Medieval Times

Verena Stratton
Ze stopte met lopen toen de koning haar beval hier te blijven. Dat ze maar wat anders moest verzinnen om te doen. Ze draaide zich weer met haar gezicht naar haar koning toe. Ze was wat verbaasd. Wat moest ze dan doen? Ze kreeg al snel de hint dat ze een natte doek kon pakken. Om te dweilen, op haar knieën, stukje voor stukje. Het is dat de donkere blik en de harde stem haar bang maakte voor wat er zou gebeuren als ze gewoon weg zou lopen. Doodsbang misschien zelfs.
Ze liet haar hoofd iets zakken, vouwde haar handen in elkaar en liep naar de badkamer toe om daar een natte doek te pakken. Zodra ze een doek gevonden had en nat gemaakt had, had ze ook maar gelijk een emmer gevonden en gevuld. Dan hoefde ze niet te vaak op te staan en heen en weer te lopen. Ze kwam de badkamer uit lopen, koos een hoek uit van de kamer om te beginnen, ging op haar knieën en begon de vloer schoon te maken.

Koning Leroy Fullbright

Ze keek hem even aan, daarna deed ze precies wat hij van haar vroeg. Ze liep weg, kwam even later terug en ging op haar knieën zitten. Hij ademde diep in, hij wist dat het heel stom was waar hij mee bezig was, maar hij kon niet anders. Hij had dit gewoon nodig en dat zou altijd blijven. Als Lolita hem dit niet kon geven, dan had hij het nodig bij iemand anders. Zijn blik ging langzaam over haar heen. ‘Kijk mij aan en blijf mij aankijken,’ zei hij, steeds doordringender. Hij wist dat het het schoonmaken moeilijker zou maken, maar daar ging het hem ook helemaal niet om. Het ging hem meer om het uitzicht dat had hij nu. Hij vond het beter als ze naar hem keek.

Esmeralda Samira

Ze glimlachte breed naar Jay toen hij zei dat hij haar niet alleen liet. ze omhelsde hem even, ze vond hem zo fantastisch, ze hield zoveel van hem, af en toe wist ze echt niet wat ze uit liefde voor hem moest doen. Kayton glimlachte naar de twee.
"Jullie zijn nog steeds het schattigste koppel van het hele kasteel." Glimlachte hij nu naar ze, misschien kwam dat ook wel omdat Jay zijn kleinzoon was. Esmeralda lachte daardoor even zachtjes en ze gaf Jay een kusje op zijn wang.

Prinses Chayenne Lahero

Ze hielp Carmen een beetje om eruit te komen en wanneer ze er allebei waren, wilde haar vader er ook uit. "Ik dacht dat jij zo'n grote stoere man was, papa, wat een watje ben je eigenlijk." Plaagde ze hem nu en ze stak haar tong even naar hem uit. Nu ze eindelijk boven was, kreeg ze namelijk weer praatjes. Ze stak haar handen naar hem uit en probeerde hem samen met Carmen eruit te trekken.

Verena
Ze voelde zich totaal niet op haar gemak. Ze wist gewoon dat ze bekeken werd. En ze kende de verhalen. Natuurlijk kende ze die. Afschuwelijke verhalen wat de koning allemaal met vrouwen gedaan zou hebben. Ze zullen vast niet allemaal waar zijn geweest, maar als er zo veel verhalen over zijn, moet er wel iets van waar zijn.
Ze hoorde het nieuwe commando dat ze kreeg. Bevelen kon ze het al niet meer noemen. Ze leek even twee secondes te twijfelen of ze het wel moest doen of niet. Maar wat voor keuze had ze eigenlijk? Niet veel waarschijnlijk. Ze kantelde haar hoofd zo, zodat ze de koning kon aankijken. 'Mag ik tussendoor wel af en toe even spieken of ik wel schoon maak?' vroeg ze, terwijl ze de koning strak bleef aankijken.

Jay Fullbright

Door wat Esmeralda deed hield hij haar even stevig vast, tot Kayton weer wat zei. Hij liet haar los en hij keek grijnzend naar zijn opa. ‘Ik vind u en Carmen ook best schattig,’ plaagde hij Kayton. Hij zoende Esmeralda even kort, al wilde hij het niet te uitgebreid als zijn opa er bij was. ‘Ik hou ook gewoon heel veel van je. Het is niet zo moeilijk om lief te doen als je zo veel van iemand houdt,’ zei hij zacht tegen haar. Hij pakte haar hand vast en hij kneep er zacht in. Hij zou nooit zo veel van iemand houden als hij van haar hield, dat wist hij gewoon zeker.

