Medieval Times

Koning Leroy Fullbright

Kayton wilde Carmen nog een brief schrijven, hij mistte haar. ‘Het spijt mij,’ was zijn zachte reactie. ‘Je mag haar terug laten komen, als je dat wilt,’ voegde hij er zacht aan toe. Hij wilde niet dat Kayton verdrietig was omdat Carmen hier niet was, hij moest gewoon leren normaal te doen. Hij wilde niemand pijn doen. Toen hij opeens een bekende stem hoorde, zei Kayton eigenlijk al meteen dat hij wel bleef. Hij zag zijn vriend waarschuwend naar Duke kijken, Leroy deed hetzelfde. Hij legde automatisch zijn hand op zijn zwaard, hij was echt nog niet vergeten wat Duke gedaan had. De man leek zich duidelijk te beseffen dat elke verkeerde beweging niet goed was, hij stond doodstil. ‘Ik… euh…’begon hij zacht. ‘Lolita had afgesproken mij regelmatig te schrijven toen ze vertrok, zodat ik wist dat alles goed was. Maar nu heb ik al een tijdje niets gehoord en opeens tikte haar vogel tegen mijn raam, maar zonder briefje…’ legde Duke uit, duidelijk op zijn hoede.

Kayton Erogate

Het speet Leroy. Hij mocht Carmen terug laten komen als hij dat wilde. Kayton schudde zijn hoofd even. “Nog niet… het komt wel weer, als Lolita weer op haar plek is en jullie weer gelukkig samen zijn, dan haal ik haar weer terug.” Gaf Kayton aan, ook om zijn vriend wat gerust te stellen. Duke aarzelde en vertelde dat Lolita met hem afgesproken had om hem regelmatig te schrijven, maar hij had nu al een tijdje niets meer van haar gehoord en haar vogel tikte op het raam zonder briefje dit keer…
Kayton kneep zijn ogen wat samen. “Waarom zou Lolita jou schrijven en niet bijvoorbeeld Jay en Esmeralda?” Wilde hij weten.

Koning Leroy Fullbright

Kayton stelde meteen een scherpe vraag, waardoor hij Duke aan zag spannen. ‘Moet ik mij verantwoorden tegenover jou?’ vroeg hij fel. ‘Duke, als Kayton iets vraagt geef je antwoord. Doe niet zo achterlijk,’ zei Leroy kort tegen hem. Hij hoorde de man zuchten, maar hij legde zich er duidelijk wel bij neer. ‘Ze kwam naar mij toe nadat jullie ruzie gehad hadden. Ze durfde niet echt terug, ze dacht dat het beter was om wat te gaan reizen. Ze zou mij schrijven, omdat Jay en Esmeralda naar mij toe konden komen als er iets was. Ze had gedacht dat jij ook naar mij zou gaan als je meer wilde weten, maar blijkbaar zocht je niet eens naar haar,’ zei Duke tegen hem. ‘Moet ik haar alleen gaan zoeken of ga je mij helpen?’ vroeg hij daarna. ‘Jij doet helemaal niets,’ zei Leroy kort.

Kayton Erogate

Duke begon meteen fel, maar Leroy dimde hem in. Er werd vertelt dat Lolita naar Duke was gegaan nadat ze ruzie hadden gehad, ze durfde niet meer terug en ze zou Duke schrijven zodat ze naar hem toe konden komen. Op zich was dat nog best wel logisch en Kayton knikte even begrijpelijk. Duke wilde weten of hij Lolita alleen moest zoeken of dat Leroy ging helpen. Leroy gaf aan dat Duke helemaal niets deed.
“Leroy, het lijkt me niet slim om alleen te gaan.” Mengde Kayton zich er weer tussen.

Koning Leroy Fullbright

Kayton zei natuurlijk dat het volgens hem niet slim was om alleen te gaan. ‘Dat is jammer, want dat is nou precies wat ik ga doen,’ zei hij tegen hem. Hij wilde geen andere mensen in gevaar brengen als er iets aan de hand was. Hij verwachtte dat hij zichzelf wel kon redden als er iets was, de rest had altijd al genoeg voor hem gedaan. ‘Maar ik ga nog niets doen, ik wil eerst zekerheid. Misschien is ze jou wel gewoon vergeten te schrijven en maken wij ons druk om helemaal niets. Ik stuur haar gewoon nog een brief en dan zien we wel wat de reactie is. Als die komt. Ik neem aan dat je haar vogel mee hebt genomen,’ zei Leroy, Duke knikte. Daarna begon hij weer te schrijven, deze keer vroeg hij of er iets aan de hand was en of hij misschien iets kon doen, hij hield het heel simpel, hij merkte toch wel als er iets was, waarschijnlijk. Hij gaf de brief aan Duke, die vertrok om het aan de vogel te binden. Dat zorgde ervoor dat Leroy weer alleen was met Kayton.

