Medieval Times

Chayenne Lahero

Volgens haar vader had misschien nog nooit iemand er echt naar gezocht, ze vond het spannend op de een of andere manier. Misschien zouden ze wel een schat vinden, hoe gaaf was dat wel niet? Ze grijnsde even breed.
“Hoe moeten we gaan zoeken? De hele muur afzoeken? Of doen we het anders?” Vroeg ze nu aan haar vader. Als ze elke steen zouden moeten proberen, dan waren ze nog wel even bezig.

Koning Stephen Lahero

Ze leek het allemaal helemaal geweldig te vinden, waardoor hij constant een vrolijke glimlach op zijn gezicht had. Ze vroeg hoe ze dit gingen doen, daardoor keek hij even naar de muur. ‘Tja, dat weet ik eigenlijk ook niet. Dit is niet iets dat ik dagelijks doe. Maar misschien kijken op plekken die enigszins verborgen zijn, achter schilderijen of zo iets…’ stelde hij voor. ‘Het zit vast niet écht direct in het zicht, het moet een beetje verstopt zijn, dat kan toch niet anders?’ opperde hij, al wist hij het ook niet echt zeker, het leek hem gewoon logisch.

Carmen Samira

Ze liep door de gangen van het kasteel heen, het voelde nog steeds een beetje raar. Misschien had het wat tijd nodig voor ze zich hier meer thuis voelde. Het was eigenlijk nog erger nu White Castle weer veroverd was. Het was dat Kayton hier wilde blijven, anders was ze terug gegaan. Maar ze vond het niet heel erg, ze wilde nog altijd het liefste gewoon bij hem blijven en hij zou hier waarschijnlijk niet snel weggaan. Ze werd uit haar gedachten gehaald doordat er opeens iemand voor haar stond, langzaam keek ze op. Het was Leroy. Het was raar om te zien dat hij weer leefde, het was wennen. ‘Ah, Samira,’ zei Leroy, zijn stem klonk doordringend als altijd. Ze wist niet eens hoe ze op hem moest reageren, hij had een grijns op zijn gezicht. ‘Wat vind je er nou van, dat Reth dood is?’ vroeg de man opeens heel direct, waardoor ze al helemaal niets tegen hem kon zeggen. ‘Je gaat wel alle koningen af, hé. Eerst Reth, nu Kayton. Wanneer ben ik aan de beurt?’ vroeg hij, zijn stem uitdagend en zijn blik hard en doordringend. Ze wist niet of het nou een grapje was of dat hij dit serieus meende. ‘Ik heb nu helaas geen tijd, maar volgens mij blijf je hier voorlopig wel,’ ging hij verder, opnieuw stond die grijns op zijn gezicht. Hij liep weg langs haar en ze bleef lichtelijk beduusd op de gang staan.

Chayenne Lahero

Het was niet iets wat haar vader dagelijks deed en daardoor gaf ze hem een duwtje. “Ik ook niet.” Lachte ze hem toe. Ze zouden achter schilderijen moeten kijken of iets dergelijks, want het zat vast niet direct in het zicht. Ze keek hem bedenkelijk aan.
“Wat dacht je van de portretten van al mijn opa’s?” Vroeg ze aan haar vader met een twinkeling in haar ogen. Ze rende erop af en probeerde de grote portretten van de muur te halen, ze hingen alleen heel erg hoog.