Koning Stephen Lahero

Hij zag dat Chayenne en Carmen hun handen naar hem uitstaken, hij haalde diep adem. Hij sprong omhoog en greep de handen vast, zijn spieren trilden en het kostte hem duidelijk ontzettend veel inspanning. Hij voelde ook wel dat de grip niet heel goed was en dat het iedereen moeite kostte, daarom deed hij zijn best om zich hard op te trekken. Het ging niet echt soepel, maar uiteindelijk wist hij de rand vast te grijpen en hing hij daar aan. Het zweet stond op zijn voorhoofd, het duurde even voor hij het voor elkaar kreeg om zich helemaal op te trekken.

Koning Leroy Fullbright

Zou ze ooit stil kunnen blijven? Misschien was ze daar wel niet het type voor. Ze bleef telkens dingen vragen. ‘Nee.’ Was zijn reactie. Ze deed maar gewoon wat hij wilde, zo simpel was het. Hij voelde zijn hartslag langzaam omhoog gaan en hij merkte dat de spanning toenam. Hij zette een paar passen naar haar toe en hij greep haar kin vast, zo trok hij haar in één simpele beweging een stuk overeind. ‘Volgens mij is dat nog niet goed schoon, of wel soms?’ vroeg hij kort aan haar, zijn stem trilde. Hij duwde haar uit het niets voorover met haar bovenlichaam het bed op, hij ging tegen haar aan staan. Zijn hand gleed langzaam over haar rug heen, daarna pakte hij haar heupen vast en trok hij haar nog dichter tegen zich aan.

Verena Stratton
Ze mocht niet kijken naar wat ze aan het schoonmaken was. Toen hij dichterbij kwam, wist ze dat ze moest gaan opletten. Voor ze het wist werd ze aan haar kin overeind getrokken. Ze hoorde hem zeggen dat het nog niet zo goed schoon was. Ze kneep haar ogen samen. 'Dat komt omdat je mij niet laat zien wat ik schoon maak.' siste ze hem nog toe, voordat ze uit het niets op het bed gegooid werd. Ze wilde nog overeind komen, totdat ze de rillingen kreeg van het feit dat de koning tegen haar aan stond en ze zijn hand over haar rug voelde glijden.
De paniek sloeg helemaal bij haar toe toen ze de handen bij haar heupen voelde en ze nog wat dichter tegen hem aan getrokken werd. Ze probeerde de handen van haar heupen af te krijgen, terwijl ze recht stond. 'Alstublieft, doe dit niet.' smeekte ze hem, duidelijk paniekerig met tranen in haar ogen.

Koning Leroy Fullbright

Ze begon tegen te stribbelen, precies wat hij al verwacht had. Hij sloot zijn ogen en hij ademde diep in, al opende hij ze weer toen ze hem smeekte om dit niet te doen. Hij keek haar weer aan, ze had tranen in haar ogen. Ze leek het echt verschrikkelijk te vinden. Hij twijfelde. Ergens wilde hij dit gewoon heel graag, maar hij wist dat dit een gevaarlijk moment was, dit zou verschrikkelijk uit de hand lopen. Hij wist dat hij haar af zou maken, daar was geen twijfel over mogelijk. Daarom liet hij haar los. Hij haalde zijn handen weg en hij zette een stap naar achteren. ‘Weg, nu….’ Zei hij, al klonk het niet meer zo donker als het eerst geklonken had. Als ze wilde dat hij van haar af bleef, moest ze weggaan. ‘Zorg dat ik je niet zie, de komende dagen,’ voegde hij er aan toe, heel duidelijk.