Kayton Erogate

Leroy wilde wel alleen gaan en daardoor rolde Kayton even met zijn ogen. Hij ondernam alleen nog niet meteen actie, hij wilde eerst zekerheid want stel voor dat ze Duke gewoon vergeten wa om te schrijven en maakten ze zich druk om niets. Als hij wel een reactie kreeg dan konden ze actie ondernemen. Kayton knikte even, dit was nog een behoorlijke verstandige keuze die Leroy hier maakte. Leroy begon te schrijven en gaf Duke de opdracht om het briefje weer bij de vogel te brengen.
“Ik hoop voor je dat er niets aan de hand is.” Sprak Kayton nu tegen zijn vriend.


Koningin Lolita Fullbright

“Ach, het koninginnetje wordt dus wel gemist? Wauw, twee brieven, helemaal voor jou geschreven.” De man kwam met een grote grijns dichterbij.
“Kom, schrijf eens terug.” Drong hij aan, Lolita, die compleet uitgeput was, schudde haast in trance haar hoofd. De man gaf haar een stevige klap, haar stoel viel om en niet veel later was ze buiten bewustzijn.
“Weet je wat? We doen het zelf wel en we stoppen er wel wat van haar bij zodat hij weet dat het serieus is.” Er werd een brief geschreven waarin losgeld werd geëist en het dringende verzoek aan Leroy om alleen te komen. Als bewijs dat ze Lolita hadden, wilden ze haar ring meegeven, alleen kregen ze die niet zo heel erg makkelijk van haar vinger af, hij zat hartstikke vast.
“Dat lossen we simpel op.” Sprak er eentje nuchter. Hij pakte een mes en hakte zonder medelijden de vinger van Lolita eraf. Ze stopte de vinger met trouwring bij de brief en stuurden die weer terug met de vogel naar het kasteel.

Koning Leroy Fullbright

‘Ik hoop het ook,’ mompelde hij alleen maar, het was al heel erg dat ze weg was, maar als er ook nog eens iets aan de hand was, zou het helemaal verschrikkelijk zijn. Hij ging weer zitten en hij staarde wat voor zich uit, hij hoopte maar op het beste. Toen er op de deur geklopt werd kwam hij overeind, het was een wachter, met een brief. Dat zou Lolita wel zijn. Hij pakte het ding aan, bedankte de man liep daarna weer de kamer in. Hij opende de brief, meteen werd hij lijkbleek en heel erg misselijk. Hoewel hij de brief niet eens meer wilde lezen, pakte hij het ding toch, het bloed zat er aan. Zijn ogen gingen over de regels heen, daarna legde hij het ding meteen weg en ademde hij diep in. Wat had hij een verschrikkelijke hekel aan dit leven. Het was echt niet normaal meer. Het koningschap was het ergste dat iemand kon overkomen en die gedachte zou waarschijnlijk nooit meer veranderen. Dit was anders nooit gebeurd. Ze wilden alleen maar geld van hem. ‘Ik ga,’ zei hij kort tegen Kayton. ‘Je blijft hier, zorg alsjeblieft voor Jay en voor Lolita, als ze terug komt.’ Zei hij zacht.

Kayton Erogate

Tussendoor schreef hij een brief aan Carmen, dat de situatie hier steeds gekker werd en dat er waarschijnlijk iets aan de hand was met Lolita. Hij schreef haar dat hij haar miste en dat hij hoopte dat alles voorspoedig verliep op White Castle, ten slotte schreef hij dat hij van haar hield en hij stuurde de brief weg naar het kasteel. Niet zo heel erg veel later kwam er weer een brief voor Leroy, hij pakte de brief aan en ontzet keek Kayton naar de vinger die mee was gekomen.
Het was een vinger van Lolita, geen twijfel over mogelijk… “Oh god…” Fluisterde hij zachtjes. Hij lees met Leroy mee en daarna zei hij kort dat hij ging.
“Leroy wacht! Neem wel iemand met je mee, ik vertrouw dit niet. Ga samen met Duke of met je wachters.” Sprak Kayton hem toe. Hij bleef ook liever hier, dat moest hij eerlijk toegeven. Hij moest voor Jay zorgen en voor Lolita als ze terug kwam.

