Police Life

Katelynn Camryn Leighton

Ze bleef er maar over malen in haar hoofd. Dat kwam puur doordat het zo'n indruk gemaakt had. Ze voelde zich er minder veilig door. En eigenlijk wilde ze gewoon weten waarom hij er was geweest, zodat ze zich misschien weer veiliger kon voelen. Daarom hoopte ze dus ook maar dat hij voor Stevens kantoortje was gekomen om daar te zoeken tussen spullen of zo. Dat leek haar een fijner idee dan dat hij voor haar was gekomen, maar dat mislukt was door het telefoongesprek met Rowan op dat moment.
Voor nu liet ze het onderwerp maar rusten aangezien Rowan er geen zin in leek te hebben om het er verder over te hebben. Hij vroeg of ze mee ging naar buiten. Ze knikte kort en stond op, nam haar glas mee en liep met Rowan mee naar buiten.

Rowan Rivers

Eenmaal buiten zette hij de fles op tafel neer en hij nam nog een paar grote slokken, daarna stak hij een sigaret op en bood hij er Katelynn ook een aan. Op deze manier ging hij wel steeds meer roken, maar dat boeide hem niet. Waarschijnlijk werd hij eerder gedood door een kogel dan door een sigaret. Hij nam een trekje en hij staarde naar de donkere tuin. Het was een vreselijk lange dag geweest. 'Zelfs op het moment dat ik iets moest doen, moest Steven mij exact vertellen wat ik moest doen. Hij moest mij begeleiden in elke stap die ik nam. Hij moest zelfs zeggen wanneer ik jou moest bellen.' mompelde hij nu. Hij nam een grote slok cognac en hij staarde voor zich uit. 'Ik werk mijn hele leven bij de politie en nog steeds kan ik niet zelfstandig iets doen zonder dat mij exact verteld wordt wat de bedoeling is.' voegde hij er aan toe. 'Je hebt een relatie met de grootste slappeling en idioot van het hele korps.'

Katelynn Camryn Leighton

Alles zat haar een beetje hoog op het moment, haar emoties gingen allemaal door elkaar en terwijl ze de sigaret aannam van Rowan en opstak, staarde ze wat voor haar uit. Het feit dat ze tegenover Olaf had gestaan bleef haar een beetje gespannen houden. Het maakte haar bang, bang dat hij weer ineens zou verschijnen of kwade bedoelingen zou hebben. Hoe had hij haar nou genoemd? Mooie dame? Een rilling trok over haar rug.
Rowan ging weer verder met zichzelf wegcijferen en zeggen dat hij niets kon. Normaal probeerde Katelynn hem altijd weer op te beuren, deed ze haar best om hem in te laten zien dat het echt niet zo was, maar nu had ze daar het geduld even niet meer voor.
"Rowan, alsjeblieft.." reageerde ze dan ook. "Stop daarmee.. Je gaat je er echt niet beter door voelen.. En je weet dat het niet waar is.."

Rowan Rivers

Hij gooide de drank achterover en hij kneep zijn ogen weer dicht, hij voelde dat zijn hartslag hoog lag. Heel erg hoog, meer dan normaal. Hij was nog steeds vreselijk onrustig en dat frustreerde hem nog meer. Ze zei dat hij er mee moest stoppen. Hij wist dat het niet waar was en hij ging zich er niet beter door voelen. Uit het niets greep hij haar vast. Zijn hand lag strak om haar pols heen en hij zette haar klem tegen de muur. De actie was volledig onverwachts. Hij keek haar doordringend aan, kwaad, maar vooral heel erg in de war. 'Is dat zo, Katelynn? Is dat godverdomme zo? Ik weet dat het waar is. Ik weet dondersgoed dat het waar is. Wat heb ik de afgelopen twee jaar bereikt? Welke zaak heb ik opgelost? Wat heb ik gedaan? Wie heb ik geholpen? Helemaal niets. Ik heb godverdomme helemaal niets meer gedaan sinds al deze ellende begon en ik kan het niet meer. Ik zou niet eens meer weten wanneer de laatste keer was dat ik het gevoel had iets nuttigs te doen. Ik loop daar rond. Ik krijg salaris op mijn rekening gestort en dat is het. Dat is het en niets meer.' schreeuwde hij nu. Daarna realiseerde hij zich opeens hoe hij tegen haar deed en hij liet haar direct los. Hij zette een stap naar achteren en hij haalde een hand door zijn warrige haar heen. Hij vloekte even flink en hij kneep zijn ogen dicht. Hij wist dat hij zijn woede niet op haar moest richten, maar hij had vandaag zo erg in de stress gezeten, in de doodsangst zelf, hij had het punt bereikt waarop hij zo van slag was dat hij niet echt meer in stond voor wat hij deed. Hij pakte zijn glas op en goot dat in een keer naar binnen, daarna leunde hij op de tafel. 'Het spijt mij, ik wil helemaal niet boos op je zijn.... ik... morgen gaat het vast allemaal weer beter.' mompelde hij nu.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan reageerde heel onverwachts erg heftig, hij greep haar vast en drukte haar tegen de muur. Katelynn schrok zich rot en keek hem met grote ogen aan. De woede in zijn ogen was zo beangstigend maar ook zo enorm herkenbaar. Haar ademhaling stokte in haar keel en toen Rowan haar los liet stapte ze weg van hem en merkte ze dat ze stond te trillen op haar benen. Ze ademde snel en voelde zich ineens weer zo enorm kwetsbaar en zwak. Een gevoel dat ze al een lange periode niet meer gevoeld had, maar ook echt niet gemist had. Ze staarde voor haar uit en hoorde wel hoe Rowan zijn excuses aanbood, maar reageerde er niet op. Ze wist gewoon even niet wat ze moest zeggen op het moment. Uiteindelijk besloot ze dat het misschien maar even beter was om even afstand te hebben voordat ze elkaar zouden aanwakkeren en mompelde ze dus zachtjes dat ze even weg was. Ze liep naar de voordeur, trok haar jas aan en nam de drie kleine hondjes en Mack mee naar buiten. De koude, gure wind sneed langs haar gezicht maar ze hoopte dat diezelfde kou haar gewoon even goed zou doen.