Verena Stratton
Het liet haar denken aan haar laatste nacht die ze niet uit vrije wil had doorgebracht met een man. In het donker, haar eigen kamer, geen mogelijkheid om los te komen. Verschrikkelijk vond ze het. Ze was dan ook enorm blij dat ze los gelaten werd, nadat hij haar aangekeken had. Ze kreeg ook wat ruimte door die stap die de koning naar achteren zette. Ze draaide zich om en hoorde dat ze weg moest gaan. En zich niet moest laten zien voor een paar dagen.
Ze twijfelde geen moment, giste voordat ze de kamer helemaal uit was de mand die inmiddels gevuld was met de vieze lakens nog mee en verliet de kamer. Net niet rennend, bang dat ze zou struikelen door haar natte ogen die haar zicht wazig maakten, maakte ze dat ze weg kwam van de slaapkamer, de gang en alles wat in de buurt was. Langzaam aan kon ze voor haar gevoel eindelijk weer adem halen.

Koning Leroy Fullbright

Ze wist niet hoe snel ze uit de kamer moest rennen, hij bleef heel snel weer alleen achter. Hij gaf een fikse trap tegen het bed, om daarna de kast een keiharde klap te geven. De spullen rammelden heen en weer, maar hij was zijn woede en frustratie nog lang niet kwijt. Hij smeet zijn glas kapot tegen de muur, daarna liet hij zich verslagen op de bank zakken. Hoe lang zou het duren voor ze terug kwam? Was ze nog wel van plan om terug te komen? Hij kon er écht niet tegen dat hij totaal niet wist waar hij aan toe was. Als hij dit zou doen, zou ze het hem sowieso kwalijk nemen. Hij begreep gewoon niet wat Lolita hiermee wilde bereiken. Ze maakte hem alleen maar gek zo, het zou nooit lang duren voor hij door het lint ging.

Verena Stratton
Ze was na een tijdje flink doorlopen aangekomen bij mede dienstmeiden die duidelijk zagen dat ze overstuur was en beter even tot rust kon komen. Ze liep dan ook, na het afgeven van de wasmand, naar het hoekje van het kasteel waar de dienstmeiden deden overnachten en liep gelijk haar kleine kamertje binnen.
Ze liep eerst wat onrustig heen en weer te ijsberen in het kleine hokje, voor zo ver dat mogelijk was. Ze was druk aan het piekeren wat beter was. Helemaal weg gaan, of gewoon zo min mogelijk aandacht trekken. In de grote menigte blijven bij de rest van de dienstmeiden. Morgen naar de training gaan om te vragen aan de prins of ze aan de slag mocht als ridder, of toch die kans laten schieten. Ze wist het niet. Ze miste het ontzettend dat ze niemand had op terug te vallen, behalve haar zoon. Maar die wilde ze niet opzadelen met dit soort vragen en problemen.
Ze ging langzaam op haar bed zitten, zette haar ellebogen op haar schoot neer en legde haar hoofd in haar handen. Haar schouders schokte lichtjes en tranen gleden over haar wangen heen om vervolgens op haar dienstjurk te druppen.

Koningin Lolita Fullbright

Het was een paar dagen echt heel erg leuk geweest om te reizen, maar vandaag had ze echt een punt bereikt dat ze zich eenzaam voelde en iedereen miste. Leroy miste ze nog het meeste en ze hoopte echt dat het goed met hem ging... Daarom zat ze nu met een leeg blad voor haar neus, wat moest ze hem schrijven? Ze zette de veer op het papier en begon maar gewoon.

Lieve Leroy,

Het spijt me heel erg dat ik ben weggegaan, ik wilde je daar niet mee kwetsen of boos maken... maar ik kon er gewoon even niet meer tegen, het voelde alsof ik zou stikken als ik nog maar een moment langer in het kasteel zou blijven... Ik moest weg, anders zou ik echt gek worden. Ook was deze laatste ruzie de druppel die de emmer liet overlopen, ik kon er gewoon echt even niet meer tegen. Het spijt me echt, ik hoop echt dat niet al te boos op me bent... het is wel terecht, dat weet ik, maar ik wil graag naar je terug komen, ik mis je, ik mis je vreselijk erg... Mag ik alsjeblieft naar je terugkomen?
Ik hou van je,
liefs Lolita

Ze haalde diep adem en voegde een gedroogd vergeet-me-nietje toe aan de brief om hem vervolgens weg te sturen naar Leroy toe. Ze hoopte echt uit de grond van haar hart dat hij haar weer terug wilde. Ze schreef nog een brief, deze was naar Duke gericht. Ze vertelde hem daarin waar ze was en dat ze had besloten om weer terug te gaan omdat ze het gewoon niet kon. Misschien was ze toch niet zo heel erg sterk als iedereen dacht dan...


