Medieval Times

Fay Fuego

Hij wist het niet, maar daarna zei hij dat hij het zou proberen, ze moest hem meteen een klap geven als hij te ver ging. Ze knikte alleen maar en voelde daarna zijn koude handen op haar buik. Ze begon zelf helemaal te gloeien, doordat haar lichaam meteen op hem reageerde als het kouder werd. Ze beet op haar lip en kreunde weer.
Stephen zou kunnen voelen dat het kindje wat verkeerd lag, het moest goed worden gelegd, anders zou het dood gaan...

Koning Stephen Lahero

Hoewel hij hier niet zo heel veel verstand van had, merkte hij wel vrij snel dat er inderdaad iets helemaal niet goed zat. Daardoor ademde hij diep in, hij hield op en hij keek haar aan. 'Het kindje ligt verkeerd...' zei hij zacht. Hij wist niet of hij in staat was om het goed te leggen, maar nu had hij waarschijnlijk amper keuze. Ze waren hier alleen, niemand die hun zou kunnen helpen en naar het kasteel gaan was onmogelijk nu. 'Ik wil proberen om het kindje goed te leggen, maar jij moet heel duidelijk aangeven wat je voelt en wat niet, oké?' vroeg hij zacht.

Fay Fuego

Hij zei dat het kindje verkeerd lag en daardoor schoten de tranen in haar ogen. "En nu?" Vroeg ze met een bibberende stem, maar hij gaf al aan dat hij het ging proberen goed te leggen, maar ze moest het wel duidelijk aangeven. Ze knikte even hevig.
"Doe het." Fluisterde ze en ze beet op haar nagels van de pijn en de angst.

Koning Stephen Lahero

Ze fluisterde dat hij het moest doen, daardoor ademde hij heel diep in, maar daarna deed hij het wel. Hij hield zijn ene hand op haar buik, zodat hij zelf ook kon voelen wat hij deed. Hij keek af en toe op naar Fay, maar het koste hem duidelijk moeite. Hij wist gewoon dat hij haar verschrikkelijk veel pijn deed en daar was hij niet zo goed in, helemaal niet zelfs. Het deed hem juist pijn dat hij dat moest doen. Hij ademde af en toe trillend in, nu stonden ook bij hem zweetdruppels op zijn voorhoofd. Uiteindelijk had hij het gevoel dat het gelukt was en keek hij vragend op naar Fay.

Fay Fuego

Ze maakte zo weinig mogelijk geluid, ze wist dat Stephen haar geen pijn wilde doen en als hij zou merken dat hij het wel deed, zou hij zichzelf nooit vergeven.
Na een paar helse uren lag ze met een prachtig meisje in haar armen, ze had gelijk gehad, het was inderdaad een meisje geworden. Tranen gleden over haar wangen van pure uitputting, het was nog zo klein, nog veel te klein, maar ze leefde wel...
Toen ze haar oogjes voor de eerste keer opende keek Fay er bewonderend naar, eentje bruin, haast rood en eentje blauw als ijs....
"Hoe gaan we haar noemen, Stephen? Welke naam is mooi genoeg voor haar?" Vroeg ze zacht.

Koning Stephen Lahero

Hij was zo ontzettend opgelucht dat het goed was. Dat het kindje leefde. Dat hun prachtige dochter leefde. Er ging van alles door zijn hoofd heen, hij was echt een paar momenten doodsbang geweest dat het fout zou gaan, maar dat was niet zo. Het was goed gegaan en hun dochter was prachtig. Het was een heel klein kindje en hij realiseerde zich dat hij haar misschien niet te veel aan moest raken, ze had de warmte van Fay waarschijnlijk hard nodig. 'Ik wil dat de naam op jouw naam lijkt, Fay... Dan pas zal de naam mooi genoeg voor haar zijn...' zei hij zacht tegen haar.

Fay Fuego

Hij wilde dat haar naam op de hare leek, alleen dan was het mooi genoeg voor haar. Ze glimlachte daardoor.
"Faith?" Vroeg ze zacht aan hem. "Heb je haar ogen gezien? Ik heb zoiets nog nooit gezien, Stephen, echt nog nooit... misschien kan ze wel tegen jouw koelte, ze is een combinatie van ons twee..."

Koning Stephen Lahero

'Ja, dat vind ik een prachtige naam...' zei hij zacht. Hij keek weer naar hun dochter en hij luisterde naar wat Fay zei. 'Ik wil het risico niet nemen...' zei hij heel zacht. Hij had al zo veel grenzen moeten overschrijden, hij wilde nooit iemand pijn doen en hij wilde al helemaal niet dat zijn dochter het misschien koud had. 'Zal ik Chayenne halen?' vroeg hij nu zacht aan haar. Hij wilde dit moment graag met haar delen, ook al vond hij het fijn om met Fay samen te zijn.

