Medieval Times

Koning Stephen Lahero

'Ik kan het niet, Fay. Ik kan dit niet bespreken. Ik heb dit nooit kunnen bespreken en het gaat gewoon niet...' zei hij tegen haar. Hij kon er zelf amper over praten, laat staan dat hij dit met Chayenne ging bespreken. Dat was niet mogelijk. Ze zei dat zelfs de waterval bevroren was en hij werd meegenomen. Ze zei dat er wel eens grotten onder waren, daardoor glimlachte hij. 'Ja, laten we maar eens gaan kijken dan...'

Fay Fuego

"Ze ziet het toch aan je als er wat is." Zei ze wat plagend tegen Stephen en ze gaf hem een knipoog, zijn dochter was hartstikke slim. Ze nam hem mee toen hij zei dat ze gingen kijken. Ze glimlachte breed en keek ernaar. Het leek er inderdaad op alsof er een grot onder te vinden was, ze zette een voet op het ijs, maar trok die al gauw terug toen het onder haar voet begon te smelten.
"Wil je me dragen?" Vroeg ze met een plagende grijns aan Stephen en ze sloeg haar armen al om zijn hals heen.

Koning Stephen Lahero


'Dat is misschien zo, maar toch wil ik het niet bespreken, ik wil het gewoon niet...' zei hij doordringend tegen haar. Ze zette haar voet op het ijs, maar dat werkte duidelijk niet. HIj glimlachte daardoor, ze vroeg of hij haar wilde tillen. 'Natuurlijk wil ik dat,' zei hij zacht. Hij greep haar vast en hij tilde haar vrij simpel op, zo liep hij over het ijs heen. Hij ging langs de waterval, hij kwam er achter, het was te zien dat Fay duidelijk gelijk had gehad. Hier zaten grotten. Zodra ze bij het steen kwamen zette hij haar weer op de grond neer.

Fay Fuego

"Oké." Zei ze zacht tegen hem terug. "Je gaat al vooruit, Stephen." Plaagde ze een beetje. Hij werd nu namelijk niet boos, terwijl ze toch wel een beetje aandrong bij hem. Hij wilde haar natuurlijk optillen en hij tilde haar op en liep over het ijs. Ze keek haar ogen uit, het was prachtig en ze ging voorzichtig op de stenen staan toen hij haar neerzette. Ze keek bewonderend, overal hingen ijspegels en de muren glinsterden.
"Wauw..." Mompelde ze zachtjes tegen Stephen.

Koning Stephen Lahero

'Ik heb zelf vooral het gevoel dat ik heel erg achteruit ga...' mompelde hij tegen haar. Dit was helemaal niet hoe hij was, zo was hij nooit geweest. Hij kende dit in ieder geval echt niet. 'Dit is nog eens een mooie plek...' zei hij zacht. Hij liep dieper de grot in, het was echt heel erg mooi hier. Hij pakte Fay vast en hij trok haar zacht tegen zich aan. Hij vond het eigenlijk wel leuk dat hij hier samen met haar was, het was gewoon heel mooi om dit soort dingen met haar mee te maken.

Devlyn Stratton
Er werd hem verteld dat iedereen het drukker kreeg, omdat het een bijzondere gebeurtenis is. 'Ik denk dat het eerder toeval was, maar voor haar misschien wel een gelukkig toeval.' zei hij nog. Hij geloofde niet echt dat zijn moeder net nu weg was gegaan om zeker te weten dat Devlyn genoeg te doen had om er niet bij stil te staan dat hij zijn moeder niet kon bereiken. Er werd hem gevraagd wat hij moest doen. 'Mijn moeder geeft trainingen aan jongeren en kinderen die ridder willen worden. Die neem ik over. Daarnaast nog de trainingen voor mijzelf. En nog al het papierwerk wat er bij hoort. Vooral dat papierwerk is vermoeiend, omdat ik nog maar net fatsoenlijk kan lezen en schrijven. Het kost veel denkwerk.' antwoordde hij.