Prinses Chayenne Lahero

Het kostte behoorlijk wat moeite, maar ze hadden samen haar vader op de rand getrokken. Wanneer hij er helemaal was, omhelsde ze hem even. Daarna keek ze om zich heen, waar waren ze? Ze herkende dit stuk van het bos helemaal niet, de bomen stonden ook heel erg dicht op elkaar en het gat viel haast niet op omdat hij half in een holle boom te vinden was.
"Weten jullie waar we precies zijn?" Vroeg ze aan haar vader en Carmen.

Esmeralda Samira

Ze werd stevig vastgehouden door Jay en ze glimlachte naar hem. Hij vertelde dat Kayton en Carmen ook schattig waren samen. Dat liet Kayton glimlachen, ze zag aan de blik in zijn ogen dat hij Carmen miste.
"Maar op dit moment is ze niet hier, ze is veilig in White Castle." Vertelde hij zacht, hij miste haar echt vreselijk.
Esmeralda werd zachtjes gezoend en daardoor schudde Kayton zijn hoofd even. "Het is alweer duidelijk, ik ga wel weer, eens kijken hoe het gaat met je vader." Lachte Kayton nu. Hij draaide zich om en vertrok weer in de richting van de slaapkamer van Leroy.
Esmeralda luisterde naar de lieve woorden van Jay, ze keek hem liefdevol aan en kuste hem zachtjes. "Jij bent ook lief, ik hou heel erg veel van je..."

Koning Leroy Fullbright

Hij lag op de bank, zijn kamer was een bende, maar dat boeide hem niet echt. Hij bleef maar piekeren en nadenken over alles, het was ontzettend frustrerend, hij werd er alleen maar bozer en verdrietiger door. Hij wilde dit allemaal niet, hij voelde zich schuldig maar hij was ook intens woedend. Toen er een wachter kwam met een brief voor hem, hoopte hij al dat het van haar kwam. Hij zag meteen dat hij gelijk had, maar nu durfde hij het ding niet eens te openen uit angst voor wat ze geschreven had. Misschien kwam ze wel niet meer terug en kreeg hij dat nu te horen. Die gedachte maakte hem misselijk, hij kon dan niet verder. Hij had de brief op het kleine tafeltje gelegd, nog gesloten en hij staarde er alleen maar naar. 

Kayton Erogate

Hij besloot weer even te checken hoe het met Leroy ging, daarna wilde hij naar zijn kamer gaan om Carmen te schrijven. Hij zag de deur nog open staan en langzaam liep hij naar binnen, het was een bende, een gigantische bende. Hij kwam dichterbij en schraapte zijn keel even. Leroy staarde ergens naar en hij pakte de brief op, hij was van Lolita.
"Wil je niet weten wat erin staat?" Vroeg hij zachtjes.

Koning Leroy Fullbright

Kayton kwam binnen en vroeg eigenlijk meteen of hij niet wilde weten wat er in stond. 'Ik ben bang dat het iets ergst is...' Zei hij zacht. Hij durfde het daarom eigenlijk gewoon niet. Hij zuchtte zacht en hij keek op naar zijn vriend. 'Straks staat er dat het over is. Dat ze niet meer bij mij terug komt. Als dat zo is...' Mompelde hij zacht. Dat zou vreselijk zijn, hij zou helemaal kapot gaan. 'Ik durf gewoon niet te kijken....' Mompelde hij. Zolang hij het niet wist kon hij nog hoop houden, maar dat zou over zijn als er iets heel ergs in die brief stond. Dan was het meteen klaar en had hij niets meer over. 

Kayton Erogate

Leroy was bang dat er iets ergs in de brief stond, daarom wilde hij het niet inkijken. Kayton keek met een glimlach naar hem. "Wat nu als het juist heel positief nieuws is?" Vroeg hij aan zijn vriend. Dan zou hij het ook nooit lezen.
"Zal ik kijken wat erin staat?" Opperde hij, hij zou heel snel kunnen zien of het positief of negatief was. Leroy was bang dat Lolita nooit meer terugkwam.