Rowan Rivers

Katelynn zei dat ze weg was en daarna liep ze ook meteen weg, waardoor hij alleen achter bleef. Hij pakte de fles op, draaide de dop er af en dronk in een keer alles op wat er in zat. Daarna gooide hij de fles met heel veel kracht tegen de muur aan. Hij spatte uiteen, alsof het niets was. Meteen daarna gooide hij heel krachtig de tafel om, die met een klap op zijn zij neer kwam. Hij liep naar binnen toe en hij ademde trillend in. Waarom ging ze weg? Als ze dat deed, ging hij altijd meteen twijfelen. Hij raakte direct in paniek en dat was niet goed, dat wist hij zelf ook wel. Hij was zo bang om alleen over te blijven dat hij zich vreselijk veel zorgen maakte. Ze moest niet bij hem weggaan, dan twijfelde hij aan hun relatie, dan twijfelde hij aan het feit of ze wel veilig was of niet en dat maakte hem helemaal gek. Hij griste zijn revolver van de tafel af en hij stak het ding in zijn broek, daarna liep hij weer onrustig en kwaad door het huis heen. Het zweet brak hem opnieuw uit en daardoor liep hij naar de kast. Hij haalde het ding open, ook dat ging met wat geweld. Hij trok de volgende fles cognac er uit en met trillende handen schonk hij een glas in. Hij gooide de drank achterover, maar dit maakte hem niet zo veel rustiger als hij gehoopt had. Hij moest naar het bureau. Hij moest kijken of hij niets gemist had. Hij had niet goed gekeken naar de spullen van Steven. Als hij zou vinden wat hij gemist had, werd hij rustiger. Hij schreef een kort briefje dat hij naar het bureau was voor Katelynn en daarna pakte hij de nieuwe fles cognac en de sigaretten mee. Hij wist dat hij zijn auto hier niet had staan, dus werd het lopen. Onderweg naar het bureau dronk hij van de cognac, die eigenlijk te duur was om zo te drinken, maar het was niet anders. Hij moest uitvinden welk spoor hij gemist had, dan kon hij naar Olaf, een kogel door zijn kop schieten en daarna verder met zijn leven, op een normale manier. Toen hij bij het bureau aankwam zag hij dat het heel rustig was. Dat was goed. Hij liep naar het kantoor van Steven, hij legde de revolver met een klap op het bureau, gevolgd door de fles. Daarna begon hij in alle papieren te zoeken.