Kayton Erogate

Fluitend liep hij door de gangen, hij had het goed naar zijn zin en was ontzettend vrolijk. Hij had alles goed verzorgd en liep ruim op schema met de papieren van Leroy, hij kon vandaag verder nog een dagje rust krijgen, Kayton vond dat hij moest genieten en moest herstellen. Zijn gefluit staakte heel plotseling, hij hoorde stemmen die hij allebei heel erg goed herkende. Hij hoorde hoe Leroy tegen Carmen zei dat ze alle koningen afwerkte en dat hij binnenkort aan de beurt was, maar hij had er nu helaas geen tijd voor.
Het maakte Kayton woedend, zo woedend dat hij niet wist waar hij heen moest met die woede. Hij wachtte tot Leroy wegging bij Carmen en liep daarna met grote passen op hem af.
“Wat is dit, verdomme, heb je soms niet genoeg aan Lolita? Waarom moet je Carmen hebben? Ze hoort bij mij.” Gromde hij. Zijn gezicht stond vol woede. Het was niet alleen woede, ook pijn en verdriet, was dit wat hij voor zijn vriendschap terug kreeg? Was dit het waar hij alles voor over had? Had hij nou echt zoveel verdriet gehad terwijl Leroy zo’n ongelooflijke klootzak was?”

Koning Stephen Lahero

Chayenne ging nogal snel verder met het zoeken, ze stelde weer wat nieuws voor en hij schudde grijnzend zijn hoofd omdat ze er eigenlijk helemaal niet bij kon. ‘Kom, klim maar op mijn schouders, dan kan je er veel beter bij,’ zei hij plagend tegen haar. ‘Kleine,’voegde hij er grijnzend aan toe, puur om haar te plagen. Hij vond het veel te leuk om haar te plagen, hij zou het waarschijnlijk altijd blijven doen. ‘Het is tijd dat je nog wat meer groeit als je grote schatten wilt vinden hoor,’ ging hij door, nog steeds met een grijns op zijn gezicht.

Koning Leroy Fullbright

Opeens was Kayton daar, de manier waarop hij sprak zorgde ervoor dat Leroy aanspande en inademde. ‘Ik maakte een grapje, Kayton. Je reageert verschrikkelijk overdreven…’ zei hij tegen zijn vriend. Hij keek Kayton doordringend aan, hij moest moeite doen om niet tegen hem uit te vallen, maar hij wist het in te houden. ‘Ik weet dat ze bij jou hoort en ik bedoel het helemaal niet zo…’ zei hij, iets zachter. Hij wist niet echt wat hij wel bedoeld had. Hij wilde in ieder geval Kayton geen pijn doen. ‘Het spijt mij, oké? Ik kan hier niet tegen,’ mompelde hij uiteindelijk. ‘Ik wil je geen pijn doen…’ voegde hij er aan toe.

Kayton Erogate

Leroy zei dat hij maar een grapje maakte en dat Kayton overdreven reageerde. Hij wilde nog wat zeggen tegen hem, maar ademde eerst diep in.
"Het spijt me..." sprak hij zachter. Hij keek even naar de grond. "Carmen is me echt vreselijk dierbaar en ik wil gewoon niet dat haar iets overkomt, ze heeft al genoeg meegemaakt. Ik wil niet dat iemand haar pijn doet, niemand mag haar pijn doen." Kayton was daar nogal fel in omdat hij het met Lamos gewoon onder zijn neus had laten gebeuren... Carmen verdiende het niet nogmaals.
Het speet Leroy en hij gaf aan dat hij er niet tegen kon. "Waar tegen?" Was de vraag van Kayton. Daarna zei hij nog dat hij Kayton geen pijn wilde doen.
"Dank je..." sprak hij zacht. Hij sloot zijn ogen heel even en werd weer rustig. Kayton wist alleen wel dat als het zou gebeuren, hij Leroy's vingers zou breken of erger, die woede die hij al voelde door die woorden van Leroy tegen Carmen, voorspelde weinig goeds.

Koning Leroy Fullbright

‘Ik weet het, daarom wil ik haar ook niets aan doen. Ik wil jou geen pijn doen, nooit.’ Zei hij zacht. Kayton wilde weten waar hij niet tegen kon, daardoor zuchtte Leroy. ‘Mooie vrouwen, Kayton. Jij lijkt ze te verzamelen en ik kan er niet tegen,’ mompelde hij zacht. Hij had liever helemaal geen vrouwen in het kasteel, behalve Lolita dan. Dat was het beste. ‘Laat maar zitten, oké? Ik wil dit niet bespreken,’ zei hij, ietwat kortaf. Hij had er echt geen zin in. Het maakte hem ontzettend chagrijnig en hij voelde gewoon dat dit geen goed moment was. Hij had geen zin om te knokken met Kayton en hij was bang dat ze daar op deze manier vanzelf op uit zouden komen.

