Red Dead Redemption

Jayne Marston

“Helemaal niet! Hoe kom je daar nou in godsnaam bij? Mijn vader zou geen kogel door je hoofd knallen alleen maar omdat hij je liet schrikken, wat is dat nou voor onzin?” Vroeg ze hem, ze begreep er echt helemaal niets van dat hij ineens zo raar reageerde.
Ze moest het gewoon laten zitten, ze zag aan hem dat hij dit eigenlijk alleen maar op deze manier deed omdat het hem pijn deed, omdat hij zich niet wilde hechten. Ze keek even opzij naar Cassandra toen ze Ryan daar ook naar zag kijken. Ze knikte even naar de vrouw, gewoon een vriendelijk, maar kort knikje.
Ze zag de blik van Ryan even naar haar, ze beet heel even op haar lip. Er was iets aan hem waardoor ze achter hem aan wilde gaan, iets hopeloos...
“Ik ga met je mee, we laten het paard nog even zitten, maar ik ga met je mee.” Zei ze nu zacht, maar wel op een toon die aangaf dat ze geen tegenspraak duldde.

Ryan Marston

Hij klemde zijn kaken op elkaar en hij sloot zijn ogen heel even, tot Jayne zei dat ze met hem meeging. Ze lieten het paard wel even zitten, maar ze ging wel met hem mee. Het verbaasde hem een beetje. Haar toon liet hem merken dat het volledig nutteloos was om er tegen in te gaan, waarschijnlijk zou ze nog gewoon achter hem aan rijden ook. Haar stem klonk zacht, alsof ze het ontzettend belangrijk vond om met hem mee te gaan. Het liet hem slikken. Dit was wat hij zo vreselijk vond. Hij keek langzaam weg van haar, moeizaam klom hij op zijn paard. Het dier bleef stil staan, gelukkig maar, als het paard ook maar één stap zou verzetten zou hij er af liggen, waarschijnlijk. Hij sloot zijn ogen nog eens, hij had niet terug moeten komen. Hij had nooit terug moeten komen. Dit kon niet anders dan fout gaan.

Jayne Marston

Hij zei niets meer, daar kon ze toch uit concluderen dat het goed was als ze met hem meeging. Ze haalde Thunder uit de wei en sprong lenig dat ze was op zijn rug, ze greep een pluk van zijn manen beet met haar ene hand en met de andere drukte ze haar hoed verder op haar hoofd. Met haar ogen hield ze Ryan goed in de gaten, ze wist nog niet of dit slim was, het was zomaar een ingeving van haar, maar ze hoopte gewoon dat ze er goed aan deed. Dat dit slim was en dat ze Ryan ermee zou helpen.

Ryan Marston

Ze nam niet eens de moeite om haar paard te zadelen, blijkbaar vond ze het zo belangrijk om met hem mee te gaan. Hij liet de teugels iets vieren, zijn paard schoot er vandoor. Hoewel het hem pijn deed, wilde hij het liefste gewoon zo snel mogelijk thuis zijn, eigenlijk wilde hij niets liever dan dat. Zodra ze meer in de bewoonde wereld kwamen hield hij zijn paard iets in, de hengst wist precies waar hij rustiger aan moest doen en hij deed dat dus ook perfect. Heel even keek hij opzij naar Jayne, daarna keek hij weer voor zich. Hij had echt geen idee wat hij nu tegen haar moest zeggen, dit voelde ongemakkelijk en dat had hij niet heel snel. ‘Waarom kwam je mee?’ vroeg hij uiteindelijk zacht. Hij had verschrikkelijk tegen haar gedaan en het leek alsof ze juist daarom met hem mee kwam. Eenmaal bij zijn huis steeg hij heel moeizaam af, hij ging door de grond van de pijn.

Jayne Marston

Hij liet zijn paard ervandoor scheuren en daardoor ging haar paard ook versnellen, ze zat kaarsrecht en trots op haar paard. Het ging haar makkelijk af en Thunder was dan ook hartstikke braaf, ze kon alles met het dier.
Hij vroeg aan haar waarom ze mee kwam. “Ik weet niet wat het is, maar iets doet je heel veel pijn en daarom doe je zo raar. Ik weet dat je me niet haat, maar er is wel iets met je aan de hand en ik wil gewoon dat je veilig weer thuis komt.” Vertelde ze hem zacht. Ze waren bij zijn huis aangekomen en zelf sprong ze ook van haar paard af.