Katelynn Camryn Leighton

Met haar handen in haar zakken liep ze door de straten. Ze ging expres het park niet in, omdat dat even niet fijn voelde. Al konden mensen haar hier natuurlijk ook iets aandoen als ze kwaad zouden willen, maar het voelde toch wat veiliger zo.
Ze was een best lang rondje weg en was daardoor wel iets gekalmeerd, al bleef alles wel flink door haar hoofd spoken. Na ongeveer een halfuur kwam ze weer thuis en liet ze de hondjes binnen. Ze las het briefje van Rowan, bekeek de ravage en plofte op de bank neer. Ze baalde zo enorm erg op het moment. Gewoon van alles. Ze voelde zich alles behalve rustig.
Voor de zekerheid liet ze Mack los in de tuin. Daarna checkte ze alle sloten en ramen en het alarmsysteem. Pas toen ze dat had gedaan vertrok ze naar boven, ging ze even snel douchen en sprong ze in bed. Slapen zou haar vast niet heel goed af gaan, maar ze wist gewoon niet wat ze anders moest doen.
Ineens ging haar mobieltje. Ze kwam weer overeind en pakte haar mobieltje vast. "Met Katelynn," sprak ze zacht en vermoeid.
"Ja, hoi, met Finn," klonk er aan de andere kant van de lijn. Één van de agenten die in het ziekenhuis zat nu. "Ik heb goed nieuws en ik heb minder goed nieuws.." vertelde hij.
"Vertel.." mompelde Katelynn.
"Smith zijn operatie is goed gegaan. Hij ligt nog op de IC maar zo lang er geen complicaties optreden zal hij het er waarschijnlijk goed vanaf brengen," zei de jongen.
"Oké, goed om te horen, dankjewel.. En wat was het minder goede nieuws?" vroeg Katelynn nu. Er volgde een korte stilte.
"Iemand heeft het systeem van het ziekenhuis proberen te hacken," sprak Finn. Katelynn schrok daarvan, ze had helemaal niet beseft dat zoiets kon gebeuren.
"Wat kan er aangericht worden door een hacker daar?" vroeg ze.
"Heel veel.. Eigenlijk alles wat computergestuurd is kan gemanipuleerd worden. Denk aan de verwarming, de elektrische deuren, de gegevens van de patiënten, verlichting.. Maar ook de computers die ervoor zorgen dat iemand in leven blijft.. Beademing.. Temperatuurregulatie.. Standaard afgemeten medicatie.. Kunstmatige coma.."

Rowan Rivers

Hij zocht alle gegevens door en hij kwam echt geen steek verder. Dat kalmeerde hem niet, dat maakte hem juist meer kwaad. Uiteindelijk liet hij zich in de stoel zakken en pakte hij de fles weer vast. Hij nam een paar grote slokken en hij keek naar het beetje dat er nog in zat. Hij wilde geen ruzie met Katelynn, hij wilde niet eindigen zoals vroeger. Als Steven kwam te overlijden had hij verder niemand meer, als hij zo tegen Katelynn bleef doen. Hij pakte zijn mobiel en hij probeerde haar te bellen, maar ze was in gesprek. Met wie? Waar over? Hij voelde het wantrouwen groeien, maar hij wilde het niet. Het was vast werk. Hij ademde diep in en hij probeerde haar nog eens te bellen, maar ze nam nog niet op. Hij wreef langs zijn voorhoofd om rustig te blijven en hij kwam weer overeind. Hij greep opnieuw het wapen van de tafel vast en hij stak het bij zich. Hij liep het bureau uit, misschien was het beter als hij toch terug naar huis ging. Hij probeerde haar nog eens te bellen en hij liep ondertussen terug naar huis.

Katelynn Camryn Leighton

Ze was nog best een lange tijd aan de telefoon met Finn, hij legde alles zo goed als hij kon uit en zei dat ze er bovenop zaten om eventueel verdere aanvallen te stoppen. Toch maakte het Katelynn wel bang dat Olaf blijkbaar samen met hackers te werk ging, want tegenwoordig viel alles te hacken.. Ze dacht even aan de alarmsystemen in dit huis. Zelfs die waren nu dus eigenlijk nutteloos..
Uiteindelijk na een lang gesprek met Finn hing ze op en legde ze haar mobiel op het nachtkastje. Ze gaapte even en ging weer liggen, terwijl ze naar het plafond staarde. Wat een gedoe.. Het leek net weer eventjes beter te gaan en dan kwam dit allemaal weer op hun pad.. Ze zuchtte even zachtjes en sloot haar ogen.

Rowan Rivers

Hij probeerde Katelynn nog een paar keer te bereiken, maar ze nam niet op. Ze was constant in gesprek. Eenmaal voor de deur van het huis was hij bang dat er misschien toch iets aan de hand was. Hij opende de deur en hij sloot die weer achter zich, daarna liep hij beneden een rondje, maar ze was hier niet. Hij liep daardoor naar boven toe en toen hij haar in bed zag liggen, sloot hij even zijn ogen, maar deze keer van opluchting. Ze was er nog. Er was niets met haar aan de hand. Hij bleef even staan en hij keek naar haar. Deze vrouw kon hem maken of breken, dat was wel duidelijk. Of ze zorgde ervoor dat hij zich geweldig voelde, of het was vreselijk. Misschien als er ooit een moment komt waarop ze geen problemen meer hadden, zou alleen het geweldige gevoel over blijven. Hij liep langzaam naar het bed toe en hij legde het wapen op het nachtkastje neer, daarna kwam hij naast haar zitten. Hij pakte zachtjes haar hand vast. Hij zei verder niets, hij kon nog wel een keer zijn excuses aanbieden, maar dat was waarschijnlijk wel duidelijk. 'Ik hou van je.' fluisterde hij nu alleen maar.

