Police Life

Rowan Rivers

Katelynn zei dat Leroy de volgende keer moest bellen. 'Daar kreeg ik echt de kans niet voor.' mompelde de jongen. Katelynn gaf hem een glas water aan en hij zag het glas trillen in zijn handen. 'Rustig maar, zolang je hier bent is er niets aan de hand. Kalmeer een beetje.' zei Rowan zacht tegen hem. Als je onder invloed van iets was kon het alle kanten op gaan met je gevoelens, dat wist hij uit ervaring. Rowan werd er over het algemeen juist kalmer van, maar als er iets ergs gebeurde of als het een keer verkeerd ging, was het juist het tegenovergestelde. Dan zorgde het alleen maar voor meer paniek, of woede. Leroy leek niet kwaad te zijn, gelukkig. Hij was alleen maar bang. 'Hangen die jongens altijd rond bij het park?' vroeg hij nu, waarop Leroy even knikte. 'Ja, altijd bij dezelfde plek. Vlakbij waar jij was.' zei Leroy. 'Hebben ze wapens?' was de volgende vraag, waardoor Leroy even opkeek. Hij schudde zijn hoofd. 'Hoogstens een mes.' was zijn reactie. Dat zorgde ervoor dat Rowan overeind kwam, hij zou die gasten zelf wel opzoeken dan.

Katelynn Camryn Leighton

Ze ging weer zitten en keek naar Leroy. Ze had het met de jongen te doen en het viel haar eigenlijk nog mee hoe erg hij er aan toe was. Voor hetzelfde geldt hadden ze hem in het ziekenhuis moeten komen bezoeken. Die gasten leken geen genade te kennen.
Rowan stelde nu nog wat vragen en Katelynn bleef stil, tot Rowan overeind kwam. Ze zag aan zijn lichaamshouding wat hij van plan was.
Zonder te twijfelen greep ze zijn arm vast en trok hem terug. “Wat denk jij te gaan doen?” klonk haar stem streng. “Jij blijft gewoon mooi hier. Ik heb geen zin om je straks van de straat te rapen met een mes tussen je ribben. Of een telefoontje te krijgen dat je opgepakt bent omdat je die knullen in elkaar heb geslagen, no way.”

Rowan Rivers

Katelynn zei niets, maar nu ineens kwam ze overeind en pakte ze zijn arm vast, hij werd net zo hard weer terug getrokken. Ze vroeg wat hij dacht te gaan doen, haar stem klonk streng. Ze zei dat hij mooi hier bleef, ze wilde hem niet van de straat rapen met een mes tussen zijn ribben of een telefoontje krijgen dat hij opgepakt was omdat hij die knullen in elkaar had geslagen. 'Katelynn, alsjeblieft. Ten eerste zorg ik echt wel dat ik geen mes tussen mijn ribben krijg. De vorige keer zijn ze weggevlucht toen ze doorhadden wie ik was, ik zie niet in waarom ze nu opeens iets anders zouden willen doen. Ten tweede, ik zorg er echt wel voor dat ik niet opgepakt wordt, ik was niet van plan om dat zo makkelijk te laten gebeuren.' zei hij tegen haar. Leroy staarde alleen maar voor zich uit, het leek allemaal niet eens tot hem door te dringen. 'Katelynn, ik moet iets. Ik kan dit toch niet zomaar laten gebeuren? Wie denken ze wel niet dat ze zijn...' zei hij. Hij deed zijn best om het kalm over te laten komen, maar als hij heel eerlijk was wist hij dat hij niets liever deed dan die gasten een flink lesje leren, maar dat kon ook door te praten.

Katelynn Camryn Leighton

Ze schudde opnieuw haar hoofd. “Nee, ik wil niet dat je gaat..” zei ze nu gedempt. Ze liet hem los maar bleef hem aankijken. “Denk je echt dat het gaat helpen? Ze geven er helemaal niks om waarschijnlijk. Misschien maak je het juist wel alleen maar erger. We kunnen er beter geen aandacht aan schenken. Straks gaan ze ons alleen maar meer terroriseren..”
Ze keek weer even opzij naar Leroy en moest zeggen dat ze het ook lastig vond om niks te kunnen doen. “Of we gaan er nu samen heen en zeggen dat we ze niet verlinken, tenzij ze dit nog een keer doen..” krabbelde ze nu een beetje terug.

