Police Life

Katelynn Camryn Leighton

Ze draaide zich om richting Rowan en keek hem nu aan. Hij was overeind gekomen en vroeg haar wat er aan de hand was. Daardoor twijfelde ze even. Er was haar duidelijk gezegd dat ze dit niet naar buiten mochten brengen tot er meer duidelijkheid was. Maar voor Rowan kon ze niets achterhouden.
Ze liep terug naar de stoelen en het tafeltje en pakte ook weer een sigaret, die ze aanstak. Daarna keek ze Rowan weer aan. "Ze zijn erachter gekomen dat er in het afgelopen jaar flink wat geld en drugs is verdwenen bij het OM," vertelde ze nu. Ze nam een trekje en blies de rook uit, waarna ze haar wijnglas bijvulde en daar een slok van nam.
Drugs wat in beslag werd genomen kwam altijd terecht bij hun en werd opgeslagen tot het vernietigd werd. Zo nu en dan waren er flinke hoeveelheden aanwezig.
"Er is dus een fout iemand in ons midden," gaf ze nu aan. In haar hoofd ging ze iedereen al langs, maar ze zou echt niet weten wie er in godsnaam geld achter zou houden en drugs zou stelen. Ze kon niemand verzinnen die dat deed, geen van haar collega's. Dat maakte het zo onbegrijpelijk voor haar. Maar de feiten waren duidelijk, dus er was wel degelijk iemand.
"Dus er wordt nu een groot onderzoek gestart. Iedereen bij ons gaat volledig opnieuw gescreend worden," vertelde ze nu. Ze gooide haar wijn achterover en zette het glas nu aan de kant.

Rowan Rivers

Ze begon te vertellen wat er aan de hand was en hij knikte even langzaam. 'Ik weet dat jij altijd het positieve in iedereen wil zien, zeker bij je eigen collega's. Maar er zijn genoeg rotte appels, Katelynn. En die zitten overal, die werken overal.' Zei hij zacht. Hij pakte haar vast en hij trok haar dicht tegen zich aan. 'Als jij diegene zou zijn.... Dan zou je de buit wel met mij delen toch?' Vroeg hij nu. Het eerste was heel erg serieus en daarna brak er een grijns door op zijn gezicht. Hij hoopte wel dat het niet te veel gedoe zou worden, hij had er een hekel aan als dingen uit hun persoonlijke leven onderzocht werden. Vooral omdat hij zelf genoeg had wat hij liever verborgen zou willen houden, maar hij had geen geheimen meer. Hij wilde gewoon nooit dat mensen moeite zouden doen om in zijn verleden te duiken. Maar voor Katelynn was dat minder een probleem waarschijnlijk .  Hij pakte haar sigaret af en maakte die uit, daarna liet hij direct dwingend zijn handen over haar lichaam heen glijden. 'Ik weet niet hoe veel langer je mij wilt laten wachten, maar het lijkt mij geen goed idee...' Plaagde hij haar nu. Al was het ergens ook wel heel erg de waarheid. Hij kon er echt heel erg slecht tegen en Katelynn had daarvan het ergste echt nog niet gezien. Hij zoende haar meteen heftig en hij hield haar heel dicht tegen zich aan.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan zei dat zij altijd het positieve in iedereen wilde zien en vooral bij haar eigen collega's, maar er waren genoeg rotte appels en die werkten overal. Daardoor knikte ze langzaam. Daar had hij ook wel gelijk in en dat wist ze, maar het maakte het nog niet makkelijker. Ze vertrouwde haar collega's en nu leek er dus iemand tussen te zitten die totaal niet te vertrouwen was, maar ze wist niet wie. Daarbij maakte het haar nog huiveriger dat het niet alleen geld, maar óók drugs betrof. Dat maakte de zaak nog wel wat erger eigenlijk.
Door Rowan zijn opmerking grijnsde ze even kort. "Nee, ik zou het allemaal voor mijzelf houden," grinnikte ze nu. Ze nam nog een trekje van de sigaret en vlak daarna pakte Rowan die af en drukte die uit. Zijn handen gleden vervolgens over haar lichaam en ze staarde hem hoofdschuddend aan. "Je bent toch ook wel echt ongelooflijk erg hè," grijnsde ze plagend. Direct daaropvolgend werd ze door hem gezoend en ging ze daarin mee.