Katelynn Camryn Leighton

Makkelijk in slaap vallen zou niet gebeuren, dat had ze ook niet verwacht. Op een gegeven moment hoorde ze de deur beneden en voor het eerst sinds tijden bleef ze krampachtig liggen luisteren wat de volgende geluiden waren. Was het Rowan? Of was het iemand anders? Toen ze de trap hoorde bekroop een paniekerig gevoel haar en keek ze op. Ze zag Rowan verschijnen en ademde daarom opgelucht uit. Hij kwam naast haar zitten en pakte haar hand vast. Na een korte stilte zei hij dat hij van haar hield.
Met een waterige glimlach keek ze hem aan. "Ik ook van jou.." zei ze zachtjes terug. Ze kwam wat overeind en vroeg zich af of dit het moment was om het nieuws van net te vertellen. Ze kon in ieder geval beginnen met het goede nieuws..
"De operatie van Steven is goed gegaan. Hij ligt nog op de IC maar als er verder geen complicaties optreden geloven de artsen dat hij er helemaal bovenop gaat komen," liet ze weten.

Rowan Rivers

Katelynn kwam overeind en ze glimlachte naar hem. Nog niet vol overtuiging, maar het was een goed teken. Als ze boos op hem was, zou ze dat anders nu wel laten merken. Ze zei dat ze ook van hem hield en hij streek langs haar wang. 'Gelukkig.' fluisterde hij vol liefde. Hij was echt stapelgek op haar, ondanks dat hij soms heel kwaad werd. Hij zou haar nooit echt pijn willen doen. Ze begon te vertellen over de operatie van Steven, het was goed gegaan en de artsen dachten dat het weer helemaal goed zou komen. 'Dat is geweldig nieuws.' zei hij zacht. Hij omhelsde haar en hij hield haar dicht tegen zich aan.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan zei dat het geweldig nieuws was en omhelsde haar. Daardoor glimlachte ze lichtjes. Even overwoog ze om het minder goede nieuws gewoon achterwegen te houden, maar ze wist ook wel dat ze dat niet kon. Zo was ze gewoon niet. Rowan zou sowieso merken dat ze iets niet zei. Ze kon gewoon niet goed dingen voor hem achter houden. En ze wilde graag dingen delen, zodat ze er niet in haar eentje alleen maar over zat te peinzen.
"Alleen er is ook nog iets minder goed nieuws.." bracht ze nu voorzichtig. "Er is geprobeerd het ziekenhuis te hacken." viel ze meteen met de deur in huis.

Rowan Rivers

Hij hield haar stevig vast en daarna zei ze opeens dat er ook minder goed nieuws was. Hij liet haar langzaam los en hij keek haar aan. Er was geprobeerd het ziekenhuis te hacken. Meteen verdween zijn rustige bui. Hij kwam weer overeind en hij liep heen en weer door de kamer heen. Hij had het kunnen weten, die klootzak had hem nog verteld dat hij samenwerkte met een aantal hackers. Dat hij alles kon doen. 'Hij kan dus doen wat hij wilt.' concludeerde hij nu. Dat was ook gewoon zo. 'Maar alles laat zijn sporen na. Als er ook maar iets achterblijft, kunnen ze hem vinden...' probeerde hij nu positief te zijn. Hij deed zijn uiterste best om ook echt het positieve gevoel te zoeken, maar dat ging niet zo goed. Hij ging weer op het bed zitten en hij staarde naar Katelynn, maar hij was duidelijk in gedachten verzonken. Dit kon nog wel eens een hele hoop ellende veroorzaken. Nu begon alles opnieuw. Alles zou vanaf het begin af aan weer gaan starten, Olaf gaf echt niet zomaar op. Nu was het precies zoals met Martin, precies zoals met die bende en nu was het gewoon de volgende stap. Het hield nooit op. Het zou waarschijnlijk weer precies zo eindigen. Steven had misschien alles overleefd, maar ze hadden ook genoeg verloren. Andrea, bijvoorbeeld. Hij slikte moeizaam, hij voelde de tranen in zijn ogen opkomen en hij kwam daardoor direct overeind. 'Ik... ik ga nog even roken.' zei hij zacht. Daarna ging hij de kamer uit en liep hij naar beneden. Tegen de tijd dat hij onder aan de trap stond, liepen de tranen over zijn gezicht heen.

