ze vond het echt heel erg dat hij dit allemaal van plan was.

Lucius Legos


'Ik bepaal wat ik doe en jij zou er verstandig aan doen om je hier buiten te houden en je kop dicht te houden. Ik ben er klaar mee, heel erg. Jij houdt je bek hier over en accepteert wat ik doe.' Zei hij doordringend tegen haar. Hij had hier echt geen zin in. Het boeide hem niet hoe ze Rysha zag, hij wilde Stephen gek maken en hij wilde dat Stephen zich zou laten gaan op haar, Aurora had daar gewoon niets over te zeggen, nooit meer. 'Ga slapen, voor je het allemaal nog erger maakt...' Zei hij tegen haar. 

Aurora Legos

"Je stelt me teleur." Zei ze alleen nog heel zacht en overduidelijk teleurgesteld tegen hem. "Welterusten." Zei ze nog en daarna draaide ze zich om en viel ze al heel erg gauw in slaap. Ze baalde ontzettend van Lucius, ze wilde helemaal niet dat dit zou gebeuren allemaal, ze vond het echt vreselijk.

Lucius Legos


'Jij mij ook, heel vaak...' Zei hij doordringend tegen haar. Ze zakte al in slaap en hij ademde diep in. Daarna kwam hij overeind. Hij trok zijn kleren weer aan en daarna liep hij naar zijn werkkamer toe. Hij had hier helemaal geen zin in. Hij was wel een beetje klaar met Aurora, juist omdat ze nooit meer achter hem stond, bij alles. Daardoor was hij enorm kwaad, maar dat zou hij morgen wel kwijt kunnen raken, hij was heel wat van plan met Stephen. 

Aurora Legos

Ze merkte dat hij uit bed kwam en dat hij wegging. Daardoor kwam ze overeind en stapte ze zelf ook uit bed. Ze sloeg een badjas om haar schouders heen en sloop naar de kamer van Stephen, heel zachtjes kwam ze binnen.
"Stephen?" Vroeg ze fluisterend. "Ik kom je waarschuwen..." Klonk haar stem zachtjes. Rysha sliep gewoon door. Aurora kwam langzaam steeds dichterbij.

Koning Stephen Lahero


Hij hoorde zijn naam en hij keek langzaam op, hij kon toch niet slapen. Hij kwam overeind en hij luisterde naar Aurora. 'Waarom? Wat is er aan de hand? Waar is Lucius?' Vroeg hij meteen, hij was bang dat er meteen iets aan de hand was. Hij haalde een hand door zijn warrige haar en hij keek even opzij naar Rysha, ze sliep nog. Hij keek daardoor weer opzij naar Aurora, hij wilde weten wat er aan de hand was. 

Aurora Legos

Hij vroeg aan haar wat er aan de hand was en waar Lucius was. "Ik hoop in zijn werkkamer." Fluisterde ze hem toe. "Hij wilt jou morgen helemaal gek maken, zo gek dat je je uit zal leven op Rysha..." Fluisterde ze hem toe. Ze kwam bij het bed zitten en keek Stephen doordringend aan.
"Laat het niet toe, alsjeblieft... ik zou het echt vreselijk vinden als ze pijn heeft, door Lucius... want het zal niet jouw schuld zijn, dat moet je echt onthouden." Vertelde ze zachtjes.

Koning Stephen Lahero


'Ik weet niet of ik dit vol kan houden, Aurora. Ik wil nooit iemand pijn doen, echt niet. Ik vind het vreselijk. Maar hij weet wat hij doet en als ik hier lang moet blijven, zonder Fay... Ik weet niet of ik het kan hebben. Rysha doet er alles aan om mij niet uit te dagen en ik wil echt niets doen, maar ik ben zo bang dat het fout gaat...' Fluisterde hij. Hij was echt bang. Hij sloot zijn ogen even en hij zuchtte zacht. 'Ik wil Fay niet bedriegen, nooit...' Fluisterde hij. 'Hoe doen jij en Lucius dat? Hij is vast wel eens lang weggeweest...' Zei hij voorzichtig. 