Fay Fuego

Hij had zelf vooral het gevoel dat hij heel erg achteruit ging. “Niet waar, het gaat steeds beter.” Sprak ze vrolijk tegen hem. Hij zei zacht dat het een mooie plek was en ze knikte even. Ze werd vastgepakt door hem en hij trok haar tegen zich aan. Ze zoende hem zacht even, vol liefde en tederheid. Deze plek was betoverend en ze glimlachte hem toe. Ze vond dit heerlijk.

Koning Stephen Lahero

Hij werd zacht gezoend, het was vol liefde en hij voelde zich iets ontspannen daardoor. Langzaam gleden zijn handen over haar lichaam heen, zijn lippen gleden voorzichtig af naar haar hals. 'Kan je mij niet gewoon wat afleiding geven?' vroeg hij plagend aan haar. Hij pakte haar gezicht vast en hij zoende haar een stuk heftiger, maar uiteindelijk hield hij op. Waarschijnlijk vond ze het helemaal niets, dat kon hij ook wel begrijpen.

Fay Fuego

Ze voelde zijn lippen naar haar hals glijden en hij vroeg of ze hem niet gewoon wat afleiding kon geven. "Natuurlijk kan ik dat." Plaagde ze vrolijk. Hij pakte nu haar gezicht en hij zoende haar heftig, maar hij hield al gauw weer op.
"Hé, je wilde toch afleiding?" Vroeg ze plagend en ze zoende hem weer en ze streek zacht over zijn borst heen. "Of wil je eerst even op onderzoek uitgaan in de grot?" Plaagde ze vrolijk.

Koning Stephen Lahero

Ze zei dat ze het wel kon, maar toen hij stopte zei ze dat hij toch afleiding wilde hebben. Ze streek over zijn borst heen, waardoor hij langzaam inademde. Hij pakte haar gezicht opnieuw vast en hij zoende haar weer. 'Ja, afleiding is heel erg welkom...' mompelde hij nu toch. Als ze het niet erg vond, vond hij dat ook niet. 'Onderzoek kan tegelijkertijd, toch?' vroeg hij zacht. Hij duwde haar zachtjes naar achteren, dieper de grot in. Hij bleef haar zoenen, maar hij keek wel uit waar ze liepen.

Fay Fuego

Hij pakte haar gezicht vast en hij zoende haar weer. Hij mompelde dat afleiding heel erg welkom was.
"Hmm..." Sprak ze zachtjes tegen hem. Ze vond het totaal niet erg. Stephen zei dat onderzoek ook tegelijkertijd kon.
"Oh?" Vroeg ze zacht en ze liet zich naar achteren duwen en ze zoende hem liefdevol door. Het was heerlijk.

Koning Stephen Lahero

Ze leek het helemaal niet erg te vinden, daar was hij blij om. 'Het scheelt dat we het allebei niet zo snel koud hebben...' plaagde hij haar, daarna gleden zijn vingers naar de sluiting van haar jurk, hij maakte die heel snel los en de stof gleed van haar lichaam af. Hij greep haar meteen weer vast en hij zoende haar ook direct. Hij maakte zijn riem ondertussen los en hij legde zijn zwaard aan de kant. Hier kwam toch niemand, waarschijnlijk was hier zelfs nog nooit iemand geweest.

Fay Fuego

Hij zei dat het scheelde dat ze het allebei niet zo snel koud hadden. "Jij wel toch?" Vroeg ze plagend en ze legde haar handen op zijn huid.
"Echt vreselijk koud... brr..." Sprak ze grinnikend. Ze voelde haar jurk van haar lichaam afglijden en ze pakte zijn schouders even beet om die uit te trekken, daarna liep ze nog verder achteruit terwijl ze hem uitdagend aankeek.