Koning Leroy Fullbright

'Weet ik...' Zei hij zacht. Toch dacht hij dat de kans een stuk groter was dat het iets minder positief was. Dan wilde hij het gewoon niet weten want het zou hem enorm veel pijn doen. Het was al erg genoeg dat ze gewoon weg was gegaan, maar als het definitief was zou zijn hart helemaal breken. Dat kon hij niet hebben. Kayton stelde voor om de brief te lezen, daar dacht Leroy even over na. Dan kreeg hij het daarna als nog te horen, maar het moest maar. Hij wilde het toch ook wel weten, ondanks dat het misschien wel erg was. Het kon uiteindelijk ook wel meevallen. 'Doe maar...' Zei hij dus ook zacht tegen zijn vriend. 

Kayton Erogate

Hij mocht de brief openen van Leroy, langzaam vouwde hij hem open, er viel een vergeet-me-nietje uit en hij pakte die eerst op, eigenlijk kon dat beide kanten op gaan, hij richtte zich op de brief en liet zijn ogen erover heen gaan. Een glimlach kwam op zijn gezicht.
"Ze heeft spijt en vraagt aan je of ze terug mag komen." Glimlachte hij, hij gaf de brief aan Leroy, het bloemetje rook naar Lolita en die gaf hij ook meteen mee.
"Lees maar, ze vraagt toestemming om weer terug te komen." Sprak hij.

Koning Leroy Fullbright

Hij bleef naar Kayton kijken, al ging zijn blik snel naar de bloem. Zijn aandacht werd weer getrokken doordat Kayton iets tegen hem zei. Lolita wilde weer terug komen, ze vroeg om toestemming. Hij pakte meteen de brief aan en hij las alles door, dit had hij niet verwacht. Ze had spijt, ze wilde echt terugkomen. Hij kon het eigenlijk bijna niet geloven, maar hij kon het zelf lezen nu. Hij schudde zijn hoofd en hij keek weer naar Kayton. 'Dankje...' Zei hij zacht. Hij wist eigenlijk niet wat hij nu moest doen. Natuurlijk mocht ze terugkomen, maar hij was hier wel nog steeds heel erg boos over. 'Ik zal haar maar schrijven dan...' Zei hij zacht. 

Kayton Erogate

Leroy bedankte hem en las zelf de brief door. Hij schudde zijn hoofd even, waarschijnlijk geloofde hij de woorden niet die er stonden, maar het was echt zo. Lolita wilde terug. Leroy zei dat hij Lolita maar ging schrijven dan.
“Dat klinkt nog niet zo heel erg enthousiast…” Gaf hij zachtjes aan. “Jongen, als ik jou was, zal ik haar gewoon vergeven zoals zij jou elke keer heeft vergeven. Dan weet ik zeker dat het weer een poosje goed gaat tussen jullie.” Zei Kayton tegen zijn vriend. “Al moet je het zelf weten, het is maar een advies.”

Koning Leroy Fullbright

Hij luisterde naar het advies dat Kayton hem gaf en hij dacht er ook even over na. ‘Ik weet dat ze mij al zo vaak vergeven heeft, maar ik ben daar nou eenmaal niet goed in. Ik vergeef mensen niet zo makkelijk. Bovendien kan ik wel zeggen dat ik haar vergeef, maar als ze dan hier komt en ik ben nog steeds woedend op haar, gaat het ook fout,’ legde hij zijn gevoel aan zijn vriend uit. Hij wilde zelf ook graag anders zijn, maar dat kon hij niet, dit was hoe hij was. Toch pakte hij spullen erbij en begon hij aan de brief.

Lieve Lolita,

Je mag altijd terug komen. Ik zal niet ontkennen dat ik boos op je ben, want dat weet je zelf ook wel. Maar ik hou zielsveel van je en dat gevoel overheerst altijd. Je mag altijd terug komen, wat je ook doet. Ik mis je.

Leroy

Het was dan misschien kort, maar hij wist dat dit waarschijnlijk voldoende was. Hij wilde er ook niet meer woorden aan vuil maken, ze was welkom hier en dat was ze altijd. Hij wilde haar graag weer bij zich hebben, hij hoopte alleen dat dit niet nog eens zou gebeuren. Lolita realiseerde zich misschien niet wat zoiets met hem deed. Hij kwam overeind, rolde de brief op en hij gaf een wachter de instructies om de brief met de vogel van Lolita terug te sturen. Dan kwam hij vast aan.