Ryan Marston

Hij had niet echt veel aan haar uitleg, hij reageerde er dan ook niet echt op. Ze sprong ook van haar paard af, dat betekende dus dat ze bij hem bleef en dat ze niet meteen terug ging. ‘Je kan hem in de stal zetten,’ mompelde hij tegen haar. Hij bracht zijn paard zelf ook naar de stal, snel zadelde hij het dier af en ruimde hij de spullen op, om daarna naar binnen te lopen. Hij keek rond, zelfs in zijn eigen huis was hij heel erg op zijn hoede, maar alles was rustig, dus liep hij door. De vloer kraakte onder zijn voetstappen en hij wilde net de keuken inlopen toen hij iets zag liggen. Zijn hartslag schoot direct enorm omhoog, er lag iemand. Hij legde zijn hand op zijn revolver en hij kwam langzaam dichterbij. Hoewel hij haar al een lange tijd niet meer gezien had, herkende hij haar uit duizenden. Zijn blik werd wazig en hij knielde bij het lichaam neer, hij slikte even. Hij legde zijn hand in haar hals, maar hij kon aan het bloed op haar lichaam al wel zien dat ze dood was. Hij kneep zijn ogen dicht in de hoop zo alle gevoelens te laten verdwijnen, maar dat ging niet. Hij had zo graag nog één keer met haar willen praten. Hij had er waarschijnlijk alles voor gedaan. Hij voelde intense woede in hem oplaaien, want hij wist dat zijn bloedeigen vader dit had gedaan. Hoe kón hij. Hij kon niet begrijpen dat zijn vader zelfs in staat was om zijn vrouw te doden. Ryan hield zijn ogen gesloten, misschien omdat hij hoopte dat het niet zijn moeder was die hier lag. Hij hoopte dat het lichaam zou verdwijnen in de tussentijd en dat het allemaal een droom was. Dat er niets van waar was als hij zijn ogen weer opende.

Jayne Marston

Ze kon haar paard in de stallen zetten, ze zette hem dus ook daar neer en gaf hem nog even een aai over zijn hoofd heen, hij vond het allemaal prima. Ze wachtte af tot Ryan ook klaar was en daarna ging ze achter hem aan naar binnen toe. Er was iets mis, ze merkte het aan Ryan. Ze zag zijn hand naar zijn revolver glijden en zelf lette ze ook goed op, er lag iemand op de grond, iemand die waarschijnlijk veel voor Ryan betekende, het was een wat oudere vrouw. Misschien wel zijn moeder, ja dat zou heel erg goed kunnen.
Ze kwam iets dichterbij en legde voorzichtig haar hand op zijn schouder om hem wat steun te geven op die manier.

Ryan Marston

Uit het niets voelde hij een hand op zijn schouder, waardoor hij zijn ogen opende en hij vol paniek opkeek, tot hij zag dat het Jayne was. Hij was vergeten dat ze hier was, dat was wel duidelijk. Hij keek haar heel even aan, daarna ging zijn blik weer naar het lichaam. Hij had een brok in zijn keel en hij kreeg het dus ook niet voor elkaar om iets tegen haar te zeggen, zijn handen trilden en hij was heel erg misselijk door alle emoties, maar echt veel liet hij er niet van zien. Langzaam maar zeker nam de woede de overhand en stopte hij het verdriet heel diep in hem, zodat hij er minder last van had. Hij kwam iets overeind en hij keek nog eens naar het gezicht, meteen keek hij weg. Dat moest hij niet doen. ‘Ze moet weg hier…’ zei hij zacht. Hij schraapte zijn keel even om zijn stem weer onder controle te houden en hij ademde diep in. Het ging wel weer, voorlopig.

Jayne Marston

Hij keek even in paniek naar haar op, maar ze praatte zacht tegen hem. Hij kalmeerde weer een beetje toen hij zag dat zij het was en ze streek kalmerend over zijn rug heen. Ze liet hem even en zei helemaal niets verder tegen hem. Hij zei uiteindelijk dat ze hier weg moest.
“Zullen we haar begraven? Wil je dat?” vroeg ze zacht aan hem. Ze keek hem even doordringend aan. Ze bleef heel rustig en praatte zacht tegen hem, ze wilde hem niet nog meer van streek maken en ze wilde hem laten zien hoe het was als er iemand voor hem klaar stond om hem te helpen.