Koning Leroy Fullbright

‘En dan? Straks doen ze haar nog meer aan. Alsof dit nog niet erg genoeg is! Ik ga alleen, Kayton. Of ik nou met Duke ben of met wachters, ik kan toch niets doen.’ Zei hij, in zijn stem was te horen hoe veel pijn dit hem deed. Hij kon dit helemaal niet. Hij zorgde ervoor dat hij genoeg goud bij zich had, daarna keek hij even om naar Kayton. Hij sloeg zijn armen om zijn vriend heen en hij bleef even zo staan, hij had het gevoel dat dit hem helemaal kapot maakte. Hij dacht niet dat hij nog veel kon hebben, hij kon hier echt niet tegen. Het deed hem zoveel pijn. ‘Tot snel,’ zei hij zacht, daarna draaide hij zich om en liep hij naar de stallen. Hij zadelde heel erg snel zijn paard op, om daarna richting het dorpje te rijden.

Kayton Erogate

Hij merkte wel dat dit Leroy behoorlijk van slag maakte. Hij vond het echt vreselijk. Hij zei dat hij toch niets kon doen en dat het geen nut had om iemand mee te nemen. Kayton vond van wel, want als ze zo makkelijk iemands vinger eraf konden snijden, dan waren ze nog wel tot veel erger in staat.
Hij werd omhelsd door Leroy en hij sloeg ook zijn armen om Leroy heen.
“Wees voorzichtig, Leroy.” Fluisterde hij hem toe, daarna vertrok hij. Kayton liep daarna heel snel in de richting van Duke.
“Lolita is in gevaar en Leroy is alleen naar haar toe, wil je hem alsjeblieft achterna gaan om een oogje in het zeil te houden, alsjeblieft?” Vroeg hij de man zacht.


Koningin Lolita Fullbright

Ze werd een beetje wakker en voelde een vreselijke pijn door haar vinger heen trekken, ze pakte haar hand vast en gilde, haar vinger was er niet meer, ze was een vinger kwijt, ze bloedde vreselijk en het wilde maar niet stoppen. De mannen lachten en openden de deuren, ze wachtten op Leroy, anders zouden ze nog meer vingers naar hem sturen.

Koning Leroy Fullbright

Hij wist niet hoe snel hij moest rijden, hij had geen plan in zijn hoofd, helemaal niets. Hij wilde er alleen maar voor zorgen dat Lolita niet zou sterven, dat was het enige. Hij had niet door dat Duke achter hem aan kwam, want hij bleef op afstand en Leroy keek alleen maar voor zich. Eigenlijk had hij geen idee waar hij precies naar toe moest, hij verwachtte dat hij daar vanzelf wel achterkwam. Hij bleef aan de rand van het dorpje, tot hij opeens een soort afgelegen hutje zag. Er waren mensen, dit kon wel eens de goede plek zijn. Hij sprong van zijn paard en hij ademde diep in. ‘Hallo?’ riep hij, in de hoop op een reactie.

Koningin Lolita Fullbright

Er kwam iemand aan, de zon scheen fel, ze zag niet wie het was en door het vele bloedverlies, was ze ook niet helemaal helder meer, haar ogen zakten steeds wat dicht. Ze zag er niet uit, haar kleding was gescheurd, ze had overal blauwe plekken en andere bloeduitstortingen, haar haren stonden vreselijk wild, mede ondanks dat het zo kort was. Ze had niet kunnen zien dat Leroy het was, hij riep wat, maar zodra hij een stap naar binnen zette, kreeg hij een flinke ram op zijn achterhoofd, het geld werd uit zijn handen gegraaid en zijn armen werden razendsnel op zijn rug vastgebonden.

