Medieval Times

Koning Stephen Lahero

'Ik weet het...' zei hij zacht, toen ze aangaf dat ze hem beter wilde leren kennen en dat ze alles van hem wilde weten. Ze gaf ook nog toe dat hij haar doorhad, daardoor grijnsde hij even. Wat hij deed werkte duidelijk, ze beloofde het en hij keek er eigenlijk nu al naar uit. Hij ging direct verder met het strelen en hij drukte even zacht zijn lippen in haar hals. Het was dat hij wist dat ze nu echt een veel te dikke buik had, anders was hij meteen bovenop haar gedoken. Hij wist dat Fay het wel zou willen en hij wilde het zelf ook heel graag, nu zat het dan toch een beetje in de weg, hij had niet verwacht dat hij dat zo zou voelen. Bij Felicia leek dat totaal niet het geval geweest te zijn, al kwam dat misschien omdat het daar sowieso niet normaal was. 'Ik begon eigenlijk hetzelfde te doen bij jou, als jij die hele dag bij mij had gedaan... ik maakte je langzaam gek, we hadden de hele nacht en daar heb ik dan ook de hele nacht gebruik van gemaakt...' zei hij zacht tegen haar. 'Ik heb je net zo gek gemaakt als jij bij mij deed, ik heb alles gedaan wat je lekker vond en ik hield pas op toen we allebei gewoon niet meer konden...' fluisterde hij.

Fay Fuego

Haar ademhaling werd sneller door wat hij deed. ze voelde hoe ze warmer en warmer werd, en toen ook nog zijn woorden, ze beet op haar lip.
"Stop." Zei ze nu zacht en schor. Ze pakte zijn hand. "Stop alsjeblieft, ik wil niet te ver gaan, ik wil mezelf niet verliezen..." Klonk haar stem hees en ze legde haar hand op haar buik.
"Het is te gevaarlijk nu." Ze slikte even en keek hem aan, met een knalrood hoofd, dit deed veel te veel met haar, het maakte haar helemaal compleet gek en dat wilde ze niet, niet nu.

Koning Stephen Lahero

Ze zei dat hij moest stoppen, meteen werd ook zijn hand gepakt. Ze wilde niet te ver gaan, ze wilde zichzelf niet verliezen. Het was te gevaarlijk nu. Hij slikte even, hij had nooit gedacht dat hij dit zo moeilijk zou vinden. Hij hoopte dat het niet zo lang meer duurde, want dan werd het echt vervelend. 'Je hebt gelijk...' zei hij zacht, zijn stem klonk net zo schor. Hij drukte heel even een klein kusje op haar wang, daarna ademde hij diep in. Misschien was het toch niet zo'n goed idee geweest, maar hij wist dat ze allebei niet in staat waren om helemaal niets te doen, dat zou ook niet goed gaan, waarschijnlijk. Hij deed zijn best om gewoon aan iets anders te denken, maar dat was nu niet zo makkelijk meer.

Fay  Fuego

"Het spijt me, Stephen, het is sowieso iets wat ik mezelf niet echt toelaat... alsof jij dan alle controle over me hebt... ik weet het niet.. ik vertrouw je, maar ik vind het eng, het maakt me bang." Fluisterde ze eerlijk tegen hem. "Als het gewoon heel voorzichtig en langzaam gebeurt, dan lukt het misschien..." Ze slikte even en voelde het kusje op haar wang, ze legde haar hoofd een beetje tegen hem aan.
Bij haar was het nu in een klap afgekoeld, ze keek Stephen voorzichtig aan. "Moet ik je er nog vanaf helpen?" Vroeg ze.

Koning Stephen Lahero

'Misschien is dit niet het goede moment om dat uit te proberen..' zei hij zacht tegen haar. Hij zou het zichzelf nooit kunnen vergeven als het kind iets zou overkomen omdat ze zich niet in konden houden, echt niet. Ze keek voorzichtig naar hem op en vroeg of ze hem er nog vanaf moest helpen, daardoor ademde hij diep in. Het voelde gewoon niet goed, daardoor schudde hij heel langzaam zijn hoofd. Hij ging wel op zijn rug liggen, het hielp totaal niet als hij dicht tegen haar aan lag. Voor Fay leek het makkelijker te zijn om zich er zo overheen te zetten, voor hem was dat niet zo, dat gevoel zakte niet zo snel af.