Katelynn Camryn Leighton

Ze wist niet precies wat voor reactie ze bij Rowan had verwacht, maar ze was niet verbaasd door zijn reactie. Hij zei dat Olaf nu dus kon doen wat hij wilde en daardoor haalde Katelynn haar schouders even op.
"Dat ligt natuurlijk aan hoe goed die hackers zijn.. Ik bedoel, het zegt wel ook al wat dat het onderschept is. Als ze echt heel goed waren hadden ze de boel gewoon stil gelegd zonder dat iemand het had gemerkt.." sprak ze, aangezien dat ook de enige gedachten was die haar nog een beetje op de been hield. Rowan noemde ook nog op dat alles sporen achter zou laten, als er ook maar iets achterbleef, konden ze hem vinden. Daardoor knikte Katelynn, daar had hij gelijk in.
Uiteindelijk zei Rowan dat hij nog even ging roken en verdween hij naar beneden. Katelynn overwoog nog eventjes om erachteraan te gaan, maar besloot dat niet te doen. Soms was het even goed om in je eentje je gedachten op een rijtje te krijgen.

Rowan Rivers

Hij merkte aan zichzelf dat dit hem op begon te breken, alsof het steeds meer van zijn levensenergie wegnam. Dat had hij niet eerder gehad. Niet op deze manier. Natuurlijk waren er duizenden momenten geweest dat hij het niet meer zo goed zag zitten, maar hij was het type dat dan zou drinken of drugs zou nemen en zich daar helemaal in zou verliezen. Hij wist heel goed hoe hij werkte. Hij had nooit eerder gedacht aan een andere optie, dat paste niet zo goed bij hem. Maar nu, nu hij constant het gevoel had dat het verleden zich herhaalde en dat hij het niet in zich had om de belangrijkste mensen in zijn leven te schermen, nu kwam het opeens in hem op. Hij haalde de revolver uit zijn riem en hij streek met zijn vingers over het wapen. Hij had het zo ontzettend vaak in zijn handen gehad, maar nooit op de manier zoals Andrea gedaan had. Nooit met de gedachten om zichzelf pijn te doen. Hij begreep haar wel. Natuurlijk wel. Hij had het vreselijk gevonden wat ze gedaan had, maar hij begreep het wel. Hij pakte het wapen vast en hij zette het tegen zijn slaap aan, hij sloot zijn ogen. Hoe zou het gevoeld hebben? Had ze pijn gehad of was het echt meteen klaar geweest? Waarschijnlijk was het heel snel gegaan. Hij had de wond gezien, ze had duidelijk niet geaarzeld. Hij liet het wapen weer zakken en hij kwam overeind. Hij dacht er nog steeds hetzelfde over, hij zou het nooit willen. Maar hij wilde ook niet in de verleiding komen als hij heel erg in paniek was. Of in de war. Of dronken. Hij opende de kluis en hij legde het wapen er in, daarna sloot hij de kluis weer. Het was beter om het ding niet constant bij hem te hebben, het was bijna paranoide en dat maakte hem vast niet rustiger. Hij sloot alle deuren en ramen af en daarna depte hij zijn gezicht met wat water. Hij wist dat hij er nog steeds slecht uitzag, maar hij wilde niet overduidelijk laten zien hoe erg dat was. Hij deed alle lampen uit en daarna liep hij weer naar boven toe. Hij trok langzaam zijn kleding uit en hij kwam bij Katelynn liggen, zwijgend. Hij wist niet eens of ze nog wakker was. Het maakte ook niet zoveel uit, hij kon er toch niet goed over praten.

