Police Life

Rowan Rivers

Hij schonk zijn glas bij en hij besloot dat hij hierna maar beter naar huis kon lopen. Misschien had hij dat eerder moeten verzinnen. Als hij even zou wachten ging het vast wel, maar Katelynn zou het niet zo leuk vinden, waarschijnlijk.  Hij hoorde opeens wat opmerkingen en daardoor keek hij op en zag hij Katelynn. Dat liet hem glinlachen. Als hij haar zag voelde hij zich direct verliefd. Hij pakte haar nu van achteren vast en hij trok haar iets tegen zich aan. 'Je bent de mooiste vrouw die hier rond loopt. ' Fluisterde hij. Hij drukte vrij netjes zijn lippen op haar wang. Dit was misschien een borrel, maar hij realiseerde zich heel goed dat ze eigenlijk altijd in functie waren. Hij gaf haar een glas aan en hij keek in haar ogen. 'Ik ben blij dat je er bent.' Zei hij tegen haar. Hij probeerde de blikken die ze kreeg maar te negeren, hij wist dat het gevaarlijk zou worden als hij kwaad werd nu hij gedronken had. Dat was geen goed idee. Hij kon het beter negeren. 'Je bent populair zie ik...' Zei hij toch. Hij deed zijn best het niet al te jaloers te laten klinken, maar hij wist niet of het lukte.  Natuurlijk kende ze hier heel veel mensen, dus het was niet zo gek. Hij hield haar alsnog liever helemaal voor zichzelf.

Katelynn Camryn Leighton

Ze werd van achteren vastgepakt en teruggetrokken en ze hoorde de stem van Rowan in haar oor fluisteren. Langzaam draaide ze zich om terwijl ze hem glimlachend aankeek. Ze werd altijd zo blij van hem. Hij was zo lief.
Rowan gaf haar een glas aan en ze nam er direct een paar slokken van.
"Het leek mij toch wel even gezellig om langs te komen," glimlachte ze toen Rowan zei dat hij blij was dat ze er was. Ze twijfelde of ze moest zeggen dat Steven er ook was, op zijn kantoortje, maar uiteindelijk koos ze ervoor om dat gewoon te laten voor wat het was. Het was Steven zijn eigen keuze en misschien kwam hij zo ook nog even.
"Zie dat als een compliment voor jou," grijnsde ze naar Rowan toen hij zei dat ze populair was.

Rowan Rivers

'Ik vind het fijn dat je dat gedaan hebt. Ik begon mij al eenzaam te voelen.' Zei hij grijnzend. Het stelde hem gewoon gerust om haar bij zich te hebben. Bovendien hield Femke nu misschien ook iets meer afstand en dat was veiliger voor hem. Hij wilde echt geen fouten maken en hij was er wel gevoelig voor. Ze zei dat hij het als compliment moest zien dat ze populair was en hij schudde zijn hoofd even. 'Als je maar onthoudt dat je van mij bent... en de rest hier moet dat ook goed onthouden. Anders is er een probleem.' Zei hij doordringend. Hij dronk zijn glas leeg en daarna vulde hij allebei hun glazen weer.  'Ben je met de auto?' Vroeg hij haar. Het zag er wel zo uit, hij had niet het idee dat ze was komen lopen hier naar toe. Toen hij zag dat er een collega toch wel lang naar haar keek sloeg hij zijn arm duidelijk om haar heen en keek hij doordringend op. De collega leek hem volledig te negeren, maar droop toch af. Hij kon het nog steeds echt niet hebben.

Katelynn Camryn Leighton

Ze grinnikte even om Rowan zijn woorden en keek daarna even om haar heen. Ze kende eigenlijk bijna iedereen hier wel, maar niet echt persoonlijk. Meer van gezichten en van dossiers.
"Aansteller," grijnsde ze naar Rowan toen hij zei dat ze moest onthouden dat zij van hem was en dat de rest dat ook goed moest onthouden. Ze stak haar tong even kort naar hem uit en nam nog wat slokken. Op zijn vraag of ze met de auto was knikte ze kort.
"Ja, ik ben met de auto. Ik was niet van plan om mijzelf lam te zuipen hier, ik denk dat dat geen goed plan is," zei ze grijnzend. Rowan sloeg zijn arm om haar heen en zij kwam dicht tegen hem aanstaan. Vervolgens keek ze weer wat in de rondte en begon ze een beetje op de maat van de muziek mee te bewegen.