Fay Fuego

"Nee, dit is niet het goede moment..." Fluisterde ze, als ze daardoor haar kindje iets zou aandoen, zou ze het zichzelf nooit, maar dan ook nooit vergeven. Hij schudde zijn hoofd toen ze vroeg of ze hem moest helpen.
"Zeker weten?" Vroeg ze zacht, als hij het niet wilde, zou het betekenen dat ze die nacht niet dicht tegen hem aan kon liggen... Ze slikte even en keek weer naar hem.

Koning Stephen Lahero

Ze vroeg of hij het zeker wist en daardoor was hij nu degene die trillend ademhaalde. 'Ik vind het gewoon niet eerlijk,' zei hij heel zacht. Hij vond het echt niet eerlijk tegen haar en hoewel hij er enorm naar verlangde en hij had al moeilijk genoeg vond dat hij zo op moest passen, vond hij niet dat hij haar dit mocht laten doen. Het ging gewoon tegen zijn gevoelens in, maar aan de andere kant wist hij wel dat Fay het geen probleem vond. 'Wil je het echt wel?' vroeg hij nu voorzichtig aan haar. Hij wilde het heel zeker weten.

Fay Fuego

"Ik vind het niet eerlijk als ik niet lekker tegen je aan kan kruipen." Plaagde ze hem zachtjes. "Ik wil het echt, ik doe dit veel liever en dat ik dan tegen je aan kan liggen, dan dat ik het niet doe en de hele nacht wakker lig omdat ik ervoor moet zorgen dat ik jou niet aanraak." Zei ze eerlijk tegen hem. Ze pakte zijn gezicht voorzichtig beet en zoende hem zacht en liefdevol.

Koning Stephen Lahero

Fay dacht er duidelijk echt heel anders over, misschien kwam het dan toch omdat dit voor hem nog niet zo normaal was. 'Oké,' zei hij zacht, daarna pakte ze zijn gezicht vast en werd hij zacht en liefdevol gezoend. Het was heerlijk, al was hij wel degene die het na een paar seconde heftiger maakte. Nu kon hij gewoon niet anders. Zijn vingers gleden naar haar hals en hij bleef haar zoenen, het was veel te fijn. Hij probeerde het allemaal wel een beetje onder controle te houden, maar meestal lukte hem dat toch wel.

Fay Fuego

Ze bleef hem zachtjes doorzoenen, hoewel hij het heftiger maakte, ging ze er toch nog steeds rustig in mee. Na de zoen zakte ze meteen af naar beneden. Ze ging eerst met haar handen te werk, heel rustig en langzaam, daarna nam ze hem in haar warme mond. Ze beet even plagend op het puntje en daarna liet ze hem in en uit haar mond glijden.

Koning Stephen Lahero

Zodra ze naar beneden ging sloot hij zijn ogen, het was zo enorm heftig voor hem dat hij bijna niet anders kon. Hij ademde trillend in en uit, hij kreunde af en toe diep. Hij wist niet zeker of Fay hier nou zo verschrikkelijk goed in was, of hij dit gewoon zo slecht vol kon houden. Waarschijnlijk allebei. Nu hoefde ze het in ieder geval niet al te lang te doen, want hij bereikte zijn hoogtepunt al snel. 'Ik snap echt niet hoe je dit zo makkelijk voor elkaar krijgt...' zei hij mompelend, nog wat uitgeput.

Fay Fuego

Ze kwam weer naast hem liggen toen hij klaar was. "Veel oefenen." Grinnikte ze zachtjes tegen hem toen hij niet snapte hoe ze dit voor elkaar kreeg.
"Zie je, Stephen, dit is geen moeite voor mij, ik doe het graag voor je en ik vind het ook leuk om te doen." Zei ze zacht tegen hem. Ze kroop weer tegen hem aan en hield hem stevig vast. Dit lag gewoon het allerlekkerste, ze merkte wel dat de vermoeidheid nu toesloeg. Ze gaapte even vermoeid.

