Medieval Times

Koningin Lolita Fullbright

Volgens Duke deed Layka de jurk niet aan, hij vond het jammer. Lolita haalde haar schouders op. “Ach, hij is voor haar.” Zei ze met een simpel gebaar. Ze pakte een mes wat op een kastje lag en bekeek die even, het was heel erg simpel, een standaard mesje.
“Zou ik misschien deze mee mogen nemen?” Vroeg ze liefjes aan Duke, ze wilde wel dat ze zichzelf kon beschermen. Geld had ze gelukkig wel bij zich.
Volgens Duke was ze nog steeds mooi, maar hij zag haar liever in die andere jurk of zonder jurk. Ze hief het mes plagend naar hem op.
“Oppassen jij hé!” lachte ze naar hem. Hij wilde weten of ze nu meteen weg ging, ze knikte, ja, dat vond ze wel de beste oplossing.


Kayton Erogate

Elke dag was te lang volgens Leroy, “dat snap ik… het is vast moeilijk zonder haar.” Fluisterde Kayton zacht tegen hem. Hij snapte er niets van, hij had alleen moeten blijven want hij werd hier gek van.
“Waar hadden jullie zo’n erge ruzie over?” Vroeg Kayton, misschien dat hij dan een beetje kon inschatten hoe boos Lolita was.
“Zo moet je niet denken, jongen, echt waar. Lolita houdt zielsveel van je, dat heeft ze alleen maar bewezen toen je dood was. Misschien vindt ze het wat moeilijk dat je er nu weer zo plotseling bent… misschien had ze nooit verwacht dat het zou lukken.”

Duke Samira

Ze begon met het mes te zwaaien en hij kreeg een nog grotere grijns op zijn gezicht. ‘Rustig maar, ik zou niet durven. Ik raak je met geen vinger aan.’ Zei hij plagend tegen haar. ‘Of je moet het zelf willen natuurlijk, dan zal ik niet weigeren,’ voegde hij er uitdagend en met een plagende grijns op zijn gezicht aan toe. Het was heerlijk om zo met Lolita om te kunnen gaan, eigenlijk zouden ze het gewoon vaker moeten doen. Hij wist alleen dat het niet ging zolang Leroy zo verschrikkelijk jaloers bleef. Maar misschien was dit dan een goede kans om te proberen iets op te bouwen met hem. Hij wist dat het de afgelopen tijd heel vaak fout was gegaan, maar misschien werkte het nu, nu Lolita wegging. Hij zou wel zien hoe het liep, waarschijnlijk was het beter als hij niet zelfn aar Leroy ging. Lolita wilde nu meteen weg en hij knikte langzaam. ‘Dat mes mag je hebben, pak maar wat je nodig denkt te hebben…’ zei hij tegen haar.

Koning Leroy Fullbright

‘Ja, waarschijnlijk,’ mompelde hij. Het ergste was nog dat hij niet wist waar hij aan toe was. Wat verwachtte ze nou van hem? Hij had echt geen idee en dat zorgde ervoor dat hij vreselijk onrustig was. Kayton wilde weten waarover ze ruzie hadden, daardoor keek hij even op. Dit voelde meteen weer vreselijk ongemakkelijk. Kayton wist al veel te veel. ‘Dit is wel een beetje gênant,’ mompelde hij dus ook. Hij keek weg en hij nam nog een paar slokken drinken. ‘Lolita vind dat ik haar gebruik als een hoer, ik kan mij niet inhouden, hou geen rekening met haar en ik laat geen liefde zien,’ noemde hij op. ‘En ik vind dat ze een probleem maakt van helemaal niets. Ze moet verdomme blij zijn dat ik haar geen pijn doe…’ siste hij, hij kwam weer overeind en hij liep naar het raam toe. Hij was zo ontzettend boos dat hij geen idee had wat hij moest doen met die woede. ‘Ja, ze houdt vast veel van mij, maar hier maakt ze zo’n enorm drama om, om daarna weg te lopen. Ik snap het niet. Ik begrijp niet wat ze nou van mij verwacht. Ze weet dat ik zo ben, en ik doe haar geen pijn, de laatste keer is alweer zo lang geleden, maar toch neemt ze het mij kwalijk. Ik kan er gewoon niet tegen.’ Gromde hij. Het lukte hem echt niet om het vanuit het perspectief van Lolita te zien, misschien omdat dit iets is wat hij altijd moeilijk zou vinden. Zijn eigen gevoelens waren zo heftig aanwezig dat hij er geen controle over had, daarom zag hij het als noodzaak. Hij kon zich daardoor ook niet verplaatsten in haar.