Ryan Marston

Jayne sprak zacht, waardoor hij wat rustiger werd. Ze vroeg of ze haar zouden begraven, of hij dat wilde. ‘Ik….’ Begon hij zacht, maar hij wist niet eens echt wat hij wilde zeggen. Hij sloot zijn ogen weer en hij ademde diep in. ‘Ja, laten we dat maar doen…’ zei hij uiteindelijk. Hij boog weer over het lichaam heen, langzaam haalde hij de stukken stof van haar kleding aan de kant. Ze was helemaal doorboord met kogels. Afgeslacht als een stuk vee. hij kwam weer langzaam overeind en hij keek Jayne niet meer aan. ‘Ik zal haar naar buiten brengen…’ zei hij, zodat ze wist wat hij ging doen. Voorzichtig pakte hij het lichaam op, het ging hem makkelijk af, hoewel hij moeizaam liep. Eenmaal buiten legde hij haar weer neer en pakte hij wat spullen zodat ze een gaf konden graven. Als hij maar bezig was, was het makkelijker om er mee om te gaan.

Jayne Marston

Hij zei dat ze haar dan maar moesten begraven, ze knikte even. Hij haalde wat kleding opzij en ze zag hoe erg het was, er waren een hoop kogels onnodig gebruikt voor het vermoorden van de vrouw, het was of bedoelt om haar te martelen of het was een soort waarschuwing voor Ryan, ze herinnerde zich heel erg goed hoe ze hem de eerste keer had aangetroffen, toen wilde een kerel hem vermoorden. Ryan wilde het lichaam zelf naar buiten slepen, ze liet het toe en ging achter hem aan. Hij raapte wat spullen bijeen en zwijgend begon ze het zand weg te scheppen, ze werkte keihard en het zweet glom op haar voorhoofd en andere plekken van haar lichaam raakten flink bezweet.

Ryan Marston

Jayne begon met het graven, daardoor besloot hij dat zelf ook maar te doen. Hij werkte net zo hard als zij deed, zodra ze een groot gat hadden liep het zweet over zijn hoofd heen. Hij keek op naar haar, het was duidelijk dat hij niet de enige was die het warm had. Ze koos ook echt de perfecte momenten uit om bij hem langs te komen, eigenlijk was het wel jammer. Hij gooide de schep aan de kant, daarna boog hij opnieuw over het lichaam heen. Hij maakte de ketting van zijn moeder los, daarna tilde hij het lichaam op en legde hij haar voorzichtig in het gat neer. Hij klom er zelf langzaam uit en hij keek er even naar, daarna begon hij gehaast en met veel kracht het zand terug te scheppen. Misschien zorgde hij er op die manier voor dat hij iets van zijn woede kwijtraakte, want zo werd hij er helemaal gek van. Het leek niet echt te werken, met elke schep werd hij woedender en woedender.

Jayne Marston

Ze slikte even toen ze zag hoe Ryan de vrouw in het graf legde, het kon niemand anders zijn dan zijn moeder, ze wist het zeker, ze voelde het gewoon. Hij klom weer uit het gat en begon met dichtgooien, ze hielp hem en eigenlijk waren ze best snel klaar, toch zag ze dat Ryan door bleef scheppen, zijn bewegingen waren woedend.
"Ryan, rustig maar, rustig maar, het gat is al dicht. Kom, je bent hartstikke vies, je moet echt even douchen." Klonk haar stem vriendelijk, ze legde haar schep aan de kant en liep op hem af.

Ryan Marston

Jayne liet hem inzien dat ze al klaar waren, hij moest rustig worden en even douchen. Woedend gooide hij de schep weg. 'Godverdomme, ik schiet hem af... De klootzak! Verdomme....' Schreeuwde hij, het klonk vol haat en woede, maar toch trilde zijn stem van verdriet. Hij kon het allemaal eigenlijk niet eens geloven, zo veel pijn deed het hem. Dit was de laatste persoon waarvan hij hield. De laatste die hij vertrouwde. Hij had haar nog zo graag gesproken. Zijn vader wist het, natuurlijk. Die achterlijke klootzak wist alles. Hij staarde naar de grond, zijn blik hard en verwrongen van woede. Hij had geen zin om te douchen. Er was maar één ding dat hij wilde, naar zijn vader toe om hém te doorboren met kogels. Het ging alleen niet. Hij zou niet eens in de buurt komen, als hij hem al kon vinden. 