Rowan Rivers

Toen hij vroeg in de ochtend wakker werd knipperde hij moeizaam met zijn ogen. Hij had drie dagen achter elkaar dat hij wakker werd met een kater. Dat was geen goed teken. Misschien moest hij proberen om vandaag niet zo veel te drinken. Hij vond het nog niet echt problematisch, omdat het elke keer een goede reden had gehad. Het was logisch dat hij had gedronken tijdens die borrel en de andere keren was hij met Katelynn geweest, niet alleen. Dan was het in zijn ogen toch minder erg. Alleen gisterenavond dan, toen was hij misschien wat te ver gegaan. Hij was ook heel kwaad geworden op Katelynn. Daar baalde hij nog steeds van, al was het daarna wel goed gemaakt. Hij keek nu opzij, ze sliep nog. Niet zo heel gek, ze waren heel laat gaan slapen en waarschijnlijk had ze niet zo in slaap kunnen komen. Het was nu ook nog heel vroeg. Heel zachtjes streek hij met zijn vingers langs haar wang, ze was echt beeldschoon. Katelynn was gewoon heel mooi, maar ze deed nog veel meer met hem dan alleen dat. Heel zachtjes gleden zijn vingers verder langs haar hals en haalde hij de dekens wat aan de kant. Haar huid was zacht, maar haar lichaam strak en heel vrouwelijk. Ze was echt mooi. Hij liet zijn vingers nu langzaam via haar rug naar haar kont glijden en daar hield hij op. Hij maakte het zichzelf al moeilijk genoeg. Hij kwam langzaam overeind en hij dekte haar weer een klein beetje toe. Daarna kwam hij uit bed. Hij sprong kort onder de douche, hij trok zijn kleding aan en daarna belde hij Carmen. Het was heel erg vroeg, maar vandaag zou in het nieuws waarschijnlijk wel te zien zijn dat Steven gewond was geraakt.  Dat vertelde hij haar toch liever zelf. Carmen schrok, dat was duidelijk. Op een een of andere manier zorgden haar emoties er voor dat hij zelf ook weer verdrietig werd. Ze gaf aan dat ze graag met hem wilde praten, ook over de ruzie met Katelynn. Ze vroeg of hij langs wilde komen, maar hij gaf aan dat hij het liefste hier in de buurt bleef. Daar voelde hij zich het rustigste bij. Daarom vroeg ze of ze hier langs mocht komen. Hij wist niet of Katelynn aan het werk zou gaan of niet, maar ze mocht wel langs komen. Dat vond hij niet zo erg, waarschijnlijk was Katelynn er niet en het deed hem misschien wel goed om met haar te praten.  Hij snapte wel dat Carmen ook graag meer wilde weten.  Hij hing de telefoon op en hij zag dat hij meerdere berichtjes had van collega's die bezorgd waren of gewoon nieuwsgierig. Dat klikte hij weg. Ook had hij een berichtje van Femke, die er vooral op gericht was hem sterkte te wensen. Ze wilde hem vanmiddag ook graag spreken en ze zei dat ze anders ook in de avond langs kon komen bij hun thuis. Hij wist het niet zo goed, hij besloot dat straks even met Katelynn te overleggen als ze wakker was. Nu maakte hij voor haar ontbijt klaar, hij had warme broodjes en hij bakte zelfs een ei. Normaal deed hij dit nooit, hij at zelfs amper ontbijt. Maar hij wilde wel een beetje zijn best voor haar doen. Zodra alles klaar was liep hij weer naar boven toe en hij keek even naar Katelynn in het bed. Het liet hem glimlachen. Hij liep naar haar toe en hij boog over haar heen .  Hij trok de dekens aan de kant en hij drukte zijn lippen op haar schouderblad. 'Wakker worden, schoonheid... Ik heb ontbijt voor je gemaakt. ' zei hij zacht. Zijn vingers volgden de lijn van haar ruggengraat en hij bleef naar haar kijken.

Katelynn Camryn Leighton

Ze had opnieuw maar weer een paar uurtjes geslapen, en werd lichtjes wakker toen Rowan haar aanraakte. Maar toen hij later de slaapkamer uit ging dommelde ze weer weg en trok ze de dekens nog wat meer over haar heen.
Voor haar gevoel waren er nog maar een paar minuutjes voorbij voor Rowan weer bij haar stond en zei dat hij ontbijt had gemaakt. Katelynn opende haar ogen langzaam en kwam ietsjes overeind, terwijl ze zich uitrekte. Daarna keek ze hem vragend en grijnzend aan.
"Ontbijt?" vroeg ze. "Sinds wanneer maak jij ontbijt?" ze drukte een kusje op zijn lippen en gooide haar benen over de bedrand. Ze merkte wel echt dat die intensieve dagen zijn tol begon te eisen, maar ze kon er weinig aan doen op het moment. Ze gaapte even en stond toen op.