Rowan Rivers

'Wat ben jij verstandig zeg.' Zei hij grijnzend en wat plagend tegen haar. Ze kwam dicht tegen haar aan staan en zodra hij zijn glas leeg had nam hij haar met zich mee. Normaal zou hij dit niet zo snel doen, maar nu keek hij haar grijnzend en wat uitdagend aan. 'Laten we ze allemaal maar even heel jaloers maken.' Zei hij plagend tegen haar. Hij pakte haar vast en hij trok haar dicht tegen zich aan. Katelynn wist het waarschijnlijk niet eens, maar hij kon best wel goed dansen. Hij had vroeger zelfs les gehad. Hij deed het alleen nooit meer, normaal hield hij zich wat meer afzijdig. Hij vond het nu alleen wel een goed idee om iedereen te laten zien dat ze bij hem hoorde en het was altijd fijn om haar dicht bij zich te hebben. Na een tijdje trok hij haar dicht tegen zich aan en legde hij zijn handen op haar heupen neer. 'Het is dat we op het werk zijn, want anders zou ik nu hele ongepaste dingen met je willen doen...' Fluisterde hij. Hij drukte even heel kort zijn lippen in haar hals en hij liet zijn hand over haar rug glijden. Het was een wonder dat hij dit zei na gisteren, maar hij dacht er nu duidelijk niet over na omdat hij niet meer zo helder was.

Katelynn Camryn Leighton

"Zeker, ik ben toch altijd verstandig?" vroeg ze plagend. Ze zette haar glas op een tafel en liep met Rowan mee toen hij zei dat ze iedereen even heel jaloers gingen maken. Grijnzend schudde ze even haar hoofd.
Eenmaal op een plek met wat meer bewegingsruimte begonnen ze samen te dansen. Katelynn stond tegen Rowan aan en had haar armen om hem heen geslagen. Ze genoot van het moment en leek eindelijk even alle shit te vergeten. Een heerlijk gevoel.
"Sinds wanneer kan jij dansen?" fluisterde ze grinnikend in Rowan zijn oor.

Rowan Rivers

Ze zei dat ze toch altijd verstandig was en dat liet hem grijnzen. 'Iets te vaak.' Plaagde hij haar nu. Katelynn zorgde er duidelijk voor dat hij beter in zijn vel zat. Ze stond heel dicht tegen hem aan en ze vroeg sinds wanneer hij kon dansen. 'Al wel een tijdje.' Zei hij lachend tegen haar. 'Ik heb alleen nooit de lef gehad om het je te laten zien.' Voegde hij er aan toe. Hij hield haar even dicht tegen zich aan, maar daarna liet hij haar wat meer los en pakte hij alleen haar hand. 'Ik heb even pauze nodig, met zo'n prachtige vrouw dansen hou ik niet lang vol.' Zei hij met een twinkeling in zijn ogen. Hij pakte nog een glas wijn voor hun en daarna nam hij haar mee naar buiten. Hij stak een sigaret op en hij bood haar ook aan, ze moest zelf maar kijken wat ze deed. Hij nam een trekje en daarna nam hij een paar slokken van de wijn. 'Vind je het gezellig? Was je eigenlijk van plan om lang te blijven?' Vroeg hij haar. Dit ging waarschijnlijk nog wel even door en er was een grote kans dat een kleiner clubje ook nog echt uit zou gaan hier na.