Koningin Lolita Fullbright

Hij plaagde haar weer en zei dat hij haar niet aan zou raken, of ze moest het zelf willen, want dan zal hij niet weigeren. “Ik hoop toch echt dat je dit als grapje bedoelt, want ik zou niet willen dat je Layka en je kleine meisje voor een keertje seks op zou geven.” Zei ze nu wat zachter tegen hem.
Ze mocht het mes hebben van Duke, ze mocht ook pakken wat ze nodig dacht te hebben. “Dat is heel erg lief van je, maar dit is alles wat ik nodig heb.” Sprak ze glimlachend. Ze verstopte het mes onder haar jurk zodat het niet te zien was, daarna was ze klaar om te gaan.


Kayton erogate

Volgens Leroy was het wel een beetje gênant waarom ze ruzie hadden. Hij keek weg en dronk zijn wijn daarna begon hij te vertellen wat Lolita allemaal vond. “Vind jij dat ze gelijk heeft?” Wilde Kayton graag van hem weten. Leroy’s trots stond hem vaak in de weg en daarom hoopte hij dat hij wel eerlijk was. Hij vond dat Lolita een probleem van niets maakte want ze moest blij zijn dat hij haar geen pijn deed. Leroy snapte het niet, want ze maakte er zo’n groot drama om. Kayton dacht er even goed over na.
“Leroy, je weet dat ze veel heeft meegemaakt met je en eigenlijk heeft ze altijd alles van je geaccepteerd. Ze heeft je volgens mij zelfs nog echt tegengesproken als je zo tegen haar tekeer ging, of wel? Altijd heeft ze je begrepen en ervoor gezorgd dat het steeds wat minder werd, misschien kon ze er even niet meer tegen. Het moet vast vreselijk moeilijk voor haar zijn geweest dat je dood was en nu ineens weer leeft. Ik weet ook niet precies wat het is, Leroy, maar ik denk niet dat je boos op haar moet zijn dat ze wegliep… waarom ga je haar niet zoeken?”

Duke Samira

Ze sprak serieus tegen hem, waardoor hij diep inademde. Hij slikte even en hij keek kort naar de grond. ‘Ik meende het, Lolita. Ik zou je niet weigeren. Ik zou je niet kunnen weigeren,’ fluisterde hij. ‘Ik ben blij met het leven dat ik nu heb, ik zou het niet op willen geven. Maar ik zou je niet kunnen weigeren. Ik hou van je…’ zei hij zacht tegen haar. Hij hield ook heel veel van Layka, maar dat veranderde dit niet. Hij ademde langzaam in en hij glimlachte een beetje naar haar. ‘Het spijt mij, ik denk dat het nooit anders gaat worden. Ik blijf dit gewoon voelen, maar ik zou nooit uit mezelf iets doen…. Denk ik…’ zei hij, even met een grijnsje op zijn gezicht. Ze had verder niets nodig. Hij legde zijn dochter weg, daarna liep hij weer naar haar toe. ‘Dan moet je maar gaan…’

Koning Leroy Fullbright

Kayton vroeg of hij vond dat Lolita gelijk had. Daar kon hij niet meteen op antwoorden. Hij draaide zijn glas rond en hij sloot zijn ogen. ‘Ik weet het niet. Ik denk het niet. Ik begrijp dat ze het vervelend vindt, maar ze stelt zich zo ontzettend aan. Eerst is ze constant bezig om álles over mij te weten te komen, zodra ze dat weet doet ze er alles aan om zo veel mogelijk te veranderen. Als het dan een keertje goed gaat, is ze zielsgelukkig, maar als het een keer gaat zoals het eigenlijk altijd ging, of zelfs nog beter dan dat, krijgen we dit.’ Gromde hij. ‘Ze zal het er vast moeilijk mee hebben, maar dan moet ze er over praten. Dan moet ze aangeven wat ze pijnlijk of moeilijk vindt. Als ze alleen maar zegt dat ik meer liefde moet laten zien, kan ze verwachten dat ik boos word. Het zal allemaal wel. Als ze weg wilt gaan, moet ze dat doen. Ik ga haar niet zoeken. Waarom zou ik ook? Ik ga niet hopeloos achter haar aan lopen. Als ze bij mij weg wilt, wens ik haar succes,’ gromde hij. Hij kon er niet tegen dat iemand zomaar bij hem wegging. Het frustreerde hem dat hij haar terug wilde halen, maar dat hij te veel van haar hield om dat te doen, want ze zou het verschrikkelijk vinden. ‘Waarom zou ik niet boos moeten zijn? Ik zou juist boos moeten zijn, want dat zou zij ook zijn als ik wegliep. Ze kan het gewoon niet maken. Wat zal iedereen wel niet denken?’ zei hij, hij keek Kayton woedend aan. ‘Het interesseert jou toch niets. Wat doe je hier als je alleen maar haar gedrag goed gaat praten? Ga haar lekker achterna.’ Snoof hij. De woede werd steeds erger, hij kreeg er hoofdpijn van.