Rowan Rivers

'Het zou wel echt een intense verassing voor mij zijn als je nu zou zeggen dat jij het was. Ik weet alleen nog niet of het positief of negatief zou zijn.' Zei hij grijnzend tegen haar. Waarschijnlijk zou het alles wel even wat ingewikkelder maken, dat zeker. Maar of hij haar daardoor zou verlaten? Waarschijnlijk zou hij boos zijn om het feit dat ze tegen hem gelogen had, maar hij kon niet zonder Katelynn. Hij zou vreselijk veel van haar accepteren. Meer dan goed voor hem was. Maar hij vertrouwde haar blind. Ze zei dat hij ongelofelijk was en daardoor grijnsde hij. 'Wat? Ongelofelijk sexy? Ongelofelijk knap? Ongelofelijk slim?' Plaagde hij haar nu. Daarna zoende hij haar direct weer en nu trok hij een heel stuk sneller haar kleding uit. Hij liet zijn lippen even naar haar hals glijden, maar nu was hij echt een soort van gehaast. Het was duidelijk moeilijk voor hem om zichzelf rustig te houden, al deed hij wel zijn best. Hij bedacht zich even dat ze wel rekening moesten houden met het feit dat Leroy hier was, maar die zat toch altijd boven.  Hij dacht dat het misschien slim was als Katelynn nog eens met hem zou praten over wat hem overkomen was. Hij had nu de voornaam van de man gegeven en misschien wilde hij wel over meer praten, maar niet met hem. Katelynn leek Leroy hierbij rustiger te kunnen houden. Hij maakte nu ook haar broek los en hij keek haar even kort aan, daarna zoende hij haar weer.

Katelynn Camryn Leighton

"Ik denk dat ik niet de geschikte persoon zou zijn om zoiets te doen," lachte ze om Rowan zijn woorden. "Dan had jij dat sowieso al meteen gemerkt en ik denk zelfs dat mijn collega's het ook meteen door zouden hebben," grinnikte ze. Ze moest er niet aan denken om zoiets te doen. Waarschijnlijk zou ze er direct al heel veel spijt van hebben en zou ze geen moment meer kunnen ontspannen. Nee, zoiets zou ze echt nooit kunnen doen. Niet zomaar tenminste.
"Dat zeker ook allemaal," klonk haar stem grinnikend. Ze schudde haar hoofd weer even. Rowan wist wel waar ze het over had gehad. Ze werd al gauw weer gezoend en hij begon direct aan haar kleren te trekken. Voor ze het wist stond ze in haar ondergoed voor hem. Zijn lippen gleden langs haar hals en een tinteling trok door haar lichaam heen. Toch merkte ze ergens toch ietwat spanning bij haarzelf. Misschien door de situatie op het werk, of misschien doordat ze alles bij haarzelf weer omhoog had gebracht qua nare herinneringen toen ze met Leroy had gepraat. Ze probeerde het te negeren en deed haar best om gewoon zoveel mogelijk te ontspannen.
Toen Rowan haar weer begon te zoenen ging ze daar intens in mee en sloeg ze haar armen om hem heen. Haar lichaam drukte ze tegen hem aan.

Rowan Rivers

Hij wist dat Katelynn wel gelijk had, ze was er ook echt niet het type voor. Maar goed ook. Het zou waarschijnlijk niet zo'n goede combinatie met hem zijn als ze het wel zou kunnen. Hij wist dat ze elkaar dan niet echt meer in evenwicht zouden houden en dan zou het fout gaan. Ze zei dat hij alles was wat hij opnoemde, waardoor hij even grijnsde. 'Goedzo.' Plaagde hij haar even. Daarna ging ze mee in de zoen, hij liet direct zijn handen naar de sluiting van haar bh glijden en zodra hij die uit had tilde hij haar even op. Daarna legde hij haar op de grond neer en hij boog over haar heen. Hij maakte nu zelf zijn broek los en ook dat ging heel erg gehaast. Het was zo erg dat hij zijn handen voelde trillen, maar het drong niet echt heel erg tot hem door. Op dit soort momenten had hij meestal niet meer zo bewust door wat hij zelf eigenlijk voelde en dacht, daarvoor was het gevoel te sterk. Dat waren ook momenten waarop hij enorm de neiging kreeg om controle te verliezen, dat zat gewoon in hem. Hoewel hij echt zijn best had gedaan om daar aan te werken, zou het nooit echt verdwijnen. Jaren van therapie hadden het niet laten weggaan, hij wist dat het iets was waar hij mee moest leven. Hij zoende Katelynn weer en ondertussen raakte hij haar aan, zijn vingers trilden lichtjes op haar huid, maar zijn aanraking was krachtig.