Katelynn Camryn Leighton

"Hmm," reageerde ze op Rowan zijn woorden dat hij nooit het lef had gehad om te laten zien dat hij kon dansen. "Dat had je best eerder mogen laten zien hoor." Ze glimlachte breed en danste nog een tijdje verder met hem. Uiteindelijk stopte Rowan en zei dat hij even een pauze nodig. Katelynn lachte even kort en schudde haar hoofd. Haar ogen twinkelden eindelijk weer een keer, dit deed haar beter dan ze verwacht had.
Samen liepen ze naar buiten en daar bood Rowan haar een sigaret aan. Ze pakte hem aan en stak hem op, waarna ze een trekje nam.
"Ja, het is gezelliger dan ik had verwacht eigenlijk," reageerde ze op Rowan zijn vraag. "Ik weet niet hoe lang ik blijf. Ik zie wel wanneer ik afhaak," glimlachte ze.

Rowan Rivers

'Hm, beter laat dan nooit toch?' Zei hij over het dansen. Hij was ook niet echt van plan om het vaak te gaan doen, dus dit was prima zo. Ze pakte een sigaret van hem aan en hij grijnsde. 'Je bent vreselijk aantrekkelijk als je rookt. En blijkbaar ben je toch niet altijd verstandig.' Plaagde hij haar nu. Hij dronk zijn glas leeg en ze zei dat ze het gezellig vond, ze zou wel zien hoe lang ze het volhield. Hij knikte daardoor even. 'Ik ga met je mee wanneer jij naar huis wilt.' Zei hij tegen haar. Hij pakte haar kin vast en daarna zoende hij haar, hij had het net al willen doen, maar nu waren ze toch alleen buiten. Hij liet zijn hand even over haar lichaam glijden, maar daarna maakte hij zijn sigaret uit en nam hij haar weer mee naar binnen. Het was best wel koud. Hij merkte dat hij nu niet zo veel meer moest drinken, hij had zijn grens waarschijnlijk wel bereikt. En die lag best wel hoog. Hij werd aangetikt door wat collega's en hij stond kort met ze te praten, Katelynn redde zich wel, hij stond in de buurt. Hij voelde opeens een hand op zijn rug en hij dacht dat het Katelynn was, maar het was Femke. Dat had hij niet zo verwacht. Ze stond heel dicht tegen hem aan en ze mengde zich in het gesprek. Hij liet het maar, hij had geen zin om moeilijk te doen en misschien moest hij er niet zo veel achter zoeken. Ze was vast gewoon vriendelijk. Hij hield Katelynn wel goed in de gaten. Een van zijn collega's die hij toch al niet mocht stond constant heel dicht bij haar en bekeek haar duidelijk uitgebreid.  Hij excuseerde zich bij Femke en hij liep naar Katelynn toe. Caspar ging nog dichter naar haar toe en hij zag hoe de man wat tegen haar sprak. Rowan voelde zichzelf gewoon kwaad worden, maar dat werd nog veel erger toen hij zag dat Caspar zijn hand op haar onderrug legde, maar wel heel ver ging. Hij kwam dichterbij en hij legde zijn hand op de schouder van de man. Die keek hem strak aan. 'Kan ik je even onder vier ogen spreken?' Vroeg Rowan doordringend. Caspar keek nogal te aarzelen.