Koning Stephen Lahero

Hij lag nog even op de grond, daarna kwam hij langzaam overeind omdat Chayenne vroeg of ze dit stuk kenden. Hij keek opzij naar Carmen, daarna schudde hij zijn hoofd. ‘Ik heb echt geen idee waar we zijn…’ zei hij zacht. Hij hoopte toch echt dat ze niet al te ver bij het kasteel vandaan waren, hij had geen zin meer in nieuwe avonturen. Carmen gaf aan dat ze het ook niet wist, waardoor hij zacht zuchtte. Dan kon het nog wel eens even duren voor ze terug waren.

Kayton Erogate

Leroy wist dat Lolita hem vaak had vergeven, maar hij gaf toe dat hij daar zelf niet zo goed in was, hij vergaf mensen niet zo makkelijk, bovendien kon hij dat wel zeggen, maar als ze kwam, was hij nog steeds woedend op haar. Dat moesten ze natuurlijk ook niet hebben. Hij knikte nu begrijpelijk. “Ik snap het wel, toch goed dat je aangeeft dat ze terug mag komen.” Sprak hij nu tegen zijn vriend.


Koningin Lolita Fullbright

Ze zat beneden in de herberg wat te eten toen drie grote mannen op haar af kwamen. Ze dook een beetje ineen, eentje had een brief in zijn handen. “Ah, dus daar is de koningin.” Zei hij. Hij tilde haar aan haar arm omhoog, ze bekeken haar even, ze wisten wie ze was, al twijfelden ze eerst lichtelijk door haar korte haar, maar die twijfel verdween al heel gauw weer. Zij was inderdaad de koningin. Ze namen haar mee zonder dat ze ook maar iets kon zeggen. Niet veel later stonden ze in een afgelegen huisje en werd ze vastgebonden op een stoel.
“Dit koninginnetje gaat dan toch voor een hoop geld zorgen dacht ik zo… Als je mannetje je mist, betaald hij ook vast de volle pond voor je.” Werd er gegrijnsd. Ze wist niet eens wat Leroy geantwoord had, hij miste haar volgens de mannen, maar zou ze ook echt terug mogen komen?
“Kom, wijffie, schrijf even een brief aan die koning, dan kunnen wij ons geld innen, misschien wel samen met een nieuw paradijsje.” Lolita weigerde, ze wilde niet dat Leroy hierheen kwam met die schurken in de buurt, Ze wilde het gewoon niet hebben. Ze weigerde, elke keer weer. Ze drongen eerst nog gewoon aan, maar daarna begonnen ze hardhandiger te worden.
Ze werd hard geslagen in het begin, maar later dreigden ze ook met verkrachting. Ze moest in de brief schrijven dat Leroy nu meteen naar het dorpje moest komen met veel geld. Hij moest ook nog eens alleen komen en ze had ook vagelijk gehoord dat de mannen een kasteel wel zagen zitten. Ze werd bang, bang dat ze Leroy wilden vermoorden om vervolgens het kasteel over te nemen, Jay en Esmeralda waren daar ook nog. Ze zou niets zeggen tegen de mannen.

Koning Leroy Fullbright

‘Ik kan toch ook niet zonder haar. Ik zou haar altijd terug laten komen,’ zei hij tegen Kayton. ‘Ik ben dan misschien wel heel boos, ik vergeef haar altijd, alles. Het maakt waarschijnlijk niet uit wat ze doet,’ zei hij zacht. ‘Had Jay nog iets te zeggen?’ vroeg hij daarna, omdat Kayton daar eigenlijk vandaan kwam en hij wel benieuwd was naar wat Jay en Esmeralda te vertellen hadden. Waarschijnlijk waren ze niet blij en boos op hem dat Lolita weg was, want zo ging het meestal. Als er iets was, kwam het altijd door hem. Hij sloot zijn ogen even en hij ademde diep in, daarna keek hij even de kamer rond, het was echt een bende. Deze keer ruimde hij het zelf wel op, het was beter als hij helemaal alleen bleef. Hij liep naar het raam toe en hij staarde naar buiten, daarna draaide hij zich weer om naar Kayton en keek hij zijn vriend aan.