Koning Stephen Lahero

'Meer vanuit mezelf dan van buiten af...' zei hij grijnzend tegen haar. Ze liep verder naar achteren en hij ging meteen naar haar toe. Hij pakte haar vast bij haar heupen en hij trok haar tegen zich aan. Hij zoende haar weer, het was vrij heftig, zeker voor zijn doen. Hij maakte ondertussen zijn overhemd los en hij gooide die aan de kant, daarna greep hij haar weer vast. Ze stonden nu een stuk dieper in de grot en hij drukte haar zacht tegen de muur, daarna gleden zijn handen over haar lichaam heen.

Fay Fuego

HIj zoende haar weer behoorlijk heftig, maar ze genoot er wel van. Ze kreunde zachtjes en beet op zijn lip, heel even maar, daarna liet ze zich tegen de muur aandrukken en voelde ze de handen van Stephen over haar lichaam gaan, toen ze haar voet bewoog, hoorde ze iets. Ze bleef even stil staan en keek hem daarna aan.
"Wacht even, er ligt hier iets op de grond." Sprak ze zacht, ze bukte zich en raapte een prachtige gouden ketting op. Ze hield hem even in het weinige licht dat in de grot aanwezig was.
"Wat mooi... hoe komt dat hier?" Vroeg ze zacht aan Stephen, daarna draaide ze zich om en zag ze nog meer glimmen, dat kon niet anders dan meer goud zijn...
"Is een van de twee kastelen ooit bestolen geweest?" Vroeg ze zacht.

Koning Stephen Lahero

Ze beet op zijn lip, waardoor hij alleen maar gretiger werd. Opeens zei ze dat hij even moest wachten, maar dat was eigenlijk precies waar hij nu niet meer zo veel zin in had. Hij wilde niet meer wachten. Ze bukte en raapte opeens een gouden ketting op, waardoor ze toch zijn aandacht trok. Hij keek even om zich heen, er lag hier veel meer goud. Hij reageerde eerst niet op de vraag die ze stelde, daarna knikte hij. 'Ja...' mompelde hij zacht. 'Maar ik dacht dat het verdwenen was... Ik denk dat iedereen dat dacht... Het is al zo lang geleden...' zei hij. Hij keek nog eens rond en hij schudde langzaam zijn hoofd. 'Maar het is niet van mij...' zei hij daarna. Hij pakte haar stevig vast en hij trok haar naar zich toe. 'We bekijken het straks wel, goud loopt niet weg...' mompelde hij, daarna zoende hij haar weer.

Fay Fuego

Hij knikte, een van de kastelen was ooit bestolen geweest, maar hij dacht dat het was verdwenen, dat dacht iedereen, want het was heel erg lang geleden. Hij zei daarna dat het niet van hem was.
"Ja, we praten er straks wel over." Knikte ze nu. Ze zoende hem heftig terug en sloeg haar armen om hem heen en drukte haar lichaam tegen hem aan.
"Ik heb hier zo lang op gewacht..." Lispelde een stem, het was haast onhoorbaar. "Een onschuldig wezen welke ik kan binnentreden..." Fay schrok zich dood en klampte zich wat aan Stephen vast. Een vlammetje kwam in haar hand te staan en ze zag daar een rat, een oude rat, hij praatte nog ook. Fay klemde haar vingers om de arm van Stephen.


Ken je nog de heks uit Lolita's familie?

Koning Stephen Lahero

Ze zouden er straks over praten. Hij werd heftig terug gezoend en hij voelde haar lichaam tegen zich aan. Opeens hoorde hij een stem, het was niet Fay. Het was iets totaal anders. Wat er gezegd werd gaf hem de rillingen, Fay had duidelijk hetzelfde, ze klampte zich helemaal aan hem vast. Hij ademde diep in, hij voelde de gevoelens in hem oplaaien, hij stond te trillen op zijn benen. De vingers van Fay lieten zijn hele lichaam gloeien en hij staarde naar de rat. Er was hier iets heel erg raars aan de gang.