Katelynn Camryn Leighton

"Oké, niet altijd verstandig dan," grinnikte ze toen Rowan zei dat ze blijkbaar niet altijd verstandig was, doelend op dat ze rookte. Ze grijnsde en rookte de sigaret op, waarna ze hem in een bakje uitdrukte en wegwierp.
"Is goed, ik zal laten weten wanneer ik het genoeg vind," knikte ze naar Rowan toen hij aangaf dat hij met haar mee zou gaan als ze naar huis wilde. Ze zoenden even en het voelde echt weer even als vanouds. Vertrouwd en ontzettend goed. Glunderend keek ze Rowan aan na de zoen. Vervolgens vertrokken ze weer naar binnen en ging Rowan even wat staan praten met collega's. Katelynn bleef staan bij een tafel en besloot nog één glaasje wijn te nemen. Rustig keek ze in de rondte en op een gegeven moment kwam Caspar bij haar staan. Hij vroeg haar of ze het naar haar zin had en ze knikte.
"Ja hoor, ik vind het wel gezellig hier, jij?" vroeg ze hem vriendelijk terug.
"Zeker," knikte hij. Ze zag zijn blik over haar lichaam glijden. Hij begon met haar te praten over van alles en Katelynn vond het allemaal prima, het was best gezellig. Op een gegeven moment had ze haar glas weer leeg en zette ze hem weg. Ze keek om haar heen om te zien waar Rowan nu stond, maar kon hem niet direct vinden. Opeens voelde ze Caspar zijn hand op haar onderrug en keek ze hem wat verbaasd aan. Ze voelde zijn hand naar beneden zakken en daar ging hij over haar grens. Fel tikte ze zijn hand weg en staarde ze hem aan. Haar houding gespannen en assertief. Het had weinig gescheeld of ze had hem een paar meter van haar weggeduwd, maar ze had zich tegen kunnen houden.
Rowan had het blijkbaar ook gemerkt want die verscheen ook uit het niets en vroeg of hij Caspar even onder vier ogen kon spreken. Dat leek Katelynn ook niet helemaal een strak plan.
"Dat is niet nodig. Meneer gaat gewoon even met andere dames staan flikflooien, niet waar, Caspar?" klonk Katelynn haar stem streng. Caspar knikte kort en ietwat teleurgesteld en droop af.

Rowan Rivers

Hij klemde zijn kaken op elkaar om niet direct helemaal te flippen, maar het kostte hem echt zichtbaar moeite. Katelynn was hem voor, ze zei dat het niet nodig was. Caspar droop af en hij probeerde zichzelf wat te kalmeren, maar dat ging niet echt. Het was makkelijker geweest als hij Caspar alleen had kunnen laten merken wat hij hier van vond, maar dat was misschien ook niet echt het beste idee. Hij pakte de hand van Katelynn vast, maar nu was het vooral ook om zichzelf rustig te houden. 'De eerst volgende die zoiets flikt komt er niet zo goed van af.'gromde hij nu, nog steeds kwaad. Het was niet gericht op Katelynn, het kwam maar zelden voor dat zijn woede gericht was op haar. Gelukkig maar. Hij pakte nog een glas wijn en hij nam een paar slokken, nu werd hij wel weer iets rustiger. De drukte om hem heen leek nu bijna benauwend, terwijl hij er net totaal geen last van had gehad. Nu was het lastiger. Hij goot de drank achterover en hij hield Katelynn dicht tegen zich aan, maar hij merkte dat de benauwdheid nog erger werd en het zweet brak hem uit. Hij voelde zijn hartslag versnellen en de drukte om hem heen leek alleen maar harder te worden. Had hij nou serieus een paniekaanval? Hij herkende de symptomen, maar had dit nog nooit zelf zo ervaren. Hij liet Katelynn langzaam los, hij wist niet goed wat hij moest doen. Hij wilde vooral niet zwak overkomen. 'Ik bedenk mij net dat ik nog iets moest regelen. Ik ben even in mijn kantoor, een telefoontje plegen. Ik ben zo weer terug.' mompelde hij. Daarna haastte hij zich weg. Hij voelde het zweet over zijn gezicht heen lopen en hij probeerde rustig te ademen. Hij maakte de bovenste knoopjes van zijn overhemd los en in het kantoor liet hij zich op de bureau stoel zakken. Hij kneep zijn ogen dicht en hij dwong zichzelf om niet helemaal in paniek te raken.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan pakte haar hand vast en ze kneep er zachtjes in. Ze merkte Rowan zijn spanning en schudde even haar hoofd om zijn agressieve woorden.
"Rustig aan, het is niet nodig," suste ze hem zachtjes. Ze sloeg een arm om hem heen en probeerde hem wat te kalmeren, maar het was lastig. Zijn agressieve houding liet haar ook wat voorzichtiger zijn. Diep vanbinnen was ze bang dat ze de agressie zou voeden en dat hij het tegen haar zou gebruiken, zoals ze bij Martin altijd ervaren had.
Op een gegeven moment zei Rowan dat hij nog iets moest regelen en voor ze erop kon reageren was hij al weg, richting zijn kantoortje. Met ietwat samengeknepen ogen keek ze hem na, was dat nou gewoon een excuus of meende hij het? Hij leek te veel van slag te zijn om serieus een telefoongesprek te houden. Daarom liep Katelynn na een korte twijfeling toch achter hem aan. Ze opende langzaam de deur van zijn kantoortje en stapte binnen, waar ze Rowan op de bureaustoel zag zitten.
"Hey.." sprak ze zachtjes, terwijl ze dichterbij kwam. "Wat is er aan de hand?"