Aurora Legos

Ze streek zacht langs het gezicht van haar zoon. "Het spijt me echt heel erg... ik hoop gewoon dat je het vol kan houden, je bent sterk, Lucius is sterk, ik ben sterk, jij moet dubbel zo sterk zijn, geloof gewoon in jezelf, oké? Alsjeblieft, je kunt dit echt." Zei ze hem vol vertrouwen en ze pakte zijn hand even beet. "Rysha is echt een lieverd, ik weet het." Glimlachte ze nu. Hij wilde Fay niet bedriegen, nooit niet.
"Je hebt geen keuze..." Fluisterde ze. "Ik en Lucius... hij was vroeger meer weg dan dat hij in het kasteel was, daar wen je aan na een paar keer, bovendien was het veel relaxter zonder hem..." Legde ze uit.

Koning Stephen Lahero


'Ik hoop ook dat ik het vol hou, ik zal er alles aan doen, echt...' Zei hij zacht tegen haar. Hij slikte even, hij merkte dat hij weer emotioneel werd. 'Ik word gek zonder haar, ik wil dit zo graag goed doen, maar ik weet dat ik het niet vol kan houden als hij zo doorgaat... Ik kan niet elke avond naast haar slapen, ik hou dit niet vol...' Fluisterde hij. Hij kwam langzaam overeind. Zijn rug deed nog steeds wat pijn, hij hoopte dat er morgen niets meer bij kwam. Hij kon het dan al helemaal niet meer hebben. Hij keek naar Rysha, ze was echt best wel mooi. 

Aurora Legos

"De belangrijkste les die ik hier geleerd heb, Stephen, is in mezelf geloven, echt waar... Daar wordt je sterk van, dat trekt je er doorheen, geloven in de keuze die het beste is voor jezelf..." Vertelde ze haar zoon nu doordringend. "Je zult niet gek worden zonder Fay, je zult haar ongelooflijk missen, maar je hebt het in je om niet gek te worden. Controle..." Zei ze. "Je houdt dit vol, want anders zal je ze ongelooflijke pijn doen, Fay en Rysha, allebei." Legde Aurora Zachtjes uit. Hij kwam langzaam wat overeind.
"Ik moet snel weer terug, voor hij me gaat missen..." Mompelde ze.

Koning Stephen Lahero


'Ik heb het in mij om helemaal door te draaien, meer dan ik zou willen. Ik zou heel graag die controle krijgen, maar zo ver ben ik nog niet echt, geloof ik...' Zei hij zacht tegen haar. 'Ik wil ze geen pijn doen, nooit... Ik doe er alles aan,' fluisterde hij. Net op het moment dat ze zei dat ze terug moest vloog de deur open. Het was Lucius en hij was duidelijk niet blij. Hij keek woedend naar Aurora en daarna naar Stephen. 'Jullie zijn allebei achterlijk... Dit gaat natuurlijk nooit meer gebeuren, stelletje idioten...' Gromde hij. Stephen werd meteen door twee wachters vastgegrepen en hetzelfde gebeurde bij Aurora. Lucius kwam naar hem toe en keek hem strak aan. 'Dan maar meteen doen wat ik al van plan was...' Zei Lucius, hij werd direct meegesleurd, heel hardhandig. 

Aurora Legos

"In een situatie waarin je je het meest hopeloos voelt, zal het kwartje vallen en zal je de controle hebben... zo is het bij mij ook gegaan, Stephen." Zei ze hem, dit keer glimlachte ze hem lichtjes toe. Ze gaf hem nog een knuffel en kwam daarna langzaam overeind, het deed pijn, niet veel later vloog de deur open, ze keek geschrokken naar Lucius. Ze waren achterlijk, dit ging nooit meer gebeuren. Het maakte haar angstig, ze werd vast gepakt en hij zei dat hij dan maar meteen ging doen wat hij van plan was.
"Nee, Lucius, doe het niet, ik smeek het je!" Sprak ze hem toe. Rysha schrok wakker en keek met grote ogen om zich heen.