Koning Leroy Fullbright

Ondanks dat hij wel verwacht had dat hij hier niet ongeschonden uit zou komen, kwam de klap toch enorm hard aan. Hij was nog lang niet op krachten en hij lag dus ook meteen hard op de grond. Hij voelde hoe ze aan hem zaten, hij werd vastgebonden en hij keek heel wazig op. Hij wilde maar één ding, bij Lolita zijn. De mannen leken dat ook te weten. ‘Lolita…’ zei hij zacht, zijn stem trilde. Zodra hij haar kon zien, kreeg hij tranen in zijn ogen. Ze zag er afschuwelijk uit. Hij voelde woede en verdriet doordringen, maar hij wist dat hij er niets mee kon, helemaal niets. ‘Wat willen jullie?’ vroeg hij zacht. Misschien werd hij wel meteen afgemaakt, of misschien waren ze nog andere dingen met hun van plan. Als ze aan Lolita zouden zitten, werd hij waarschijnlijk helemaal gek. Dat kon hij echt niet hebben. Hij had al zo veel opgekropte gevoelens, het kon nooit goed gaan.

Koningin Lolita Fullbright

Ze hoorde haar naam en daardoor opende ze haar ogen met moeite, haar mond was gortdroog en ze staarde Leroy aan, tranen liepen over haar wangen, ze wilde zoveel tegen hem zeggen, maar niets verliet haar mond. Het lukte haar niet om te praten.
“Wat wij willen? Wij hebben een documentje van je nodig, koning, je moet even op papier zetten dat je het kasteel aan ons overdraagt en dan zullen wij jullie met rust laten, goed?” Natuurlijk was er van dat laatste niets waar, ze hadden plannen gemaakt om Leroy en Lolita te vermoorden, dan hadden ze ook geen last meer van ze, maar als Leroy dat wist, zou hij waarschijnlijk niet zo heel erg goed meewerken. Een van de mannen legde zijn handen op de schouders van Lolita en hij begon langzaam haar lichaam te betasten. Lolita zat daar maar, vol angst en helemaal stijf van paniek. Ze keek naar Leroy, met een blik dat ze echt spijt van alles had, ze was zo bang dat hij nog boos was op haar.

Koning Leroy Fullbright

Toen hij hoorde wat de mannen wilden, keek hij ze vol ongeloof aan. Ze konden alles krijgen, maar ze vroegen om zijn kasteel. Hij schudde langzaam zijn hoofd, dat ging niet gebeuren. Hij keek weer naar Lolita, hij zag hoe een man zijn handen op haar schouders legde, meteen hield hij zijn adem in. Hij was zo verschrikkelijk jaloers, het werd alleen nog maar erger toen de man haar begon te betasten. Zijn hartslag schoot omhoog, zijn blik werd donkerder. ‘Hou op…’ zei hij, het klonk bijna wanhopig. ‘Hou alsjeblieft op…’ smeekte hij daarna bijna. Dit kon hij niet hebben. Lolita was van hem, hij wilde niets liever dan haar aanraken en nu zat hij hier vastgebonden toe te kijken hoe iemand anders dat deed. Dat ging gewoon niet goed.

Duke Samira

Hoewel hij wist dat Leroy en Lolita binnen waren, wist hij niet wat hij moest doen. Hij kon wel ingrijpen, maar hij kon de mannen waarschijnlijk niet aan en hij was bang dat hij er voor zou zorgen dat Lolita en Leroy allebei afgemaakt werden. Daardoor schreef hij heel erg kort een briefje naar Kayton met de plek waar ze zaten, zodat hij dat in ieder geval wist. Daarna kwam hij langzaam dichterbij het hutje, in de hoop dat hij iets kon zien en ontdekken.

Koningin Lolita Fullbright

Leroy schudde zijn hoofd, de blik in de ogen van de man die aan het onderhandelen was, werd nog donkerder.
“Niet? Ik zal je dwingen.” Gromde hij. Hij knipte met zijn vingers en de kleren werden van het lichaam van Lolita getrokken. Ze werd ruw en grof op de tafel gelegd. Ze wilde gillen en huilen, maar ze wilde niet dat Leroy het kasteel zou afgeven.
“Niet doen… niet tekenen.” Fluisterde ze hees tegen Leroy. Ze snikte zacht wanneer de man bij haar binnendrong. Af en toe kermde ze van de pijn en probeerde ze zich hopeloos te verzetten. Niets werkte, ze kon helemaal niets doen, ze kreeg de man niet weg. Waarom overkwam haar dit soort dingen altijd? Ze voelde zich afschuwelijk, ze werd ook steeds lichter in haar hoofd en met een zachte kreun sloot ze haar ogen en was ze buiten bewustzijn.