Fay Fuego

Ze glimlachte breed toen Stephen zei dat de naam prachtig was. Hij wilde niet het risico nemen om hun dochter vast te pakken. "Oké." Zei ze zacht tegen hem. Hij vroeg of hij Chayenne zou halen en ze knikte glimlachend. "Ja, doe maar." Klonk haar stem zacht. Ze hield het meisje stevig en liefdevol vast

Koning Stephen Lahero

Hij kwam langzaam overeind en hij drukte nog even zacht en liefdevol zijn lippen op haar voorhoofd, daarna liep hij naar de kamer van Chayenne toe. Hij klopte aan en hij bleef buiten wachten. 'Chayenne, Fay is bevallen... je hebt een zusje gekregen...' zei hij zacht, daarna opende hij de deur. Hij hoopte dat ze enthousiast was, dat ze blij was, maar daar ging hij wel vanuit. Hij was zelf ontzettend trots, dat was ook wel aan hem te zien.

Chayenne Lahero

Ze had zich net aangekleed en wilde de deur uitgaan tot ze geklop op de deur hoorde. Haar vader zei dat Fay bevallen was en dat ze een zusje had gekregen. "Wat? Echt?" Vroeg ze vrolijk en ze vloog hem om zijn hals heen.
"Wauw, wat leuk, papa, ben je een beetje trots?" Vroeg ze plagend aan hem en ze rende al voor hem uit door de gangen heen, bij de kamer van haar vader en Fay werd ze weer rustiger en stapte ze naar binnen toe. Ze kroop bij Fay op het bed.
"Wat lief..." Fluisterde Chayenne zachtjes.

Koning Stephen Lahero

'Ja, echt,' zei hij grijnzend tegen zijn enthousiaste dochter. Ze vloog hem om de hals en vroeg daarna plagend of hij een beetje trots was. 'Net zoals bij jou,' zei hij zacht, maar daarna moest hij al aardig zijn best doen om haar bij te kunnen houden, ze vloog al meteen naar Fay toe. Ze kroop op het bed en hij ging op de rand van het bed zitten, nu voelde hij zich zo intens gelukkig. Hij hoopte dat het gevoel bleef, dat hij dit vast zou kunnen houden.

Chayenne Lahero

Ze raakte haar kleine zusje even aan. "Ze heet Faith." Sprak Fay zachtjes, Chayenne knikte een beetje en legde haar vingers tegen het kleine wangetje aan.
"Ze voelt raar, warm en koud tegelijk, alsof ik jou en papa tegelijk aanraak." Sprak ze zacht tegen Fay en ze keek de vrouw even aan die daardoor nadacht.
"Ik denk dat ze wat van onze krachten heeft meegekregen, niet veel, maar wel meer dan normaal. Misschien zijn we sterker dan we denken." Ze keek bij haar laatste zien even op naar Stephen met een grijns.
"Je kunt haar zonder problemen vasthouden, Stephen." Zei ze nu, als Chayenne dit zei, dan was het waar, dan was ze warm en koud tegelijk, zelf kon ze dat niet goed voelen.

Koning Stephen Lahero

Hij zag hoe Chayenne het kleine meisje aanraakte, heel zacht en teder. Hij vond het een ontroerend gebaar, al kwam dat misschien ook omdat hij gewoon nog wat emotioneel was. Chayenne zei dat ze raar aanvoelde, alsof ze koud en warm was. Door wat Fay zei grijnsde hij meteen. 'Ik ben niet zo sterk hoor, jij misschien..' zei hij plagend. Er werd gezegd dat hij haar zonder problemen vast kon houden en daardoor keek hij even naar Fay, maar daarna pakte hij heel voorzichtig zijn dochter op.

Fay Fuego

Ze zag de blik in de ogen van Stephen, het was een goed teken, hij was echt blij met zijn pasgeboren dochtertje, net zoals zij ongelooflijk blij was. Stephen plaagde haar even, maar pakte daarna toch zijn dochtertje op, als je goed keek, zag je dat allebei de ogen nu een seconde blauw waren, ze paste zich aan, zonder problemen. ze leek het zelfs fijn te vinden, bij haar vader.
Fay leunde een beetje tegen Chayenne aan, die zacht over haar rug streelde. Dit was hun kleine familie, hun geluk...

Koning Stephen Lahero

Hij vond het wel apart om te zien hoe ze duidelijk echt krachten van Fay en van hem had. Hij staarde naar zijn prachtige dochter en hij voelde zich gewoon even zo gelukkig, net zoals hij zich bij Chayenne gevoeld had. Hij hield echt van kinderen en een kindje van Fay en hem was toch eigenlijk wel een soort van droom geweest. Dat het nu werkelijkheid was, leek voor hem zelfs nog wat onwerkelijk.

Fay Fuego

"Wat ben je mooi zo..." Fluisterde de vrouw zacht tegen Stephen. Zo zag hij er dus uit als hij echt gelukkig was... het mooiste wat ze ooit heeft gezien.
"Chayenne, liefje, wil jij wat brood halen? Dan kunnen we nog iets eten." vroeg ze aan het meisje, ze wipte meteen van het bed af, nog lichtelijk stijf.
"Is goed, ik zal wel wat lekkers maken." Glimlachte het meisje, daarna liep ze de deur uit.