Rowan Rivers

Hij voelde het zweet nu zijn nek in lopen en hij keek wazig op toen Katelynn naar hem toe kwam. Ze begroette hem en vroeg wat er aan de hand was. Hij kwam in eerste instantie niet eens echt uit zijn woorden. Hij wist zelf ook niet zo heel erg goed wat er was. Hij had de grootste moeite om rustig te ademen en doordat hij niet wist waar dit door kwam, zorgde het er nogal voor dat hij angstig werd. Hij wist dat het elkaar zou versterken en dat hij het moest doorbreken. Hij kneep zijn ogen dicht en hij probeerde zich te focussen op gelukkige gevoelens en uiteindelijk ging het wel een beetje, maar hij bleef het wat warm en benauwd hebben. ‘Sorry.’ zei hij wat schor tegen haar. Hij wreef langs zijn voorhoofd, hij deed zijn uiterste best om zich normaal te gedragen en sterk te houden. Hij wilde zich echt niet laten kennen. ‘Het gaat wel weer.’ zei hij dus ook tegen haar. Hij pakte haar hand even zachtjes vast, hij trilde nog lichtelijk, maar het was wel beter nu. ‘Ik moet mij niet zo kwaad maken, het spijt mij. Het zal niet meer gebeuren.’ zei hij zacht.

Katelynn Camryn Leighton

Ze kwam dichterbij en legde haar hand op Rowan zijn arm. Na een korte stilte waarbij hij zichzelf probeerde te herpakken zei hij sorry en wreef langs zijn voorhoofd.
"Je hoeft toch geen sorry te zeggen, gekkie.." glimlachte Katelynn zachtjes. Ze ging op de tafel bij hem zitten en pakte met beide handen zijn gezicht voorzichtig vast.
"Je hoeft je voor mij echt niet sterk te houden, Rowan. Laat mij gewoon zien en weten hoe je je voelt.." fluisterde ze hem zachtjes toe. Ze liet zijn gezicht los en drukte een kusje op zijn wang.
"Ik snap dat je van slag bent. Maar ik kan ook van mijzelf afbijten. Al weet ik dat het lief bedoeld is. Maar we hebben er ook niets aan als je hem het ziekenhuis in slaat, toch?" Ze glimlachte lichtjes en keek hem aan.
"Wil je nog terug gaan of wil je naar huis?" vroeg ze hem nu.

Rowan Rivers

Ze zei dat hij geen sorry hoefde te zeggen. Ze kwam bij hem zitten en ze pakte zijn hoofd vast. 'Je bent lief... ik probeer het echt, maar het is heel moeilijk.' zei hij. Hij deed zijn best om zo open mogelijk te zijn, maar soms viel dat hem heel erg zwaar. Hij kreeg een kusje van haar en ze zei dat ze begreep dat hij van slag was. 'Ik weet het, je hebt helemaal gelijk en je kan dit prima zelf oplossen... het is gewoon... zodra iemand anders aan je zit zie ik weer voor mij wat er allemaal gebeurd is...' zei hij zachtjes. Dat viel hem heel erg zwaar. Hij had dat nooit zo erg gehad als nu. Alsof dit allemaal meer invloed op hem had. 'We kunnen nog wel even terug gaan. Ik red het wel, ik wil jouw avond niet verpesten.' zei hij tegen haar. Hij kwam langzaam overeind en hij pakte haar vast. Hij legde zijn hand in haar hals en hij zoende haar nu. Hij hield zo veel van haar.