Koning Leroy Fullbright

De man zei dat hij Leroy zou dwingen. Leroy wist eigenlijk al precies wat er ging gebeuren. Hij ademde diep in toen hij zag dat hij gelijk had. De kleding van Lolita werd van haar lichaam afgescheurde en hij slikte, maar hij keek weg zodra de man bij haar binnendrong. Dat wilde hij niet zien. Ze zei nog dat hij niet moest tekenen, maar dat was hij ook niet van plan. Hij kon het niet. Hij zou ze alles geven, hij zou alles doen, maar het kasteel kregen ze niet. Nooit. Dat zou hij nooit zomaar afstaan. Hij zou echt alles voor haar willen doen, maar dit is het enige ding dat hij niet kon geven. Hij kon haar niet helpen en het zorgde ervoor dat hij zich verschrikkelijk schuldig voelde. Hij sloot zijn ogen en hij probeerde de geluiden te negeren, maar het ging niet. De mannen leken geen idee te hebben wat voor effect dit eigenlijk op hem had. Langzaam opende hij zijn ogen en keek hij weer naar wat er gebeurde, maar het was beter vol te houden zolang hij alleen maar naar het lichaam van Lolita keek. Ze was buitenbewustzijn, zodra dat gebeurde schoot hij overeind. Hij maakte vast geen schijn van kans, maar toch trapte hij naar de man en probeerde hij zijn armen los te krijgen.

Kayton Erogate

Hij had een briefje ontvangen van Duke waar ze waren, toch voelde hij zich er niet helemaal lekker bij, waarom dat was, wist hij niet, maar er klopte echt iets niet. Hij had een generaal weggestuurd met een groep ridders. Ze waren erg goed en zouden ervoor zorgen dat Leroy en Lolita zonder kleerscheuren weer terecht kwamen. De groep ging op pad en Kayton ging met een diepe zucht zitten.
De ridders kwamen aan en hoorde al geluiden die niet helemaal klopten. Ze gingen daarom meteen te werk en ze vielen aan op de drie mannen.
Ze hadden er twee in een snel tempo onthoofd, tot de laatste ineens Lolita overeind haalde en zijn zwaard tegen haar keel aanzette.
"Nog een stap verder en zij is er geweest. Raak me met geen vinger aan of jullie koninginnetje is dood." Sprak hij met een vuile grijns. Wat terughoudend keken de ridders naar Leroy. Ze hadden misschien een betere tactiek moeten verzinnen, aangezien dit alsnog niet werkte...

Koning Leroy Fullbright

Hij probeerde rustig adem te halen om zichzelf niet helemaal gek te maken, maar dat was hopeloos toen er opeens allemaal mensen binnenvielen. Opnieuw schoot hij overeind, hij zag dat het zijn eigen mensen waren. Heel even leek het er op dat dit goed ging, tot er opeens een stilte viel. Hij keek naar Lolita, naar het zwaard aan haar keel. Daarna keek hij langzaam naar de ridders. ‘Weg,’zei hij, heel kort maar wel duidelijk. ‘Ga weg, ga terug naar het kasteel…’ voegde hij eraan toe. Hij wilde geen risico nemen. Ze deden al zo veel vreselijk dingen met haar, dit was genoeg. Meer dan genoeg. Dit zou toch niet goed aflopen, maar hij stelde het moment dat het fout ging het liefste zo lang mogelijk uit.

Koningin Lolita Fullbright

Ze kwam weer wat bij, maar begon weer in paniek te raken door het zwaard tegen haar keel, er was een menigte die langzaam weer het huisje uittrok, zij keek met grote ogen en zwaar en moeizaam ademend naar Leroy.
"Laat maar... kies voor het kasteel." Fluisterde ze hem hees toe, ze voelde zich toch al kapot gemaakt en gebroken, ze vroeg zich af of ze hierna nog wel goed kon functioneren of dat ze het überhaupt wel zou overleven...

Koning Leroy Fullbright

Door wat Lolita zei keek hij haar vol ongeloof aan. 'Hou nou eens op... Eerst ga je bij mij weg, en nu doe je alsof het allemaal toch niet meer uitmaakt. Als ik voor jou wil kiezen doe ik dat. Of is het leven met mij zo verschrikkelijk dat je dat niet meer wilt? Dit doet mij pijn.' Zei hij zacht. Het leek alsof het niets meer waard was. Alsof haar leven er niet meer toe deed en daar gaf hij toch echt zichzelf de schuld van. 'Als dat zo is, prima. Dan is het klaar ook...' Zei hij zacht, zijn stem trilde van verdriet. 'Waar moet ik tekenen? Je krijgt het kasteel. Alles is van jou....' Zei hij tegen de man. Het was hem niets meer waard als ze het allemaal zo onbelangrijk vond. 'Waarschijnlijk maak je ons zo toch af, maar mag ik haar nog heel even vast houden?' Vroeg hij heel zacht. 