Rowan Rivers

Katelynn zei dat ze echt niet wilde dat hij ging, waar hij tegen in wilde gaan, maar ze liet hem nu wel los. Ze vroeg of hij echt dacht dat het ging helpen en hij keek even naar Leroy. 'Ik weet het niet. Maar als we niets doen, kan het best zijn dat ze dit de volgende keer weer doen. Ik kan niet niets doen, ik wil hem helpen.' zei hij tegen haar. Hij wist niet of hij echt dacht dat dit ging helpen of dat hij gewoon graag zijn woede wilde afreageren. Katelynn zei dat ze er ook samen heen konden gaan en zeggen dat ze ze niet zouden verlinken, tenzij ze dit nog een keer zouden doen. Daar dacht hij even over na. 'Oké, we gaan kijken of we ze kunnen vinden en of we normaal met ze kunnen praten. Maar jij gaat je op de achtergrond houden, in dat geval. Ik wil niet dat ze ook maar in de buurt van je komen.' zei hij tegen haar. 'En je gaat ook niet de eerlijke officier van justitie uithangen, want dat gaat niet werken. Anders ga ik alleen.' voegde hij er nog aan toe. Daarna haalde hij het holster met wapen van zijn riem, hij gooide het holster op tafel en hij stak het wapen in zijn broek, zodat het niet meteen zichtbaar zou zijn.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan ging al vrij snel met haar idee akkoord maar zei we dat ze zich op de achtergrond moest houden en dat ze niet de eerlijke officier van justitie uit moest gaan hangen.
“Misschien reageren ze wel beter op een vrouw dan op een man,” kaatste ze koppig terug, maar ze wist inderdaad wel dat ze niet al te veel in haar rol als officier van justitie moest stappen, want daar zouden ze waarschijnlijk helemaal niet van gediend zijn.
Ze stond nu op en haalde even diep adem, waarna ze haar jas pakte en die aantrok. Daarna wachtte ze op Rowan en liepen ze samen de deur uit. Ze zorgde dat de deur goed op slot was en vervolgens ook de toegangspoort. Met toch enigszins lood in haar schoenen liep ze naar het park. Dit was niet echt een hobby van haar, maar ze wilde Rowan er echt niet alleen op af laten gaan.

Rowan Rivers

'Ja, een vrouw misschien wel ja, maar niet iemand in functie.' zei hij tegen haar. 'En als er iemand moeite heeft met het loslaten van functie ben jij het.' voegde hij er aan toe. Hij grijnsde nu wel even, hij wilde niet dat het spanning tussen hun op zou leveren. Dat was niet nodig. Ze leek het wel met hem eens te zijn, want even later waren ze onderweg naar het park. Hij sloeg zijn arm om haar middel heen en hij hield haar dicht tegen zich aan. 'Waarschijnlijk komen ze vanzelf naar ons toe. We zien er uit alsof we niet op de omgeving letten en alsof er bij ons wel wat te halen valt. Als dat gebeurd, moeten we als eerste het spel meespelen, oké? Ze moeten opgaan in wat ze normaal ook doen als ze iemand beroven. Ze mogen niet meteen wegvluchten.' zei hij zacht tegen haar. Hij hield haar constant dicht bij zich, alsof hij echt niet naar de omgeving keek en alleen met haar bezig was. 'De vorige keer duurde het lang voor ze doorhadden wie ik was, het kwam eigenlijk alleen omdat ik Leroy herkende. Dat is gunstig. Dan weten we wel van onze naam en functie, maar ze zullen ons niet snel herkennen. Of jou in ieder geval niet.' voegde hij er aan toe. Hij keek nu kort op, het volgende stuk van het park was waar ze hem de vorige keer ingesloten hadden. 'Bereid je voor.' zei hij zachtjes, want de kans was groot dat het nu weer hier zou gaan gebeuren.

Katelynn Camryn Leighton

“Dat valt wel mee,” zei ze eigenwijs terug tegen Rowan, toen hij zei dat zij haar functie moeilijk los kon laten. Ze liepen samen richting het park en Rowan sloeg zijn arm om haar heen. Ze liep dicht tegen hem aan en eerlijk gezegd voelde dat wel fijn, want ze voelde zich niet geheel op haar gemak nu hier.
Langzaam knikte ze toen Rowan zei dat ze waarschijnlijk vanzelf naar hun toe zouden komen en dat ze eerst mee moesten spelen.
Ze keek een beetje om haar heen maar bleef daarna naar haar voeten kijken, aangezien ze niet wilde dat het zou opvallen dat ze niet op haar gemak was.
Toen Rowan zei dat ze zich moest voorbereiden slikte ze even moeizaam en pakte ze zijn hand vast. Rustig liep ze door, met hem mee.