Katelynn Camryn Leighton

"Dat weet ik," knikte ze, toen Rowan aan gaf dat het moeilijk was. "Ik vind het soms ook moeilijk. Maar we moeten er doorheen. We moeten verder. Het komt goed. We moeten niet opgeven of blijven hangen. We moeten vooruit," sprak ze zachtjes.
Rowan zei dat hij wist dat ze het zelf op kon lossen, maar hij steeds weer voor zich zag wat er allemaal gebeurd was als er iemand aan haar zat. Katelynn beet even op haar lip en knikte opnieuw. "Ik vind het ook niet fijn en het scheelde weinig of ik had hem keihard weggeduwd. Dat is ook geen normale reactie. Maar dat scherpe randje zal er vanzelf hopelijk wel weer vanaf gaan," vertelde ze.
Ze sprong soepel van de tafel af en pakte Rowan zijn hand vast. Hij legde zijn hand in haar hals en begon haar te zoenen. Zij ging daar in mee en sloeg haar armen om hem heen en drukte zich tegen hem aan. Het voelde fijn, veilig en vertrouwd. Na de zoen keek ze hem aan.
"Je verpest mijn avond niet. Ook niet als we nu naar huis gaan. Zeg maar wat je wilt." Ze glimlachte.

Rowan Rivers

'Ja, je hebt gelijk. Ik ga ook echt niet opgeven, nooit. Niet zolang jij er bent en samen met mij wilt zijn.' zei hij tegen haar. Hij merkte dat ze zelf ook moeite had met het onderwerp en dat was heel logisch. Ze dacht er nu natuurlijk ook aan terug. 'Ik ben blij dat ik in ieder geval niet de enige ben die hier last van heeft.' zei hij. 'Ja, dat denk ik ook. Ik hoop dat het snel gaat. Maar ik ben er ook altijd voor jou om je te helpen.' zei hij. Ze trok hem dicht tegen haar aan en hij hield haar stevig vast. 'Wacht even.' mompelde hij. Hij zoende haar nog even uitgebreid en daarna knoopte hij zijn overhemd weer netjes dicht. 'We gaan terug, we blijven nog even en we gaan naar huis als we moe zijn. Niet om zoiets stoms als dit.' zei hij. Hij wilde het gewoon nog even gezellig hebben.

Katelynn Camryn Leighton

"En ik ga nooit opgeven zo lang jij er bent," kaatste ze terug, met een twinkeling in haar ogen. Ze pakte zijn hand weer even vast en wreef er overheen. Hij zei dat hij hoopte dat het snel over zou gaan, dat de scherpe randjes er gauw af zouden zijn. En dat hij er ook altijd voor haar zou zijn om haar te helpen.
"Je bent lief," glimlachte ze hem toe. Vervolgens pakte hij haar weer stevig vast en begonnen ze opnieuw te zoenen. Het voelde geweldig en het deed haar echt onwijs goed. Na de zoen keek ze hem diep in zijn ogen aan en Rowan gaf aan dat ze terug zouden gaan, ze zouden naar huis gaan als ze moe waren en niet om zoiets stoms als dit. Katelynn glimlachte breed.
"Oké, is goed," klonk haar stem opgewekt. Ze pakte Rowan zijn hand vast en trok hem mee terug richting de kantine, waar iedereen druk aan het feesten was.