Kayton Erogate

Leroy gaf aan dat hij niet tegen mooie vrouwen kon en hij leek ze te verzamelen, Kayton schudde met een lach even zijn hoofd, daarna legde hij zijn hand op de schouder van Leroy.
“Jongen, de mooiste vrouw van de hele omgeving is in jouw bezit, dat weet je. Je hoeft nergens jaloers op te zijn, Lolita is de mooiste van allemaal en ik verzamel geen vrouwen. Alleen Carmen en Felicia zijn hier.” Sprak hij nu weer vriendelijk tegen hem. Leroy wilde het verder niet bespreken en Kayton knikte even.
“Dan ga ik Carmen weer opzoeken.”

Koning Leroy Fullbright

Kayton lachte, de spanning viel daardoor weg bij Leroy, hij glimlachte zelf ook. Kayton vond dat het meeviel, alleen Carmen en Felicia waren hier. ‘Dat zijn er twee te veel, Kayton. Jij bent er dan wel, maar dat veranderd niets als je niet constant in de buurt bent. Ik kan er niet tegen. Echt niet. Ik kan niet met haar samen werken en dat weet je zelf ook wel. Ik wil jou geen pijn doen en ik wil ook geen risico nemen, maar ik kan op deze manier gewoon niet anders… ‘ zei hij zacht. ‘Ik weet dat Lolita geweldig is en ik ben vreselijk blij met haar. Ik ben veel te bang om dat kapot te maken, dat weet jij ook,’ fluisterde hij. Kayton zei dat hij dan maar naar Carmen ging en hij knikte langzaam, dat was misschien wel beter. Kayton zou constant bij Carmen moeten zijn, dat was veiliger. Felicia kon ook beter terug naar White Castle, naar Stephen, want dat ze alleen hier was, was ook niet goed.

Kayton Erogate

Leroy zat er toch mee in zijn maag, daardoor bleef hij nog even staan. "Felicia gaat binnenkort weer terug naar White Castle, daar hoef je je niet druk over te maken." Begon Kayton. Hij dacht even na, Carmen zou zich nutteloos voelen als ze hier niets kon doen, dat wist hij ook. Het was en bleef gevaarlijk...
"Ik vind het moeilijk.. ik wil het niet van Carmen afnemen, ze heeft er zoveel plezier in. En ik wil graag bij jou blijven. Ik zal er met haar over praten, misschien verzinnen we wel iets." Hij slaakte een zachte zucht en knikte even, Leroy was ook bang dat hij het met Lolita kapot zou maken. "Ze zou je nooit willen verlaten, Leroy, echt niet, het komt wel goed, het gaat je lukken." Hij glimlachte een beetje naar zijn vriend. "Dan ga ik nu echt, als je er heel erg mee zit, kun je naar me toekomen," bood hij aan, daarna liep hij richting Carmen met toch wel een bezorgde uitdrukking op zijn gezicht.

Koning Leroy Fullbright

Hij zei niets meer tegen Kayton, hij had geen idee hoe hij hier op moest reageren. Kayton had veel te veel vertrouwen in hem, maar aan de andere kant wist hij wel dat zijn vriend zich realiseerde dat ze op moesten passen. Kayton ging nu echt, als hij er heel erg mee zat kon hij naar hem toekomen. Hij knikte langzaam, zodra Kayton wegliep, deed hij hetzelfde. Hij stak zijn handen in zijn zakken en aardig in gedachten liep hij naar zijn werkkamer. Hoewel hij eigenlijk met Lolita wilde praten omdat dat beter was, had hij het gevoel dat hij het niet kon. Het was beter om eerlijk te zijn, de laatste tijd leek het goed te gaan, maar nu kreeg hij al een brok in zijn keel bij de gedachte dat hij met haar moest praten, dus deed hij het maar niet. Er was nog niets aan de hand, het was vast ook niet echt nodig. Hij ging zijn werkkamer in en hij liet zich langzaam op de stoel zakken, om daarna kort zijn ogen te sluiten.