Rowan Rivers

'Nee, dat valt niet mee.' zei hij plagend tegen haar. 'Het enige moment waarop het meeviel, was vanmiddag. Toen wist je het even heel goed los te laten.' zei hij met een grijns op zijn gezicht tegen haar. Hij merkte goed dat ze zich niet helemaal lekker voelde bij wat er nu gebeurde, maar het kwam wel goed. Hij kon die gasten makkelijk hebben en hij wilde ze alleen iets duidelijk maken. Hij drukte even kort zijn lippen in haar hals en hij merkte dat er inderdaad iemand achter hun aan kwam lopen, daarna zag hij twee jongens voor hun. Ze waren met drie. Dat was goed, dat was niet te veel. Opeens kwamen de twee gasten naar voren en bleven ze dreigend voor hun staan. Hij pakte de hand van Katelynn iets steviger vast en hij keek de jongen voor hem aan. 'Wat is er aan de hand?' vroeg hij nu. Hij deed zijn best om angstig te klinken, terwijl hij eigenlijk woedend was. 'Geef je geld...je horloge.' zei de jongen voor hem. Die was duidelijk de baas. De jongen achter hem leek doodsbang, zag hij toen hij omkeek. De jongen naast degene die de baas was, leek ook niet zo zelfverzekerd te zijn. Die twee volgden alleen maar, hij moest duidelijk de baas hebben, want die had besloten Leroy in elkaar te rammen. Hij haalde nu zijn portemonnee uit zijn broekzak tevoorschijn en even kreeg hij de neiging direct het wapen te pakken, maar hij deed het niet. Hij opende zijn portemonnee en de jongen trok het ding direct uit zijn handen. 'Doe je horloge af.' was het volgende wat er gezegd werd. Hij trok Katelynn iets dichter naar zich toe en hij ademde langzaam in. 'Dit lijkt mij wel genoeg zo.' zei hij nu. De jongen keek hem strak aan en opende zijn portemonnee, hij haalde het geld er uit en keek Rowan weer aan. 'Dat is niet alles, kijk eens goed.' zei hij nu. De jongen keek nog eens en zijn blik viel nu op de ID kaart van Rowan. De andere jongens keken hem kort aan en renden daarna keihard weg, maar hij gaf de jongen voor hem die kans niet. Hij greep hem ruw vast en hij hield hem op zijn plek. Daarna voelde hij heel snel of de jongen wapens bij zich had, maar precies zoals Leroy voorspeld had, had hij alleen een mes. Hij greep het ding vast en gooide het een eind aan de kant. 'Wij moeten eens goed met elkaar praten.' zei hij doordringend tegen de jongen. 'Ik heb hem niets gedaan... echt niet. Hij was problemen aan het zoeken, hij begon... ik zweer het je...' stamelde de jongen nu. Hij was duidelijk nog niet zo heel oud en ook niet zo stoer meer nu. Ook gebruikte hij duidelijk van alles, hij was bijna net zo mager als Leroy. 'Ik geloof geen zak van wat je zegt.' zei hij doordringend tegen de jongen. 'Echt... ik heb niets gedaan, helemaal niets. Hij zocht het op. Hij wilde vechten...' stamelde de gast tegen hem. Rowan gaf de jongen nu een duw en haalde daarna naar hem uit, waardoor hij op de grond klapte, meteen boog Rowan over hem heen en drukte hem harder op de grond. 'Als je hem nog eens aanraakt, breek ik alle botten in je lichaam... is dat duidelijk?'