Katelynn Camryn Leighton

Terwijl ze hem bleef zoenen merkte ze hoe hij haar bh losmaakte. Ze werd op de grond gelegd en Rowan trok zijn eigen broek uit. Hij kroop over haar heen en ze voelde zijn handen over haar lichaam glijden. Ze sloot haar ogen en genoot ervan, hoewel ze af en toe tussendoor merkte dat er nog steeds af en toe wat spanning bij haar omhoog kwam. Maar zo lang Rowan niet té heftig zou worden, zou het waarschijnlijk wel goed komen.
Ze stopte de zoen even en keek hem aan, terwijl ze met haar handen over zijn lichaam streelde. Daarna drukte ze haar lippen in zijn hals en beet ze hem zachtjes.

Rowan Rivers

Katelynn leek geen moeite te hebben met wat hij deed, gelukkig maar. Als hij nu moest stoppen zou hij waarschijnlijk helemaal gek worden, hij kon daar gewoon niet tegen. Hij trok haar string uit en hij voelde daarna haar lippen in zijn hals. Hij sloot zijn ogen en hij genoot van wat ze deed, hij vond het een heerlijk gevoel. Toen ze opeens beet grijnsde hij een beetje en kreunde hij zachtjes. Het zorgde er wel voor dat het gevoel alleen maar heftiger werd en het was al heel moeilijk in te houden. Hij ademde trillend in en hij kreeg de neiging om eerlijk te zeggen dat hij moeite had om rustig te blijven, maar hij was bang dat hij Katelynn daarmee zo bang zou maken dat ze niets meer wilde doen. Daarom deed hij het niet. Hij pakte haar heupen weer vast en hij drong heftig bij haar naar binnen, hij klemde zijn kaken op elkaar om zichzelf niet helemaal te verliezen en hij probeerde rustig te ademen. Het was lang geleden dat hij hier zo erg last van had gehad. Vroeger veel vaker, maar toen was het ook vaker fout gegaan. Nu was het echt lang geleden en daarom dacht hij er misschien te luchtig over. Zijn bewegingen waren heftig en hij merkte dat hij bijna zichzelf niet echt meer was. Dat zou gevaarlijk worden. Kwam het omdat hij gedronken had? Omdat hij gespannen was? Hij stopte de zoen nu voor het eerst weer en hij keek Katelynn aan. Zijn blik was heel erg onrustig en hij wilde haar vertellen waar hij bang voor was, maar hij wist het niet onder woorden te brengen en hij had er niet genoeg rust voor.

Katelynn Camryn Leighton

Haar eigen gevoelens maakten haar een beetje in de war. Het ene moment genoot ze voor de volle honderd procent en ging ze er vol in mee, en het andere moment voelde ze de spanning weer opkomen en was ze bang voor een heftige terugval. Gelukkig gebeurde dat tot nu toe nog niet en wist ze haarzelf in de realiteit te houden in plaats van terug te glijden in het verleden.
Uiteindelijk voelde ze Rowans handen op haar heupen en drong hij vrij ruw bij haar naar binnen. Ze nam een hap lucht en kreunde gedempt. Er vlogen wat beelden door haar hoofd heen en ze spande weer wat aan, waardoor de handelingen wat pijnlijk waren. Ze probeerde haarzelf weer te kalmeren zodat ze weer kon genieten en dat lukte redelijk, waardoor ze nog geen afstand nam. Langzaam opende ze haar ogen weer en staarde ze naar Rowan. Omdat ze zo druk met haarzelf was, merkte ze zijn afwijkende gedrag niet echt. Ze wilde gewoon verder gaan, ze wilde zich niet terug hoeven te trekken, dat vond ze niet eerlijk tegenover Rowan en ze wilde zich niet aan het nare gevoel overgeven. Daarom pakte ze Rowan's gezicht weer vast en begon ze hem weer te zoenen. Ze liet daarna haar handen afzakken naar zijn borstkas en buik.

Rowan Rivers

Hij ademde trillend in om een laatste poging te doen om een beetje rustig te blijven. Op deze manier was het voor hem niet eens echt fijn. Hij was zo gespannen omdat hij aan het vechten was tegen zichzelf, omdat hij zo bang was dat hij iets fout deed. Het was echt totaal niet fijn en het zou waarschijnlijk amper voldoening geven, waardoor hij dit heel snel weer wilde. Dat was ook waardoor hij vroeger altijd vreemdging, eigenlijk juist omdat hij zijn partner geen pijn wilde doen. Hij zag daar nooit echt een andere oplossing voor. Hij stond net op het punt om het tegen Katelyn  te zeggen toen ze hem opeens vastpakte en hij door haar gezoend werd. Hij voelde haar aanrakingen en daardoor werd hij opeens heel veel heftiger en leek hij controle te verliezen. Hij gaf hun beide bijna geen ruimte om nog te ademen en hij voelde zijn hartslag omhoog schieten. Hij zag bijna vlekjes voor zijn ogen van de spanning, het was een vreselijk gevoel dat hij zo onrustig was. Hij kon er slecht tegen.