Rowan Rivers

Het gaf hem een bepaald soort gevoel van zekerheid dat Katelynn hem elke keer zo goed kon helpen, ze zorgde ervoor dat hij een betere versie van zichzelf werd. Ze had het heel goed door als het minder goed met hem ging, maar ze hield hem niet constant tegen in wat hij deed. Ze leek precies het goede evenwicht gevonden te hebben. Daardoor kon hij ook echt heel veel van haar hebben en vertrouwde hij haar enorm. Ze nam hem mee terug de kantine in, waar het nu helemaal los ging. De sfeer was gelukkig wel redelijk positief en nu was het ook niet zo bedrukkend als het net geweest was. Toch bleef hij nu wel heel erg dicht bij Katelynn en hij hield haar constant vast. Hij nam nog een glas wijn aan, hopelijk kalmeerde hij daardoor nog iets meer, al wist hij niet of het nou meehielp of juist tegenwerkte. Het maakte ook niet zo veel uit, hij had er gewoon behoefte aan. Hij nam een paar slokken en hij streek zachtjes en liefdevol met zijn vingers over de rug van Katelynn. 'Femke stond met mij te praten, voor jij er was. Ze vroeg of ik het niet soms een beetje raar vond dat ik een relatie heb met de baas. Of ik het niet raar vind of je er bij bent bij dit soort feestjes...' zei hij tegen haar met een grijnsje op zijn gezicht. 'Vind je het zelf niet lastig, soms?' vroeg hij nu geïnteresseerd. Het was toch een hele andere situatie zo.

Katelynn Camryn Leighton

Eenmaal terug in de kantine hing er een super gezellige sfeer. Iedereen was aan het dansen en aan het kletsen en er leek niets meer over van de formaliteit. Dat voelde alleen maar fijn.
Rowan bleef haar vasthouden en dat vond ze prima. Ze wist dat hij het deed om andere mannen weg te houden en dat vond ze zelf eigenlijk ook wel fijn. Het voelde veilig en liet haar weer wat losser worden.
Ze voelde zijn vingers over haar rug glijden en hij zei dat hij met Femke had staan praten voordat zij er was en dat zij hem had gevraagd of hij het soms niet raar vond dat hij een relatie had met de baas. Of hij het niet raar vond dat zij erbij was met dit soort feestjes. Katelynn keek hem glimlachend aan.
"En? Wat antwoordde je?" grijnsde ze. Hij kaatste de vraag juist naar haar, of zij het soms niet lastig vond. Daardoor haalde ze haar schouders even op.
"Soms, in het begin, wel een beetje. Dan kijken mensen nog zo tegen je op en merk je dat ze afstand houden. Maar meestal als de uren verstrijken wordt het steeds gezelliger," vertelde ze glimlachend.

Rowan Rivers

'Ik heb geen antwoord gegeven, ik was chagrijnig aan het doen.' zei hij tegen haar. Het was wel waar, hij was niet echt heel vrolijk geweest toen, maar dat maakte niet uit. Nu was het beter. 'Maar ik vind het niet meer zo raar. Eerst wel, toen we net iets hadden. Nu iedereen het zo'n beetje wel weet, wordt het steeds normaler. Ik vind het met dit soort dingen misschien nog wel makkelijker dan tijdens het werk zelf.' zei hij. Dan lag het gewoon heel anders. 'Ik merk gewoon dat er af en toe dingen worden achter gehouden. Sommige collega's durven amper nog met mij te praten of doen juist kortaf of onaardig. Daar heb ik meer moeite mee.' zei hij eerlijk tegen haar. Dat had hij ook al gehad toen hij steeds beter bevriend werd met Steven, maar nu hij een relatie had met Katelynn, waren er een paar collega's die dat niet zo leuk vonden. Die bang waren dat hij met elk klein dingetje meteen naar haar toe zou gaan om te klagen, terwijl hij werkzaken zelden met haar besprak. Liever juist niet. Als ze samen waren gingen ze het niet constant over alles op het werk hebben, maar dat leken ze hier wel te denken. Door wat ze vertelde knikte hij even. 'Ik snap het.' zei hij. 'Al mogen ze heel veel afstand houden.' voegde hij er met een grijnsje aan toe. Hij streek langs haar gezicht en daarna zoende hij haar, nu gewoon tussen alle mensen in. Het leek hem steeds iets minder uit te maken.