Jayne Marston

Ryan reageerde niet op haar, hij wilde iemand afschieten, hij wist dus wie zijn moeder had vermoord hoogstwaarschijnlijk, ze besloot er niet op in te gaan en hem te laten. Het deed hem verdriet, dat was heel duidelijk. Ze hoorde het aan zijn stem.
"Kom eens..." mompelde ze zacht, hij moest even ergens anders aan denken, niet aan zijn woede. Ze besloot dat dit een eenmalige vriendendienst was en ze drukte haar lippen op de zijne om hem te zoenen.

Ryan Marston

Hij had het gevoel dat hij helemaal gek werd van zijn gevoelens tot Jayne iets tegen hem zei. Hij keek op, maar voor hij echt doorhad wat er gebeurde werd hij door haar gezoend. Het duurde heel even, maar daarna ging hij er in mee. Hij zoende haar alsof zijn leven er vanaf hing, maar hij voelde daardoor wel hoe de woede langzaam wat wegzakte naar de achtergrond. Het hielp hem, het zorgde ervoor dat hij rustiger werd. Het was aan alles te merken, de spanning op zijn spieren verdween steeds iets meer en zijn hartslag daalde ook, al bleef hij haar net zo heftig zoenen, het was alsof alles weer terug zou komen als hij daar mee ophield. Dat wilde hij niet, zelfs die gedachte zorgde er alweer voor dat de emoties net zo hard weer naar boven kwamen. 

Jayne Marston

Wonderbaarlijk genoeg hielp het hem ook nog. Hij zoende haar terug alsof zijn leven er vanaf hing. Zo hopeloos en heftig. Toch merkte ze wel dat hij goed kon zoenen, ze streek kalmerend over zijn rug heen en door zijn haren, ze voelde hem van top tot teen ontspannen. Ze trok hem nu langzaam achter haar aan naar binnen toe, ze bleef achteruit lopen en trok hem met haar mee zonder dat ze zijn lippen losliet.

Ryan Marston

Hij had niet eens echt door dat ze hem mee naar binnen nam, het was alsof hij half van de wereld was. Door wat er gebeurd was, maar ook door wat ze deed. Hij voelde haar handen over zijn rug en door zijn haren heen, het was heerlijk. Pas toen ze binnen stonden had hij dat een beetje door, voor het eerst onderbrak hij de zoen om haar aan te kijken. Er was verwarring in zijn ogen te zien, maar zonder verder iets te zeggen legde hij zijn handen in haar hals en zoende hij haar weer. Hij ging dichter tegen haar aan staan en hij dwong zichzelf om wat te kalmeren, maar het werkte niet zo goed. Daarom bleef hij zich maar volledig focussen op Jayne, dat was het enige dat de woede een beetje weg liet zakken.  

Jayne Marston

Ryan onderbrak de zoen even, ze haalde diep adem, dit was het moment dat hij haar verachtelijk aan zou kijken en zou vragen waar ze in godsnaam mee bezig was, dat kwam niet. Ze zag wel verwarring in zijn ogen, maar geen verachting. Hij zoende haar verder zonder wat te zeggen, zijn handen bevonden zich in haar hals, ze voelde zijn lichaam tegen dat van haar aan. Oké, dus hij vond het niet erg? Dan kon ze nog wel een stapje verder gaan, ze besloot dat het gewoon echt een vriendendienst was en eenmalig bleef.
Haar handen gleden onder zijn shirt en streelden zijn blote lichaam.

Ryan Marston

Heel even dacht hij dat Jayne nu zou zeggen dat het genoeg was, maar ze deed het tegenovergestelde. Hij voelde haar warme handen over zijn lichaam heen glijden, waardoor hij zijn adem inhield. Hij spande zijn spieren aan, zijn huid leek te tintelen door haar aanraking. Hij voelde haar vingers over zijn spieren glijden, het voelde echt geweldig. Hij stopte de zoen nu om even adem te kunnen halen, omdat hij daar amper de tijd voor nam. Het was lang geleden dat iemand hem zo aangeraakt had, maar dat kwam alleen maar omdat hij het op afstand hield. Wat hij nu deed, was wat hij altijd probeerde te voorkomen. Als hij het al met iemand deed, was het altijd voor één keer, omdat hij wist dat hij anders gehecht zou raken aan iemand, of andersom. Dat mocht niet gebeuren, dus jaagde hij altijd iedereen bij zich vandaan, vooral vrouwen. Hij liet zijn handen over haar rug heen glijden, langzaam, maar zijn aanraking was stevig. Zodra hij bij de onderkant van haar rug aankwam liet hij zijn handen liggen en zoende hij haar weer.