Kayton Erogate

Na een klein klopje op hun slaapkamerdeur liep hij naar binnen toe. Zijn blik gleed over Carmen heen, hij liep naar haar toe en begroette haar met een zachte kus op haar wang,
"Carmen, ik moet echt met je praten..." hij vond het echt heel erg vervelend, want hij wilde haar.niets verbieden of afnemen, toch zou dat waarschijnlijk wel moeten. Hij ging op een stoel zitten en wachtte op wat ze zou zeggen, misschien kwam ze er zelf wel mee dat Leroy zo tegen haar gesproken had,


Koningin Lolita Fullbright

Die ochtend was er iemand langsgekomen om voor haar een nieuwe jurk aan te meten. Hij was prachtig en ze had hem speciaal gekocht voor Leroy. Hij was weer terug, ze voelde zich zo intens gelukkig.
Ze trok de nieuwe jurk aan, hij glinsterde helemaal door de stof die gebruikt was, de jurk was van een paarse stof, hij was verder heel minimalistisch, maar juist daardoor stond het haar fantastisch. Haar decolleté was ook net genoeg verhuld in deze jurk.
Vrolijk dat ze was, liep ze naar de werkkamer van Leroy, na een klop op de deur liep ze meteen naar binnen.
"Hoi liefje." Ze liep naar hem toe, maar ze merkte al aan zijn houding dat er iets aan de hand was,

Carmen Samira

Kayton kwam de kamer binnen, hij zei eigenlijk meteen al dat hij met haar moest praten, waardoor ze zich zorgen maakte. Omdat hij zo serieus en zorgelijk klonk, had ze daar meteen last van. Ze had zo het idee dat het met Leroy te maken had, waardoor dat gevoel alleen maar erger werd. ‘Waar wil je het over hebben? ‘ vroeg ze dus ook. ‘Het heeft met Leroy te maken, of niet soms?’ vroeg ze daarna, omdat het bijna niets anders kon zijn. ‘Vertel het maar gewoon, ik kan wel wat hebben…’ zei ze zacht, omdat hij het vervelend leek te vinden dat ze hier over moesten praten.

Koning Leroy Fullbright

Er werd op zijn deur geklopt, hij wilde meteen zeggen dat hij bezig was, maar omdat de deur al open ging wist hij dat het Lolita was. Ze was vrolijk, het straalde gewoon van haar af. Zijn blik ging langzaam over haar heen, ze zag er geweldig uit. Waarschijnlijk was deze jurk nieuw, want hij had het nog nooit eerder gezien. Ze kwam naar hem toe, hij bleef naar haar staren, zijn gedachten sloegen direct op hol, al deed hij zijn best om helemaal niets te laten merken. Ze begroette hem, waardoor hij naar haar glimlachte. ‘Je ziet er geweldig uit,’ zei hij zacht, hoewel hij zijn best deed om het te verbergen klonk zijn stem laag en trilde het een beetje. Hij ademde diep in, hij wilde haar vastpakken en naar zich toe trekken, maar hij deed het niet, hij keek alleen maar naar haar.

Koningin Lolita Fullbright

Elk klein detail en verandering in zijn houding viel haar op. Hij vond haar er geweldig uitzien. Normaal zou ze enthousiast een rondje draaien en zeggen dat het speciaal voor hem was, nu deed ze dat niet.
"Nu is geen goede timing hé. " vroeg ze zacht aan hem, ze beet heel even zacht op haar lip. "Ik kan ook wel weer weggaan, dat is geen probleem, dan laat ik je nu even met rust." Zei ze zacht.