Katelynn Camryn Leighton

Ze merkte al gauw dat ze gevolgd werden en het duurde niet heel lang voor ze ingesloten werden door drie jongens. Eigenlijk had ze medelijden met die jongens, ze waren stuk voor stuk heel mager en leken dit ook niet voor hun lol te doen. Waarschijnlijk waren ze gewoon verschrikkelijk in de war en in het nauw gedreven.
Omdat zij zich iets op de achtergrond hield, hielden de jongens zich vooral bezig met Rowan. Ze keek naar de jongen die nu werd aangepakt door Rowan en bleef staan toen hij uithaalde en hem weer overeind trok.
“Rustig aan..” mompelde ze alleen zachtjes. Ze lette totaal niet meer op haar omgeving aangezien de andere twee jochies weggerend waren. Ze schrok zich dan ook rot toen ze van achteren ruw vastgegrepen werd en er een mes tegen haar keel werd gezet. Blijkbaar was er nog iemand geweest, misschien iemand die van een afstandje de kust veilig hield.
“Wow.. Rustig aan..” mompelde Katelynn zachtjes en geschrokken.
“Bek dicht en meelopen,” werd er kortaf maar zacht in haar oor gefluisterd. De iets oudere jongen wilde haar scheiden van Rowan voordat hij het door zou hebben. Maar Katelynn was niet van plan daaraan mee te werken, aangezien ze niet wist wat hij met haar van plan was en in haar eentje was ze alleen maar meer kwetsbaar.
Ze liep een paar pasjes met hem mee, maar trapte toen keihard met haar naaldhak op zijn teen. Hij krijste en liet zijn greep verslappen. Katelynn sprong weg bij hem en deed nog een poging het mes uit zijn handen te meppen, maar dat lukte helaas niet.
De jongen voelde zich letterlijk en figuurlijk op zijn teentjes getrapt en leek zich ook te frustreren om het feit dat hij een vrouw blijkbaar niet aan kon. Hij richtte het mes agressief op Katelynn en stapte op haar af, terwijl zij achteruit terugdeinsde naar Rowan.
“Als je slim bent stop je dat mes nu weg, voor er nare dingen gebeuren..” sprak Katelynn zachtjes.

Rowan Rivers

Hij haalde nog eens uit en toen was Katelynn degene die zei dat hij rustig aan moest doen. Hij zou er echt wel voor zorgen dat hij de jongen niet dood zou slaan, maar hij mocht best wel pijn hebben. Hij was heel erg met de jongen bezig en pas toen hij achter zich iets hoorde stopte hij. Hij zag een gast recht tegenover Katelynn staan, een mes op haar gericht. Katelynn sprak zachtjes tegen hem en Rowan kwam overeind. Hij keek naar de jongen op de grond, greep zijn portemonnee vast en duwde de jongen overeind. Daarna greep hij direct zijn wapen vast. Hij trok Katelynn naar zich toe en hij keek strak naar de jongen met het mes. 'Doe wat ze zegt.' zei hij doordringend. Hij had het wapen stevig vast en hij bleef de jongen strak aankijken, zijn blik was nog steeds woedend. Hoewel hij deze jongens misschien juist zou moeten begrijpen, had hij alleen maar enorme afkeer voor ze. Misschien juist wel omdat hij zichzelf er in herkende, hij wist het niet precies. Maar hij walgde bijna van ze. Het hielp niet mee dat ze dit deden. De jongen keek naar hem en dan weer naar Katelynn, maar hij legde uiteindelijk het mes op de grond. Rowan bleef het wapen op hem richten, alsof hij eerst zichzelf nog moest overtuigen van het feit dat hij niet mocht schieten. 'Oprotten nu. Laat Leroy met rust. De volgende keer komen jullie er minder goed van af.' beet hij de jongens toe, die allebei keihard wegrenden nu. Hij wreef even langs zijn voorhoofd en daarna stopte hij zijn portemonnee in zijn binnenzak en stak hij het wapen weer in zijn broek. Hij sloeg zijn arm om Katelynn heen en hij trok haar iets naar zich toe. 'Nou, dat was avontuurlijk hé?' vroeg hij met een zwakke grijns op zijn gezicht aan haar. Hij nam haar mee naar huis, waarschijnlijk was de boodschap voor de jongens wel duidelijk nu.