Katelynn Camryn Leighton

Haar zoen was iets minder heftig dan de vorige, ze hoopte daarmee dat ze het tempo wat terug kon brengen zodat de beelden niet weer terugkwamen. Maar voor Rowan leek het juist het startsein te zijn om juist volle bak verder te gaan. Hij werd ontzettend heftig en ruw en Katelynn merkte dat ze weer aanspande. Ze staakte de zoen omdat ze gewoon geen lucht meer kreeg maar Rowan ging hevig door. Onbewust zette ze haar nagels in hem door de spanning en ze begon wat te trillen. Doordat ze niet meer wist te ontspannen deed het flink veel pijn en dat triggerde de vreselijke beelden weer. Ze probeerde onder Rowan vandaan te komen, maar hij was zo heftig dat het niet lukte en haar eigen lichaam werkte ook niet echt mee. Ze verstijfde en leek niets meer te kunnen. Een vreselijk gevoel, alsof ze opgesloten was in haar eigen lichaam. Haar gezicht trok wit weg en vanuit het niets waren alle beelden er weer. Ze verzette zich ertegen, ze probeerde zich op Rowan te focussen om haarzelf duidelijk te maken dat hij het was, maar omdat hij zo enorm ruw was werkte ook dat niet en werd ze weggetrokken uit de realiteit. Haar lichaam begon hevig te trillen en haar ademhaling was ontzettend gehaast. Doordat ze zich zo aanspande ontstond er zelfs bloed, wat langs haar benen gleed.
Een aantal tranen rolden over haar wangen en haar blik leek totaal te veranderen, ze was volledig in paniek.

Rowan Rivers

Hij merkte ontzettend goed dat dit fout ging, maar er was niets dat hij kon doen. Katelynn spande aan, hij kon het heel duidelijk voelen, maar hij was niet in staat om te stoppen. Hij voelde haar nagels in zijn huid, wat hem alleen maar heftiger liet worden. Het was echt lang geleden dat hij dit zo gevoeld had. Hij was bijna vergeten hoe heftig het eigenlijk was. Het had zo'n enorme invloed op hem. Hij wist dat dit niet zomaar over zou zijn hierna, dit zou nog vaker voor problemen gaan zorgen. Hij had zijn ogen gesloten, maar hij voelde de tranen branden. Toch was hij niet in staat om te stoppen en pas toen hij zijn hoogtepunt bereikt had kwam hij van haar af. Zijn spieren trilden door de enorme spanning en hij voelde zich walgelijk. Hij walgde van zichzelf, dat gevoel was altijd heel intens. Daardoor ging hij na zoiets als dit vaak weg, werd hij stomdronken of gebruikte hij drugs en ging hij vreemd. Alleen maar om het gevoel te laten verdwijnen en het gevoel te hebben dat er niks mis was met hem. Het zweet liep over zijn gezicht heen en hij had geen idee wat hij moest doen. Hij wist niet hoe boos Katelynn op hem was, hoe bang ze was. Hij wilde haar helemaal nooit pijn doen, maar het gebeurde wel. Misschien was hij echt wel degene die gevaarlijk voor haar was. Nu had Paul gelijk ook. Hij slikte even moeizaam, ze tranen liepen over zijn gezicht heen, maar waarschijnlijk voelde Katelynn zich nog veel vreselijker.

Katelynn Camryn Leighton

Ze vocht tegen de beelden en wist zich af en toe heel kort te verzetten tegen Rowan, die alsnog door ging. Dat versterkte de angst flink. Ze wilde niet meer, ze wilde weg, maar hij ging door en het leek uren te duren. Het deed pijn en haar lichaam begon alleen maar heviger te trillen en te beven. Allerlei vreselijk beelden schoten door haar hoofd en ze leek totaal niet meer helder na te denken. Het brak haar volledig, de tranen stroomden over haar wangen, tot haar lichaam zo blokkeerde dat ze haast in shock raakte, om haarzelf te beschermen. Haar gezicht verstarde en ze staarde alleen nog maar voor haar uit, terwijl ze niets meer deed. Ze verzette zich niet meer, ze liet alles over haar heen komen. Maar misschien waren dat nog wel de ergste minuten, want het gevoel was zo heftig en beangstigend.
Toen Rowan uiteindelijk van haar af kwam bleef ze nog altijd liggen. Haar lichaam trilde en ze staarde met een enorm paniekerige en angstige blik voor haar uit. Bloed plakte aan haar benen en ze had haar nagels zo hard in haar eigen handen gedrukt dat daar ook wondjes waren ontstaan waar bloed uit liep.
Vlekjes ontstonden voor haar ogen en ze zat echt op het randje van out gaan, omdat haar lichaam, maar vooral haar geest, dit niet langer trok.