Rowan Rivers

Hij zag dat ze haar ogen open deed en ze keek hem vragend en grijnzend aan. Hij vond het leuk om te zien. 'Ik wil af en toe wel een beetje laten zien dat ik ook voor je kan zorgen.' plaagde hij haar nu. Hij kreeg een kusje en daarna kwam ze op de rand zitten. Hij zag dat ze moe was, maar dat was niet zo heel erg gek na alles. Hij was zelf ook best wel moe, maar daar was nu niets aan te doen. Gisteren was ook vreselijk heftig geweest, het duurde wel even voor hij daar van bij zou komen, waarschijnlijk. Ze stond open hij pakte haar direct vast. 'Je ziet er zo vreselijk schattig en onschuldig uit als je slaapt. Ik heb zeker een halfuur naar je gestaard.' plaagde hij haar nu weer. Daarna zoende hij haar iets uitgebreider, voor hij afstand nam. 'Doe maar wat kleding aan, zo kan je niet ontbijten, natuurlijk.' plaagde hij haar. Daarna draaide hij zich om en liep hij vast naar beneden toe. Hij schonk wat water voor zichzelf in en hij nam een paar slokken, hij moest wat moeite doen om heel positief te zijn, maar zolang hij bij Katelynn in de buurt was ging het wel.

Katelynn Camryn Leighton

Ze grinnikte even om Rowan zijn woorden en ze wilde net richting de kast lopen toen hij haar vastpakte en zei dat ze er vreselijk schattig uit zag als ze sliep. Hij zei dat hij zeker een halfuur naar haar had gestaard.
"Viespeuk," grijnsde ze plagend, terwijl ze hem in zijn zij porde. Ze zoenden even en daarna zei hij dat ze maar wat kleding aan moest doe, want zo kon ze niet ontbijten.
"Oh nee?" kaatste ze terug. "Dat kan prima hoor!" Ze lachte even, maar liep toen toch naar de kast om wat kleding aan te trekken. Ook fatsoeneerde ze haar haren een beetje, waarna ze naar beneden vertrok.

Rowan Rivers

Toen ze beneden kwam pakte hij haar meteen vast en hij draaide haar een rondje. 'Ik hou van je.' zei hij plagend tegen haar. Ze wist het waarschijnlijk wel, maar hij vond het toch fijn om het haar vaak te vertellen. Hij nam haar mee en hij schoof de stoel voor haar naar achteren, daarna liet hij haar zitten. Hij liet zijn vingers over haar schouders glijden en daarna drukte hij van achter haar zijn lippen in haar hals. 'Ik ben misschien een viespeuk, maar jij bent gewoon vreselijk aantrekkelijk.' zei hij zacht. Hij liet zijn lippen naar haar schouder glijden en daarna hield hij op. 'Dat komt door jou, niet door mij.' voegde hij er aan toe. Daarna ging hij zelf ook aan tafel zitten. 'Ik heb Carmen verteld wat er met Steven gebeurd is. Ze wil vanmiddag graag langskomen om er over te praten.' zei hij nu tegen haar. 'Wat vind je daar van?' vroeg hij. Hij wilde niet dat ze het echt niets vond, al wist hij dat ze er waarschijnlijk niet om stond te juichen.

Katelynn Camryn Leighton

Eenmaal beneden pakte Rowan haar meteen weer vast en draaide haar een rondje terwijl hij zei dat hij van haar hield. Katelynn glimlachte. "Slijmbal," grinnikte ze, hoewel ze het wel fijn vond natuurlijk. Ze liep met hem mee naar de tafel en nam plaats. Het rook heerlijk, dat moest ze toegeven.
"Oh ja, geef mij maar weer de schuld," grijnsde ze naar Rowan. Ze pakte een warm broodje omdat de geur haar toch wel hongerig had gemaakt. Terwijl ze het broodje open sneed begon Rowan over Carmen. Eerst betrok haar gezicht een beetje, maar ze wist zich er overheen te zetten.
"Natuurlijk is dat goed. Ik snap dat je met haar wilt praten. Het is niet oké als we haar niet bijpraten," liet ze weten. "Ik weet niet of ik erbij ben, ik moet zo naar kantoor.. Er is een belangrijke vergadering. Maar ik denk niet dat Carmen dat erg vind," zei ze met een kleine grijns.