Koningin Lolita Fullbright

Hij meende het wel en daardoor schudde ze haar hoofd even. “Dat is echt niet goed, Duke, echt niet.” Zei ze tegen hem. Hij dacht dat het nooit anders zou worden, hij bleef dit voelen, maar hij dacht dat hij nooit uit zichzelf wat ging doen. “Gelukkig maar…” Fluisterde ze daardoor. Ze omhelsde hem even wanneer hij zijn dochtertje had weggelegd. “Tot ziens Duke, ik zal je schrijven.” Zei ze hem. Ze stapte op haar paard en draafde weg met het dier.


Kayton Erogate

Leroy wist niet of Lolita nu gelijk had of niet hij dacht van niet. Ze stelde zich aan volgens hem, ze wilde hem veranderen en als het een keer goed ging, was ze zielsgelukkig. Dat vond hij ook wel logisch, maar als het weer ging zoals vroeger, kreeg hij dit. Volgens hem moest Lolita erover praten, ze moest het aangeven wat ze wilde.
“Waarom vertel je haar dat niet? Kom op, jullie moeten wat meer praten met elkaar, wat meer communiceren.” Gaf Kayton aan. Tussen hem en Carmen ging het toch ook goed, ze bespraken gewoon alles met elkaar. Leroy ging haar niet zoeken en daardoor zuchtte Kayton zachtjes even. Ze waren allebei ontzettend eigenwijs.
“Het is niet hopeloos, maar je moet het zelf weten, Leroy…” Als hij haar niet wilde gaan zoeken, dan was het prima, maar dan was het zijn eigen verantwoording. Volgens hem moest hij juist boos worden.
“Ze is je vrouw, Leroy, geen bezit.” Legde Kayton nu uit. Volgens Leroy interesseerde het Kayton toch niets. “Ik wil het alleen maar proberen te begrijpen, Leroy, dat is het alleen maar. Ik wil bij je blijven om je wat te steunen, om je proberen te helpen.” Hij hoopte gewoon dat Leroy het wat begreep.

Duke Samira

Ze zei dat het echt niet goed was, maar dat wist hij eigenlijk zelf ook wel. Het was maar goed dat hij niets uit zichzelf zou doen. Hij werd kort door haar omarmd en ze vertrok met de woorden dat ze hem zou schrijven. ‘Doe voorzichtig,’ zei hij nog. Zodra ze uit het zich verdwenen was, liep hij weer terug het huis in. Hij zuchtte zacht, hij hoopte maar dat dit allemaal goed kwam. Hij gunde Lolita echt een gelukkig leven, maar hij wist dat dit waarschijnlijk een goede keuze van haar was. Hij was alleen toch enigszins bang voor het moment dat Leroy hier naar toe zou komen. Het kon nooit lang duren.

Koning Leroy Fullbright

Hoewel hij echt naar Kayton probeerde te luisteren, leek het hem nu alleen maar woedend te maken. ‘Waarom ik haar dat niet vertel? Zie jij haar hier, Kayton? Als ze hier was, zou ik het direct zeggen!’ gromde hij. ‘Nog meer communiceren? Je weet niet wat je vraagt,’ voegde hij er mompelend aan toe. ‘Misschien zouden jullie het allebei eens een keer op moeten geven. Misschien is het een keer klaar en wordt het niet beter dan het nu is. Dit gezeik om alles maakt het alleen maar erger. Hierdoor raak ik gefrustreerd en reageer ik nog heftiger waardoor alles erger is.’siste hij. Kayton zei dat ze zijn vrouw was, geen bezit. Daardoor werd zijn blik donkerder. ‘Dat bepaal ik zelf wel,’ was zijn reactie. ‘Je wil mij duidelijk maken dat wat zij doet goed is en wat ik doe niet. Dat is het enige wat je aan het doen bent. Soms vraag ik mij af of je wel aan mijn kant staat. Ik weet dat ik je beste vriend ben, maar op dit soort momenten lijkt het haast alsof je mij alleen maar duidelijk probeert te maken dat ik alles fout doe. Nou, help mij. Wat moet ik doen? Wachten tot ze terug is. Elke avond bidden dat ze bij mij terug komt? Hoe lang denk je dat ik dit vol ga houden voor het volledig fout gaat? Wat verwacht ze van mij? Hoe denkt ze ooit dat dit nog goed komt? Vertel het mij maar. Help mij maar,’