Rowan Rivers

Het was doodstil en hij had enorm de neiging om weg te vluchten. Dat was wat hij altijd had gedaan. Meteen hierna was hij weg gegaan omdat hij zich kapot schaamde en dit gevoel vreselijk vond. Maar hij kon haar niet zo achter laten. Hij hield te veel van haar. Hij trok nu gehaast zijn broek aan en daarna pakte hij een handdoek en sloeg hij die heel voorzichtig om Katelynn heen. Hij tilde haar op en hij legde haar binnen op de bank neer. Hij pakte een glas water voor haar en zette dat bij haar neer. Hij wilde haar kalmeren, zoals hij normaal altijd deed als ze bang was, maar normaal was hij niet degene die haar dit aan deed. Nu wist hij niet meer wat hij moest doen. Hij was zo bang dat ze gewoon zou zeggen dat ze klaar met hem was. Dat ze zo bang voor hem was dat ze hem nooit meer wilde zien. Hij voelde weer de tranen in zijn ogen branden en hij knielde bij haar neer. Hij pakte nu zachtjes haar hand vast, ze trilde. Hij trilde zelf ook, hij voelde zich misselijk en nog steeds wilde hij wegvluchten, maar hij wist hoe fout dat zou gaan. 'Het spijt mij vreselijk... kan ik iets voor je doen? Pijnstillers pakken?' Vroeg hij nu zacht. Misschien wilde ze hem weghebben, maar misschien wilde ze dat juist wel niet. Hij wist het niet en twijfelde aan alles nu, vooral aan zichzelf.

Katelynn Camryn Leighton

Ze was volledig afwezig en reageerde eigenlijk nergens meer op. Zelfs niet toen Rowan een handdoek over haar heen sloeg en haar optilde en meenam naar binnen. Ze werd op de bank neergelegd en staarde alleen maar met een doodsangstige blik voor haar uit. Op dit moment voelde ze zich echt zo eenzaam en kwetsbaar, alle gemengde emoties maakten haar kapot vanbinnen en het zweet brak haar uit.
Toen Rowan haar hand vastpakte trok ze die automatisch weg. Op het moment was ze totaal haarzelf niet. Ze leefde in een waas en had het gevoel dat ze terug was in het verleden. Haar hersenen leken Rowan niet eens te herkennen. Hij was altijd haar laatste strohalm geweest, maar nu leek haar hoofd dat te weigeren. Waardoor ze voor haar gevoel echt in een groot, zwart gat viel.
Rowan bood zijn excuses aan en vroeg of hij iets voor haar kon doen, maar ze hoorde het niet eens. Alles leek uitgeschakeld te zijn.
Uiteindelijk leek ze langzaam wat meer terug in de realiteit te komen en werd ze overspoeld door een kotsmisselijk en duizelig gevoel. Ze kwam moeizaam en stijfjes overeind en liep gauw richting de toilet. Daar viel ze op haar knieën en begon ze over te geven. Haar lichaam begon nog erger te beven en ze voelde de energie wegtrekken uit haar.
Uiteindelijk kwam er niets meer uit, maar haar lichaam bleef doorgaan met overgeven. Ze voelde zich vreselijk en toen het misselijke gevoel iets weg leek te zakken bleef ze beduusd zitten op de grond. Heel langzaam begon ze weer te beseffen waar ze was en leek ze wat helderder te worden. Met veel moeite kwam ze overeind en wankelde ze weer richting de woonkamer, richting Rowan. Het depressieve gevoel dat door haar heen ging maakte haar ontzettend bang en ze was zo angstig dat ze haarzelf wat aan zou doen. Alleen Rowan kon haar altijd te kalmeren, en ondanks deze situatie leek ze hem ook nu alleen maar als veilig toevluchtsoord te zien. Misschien ook omdat ze verder niemand anders had naar wie ze kon vluchten.
"R-Rowan.." klonk haar stem zacht en trillend. "Ik.. Sorry.. Ik.." Ze wilde hem haar excuses aanbieden, omdat het voelde als haar schuld, omdat zij zo gespannen was geweest en omdat zij niets aangegeven had. Ze liet zich in zijn armen vallen en direct daarna draaiden haar ogen weg.