Kayton Erogate

Leroy zou Lolita altijd terug laten komen, hij was dan misschien wel heel erg boos, hij vergaf het haar wel, hij vergaf haar alles, het maakte niet uit wat ze deed. Kayton glimlachte daardoor een beetje, het was fijn om te horen dat Leroy nog steeds zoveel van zijn vrouw hield. Dat was wel een goed teken, aangezien je het met Leroy maar nooit wist. Hij wilde weten wat Jay te zeggen had.
“Ze vinden het niet leuk dat Lolita weg is, en Jay vond het ook echt niet leuk dat jij aan de drank was, maar ik zei dat het beter was zo. Dat je beter kon drinken dan de boel slopen, al gaan die twee dingen nog behoorlijk goed samen bij jou.” Plaagde Kayton hem weer een beetje.


Koningin Lolita Fullbright

In de nacht werd ze alleen gelaten, het zweet liep over haar hele lichaam heen en alles deed vreselijk veel pijn, ze koelde ongelooflijk veel af omdat het ’s avonds een stuk kouder was dan overdag. Rillend en met blauwe lippen zat ze daar. Ze hoorde iets. Daardoor keek ze gespannen op. Het was haar eigen vogel die zich waarschijnlijk afvroeg of hij een nieuwe brief moest versturen. Ze herinnerde zich dat het nu twee dagen geleden was na haar vorige brief naar Duke, ze stuurde er normaal om de twee dagen eentje, maar nu kon ze niets. Hopeloos deed ze een poging om het beest weg te sturen, nadat hij haar een tijdje onbegrijpend aan had gekeken, vloog hij weg. Lolita liet haar hoofd hangen en deed een poging om te slapen en zo weer op krachten te komen.
De vogel vloog echter wel naar Duke toe, al was het zonder brief. Hij klopte aan op het raam.

Koning Leroy Fullbright

Door wat Kayton zei verscheen er even een grijns op zijn gezicht. ‘Kwestie van ervaring,’ was zijn reactie, duidelijk plagend. Hij wist dat Jay het niet leuk vond, Kayton waardeerde het vast ook niet zo, maar het was niet anders. Er waren nou eenmaal dingen die hij niet kon veranderen en dit was er één van. Hij sloot zijn ogen even, hij wilde dat ze nu gewoon hier was. Zou ze snel terug komen? Hij had geen idee waar ze naar toe was gegaan, dus dat wist hij ook niet. ‘Blijf je hier zitten om mij te vervelen of was je nog iets anders van plan?’ vroeg hij aan Kayton. Hij vond het prima als zijn vriend bleef, hij was blij dat Kayton er in ieder geval nog was.

Duke Samira

Hij was ongerust. Hij hoorde niets van Lolita, terwijl ze duidelijk gezegd had dat ze hem regelmatig zou blijven schrijven. Waarom deed ze dat niet? Dat was helemaal niets voor haar. Hij had Leroy nog niet gezien, wat hij eigenlijk ook een beetje raar vond. Lolita kon vast nog niet terug zijn, dan had ze dat echt wel laten weten. Toen er opeens een vogel verscheen keek hij naar het dier. De vogel van Lolita, zonder brief. Hij ademde diep in, dat was geen goed teken. Er was iets mis, dat moest wel. Hij slikte even, hij kon zelf naar haar toe gaan, maar hij had het gevoel dat hij beter naar Leroy kon gaan om zijn bezorgdheid uit te spreken, Leroy kon immers veel meer. Het duurde dus ook niet lang voor hij door het kasteel liep en hij stopte bij de slaapkamer van Leroy. Hij klopte aan en hij ademde diep in. ‘Leroy, ik ben het. Ik moet met je praten,’ zei hij.

Kayton Erogate

Er werd hem gevraagd of hij hier bleef om hem te vervelen of dat hij nog iets anders van plan was. “Ik wilde eigenlijk Carmen een brief schrijven, ik mis haar…” Vertelde hij aan Leroy. Hij was er nog niet aan toe gekomen, dat terwijl hij het haar wel beloofd had. Hij schaamde zich er lichtelijk voor. Hij stond op en liep in de richting van de deur, maar toen hij daar eenmaal was, zag hij Duke. Wat bevreemd keek hij naar de man.
“Ik denk dat ik toch nog even blijf…” Gaf Kayton aan. Hij schonk Duke een waarschuwende blik toe. Hij zou hier niet meer komen, dat was de voorwaarde dat Kayton hem bevrijd had.