Katelynn Camryn Leighton

Ze schudde even haar hoofd toen Rowan zei dat hij geen antwoord had gegeven op Femke haar vraag, omdat hij chagrijnig aan het doen was toen. "Gezellig weer," lachte ze. Daarna vertelde Rowan dat hij het nu niet meer zo raar vond. Eerst wel, toen ze net wat hadden. Maar nu iedereen het wist werd het steeds normaler. Katelynn knikte. Zo had zij het ook wel ervaren. Eerst was het soms nog wat ongemakkelijk, maar toen wist ook lang nog niet iedereen af van hun relatie. Nu wist eigenlijk iedereen het wel.
Rowan liet wel weten dat hij soms wel merkte dat mensen dingen voor hem achterhielden of juist kortaf tegen hem deden. Daar had hij meer moeite mee.
"Ach ja, dat soort mensen heb je altijd. Er zijn genoeg mensen die mij altijd afkeurend aanstaren. Dat soort dingen moet je gewoon negeren, die mensen begrijpen niets van het leven," grinnikte ze. "Die denken dat wij thuis constant over collega's aan het roddelen zijn en dat ik alles bijhoud in mijn grote boek van sinterklaas," lachte ze nu.

Rowan Rivers

Hij grijnsde door haar, toen ze het had over het boek van sinterklaas schudde hij lachend zijn hoofd. 'Eigenlijk is dat wel een goed idee. Misschien moeten we dat doen... dan hou ik alles bij wat iedereen hier op een dat verkeerd doet en dan vertel ik dat in de avond aan jou.' Zei hij plagend. 'Het maakt mij ook niet zo veel uit wat iedereen hier zegt of denkt. Als ze niet met mij willen praten is dat best. Ik heb niemand nodig behalve jou. En Steven dan...' Zei hij. Al werd dat anders als Steven weer heel close zou worden met Olaf, waarschijnlijk. Eigenlijk wilde hij daar niet zo over nadenken. Het zou vast allemaal niks zijn. En hij moest aan Steven denken, het was goed voor hem. Dat was ook belangrijk. Hij hield haar nog steeds heel dicht bij zich, hij wilde echt niet hebben dat er nog iemand zoiets zou doen. Deze keer zou hij zich niet meer inhouden, nu had hij daarvoor ook echt te veel gedronken.

Katelynn Camryn Leighton

"Ik denk dat je dan zéker iedereen zijn favoriete collega wordt," lachte Katelynn toen Rowan grapte dat ze eigenlijk inderdaad zo een boek bij moesten gaan houden.
Ze hield zichzelf dicht tegen hem aan en begon weer een beetje met hem te dansen. Zo vloog de tijd eigenlijk om en toen ze later weer op keek zag ze dat er al een aantal mensen weg waren gegaan. Katelynn nam wat afstand van Rowan en haalde haar hand door haar lange haren.
"Zullen we nog even een sigaretje doen en dan richting huis?" stelde ze hem nu voor.

Rowan Rivers

Hij vermaakte zich eigenlijk heel erg goed. De rest van de avond verliep zonder problemen, zolang iedereen maar een beetje afstand hield werd hij ook helemaal niet boos en was hij best wel ontspannen. Hij had een hele tijd met haar staan dansen, nu stelde ze voor om nog even te roken en dan maar naar huis te gaan. Het was ook al heel erg laat geworden en ze moesten eigenlijk allebei morgen vroeg beginnen. 'Laten we dat doen. Dan kunnen we nog een paar uur slapen. ' Zei hij. Hij liep met haar naar buiten en hij gaf een sigaret aan, die hij daarna voor haar aanstak. 'Weet je eigenlijk hoe opwindend ik het vind als je rookt?' Vroeg hij grijnzend aan haar. Hij stak zelf ook een sigaret op en hij keek even in het pakje. Het ging best wel hard zo. Hij ging ook steeds meer roken de laatste tijd. Hij stopte het pakje weg en hij keek naar Katelynn, ze was echt heel erg aantrekkelijk en ze zag er bijzonder goed uit vandaag. 'Zal ik mijn auto hier maar laten staan?' Vroeg hij nu aan haar. Hij kon nu wel met haar meerijden en morgen naar het bureau lopen.