Rowan Rivers

Ze reageerde totaal niet op hem en daardoor voelde hij zich alleen nog maar vreselijker. Dit was precies waar hij bang voor was geweest. Ze kwam opeens overeind en hij hoorde dat ze moest overgeven. Hij bleef achter in de woonkamer en hij haalde een hand door zijn haar heen, het zat volledig in de war. Hij keek even naar de deur, het was zo makkelijk om gewoon weg te gaan. Alsof dan alles opeens voorbij was. Katelynn kwam terug en zei nu zijn naam, daarna stortte ze zich in zijn armen en hij pakte haar stevig vast. Hij voelde dat ze slap werd en hij bleef haar vasthouden. De tranen liepen over zijn gezicht heen, hij kon de gedachte dat hij haar dit aangedaan had echt niet aan. Katelynn leek de schuld bij haarzelf te leggen, maar hij wist dat hij dit had kunnen voorkomen als hij zijn gevoel eerlijk had uitgesproken. Hij legde haar weer voorzichtig op de bank en hij sloeg zijn armen om haar heen. De tranen bleven over zijn huid heen lopen en hij legde zijn hoofd tegen haar aan. 'Het spijt mij zo vreselijk erg...' fluisterde hij, al wist hij dat ze niet bij bewustzijn was. Hij sloot zijn ogen en hij probeerde rustig te ademen. Als hij niet snel kalmer werd zou hij echt weggaan.

Katelynn Camryn Leighton

Het was haar gewoon echt even te veel geworden en daardoor had haar lichaam ingegrepen door buiten bewustzijn te raken. Het kostte haar lichaam namelijk ontzettend veel energie om zo in paniek te zijn en ze leek alles verbruikt te hebben.
Pas minuten later leek ze langzaam weer iets bij te komen. Ze begon wat meer te bewegen uiteindelijk opende ze haar ogen weer. Haar beeld was nog een tijdje wazig, maar na wat knipperen werd alles weer scherp. Ze kwam trillerig wat overeind, zodat ze rechtop kwam te zitten, en keek om haar heen. Uiteindelijk kroop ze dicht tegen Rowan aan en sloeg ze haar armen stevig om hem heen, ze was op het moment zo bang om alleen achter te blijven. Haar gezicht drukte ze tegen hem aan en ze zweeg. Ze wist gewoon echt niet wat ze moest zeggen. Haar hoofd bonkte vreselijk en haar lichaam deed pijn. Ze wilde rustig worden, maar het was zo moeilijk. Haar keel was kurkdroog en ze trilde nog lichtjes.

Rowan Rivers

Katelynn begon weer te bewegen en hij zag haar even om zich heen kijken, daarna kroop ze tegen hem aan. Hij sloeg zijn armen voorzichtig om haar heen. Hij wilde haar niet bang maken. Hij streek zachtjes over haar rug en hij moest flink wat moed verzamelen voordat hij iets kon zeggen. 'Het spijt mij echt heel erg... Ik hou zo vreselijk veel van je en ik wilde je nooit pijn doen. Ik wilde zeggen dat ik het moeilijk had, maar ik durfde niet. Het spijt mij echt enorm en ik snap het als je boos op mij bent.' Fluisterde hij nu. Het kostte hem heel wat moeite om deze woorden nu uit te spreken, want normaal had hij altijd zo'n beetje ontkent dat hij iets verkeerd had gedaan en dan had hij gedaan alsof het niets voorstelde. Maar nu was het anders. Hij wilde haar echt geen pijn doen. 'Het was niet jouw schuld.... je deed niets verkeerd en ik... Ik merkte dat je het niet wilde.' Zei hij zacht. Hij wilde echt niet dat ze de schuld bij haarzelf zou zoeken, want dit kwam door hem. 'Het spijt mij zo...' fluisterde hij nog eens. Hij kreeg weer tranen in zijn ogen en hij legde zijn hoofd weer tegen haar aan.

Katelynn Camryn Leighton

Elke keer wanneer ze haar ogen sloot kwamen er weer vreselijke beelden terug, waardoor ze uiteindelijk haar ogen maar gewoon open hield en voor haar uitstaarde. Rowan streek zachtjes over haar rug heen en langzaamaan leek ze wel iets meer te kalmeren. Hij bood haar zijn excuses aan en zei dat hij van haar hield en haar nooit pijn had willen doen. Hij had willen zeggen dat hij het moeilijk had, maar had het niet gedurfd. Katelynn staarde hem nu met betraande ogen aan en toen hij zei dat hij het zou begrijpen als ze boos was, schudde ze haar hoofd langzaam. Het zou misschien een logische reactie zijn om boos te worden, maar ze was het niet. Ze snapte zelf ook nog niet heel veel van haar emoties nu, maar boos was ze niet.
"Ik ben niet boos.." fluisterde ze zachtjes. Ze bleef dicht tegen hem aan zitten en hield hem nog altijd stevig vast. Hij zei dat het niet haar schuld was geweest en dat zij niets verkeerd had gedaan. Hij had gemerkt dat zij niet wilde. Daardoor schrok ze toch eventjes een beetje. Ze had echt gedacht dat ze gewoon niet duidelijk genoeg was geweest. Maar blijkbaar had hij het wel gemerkt. En was ondanks dat gewoon door gegaan. Ze slikte even moeizaam en ze had even de tijd nodig om alles tot haar door te laten dringen.
Daarna streek ze langzaam en zachtjes langs zijn kaaklijn en keek ze hem weer aan. "We moeten gewoon duidelijker zijn.. Allebei.." fluisterde ze nu zachtjes. Dit had voorkomen kunnen worden. Door hun beide. Zij had al veel eerder aan moeten geven dat ze gespannen was geweest en al veel eerder af moeten haken. En Rowan had ook gewoon eerlijk moeten zijn. Dan had dit nooit gebeurd.