Koningin Lolita Fullbright

Leroy begreep haar niet, hij begreep niet dat ze eerst wegliep en nu deed alsof het niets meer uitmaakte... ze sloot haar ogen heel even en keek hem daarna recht in zijn ogen aan. "Een leven met jou is fantastisch, ik besefte me dat toen ik weg was gegaan, ik begon je zo erg te missen, maar niet alleen jou, ook het leven om jou heen. We hebben zo dan wel onze problemen, maar ik hou echt van je... maar ik dacht dat ik nu niet meer aantrekkelijk voor je zou zijn... ze hebben me vaker verkracht en me mishandeld, ik ben niet meer die mooie vrouw... niet meer... ook dacht ik dat het kasteel je veel meer waard was, vooral nu..." fluisterde ze... hij zei dat het nu klaar was en dat hij zou tekenen en haar daarna nog vast wilde houden.
"Het is nog niet klaar." Zei ze vastberaden, ze gaf de man achter haar een flinke stomp, hij tuimelde naar achteren en sneed met zijn zwaard langs haar wang, ze draaide zich om, pakte het zwaard en stak het in de man, daarna viel ze als een kaartenhuis jn elkaar.

Koning Leroy Fullbright

Hij kon echt niet begrijpen dat ze dit zo zag. Het maakte hem allemaal niets uit, als ze maar bij hem was. Dan was het goed. De rest interesseerde hem gewoon niet zo veel. Natuurlijk was het niet leuk dat iedereen aan haar zat en natuurlijk had hij dat liever niet, maar voor hem was ze dan niet opeens van minder waarde. Hij vond haar nog net zo mooi als ze altijd geweest was. Ze zei opeens dat het nog niet klaar was, binnen een seconde had ze zich losgemaakt van de man en maakte ze hem af. Hij pakte haar direct vast omdat ze in elkaar zakte en hij hield haar dicht tegen zijn lichaam aan. Hij ademde diep in en hij sloot zijn ogen, nu was hij helemaal een wrak. Hij vond dit vreselijk, het was bijna het ergste dat hem kon overkomen. Hij wilde haar niet zo zien, nooit. Hij trok zijn jasje uit en sloeg dat om haar schouders heen, om haar daarna weer vast te pakken. 

Koningin Lolita Fullbright

Ze werd opgevangen door Leroy en hij sloeg zijn armen om haar heen. Ze legde haar hoofd tegen hem aan en ontspande eindelijk weer. Ze voelde hoe hij zijn jas om haar heen sloeg en ze moest moeite doen om bij te blijven, ze zag vreselijk bleek en voelde zich afschuwelijk.
“Ik hou zoveel van je… dankjewel… ik zal niet meer weglopen… dat maakt alles veel erger…” Fluisterde ze tegen hem. Ze hing tegen hem aan, de kracht om op te staan had ze niet en ze genoot volop van Leroy zo dichtbij haar, ze had hem echt gemist.


Loopt Duke daar ook nog? XD

Koning Leroy Fullbright

‘Het is al goed, lieverd. Je ziet het zelf al in, dat is goed genoeg. Ik hou zo vreselijk veel van je, ik wil je gewoon niet missen. Als je bij mij bent kan ik je tenminste beschermen…’ fluisterde hij. Hij trok haar voorzichtig nog dichter tegen hem aan, om haar daarna simpel op te tillen. Op dat moment hoorde hij de deur opengaan, waardoor hij vreselijk aanspande en hij woedend en tegelijk angstig omkeek. Toen hij zag dat het Duke was, ontspande hij weer. ‘Gaat het? Jemig…’ zei Duke meteen, die dichterbij kwam. Het hoofd van Leroy bonkte, maar voor de rest had hij alleen maar last van intense woede door wat ze met haar gedaan hadden. Lolita was er erger aan toe. ‘Het gaat wel. Ik breng haar terug naar het kasteel. Wil jij mijn spullen pakken en naar Kayton rijden? Hij zal wel ontzettend bezorgd zijn…’ zei hij tegen Duke. De man knikte en ging er daarna meteen vandoor om te doen wat Leroy vroeg.