Katelynn Camryn Leighton

Ze was blij dat ze het voor elkaar had gekregen om weer bij Rowan te komen. Hij pakte haar vast en pakte zijn wapen tevoorschijn. De jongen tegenover haar leek even te twijfelen of hij toe moest slaan of zich terug moest trekken, maar uiteindelijk trok hij zich terug en niet veel later vluchtte ze allemaal weg. Rowan en zij bleven alleen achter. Rowan sloeg zijn arm om haar heen en nam haar mee. Ze grijnsde even om zijn woorden.
“Misschien moet ik toch maar na gaan denken over een carrièreswitch,” lachte ze. Ze wreef even langs haar keel, waar het mes tegenaan had gezeten. Daarna haalde ze haar hand door haar haren en pakte ze Rowan’s hand vast.
“Ik denk dat ze de boodschap wel begrepen hebben,” grinnikte ze nu. “En ik denk ook dat dat ene jochie de komende dagen kreupel loopt,” lachte ze.

Rowan Rivers

Katelynn zei dat ze misschien toch maar moest gaan denken aan een carrièreswitch. Daardoor schudde hij zijn hoofd. 'Dat zou ik maar niet doen. Ik weet niet of jij wel in staat bent om orders op te volgen.' plaagde hij haar nu even. Hij gaf haar een duwtje, maar het was duidelijk dat hij nu wel weer rustig was. Ze pakte zijn hand vast en ze zei dat ze dacht dat ze de boodschap wel begrepen had. Hij grinnikte even door wat ze zei en eenmaal voor de deur van het huis greep hij haar vast en zoende hij haar uitgebreid. Daarna liet hij haar weer los en stapte hij naar binnen, Leroy zat nog steeds op de bank en hij kwam nu overeind. Leroy leek bezorgd te zijn om hun. 'Niets aan de hand, maar ze zullen je waarschijnlijk wel met rust laten nu.' zei hij tegen de jongen. Hij stopte het wapen weg in de kluis, hij had liever niet dat Leroy er zomaar bij kon. Hij wist dat hij zijn zoon nog niet helemaal moest vertrouwen, al wilde hij dat wel graag. 'Leroy... is het misschien een idee om het park helemaal te ontwijken?' vroeg hij nu zacht aan zijn zoon. Hij wist dat Leroy daar heen ging om te gebruiken, daar hingen zijn zogenaamde vrienden rond, maar het was daar gewoon niet veilig.

Katelynn Camryn Leighton

Ze grinnikte even om Rowan zijn woorden en schudde haar hoofd. "Dat is waar, ik hou er niet zoveel van als mensen mij orders geven," grijnsde ze. Rustig liepen ze door tot voor de villa, daar pakte Rowan haar vast en begon hij haar te zoenen. Katelynn ging mee in de zoen en was enigszins teleurgesteld toen hij die later afbrak om naar binnen te lopen. Ze volgde hem naar binnen en liepen de woonkamer in, waar Leroy op de bank zat.
"Dat lijkt mij voor voorlopig inderdaad ook het beste, ja," knikte Katelynn toen Rowan zei dat het misschien beter was voor Leroy om de komende tijd het park helemaal te ontwijken.

Rowan Rivers

'Hm, ik ook niet, daarom ben ik beste vrienden geworden met de hoofdinspecteur en heb ik een relatie met de officier van justitie. Dan kan ik de orders een beetje negeren.' plaagde hij haar nu. Katelynn zei dat het haar ook het beste leek en hij zag dat Leroy er onrustig van werd. Rowan wist ook hoe dat kwam, want voor Leroy was het waarschijnlijk de plek waar hij zijn drugs kon halen. Als hij dat niet kon, zou zijn leven voorlopig een hel worden. Hij keek even kort naar Katelynn en daarna ging hij naast Leroy op de bank zitten. 'Je weet dat je op deze manier niet door kan gaan.. maar ik kan je niet dwingen om hier mee te stoppen. Katelynn kan je niet dwingen, niemand. Maar dit is niet veilig.' zei hij zacht tegen zijn zoon. Leroy keek hem niet meer aan en staarde alleen nog maar naar zijn handen, waardoor Rowan langzaam in ademde. Hij vond dit zelf ook moeilijk. Daarom kwam hij weer overeind. 'Ik ga even roken.' zei hij zacht. Hij pakte Katelynn vast en hij trok haar tegen zich aan, daarna nam hij haar mee naar buiten. Hij stak een sigaret op en hij bood haar het pakje aan. 'Er is een manier waardoor hij daar niet meer hoeft te komen en waardoor wij meer controle hebben over wat er gebeurd. Ik zou die drugs voor hem kunnen regelen. Dan hoeft hij niet meer met die gasten om te gaan en weet ik zeker dat hij veilig is.' zei hij nu tegen haar.