Kayton Erogate

Leroy werd weer even zo onmogelijk zoals alleen Leroy kon zijn. Kayton besloot zijn mond er nu maar over dicht te houden, anders maakte hij het nog veel erger. Hij luisterde wel naar zijn vriend.
"Leroy, heb je zelf nooit door dat je gedrag eerst heftiger wordt en als dat voorbij is, dat het beter wordt dan daarvoor? Waarom denk je dat ik zo op je reageer? Je moet eerst flink pissig worden, wil het daarna beter gaan." Dit keer glimlachte Kayton naar zijn vriend, dit was namelijk zijn tactiek en hij geloofde dat Lolita het langzamerhand ook in de gaten kreeg.
"Oké, Leroy, wat zou je zelf doen als je Lolita was? Zou je meteen terugkomen na zo'n akkefietje als je weet dat je man woedend is door wat je hebt gedaan? Ze kent je veel te goed, Leroy, natuurlijk komt ze nu niet terug, ze weet dat je nu zo boos bent dat je je waarschijnlijk niet in kan houden en haar zal slaan. Ze wacht af, misschien is ze wel in de buurt en wacht ze gewoon tot je gekalmeerd bent om vervolgens terug te komen."

Koning Leroy Fullbright

Kayton vertelde wat hij deed, waardoor Leroy zacht vloekte. ‘Pas daar mee op, Kayton. Het hoeft maar één keer fout te gaan en we maken elkaar af.’ Zei hij op doordringende toon. Soms kon hij hun echt niet geloven. Het werkte vast en zeker, maar de kans was zo enorm groot dat het fout ging, hij zou zich verschrikkelijk schuldig voelen. Kayton probeerde hem in te laten zien wat Lolita dacht ,daardoor schudde hij langzaam zijn hoofd. ‘Ze had nooit weg moeten gaan als ze bang was voor mijn reactie. Ze weet hoe vreselijk ik het vind dat ze weg loopt,’ gromde hij. ‘Ze wacht gewoon af tot ik iets fout doe. Als ik vreemdga, heeft ze een geweldige reden om bij mij weg te gaan en zal niemand haar raar aankijken. Dan heb ik weer alles fout gedaan, ben ik weer degene die zijn vrouw ontrouw is en zal er weer weken over mij geroddeld worden. Maar Lolita heeft dan niets fout gedaan. Dat kan ook. Of ze wacht gewoon af om te zien hoe lang ik het volhou, om te zien wat ik doe…’ zei hij, nog steeds aardig woedend.

Prinses Chayenne Lahero

Ze hadden elk schilderij bekeken van hun voorouders, elke muur hadden ze nadrukkelijk onderzocht, maar ze vonden helemaal niets. Ze veegde haar haren uit haar gezicht en keek haar vader aan. Dan ineens klaarde haar gezicht weer op. “Het schilderij in jullie slaapkamer, misschien vinden we daar wel wat!” Sprak ze enthousiast. Ze pakte haar vaders hand en sleurde hem haast mee naar de slaapkamer

Kayton Erogate

“Dat weet ik jongen, echt, dat weet ik.” Zei hij met een knikje. Hij ging ook niet te ver, hij wist heus wel hoe ver hij kon gaan bij Leroy. Dit was namelijk echt ver genoeg.
Volgens Leroy had Lolita nooit weg moeten gaan als ze bang was voor zijn reactie. “Misschien besefte ze dat achteraf pas.” Sprak Kayton zacht tegen hem, dat kon namelijk makkelijk, hij geloofde niet dat Lolita dit van te voren gepland had. Echt niet. Misschien dacht Leroy dat wel, maar hij niet.
“Hé, je denkt toch niet echt dat ze zo slecht over je denkt? Ik geloof niet dat het haar intentie is, echt waar. Ik weet niet precies hoe het allemaal zit, maar echt, Leroy, ik denk niet dat ze wil dat je de fout in gaat.”