Koning Stephen Lahero

Volgens haar moest hij veel oefenen, maar hij kon zich niet voorstellen dat het iets hielp. 'Misschien moet jij het minder goed doen...' zei hij grijnzend tegen haar. Ze zei dat het geen moeite was, dat ze het graag voor hem deed en dat ze het leuk vond om te doen, daarna kroop ze helemaal tegen hem aan. Hij sloeg zijn armen om haar lichaam heen en hij drukte zacht zijn lippen in haar hals. 'Ik hou van je...' zei hij zacht. 'Ga maar weer lekker slapen, ik zal proberen je nu niet wakker te maken,' voegde hij er aan toe, met een grijnsje op zijn gezicht.

Fay Fuego

"Dat is geen optie, Stephen, ik ga alleen voor het allerbeste." Plaagde ze hem nu. ze voelde zijn sterke armen om haar lichaam heen en zijn lippen in haar hals. Hij hield van haar, zei hij, ze keek met een glimlach naar hem op.
"Ik ook van jou..." fluisterde ze terug, ze moest gaan slapen, dan probeerde hij haar niet wakker te maken. Ze glimlachte daardoor.
"Nog een dingetje, Stephen... mag ik Nathan nu wel of niet schrijven?" Vroeg ze hem zachtjes, ze zat er al de hele tijd mee.

Koning Stephen Lahero

'Hm, dat zal best, maar dan is het wel elke keer heel snel voorbij...' zei hij grijnzend tegen haar. Hij vond het niet echt heel erg, maar het was niet zo heel goed voor zijn zelfvertrouwen als dat heel erg vaak gebeurde. Door wat ze daarna vroeg over Nathan, haalde hij even diep adem. 'Ja, het mag...' zei hij uiteindelijk zacht. 'Schrijf hem maar. Misschien wil ik over een tijdje ook wel met hem praten. Maar nu kan ik dat gewoon nog niet, het zou heel erg uit de hand lopen... ik wil nog helemaal niemand zien...' zei hij zacht.

Fay Fuego

"Volgende keer zal ik het langzamer doen." Plaagde ze hem nog. Ze mocht Nathan schrijven. Daardoor drukte ze haar lippen op die van hem.
"Ik laat hem pas komen als jij eraan toe bent, Stephen, je komt er wel, je gaat al zo goed vooruit, ik ben al zo trots op je." Zei ze glimlachend tegen hem en ze legde haar hoofd tegen hem aan.
"Welterusten knappe koning." Mompelde ze zachtjes en daarna viel ze in een hele diepe slaap. Ze was afgepeigerd..

Koning Stephen Lahero

'Fijn, dankjewel,' zei hij grijnzend tegen haar. Hij kreeg een kus doordat hij het toeliet dat ze Nathan mocht schrijven en dat deed hem toch wel goed. Ze liet hem pas komen als hij er aan toe was, hij ging al zo goed vooruit en ze was trots. 'Dankje, dat vind ik heel belangrijk...' zei hij zacht, hij meende het duidelijk. Ze viel eigenlijk meteen in slaap, hij keek nog even naar haar prachtige gezicht, daarna viel hij zelf ook in slaap.

Fay Fuego

Pas heel erg laat werd ze wakker, ze was zo moe geweest... het was helemaal niet goed dat ze nog met Stephen zolang doorgepraat had. Ze werd niet eens wakker omdat ze uitgeslapen was, haar buik deed pijn... ze beet op haar lip en kropte zich op als een balletje, zweet liep over haar voorhoofd en ze opende haar ogen, in paniek, bang dat er wat met haar kindje was. Haar ademhaling ging versneld en paniekerig.

Koning Stephen Lahero

Hij werd wakker omdat hij eigenlijk meteen aanvoelde dat Fay in paniek was, door zijn kracht merkte hij dat gewoon heel snel, zeker als ze zo dichtbij lag. Dan voelde hij het direct. Hij kwam overeind en hij pakte meteen haar hand vast. 'Rustig aan, probeer te ontspannen, dat maakt het veel beter...' zei hij kalm tegen haar. Hij legde zijn koude hand op haar voorhoofd neer en hij streek zacht met zijn vingers over haar huid. 'Niet in paniek raken, dat is helemaal niet nodig...' zei hij zacht.