Katelynn Camryn Leighton

Ze merkte aan Leroy dat hij het niet zo een heel goed plan vond, en ergens kon ze dat wel begrijpen, want ze had zo'n idee dat hij ook daar ergens zijn drugs vandaan haalde. En dat gebeurde altijd bij gare mensen, die niet te vertrouwen waren. Zolang hij dat inkocht kon hij nooit echt veilig zijn. Hij moest er gewoon mee stoppen..
Rowan zei dat hij ging roken en nam haar mee naar buiten. Eenmaal buiten bood hij haar ook een sigaret aan en zij kon de verleiding niet weerstaan. Ze stak de sigaret aan en nam een trekje. Met een serieuze blik staarde ze Rowan aan, die nu begon over de drugs.
"Rowan.. Hoe kan je dat verantwoorden? Wat als iemand erachter komt?" stamelde ze direct. Het kon sowieso echt niet hier in huis liggen. Het was gewoon een erg groot risico en bracht niet alleen zijn eigen baan in gevaar, maar ook die van haar.

Rowan Rivers

Hij staarde de tuin in, daarna keek hij weer naar Katelynn. 'Ik kan het niet verantwoorden en ik hoef het niet te verantwoorden. Jij ook niet.' zei hij zacht. Hij wreef langs zijn kaaklijn en hij nam een trekje van de sigaret. 'Niemand komt er achter. Het is niet de eerste keer dat ik dit doe.' mompelde hij daarna. 'Ik ken een veilige manier waar ik je niet meer over kan vertellen. Ik heb contacten die weten dat het voor mijn baan belangrijk is als er niets naar buiten komt over dit soort dingen. Jij wil het waarschijnlijk niet weten, maar ik ben echt niet de enige agent die drugs gebruikt... of gebruikte.' zei hij zacht. 'Er zijn veel meer mensen binnen ons systeem van justitie die iets gebruiken waar niemand iets van mag weten.' voegde hij er aan toe. Hij nam nog een trekje van zijn sigaret en hij keek weer op naar haar. 'Dan weet ik heel zeker dat hij tenminste geen gekke middelen neemt, dan bepaal ik wat hij krijgt en komt hij niet meer in de problemen.' zei hij zachtjes. Het enige nadeel was dat hij het dan in zijn handen kreeg.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan zei dat hij het niet kon verantwoorden en ook niet hoefde te verantwoorden, en zij ook niet. Katelynn staarde hem alleen maar wat aan en nam af en toe een trekje van de sigaret, terwijl ze zweeg. Rowan vertelde dat niemand erachter kwam, het was niet de eerste keer dat hij het deed en hij had er de juiste contacten voor. Ook zei hij dat hij niet de enige agent was die drugs gebruikte.
Katelynn schudde haar hoofd even, haalde diep adem en sloot haar ogen voor een moment. Het was wel duidelijk dat dit niet haar favoriete onderwerp was en ze voelde zich een beetje onder druk gezet. Ze wilde deze beslissing helemaal niet hoeven maken.
"Dat wil ik inderdaad niet weten.." mompelde ze gedempt. Soms was het beter om niets te weten, vooral met haar baan. Ze zuchtte even zachtjes en hield de sigaret tussen haar vingers.
"Vertel mij hier gewoon niks over, oké? En doe alsjeblieft voorzichtig.." zei ze nu gedempt. Ze kon hier gewoon echt niet vanaf weten, dat kon ze echt niet maken, dat ging haar echt te ver.

Rowan Rivers

'Ik doe altijd voorzichtig.' zei hij zachtjes tegen haar. Hij wist dat hij hier heel erg voorzichtig mee moest zijn, hij was niet bang om gepakt te worden of wat dan ook, hij had dit jaren gedaan en het was jaren goed gegaan, hij wist hoe hij er voor moest zorgen dat hij dit geheim hield, daar had hij genoeg ervaring mee. Nu moest hij er alleen voor zorgen dat hij zelf niet in de verleiding zou komen als hij het ook echt in handen had. Het was moeilijk genoeg om er helemaal afstand van te houden, maar het vasthebben en door moeten geven was nog eens een heel ander verhaal. Hij wilde gewoon heel ver gaan om Leroy te helpen. Hij pakte Katelynn vast en hij zoende haar even, daarna keek hij haar aan. 'Het is tijdelijk, oké? Op deze manier kunnen we het afbouwen en kan hij stoppen.' zei hij zachtjes. Hij streek langs haar wang en hij keek daarna naar Leroy. 'Ik zal het hem vertellen.' zei hij. Daarna liep hij naar Leroy toe.