Fay Fuego

"Dat kindje van je, dat is van mij..." Klonk het gemeen. "Laat ons met rust." Sprak Fay sissend. Ze zette nog een stapje achteruit en bleef heel dichtbij Stephen staan.
"Tut, tut, tut, wijffie." Zei de rat tegen haar, het dier kwam dichterbij. Fay hield haar handen beschermend op haar buik. Helaas had Duke de heks nooit goed gedood, ze had haar kans schoon gezien en was in het lichaam van een rat gekropen. Als ze in dat lichaam dood zou gaan, was iedereen van haar af. Maar Fay had hier totaal geen verstand van.

Koning Stephen Lahero

Hij begreep helemaal niets van wat er gebeurde, maar de woorden die er gezegd werden, betekenden niet veel goeds. Fay ging nog dichter tegen hem aan staan en hij ademde diep in. 'Hou je kop,' gromde hij opeens. Hij pikte het niet als iemand zo tegen Fay sprak. Ook al was het een vieze oude rat in een grot vol met goud. Hij duwde Fay naar achteren en daarna dook hij op de rat, die hij meteen vasthield en genoeg bevroor zodat het beest niet meer zou kunnen bewegen.

Fay Fuego

Ze werd wat naar achteren geduwd en Stephen dook op de rat, die begon heftig te piepen en te gillen. Het was een oorverdovend geluid en ze hield haar handen voor haar oren. Het beest was bevroren en de geest was erin gevangen.
"Kun je hem niet kapot vriezen?" Vroeg ze met een klein stemmetje aan Stephen. Dan was de rat dood en hopelijk die geest ook. Fay besefte zich dat dit een heks was, waarschijnlijk... want wat was het anders?

Koning Stephen Lahero

Hij ademde diep in en uit, Fay vroeg of hij het dier niet kapot kon vriezen. 'Jawel, ik denk dat ik dat wel kan...' zei hij mompelend. Hij wilde het niet, hij wilde niets vermoorden. Geen mens, geen rat, hij wilde zijn krachten niet op die manier gebruiken, maar misschien moest hij wel. Hij wilde niet dat Fay het deed, dat sowieso niet. 'Ik kan het wel, maar ik weet niet of dat wel een slimme actie is... wat als dat wezen vrij komt als ik die rat dood maak? Wat als het...' hij verbrak zijn zin, hij wilde niet eens denken aan wat er met het kind kon gebeuren.

Fay Fuego

Hij dacht wel dat hij het kon, maar ze hoorde al aan zijn stem dat hij het liever niet wilde. Ze begreep het wel, ze voelde de rillingen over haar rug lopen, ze had het soortement koud, maar dat kwam gewoon door die nare gebeurtenis. Hij vroeg zich ook af of dan de geest vrij zou zijn. Ze legde haar handen weer op haar buik.
"Blijft dat beest voor altijd dan bevroren?" Vroeg ze zacht aan Stephen. Dat zou op zich wel mooi uitkomen. Ze pakte zijn arm weer vast, ze had er echt een hekel aan. Even verlichtte ze de hele grot, maar verder leek er niemand te zijn, behalve goud, heel veel goud...

Koning Stephen Lahero

Ze vroeg of dat beest voor altijd bevroren bleef. 'Tot ik hem zou ontdooien,' zei hij tegen haar. Dat ging niet gebeuren, dus hij dacht dat dit wel een goede optie was. Dat hoopte hij tenminste. Zijn arm werd weer vastgepakt en hij greep de rat vast en hij bevroor het dier nog net iets meer, daarna zette hij de rat vast tegen de muur, zodat hij echt helemaal vast zat. Hij keek weer naar Fay en hij gleed zacht met zijn vingers langs haar gezicht. 'Het is alweer allemaal over,' zei hij zacht, daarna zoende hij haar weer.

Fay Fuego

"Dan is het goed..." sprak ze zacht, ze keek toe wat hij deed en daarna voelde ze zijn vingers langs haar gezicht strelen. Hij zei dat het allemaal weer voorbij was. Ze knikte en zoende hem zacht, maar nog wat trillend terug.
"Oh Stephen... ik moet er niet aan denken dat ons kindje behekst zou zijn..." fluisterde ze zacht en ze legde haar beide handen op haar buik.