Jayne Marston

Ze wist niet wat het was, maar het voelde gewoon prettig. Ryan leek er hetzelfde over te denken. Ze voelde hem ontspannen en haar vingers bleven masserend over zijn spieren glijden. Hij stopte even om adem te kunnen halen en ze glimlachte. Door de stop, pakte ze haar eigen shirt beet en trok ze die over haar hoofd uit. Ze pakte zijn gezicht beet en zoende hem weer vol overgave.

Ryan Marston

Binnen een paar seconde had ze haar shirt uit, meteen daarna werd hij vastgepakt en vol overgave door haar gezoend. Als dit in een andere situatie gebeurd was, had hij waarschijnlijk al tien keer tegen haar gezegd dat ze op moest houden, dat ze dit niet konden doen. Nu dacht hij het niet een keer, nog geen seconde twijfelde hij aan wat hij deed. Het was alsof hij dit nodig had om te overleven en zo gedroeg hij zich ook. Zijn handen gleden nu over haar huid heen, dat voelde beter dan over de stof van het shirt. Langzaam werd zijn aanraking gretiger, hij trok haar dichter naar zich toe en hij liet zijn vingers constant over haar lichaam heen glijden. Zijn ademhaling versnelde weer, al wist hij niet precies of dat positief of negatief was. Het maakte ook niet uit. Hij stopte de zoen opnieuw om haar aan te kijken, daarna was hij degene die zijn shirt uittrok en op de grond gooide. Hij nam niet de tijd om haar nog eens aan te kijken, meteen zoende hij haar weer, nog heftiger dan daarvoor. Elk moment dat hij dat niet deed kwam de woede en het verdriet naar boven en dat wilde hij niet.

Jayne Marston

De zoen van Ryan was vreselijk hongerig, alsof hij het deed om te moeten overleven, eigenlijk klopten zijn bewegingen daar ook wel bij. Ze dacht dat het geen nut had om hem te zeggen dat hij rustig moest blijven, daardoor liet ze hem maar, ze vond het ook echt niet erg. Het gretige was wel eens een keer prettig, Ryan wist in ieder geval wel hoe het moest. Ze kreunde zacht en greep hem stevig vast, niet zo heel erg veel later keek hij haar weer aan, ze zag hem hijgen, zijn hart klopte fanatiek.
“Ik loop niet weg, Ryan.” Fluisterde ze hem toe. Hij trok zijn shirt uit en daardoor trok ze hem achter haar aan op de bank. Hij lag nu bovenop haar.

Ryan Marston

Hij werd stevig vastgegrepen en ze zei fluisterend dat ze niet weg liep, daardoor verscheen er even een waterige glimlach op zijn gezicht. Dat wist hij ook wel, hij kreeg zichzelf gewoon niet helemaal rustig. Hij werd meegetrokken naar de bank, voor hij het wist lag hij bovenop haar. Zijn handen gleden over haar lichaam heen, hij bleef haar opnieuw gretig zoenen terwijl hij ondertussen haar broek los maakte. Hij deed het behendig en snel, bijna zonder haar aan te raken. Zodra hij het los had gleden zijn handen weer over haar huid heen. Ze had een geweldig lichaam, het voelde perfect onder zijn vingers. Hij drukte zijn lippen kort in haar hals, daarna op haar schouder en daarna zoende hij haar weer. Het voelde allemaal bijzonder goed, al kon dat ook zo zijn omdat hij zo hard afleiding nodig had.

Jayne Marston

Ze zag de glimlach op zijn gezicht. Ze voelde zijn handen weer over haar lichaam heen glijden en zijn gretige zoenen beantwoordde ze minstens net zo gretig. Haar broek werd losgemaakt en uitgetrokken, haast meteen daarna pakte ze zijn broek en trok die ongeduldig uit. Hij leek haar zelfs te bewonderen, haar lichaam dan. Ze had een licht zongebruind lichaam en mooie vormen. Ze kneep zacht en plagend in zijn bil en trok hem daarna dichterbij.