Katelynn Camryn Leighton

Ze knikte langzaam toen Rowan zei dat hij altijd voorzichtig deed. Toch kon ze niet stoppen met zich er zorgen over maken. Ze was bang dat ze erachter kwamen, dat ze hier ineens op een dag voor de deur zouden staan met een huiszoekingsbevel. Of dat Rowan iets zou overkomen door die drugsdealers. Of dat hij zelf weer zou gaan gebruiken. Allemaal dingen die ze echt niet wilde hebben.
Rowan zei dat het tijdelijk was, zo kon hij Leroy veilig laten afbouwen en kon hij stoppen. Katelynn keek hem weer even aan en knikte kort, al was duidelijk aan haar te zien dat ze liever nee zei. Ze keek Rowan na, die naar binnen liep om het Leroy te vertellen. Katelynn bleef buiten staan en pakte nog een sigaret.

Rowan Rivers

Dit waren dingen die hij heel moeilijk vond, want hij wist dat Katelynn hier niet achter stond, maar dit deed voor hem. Hij wist ook wat voor risico hij zelf nam en dit was ook nog eens iets dat hij achter moest houden voor Steven en daar was hij niet blij mee. Helemaal niet zelfs. Hij hoopte dat Leroy in zou zien wat voor risico's hij nam. Hij hoopte dat het de druk een beetje op zou voeren. Hij vertelde Leroy precies wat hij wilde doen en wat het betekende en zijn zoon weigerde. Dat had hij even niet verwacht. 'Ik doe het niet, pap. Echt niet. Ik weet hoe belangrijk dit allemaal voor je is en ik weet hoe ver je bent gekomen met alles. Ik weet wat je zelf hebt overwonnen. Dan stop ik liever nu. Ik meen het.' zei hij doordringend, waardoor Rowan hem wat verbaasd aanstaarde. 'Dat wil je echt?' vroeg hij nu voor de zekerheid. Leroy knikte. 'Ik wil het echt. Ik wil niet dat je zo veel risico neemt, jullie doen al zo veel voor mij.' zei de jongen zacht. Rowan knikte langzaam. 'Ik ben enorm blij dat je deze keuze maakt... echt... en wij blijven je helpen waar we kunnen.' zei hij tegen zijn zoon, daarna kwam hij overeind.

Katelynn Camryn Leighton

Ze rookte de sigaret op en drukte die toen uit in de asbak die buiten op de tafel stond. Vervolgens ging ze zitten op een houten stoel en staarde ze naar het kolkende water in het zwembad. Ze ondersteunde haar hoofd en haalde haar hand weer even door haar haren, waarna ze overeind kwam en ook maar weer naar binnen liep. Eenmaal binnen hoorde ze nog net hoe Leroy aan gaf dat hij gewoon meteen zou stoppen. Ietwat verbaasd stopte Katelynn met lopen en keek richting Rowan en Leroy. Ze had dit eigenlijk echt niet verwacht. En ze verwachtte ook niet dat het zonder slag of stoot zou gaan. Leroy zou het nog heel moeilijk gaan krijgen waarschijnlijk.