Kayton Erogate

"Ja, het heeft met Leroy te maken." Zei hij eerst met een knikje. "Ik heb hem tegen je horen praten net, ik ben volgens mij nog nooit zo boos geweest. Hij zei dat hij het niet meende, maar dat is niet waar. Hij gaf aan dat het mis zou gaan als je voor hem blijf werken, maar ik zie aan je dat je het leuk vind, ik wil het niet van je afnemen. Je doet het zo graag en zo goed... " sprak hij met een zucht en hij streek even zacht langs haar wang.

Koning Leroy Fullbright

Lolita had het door en zei dat dit geen goede timing was, heel langzaam schudde hij zijn hoofd. Ze kende hem veel te goed, hij kon het niet blijven ontkennen, bovendien kon hij het toch niet verbergen. Lolita was hier veel te goed in, ze zag alles meteen. Ze beet op haar lip, waardoor zijn hartslag omhoogschoot, ze had vast niet eens door wat ze met hem deed nu. Waarschijnlijk had ze dit haarzelf ooit aangeleerd en het zou nooit meer verdwijnen. Ze kon ook weer weggaan, dan liet ze hem met rust. Hij kwam langzaam overeind, hij keek haar doordringend aan. Ze vond het geen probleem om weer weg te gaan. Hij greep haar vast en hij duwde haar hard achterover op zijn bureau. Meteen boog hij over haar heen, hij zoende haar, op haar mond, in haar hals. Zijn handen gleden over de jurk heen, het was duidelijk dat de enige reden dat hij een beetje voorzichtig deed was omdat hij haar jurk niet kapot wilde maken.

Carmen Samira

Kayton had Leroy horen praten, hij was nog nooit zo boos geweest. Ze hadden het er over gehad en Leroy had gezegd dat hij het niet meende, maar daarna had hij toch gezegd dat hij er niet tegen kon. ‘Daar heb ik zelf ook al over nagedacht, Kayton…’ zei ze zacht. ‘Wat nou als ik met Jay samen ga werken? Ik kan hem veel leren en hij vindt het vast leuk. Dan doe ik niet meer precies wat ik nu doe, maar dat maakt mij niets uit…’ stelde ze voor. ‘Waarschijnlijk kan ik Leroy nooit helemaal ontlopen, maar dat scheelt vast al…’ voegde ze er nog aan toe. Leroy dacht dat het fout ging als ze voor hem bleef werken, maar ze had eerder het gevoel dat het fout ging als ze hier gewoon was. Ze zei het maar niet hardop, Kayton had er vast ook al zijn eigen ideeën over.

Koningin Lolita Fullbright

Ze wilde nog een pas achteruit zetten, maar het was al te laat. Hard knalde ze met haar rug op het bureau, ze kreunde zacht door deze onverwachte klap. Voor dat ze de tijd kreeg om bij te komen, werd ze al overal gezoend. Haar hersenen werkten op volle toeren, hoe kwam hij zo? Wat was er gebeurd? Van haar vrolijke stemming was niets meer over.
"Leroy, alsjeblieft... beheers jezelf, je kunt het... gooi nu niet alles weg wat je bereikt hebt..." hij was zo goed bezig, maar waar ze bang voor was, gebeurde dus ook gewoon, zijn optimistische stemming was maar van korte duur...