Koningin Lolita Fullbright

Ze had het echt naar haar zin en genoot van het heerlijke weer. Ze reisde wel over bekende wegen, ze wilde namelijk echt niet in de problemen komen, wel had ze ervoor gezorgd dat ze onherkenbaar was. ze had haar haren tot aan haar schouders afgesneden zodat het een stuk korter was, ze had geen zin in mensen die op haar af kwamen speciaal omdat ze de koningin was, ze wilde nu even gewoon zichzelf zijn. Dan had ze ook niemand die op haar geld uit was of die erop uit was om Leroy een hak te zetten door haar te ontvoeren.
Het stond haar wel erg leuk en vlot met dat korte haar. Zodra ze bij het eerste dorpje aankwam, zocht ze een herberg die er goed genoeg uit zag om een avondje door te brengen. Ze vroeg om schrijfgerei en besloot meteen twee brieven te versturen, een hele korte naar Duke dat de reis goed was verlopen en dat ze op de plek van bestemming was. daarna ging ze er even voor zitten om een brief aan haar dochter en aan Jay te schrijven.

Lieve kinderen,

Het spijt me dat ik weg ben gegaan, maar het voelde alsof ik even niets anders kon, ik zag even geen uitweg meer. Ik kon even niet meer tegen alle ruzies en hoewel de ruzie met Leroy dit keer meeviel, was het toch de druppel geweest. Het voelde alsof ik zou stikken als ik niet meteen zou vertrekken.
Ik hoop dat hij niet al te boos is en dat jullie samen met Kayton hem een beetje positief kunnen houden, want ik wilde hem hiermee niet boos maken, ik geef hem de tijd om na te denken, om misschien zelf een oplossing te vinden, aangezien ik dat altijd heb gedaan, maar er nu geen meer zag.
Ik hou van jullie allemaal en ik kom ook echt weer terug.
Als er echt wat aan de hand is, kunnen jullie naar Duke gaan, hij zal jullie dan verder helpen.

Liefs,
Lolita

Ze vouwde de twee brieven op en leende een vogel van de herbergier om ze weg te sturen.

Koning Stephen Lahero

Hij werd door Chayenne meegesleurd, omdat ze opeens verzonnen had dat ze iets in hun slaapkamer konden vinden. Hij schudde zijn hoofd, soms had zijn dochter echt veel te veel energie, maar hij kon er eigenlijk alleen maar blij mee zijn. Hij vond haar geweldig en hij hield zielsveel van haar. ‘Ja, misschien wel,’ reageerde hij, omdat het kon dat ze daar iets zouden vinden. Ze had net alles bekeken, maar toch wilde ze nog in hun slaapkamer kijken. Hij vond het eigenlijk allemaal wel prima, zolang ze zich maar een beetje vermaakte en gelukkig was, was het voor hem al goed.

Koning Leroy Fullbright

Kayton zei dat hij het wist, waardoor Leroy het besloot te laten. Hij vond het niet echt leuk, maar aan de andere kant wist hij wel dat Kayton hem vaak genoeg geholpen had. Kayton opperde dat ze misschien later pas besefte wat ze eigenlijk veroorzaakte, daardoor mompelde Leroy kort wat. Het maakte hem gewoon boos. ‘Ze had het kunnen verwachten,’ gromde hij. Ze had geweten dat hij het vreselijk vond als er iemand bij hem weg ging, hij kon er niet tegen. Het voelde gewoon als een kleinering en een belediging en het deed hem pijn. ‘Ja, ik denk dat ze zo slecht over mij denkt. Door weg te gaan zorgt ze er zelf voor dat ik de fout in ga en dat weet ze hartstikke goed. Waarom zou ze dit anders doen? Het maakt alles alleen maar erger. Straks verkloot ik het zo erg dat het niet meer goed te maken is, misschien wil ze dat wel gewoon. Dan hoeft ze niet eens meer terug te komen, lekker makkelijk.’ Siste hij. ‘Als ze niet wil dat ik de fout in ga, moet ze niet weggaan. Wat denk je zelf, Kayton? Hoe denk je dat dit ooit goed kan gaan?’ vroeg hij snuivend.