Rowan Rivers

Hij legde zijn hand op de schouder van Leroy en hij keek zijn zoon aan. 'Ik ben trots op je, echt heel erg. Je kunt dit wel. Daar geloof ik echt in.' zei hij zachtjes. Net toen hij weg wilde lopen begon Leroy weer met praten. 'Hoe ben jij gestopt?' vroeg Leroy aan hem. Hij bleef stil staan en hij keek op naar Katelynn. Hij wist niet of hij hier wel over wilde praten, maar als hij liet zien dat hij Leroy vertrouwde en er over wilde vertellen, dan ging zijn zoon hun ook meer vertrouwen. Tenminste, dat hoopte hij. Rowan leunde op de leuning van de bank en hij keek naar Leroy. 'De eerste keer ben ik naar een afkickkliniek geweest. Ik moest wel, ik had geen keuze meer als ik mijn baan wilde houden.' vertelde hij eerlijk. 'En daarna heb je nooit meer gebruikt?' vroeg Leroy na een tijdje nagedacht te hebben. Rowan staarde zijn zoon aan en ademde diep in. 'Jawel, het was niet opeens klaar daarna. Het is een tijdje goed gegaan, maar elke keer nadat er iets gebeurde in mijn leven waar ik geen controle over had, zocht ik naar datgene dat mij wel controle gaf, tenminste. Dat is wat ik dacht.' zei hij tegen zijn zoon. Die knikte even langzaam. 'Welke situaties zorgen er dan voor dat je dat wilt?' was de volgende vraag die hij kreeg. Rowan kreeg nu de neiging om te zeggen dat dit genoeg informatie was, maar hij wilde Leroy helpen. 'Van alles, het kan echt van alles zijn.' zei hij zachtjes. 'Toen Andrea dood ging?' vroeg Leroy nu. Rowan verbaasde zich er soms over hoe erg Leroy met Andrea bezig was. Het was niet de eerste keer dat hij dit genoemd had. 'Ja, dat bijvoorbeeld. Daarna heb ik een terugval gehad.' zei hij. 'Maar ik weet ook dat je het niet hoeft te gebruiken, want er zijn genoeg alternatieven. Ik weet hoe moeilijk het is, maar het kan echt.' zei hij nu. Leroy knikte nog eens en keek hem daarna weer aan, waardoor Rowan wist dat hij nog meer vragen had. 'Wanneer is de laatste keer geweest?' vroeg Leroy hem nu. Dat zorgde ervoor dat Rowan overeind kwam. Hij keek kort naar Katelynn en hij haalde een hand door zijn haren heen. 'Het is al laat, ga maar slapen, je hebt het al zwaar genoeg gehad vandaag. We hebben het hier later nog wel over.' zei hij tegen zijn zoon, daarna liep hij weg. Hij schonk een glas water voor zichzelf in en hij leunde tegen het aanrecht, terwijl hij zijn ogen sloot. Hij wilde zo graag helpen, maar hij vond dit vreselijk moeilijk.

Katelynn Camryn Leighton

Ze draaide zich uiteindelijk weer om en vulde een glas wijn voor haarzelf, waar ze wat slokjes van nam. Ze kon horen dat Leroy allerlei vragen aan het stellen was aan Rowan over drugs, maar probeerde er niet echt naar te luisteren. Ze hoefde dat soort dingen niet te horen en wilde zich niet onnodig zorgen gaan maken of iets.
Rustig dronk ze het glas leeg en zette die op het aanrecht, waarna ze haar mobiel erbij pakte en daarop even door haar mailtjes scrolde. Terwijl ze daarmee bezig was trilde haar mobiel en ontving ze een berichtje.
'Ik hou van je en ik mis je ontzettend erg. Ik zie je hopelijk zsm! Tot gauw. xx '
Katelynn trok haar wenkbrauwen op en ging er vanuit dat het per ongeluk naar een verkeerd nummer was gestuurd. Ze typte al een berichtje terug, dat diegene waarschijnlijk een verkeerd nummer had. Maar daarna dacht ze ineens aan Wessel. Zou hij..? Ze slikte even moeizaam en blokkeerde direct het nummer. Niet eens zeker wetend of hij het was.

Rowan Rivers

Hij zag Leroy weglopen en naar boven gaan, waardoor hij even opgelucht adem haalde. Hoewel hij echt wilde helpen, had hij er een hekel aan om zulke persoonlijke vragen te moeten beantwoorden. Hij zag dat Katelynn haar glas op het aanrecht zette en daarna op haar mobiel keek. Hij dronk het glas water leeg en hij staarde naar zijn handen. 'Ik wil zo graag geloven dat hij zomaar kan stoppen.' zei hij nu zacht tegen haar. Hij wilde het echt, maar hij kon het niet. Hij kon het gewoon niet geloven en hij was doodsbang dat het nu klaar was. Dat Leroy hier morgen weg zou zijn en dat hij zijn zoon nooit meer zou zien. Hij merkte dat het hem een gevoel van machteloosheid gaf en daar kon hij slecht tegen. Hij liep naar Katelynn toe en hij ging achter haar staan, daarna sloeg hij zijn armen om haar heen.