Koning Leroy Fullbright

Lolita probeerde op hem in te praten, maar hij wist zelf ook wel dat het nu niet meer echt veel uit maakte. Hij keek haar even aan, hij schudde zijn hoofd. ‘Volgens mij heb je wel door dat het daar nu een beetje te laat voor is…’ zei hij zacht, zijn stem trilde. ‘Als je gewoon een beetje meewerkt valt het allemaal wel mee…’ zei hij daarna tegen haar. Hij wilde haar geen pijn doen nu, hij wilde dit gewoon. Pas als ze tegen ging werken zou dit uit de hand lopen, waarschijnlijk. Hij drukte haar achterover en hij bleef haar op het bureau duwen, de jurk trok hij een stuk omhoog, hij had geen zin om het ding uit te doen nu. Hij zoende haar weer, terwijl hij gehaast zijn broek los maakte. Waarschijnlijk zou ze teleurgesteld in hem zijn, maar daar kon hij nu nog niet echt bij stil staan.

Koningin Lolita Fullbright

De manier waarop hij tegen haar sprak, maakte haar pissig, ze kon hier echt boos om worden, alsof hij een verkrachter was, zo sprak hij. Ze leek op dit moment van weinig waarde en wat hij wilde, wilde hij niet om haar, maar gewoon puur de seks zelf. Ze was het er echt niet mee eens, ze werkte dan wel mee, maar dat was ook echt alles. Ze baalde ook zo erg van hem op dit moment.

Koning Leroy Fullbright

Lolita zei niets meer, waarschijnlijk begreep ze dan dat het toch geen nut had. Ze werkte hem niet tegen, dat scheelde weer. Hij deed precies wat hij wilde doen, toen hij klaar was wist hij al dat dit hem niet de voldoening gaf waar hij op gehoopt had. Hij realiseerde zich heel goed dat Lolita nu niet zo blij met hem was, langzaam kwam hij van haar af. Hij had geen idee wat hij nu tegen haar moest zeggen, dus zei hij niets. Hij maakte zijn broek weer dicht en hij streek zijn overhemd recht. Hij haalde meteen een hand door zijn warrige haar heen, zodat hij er toonbaar uitzag.

Koningin Lolita Fullbright

Wanneer hij klaar was en niet eens zijn excuses aanbood aan haar, keek ze hem afkeurend en wat minachtend aan en stond daarna langzaam op. Ze trok haar jurk recht en liep daarna met grote passen naar de deur.
"Ik dacht dat je me niet zag als hoer." Zei ze zonder hem aan te kijken en daarna sloeg ze de deur hard achter zich dicht en liep ze naar de slaapkamer. Ze was diep beledigd.

Koning Leroy Fullbright

Lolita ging meteen naar de deur en vertrok met de woorden dat ze dacht dat hij haar niet als hoer zag. Daardoor zuchtte hij. Hij klemde zijn kaken op elkaar, deze opmerking maakte hem woedend en hij wist dat Lolita dat ook wel wist. Aan de ene kant voelde hij zich wel schuldig, maar aan de andere kant vond hij ook dat ze zich niet zo moest aanstellen. Ze had het niet zo slecht met hem en dit kwam helemaal niet zo vaak voor, bovendien had hij haar niet eens echt pijn gedaan. Ze kon toch ook wel een keer iets doen omdat hij het wilde? Dat betekende niet dat hij haar als hoer zag, hij zou zo met iedereen doen. Ze moest blij zijn dat hij het met haar deed en niet met iemand anders. Hij wist dat hij nu toch niet meer kon werken, die gedachte maakte hem nog chagrijniger. Uiteindelijk liep hij dus achter haar aan en ging hij de slaapkamer in. Hij keek haar meteen strak aan. ‘Ik snap niet waarom je hier zo’n probleem van maakt….’ Zei hij maar meteen.

Koningin Lolita Fullbright

Leroy kwam binnen en keek haar aan, hij snapte niet dat ze hier zo'n probleem van maakte. Ze trok een wenkbrauw op, naar haar idee was dat duidelijk genoeg.
"Misschien moet je er dan even over na gaan denken, ik kan je wel zeggen dat je me diep beledigd hebt." Vertelde ze hem op een ijselijke toon.
Hij had haar niets gezegd, niet eens in haar ogen gekeken tijdens de daad, hij had niet aan haar gedacht, aan haar behoeftes en hij had het haast zonder gevoel gedaan.
Ze stond weer op en liep langs hem weer naar de deur.