Chayenne Lahero

Haar vader dacht dat het misschien ook zo was. Ze stonden nu voor het schilderij, deze vond ze het mooiste, het was haar lievelingsschilderij van het hele kasteel. Heel even keek ze ernaar met een glimlach. Het was een familieschilderij dat waarschijnlijk al heel erg oud was, zelf leek ze heel erg veel op een van de meisjes op het schilderij, ook haar moeder herkende ze wel vaag in de vrouw die erbij stond. Het was een gigantisch schilderij.
“Oké, papa, laat jij je spierkracht maar eens zien.” Plaagde ze haar vader.


Kayton Erogate

Leroy vond dat Lolita dat had kunnen verwachten, daardoor knikte Kayton. “Dat klopt, daar heb je zeker gelijk in.” Gaf hij zijn grote vriend helemaal gelijk. Leroy dacht echt dat Lolita zo slecht over hem dacht, door weg te gaan zorgde ze ervoor dat hij de fout inging en dat wist Lolita heel erg goed.
“Hé, jongen, kom eens hier.” Hij sloeg zijn armen even om Leroy heen en trok hem wat naar zich toe.
“Zullen we gewoon even wat samen gaan doen? Anders blijf je hier zo in hangen. Kom op, je herhaalt jezelf alleen maar.” Probeerde Kayton vriendelijk.


Esmeralda Samira

Ze zat over de brief van haar moeder gebogen, ze vroeg zich al af waar ze bleef… ze was dus echt weggegaan en kwam voorlopig niet meer terug, met een diepe zucht liet ze zich op het bed zakken en staarde ze voor zich uit. Ze had gehoord waar de ruzie over was te gaan, dat was niet te missen namelijk… Weer zo’n stomme ruzie, had ze toch gelijk gehad dat Leroy haar moeder kapot maakte. Ze wist nu dat ze echt ver uit zijn buurt moest blijven.

Koning Stephen Lahero

Ze stonden allebei naar het schilderij te staren, hij zei niets. Chayenne ook niet, al leek ze iedereen even te bekijken. Het liet hem glimlachen, al liet het hem ook inzien dat hij Felicia zo ontzettend mistte. Gelukkig was Chayenne hier, dat was echt een stuk beter. Volgens haar moest hij zijn spierkracht laten zien, waardoor hij grijnsde. ‘Zo sterk ben ik niet,’ was zijn reactie, al tilde hij daarna heel soepel het schilderij van zijn plek af. Hij deed heel voorzichtig en hij zorgde ervoor dat het ding netjes tegen de muur aan stond, zodat het niet zou beschadigen.

Koning Leroy Fullbright

Verbazingwekkend genoeg gaf Kayton hem gelijk, waardoor Leroy stil bleef. Ze schoten er toch niets mee op, of hij hem nou gelijk gaf of niet, hier kwamen ze niet verder mee. Kayton sloeg zijn armen om hem heen en hij spande kort aan, al verdween dat snel weer. Bij Kayton vond hij het niet erg, alleen Lolita en Kayton mochten hem zo aanraken, anders vond hij het vreselijk. Door wat Kayton zei spande hij wel weer aan, even was zijn blik vol woede, al zakte dat snel weer weg. ‘Oké, best…’ mompelde hij zacht. Hij realiseerde zich dat Carmen nu ook weg was, voor Kayton moest het ook niet leuk zijn. ‘Hoe hou jij het vol zonder Carmen?’ vroeg hij dus ook, omdat hij gewoon benieuwd was.

Jay Fullbright

Hij had van alles gehoord over wat er gebeurd was en nu was er ook een brief gekomen. Hij liet Esmeralda wel lezen, zelf stond hij tegen de muur aan geleund en keek hij alleen maar naar haar. Hij wist eigenlijk wel dat het van Lolita kwam, want ze was niet meer in het kasteel. Blijkbaar had zijn vader hem weggejaagd en dat maakte hem een beetje chagrijnig. Waarom kon hij niet gewoon normaal doen? Hij wilde gewoon dat iedereen hier was en niet meer wegging. Hij hield ontzettend veel van Lolita maar hij vond het ook heel vervelend voor Esmeralda.