Fay Fuego

Stephen lag nog naast haar en werd ook wakker. Ze voelde hoe hij haar hand pakte en ze voelde zijn andere hand op haar voorhoofd. Hij begon kalm tegen haar te praten, haar ademhaling bleef snel, maar werd langzaam steeds iets rustiger en rustiger. Haar onderlip trilde en ze zat nog steeds in elkaar gedoken met haar handen om haar buik geklemd.
Haar ademhaling was rustig maar bibberend, ze kneep haar ogen stijf dicht. Ze was doodsbang dat er wat ging gebeuren.

Koning Stephen Lahero

'Rustig maar, lieverd...' zei hij zacht. Hij begreep wel dat ze wat in paniek raakte, maar hij deed niets liever dan kalm tegen haar, zodat ze zelf ook rustiger werd. 'Probeer je lichaam te ontspannen. Ik weet dat het pijn doet, maar het wordt beter als je rustig gaat liggen... diep in en uit ademen, zodat je lichaam genoeg rust krijgt...' zei hij. 'Luister maar gewoon naar mijn stem, concentreer je daar op, niet op iets anders,' voegde hij er aan toe. 'Kan je mij vertellen wat je ongeveer voelt?'

Fay Fuego

Ze moest haar lichaam proberen te ontspannen. Hij wist dat het pijn deed, maar het werd beter als ze rustig ging liggen, diep in en uit ademen. Trillend ademde ze in en liet ze haar adem weer ontsnappen. Ze keek hem even aan, onzeker en bang. Na een tijdje ging ze rechter liggen, maar echt ontspannen lukte niet, ze beet op haar lip. Ze moest hem vertellen wat ze voelde.
"Ik weet het niet." Trilde haar stem. "Straks gaat het fout..." Een snik verliet haar mond. Ze kreunde weer zacht van de pijn. Het leek in fases te komen.

Koning Stephen Lahero

Ze wist het niet, ze was bang dat het fout ging. Daardoor pakte hij nu stevig haar handen vast. 'Daar moet je niet bang voor zijn. Helemaal niet zelfs. Je lichaam is hier voor gemaakt, Fay. Het is de eerste keer dat je dit voelt, dus het is logisch dat je het allemaal heel eng vindt, maar ik ben bij je en ik help je met alles. Er is geen reden om te denken dat het fout gaat, het ziet er allemaal goed uit en jij doet het ook hartstikke goed...' zei hij tegen haar.

Fay Fuego

Haar handen werden door hem vastgepakt, ze moest niet bang zijn, haar lichaam was hiervoor gemaakt, het was logisch dat ze het eng vond, maar hij was bij haar en hij hielp haar. Ze slikte even en knikte.
"Het voelt niet goed, Stephen." Sprak ze schor en eerlijk. "I-ik denk dat het begint, maar het is veel te vroeg..." Fluisterde ze. Ze klemde haar kaken op elkaar van de pijn en kreunde weer zachtjes.
"Kan je... kan je voelen hoe het zit?" Smeekte ze.

Koning Stephen Lahero

Ze zei dat het niet goed voelde, doordat ze het nu zo duidelijk zei voelde hij dat hij heel veel moeite moest doen om zelf rustig te blijven. Opeens was dat een stuk moeilijker. Ze dacht dat het begon, maar het was veel te vroeg. Ze smeekte hem om te voelen hoe het zat. 'Ik... Ik weet het niet, Fay...' zei hij zacht. Hij was doodsbang dat hij het alleen maar erger maakte als hij dat zou voelen, hij zou haar afkoelen ,dat kon nooit goed zijn voor het kind. Hij keek haar weer even aan. 'Oké, ik probeer het. Maar als ik te ver ga moet je mij meteen een klap geven, of zo iets...' zei hij zacht. Ze kon het voelen als het te koud werd en hij niet, ze moest het aangeven. Hij legde voorzichtig zijn handen op haar buik en daarna voelde hij wat er allemaal aan de hand was.