Koning Stephen Lahero


Hij ademde trillend in, hij was bang. Lucius trok zich duidelijk niets aan van Aurora en dat vond hij heel erg. Hij werd in een kamer gegooid en Lucius kwam naar hem toe, hij kreeg een keiharde klap in zijn gezicht. Daarna werd hij in een stoel gezet en zijn handen werden vastgebonden, Stephen trilde helemaal, doodsbang. Hij wilde dit niet, wat er ook ging gebeuren, hij wilde het niet. Lucius vertrok, hij slikte even. De deur ging na een tijdje weer open, er kwamen allemaal prachtige jonge meiden binnen en Stephen staarde naar de grond. Dit kon gewoon niet gebeuren, Lucius was gek geworden. 

Aurora Legos

Ze rukte zichzelf los, besteedde eigenlijk niet eens aandacht aan Rysha die alleen maar vol verbazing voor zich uit kon staren. Aurora rende op Lucius af.
"Je bent echt een monster!" Siste ze nu tegen hem. "Laat hem met rust, hij is onze zoon!" Riep ze uit. "Wat moet ik doen om je te laten stoppen? Weer weglopen?" Ze kon hier heel erg slecht tegen. Hij negeerde haar gewoon, nam totaal geen rekening met haar mening en besloot zelf dat alles wat hij deed het juiste was.

Lucius Legos


Hij keek kwaad naar Aurora en hij greep haar vast. 'Weglopen? Om naar je nieuwe vriend te gaan zeker? Dat laat ik niet gebeuren, echt niet...' Zei hij doordringend. Hij greep haar bij haar keel en sleurde haar ook naar een stoel. Hij bond haar vast en hij keek haar woedend aan. 'Ik ben zo ongelofelijk kwaad op jou... Je vraagt er bijna om. Je staat niet achter mij, je lijkt totaal niets om mij te geven, waarom zou ik ooit nog rekening met jou houden? Ik weet het niet, echt niet...' Siste hij. Hij zag dat de vrouwen zich met Stephen bezig hielden, dus had hij tijd en aandacht voor Aurora. 

Aurora Legos

"Sodemieter toch op met dat jaloerse gedoe, er is niemand." Beet ze hem toe. Ze gorgelde wanneer hij haar keel pakte, ze werd in een stoel gesleurd en vastgebonden. Hij was echt woedend. Hij was kwaad en ze vroeg erom, ze stond niet achter hem en ze leek niets om hem te geven, waarom zou hij ooit nog rekening met haar houden.
"Ik ben de enige die van je houdt, Lucius, verder is iedereen alleen maar bang voor je, ze likken je hielen omdat je ze geen andere keuze geeft, maar ik heb die keuze wel en kies toch elke keer weer voor jou. Ik ben jouw koningin." Vertelde ze hem doordringend.
"Zonder mij ben je niets..." Siste ze nu terwijl ze hem doordringend aankeek. "Hoe meer pijn je me doet, hoe meer mijn liefde voor jou zal vervagen tot je niemand meer hebt die van je houdt, helemaal niemand... Je zult geen gelukkig moment meer kennen in je leven."

Lucius Legos


'Rot op, Aurora! Mijn jaloerse gedrag komt ergens vandaan, misschien had jij niet iemand anders moeten nemen, misschien had je mij niet moeten bedriegen!' Schreeuwde hij. Hij was echt heel erg kwaad. Ze maakte het allemaal veel erger zo. 'Ik ben niet afhankelijk van jou, jouw liefde voor mij lijkt toch niets te betekenen, wat boeit het dan nog?' Vroeg hij met een trillende stem aan haar. Stephen leek het aardig moeilijk te hebben, maar Lucius was nu zo ontzettend kwaad op Aurora. Hij maakte haar weer los en hij sleurde haar met zich mee, naar hun kamer. 