Rowan Rivers

Hij merkte dat ze schrok toen hij zei dat hij het wel doorgehad had. Dat vond ze natuurlijk niet leuk om te horen, want hij was ondanks dat wel doorgegaan. 'Ik weet het... Ik merkte al daarvoor dat ik niet echt meer controle had over wat ik deed en.... Het spijt mij.' Fluisterde hij. Het speet hem ook echt verschrikkelijk, hij kon zichzelf hier om haten. Ze zei dat ze niet boos was en ze bleef dicht bij hem zitten. Ze raakte nu zijn gezicht aan en hij staarde haar aan. Zijn ogen waren rood van de emoties en hij was duidelijk nog steeds gespannen. Hij was bang dat alles tot haar door zou dringen en dat ze opeens zou zeggen dat hij moest oprotten. Hij slikte even, hij kreeg weer opnieuw tranen in zijn ogen, terwijl hij zichzelf sterk probeerde te houden nu. Het ging niet zo makkelijk. Ze streek langs zijn kaak en ze zei dat ze allebei duidelijker moesten zijn. Hij knikte even langzaam. 'Ik hou zo vreselijk veel van je...' Zei hij schor tegen haar. Hij drukte voorzichtig zijn lippen op die van haar, daarna sloeg hij zijn armen weer om haar heen. Hij trilde nog steeds. Hij kreeg enorm de neiging om iets te gaan gebruiken en hij wist dat hij dat echt niet moest doen. Hij keek Katelynn weer aan en opnieuw wilde hij het haar eerlijk vertellen, maar durfde hij het gewoon niet omdat hij bang was dat ze teleurgesteld was.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan zei dat hij al gemerkt had dat hij niet echt meer controle had gehad over wat hij deed en dat hij er spijt van had. Katelynn bleef dicht tegen hem aan zitten en voelde zich wat verward. Ze had gewoon weer even de tijd nodig om goed tot rust te komen en alles weer een plekje te geven.
"We moeten gewoon niets voor elkaar achterhouden.." zei ze nu zachtjes. Op zich ging dat altijd wel goed, in het dagelijks leven, maar tijdens de seks was het ook belangrijk. Het leek alsof ze elkaar niet wilden teleurstellen maar op deze manier gebeurde dat juist.
"Ik hou ook van jou.. Dat zal nooit over gaan.." fluisterde ze gedempt. Haar keel voelde aan als schuurpapier. Rowan drukte zijn lippen zachtjes op die van haar en ze glimlachte heel zwakjes. In zijn ogen zag ze een wat verwilderde blik, een blik die ze maar al te goed herkende. En niet alleen van hem. Ze friemelde met haar hand door zijn haren en keek hem diep aan in zijn ogen.
"Ga alsjeblieft niets gebruiken.." zei ze nu zachtjes. Ze was echt heel bang dat hij dat zou doen en dat het dan allemaal alleen maar meer uit de hand zou gaan lopen. "We moeten gewoon sterk zijn.. Zoals altijd.. Het komt wel weer goed.." sprak ze hees. Ook een beetje tegen haarzelf, want op het moment voelde ze zich zo waardeloos dat ze bang werd van haarzelf. Andrea had zelfmoord gepleegd nadat ze alles goed overwogen had en gewoon echt niet meer kon, al langere tijd niet. Katelynn was bang dat zij juist heel impulsief een keer iets zou doen, wat ze achteraf helemaal nooit zou willen.