Chayenne Lahero

Haar vader zei dat hij zo sterk niet was, maar met gemak haalde hij het grote schilderij weg. Ze klapte even in haar handen met een grinnik. Daarna keek ze naar de muur, dan was het toch wel heel duidelijk dat de muur oorspronkelijk een veel lichtere kleur had dan dat hij verder was. Dit schilderij hing er echt al heel erg lang. Ze voelde over de muur heen, er was een steen die wat los zat en ze rommelde er wat aan, daarna duwde ze hem in en er verscheen ineens een donker gat voor haar neus, ten grote van het schilderij. Ze keek er vol verbazing naar en daarna keek ze op naar haar vader.
“Ik wed dat wij de beste schatzoekers ooit zijn!” Riep ze uit, ze wist nog niet eens wat er te vinden was achter dat zwarte gat, maar toch, dit was al een gigantisch avontuur.

- Komt Carmen ze ff helpen? haha



Kayton Erogate

Even leek Leroy weer woedend te worden door zijn voorstel, maar die zakte al heel nel weer weg, hij vond het best, daarna vroeg hij hoe hij het vol hield zonder Carmen. Hij glimlachte even.
“Ik mis haar verschrikkelijk, natuurlijk doe ik dat.” Vertelde hij aan Leroy. “Ik heb haar beloofd te schrijven en ik hoop gewoon dat ik haar snel weer zal zien. Maar ik weet waar ze is, ik weet dat ze veilig is en dat ze zichzelf redt. We kunnen zonder elkaar, Leroy, we zijn ook nog niet zo heel erg lang samen op deze manier.” Legde hij uit aan Leroy.
“Wat wil je gaan doen?” Vroeg hij aan Leroy.



Esmeralda Samira

Ze keek Jay aan en gaf hem de brief. Ze ging naast hem zitten en legde haar hoofd tegen hem aan. “Jay, wil je alsjeblieft bij me blijven?” vroeg ze hem met een klein stemmetje. “Ik ben op dit moment echt heel erg bang dat je vader wat doet…” Gaf ze heel eerlijk toe, zodat hij het ook echt wist. Ze hoopte dat hij er rekening mee wilde houden.

Koning Stephen Lahero

Toen hij opkeek, merkte hij tot zijn verbazing dat er echt iets was. Hij staarde even naar het gat, daarna keek hij opzij naar Chayenne. ‘Jij had gewoon gelijk, kleine,’ zei hij plagend tegen haar. Het volgende moment werd er op de deur geklopt. Zodra hij aangaf dat degene naar binnen mocht komen, ging de deur open en zag hij Carmen staan. Hij vroeg zich af wat die nou hier deed. ‘Precies op tijd, je kunt ons mooi helpen,’ zei hij tegen haar, in plaats van vragen te stellen. Hij wist dat Chayenne het vast leuk vond en hij wilde alleen maar dat ze plezier had nu.

Koning Leroy Fullbright

Kayton legde het uit, maar Leroy bleef onbegrijpend naar het kijken. ‘Ik snap niets van jou,’ mompelde hij. Kayton kon vast krijgen wie hij wilde, maar toch leek het voor hem zo ontzettend simpel te zijn. Daar begreep hij echt helemaal niets van. Kayton vroeg wat hij wilde gaan doe, waardoor hij zijn schouders op haalde. ‘Geen idee,’ mompelde hij. Hij had op dit moment eigenlijk nergens zin in, hij deed het alleen maar omdat Kayton het wilde. Het liefste bleef hij gewoon alleen nu, maar hij wist dat het niet goed was. Dan zou alles alleen maar enorm escaleren en dat zou vreselijk zijn, dat wist hij zelf heel goed. Hij zuchtte zacht, hij goot zijn drank achterover en hij zette zijn glas weg. ‘Ik heb echt nergens zin in…’ mompelde hij.

Jay Fullbright

Hij las de brief door zodra hij het ding kreeg, Esmeralda leunde wat tegen hem aan. Ze vroeg of hij alsjeblieft bij haar wilde blijven, ze was bang dat zijn vader iets zou doen nu. Daardoor keek hij haar wat vragend aan. ‘Waarom dan?’ vroeg hij, omdat hij dat niet echt begreep. Hij legde de brief weer weg en hij sloeg zijn armen om haar heen. ‘Maar natuurlijk blijf ik bij je, als je dat wilt.’ Zei hij zacht, omdat hij het wel graag deed. Als ze dat fijn vond, vond hij het geen enkel probleem om dat voor haar te doen.

Chayenne Lahero

Haar vader zei dat ze gewoon gelijk had en ze grijnsde van oor tot oor, niet veel later werd er op de deur geklopt, ze hoopte dat het haar moeder was, maar het was Carmen, daardoor was ze helemaal niet minder blij, het was leuk om Carmen weer te zien.
“Carmen! We gaan een schat zoeken, kom!” Zei ze vol enthousiasme en zonder angst kroop ze door het ga heen, ze nam geen notie van de spinnenwebben, ze was door de dolle heen, ze wilde een schat vinden.