Aurora Legos

"Ik moest van jou al mijn charmes in de strijd gooien, ik deed precies wat jij aan me vroeg. Ik luisterde naar je en gehoorzaamde je." Beet ze hem toe. Hij was niet afhankelijk van haar. "Dat zullen we wel zien als ik weg ben, of niet?" Vroeg ze hem nu. Ze werd ineens weer losgemaakt door hem en meegesleurd, hun slaapkamer in, het kon haar niet meer schelen, dit was niet meer haar Lucius, de man waar ze zo van hield.

Lucius Legos


'Dat neem ik jou ook helemaal niet kwalijk, het gaat er om wat daarvoor gebeurd is, Aurora. Jij bent niet te vertrouwen. Ik doe verdomme zo hard mijn best voor jou en ik krijg er gewoon helemaal niets voor terug, nooit meer...' Zei hij. Hij deed zijn best om zijn emoties niet echt te laten zien, maar toch was het verdriet te horen. Het deed hem echt pijn, meer dan hij zelf door had. 'Ik heb gewoon het gevoel dat je niet meer om mij geeft... Voordat wij wisten dat Stephen onze zoon was ging het zo goed tussen ons en nu lijkt die band totaal weg te zijn...' Zei hij zacht. Hij was bang dat het nooit meer goed zou komen. 

Aurora Legos

Hij nam haar dat ook helemaal niet kwalijk, het ging om daarvoor, ze was niet te vertrouwen. "Jij daarin ook niet, Lucius, of is het soms heel makkelijk om te vergeten dat jij ook met verschillende vrouwen het bed hebt gedeeld? Bij mij was het er eentje, een foutje en daar wordt ik zo keihard voor gestraft." Vertelde ze hem. Ze merkte dat het hem nog steeds stak, dat was ergens wel goed...
Hij had het gevoel dat ze niet meer om hem gaf. "Ik geef heel erg veel om je, zelfs zoveel dat ik wil dat onze zoon goed met je om kan gaan, dat je hem de dingen kan leren die er echt toe doen, dat jullie elkaar helpen, er voor elkaar zijn... dat wil ik zien, Lucius... het lijkt erop alsof jij hem niet zo erg gemist hebt als ik dat heb.. onze band is er nog steeds, echt waar... Die zal nooit verdwijnen... maar ik hou ook van Stephen... dat is wat veranderd is." Legde ze zacht uit. "Jij bent nu de schurk in dit verhaal, Lucius, de slechterik... ik wilde zo graag dat je de held zou zijn... de held die Stephen in zichzelf kan laten geloven, die hem sterk kan maken, hem kan laten zijn wie hij hoort te zijn..." Fluisterde ze.

Lucius Legos


'Maar dat was vroeger... Toen was het nog helemaal niet belangrijk, toen hadden we dit nog niet... Je deed mij zo veel pijn om precies op dat moment zoiets te flikken...' Fluisterde hij. Hij was er nog steeds boos om. Hij had zo lang zoiets niet gedaan, maar blijkbaar maakte het toch niets meer uit. Misschien moest hij ook maar gewoon zijn eigen gang gaan. 'Ik zal nooit iemand zijn held zijn. Dat is niet mogelijk, zo ben ik gewoon... Ik wil hem helpen, ik wil hem echt wel helpen, maar dat doe ik ook... Ik maak hem sterker, dit is uiteindelijk goed voor hem...' Zei hij. 'Hij zal er van leren, ik heb hier ook van gekeerd. Het heeft mij toch ook sterker gemaakt?' Vroeg hij. Hij wist dat het Stephen sterker zou maken, maar dan moest hij eerst gebroken worden.