Rowan Rivers

'Ik ben geen slijmbal, ik meen elk woord van wat ik zeg.' zei hij grijnzend tegen haar. Hij pakte zelf ook wat te eten. Ondanks dat hij het ontbijt gemaakt had, had hij niet echt heel erg honger, maar dat was elke ochtend zo. Zijn levensstijl was op het moment ook niet zo bijzonder gezond. Ze vond het goed als Carmen kwam, ze begreep dat hij met haar wilde praten. Hij was door die woorden toch wel opgelucht. Hij had een enorm lange vriendschap met Carmen en op Steven na, was het zo'n beetje de enige persoon die hij als vriend zou benoemen. Het was niet goed als ze haar niet zouden bijpraten. 'Ik weet nog niet precies wat ik allemaal met haar wil bespreken, maar je hebt gelijk. Ik kan haar niet helemaal buiten sluiten van alles wat er gebeurd.' zei hij. Ze wist niet of ze erbij was, ze moest naar kantoor. Er was een belangrijke vergadering. 'Jullie doen alleen maar belangrijke dingen daar hé?' vroeg hij plagend. Hij was al vrij snel uitgegeten en hij pakte haar hand vast. 'Femke vroeg ook nog of ze langs mocht komen....' zei hij tegen haar. 'Ik weet niet of ik daar energie en zin voor heb, maar misschien wel. Dan weet je dat.' zei hij. Het was misschien wel goed voor hem om niet iedereen buiten te sluiten en wel wat dingen met mensen en collega's te bespreken. Hij boog nu naar haar toe en hij zoende haar langzaam maar intens. 'Ik heb zin in je.' zei hij daarna, terwijl hij haar aankeek. Hij wist niet echt of ze het leuk vond of niet, maar hij wilde wel eerlijk zijn over zijn gevoelens. Hij respecteerde het wel als ze het zelf totaal niet had, maar juist in dit soort situaties van stress, werd het bij hem alleen maar meer. Dat was altijd al zo geweest.

Katelynn Camryn Leighton

Ze nam een hap van haar broodje en het smaakte haar redelijk goed. Ze had de afgelopen dagen nauwelijks iets gegeten, dus het zou haar sowieso wel even goed doen. Rustig at ze door, terwijl Rowan zei dat hij nog niet precies wist wat hij Carmen allemaal moest vertellen.
"Er is niet echt veel wat je achter moet houden denk ik," reageerde ze daarop. Aangezien Carmen met een beetje speurwerk alles zelf ook zou kunnen vinden.
"Zeker," grinnikte ze toen Rowan zei dat ze alleen maar belangrijke dingen deden in het gerechtsgebouw. "Maar vandaag helemaal. Er komen ook belangrijke mensen uit het buitenland. Een soort besloten meeting." Ze propte het laatste stukje brood in haar mond, kauwde erop en slikte het door. "Ik weet niet eens of ik er met iemand over mag spreken, maar ja, te laat," grijnsde ze nu. "Het is vast erg gevaarlijk dat jij er nu vanaf weet.." Ze lachte even en nam een paar slokken van haar drinken.
Rowan zei op een gegeven moment dat Femke ook nog gevraagd had of ze langs mocht komen. Katelynn veegde met een servet haar mond af en knikte. "Waarom niet? Ik denk dat het op dit moment alleen maar goed is om een beetje je sociale contacten bij te houden en niet alleen maar alleen te zitten, toch?" glimlachte ze.
Rowan zoende haar en zei daarna dat hij zin in haar had. Ze schudde haar hoofd even plagend. "Wanneer niet?" zei ze terwijl ze haar tong uit stak. Ze zoende hem nog een keer, maar nam daarna afstand en stond op. Eigenlijk moest ze toegeven dat zij ook wel zin had, maar ze kon de belangrijke meeting natuurlijk niet missen. En ook niet te laat komen.
"Bedankt, Rowan, voor het ontbijt. Helaas moet ik gaan," zei ze nu, waarna ze nog een kus op zijn lippen drukte.

Rowan Rivers

'Je hebt gelijk. Maar het is iets anders als ik het haar moet vertellen.' zei hij tegen haar. Ze zei dat ze zeker alleen maar belangrijke dingen deden en daardoor schudde hij zijn hoofd. Hij kreeg wat meer informatie over de bespreking en daarna zei ze dat ze het misschien niet eens mocht vertellen, maar dat was nu te laat. 'Heel gevaarlijk. Misschien val ik wel binnen en schiet ik iedereen door hun hoofd.' zei hij tegen haar. Ze had het over Femke en hij dacht er even over na. 'Ja, klopt. Maar ik weet het niet zo goed...' zei hij. Hij wist niet precies wat hij er van moest denken en wat hij er mee moest doen, maar hij zag het wel. Ze vroeg wanneer hij geen zin in haar had en dat liet hem grijnzen. 'Dat is een hele goede vraag.' zei hij. Daarna kwam ze overeind en bedankte ze hem, maar ze moest nu gaan. Hij knikte even. Hij snapte wel dat het belangrijk was dat ze weg moest, maar hij vond het niet leuk. Hij was liever samen met haar. 'Je hebt niet nog even?' vroeg hij aan haar. Hij pakte haar vast en hij trok haar dicht tegen zijn lichaam aan. Rowan kon best wel dwingend zijn, maar bij Katelynn viel het tot nu toe nog mee. Hij deed zijn best om zich een beetje in te houden.