Koning Stephen Lahero

Opeens zei Fay dat hij mooi was zo, waardoor hij langzaam opkeek. 'Hoe bedoel je?' vroeg hij heel zacht, hij begreep niet waar ze op doelde. Ze vroeg aan Chayenne of ze wat brood wilde halen en hij glimlachte even naar haar, daarna was hij samen met Fay. Hij keek weer naar Faith en hij ademde diep in. 'Ze is zo mooi...' zei hij zacht. Hij had echt niet gedacht dat hij dit ooit nog zo zou voelen, maar het was wel zo. Hij voelde zo veel emoties en vooral heel erg veel geluk.

Fay Fuego

"Je laat zien hoe je je voelt, ik kan het aan je gezicht aflezen, al die emoties die door je heen gaan... dat laat je normaal niet toe, maar zo ben je ongelooflijk mooi... zo echt..." Fluisterde ze hem toe.
Hij vond hun dochter mooi en ze knikte even. Ze klopte op het bed. "Kom je bij me zitten?" Vroeg ze hem glimlachend.

Koning Stephen Lahero

Ze zei dat hij liet zien hoe hij zich voelde, nu kon ze het van zijn gezicht aflezen, al de emoties die door hem heen gingen. Normaal liet hij het niet toe, maar nu vond ze hem ongelooflijk mooi. Het liet hem glimlachen, hij wilde haar zoenen, maar dat ging niet echt nu hij Faith vast had. 'Misschien komt het omdat ik nu inzie dat ik in tijden niet zo intens gelukkig geweest ben...' zei hij zacht. Hij had het zelf niet zo doorgehad, maar nu merkte hij het, nu hij zich weer even zo voelde. 'Ja, natuurlijk,' zei hij daarna. Hij kwam bij haar zitten en hij keek haar even aan, zijn blik vol liefde en geluk.

Fay Fuego

Hij zei dat hij nu inzag dat hij in tijden niet zo gelukkig was geweest. Ze glimlachte daardoor en knikte even. "Ik hoop dat het zo blijft..." Fluisterde ze zachtjes, hij kwam bij haar zitten en ze leunde tegen hem aan. Het meisje was heel erg stil, maar keek met haar prachtige ogen de wereld in, heel wijs en slim... Fay streek langs haar wangetje en hoorde Chayenne niet veel later weer aankomen. Ze had een plank vol met gesneden plakjes brood, allemaal niet helemaal hetzelfde, maar dat maakte niet uit. Ze glimlachte naar het meisje en keek toe hoe de plank op het bed neer werd gelegd.
"Dankjewel." Zei ze zacht tegen haar.

Koning Stephen Lahero

'Ik hoop het ook...' zei hij heel zacht. Hij hoopte het heel erg, al wist hij wel dat elk klein dingetje er nu voor kon zorgen dat het weer verpest werd, dat wilde hij niet. Maar daar wilde hij nu ook nog niet aan denken. Fay leunde tegen hem aan en daarna kwam Chayenne binnen, ze had brood bij zich en hij keek haar even dankbaar aan. 'Wil je haar even vasthouden, Chayenne?' vroeg hij nu zacht aan zijn dochter. Waarschijnlijk vond ze dat wel leuk.

Fay Fuego

Hij hoopte het zelf ook en ze glimlachte daardoor met een knikje, als ze hier bleven, kwam het wel goed. Maar op het kasteel wist ze het nog zo net niet...
Er werd aan Chayenne gevraagd of ze het meisje vast wilde houden, ze knikte meteen en stak haar armen uit. Ze pakte Faith voorzichtig vast en glimlachte.
"Ik voel me nu echt een grote zus." Zei ze.

Koning Stephen Lahero

'Je twijfelt er zelf ook aan, of niet?' vroeg hij nu zacht. Chayenne pakte Faith vast, het was zo voorzichtig en ze deed het zo goed. 'Dat ben je nu ook echt..' zei hij plagend tegen zijn dochter. Dit deed hem ook gewoon goed, nu had hij twee geweldige dochters en dat Chayenne Faith zo vasthield was prachtig voor hem. Hij pakte nu de hand van Fay en hij kneep er zachtjes in, daarna keek hij haar diep in haar ogen aan.

Fay Fuego

"Hier is het geen probleem, maar als we weer teruggaan, dan misschien wel... we zorgen er eerst gewoon voor dat al jouw dingetjes opgelost zijn, al die kleine probleempjes." Sprak ze zacht tegen hem. ze glimlachte door Chayenne.
"De beste grote zus die iemand maar kan hebben." Zei ze nog zacht tegen de dochter van Stephen. Faith keek aandachtig naar Chayenne, en die keek er net zo aandachtig in terug. Het was zo lief...
Fay keek om toen ze voelde dat Stephen haar hand pakte, ze keek hem diep in zijn ogen aan.
"Jij hebt haar gered, haar en mij..." Fluisterde ze zacht. Als hij er niet was geweest hadden ze het waarschijnlijk allebei niet overleefd...