Kayton Erogate

Leroy snapte niets van hem. Hij haalde daardoor zijn schouders op. “Misschien is het ook wel belangrijk dat Carmen en ik elkaar vol vertrouwen.” Vertelde hij hem nog wat zachter. Leroy wist niet wat hij wilde gaan doen, hij had nergens zin in.
“Je bent ook wel echt een oude brombeer, hé?” Plaagde Kayton hem nu. “Zullen we eens kijken welk paard het snelste is van ons twee? Ik denk dat ze sterk aan elkaar gewaagd zijn namelijk.” Sprak Kayton grijnzend. Hij hoopte hem gewoon wat vrolijker te maken hierdoor.


Esmeralda Samira

“Jij was aan het trainen toen ze ruzie hadden, Jay, het was echt heel erg… Ze hadden het over Carmen, dat je vader haar wel zou pakken als mijn moeder er niet was, dat hij het dan wel met haar deed als mijn moeder weg ging… maar Carmen is nu ook weg… alleen de bediendes zijn er nu nog en ik… dat maakt me bang, Jay? Wat nu als hij besluit om mij te pakken?” Vertelde ze hem nu met een zacht trillende stem. Daar was ze gewoon heel erg bang voor, vooral omdat hij nu zo gek was omdat haar moeder weg was gegaan.

Koning Stephen Lahero

Chayenne kroop zo het gat in, hij keek heel even naar Carmen, maar daarna knikte hij naar haar. ‘Jij kan haar vast beter bijhouden, ik kom daar nooit zo snel doorheen,’ zei hij grijnzend tegen haar. Carmen ging dus ook direct achter zijn dochter aan, waardoor hij zelf even bleef staan. Zodra er ruimte was, klom hij ook naar binnen. Echt lekker was het niet en hij zag amper iets, maar het moest maar even. Hij vroeg zich af of het gevaarlijk was, maar eigenlijk maakte het hem ook niet zo heel erg veel uit. Het zou vast wel meevallen en ze waren hier met zijn drieën, dus als er iets gebeurde kwam het vast wel weer goed.

Koning Leroy Fullbright

‘Hm, ik vertrouw haar denk ik wel…’ zei hij zacht. Hij geloofde dat zelf niet eens. Hij vertrouwde haar wel, maar hij vertrouwde iemand anders niet. Daardoor wist hij nooit wat er gebeurde. Bovendien vertrouwde hij zichzelf helemaal niet en hij wist dat het terecht was. Dit zou hoe dan ook fout gaan, dat wist hij heel erg zeker. Kayton zei dat hij wel een oude brombeer was. ‘Dit is nog niets. Pas maar op, want als jij zo blijft zeuren over mijn humeur, zal je eens merken hoe erg het eigenlijk is,’ zei hij tegen hem, het klonk serieus, maar het was wel als soort grapje bedoeld. Kayton vroeg of ze eens zouden kijken welk paard het snelste was, waardoor Leroy even glimlachte. Dan waren ze wel weg van het kasteel en had hij wat meer rust, hier zou hij toch alleen maar onrustig en boos heen en weer lopen, tot het fout ging, daar schoot hij niets mee op. ‘Kan jij tegen je verlies?’ vroeg hij dus ook, daarna zette hij zijn glas weg en liep hij naar de deur.

Jay Fullbright

Esmeralda legde de hele situatie uit en hij bleef even stil. ‘Ik denk niet dat hij dat zou doen… bovendien, Kayton is hier toch? Die blijft vast de hele tijd bij hem in de buurt. Kayton is hartstikke slim, Esmeralda. Die weet wel dat hij op moest passen…’ zei hij zachtjes. ‘Hij kan doen wat hij wil nu, maar dat zegt nog niet dat hij dat doet. Vast niet…’ mompelde hij. Hij hoopte dat zijn vader dat dan eerder bij de bediendes zou doen dan bij Esmeralda. Al begreep hij nu wel dat ze bang was, hij vond het zelf ook niet zo’n geweldig gevoel. ‘Anders moet je het tegen Kayton zeggen…’ mompelde hij zacht.


-------

https://justrpgforum.actieforum.com/viewtopic.forum?t=17