Rowan Rivers

Katelynn had gelijk, ze moesten gewoon eerlijk zijn over het gevoel dat ze hadden en niet alles achter willen houden om de ander te beschermen. Dat was eigenlijk precies waar elke keer alles fout ging en het was niet slim. Hij wilde niet dat dit nog een keer zou gaan gebeuren, dat zou vreselijk zijn. Hij werd een klein beetje kalmer doordat ze zei dat ze van hem hield en altijd van hem zou blijven houden . Hij was echt bang dat het een keer over zou zijn. Ze keek in zijn ogen en daarna smeekte ze hem bijna of hij alsjeblieft niets wilde gebruiken. Hij slikte even en keek weg, af en toe was het vreselijk confronterend om dat zo te moeten horen. 'Ik wil het ook niet.' Mompelde hij nu. Hij wilde het niet, maar hij had de drang wel enorm en Katelynn herkende dat duidelijk. 'Het is gewoon... als er zo iets gebeurd is het zo'n goede oplossing.' Fluisterde hij. Ze zei dat ze gewoon sterk moesten zijn en hij knikte langzaam en ademde diep in. 'Je hebt gelijk. Ik zal sterk zijn....' fluisterde hij nog steeds wat schor. Hij hield haar weer vast en hij probeerde echt een beetje te kalmeren.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan leek het niet helemaal aan zien te komen dat zij ineens over drugs begon, maar ze herkende dat echt heel gauw. Ze had immers jarenlang met Martin gewoond en die blikken herkende ze uit duizenden.
Rowan keek even weg en zei dat hij het ook niet wilde, maar dat het na zoiets gewoon zo'n goede oplossing was. Daardoor pakte Katelynn zijn beide handen vast en kneep er zachtjes in. Ze keek hem doordringend aan, maar toch met veel liefde.
"Het is nooit een goede oplossing.." fluisterde ze zachtjes. "Echt nooit.. Het maakt alles alleen maar erger uiteindelijk.."

Rowan Rivers

Ze zei dat het nooit een goede oplossing was en daardoor keek hij haar weer even aan. 'Je hebt ook gewoon gelijk... Het is gewoon... op dit soort momenten ben ik zwak.' Mompelde hij eerlijk tegen haar. Er kwam alleen maar meer ellende van. Daar had ze waarschijnlijk ook gelijk in, maar het leek zo makkelijk en zo logisch. 'Het is wat ik vroeger altijd deed... Ik ging weg, bleef weg en ging vreemd om daarna terug te komen en te zeggen dat het allemaal echt wel meeviel en dat ik gewoon iets te veel gedronken had.' Mompelde hij zacht. Hij streek langs haar gezicht en daarna legde hij zijn hoofd weer tegen haar aan. 'Kunnen we niet gewoon samen dronken worden? Dat is niet zo heel erg...' Zei hij met een zwakke glimlach op zijn gezicht. 'Ik ga niks gebruiken, ik blijf bij jou   ... Ik ga helemaal nergens heen.' Zei hij zacht en vol liefde.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan zei dat ze ook gewoon gelijk had, maar op dit soort momenten was hij gewoon zwak. Katelynn bleef hem vasthouden en drukte heel zachtjes een kusje op zijn wang. Ze hield zo ongelooflijk veel van hem. En ondanks wat hij net had gedaan bij haar, was ze niet bang voor hem. Ze wist immers dat hij het nooit kwaad bedoelde.
"Ik denk dat als ik ooit drugs had gebruikt, ik het nu ook zou willen.." sprak ze nu gedempt, om aan te geven dat Rowan niet echt zwak was. En dat geloofde ze ook echt. Zelf had ze nog nooit vrijwillig drugs gebruikt. Daarvoor was ze in het verkeerde milieu geboren. Het was ook nooit in haar hoofd omgegaan. Maar waarschijnlijk als ze het wel gebruikt zou hebben vroeger, zou ze er nu ook naar neigen.
"Gelukkig is dat verleden tijd.." zei ze zachtjes toen Rowan vertelde dat hij vroeger op zo'n moment als nu gedaan had. Daardoor was ze alleen maar meer blij dat hij dat nu niet meer zo deed. Dat betekende ook wel iets.
"Klinkt aantrekkelijk, maar misschien niet al te slim," glimlachte ze zwakjes toen Rowan zei dat ze ook gewoon samen dronken konden worden, dat was niet zo heel erg. Ze schudde haar hoofd even.
Toen hij zei dat hij niets ging gebruiken, bij haar bleef en nergens naartoe ging, kroop ze nog iets meer tegen hem aan. "Daar ben ik blij mee," zei ze eerlijk. "Want ik denk dat ik op dit moment even niet alleen moet zijn.." fluisterde ze er zacht achteraan. Het was gewoon de waarheid, en aangezien hij eerlijk was, wilde zij dat ook zijn. Als Rowan nu weg zou gaan, zouden de muren waarschijnlijk echt op haar af komen en zou ze zichzelf helemaal gek maken. En ze wist niet hoe dat dan uiteindelijk af zou lopen.