Koning Leroy Fullbright

Ze vond dat hij er maar eens goed over na moest denken, daardoor zuchtte hij. 'Waarom is dit nou zo erg? Ik heb je geen pijn gedaan, helemaal niet. Ik snap dat je het wel vervelend vind dat ik geen rekening met je hou, maar dat doe ik wel. Anders had ik het met iemand anders gedaan en dat wil je ook niet. Ik had dit gewoon even nodig en je doet moeilijk om eigenlijk niets. Ik snap niet waarom je hier een groter probleem van maakt dan het is. Dat is het,' zei hij tegen haar, op doordringende toon. 'Is het zo erg om een keer tegen je zin in iets te doen voor mij? Omdat ik mij daar beter bij voel? Want als je dat zo erg vindt, ga ik voortaan wel naar iemand anders. Ik hou ontzettend veel van je, maar je weet hoe ik ben en je weet dat ik dit nodig heb...' Zei hij. Ze liep weer naar de deur toe, daardoor zuchtte hij. 'Je blijft hier. Je kan niet constant weg lopen van mij, dat laat ik niet toe...' Zei hij dwingend. 

Koningin Lolita Fullbright

Hij wilde weten waarom het zo erg was. "Omdat je me het gevoel gaf alsof ik een goedkope hier was, daarom was het zo erg. Je zei niets, je keek me niet eens aan! Ik ben je vrouw, verdomme, ik verwacht gewoon een beetje liefde van je." Vertelde ze hem, haar stem klonk wat gepikeerd omdat ze het echt niet leuk vond.
"Ik zag heus wel dat je het nodig had, doe het de volgende keer met iets meer liefde en je hoort me niet meer klagen." Klonk haar stem fel en doordringend.
Ze mocht niet constant weglopen van hem, ze keek hem aan en snoof luid even, ze sloeg haar armen over elkaar heen en keek hem aan.

Koning Leroy Fullbright

Ze sprak fel, maar hij schudde uiteindelijk alleen zijn hoofd. Zodra ze zo duidelijk haar armen over elkaar sloeg verscheen er een grijns op zijn gezicht. Voor hem was het onderwerp alweer afgesloten. Hij liep naar haar toe en hij greep haar vast. 'Je bent best aantrekkelijk als je zo fel doet...' Zei hij zacht tegen haar. 'Schatje...' Voegde hij er nadrukkelijk en met een plagende uitdrukking in zijn ogen aan toe. Als ze liefde wilde, kon ze dat krijgen ook. Misschien maakte hij het dan nog een beetje goed. Hij wilde niet iets doen wat ze zo vervelend vond, maar ze waren er nu wel weer over uitgesproken. Hij drukte zijn lippen op die van haar en hij zoende haar heftig, maar wel mrt passie. Hij vond het heerlijk, hij hoopte dat Lolita dat ook vond. 

Koningin Lolita Fullbright

Ze was nog steeds behoorlijk knorrig en alhoewel het voor Leroy weer over en goed was, was dat voor haar nog niet het geval. Ze werd vastgepakt en er werd plagend tegen haar gesproken, ze snoof weer even. Daarna zoende hij haar en ze duwde hem nu weg.
"Ik heb hier geen zin in." Zei ze tegen hem en daarna liep ze naar de andere kant van de kamer.
"Altijd probeer je op me in te praten als er zoiets gebeurd en ik laat me altijd meeslepen door je, ik vergeef je altijd, hoe heftig het ook is. Ik heb alles voor je over, echt alles.... ik dacht dat je dat nu ook voor mij had, nu je weer terug bent... maar dat was dus alleen gisteren, nu ben ik ineens weer een groot mysterie volgens jou, terwijl ik eigenlijk gewoon zoiets simpels van je verwacht... ik wil gewoon de dingen die ik geef weer terug krijgen van je."